Δραματικό αφήγημα
Την ώρα που οι κυβερνήσεις Ελλάδας και ΠΓΔ Μακεδονίας, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δρομολογούν τη λύση του
ονόματος της ΠΓΔ Μακεδονίας, για να βάλουν τη χώρα στη στρούγκα τους και στο
ιμπεριαλιστικό δίχτυ περικύκλωσης της Ρωσίας, κάτι «απελευθερώθηκε» και σαν να
ήρθε η ώρα να βγουν από τα κατάβαθα του υποσυνείδητου, μερικές καταχωνιασμένες μικρές
και πικρές αλήθειες των αφανών ανθρώπων.
Ήθελε να βρει τη φυλή του, το «γένος» του.
Δεν τα κατάφερνε. Στο κεφάλι του κυκλοφορούσαν όλες οι φυλές της Μακεδονίας,
σαν μια αδιάσπαστη «Μακεδονική Σαλάτα». Σαν παιδί της, δεν ήθελε να διαλέξει
ένα και μόνο στοιχείο καταγωγής. Έτσι, όταν τον ρωτούσαν «τι είσαι;» απαντούσε
αυθόρμητα αποφεύγοντας τους σκοπέλους: «Είμαι Μακεδόνας»! Δεν ήθελε κανένα
επίθετο που άκουγε εδώ κι εκεί.
Γνώριζε καλά ότι οι παλιές εποχές των
εθνικών, κρατικών και φυλετικών διαχωρισμών έχουν από καιρό, αντικειμενικά
παραχωρήσει τη θέση τους στους ταξικούς διαχωρισμούς. Αυτή είναι σε πρώτο πλάνο
η βασική και κυρίαρχη αντίθεση του σύγχρονου κόσμου και ας καλύπτεται από
μύριες όσες παραπλανητικές ονομασίες, των εθνικιστικών μη εξαιρουμένων. Οι λαοί
χωρίζονται πλέον οριζόντια σε τάξεις εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων οι
οποίες συνάπτουν συμμαχίες μεταξύ τους, υπερβαίνοντας τους εθνικούς διαχωρισμούς.
Οι πρώτοι συμμαχούν μεταξύ τους για να μεγαλώσουν την εκμετάλλευση, οι δεύτεροι
για να την ανατρέψουν.
Ενίοτε όμως, οι εκμεταλλεύτριες τάξεις
συγκρούονται και βάζουν τους λαούς να σφάζονται μεταξύ τους για το ποια θα
εκτοπίσει την άλλη, όπως οι πόλεμοι του 20ου αι. και αυτοί που
ξεσπούν μετά το 1990. Στον απόηχο αυτών των αντιθέσεων έφτασε και σ’ αυτόν η
πίεση, να δει «από που κρατάει η σκούφια του»! Δεν το επέλεξε με χαρά γιατί
στην πλάτη του κληρονόμησε μια ιστορία που δεν ήθελε να τη ξαναζωντανέψει.
Αποφάσισε, λοιπόν, να δώσει αναδρομική απάντηση σε ρωτήματα που η
νεκρανάσταση εθνικών διαχωρισμών και εθνικιστικών παραληρημάτων, επανέφερε, για
να χάνονται πίσω τους οι ταξικοί διαχωρισμοί και η αντίθεση εκμεταλλευτριών και
εργαζομένων τάξεων, ανεξαρτήτως γλώσσας, φυλής, κράτους και θρησκείας.
Με το
μυαλό του σε ένα κουβάρι αντιθέσεων, άρχισε την αφήγηση.
*****
«Έψαχνα
να βρω ποιός είμαι, τι είμαι. Μπλέχτηκα σε ένα άλυτο κουβάρι αντιφατικών στοιχείων
φυλών και γενεών. Αδύνατο να το λύσω. Στο τέλος είπα αποκαμωμένος το πιο απλό:
"Είμαι Μακεδόνας"!
Ήξερα ότι δεν υπάρχει μακεδονική φυλή,
μακεδονικό έθνος[1].
Όλοι οι κάτοικοι, οι φυλές, οι ορδές, οι πρόσφυγες, οι κατακτητές, οι σκηνίτες,
οι μετανάστες, οι στρατοί κ.α. που πέρασαν από τη Μακεδονία[2]
εδώ και 3-4.000 χρόνια, είχαν όνομα, φυλή καταγωγή. Από τους αρχαίους Παίονες
και, μετά, τους Έλληνες Μακεδόνες, μέχρι τους σημερινούς πρόσφυγες πολέμων και
τους παλινοστήσαντες απο τον ρωσο-ουκρανικό Πόντο και τον Καύκασο, κανένας δεν
ήταν «ορφανός καταγωγής» για να ονομαστεί Μακεδόνας. Ωστόσο, υποπτεύομαι ότι
όλοι όσοι πέρασαν, άφησαν κάποιο δείγμα DNAσε
αυτόν τον τόπο και στις ύστερες γενιές, όπως η δικιά μου, άσχετα αν αυτές το
ξέρουν ή όχι. Με αυτή την έννοια, είμαστε όλοι και "λίγο" της
"μακεδονικής φυλής" των άπειρων διασταυρώσεων.
Έψαξα. Δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήμουν
παιδί όλων των φυλών της Μακεδονίας ή κάποιας μοναδικής φυλής, δεν ήξερα ποσά DNA
κουβαλάω επάνω μου και η γλώσσα δεν ήταν ασφαλής οδηγός[3].
Δεν ήξερα ποιάς πατρίδας - φυλής τέκνο είμαι. Μπορεί να είμαι απόγονος του οποιουδήποτε.
Το δράμα μου ίσως μόνο οι Γύφτοι, που τους ξέρουμε σήμερα και ως Ρωμά ή Τσιγγάνους, μπορούν να καταλάβουν
γιατί κάποτε, με τις τόσες γύρες στον κόσμο, αρνήθηκαν να έχουν πατρίδα πολέμων
και απάντησαν αρνούμενοι κάθε πατρίδα. Και θυμήθηκα τη φράση του Γύφτου απέναντι στη
(βυζαντινή) «πατρίδα» με την οποία δεν ήξερε τι σχέση είχε, αλλά αρνιόταν
τους ανθρωποκτόνους διαχωρισμούς των πατρίδων:
"Είµαστ' εµείς οι απάτριδοι κι οι
αγιάτρευτοι...
γιούχα και πάλε γιούχα των πατρίδων"[4].
Ιστορία
κομμάτια
Ψάχνοντας την πίσω ιστορία μου, μάζεψα σαν παζλ τα διασπασμένα
κομμάτια γνώσης από αφηγήσεις, ιστορίες, φαντασίες και γεγονότα. Τότε ανακάλυψα
πόσο μακάριοι είναι οι «πτωχοί το πνεύματι» που έμαθαν μια και μόνη ιστορία,
άκουσαν μια άποψη, πίστεψαν σε μια άποψη. Εγώ όμως δεν μπορούσα. Είχα να
αντιμετωπίσω τρεις επίσημες κρατικές ιστορίες της Μακεδονίας, 1.003 ανεπίσημες ή προηγούμενα επίσημες,
χιλιάδες αδέσποτες, συλλογικές, επιστημονικές και εκατομμύρια, ίσως, ατομικές, προσωπικές,
οικογενειακές.
Οικογενειακή
"Μακεδονική Σαλάτα"
"Να ψάξεις στο οικογενειακό σου δέντρο,
από εκεί θα βρεις άκρη", μου είπαν.
Μάζεψα ξανά τις ιστορίες που άκουσα φανερά
και κρυφά στην οικογένεια, στο χωριό, στο περιβάλλον και από ξένους γνωστούς
και αγνώστους. Τα πράγματα μπερδεύτηκαν ακόμη πιο πολύ. Έγιναν τραγικά!
Ο παππούς μου, από πατέρα, ήταν αντάρτης του
αρχικού ΒΜΡΟ, ή VMRO ή ΒΜΕΡΟ ή ΕΕΜΑΟ(BMRO - Вътрешна Македонска Революционна Организация - Εσωτερική
Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) μια οργάνωση στην οποία πλειοψηφούσαν οι σλάβοι-Μακεδόνες, ενώ είχαν
εισχωρήσει και Βούλγαροι εντεταλμένοι, με στόχο την εσωτερική κατάληψή της[5].
Η οργάνωση συμμετείχε και ηγήθηκε στην εξέγερση του
Ίλιντεν (Προφήτη Ηλία - 1903), με κέντρο το Κρούσοβο, στην οποία συμμετείχαν
αντάρτικα τμήματα από όλους τους λαούς της Μακεδονίας, πλην Τούρκων, όπως ο Ρήγας οραματίσθηκε (Θούριος, στροφές 14 & 33). Η εξέγερση
είχε εθνικά αλλά και ταξικά χαρακτηριστικά αφού στόχος, εκτός της απελευθέρωσης
της Μακεδονίας(και της Θράκης) από τους Οθωμανούς, ήταν και η κατάργηση της
άγριας εκμετάλλευσης όλων των εργαζόμενων και εκμεταλλευόμενων τάξεων και
στρωμάτων, των λαών και φυλών της Μακεδονίας από τους φεουδάρχες και
νεοκαπιταλιστές αστούς της Οθωμανικής
εξουσίας[6].
Η δε Ανωτάτη
Διοίκηση των Επαναστατών του Κρουσόβου, με διακήρυξη, καλούσε, ως ίσους, και
τους απλούς Τούρκους στην εξέγερση κατά της εκμεταλλεύτριας άρχουσας τάξης της
Αυτοκρατορίας[7]!
Όταν η ολιγοήμερη "Δημοκρατία του Κρούσοβο"[8],
που ήταν αποτέλεσμα της εξέγερσης του Ίλιντεν, αφανίστηκε από τα οθωμανικά
στίφη, με τη σιωπηρή έγκριση των κυβερνήσεων Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας,
που στόχευαν στη μελλοντική κατάκτηση της Μακεδονίας, το ΒΜΡΟ σχεδόν διαλύθηκε[9]
και αλώθηκε από τους Βούλγαρους μεγαλοϊδεάτες οι οποίοι άρχισαν την αιματηρή εκκαθάριση
των στελεχών που δεν προσκυνούσαν στη Σόφια.
Άρχισε και η δίωξη του παππού που τον βάραινε
επιπλέον και μια μακρινή, πραγματική ή όχι, συγγένεια με στέλεχος του ΒΜΡΟ (μετέπειτα
συνιδρυτή του πρώτου σοσιαλιστικής κατεύθυνσης κόμματος - "Λαϊκό Ομοσπονδιακό Κόμμα" των αριστερών Σαντάνσκι και Πανίτσα - της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας) που δεν προσκυνούσε τους Βούλγαρους, οι οποίοι έβαλαν στόχο να
τον δολοφονήσουν! Ζητούσαν από τον παππού να δηλώσει υπέρ της Εξαρχίας και αυτός
αρνούνταν. Αυτό αρκούσε για να τον χαρακτηρίσουν "προδότη" πράκτορα
των Ελλήνων, στους οποίους θέλει να παραδώσει τη Μακεδονία!
Όταν το 1912 οι Βούλγαροι απελευθέρωσαν την
περιοχή από τους Οθωμανούς, του ζήτησαν να δηλώσει για όλη τη φαμίλια "Βούλγαρος"!
Αρνήθηκε. Δήλωνε με υπερηφάνεια: Είμαι "ντόπιος Μακεδόνας" (μτφ: Σλαβο-Μακεδόνας). Η απάντηση των Βουλγάρων
ήταν: "Δεν υπάρχουν Μακεδόνες, μόνο Βούλγαροι! Είσαι προδότης και θέλεις
να παραδώσεις τη Μακεδονία στους
Έλληνες"! Ακολούθησε ξύλο στην
πλατεία και εξορία από το χωριό του.
Όταν, το 1913, οι Έλληνες κατέλαβαν την
περιοχή από τους Βούλγαρους, του άλλαξαν το όνομα σε ελληνικό και του ζήτησαν
να δηλώσει "Έλληνας"! Αρνήθηκε. Δήλωνε πάλι με υπερηφάνεια: Είμαι
"ντόπιος Μακεδόνας". Η απάντηση των Ελλήνων ήταν: "Δεν υπάρχουν
Μακεδόνες, μόνο Έλληνες! Είσαι προδότης και θέλεις να παραδώσεις τη Μακεδονία
στους Βούλγαρους"! Αυτό αρκούσε για να βάλει την οικογένεια στο στόχαστρο
των αρχών.
Και με τον άλλον παππού, από τη μάνα μου, τα
ίδια...
Το
σκηνικό επαναλαμβάνεται
Όταν το 1916 ξαναήρθαν ο Βούλγαροι του άλλαξαν το όνομα και του
ζήτησαν να δηλώσει "Βούλγαρος"! Αρνήθηκε. Επαναλήφτηκε ο ίδιος
διάλογος: Είμαι "ντόπιος Μακεδόνας". Η απάντηση των Βουλγάρων ήταν
ίδια: "Δεν υπάρχουν Μακεδόνες, μόνο Βούλγαροι"! Ακολούθησε ξύλο και εξορία, καταδίκη σε
καταναγκαστικά έργα στη Βουλγαρία... όλη η οικογένεια υπό παρακολούθηση.
Όταν το 1918 οι Έλληνες επανήλθαν, σημειώθηκε
και το πρώτο κύμα προσφυγιάς από την Ελλάδα σε Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία και
αλλού. Τότε θεωρήθηκε ότι όσοι έμειναν ήταν εξ ορισμού Έλληνες! Του παππού του άλλαξαν
πάλι το όνομα και του ζήτησαν να δηλώσει "Έλληνας"! Αρνήθηκε. Δήλωνε πάντα
με υπερηφάνεια: Είμαι "ντόπιος Μακεδόνας". Η απάντηση των Ελλήνων
ήταν πάντα ίδια: "Δεν υπάρχουν Μακεδόνες, μόνο Έλληνες "! Είσαι
προδότης, Βούλγαρος, και θέλεις να παραδώσεις τη Μακεδονία στους Βούλγαρους!
Στο μεταξύ, για τις ανάγκες του πολέμου στη
Μ. Ασία, επιστρατεύθηκαν φυσιολογικά ως κανονικοί Έλληνες πολίτες, και
στάλθηκαν στο μέτωπο, τα αδέλφια της μάνας μου. Με την κατάρρευση του μετώπου
πιάστηκαν αιχμάλωτοι από τον στρατό του Αττατούκ - ευτυχώς γιατί αν έπεφταν
στους τσέτες θα τους εκτελούσαν επιτόπου- και γύρισαν πολύ μετά το τέλος του
πολέμου. Γυρίζοντας όμως, ανακάλυψαν ότι δεν ήταν και τόσο "κανονικοί
Έλληνες" και είχε γίνει κάποια αρπαγή κτημάτων για να τα μοιράσουν σε
ακτήμονες και πρόσφυγες! Θυμήθηκα άθελα το τραγούδι που κάποτε τραγούδησα χωρίς
να το συνδέω με αυτή την ιστορία:
Στον
πόλεμο ο Τζο[10]
Στον πόλεμο:
"...και
πού ‘χει μαύρη πέτσα
καθένας το ξεχνά
κατώτεροι κι ανώτεροι
τον λεν παλικαρά
τον νέγρο τον λοχία
τον Τζο τον φουκαρά".
καθένας το ξεχνά
κατώτεροι κι ανώτεροι
τον λεν παλικαρά
τον νέγρο τον λοχία
τον Τζο τον φουκαρά".
***
Μετά τον πόλεμο:
"και
πού ‘χει μαύρη πέτσα
θυμήθηκαν ξανά
τον νέγρο Τζο τον ήρωα
τον λεν αληταρά
τις πόρτες δεν ανοίγουν
στον Τζο τον φουκαρά".
θυμήθηκαν ξανά
τον νέγρο Τζο τον ήρωα
τον λεν αληταρά
τις πόρτες δεν ανοίγουν
στον Τζο τον φουκαρά".
Στο μεσοπόλεμο απαγορεύτηκε η μητρική τους γλώσσα. Στα παζάρια
παραμόνευαν χαφιέδες για να καρφώσουν ποιοί μιλάνε "βουλγάρικα"! Όλοι
όσοι μιλούσαν σλάβικα, το ελληνικό κράτος, προς μεγάλη τέρψη των Βούλγαρων
φασιστών και μεγαλοϊδεατών, τους ονόμασε "Βούλγαρους"! Υποκριτικά
μόνο έλεγε ότι ήταν δίγλωσσοι Έλληνες. Για τους Έλληνες "δεν υπήρχαν"
"ντόπιοι Μακεδόνες" παρά μόνο
Έλληνες και όποιος μιλούσε σλαβικά δεν ήταν παρά Βούλγαρος και προδότης! Τώρα "όλοι
ήταν Έλληνες"!
Β΄Π.
Πόλεμος. Νέο σκηνικό, Εθνική Αντίσταση, νέες περιπέτειες
Ο πατέρας στρατεύθηκε στην πρώτη γραμμή του
Αλβανικού Μετώπου. Αφού γλίτωσε άπειρες φορές από του χάρου τα δόντια,
επέστρεψε με θλίψη, σαν ηττημένος. Κρατούσε στα χέρια του τη νίκη κατά των
Ιταλών Φασιστών, σαν μηδενισμένο τίτλο. Παρέδωσε ένα σπουδαίο άλογο στους
πρώτους αντάρτες της περιοχής του, πριν το πάρουν οι Βούλγαροι.
Οι Βούλγαροι ήρθαν, και πάλι με την στήριξη των Γερμανών κατακτητών,
το 1941. Ένα κράτος με φασιστική, εθνικιστική κυβέρνηση, η οποία ονειρεύτηκε
την ανασύσταση της Μεγάλης Βουλγαρίας, της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου. Δεν
τους βγήκε όμως. Το ΕΑΜ με την τεράστια κινητοποίηση και τα αντάρτικα με τη
δράση τους, μαζί με τον λαό, απέτρεψαν την επέκταση πέρα από τον Στρυμόνα!
Στα κατεχόμενα από τους Βούλγαρους όμως, επαναλήφθηκε
το ίδιο σκηνικό με προηγούμενα. Αλλαγή ονομάτων, βουλγαρογραφές, αρνήσεις,
ξύλο, καταναγκαστικά έργα...
Ολόκληρη η οικογένεια, τόσο από πλευράς
μητέρας όσο και πατέρα, προσχωρούν στο ΕΑΜ για να πολεμήσουν τον βουλγάρικο
φασισμό και την κατοχή της χώρας. Μπαίνουν στην επιμελητεία και τροφοδοσία του
αντάρτικου, μιας και είχαν πολλά κοπάδια στο βουνό. Ο αδελφός της μητέρας
εκλέγεται πρόεδρος του χωριού στις εκλογές που οργάνωσε, το 1943, το ΕΑΜ κάτω από
τη μύτη των κατακτητών!
Όλη η κατοχή ήταν ένα παιχνίδι με τον θάνατο. Οι χαφιέδες και οι
προδότες, συνεργάτες των Βουλγάρων παραμόνευαν. Εκτός αυτού παραμόνευαν και τα
δήθεν αντάρτικα "αντιστασιακά" τμήματα εθνοκάπηλων πλιατσικολόγων,
εθνικιστών που συγκροτήθηκαν με υποστήριξη των κατοχικών δυνάμεων για να...
"σώσουν την πατρίδα από τους κομμουνιστάς" και δεν δίσταζαν μπροστά
σε κανένα έγκλημα.
Λίγους μήνες πριν ανατραπεί ο φασισμός στη
Βουλγαρία (Σεπτέμβρης 1944), ένα τμήμα βουλγάρικο και ένα τμήμα πλιατσικολόγων
προδοτών, συνέλαβε στο βουνό τον παππού. Τα βασανιστήρια επιτόπου ήταν
ανείπωτα. Έμεινε μισός, νόμισαν ότι τον σκότωσαν και τον άφησαν εκεί! Έχει
σημασία για εμένα το τι έλεγαν οι βασανιστές στο υπαίθριο βασανιστήριο. Οι μεν
Βούλγαροι φασίστες τον βασάνιζαν και του έλεγαν, στα βουλγάρικα, ότι είναι προδότης της... Βουλγαρίας και ήταν στο
ΕΑΜ για να παραδώσει την Μακεδονία στους Έλληνες, οι δε πλιατσικολόγοι, τάχα
εθνικόφρονες Έλληνες, τον βασάνιζαν λέγοντας, στα ελληνικά, ότι ήταν προδότης
της... Ελλάδος και ήθελε να παραδώσει την Μακεδονία στους... Εβραιομπολσεβίκους
της Ρωσίας! Έξι μήνες μετά πέθανε!
Στο φευγιό των Βουλγάρων, οι ελληνικές εθνικιστικές,
φασιστικές οργανώσεις της περιοχής που πέρασαν πλέον με τους Άγγλους, αποφάνθηκαν
ότι όλοι όσοι ήταν στο ΕΑΜ ήταν εξ ορισμού Βούλγαροι(!) και σημάδεψαν τα σπίτια
τους δίνοντας διορία, μια μέρα, να φύγουν με τον βουλγάρικο στρατό! Νέα
προσφυγιά, χωρισμός οικογενειών, κατάσχεση περιουσιών, πλιάτσικο, οικογενειακά
και κοινωνικά δράματα, φυγές διάσωσης στην πόλη.
Στο μεταξύ άναψε ο εμφύλιος, οι δολοφονίες και εκτελέσεις αγωνιστών
ήταν στην ημερήσια διάταξη, τα κυνηγητά των αντιστασιακών σε έξαρση, νέο
αντάρτικο σηκώθηκε με τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ) και η απώλεια
συγγενών από τις μάχες ήρθε εκ των πραγμάτων.
Το
κουβάρι των εθνικιστικών γελοιοτήτων
Και
ξανά ρώτησα τον εαυτό μου: "ποιός είμαι;"
Χώρισε η οικογένεια στις "τρεις
Μακεδονίες". Άλλοι στην ελληνική Μακεδονία, άλλοι στην Βουλγαρική
Μακεδονία, άλλοι στην Γιουγκοσλαβική Μακεδονία.
Έκτοτε:
Οι γονείς μου ήταν και είναι, με βάση το νόμο, Έλληνες πολίτες, με
Ελληνική Ιθαγένεια, από Έλληνες γονείς και Έλληνες το γένος.
Τα αδέλφια της μάνας μου και
η μητέρα της στη Βουλγαρία (και όλο το συγγενολόι εκεί) είναι Βούλγαροι
πολίτες, με βουλγαρική ιθαγένεια, από Βούλγαρους γονείς, Βούλγαροι το γένος.
Η αδελφή του πατέρα στην Μακεδονία της Γιουγκοσλαβίας (τώρα ΠΓΔΜ) με
τα παιδιά της (ο άντρας της σκοτώθηκε στον Γράμμο, εθελοντής στον ΔΣΕ) και όλο
το συγγενολόι εκεί, είναι Μακεδόνες
πολίτες, με μακεδονική ιθαγένεια, από Μακεδόνες γονείς, Μακεδόνες το γένος.
Για τους Έλληνες τα αδέλφια της μητέρας και η
μητέρα της (γιαγιά μου) είναι από αλλοεθνείς γονείς, αλλοεθνείς, μη Έλληνες το γένος, ενώ η μητέρα μου και
κόρη της γιαγιάς μου είναι Ελληνίδα, από Έλληνες γονείς, Ελληνίδα το γένος!
Η αδελφή του πατέρα στην ΠΓΔΜ (και τα παιδιά
της που γεννήθηκαν στην Ελλάδα) είναι για τους Έλληνες αλλοεθνείς, από
αλλοεθνείς γονείς, μη Έλληνες το γένος! Ο αδελφός της και πατέρας μου είναι
για τους Έλληνες, Έλληνας πολίτης, με Ελληνική Ιθαγένεια, από Έλληνες γονείς
και Έλληνας το γένος!
Ποιός
είμαι λοιπόν;
Μία
μόνο λύση υπάρχει σε αυτόν τον κυκεώνα: Είμαι Μακεδόνας! Κι ας μην υπάρχει
μακεδονική φυλή. Μακεδονική "φυλή" είναι απλούστατα όσοι γεννήθηκαν
στη Μακεδονία ανεξάρτητα του ότι έχουν και την ιδιαίτερη εθνική και φυλετική
καταγωγή. Από κει και πέρα τον λόγο έχει η συνείδηση και ο αυτοπροσδιορισμός.
Μπορείς να δηλώσεις «Μακεδόνας» στην καταγωγή και Έλληνας πολίτης, με ελληνική
συνείδηση, περήφανος για τη χώρα σου. Το ίδιο ακριβώς μπορούν να κάνουν και τα
ξαδέλφια μου για τη χώρα τους και να είναι υπερήφανοι γι αυτήν. Και πάλι
ξαδέλφια θα είμαστε γιατί θα μας ενώνει πάντα η οικογένεια, η «μακεδονική καταγωγή».
Όποια συνείδηση και αν έχεις, είσαι ίσος και δεν έχει τίποτα να χωρίσεις από τους άλλους λαούς και κατοίκους
της Μακεδονίας και της γης.
Σήμερα η εθνικές αντιθέσεις είναι καιρός να παραχωρήσουν τη θέση τους
στην επίλυση των ταξικών αντιθέσεων και τα σύνορα να ενώσουν τους εργαζόμενους
λαούς κάθε χώρας ενάντια στους εκμεταλλευτές κάθε χώρας, αλλά και ενάντια στις
ετοιμαζόμενες νέες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που σέρνουν τον χορό του πολέμου.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να σφαχτούμε μεταξύ μας για χάρη των συμφερόντων και
σκοπών της άρχουσας εκμεταλλεύτριας τάξης κάθε χώρας, των "μεγάλων
ιδεών" τους και των άθλιων εθνικιστικών, μιλιταριστικών, φασιστικών και
ρατσιστικών θεωριών τους που θέλουν τους
λαούς και τους εργαζόμενους κρέας για τα
κανόνια τους.»
******
Αυτά μου είπε και ξαλάφρωσε!
Για την αντιγραφή: Στέργιος Βασιλείου - Πανίτσας
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ - ΣΤΕΡΓΙΟΣ Η. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ – ΠΑΝΙΤΣΑΣ
https://aristeripolitiki.blogspot.com/2021/09/blog-post_12.html
Παραπομπές:
[1] Η θέση του ΚΚΕ
«Σύμφωνα με τη μαρξιστική αντίληψη «Εθνος είναι
ιστορικά διαμορφωμένη σταθερή κοινότητα ανθρώπων, που εμφανίστηκε πάνω στη βάση
της κοινότητας της γλώσσας, του εδάφους, της οικονομικής ζωής και της
ψυχοσύνθεσης που εκδηλώνεται στην κοινότητα του πολιτισμού». Με βάση αυτήν την
αντίληψη, δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος (και αντίστοιχα ύπαρξη μακεδονικής
εθνικής μειονότητας, ως κομμάτι αυτού του έθνους που έμεινε έξω από τα σύνορά
του). Στο γεωγραφικό έδαφος της Μακεδονίας διασταυρώθηκαν πάρα πολλοί λαοί,
γλώσσες και πολιτισμοί, που, για πολλούς αιώνες, έζησαν δίχως σύνορα και
ανέπτυξαν μεταξύ τους πολύμορφες σχέσεις.»
Για το
λεγόμενο «Μακεδονικό ζήτημα»
[2]Κωστή Παλαμά: Ο ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΓΥΦΤΟΥ
Έλληνες ειδωλολάτρες
και Μακεδονίτες χριστιανοί,
Ασπροθαλασσίτες ναύτες,
ρωμιογέννητοι Οσμανοί·
και της Μάλτας καβαλιέροι, Φράγκοι
Σταυροφόροι, Βενετσάνοι, Καταλάνοι,
Τούρκοι, Αρμένηδες, και Σλάβοι και Αλαμάνοι
και Κουρσάροι από τ’ Αλγέρι·
Μανιχαίοι αφορισμένοι,
και στρατιώτες και απελάτες
και του Ολύμπου αρματωλοί,
κι όσα παλληκάρια σπέρνει
Βοριάς, Δύση, Ανατολή·
Βεδουΐνοι από την έρημο, αμιράδες
από τα καστέλια της Συριάς,
και βαρώνοι Λογγοβάρδοι,
Βάραγγοι, βογιάροι, μάγιστροι,
χρυσαητοί της αρχοντιάς.
[3]«Οπως είναι γνωστό, οι Σλάβοι
κατέβηκαν στη Νότια Βαλκανική μετά τον 6ο μ.Χ. αιώνα.
Για πολλούς
αιώνες οι πληθυσμοί της Μακεδονίας ζούσαν χωρίς σύνορα. Έρχονταν σε επαφή
μεταξύ τους, συναλλάσσονταν και ανέπτυσσαν πολύμορφες σχέσεις. Αυτό είχε ως
αποτέλεσμα, ένα μέρος του πληθυσμού - κυρίως στην ύπαιθρο - να μιλά τη σλαβική
διάλεκτο
Ομως, στον
ίδιο γεωγραφικό χώρο υπήρχαν και πληθυσμοί που μιλούσαν την ελληνική, την
αλβανική (αρβανίτικη), την εβραϊκή, την αρμένικη, την τουρκική και την
κουτσοβλάχικη ή αρουμανική. Υπήρχαν, επίσης, και πληθυσμοί που χρησιμοποιούσαν
ένα μεικτό γλωσσικό ιδίωμα - κάτι μεταξύ βουλγαρικής και σερβικής γλώσσας, με
πλήθος από αλβανικές, τουρκικές και ελληνικές λέξεις παραφθαρμένες. Ολα αυτά,
βέβαια, δεν συνιστούν καμιά χωριστή «μακεδονική» γλώσσα. Είναι, επομένως,
αντιιστορικοί και αvτιεπιστημονικοί oι ισχυρισμοί περί ύπαρξης χωριστής και
μάλιστα ενιαίας «μακεδονικής» γλώσσας.
Ομως, ούτε η
εθνολογική σύνθεση της επίμαχης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας δεν
τεκμηριώνει επιστημονικά τους ισχυρισμούς περί ύπαρξης χωριστής «μακεδονικής»
εθνότητας. Τέτοια εθνότητα δεν υπήρξε ποτέ. Υπήρχαν στη Μακεδονία πληθυσμοί
ελληνόφωνοι - ελληνικής καταγωγής, Σλαβόφωνοι - σλαβικής καταγωγής (Σέρβοι,
Βούλγαροι, Σλάβοι γενικά), Σλαβόφωνοι ελληνικής καταγωγής (γραικομάνοι),
Αρβανίτες, Βλάχοι (Ελληνοβλάχοι και Ρουμανοβλάχοι), Τούρκοι, Αρμένηδες και
Εβραίοι, αλλά σε καμιά περίπτωση χωριστή «μακεδονική» εθνότητα.»
Για το
λεγόμενο «Μακεδονικό ζήτημα», αποσπάσματα από σχετικό κείμενο του ΠΓ της ΚΕ του
ΚΚΕ, που είχε συζητηθεί εσωκομματικά στην Οργάνωση Περιοχής της Δυτικής
Μακεδονίας, το 1995, Ριζοσπάστης, 26,27/5/2018
[4]Κωστή Παλαμά: Ο ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΓΥΦΤΟΥ, σελ 74
[5]
Το Αρχικό ΒΜΡΟ (ή VMRO
ή ΒΜΕΡΟ ή ΕΕΜΑΟ) υπάρχει και σήμερα σαν ιστορικό υπόλειμμα σε δύο κόμματα, το
VMRO DPMNE της ΠΔΓΜ, με ηγέτες τον Χρίστιαν
Μίτσκοσκι και Νικολά Γκρουέφσκι και το
Βουλγαρικό VMRO του Κρασιμίρ Καρακατσάνωφ. Αυτά όμως, σε αντίθεση με το αρχικό, έχουν έντονο
εθνικιστικό, μεγαλοϊδεατικό χαρακτήρα, υποδαυλιζόμενο από ξένες ιμπεριαλιστικές
δυνάμεις.
Ο Μίτσκοσκι νέος αρχηγός του VMRO-DPMNE μετά την
παραίτηση Γκρούεφσκι
Ιστορία Πετρούσας-Πλεύνας. Τοντόρ Πανίτσα: Αετός ή
Όρνιο;
[6]"Σήμερα ορκιστήκαμε όλοι, Τούρκοι,
Βούλγαροι Έλληνες Αλβανοί και Εβραίοι ότι θα εργαστούμε για την αγαπημένη μας
πατρίδα αδιάσπαστοι και ότι θα θυσιαστούμε για την πατρίδα και αν χρειαστεί θα
χύσουμε το αίμα μας γι αυτήν... Κάτω ο Σουλτάνος, κάτω ο Σουλτάνος, κάτω ο
Σουλτάνος"
Γιαννε
Σαντάνσκι, ηγετικό στέλεχος του ΒΜΡΟ, λόγος στο Νευροκόπι (σημερινό Γκότσε Ντέλτσεφ) στις 13
Ιουλίου 1908 με το παλιό ημερολόγιο.
[7]Πρόσκληση της Επαναστατικής
Περιφερείας Κρουσόβου
προς τον τουρκικό λαό,
Ανωτάτη Διοίκηση των Επαναστατών του Κρουσόβου Ιλιντεν 1903,
προς τον τουρκικό λαό,
Ανωτάτη Διοίκηση των Επαναστατών του Κρουσόβου Ιλιντεν 1903,
"Αδέρφια,
συμπατριώτες και αγαπημένοι γείτονες.
Εμείς, οι αιώνιοι γείτονες σας, φίλοι και γνωστοί από τ' ωραίο Κρούσοβο….
Εμείς, οι αιώνιοι γείτονες σας, φίλοι και γνωστοί από τ' ωραίο Κρούσοβο….
(...)
Επειδή
πάππου προς πάππου συμβιώνουμε σε τούτη δω τη γης, σας έχουμε σαν δικούς μας
και θέλουμε ως το τέλος να μείνετε δικοί μας. Δεν πήραμε τα όπλα εναντίον σας -
αυτό θα ήταν ντροπή για μας. Δεν σηκώσαμε τα όπλα εναντίον του ειρηνικού,
εργατικού και τίμιου τούρκικου λαού πού τρέφεται σαν κι εμάς απ' τον ματωμένο
ιδρώτα του - αυτός ο λαός είναι αδέλφια μας και μ' αυτόν το λαό ζήσαμε και
θέλουμε να ζούμε μαζί.
(…)
(…)
Δε βγήκαμε
να εκχριστιανίσουμε και να ατιμάσουμε τις μάνες και τις αδελφές σας, τις
γυναίκες και τις κόρες σας: πρέπει να ξέρετε οτι ή περιουσία σας, ή ζωή σας, ή
πίστη και η τιμή σας είναι για μας τόσο σεβαστές όσο σεβαστές είναι και οι
δικές μας.
(...)
Δεν είμαστε
μουρτάτες [άρνησίθρησκοι], δεν είμαστε ληστές - είμαστε επαναστάτες πού δώσαμε
όρκο να πεθάνουμε για το δίκιο και την ελευθερία.
Αγωνιζόμαστε
και θα αγωνιζόμαστε εναντίον των μουρτάτηδων καί των ληστών, εναντίου των
τυράννων και των παρανόμων, εναντίον των βιαστών της τιμής μας και της πίστης
μας και εναντίον των εκμεταλλευτών του ίδρωτα και του μόχθου μας. Από μας κι
από τα χωριά μας να μη φοβάστε - σε κανέναν σας δεν θα προξενήσουμε ζημιές.
Εμείς, όχι
μόνο σας θεωρούμε αδέλφια μας, αλλά και σας συμπονούμε σαν αδέλφια μας, επειδή
καταλαβαίνουμε ότι και σεις είστε σκλάβοι σαν κι εμάς, σκλάβοι της
αυτοκρατορίας και των μπέηδων της, των αφεντάδων και των πασσάδων της, δούλοι
των πλούσιων και ισχυρών, των εκβιαστών και των τυράννων, εκείνων που
πυρπόλησαν την αυτοκρατορία απ' τις τέσσερις μεριές και μας ανάγκασαν να
ξεσηκωθούμε για το δίκιο, την ελευθερία και για ανθρώπινη ζωή.
Για δίκιο - ελευθερία - ανθρώπινη ζωή σας καλούμε και σας να 'ρθήτε και ν' αγωνιστούμε μαζί.
Ελάτε κοντά μας, αδέλφια μουσουλμάνοι για να πολεμήσουμε τους εχθρούς σας και εχθρούς μας. Ελάτε κάτω από την σημαία της "Αυτόνομης Μακεδονίας"! Ή Μακεδονία είναι ή κοινή μας μάννα και φωνάζει για βοήθεια.
Ελάτε να συντρίψουμε τις αλυσίδες της δουλείας για να γλιτώσουμε από τα βάσανα και τα μαρτύρια και να στεγνώσουμε τους ποταμούς αίματος και δακρύων.
(…)
Αγαπημένοι μας γείτονες. Καταλαβαίνουμε ότι εσείς, Τούρκοι και Αλβανοί Μουσουλμάνοι, νομίζετε πώς ή Αυτοκρατορία είναι δική σας και πώς δεν είστε δούλοι, επειδή στην οθωμανική σημαία δεν υπάρχει σταυρός αλλά ημισέληνος. Ότι αυτό είναι λάθος σύντομα θα το νοιώσετε και θα το καταλάβετε."
Για δίκιο - ελευθερία - ανθρώπινη ζωή σας καλούμε και σας να 'ρθήτε και ν' αγωνιστούμε μαζί.
Ελάτε κοντά μας, αδέλφια μουσουλμάνοι για να πολεμήσουμε τους εχθρούς σας και εχθρούς μας. Ελάτε κάτω από την σημαία της "Αυτόνομης Μακεδονίας"! Ή Μακεδονία είναι ή κοινή μας μάννα και φωνάζει για βοήθεια.
Ελάτε να συντρίψουμε τις αλυσίδες της δουλείας για να γλιτώσουμε από τα βάσανα και τα μαρτύρια και να στεγνώσουμε τους ποταμούς αίματος και δακρύων.
(…)
Αγαπημένοι μας γείτονες. Καταλαβαίνουμε ότι εσείς, Τούρκοι και Αλβανοί Μουσουλμάνοι, νομίζετε πώς ή Αυτοκρατορία είναι δική σας και πώς δεν είστε δούλοι, επειδή στην οθωμανική σημαία δεν υπάρχει σταυρός αλλά ημισέληνος. Ότι αυτό είναι λάθος σύντομα θα το νοιώσετε και θα το καταλάβετε."
[8] Η εξέγερση του Ίλιντεν και ο Μακεδονικός Αγώνας
Το Κρούσοβο
αποφάσισαν να καταλάβουν οι επαναστάτες του Ίλιντεν καθώς την επιτυχία του σκοπού τους
εξασφάλιζε και το εξαιρετικά ολιγάριθμο της τοπικής τουρκικής φρουράς. Η
εισβολή ενεργήθηκε τη νύχτα της Κυριακής 20ης Ιουλίου (π.ημ.) του 1903 με το
σύνθημα «Ελευθερία ή θάνατος». (…) Στις 23 Ιουλίου κάλεσαν σε σύσκεψη τους
προκρίτους των εθνικών κοινοτήτων της πόλης και σχημάτισαν μιαν ανωτάτη
επιτροπή από οκτώ μέλη που θα έπαιζε τον ρόλο προσωρινής κυβέρνησης.
Η κατοχή του
Κρουσόβου από τους επαναστάτες κράτησε ακριβώς δέκα μέρες. (…)Για να
εξασφαλιστεί καλύτερα η τροφοδοσία τους, αποφασίστηκε στις 25 Ιουλίου από την
ηγεσία τους να επιβάλει η ανωτάτη επιτροπή φορολογία στους εύπορους κατοίκους
του. Καθορίστηκε και το ποσόν, από 5-30 λίρες οθωμανικές για κάθε άτομο,
ανάλογα με την περιουσιακή του κατάσταση και διατάχτηκε η είσπραξή του. Όμως τα
μέλη της επιτροπής που ήταν Έλληνες αρνήθηκαν να εκτελέσουν τη διαταγή και για
τούτο παύτηκαν.
Η τουρκική
αντίδραση κατά της εξέγερσης άρχισε στη Δυτική Μακεδονία, όπου η κατάσταση ήταν
αρκετά σοβαρή και στράφηκε πρώτα εναντίον του Κρουσόβου, το οποίο, καθώς
γειτόνευε με το Μοναστήρι, ήταν ανάγκη να το ξαναπάρουν οι Τούρκοι δίχως
καθυστέρηση. Η επιχείρηση αυτή ανατέθηκε στον στρατηγό Μπαχτιάρ πασά, που τον
χαρακτηρίζουν άνθρωπο βίαιο και τραχύ. Ο απολογισμός των καταστροφών των
Ελλήνων στο Κρούσεβο ήταν 363 κτίρια, σπίτια, καταστήματα κλπ.. που κάηκαν,
αφού προηγουμένως λεηλατήθηκαν, ενώ υπερδιπλάσιος στάθηκε ο αριθμός εκείνων που
μονάχα λεηλατήθηκαν. Οι σκοτωμένοι πάλι, άντρες και γυναίκες πέρασαν τις
τέσσερις δεκάδες.
[9] Σύμφωνα με τον
Ριζοσπάστη, (η) «εξέγερση του Ιλιντεν
πραγματοποιήθηκε στην οθωμανική περιοχή της Μακεδονίας το 1903 και στην οποία
πρωτοστάτησε το σλαβικό στοιχείο, κυρίως φτωχοί αγρότες και άλλα μικροαστικά
στρώματα των πόλεων, αλλά συμμετείχαν και Έλληνες, Βλάχοι, ενώ έγινε προσπάθεια
να τραβηχτούν και μουσουλμανικοί πληθυσμοί, Αλβανοί και Τούρκοι.
Οργανωτής
ήταν η Εσωτερική Επαναστατική Μακεδονική Αδριανουπολίτικη Οργάνωση (ΕΕΜΑΟ), που
είχε ιδρυθεί το 1893 στη Θεσσαλονίκη και είχε ως σκοπό την απελευθέρωση της
Μακεδονίας και της περιοχής της Θράκης από τον οθωμανικό ζυγό και την αυτονομία
της από όλα τα εθνικά κράτη της περιοχής, με δεδομένο τον πολυεθνικό χαρακτήρα
αυτών των περιοχών.
Ο στόχος
αυτός συνδεόταν με τον στόχο μιας Βαλκανικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας. Ο
προσδιορισμός άλλωστε - Μακεδονικός και Αδριανουπολίτικος - δεν αναφερόταν σε
κάποια συγκεκριμένη εθνότητα ή έθνος, αλλά είχε γεωγραφικό χαρακτήρα,
προσδιόριζε την περιοχή και τον πληθυσμό που στις διακηρύξεις αναγνωριζόταν ότι
αποτελείται από διάφορες εθνότητες: Βούλγαρους, Σέρβους, Αλβανούς, Βλάχους,
Τούρκους, Εβραίους κ.λπ.
Η εξέγερση
του Ιλιντεν αποτέλεσε κορύφωση της δράσης της ΕΕΜΑΟ και ουσιαστικά το κύκνειο
άσμα της. Μετά την εξέγερση η οργάνωση διαλύθηκε».
«ΕΛΛΑΔΑ –
ΠΓΔΜ - Αποφασιστικότητα» για διευθέτηση σε ράγες ΗΠΑ - ΝΑΤΟ – ΕΕ, Ριζοσπάστης,
26,27/5/2018
