Στα αξιοσημείωτα της σημερινής κινητοποίησης στην Αθήνα είναι ότι όλες οι δυνάμεις που αντιμάχονται την κυβέρνηση, το μνημόνιο, την τρόικα κλπ, συμπαρατάχθηκαν σε ένα αντικειμενικά ενιαίο μέτωπο.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ που ήταν πραγματικά τεράστιες έπιασαν όλο το κάτω μέρος του Συντάγματος μέχρι Όθωνος, Φιλλελλήνων και Ζάππειο. Παρέμειναν δε επί ώρες στο Σύνταγμα μαζί με όλους τους άλλους διαδηλωτές. Έστησαν και εξέδρα στο Σύνταγμα από τη πλευρά της Αμαλίας και οι ομιλητές, απεργοί, απηύθυναν χαιρετισμό στους διαδηλωτές με ενωτικό περιεχόμενο.
Οι διαδηλωτές της πλατείας Συντάγματος από νωρίς είχαν πιάσει το πάνω μέρος της διαδηλώνοντας μπροστά στη Βουλή, ενώ μικρά τμήματά τους υπήρχαν στη Β. Σοφίας και στη Ρηγίλης.
Οι δυνάμεις των πρωτοβάθμιων σωματείων έπιασαν τη πλευρά του Σταδίου μέχρι Κλαυθμώνος. Η ΓΣΕΕ μάλλον δεν υπήρχε.
Σημαντική ήταν η παρουσία σωματείων μικρομεσαίων οι όποιοι καταστρέφονται από τη κρίση και οι οποίοι τις ώρες της κινητοποίησης έκλεισαν τα μαγαζιά τους, πλην των μεγαλεμπόρων της Ερμού.
Ένα ρίγος τρόμου διαπέρασε όλο το πολιτικό σύστημα από τις κινητοποιήσει του λαού. Η δε ενιαία παρουσία του στο Σύνταγμα ήταν το σήμα προς τον Γ. Παπανδρέου να καταλάβει ότι δεν μπορεί να διοικήσει αυτή τη χώρα. Έτσι κτύπησε συναγερμό, πήγε στον πρόεδρο της δημοκρατίας και άρχισε διαβουλεύσεις.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η κυβέρνηση παραπαίει και το σύστημα τρέχει να διασώσει τα κεκτημένα με οικουμενικές, συμμαχικές, ανασχημαστισμούς ή και εκλογές αν δεν βγαίνει τίποτα. Διάφοροι τεχνοκράτες προαλείφονται για πρωθυπουργοί και υπουργοί. Τα κόμματα της εξουσίας μικρά και μεγάλα διαβουλεύονται. Μαύρο φίδι που τους έφαγε! Είναι πολύ αργά για ελιγμούς και οικουμενικές. Ο λαός ξεχύθηκε στους δρόμους και δεν ξανακάθεται στον καναπέ της πολιτικής ομηρίας.
Η βαθιά εξουσία για να κερδίσει κάποιους πόντους έριξε τους γνωστούς προβοκάτορες και τα ΜΑΤ στις μάχες μεταξύ τους για να κτυπήσουν τις διαδηλώσεις. Νομίζω ότι θα εισπράξουν από το λαό ένα μεγάλο γιούχα. Τους μάθαμε τώρα πια δεν τους σώσουν οι κουκουλοφόροι προβοκάτορες.
Μόνη λύση από το αδιέξοδο είναι μια κυβέρνηση που θα συγκροτηθεί από τις δυνάμεις που αντιμάχονται με συνέπεια τις πολιτικές της κυβέρνησης χωρίς αποκλεισμούς. Μια κυβέρνηση μετώπου του εργαζόμενου λαού με ένα μίνιμουμ πρόγραμμα άμεσης σωτηρίας, με πρόγραμμα απαλλαγής (άρνησης) της χώρας από το χρέος, από τη κρίση, από τις συνθήκες υποταγής, την ΕΕ και με μακροπρόθεσμο στόχο να απαλλάξει τη χώρα από την εξουσία του κεφαλαίου.
Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για ατέρμονες λέσχες συζητήσεων. Όσο πιο γρήγορα σχηματισθεί το μέτωπο, τόσο πιο γρήγορα θα προβληθεί η πραγματικά εναλλακτική λύση για τον τόπο.
http://mygranma.wordpress.com/2011/06/14/apergia20110615/#comment-19195
ΑπάντησηΔιαγραφήη αποχώρηση του ΠΑΜΕ έβαλε πλάτη στα σχέδια της κυβέρνησης να διαλύσει τους ενοχλητικούς διαδηλωτές... τελικά το ΠΑΜΕ με ποιο τρόπο είναι έτοιμο να συγκρουστεί με το σύστημα;; πότε επιτέλους θα κάνει πράξη την ανυπακοή;;; φεύγει και αφήνει τους "απολίτικους΄" να τα βγάλουν πέρα με τους αστυνομικούς;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΠΑΜΕ έμεινε 2,5 ώρες στην πλατεία. Στις πόσες δηλ ώρες μετράει; Τι έπρεπε να κάνει; Να κάτσει να εμπλακεί στην προβοκάτσια; Αύριο έχει συλλαλητηριο στην ομονοια το κκε, το σάββατο πάλι το παμε και πάει για 48ωρη. Πόσο δηλαδή περισσότερο πρέπει να συγκρουστει; Να κάνει ντου στη βουλή;
ΑπάντησηΔιαγραφήa8lios,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι ακριβής, πολύ σε χάρηκα. Παρόμοια κίνηση κάπως πιο δοκιμαστική ήταν αυτή που έγινε το Σάββατο 3/6. Τότε έσπασε η λεγόμενη απαγόρευση της πλατείας στα κόμματα. Αλλά το κυριότερο ήταν ότι δεν περίμεναν τέτοια κίνηση και έμειναν με την αμηχανία και την αδυναμία. δες «Κίνηση ματ» από το ΠΑΜΕ http://aristeripolitiki.blogspot.com/search?updated-max=2011-06-08T20%3A18%3A00%2B03%3A00&max-results=7
Dg,
Δεν καταλαβαίνω,
Όποιος θέλει, κάνει εδώ και τώρα τη σύγκρουση με την εξουσία για να τη ρίξει, το ΠΑΜΕ περιμένει; Τι έχει το ΠΑΜΕ το κοκαλάκι της μοναδικότητας και όλοι θέλουν αυτό να κάνει εκείνο που αυτοί θέλουν; Επαναστάτες με επανάσταση των άλλων; Τα καλά τα παλικάρια ξέρουν κι άλλο μονοπάτι. Όταν μάλιστα κάποιοι πιστεύουν ότι το ΠΑΜΕ είναι δεκανίκι του συστήματος τι ζητάνε από ένα δεκανίκι;;;
Δεν θέλω να σε προσβάλω αλλά όταν ξεκινάς ότι το ΠΑΜΕ κάνει τη δουλειά της κυβέρνησης και μετά ρωτάς πότε θα συγκρουστεί με την εξουσία αυτά είναι εκτός από προσβλητικά και αντιφατικά. Εδώ δεν έχει σημασία τι πιστεύει και λέει το ΠΑΜΕ για τον εαυτό του αλλά τι λες εσύ και τι κάνεις εσύ όταν το ΠΑΜΕ κατά την άποψή σου δεν κάνει τίποτα.
Τελικά η "Πλατεία" είχε αποτέλεσμα. Ας μην είχε ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σημαντικό ήταν το "κάθε μέρα" - οχι μια στις 15 - όπως οι απεργίες της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, και το "ιδιο μέρος" που με τις σκηνές κλπ το έκαναν σπίτι τους. Έτσι, όταν έπεσαν τα δακρυγόνα, οι άνθρωποι δεν έφυγαν. Η πλατεία έμεινε σταθερό σημείο αναφοράς και το βράδυ ξαναμαζεύτηκαν 40.000 άνθρωποι το λιγότερο. Ένα ποιοτικά διαφορετικό σημείο της χθεσινής μέρας ήταν ότι το πλήθος ήταν Αριστερό. Η πλατεία έχει ξαναδεί 200.000 κόσμο τις τελευταίες μέρες αλλά ήταν ένας αχταρμάς από παπάδες, Κολοκοτρώνηδες, γηπεδικούς, κλπ, κλπ. Χθές ο τόνος με ΠΑΜΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σωματεία, αυτόνομους, κλπ ήταν αριστερός και πιο συγκρουσιακός.
Τέλος, κατά τη γνώμη μου η κίνηση να περικυκλωθεί η βουλή με συγκεντρώσεις στο Καλλιμάρμαρο και στον Ευαγγελισμό ήταν καταλυτική. Από ότι διάβασα στον τύπο, (παρότι η πρόσβαση έστω και με δυσκολία ήταν δυνατή), στη βουλή πήγαν μόνο μόνο 30 βουλευτές και η συνεδρίαση σταμάτησε από αμηχανία καθώς όλοι ένιωθαν την εικόνα της διάλυσης.
Σίγουρα αυτό που έγινε δεν φτάνει, χρειάζεται και μια δεύετρη αποφασιστική απεργία και συγκέντρωση ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΒΔΟΜΑΔΑ - ΟΧΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ, όμως δείχνει σε όποιον κι αν ανέβει στην εξουσία ότι τα κάποιος (ο κόσμος) βάζει όρια.