Η έννοια της ίσης φορολόγησης

Είναι ή δεν είναι ίση φορολόγηση, να πληρώνουμε δηλαδή αναλογικά και όχι προοδευτικά, όλοι ίδια ποσά φόρων για ίσα ποσά εισοδήματος; Μα φυσικά ναι θα πουν όλοι!


Έτσι η κυβέρνηση σχεδιάζει να υλοποιήσει νομοθετικά αυτή την ισότητα στους φόρους, με νέο σχέδιο φορολόγησης των ενοικίων και γράφει στα παλιά της υποδήματα την συνταγματική επιταγή, ο καθένας να συμβάλει ανάλογα με τις δυνατότητές του.


Με την νέα αυτοτελή φορολόγηση των ενοικίων ο καθένας, για κάθε 100 ευρώ ενοίκιο θα πληρώνει 20 ευρώ φόρο. Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος έχει ως μόνο εισόδημα 60.000 ευρώ από ενοίκια θα πληρώσει 12.000 ευρώ φόρους και αυτός που έχει 5.000 ευρώ θα πληρώσει 1.000 ευρώ. Θαύμα, θαύμα σοσιαλιστικής ισότητας θα μου πείτε!

Επί τέλους υλοποιείται η απαίτηση του πατριάρχη του νεοφιλελευθερισμού, Φ. Α. Χάγιεκ, να καταργηθεί ως απαράδεκτη η έννοια της προοδευτικής φορολογίας και να αντικατασταθεί από την αναλογική φορολογία!


Για την ιστορία λέμε ότι με την εφαρμογή της συνταγματικής επιταγής στην φορολογία και με την ισχύουσα κλίμακα φορολογίας, ο μεν μεγαλοεισοδηματίας θα πλήρωνε φόρο 16.240 ευρώ, ο δε μικροεισοδηματίας θα απαλλάσσονταν γιατί θα έπεφτε στο αφορολόγητο. Με τη νέα φορολογία ο μεν μεγαλοεισοδηματιας θα απαλλαχθεί από 4.240 ευρώ φόρο ο δε μικροεισοδηματίας θα επιβαρυνθεί με 1.000 ευρώ φόρο. Μιλάμε για το… ξέσκισμα της έννοιας της ίσης φορολόγησης!!! Έτσι με ωμό τρόπο και μπροστά στα μάτια μας η κυβέρνηση πάει να απαλλάξει τα μεγάλα εισοδήματα και να αυξήσει τους φόρους στα μικρά.


Παρεμπιπτόντως, οι κυβερνήσεις έχουν ήδη μειώσει τον συντελεστή φορολογίας των ΑΕ κατά 55,5%, από 45% που ήταν κάποτε σε 20%, δηλαδή έχει ήδη απαλλάξει τα μερίσματα των ΑΕ από τεράστιους φόρους και τώρα σχεδιάζεται νέα μείωση στο 15%. Συνολικά δηλαδή η απαλλαγή θα φτάσει στο 77,77%!!! Αν συμπεριλάβουμε και τις τεράστιες νόμιμες εκπτώσεις δαπανών και φοροαπαλλαγές των ΑΕ τότε θα μιλάμε για μια συμμετοχή του μεγάλου κεφαλαίου στην φορολογία κάτω του 5%! Τα υπόλοιπα 95% θα τα πληρώνει ο λαός.


Όταν λέμε ισότητα στη φορολογία... αυτό ακριβώς εννοούμε!


Να φαντασθείτε ότι όλες οι φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου γινόταν και γίνονται για να μην έχουμε κρίση, για να είμαστε ανταγωνιστικοί, για να γίνονται ντόπιες και ξένες επενδύσεις και φυσικά πάνω απ όλα για τον λαό, για να έχει απασχόληση! Είδε κανένας να υλοποιείται τίποτα απ όλα αυτά; Όχι θα πείτε. Ξέρετε όμως γιατί; Η κυβέρνηση, ο ΣΚΑΪ, οι δημοσιογράφοι, οι «αναλυτές» μας δίνουν την απάντηση: Γιατί η φορολογία είναι… υψηλή και οι μισθοί στα... ουράνια!!! Αυτός είναι ο λόγος που καρατομούν συνεχώς τους μισθούς, μειώνουν το.. . "μη μισθολογικό κόστος" και σχεδιάζουν να κατεβάσουν τον συντελεστή φορολόγησης του κεφαλαίου στο 15%. Για να έχουμε… απασχόληση, επενδύσεις, ανταγωνισμό….


Όχι, ο καπιταλισμός δεν φταίει σε τίποτα!

Η ΓΣΕΒΕΕ θρηνεί για τα αποτελέσματα της πολιτικής που υμνούσε!

Αφού ύμνησε τη «Λισαβόνα», αφού έτρεχε στα ευρωπαϊκά φόρουμ για να προωθήσει τη «χάρτα των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων» της ΕΕ, αφού λάτρεψε τα ευρωπαϊκά «προγράμματα», την παγκοσμιοποίηση και τον «ανταγωνισμό» στον οποίο έβλεπε το μέλλον των μικρομεσαίων, τώρα θρηνεί για τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής! Ποια είναι; Η ηγεσία της ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ πλειοψηφίας της ΓΣΕΒΕΕ!


Μόνη της ανακάλυψε τα αποτελέσματα της πολιτικής που στήριξε με πάθος και κόντρα στις «δογματικές», «καθυστερημένες» και «αναχρονιστικές» πολιτικές "άλλης ανάπτυξης", που πρότειναν οι συνεπείς συνδικαλιστικές δυνάμεις της ΠΑΣΕΒΕ.


Νά τα αποτελέσματα της πολιτικής που ύμνησε η ΓΣΕΒΕΕ τα διαπίστωσε το ινστιτούτο της, το ΙΜΕ/ΓΣΕΒΕΕ - φυσικά ούτε λόγος για αλλαγή της πολιτικής που οδήγησε εδώ! Να μερικά από αυτά:


-Περίπου 180.000 επιχειρήσεις δηλώνουν ότι αντιμετωπίζουν κίνδυνο κλεισίματος το επόμενο δωδεκάμηνο. Αν συνυπολογίσουμε το συντελεστή βιωσιμότητας, εκτιμάται ότι 61.200 θα είναι η καθαρή μείωση επιχειρήσεων τους επόμενους δώδεκα μήνες – εκ των οποίων περίπου 12.000 μέσα στο επόμενο τρίμηνο .


-Κίνδυνος για απώλεια 240.000 θέσεων απασχόλησης (εργοδότες, αυτοαπασχολούμενοι, μισθωτοί) στο επόμενο δωδεκάμηνο.


- Το 42,1% των επιχειρήσεων έκλεισε το 2011 με ζημιές – μόνο το 20,1% με κέρδη.


-Σε κάθε 1 πρόσληψη στον ιδιωτικό τομέα αντιστοιχούν 7 απολύσεις, στοιχείο που είχε καταγραφεί και στην έρευνα του Ιουλίου 2011


-Προβλέπεται απώλεια επιπλέον 106.000 θέσεων μισθωτής εργασίας έως τον Ιούλιο του 2012 και περαιτέρω επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων. Εκτιμάται ότι ήδη χάθηκαν τουλάχιστον 65.000 θέσεις μισθωτής εργασίας το 2ο εξάμηνο του 2011.


-Μείωση τζίρου κατά μέσο όρο 33% - Στις εμπορικές επιχειρήσεις το Δεκέμβριο του 2011 η μείωση του τζίρου ήταν 31,2% σε σχέση με το Δεκέμβρη του 2010.


-Αύξηση των επιχειρήσεων που μείωσαν ώρες και ημέρες εργασίας (37,4%), ενώ το 28,6% μείωσε αποδοχές στο προσωπικό του. Προβλέπεται δε ότι για το 1ο εξάμηνο του 2012, το 43% θα μειώσει με μεγάλη βεβαιότητα μισθούς και ώρες εργασίας.


-Το 46,5% θεωρεί ως σημαντικότερο εμπόδιο τα λειτουργικά έξοδα, το 36,5% τις ασφαλιστικές εισφορές, ενώ μόλις το 5% τους μισθούς. Πάνω από 8 στις 10 επιχειρήσεις προτιμούν τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών ενώ μόλις το 2,5% επιθυμεί τη μείωση του κατώτατου μισθού.


-1 στις 3 επιχειρήσεις με καθυστερημένες οφειλές και υποχρεώσεις (ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, ΔΕΚΟ, Δημόσια Ταμεία, Προμηθευτές) – Το ποσοστό των επιχειρήσεων που οφείλει στον ΟΑΕΕ ξεπερνά το 38%.


-Το 73,5% των μικρών επιχειρηματιών αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει προσωπικές καταθέσεις για την κάλυψη αναγκών της επιχείρησης.


-Μεγάλος κίνδυνος για τις καταθέσεις στις τράπεζες. Μόνο το 22% θεωρεί ότι τα χρήματά τους είναι ασφαλή στην τράπεζα, το 29,2% στο εξωτερικό, ενώ το 37,1% ΑΛΛΟΥ.


-Μείωση ρευστότητας και επενδύσεων (μόνο το 5,8% προχώρησε σε αύξηση επενδύσεων έναντι 37,6% που μείωσε).


-Σημαντικό παραμένει το πρόβλημα των ακάλυπτων επιταγών. Το διάστημα μεταχρονολόγησης που επιθυμεί η πλειοψηφία των επιχειρηματιών είναι 2 μήνες. Οι ακάλυπτες επιταγές, που κατέχουν επιχειρηματίες και δεν τις έχουν σφραγίσει πλησιάζουν τον αριθμό των ήδη σφραγισμένων.


-Αρχίζουν να κάμπτονται οι αντιστάσεις των μικρών επιχειρήσεων στις απολύσεις.


-Η πλειοψηφία των μικρών επιχειρήσεων (55%) θεωρεί ότι δεν θα αποφύγουμε την χρεοκοπία. Και μόνο αυτό το γεγονός έχει άμεσες δυσμενείς επιπτώσεις στον οικονομικό κύκλο.

Αν καμιά φορά δείτε "πύρινες" ανακοινώσεις της ΓΣΕΒΕΕ κατά της τρόικας, μην πάρετε λαθεμένα το μήνυμα. Την πολεμάει γιατί δεν εφαρμόζει σωστά την «ευρωπαϊκή πολιτική ανάπτυξης» δηλ. του ελεγχόμενου αφανισμού των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και γιατί τις αφανίζει με της δική της… «ανάλγητη πολιτική»! Ας μην έχουμε αυταπάτες.


Τι να πούμε, ότι μοιάζουν τους ομογάλακτους «κοινωνικούς εταίρους» της ΓΣΕΕ. Τα λόγια μας θα χάσουμε.

Ανάσταση και ΕπΑνάσταση

Πλησιάζοντας στη Σαρακοστή, όλοι οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας μιλάνε συνεχώς και μόνο για την Ανάσταση με το μνημόνιο - 2. Σαν όλους τους καλούς πάπες και παπάδες του κάθε Ιερατείου. Αρνούνται να δουν το Γολγοθά και τη Σταύρωση σαν το μόνιμα επαναλαμβανόμενο γεγονός και μιλάνε για αναγκαία θυσία χάριν της μιας μηδέποτε ερχόμενης Ανάστασης!

Οι λαοί όμως χιλιάδες χρόνια αυτό που υποφέρουν είναι μόνο ο Γολγοθάς και η Σταύρωση. Ποτέ δεν βλέπουν Ανάσταση. Είναι πολύ φυσικό. Ανάσταση θα έχουν μόνο αν προηγουμένως καταργήσουν με τη δύναμή τους το Γολγοθά και τη Σταύρωση.

Αυτό όμως δεν λέγεται ακριβώς Ανάσταση. Λέγεται ΕπΑνάσταση.

Η «Χρυσή Αυγή» και οι προβοκάτσιες κατά του ΚΚΕ

"Φόρεσαν προβιά «προστάτη των εργατών» οι άθλιοι"

Από τον «Ριζοσπάστη» της 21ης Φεβρουαρίου 2012

Βρήκε ευκαιρία η «Χρυσή Αυγή» να στήσει προβοκάτσια σε βάρος του ΚΚΕ, του ταξικού εργατικού κινήματος και των απεργών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», βάζοντας την προβιά του «προστάτη των εργαζομένων», που την περασμένη βδομάδα πήγε στο χαλυβουργείο του Ασπροπύργου για να δηλώσει τάχα συμπαράσταση στους απεργούς.

Νομίζει πως έτσι θα συσκοτίσει τον πραγματικό της ρόλο ως αντιδραστικής δύναμης κρούσης για την καταστολή του εργατικού κινήματος και στην προκειμένη περίπτωση ως μοχλού του Μάνεση για το χτύπημα των απεργών. Μάλιστα, μετά την παρέμβαση, έσπευσε στην ιστοσελίδα της να διαπιστώσει πως «οι Ελληνες εργαζόμενοι έχουν σιχαθεί τους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές της αριστεράς και στρέφονται πλέον ανοικτά προς το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα». Επιπλέον, όλο ανακούφιση, επισημαίνει ότι μετά την παρέμβαση που έκανε «διαγράφηκαν έτσι οριστικά οι συκοφαντικές αναφορές και τα ψέματα του ΚΚΕ και των επαγγελματιών εργατοπατέρων που δυσφημούσαν το Κίνημά μας...». Ποιες είναι οι «συκοφαντίες και τα ψέματα» για τα οποία κάνει λόγο η «Χρυσή Αυγή»; Είναι η τοποθέτησή της ότι «η πρόταση της "Ελληνικής Χαλυβουργίας", δηλαδή του Μάνεση, προς τους εργαζόμενους (σ.σ. για μείωση ωρών εργασίας και μισθών) ήταν λογική υπό τις δύσκολες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά». Οτι όποιος δεν αποδέχεται την πρόταση της εργοδοσίας είναι - γι' αυτούς - «αδιάλλακτος», όπως «το συνδικάτο του Ασπρόπυργου», που με τη στάση του στέκεται ενάντια στο ζητούμενο, το οποίο «είναι να μην κλείσουν τα εργοστάσια και να μην βρεθεί ο κόσμος στον δρόμο».


***
Ο πυρήνας της «Χρυσής Αυγής» στη Μαγνησία είχε κυκλοφορήσει ανακοίνωση για την απεργία που εξήγγειλε το κλαδικό συνδικάτο στη «Χαλυβουργία», απειλώντας ουσιαστικά όπως και ο Μάνεσης: Μην τολμήσετε να απεργήσετε. Κάντε ό,τι σας ζητάει ο εργοδότης. Αλλιώς θα χάσετε τη δουλειά σας. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Στην ίδια ανακοίνωση έγραφε ότι οι επιχειρηματίες του κλάδου «είχαν πολύ μεγάλα κέρδη τα προηγούμενα έτη (...) Κάτι που δεν είναι κατακριτέο καθώς οι  επενδυτές στήνουν εργοστάσια για να κερδίσουν και όχι για να χάσουν». Μαζί με τους καπιταλιστές η «Χρυσή Αυγή» για το ξεζούμισμα των εργατών. Τώρα, όμως, που τάχα δε βγάζει κέρδη ο Μάνεσης, επικαλούμενος την οικονομική κρίση, προκειμένου να μη χάσει ο Μάνεσης, να τσακιστούν οι εργάτες. Αυτό θέλει η «Χρυσή Αυγή». Λέει μάλιστα ότι για τους εργάτες υπάρχει ανάγκη «ενός εθνικιστικού συνδικαλιστικού κινήματος (...) που θα επιδιώκει το συμβιβασμό των διαφόρων συμφερόντων προς όφελος των εργοδοτών και εργαζομένων». Δηλαδή, υποταγή των εργατών στις άγριες ορέξεις και το βούρδουλα των καπιταλιστών για ικανοποίηση της ακόρεστης δίψας για ολοένα και μεγαλύτερα κέρδη. Ολα αυτά τα τόνιζαν στην ανακοίνωση στη Μαγνησία. Ετσι αντιλαμβάνεται την αλληλεγγύη στους απεργούς η «Χρυσή Αυγή». Ως συμβιβασμό με τη δουλειά για 500 ευρώ το μήνα, όπως απαιτεί η κερδοφορία της εργοδοσίας, ακόμα κι αν αυτό συνεπάγεται δουλειά με εξαντλητικούς ρυθμούς, θανατηφόρα «ατυχήματα», διαρκή κίνδυνο της ζωής και της ασφάλειας των εργατών κ.τ.λ. Γι' αυτό και ελπίζει σε διάρρηξη των δεσμών των εργατών με το σωματείο τους και το ΠΑΜΕ: Για να πάρει ανάσα όχι μόνο ο Μάνεσης αλλά γενικά η πλουτοκρατία για την οποία οι «Χαλυβουργίες» γεννούν επικίνδυνους εφιάλτες...


***
Το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ όχι μόνο τα κατάγγειλαν όλ' αυτά και προειδοποίησαν τους εργάτες, αλλά συνέβαλαν στην αποκάλυψή τους ώστε να μην υπονομευτεί ο αγώνας. Γι' αυτό η «Χρυσή Αυγή» προβοκάρισε το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ ότι κλείνουν εργοστάσια. Αλλά τούτη τη φορά στην προβοκάτσια που έστησε η «Χρυσή Αυγή» πήραν μέρος το «Ξεκίνημα», αλλά και κάποιες αυτοαποκαλούμενες αριστερές δυνάμεις, όπως ΣΥΡΙΖΑ, το ΣΕΚ, συνιστώσα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και άλλοι, που δε χάνουν ευκαιρία για να δείξουν τον άθλιο αντιΚΚΕ και αντιΠΑΜΕ ρόλο πιστεύοντας πως θα υπονομεύσουν το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, ρίχνοντας νερό στο μύλο της εργοδοσίας. Τους περιμένει η χλεύη των εργατών...


*******************************************************************

«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ»

Κλιμακώνουν τον παλικαρίσιο αγώνα


Με νέες κινητοποιήσεις κλιμακώνουν την πάλη τους οι εργαζόμενοι της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο, συνεχίζοντας τον πολυήμερο αγώνα που σήμερα συμπληρώνει 114 ημέρες απεργίας.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου υλοποιώντας χτες και την πρόσφατη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης συνεδρίασε και αποφάσισε τις δράσεις κλιμάκωσης για τις επόμενες μέρες και συγκεκριμένα: Αύριο Τετάρτη, ετοιμάζουν νέα κινητοποίηση στην Κηφισιά στα γραφεία της εταιρείας από την οποία έχουν ήδη ζητήσει συνάντηση. Την ερχόμενη Παρασκευή, προγραμματίζουν νέα συγκέντρωση στο κέντρο της Αθήνας και πορεία στο υπουργείο Εργασίας από όπου θα ζητήσουν από την πολιτική ηγεσία να αναλάβει τις ευθύνες της.

Η απάντηση του σωματίου της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» για τις ενέργειες της «Χρυσής Αυγής»

Ανακοίνωση του σωματείου


Στο μεταξύ, χτες, το ΔΣ του Σωματείου των εργαζόμενων στην «Ελληνική Χαλυβουργία» «Η Ενότητα» έβγαλε ανακοίνωση, με αφορμή νέες μεθοδεύσεις σε βάρος του απεργιακού αγώνα των χαλυβουργών, στις οποίες πρωτοστατεί και η «Χρυσή Αυγή». Η ανακοίνωση έχει ως εξής:


«Το ΔΣ του σωματείου των εργαζομένων της Ελληνικής Χαλυβουργίας καταγγέλλει την προσπάθεια της Χρυσής Αυγής και διάφορων άλλων ομάδων να προβοκάρουν, να συκοφαντήσουν και να αμαυρώσουν τον ηρωικό αγώνα μας.


Η Χρυσή Αυγή από την αρχή τάχθηκε ενάντια στον αγώνα μας, όπως και σε κάθε εργατικό λαϊκό αγώνα. Υπερασπίστηκε τον Μάνεση, λέγοντας πως η πρότασή του για απολύσεις και πεντάωρο ήταν λογική υπό τις δύσκολες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στην αγορά. Οτι κάθε επιχείρηση γι' αυτό υπάρχει, για να βγάζει κέρδος. Από την αρχή κατηγορούσε το σωματείο μας ως αδιάλλακτο και υποκινούμενο, ότι με τη στάση του οδηγεί το εργοστάσιο στο κλείσιμο, όπως έγινε με την ΠΙΡΕΛΙ και άλλα εργοστάσια, προσπάθησε να φέρει σε αντιπαράθεση τους συναδέλφους Χαλυβουργούς στο Βόλο με εμάς στον Ασπρόπυργο, λέγοντας ότι οι εργαζόμενοι του Ασπρόπυργου κάνουν απεργία, γιατί όταν απολυθούν έχουν εξασφαλίσει παχυλές αποζημιώσεις, σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους στο Βόλο.


Βλέποντας ότι αυτές οι αντιδραστικές θεωρίες δεν είχαν καμία απήχηση, ότι οι Χαλυβουργοί συνέχιζαν περήφανα τον αγώνα τους ενάντια στον Μάνεση και στην τάξη του συνολικά, ότι αυτός ο αγώνας είχε τη συμπαράσταση όλων των εργαζομένων εδώ και διεθνώς από τους εργάτες όλου του κόσμου και από τους μετανάστες που εργάζονται στη χώρα μας, αποφάσισαν να χτυπήσουν με άλλους, ύπουλους τρόπους τον αγώνα μας. Την 109ημέρα απεργίας επισκέφτηκαν ξαφνικά το εργοστάσιο με πρόσχημα την υλική βοήθεια. Αφού έβγαλαν φωτογραφία στα μακαρόνια και στα νερά που έφεραν, στολισμένα με προεκλογικά εμετικά συνθήματα, τα οποία είδαμε αφού είχαν φύγει, και αφού βιντεοσκόπησαν την παρουσία τους, στη συνέχεια άρχισαν το γνωστό έργο τους. Μέσω διάφορων ανακοινώσεων άρχισαν να προβοκάρουν τον αγώνα μας, το ΔΣ του σωματείου, και τα στελέχη του. Ταυτόχρονα, κάποιοι άλλοι από άλλες ομάδες, βρήκαν την αφορμή για να πούνε ανοιχτά αυτό που τόσον καιρό έκρυβαν, δηλαδή ότι και αυτοί αξιοποιούν την απεργία μας για δικούς τους λόγους χωρίς να συμφωνούν με αυτή και το περιεχόμενό της.


Σε όλους αυτούς απαντάμε ότι είναι μικροί, για να κρίνουν και να χτυπήσουν τον αγώνα των Χαλυβουργών. Οι Χαλυβουργοί εκφράζονται μέσα από τις αποφάσεις των συνελεύσεών τους και του ΔΣ του σωματείου τους. Σε αυτές αποτυπώνεται το ταξικό περιεχόμενο και ο προσανατολισμός του αγώνα, τα αιτήματά τους.


Επαναλαμβάνουμε ξανά ότι εμείς ζητάμε την αλληλεγγύη όλων των εργαζόμενων. Δηλώνουμε όμως, για άλλη μια φορά, ότι ο αγώνας των Χαλυβουργών ούτε αποπροσανατολίζεται, ούτε εξαγοράζεται με πρόσχημα την υλική βοήθεια. Στο κάλεσμά μας, από την αρχή, ανταποκρίθηκαν εκατοντάδες συνδικάτα, μαζικές οργανώσεις και χιλιάδες εργαζόμενοι από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο, που με πολλές οργανώσεις έχουμε διαφορετικές απόψεις, στόχους και κατεύθυνση.


Γνωρίζουμε ότι ορισμένοι δεν προσφέρουν την υλική βοήθεια με στόχο να βοηθήσουν, ότι άλλα έχουν στο μυαλό τους. Δηλώνουμε ότι οι Χαλυβουργοί δεν είναι για τα δόντια της Χρυσής Αυγής και διάφορων άλλων δήθεν επαναστατών. Οι Χαλυβουργοί είναι κομμάτι του οργανωμένου ταξικού κινήματος, που ήταν και παραμένει ο βασικός υποστηρικτής του αγώνα τους. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι αυτοί κατηγορούν το ΠΑΜΕ, μέσα κι έξω απ' την Ελλάδα, που ήταν και παραμένει από την αρχή ο βασικός υποστηριχτής του αγώνα μας, που τώρα βρίσκεται σε πανελλαδική οικονομική εξόρμηση για τη στήριξη του αγώνα μας. Καλούμε όλους τους Χαλυβουργούς να απομονώσουν όσους προκαλούν ζημιά στον αγώνα μας. Λέμε στο Μάνεση και τους ανθρώπους του ότι είναι γελασμένοι αν νομίζουν ότι θα προβοκάρουν και θα χτυπήσουν το κίνημα αλληλεγγύης του αγώνα μας. Οι προβοκάτσιες δεν θα περάσουν.


Παλεύουμε για να γίνει όλη η Ελλάδα Χαλυβουργία».

Δυναμώνει η αλληλεγγύη

Εκδήλωση αλληλεγγύης από μαθητές νυχτερινών σχολείων της Θεσσαλονίκης


Με μαζική συμμετοχή των μαθητών, πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη, η εκδήλωση - πάρτι αλληλεγγύης που διοργάνωσαν το Νυχτερινό Γενικό Λύκειο Αμπελοκήπων και το Συντονιστικό Αγώνα Νυχτερινών Σχολείων Θεσσαλονίκης, με στόχο τη συγκέντρωση οικονομικής ενίσχυσης για τους απεργούς εργάτες της «Χαλυβουργίας» και τους εργάτες του εργοστασίου «Κ. Μπαλής» που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους.


Το στέκι νεολαίας του Δήμου Αμπελοκήπων - Μενεμένης, γέμισε από νωρίς από δεκάδες μαθητές, αρκετοί από τους οποίους έδωσαν το «παρών» μαζί με τις οικογένειές τους. Οι νυχτερινοί μαθητές, στην πλειοψηφία τους άνεργοι ή απλήρωτοι για μήνες, έδωσαν οικονομική ενίσχυση από το υστέρημά τους. Εξέφρασαν έτσι την ταξική τους αλληλεγγύη και την έμπρακτη συμφωνία τους στο δίκαιο αγώνα των απεργών εργατών. Συνολικά συγκεντρώθηκαν 160 ευρώ, τα οποία θα σταλούν στους αγωνιζόμενους εργάτες. Ο πρόεδρος του Νυχτερινού Λυκείου Αμπελοκήπων, Ν. Τικτόπουλος, σημείωσε στην ομιλία του: «Οι χαλυβουργοί δείχνουν το δρόμο στην εργατική τάξη, στο φτωχό λαό, στη νεολαία. Σήμερα μόνη λύση είναι ο αγώνας, η σύγκρουση με την πολιτική και την τάξη των αστών για να διεκδικήσουμε τον πλούτο που παράγουμε. Το παράδειγμα των χαλυβουργών μάς εμπνέει και θα το ακολουθήσουν ολοένα περισσότεροι εργαζόμενοι και νέοι άνθρωποι αυτό το δρόμο, αργά ή γρήγορα».


Η ΟΓΕ


Οικονομική εξόρμηση για την ενίσχυση των απεργών χαλυβουργών και των οικογενειών τους έχει ξεκινήσει η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας. Οι σύλλογοι και οι ομάδες της ΟΓΕ σε όλη τη χώρα διακινούν κουπόνι για το σκοπό αυτό. Το Σάββατο πολυμελής αντιπροσωπεία του Διοικητικού Συμβουλίου, μετά τη λήξη της συνεδρίασής του, βρέθηκε στο εργοστάσιο και παρέδωσε τα πρώτα χρήματα που συγκεντρώθηκαν. Το ποσό των 1.000 ευρώ παρέδωσε στο σωματείο και τον πρόεδρό του Γιώργο Σιφωνιό, η πρόεδρος της ΟΓΕ, Καλλιόπη Μπουντούρογλου. Στο σύντομο χαιρετισμό της διαβεβαίωσε τους απεργούς ότι η μάχη που δίνουν είναι μάχη για όλους τους εργαζόμενους, για όλες τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες και ως τέτοια έχει την υποστήριξη των συλλόγων και των ομάδων της ΟΓΕ. Ο Γ. Σιφωνιός τόνισε τη σημαντική συμβολή που έχουν οι γυναίκες των χαλυβουργών και η επιτροπή που έχουν δημιουργήσει, την οποία η ΟΓΕ γνωρίζει καλά αφού έχει συναντηθεί με τις γυναίκες των απεργών στην πάλη και μέσα από κοινές πρωτοβουλίες.

Κινητοποίηση από Αμερικανούς μεταλλεργάτες


Επιστολή στην πρεσβεία της Ελλάδας για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους και ταυτόχρονα την αλληλεγγύη τους στους απεργούς της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», έστειλαν οι Ενωμένοι Μεταλλεργάτες των ΗΠΑ. Αφού σημειώνουν τον ηρωικό αγώνα των πάνω από 100 ημερών απεργίας δηλώνουν ότι νιώθουν και δική τους υπόθεση το δίκαιο αυτό αγώνα των Ελλήνων συναδέλφων τους.

Ποια συγκέντρωση ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ;

Σύνταγμα 19/2/12.

Ούτε ο φιλολογικός σύλλογος «Παρνασσός» δεν μαζεύει τόσο λίγο κόσμο! Μιλάμε για ευθεία υπονόμευση και ευτελισμό κάθε έννοιας εργατικής κινητοποίησης με στόχο την εμφύτευση της απογοήτευσης στον λαό ώστε να περνάνε οι νόμοι και τα μνημόνια σαν τα τρένα φορτωμένα τίγκα ως επάνω με μέτρα και εμείς απλώς να τα βλέπουμε!

Και ποιοι εργάτες των συνδικάτων διαδηλωτές; Οι περισσότεροι ήταν γνωστοί και μη εξαιρετέοι των ελληναράδικων μορφωμάτων που ζητάνε μετ’ επιτάσεως την κατάργηση της αστικής δημοκρατίας και την αντικατάστασή της… με τι; Άσε αυτό δεν το λένε το έχουν κρυφό αλλά εμείς ξέρουμε πάντα τι υφέρπει πίσω από τέτοιες οργανώσεις.

Και  σήμερα κάποιοι ήθελαν να παίξουν ρόλο πάνω στην αγανάκτηση του λαού.  Ο μικροαστισμός αρχίζει και γίνεται επικίνδυνος καθώς μεταμορφώνεται σε διάφορες «αυτόνομες» νησίδες φασίζουσας απόχρωσης.

Είναι το ρεύμα των ελληναράδων να καταδικάζουν και τα κόμματα που έδωσαν μάχες και αγώνες για να μη φτάσουμε εδώ όταν οι κύριοι αυτοί ψήφιζαν τα κόμματα που μας κατάντησαν εδώ. Τώρα ρέπουν σε φασιστικές λύσεις για να απενοχοποιηθούν. Για να απενοχοποιηθούν λοιπόν αυτοί πρέπει να καταργηθούν τα κατακτημένα πολιτικά δικαιώματα του λαού και φυσικά της εργατικής τάξης!

Σήμερα μας παρουσιάστηκε με ένα ακριβοπληρωμένο ευρωπαΐζον ιλουστρασιόν φυλλάδιο και η νέα οργάνωση «δημιουργία ξανά» (μαζί και μια άλλη όμοια οργάνωση «Ενωμένη Ελλάδα ‘‘ΕΕ’’) που θέλει όλα τα κόμματα να είναι «συμμορίες της μεταπολίτευσης». Θέλει, λέει, να αναμορφώσει το πολιτικό σύστημα με ακραίες νεοφιλελεύθερες επιβουλές και με θέσεις όπως ότι ο μόνος ρόλος του κράτους είναι  να είναι [«διαιτητής» του επιχειρηματικού παιχνιδιού]! Δεν κρύβει όμως τον αντικομουνισμό της όταν απαιτεί «Μέλος του κοινοβουλίου που δηλώνει απείθεια στους νόμους εκπίπτει αυτόματα από το αξίωμά του»! Νόμος είναι σήμερα το παρασύνταγμα των μνημονίων. Να γυρίσουμε δηλαδή στο Γ΄ Ψήφισμα, στη δεκαετία του ’50 όταν το κράτος έστελνε εξορία και φυλακή βουλευτές με την κατηγορία ότι τάσσονταν κατά του «κρατούντος κοινωνικού καθεστώτος» - άρνηση των νόμων του παρακράτους και του παρασυντάγματος δηλαδή! Ομοίως απαιτούν «απαγόρευση κάθε πολιτικής δράσης στα σχολεία και στο πανεπιστήμιο»! Αυτό πια είναι πασίγνωστη απαίτηση της πλουτοκρατίας που θέλει την παιδεία εργοστάσιο παραγωγής δουλακίων. 

Ο κρυπτοφασισμός ντυμένος με τον μανδύα της νεοφιλελεύθερης ευρωπαϊκής «καθαρής» δημοκρατίας!

Ένας χρόνος από την εξέγερση στη Λιβύη

Την έναρξη της εξέγερσης κατά του Καντάφι γιορτάζουν οι Λίβυοι!

Γιατί γιορτάζουν; Μήπως τώρα έχουν μεγαλύτερη ελευθερία; Μήπως τώρα δεν γίνονται βασανιστήρια. Μήπως τώρα κέρδισε ο λαός κάποια κοινωνικά δικαιώματα (τα οποία μάλλον χάνει σταδιακά); Ωστόσο τώρα οι Λίβυοι έχασαν και τα πετρέλαια που είχαν. Αν τολμάνε ας φέρουν αντίρρηση σε αυτούς που βομβάρδιζαν τη χώρα επί μήνες. Η πραγματική εξουσία ανήκει στους ξένους ιμπεριαλιστές μαζί με τον πλούτο της χώρας. Οι εξεγερμένοι κέρδισαν «δημοκρατία» (δυστυχώς με το δίκαιο της Σαρία) και οι βομβαρδιστές, τους έβαλαν στο σβέρκο τους μια κυβέρνηση - μαριονέτα και πήραν όλα τα άλλα.

Για την ημέρα έχουν προγραμματιστεί εκδηλώσεις, αράπικα πανηγύρια δηλαδή, σε πολλές πόλεις και χωριά στη Λιβύη, με αποκορύφωμα τη Βεγγάζη, από όπου ξεκίνησε η εξέγερση. Στη χώρα στήθηκαν μπλόκα και βασιλεύει η αστυνομοκρατία από φόβο αντικαθεστωτικών εκδηλώσεων.

Μαζί με όλα αυτά η διεθνής κοινότητα «ανησυχεί» λέει, ότι η κατάσταση στη χώρα είναι ανεξέλεγκτη και ότι πρώην εξεγερμένοι βασανίζουν υποστηρικτές του Καντάφι! Με τους βομβαρδισμούς που έκανε, ή ίδια διεθνής κοινότητα, δεν ανησυχούσε φυσικά. Μα μορεί ποτέ να υπάρξει λαϊκη εξέγερση και δημοκρατία με την στήριξη των ιμπεριαλιστών; Που ζούμε τέλος πάντων;

Σιγά μην ήρθε η δημοκρατία! Μα είναι κανένας που αμφισβητεί ότι οι νέοι ηγέτες είναι πρώην στελέχη και βασανιστές του καθεστώτος Καντάφι; Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτοί είναι παντελώς ξεπουλημένοι. Πιο ξεπουλημένοι από τον Καντάφι των τελευταίων ετών.

Κατά πόσο διαφέρουν οι νέοι ηγέτες από τον Καντάφι φαίνεται και από τον απειλητικό και απάνθρωπο τίτλο φυλλαδίου που μοίρασαν επισήμως οι αρχές προς τον λαό, κάτω από τον φόβο νέας εξέγερσης: «Δεν μπορούμε να φέρουμε πίσω τον θαμμένο άνδρα (τον Καντάφι), αλλά μπορούμε να σας στείλουμε σε εκείνον»! Ίσως κάποια μεγάλη μερίδα του λιβυκού λαού που δεν ανέχεται Κουΐσλιγκ, ευκόλως θα αντέστρεφε τους αποδέκτες του μηνύματος.


Αυτή είναι η νίκη της δημοκρατίας στην Λιβύη! Να τη χαίρονται αυτοί που χειροκροτούσαν τη ξενοκίνητη εξέγερση και τους βομβαρδισμούς.

Προσεχώς: Η ίδια τύχη της Συρίας

Κρυπτοφασισμός!

Πρωί - πρωί στις 16/2/2012, ο κύριος Πορτοσάλτε του ΣΚΑΪ είπε να υπερασπίσει το δικαίωμα της δημοκρατίας και κομματικής πολυφωνίας στην Ελλάδα. Συντάχθηκε έτσι, με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλια που απέρριψε (καθυστερημένα και αγκομαχώντας) ως προσβλητικές τις απόψεις Σόιμπλε και Γερμανών περί υποταγής όλων των κομμάτων στης Ελλάδας σε μία και μόνη πολιτική, αυτή της τρόικας, δηλαδή της Γερμανίας.

Αμέσως όμως μετά απαίτησε ακριβώς το ίδιο, ο ίδιος ο Πορτοσάλτε! Ζήτησε από μόνα τους τα κόμματα, και χωρίς Σόιμπλε, να μην έχουν διαφορετική φωνή στην Ελλάδα και να φέρονται «ως κράτος με συνέχεια» και όχι ο καθένας με «το μακρύ και το κοντό του»! Δηλαδή να μην έχουν διαφορετικές φωνές και θέσεις από αυτές της κυβέρνησης, δηλαδή της τρόικας, δηλαδή της Γερμανίας. Σχεδόν μάλιστα επιτέθηκε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας γιατί αυτό δεν το απαίτησε στην ομιλία του στο ΥΕΘΑ!

Σε συνέχεια τα ίδια περίπου απαιτεί και ο κ. Γ. Πεταλωτής του ΠΑΣΟΚ στην ΝΕΤ 08.30! Απέρριψε μεν τον Σόιμπλε,

δικαιολόγησε όμως πλήρως την απαίτηση ως Γερμανού δανειστή και κατόπιν «μας την είπε» με τον εκβιασμό ότι αν δεν υπογράφουμε και δεν πειθαρχούμε θα μας κόψουν «το νερό από το αυλάκι»!


Η ζωή έχει δείξει ότι αυτές οι κρυπτοφασιστικές φωνές στην αρχή είναι «απόψεις», μετά γίνονται απαιτήσεις, μετά γίνονται εκβιασμοί, μετά ακολουθεί η "δίκαιη" πλέον κατάργηση των κομμάτων που δεν προσκυνούν και δεν συμφωνούν και στο τέλος ακολουθεί η κατάργηση και αυτών που συμφωνούν γιατί για τη πολιτική δικτατορία του κεφαλαίου δεν έχουν λόγο ύπαρξης.

Σας φαίνεται υπερβολικό το σενάριο; Δείτε με προσοχή τα σταδιακά βήματα διολίσθησης της ΕΕ προς τον αυταρχισμό, την ανάδειξη δοτών πρωθυπουργών, την απαίτηση υποταγής (και ουσιαστικής κατάργησης) των κομμάτων σε διάφορες χώρες σε μια και μόνη πολιτική, με υπογραφές μάλιστα, και αναμείνατε τα επόμενα βήματα.


Τα όργανα της ΕΕ και τα ΜΜΕ του κεφαλαίου θα εντείνουν την απαξίωση της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που «δεν εξασφαλίζει στιβαρές κυβερνήσεις» οι οποίες δεν λογαριάζουν το «πολιτικό κόστος». Σε συνέχεια θα προβάλλουν με ένταση την ανάδειξη δήθεν υπερκομματικών κυβερνήσεων «αρίστων», τεχνοκρατών υπαλλήλων της ή και όποιων την υπηρετούν δικτατορικά, ως μοναδική λύση εξόδου από την κρίση και ως μόνων εγγυητών της ύπαρξης των κρατών των εθνών και της ΕΕ!!! Κατόπιν θα τα επιβάλλουν…

Το έργο έχει ξαναπαιχθεί πολλές φορές σε πολλές χώρες του κόσμου μαζί και στην Ευρώπη. Τα ψήγματα αυτών των σχεδίων που βλέπουμε στην Ελλάδα, Ιταλία, Πορτογαλία, Ιρλανδία και προσεχώς σε άλλες χώρες, είναι μόνο η «δειλή» αρχή, η κορφή του παγόβουνου. Όσο η κρίση βαθαίνει και θα χρειάζεται περισσότερος αυταρχισμός για να επιβληθούν σκληρότερα μέτρα, τόσο θα εφαρμόζονται τα επόμενα στάδια. Ο σημερινός κοινοβουλευτικός ή ημικοινοβουλευτικός κρυπτοφασισμός θα γίνεται σταδιακά κανονικός φασισμός.

Το θέμα εδώ είναι πάντα η οργάνωση του λαού και ιδιαίτερα της εργατικής τάξης για να μη περάσουν αυτά τα σχέδια. Αν δεν τους σταματήσει ο λαός δεν σταματάνε μόνοι τους.

 

Δεν γνωρίζουμε τον αριθμό των αστέγων στην Ευρώπη, ομολογεί η Κομισιόν

Ο αριθμός των αστέγων στην Ευρώπη πρέπει να έχει ξεπεράσει τα τρία εκατομμύρια, καταγγέλλουν ευρωβουλευτές στο Στρασβούργο για να εισπράξουν την απάντηση-παραδοχή του αρμόδιου κοινοτικού επιτρόπου Μισέλ Μπαρνιέ ότι «οι κοινοτικές υπηρεσίες δεν έχουν καταγράψει τον αριθμό των αστέγων στην Ευρώπη, διότι δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί επακριβώς ο όρος του αστέγου»! Ναι αυτό είναι το πρόβλημά τους, πως ορίζεται ο άστεγος! Το ότι είναι άστεγος δεν είναι πρόβλημα! Ας βγει τι καθήκι μια βόλτα στις πλατείες και στις γέφυρες της Ευρώπης… 

Πριν 15 χρόνια μια έκθεση του ευρωκοινοβουλίου έγραφε: «Η Ευρώπη δεν ξέρει πού να κρύψει τους φτωχούς της»! Η έκθεση ξεσήκωσε τότε θύελλα διαμαρτυριών από τους ευρολάτρες, τους ευρωλάγνους, τους ευρωφονταμενταλιστές και τους «Ταλιμπαν» της ΕΕ που αναγνώριζαν μόνο χρυσούς πύργους και χρυσά κουτάλια για την ΕΕ.

Την έκθεση εκείνη την έπνιξαν  οι κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ του κεφαλαίου και ο κόσμος δεν έμαθε ποτέ την αλήθεια και τι τον περιμένει.

Σήμερα δεν ξέρουν τους αστέγους τους. Αύριο δεν θα ξέρουν τους νεκρούς τους.

Μόνο ντροπή ταιριάζει σε ένα σύστημα που στον 21^ο αιώνα αφού έχει ρημάξει και αφαιμάξει τις αποικίες και τους λαούς του κόσμου, τώρα είναι ανίκανο και αρνείται να θρέψει και τους λαούς του πυρήνα του, αρνείται να τους δώσει δουλειά, τους κάνει έξωση και τους σκοτώνει…. 

Ποιος είπε ότι η τεχνολογία είναι για την ευημερία των λαών; Αν ήταν για τους λαούς τρεις φορές τον πληθυσμό της Γης θα μπορούσε να θρέψει και να εξασφαλίσει ανθρώπινες συνθήκες. Όμως η τεχνολογία είναι για το κεφάλαιο. Για να πετάει στον Καιάδα τους «περισσευούμενους» για το κεφάλαιο είναι!

"Μα υπάρχουν άνθρωποι που περισσεύουν;" θα ρωτουσε ο άνθρωπος της ιστορίας με κατάπληξη. Ναι, θα του απαντήσει το κεφάλαιο, είναι αυτοί που δεν μπορούν να μου φέρουν κέρδη, να απασχοληθούν καρδοφόρα απο μένα!

Δυστυχώς δεν απάντησε ο άνθρωπος αλλά απάντησε το κεφάλαιο και για λογαρισμό του "μετέφρασε" η τάξη των κεφαλαιοκρατών που κολυμπάει στα πλούτη της εξουσίας του.

Και πράγματι οι κεφαλαιοκράτες ούτε άνεργοι είναι, ούτε άστεγοι, ούτε φτωχοί, ούτε μελλοθάνατοι. Ο Καιάδας είναι για άλλους.

....Μέχρι να γυρίσει ο τροχός…

Η επόμενη μέρα του νέου μνημονίου

Πρωί 13/2/2011. Η επόμενη μέρα του ψηφισμένου μνημονίου-2, των τεράστιων διαδηλώσεων και των "έργων" των προβοκατόρων.

Δεκάδες κτίρια καπνίζουν  ακόμη στο κέντρο της Αθήνας. Οι προβοκάτορες και οι παρατρεχάμενοι γνωστοί - άγνωστοι έφυγαν. Σύνταγμα, Σταδίου, Πανεπιστημίου κλπ ακόμη καπνίζουν, δεκάδες μαγαζιά. Μετά άρχισαν να έρχονται οι προπαγανδιστές που δακρύζουν για τις επιπτώσεις των μέτρων στον «απλό πολίτη που πήγε ειρηνικά να διαδηλώσει», κλαίνε για το "κακό" που βρήκε την Αθήνα και σταδιακά προπαγανδίζουν την ανάγκη «ευνομίας» και απαγόρευσης των διαδηλώσεων. Υποκριτικός θρήνος για τον παγκόσμιο διασυρμό της Ελλάδος από τις εικόνες που βέβαια ήταν μόνο από φωτιές και όχι από τις τεράστιες διαδηλώσεις

Οδός Κοραή. Ούτε τον ιερό χώρο των βασανισμένων Ελλήνων Αντιστασιακών στη γερμανική κατοχή δεν σεβάστηκαν οι προβοκάτορες. Ή μήπως με μεγάλο μίσος κτύπησαν εδώ;;;

Τα συνεργεία έπιασαν δουλειά! Η πρώτη «επιτυχία» του Παπαδήμου με τη ψήφιση του μνημονίου ήταν ότι έδωσε δουλειά σε 10 συνεργεία και την πήρε από 1.000 εργαζόμενους.

Από σήμερα αλλαγή σκηνικού. Αρχίζει ο νέος Γολγοθάς για την εργατική τάξη και όλο τον εργαζόμενο λαό. Αρχίζει μια νέα πολιτική διοίκηση που στήνεται πάνω στα αποκαΐδια των αστικών πολιτικών κομμάτων, στηριγμένη στο παρασύνταγμα των μνημονίων και των αποφάσεων της ΕΕ. Για τον λαό αρχίζει μια νέα περίοδος οργάνωσης, αγώνων, αντίστασης και αντεπίθεσης με άμεσο στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής και απώτερο όραμα μια κοινωνία σοσιαλιστική, απαλλαγμένη από εκμετάλλευση και δουλεία.

Μεγάλες διαδηλώσεις - προς νέο αντιδραστικό πολιτικό σκηνικό

Μεγάλες διαδηλώσεις του λαού κατά του νέου μνημονίου σε όλη τη χώρα.

ΌΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

Τεράστιες οι διαδηλώσεις στην Αθήνα. Από στύλους του Ολυμπίου Διός μέχρι Μοναστηράκι και Ομόνοια μια κοσμοπλημμύρα. Μόνο τα δακρυγόνα που έριχναν επί ώρες με αγριότητα τα ΜΑΤ, απ αφορμή προβοκάτορες με μολότοφ , τη διαχώριζαν στο Σύνταγμα. Σε όλο τον κόσμο μεταδόθηκε το μεγάλο μήνυμα της λαϊκής αντίστασης.






Το παρακράτος έδρασε, το έργο παίχτηκε ξανά από την εξουσία και το βαθύ κράτος. Ο λαός όμως δεν τσίμπησε και κατάλαβε ότι όλα ήταν στημένα. Τα γιούχα και το διώξιμο κουκουλοφόρων και προβοκατόρων από τον κόσμο όταν πήγαιναν να κάψουν ήταν πολλά και αποτρεπτικά. Δεν έχουν καμιά σιωπηλή ανοχή ή ουδετερότητα. Οι πολλές φωτιές, που στην ουσία δεν στοιχίζουν τίποτα στο σύστημα, αυτή τη φορά στρέφουν την οργή του λαού κατά του κράτους της πλουτοκρατίας που έμαθε με αυτόν τον εύκολο και ανώδυνο τρόπο να στρίβει από τα προβλήματα παραπλανώντας το λαό.

*****

Ώρα, η τεράστια αντίθεση του λαού που εκφράστηκε με τις σημερινές  διαδηλώσεις να μετατραπεί σε οργανωμένη πάλη για την ανατροπή της εξουσίας που αναπαράγει τη φτώχεια για τον λαό και τον πλούτο για τους κεφαλαιοκράτες. Οργάνωση σε βάθος, οργάνωση στα ταξικά συνδικάτα και τις οργανώσεις της εργατικής τάξης, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στα πανεπιστήμια, παντού! Οργάνωση των Λαϊκών Επιτροπών με νέο διευρυμένο περιεχόμενο.

Xωρίς οργάνωση κανένας αγώνας δεν κερδίζεται.

*******

Από αύριο η πολιτική εξουσία του κεφαλαίου θα αρχίσει μια σε βάθος αντιλαϊκή αναδιοργάνωση στη κατεύθυνση εμπέδωσης την νέας διοίκησης στη βάση της αυθαιρεσίας, της αντισυνταγματικότητας και των αντιδημοκρατικών κανόνων. Η πορεία προς τον νέο διοικητικό κοινοβουλευτικό αυταρχισμό με βάση το παρασύνταγμα των μνημονίων και των νέων αποφάσεων της ΕΕ, θα γίνει προσπάθεια να εμπεδωθεί στον λαό σαν φυσική ανάγκη σωτηρίας της χώρας. Ο δρόμος για τον έρποντα φασισμό ανοίγει…

Το μόνο που έχουμε να αντιπαρατάξουμε σε αυτή την πορεία προς τον αυταρχισμό και την εκτροπή είναι η οργάνωση και ο αγώνας. Από αύριο αλλάζουν πολλά πράγματα για τον λαό και την εργατική τάξη. Από αύριο ο αγώνας λαμβάνει άμεσο περιεχόμενο επιβίωσης του λαού και γίνεται διαδικασία σφυρηλάτησης ενός μακρόχρονου αγώνα που τέλος θα έχει τη μαζική εξέγερση και την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

 Αυτός είναι ο δικός μας μονόδρομος, ο μονόδρομος του εργαζόμενου λαού.

Η εργατική τάξη στο στόχαστρο

(Από την εργατική εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ τ. Φεβρουαρίου 2012)

Από την αρχική άφιξη της τρόικας και το πρώτο μνημόνιο έχει στηθεί μια κακόγουστη παράσταση εις βάρος του ελληνικού λαού. Το έργο είναι γνωστό, το διευθυντήριο με συμπαίκτες την ελληνική κυβέρνηση και τα αστικά πολιτικά κόμματα για λογαριασμό του χρηματιστικού κεφαλαίου και της μεγάλης εγχώριας αστικής τάξης τρομοκρατούν τους εργαζομένους και τον ελληνικό λαό για να περάσουν τα μέτρα τους και να προλειάνουν το έδαφος για ακόμη πιο επώδυνα μέτρα.

Αφού έφεραν σε κατάσταση εξαθλίωσης εργαζομένους, συνταξιούχους, αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματίες, συνεχίζουν το επονείδιστο έργο τους. Επίσημα χείλη λένε ότι ο άνεργος δεν έχει ούτε 13^ο και 14^ο μισθό ούτε κατώτατο μισθό ή θέτουν ως στόχο να υπάρχει ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια ή υπαινίσσονται μισθούς Ινδιών. Μάλιστα ο Πόουλ Τόμσεν, αναπληρωτής διευθυντής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, μέλος της τρόικας και επικεφαλής του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής για την Ελλάδα, ζητώντας κλείσιμο δημόσιων οργανισμών και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και απαιτώντας την κατάργηση του κατώτατου μισθού, δήλωνε: «Ο κατώτατος μισθός είναι δραματικά υψηλότερος σε σχέση με άλλες χώρες σαν την Ελλάδα και βρίσκεται πολύ κοντά στα επίπεδα των ανεπτυγμένων χωρών. Είναι, δηλαδή, πολύ πάνω από αυτόν που δικαιολογεί η παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας.» (Καθημερινή, 1/2/2012)

Με τις «κόκκινες γραμμές» και τις δήθεν προσπάθειές της στις «διαπραγματεύσεις» με την τρόικα η κυβέρνηση επιδιώκει να συσκοτίσει ότι και αυτή βρίσκεται στην ίδια πλευρά του οδοφράγματος με το διευθυντήριο, το χρηματιστικό κεφάλαιο και τα καπιταλιστικά μονοπώλια.

Μέσα στην κρίση και τη χρεωκοπία της χώρας η ΕΕ, το ΔΝΤ, η ελληνική αστική τάξη και οι περιβόητες αγορές ξετυλίγουν μια διαδικασία μετάλλαξης του σημερινού συστήματος πολιτικής διακυβέρνησης. Παρά τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τις ενδοαστικές διαφορές η κοινή τους βάση είναι η συντριβή της αξίας της εργατικής δύναμης (μισθοί, συντάξεις, εργασιακές σχέσεις, το σύνολο των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων). Προωθούν την πολιτική και κοινωνική συσσωμάτωση (κορπορατισμός) ανοίγοντας τον δρόμο σε πιο αυταρχικές και αντιδημοκρατικές πολιτικές λύσεις.

Στο στόχαστρο της επίθεσης της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας βρίσκεται εδώ και δύο χρόνια η εργατική τάξη. Μια επίθεση που χρόνια πριν προετοιμάστηκε και δοκιμάστηκε. Η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου του Λουκά Παπαδήμου είναι ένα σημαντικό πολιτικό βήμα στον πόλεμο τον οποίο κήρυξε το κεφάλαιο στη μισθωτή εργασία και στις λαϊκές μάζες, δηλαδή στη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας.

Όσο η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος ανεβαίνει από σπείρα σε σπείρα, οι φορείς του χρηματιστικού κεφαλαίου κλιμακώνουν αυτή την επίθεση εναντίον των εργαζομένων και των λαϊκών μαζών. Σε αυτές τις συνθήκες τα κοινοβουλευτικά πολιτικά συστήματα κυριαρχίας της αστικής τάξης γίνονται όλο και περισσότερο ασύμβατα με τις ίδιες τις ανάγκες του καπιταλιστικού συστήματος. Στις σημερινές συνθήκες η κερδοφορία του κεφαλαίου δεν μπορεί να συνυπάρξει με την ομαλή κοινοβουλευτική λειτουργία της κομματικής εναλλαγής και γι’ αυτό αναζητούνται άλλες λύσεις, κυβερνητικά σχήματα ευρύτερης συναίνεσης και συνεργασίας για πιο αποτελεσματική επίθεση εναντίον των εργαζομένων. Οι λύσεις αυτές γίνονται όλο και πιο αντιδημοκρατικές και αυταρχικές.

Όσο τα αστικά πολιτικά κόμματα απαξιώνονται στη συνείδηση του λαού και περιορίζεται η αποτελεσματικότητα της ικανότητάς τους να χειραγωγούν τις μάζες, η αστική τάξη και το χρηματιστικό κεφάλαιο με τους διεθνείς φορείς τους αυξάνουν τις απαιτήσεις από αυτά τα κόμματα, πράγμα που επιταχύνει περαιτέρω την κρίση τους. Η καταστροφή και η πτώχευση των μεσαίων στρωμάτων έχει ως αποτέλεσμα τα αστικά πολιτικά κόμματα να χάνουν τον κορμό της κοινωνικής βάσης στήριξής τους, ενώ η κυρίως κοινωνική βάση τους, το κεφάλαιο, αναζητά άλλες λύσεις και έως έναν βαθμό τα αποσταθεροποιεί.

Για την ΕΕ, το ΔΝΤ και το χρηματιστικό κεφάλαιο, η Ελλάδα έχει γίνει το πεδίο δοκιμών για τις πιο αντιλαϊκές και αντιδραστικές λύσεις, οι οποίες επεκτείνονται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Με τη χρεωκοπία προ των πυλών και με εργαλείο την ελληνική κυβέρνηση προχωρούν στην οριστική σάρωση όλων των εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων που έχουν απομείνει, στη συντριβή των μισθών και στη φορολογική λεηλασία του ελληνικού λαού.

Ενώ οι εργαζόμενοι έχουν δεχθεί πρωτόγνωρη επίθεση στους μισθούς και στις κατακτήσεις τους και οι ευρύτερες λαϊκές μάζες γνωρίζουν κατακόρυφη πτώση των εισοδημάτων τους σε σημείο που απειλείται η επιβίωσή τους (το 30% του πληθυσμού ζει στο επίπεδο της φτώχιας και κάτω από αυτό και η ανεργία έχει σκαρφαλώσει σε πρωτοφανή επίπεδα με ποσοστό επίσημης ανεργίας 20% και πραγματικής που αγγίζει το 30%), το αγωνιστικό δυναμικό του εργαζόμενου λαού παραμένει ενεργό και εν εφεδρεία, πράγμα που αποτελεί για το σύστημα, πολιτικό και κοινωνικό, τη μέγιστη απειλή. Το πολιτικό σύστημα, που αμφισβητείται και από τους δύο κοινωνικούς πόλους, τον εργαζόμενο λαό και το κεφάλαιο, μετατρέπει την κρίση του σε συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης σε βαθιά κοινωνική κρίση. Αυτό κάνει ώστε στο κυβερνητικό επίπεδο το μέτωπο των δυνάμεων του κεφαλαίου να διατρέχεται από αντιφάσεις και αντιθέσεις.

Η αδυναμία από την πλευρά του εργαζόμενου λαού είναι η έλλειψη άμεσης πειστικής πολιτικής πρότασης διεξόδου στο δικό του ταξικό πεδίο.

Για την απόκρουση της επίθεσης που απορρέει από την αδηφαγία του κεφαλαίου και απειλεί σήμερα ακόμη και τον ελάχιστο μισθό εξανεμίζοντας τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις για την επιβίωση των εργαζομένων, των συνταξιούχων, της νεολαίας απαιτείται η συγκρότηση ενός μετώπου του εργαζόμενου λαού το οποίο να δίνει ορατή πολιτική διέξοδο και να συνδέεται με την καθημερινή πάλη του για τα άμεσα προβλήματά του. Η ενότητα της αριστεράς από μόνη της δεν αρκεί για μια τέτοια ταξική πολιτική διέξοδο, αν δεν συνταυτίζεται με το μέτωπο του εργαζόμενου λαού και δεν στηρίζει τη συνεχή κινητοποίηση των μαζών ανυψώνοντάς τες πολιτικά ώστε να θέσουν το ζήτημα μιας άλλης ταξικής εξουσίας.

Η ΕΕ είναι η σύγχρονη φυλακή των λαών. Η Ελλάδα είναι το εργαστήριο για αυτό που συμβαίνει και θα συμβεί και στις άλλες χώρες της Ευρώπης και αυτή είναι η βάση για την ενότητα με τις εργατικές τάξεις των ευρωπαϊκών χωρών και όχι η Ευρωπαϊκή Ένωση ή έστω μια «προοδευτική» μεταρρυθμισμένη Ευρωπαϊκή Ένωση, αντίληψη που καλλιεργεί αυταπάτες και στηρίζεται σε μια αντιδραστική ουτοπία. Ένα μέτωπο που δεν είναι σε ρήξη με αυτόν τον λάκκο των λεόντων δεν μπορεί να πατά στέρεα.

Μια δημοκρατική λαϊκή διέξοδος είναι ασύμβατη με την πληρωμή του χρέους. Οι θεματοφύλακες των αγορών απειλούν με αφανισμό όχι μόνο την εργατική τάξη αλλά και τα πιο πλατιά λαϊκά στρώματα.

Τα εγχώρια αφεντικά του μεγάλου κεφαλαίου, ανεξάρτητα από τις ενδοαστικές διαφορές, είναι οργανικά τμήματα του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Δίχως την εθνικοποίηση των τραπεζών κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, την κοινωνικοποίηση της ενέργειας, των μεταφορών, των τηλεπικοινωνιών, των επιχειρήσεων ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του λαού και της χώρας δεν μπορεί να υπάρχει λαϊκή και δημοκρατική διέξοδος προς όφελος των εργαζομένων, διέξοδος από τη σημερινή κρίση και τη χρεωκοπία.

Αυτή είναι η βάση για την ενότητα της αριστεράς. Κόμματα και οργανώσεις της εργατικής τάξης και κόμματα της «μικροαστικής δημοκρατίας» έχουν την ευθύνη να κάνουν ένα σημαντικό βήμα για το μέτωπο του εργαζόμενου λαού.

Η υπόθεση της ελληνικής εργατικής τάξης και του ελληνικού λαού είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων της Ευρώπης και των λαών όλου του κόσμου, που βρίσκονται αντιμέτωποι με τους ίδιους ταξικούς εχθρούς.

Δ.Α.

Επικίνδυνη πολιτική αποσταθεροποίηση

Οι τελευταίες παραιτήσεις (απόγευμα 10/2/2012) υπουργών της κυβέρνησης Παπαδήμου, οι παραιτήσεις βουλευτών και οι αρνήσεις ψήφισης του νέου μνημονίου, είναι κατ αρχήν αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων και της ισχυρής και καθολικής αντίθεσης του λαού στα μέτρα και το νέο μνημόνιο.

Ωστόσο, το μεγάλο έλλειμμα της εργατικής τάξης, και του εργαζόμενου λαού ευρύτερα, να αντιτάξουν ένα ισχυρό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης που θα αποτελεί εναλλακτικό κέντρο εξουσίας του λαού στην εξουσία το κεφαλαίου, με ένα ελάχιστο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση με αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό και φιλολαϊκό περιεχόμενο με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό χωρίς ταλαντεύσεις, θέτει σε κίνδυνο την ίδια τη δημοκρατική εξέλιξη για τη χώρα μας.

Η πολιτική αποσταθεροποίηση του αστικού κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος που άρχισε από τις εκλογές του 2009 και εντάθηκε με την ψήφιση του πρώτου μνημονίου και σε συνέχεια την κυβέρνηση Παπαδήμου, αν δεν μετατραπεί σε ευκαιρία για τον λαό να επιβάλλει νέες δομές δικής του εξουσίας, μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει εφαλτήριο άκρως αντιδημοκρατικών εξελίξεων μέχρι και φασιστικής εκδοχής.

Το βαθύ κράτος και η βαθιά εξουσία του κεφαλαίου, βλέπουμε να εξωθούν σχεδιασμένα και  σταδιακά σε πολιτική αποσταθεροποίηση έτσι ώστε  να γίνεται αποδεκτό  διαρκώς και μεγαλύτερο εύρος πολιτικών λύσεων εκτός της αστικής δημοκρατίας και του αστικού κοινοβουλίου, κάτι σαν κεκαλυμμένο ημιφασισμό.

Το επόμενο βήμα θα είναι η πλήρη απαξίωση του αστικού πολιτικού συστήματος για να επιβάλλονται ανεξέλεγκτα και έξω από τους ελάχιστους κανόνες που του έμειναν, αντιλαϊκά μέτρα, ντυμένα με δήθεν «τεχνοκρατικό» και «αποτελεσματικό» μανδύα. Θα πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη εξέλιξη που αν δεν προλάβει να την αποσοβήσει ο λαός θα την αξιοποιήσει πλήρως η άρχουσα τάξη με την στήριξη του παγκόσμιου κεφαλαίου.

Νέα πολιτικά φαινόμενα αυταρχικής διοίκησης θα εμφανιστούν και θα υμνηθούν ως ιδανικά μοντέλα διακυβέρνησης που όμως ευθέως θα νομιμοποιούν τον νέου τύπου φασισμό του κεφαλαίου.

Η επερχόμενη πτώχευση θα είναι απλώς το συνεπακόλουθο της ενεξέλεγκτης κυριαρχίας του κεφαλαίου και της μετατροπής της κρίσης σε κρίση επιβίωσης του λαού.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι εξελίξεις τύπου Ελλάδας, συμβαίνουν κατά πανομοιότυπο τρόπο και σε άλλες χώρες. Η Ελλάδα είναι το δοκιμαστήριο νέων μορφών αυταρχικής επιβολής λύσεων σε βάρος των λαών, αποτελεί σημείο όξυνσης των αντιθέσεων της σύγχρονης κρίσης του καπιταλισμού και τον αδύνατο κρίκο του.

Η εργατική τάξη και ο ελληνικός λαός έχουν υποχρέωση να εξεγερθούν και να μην αφήσουν αυτά τα σχέδια να πετύχουν και να εξαπλωθούν σε όλο τον κόσμο. Έχουν υποχρέωση να βάλουν την δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, όποιο κόστος και αν κληθούν να καταβάλουν.

Απεργία 10-11.2.2012

Μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις στην πρώτη μέρα της διήμερης απεργίας 10-11/2/2011.

Έντονα μαχητική και αγωνιστική πορεία από το ΠΑΜΕ στο υπουργείο Εργασίας όπου ανάρτησε τεράστιο πανώ. Μικρή η συμμετοχή στη συγκέντρωση ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, ενισχύθηκε από πολιτικές συγκεντρώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΥΡΙΖΑ κ.α.

Κείμενα της ντροπής

«Ντροπή στον εργάτη στον σκλάβο ντροπή στο αίμα αν δεν πνίξει μια τέτοια ζωή…» Απο επαναστατικό εργατικό τραγούδι

Την ώρα που με εντολή της τρόικας, της ΕΕ, του παγκόσμιου κεφαλαίου και της ντόπιας εργοδοσίας η κυβέρνηση μετατρέπει τους χώρους εργασίας σε Νταχάου, τους μισθούς και τις συντάξεις σε βοήθημα πείνας κλπ, είδε το φως μια δήλωση αποκήρυξης, μετά βδελυγμίας και αποτροπιασμού, κατά του ΠΑΜΕ, του ΚΚΕ και των παραφυάδων αυτού(;) που φέρεται ότι υπογράφουν οι εργαζόμενοι της εταιρείας «Όλυμπος»!


Η είδηση λέει μεταξύ άλλων: «Με κοινό υπόμνημα-επιστολή τους, προς το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας, και την Αστυνομική Διεύθυνση Λάρισας 69 άτομα, εργαζόμενοι της «Γαλακτοβιομηχανίας Λάρισας Όλυμπος Α.Ε.», και την εφημερίδα Ελευθερία της Λάρισας αφενός μεν δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν να τους εκπροσωπούν ως εργαζόμενους της εταιρίας οι συνδικαλιστές κ. Π. Λιόλιος, Κων. Καλέτσιος και Βασ. Τσερβούλης και αφετέρου, αναφερόμενοι σε δημοσίευμα της «Ελευθερίας της Δευτέρας», διαψεύδουν ότι ήταν εργαζόμενοι της Γαλακτοβιομηχανίας όσοι προχώρησαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις κλείνοντας το εργοστάσιο στη ΒΙΠΕ.


Ανάμεσα σε όσα αναφέρουν είναι και τα εξής:


«Το εργοστάσιο δεν έκλεισε από εργαζόμενους της εταιρίας αλλά από τον κομματικό στρατό του Κ.Κ.Ε. Πιο συγκεκριμένα όλα αυτά τα άτομα που προέβησαν στην κατάληψη του εργοστασίου ήταν μέλη του Π.Α.ΜΕ. και διάφορα στελέχη - συνδικαλιστές από τον ίδιο πολιτικό χώρο τα οποία εμφανίζονται ως εργατοπατέρες και με το πρόσχημα ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εργαζομένων στην ουσία επιδιώκουν ατομικά, πολιτικά και κομματικά οφέλη. Δεν μας είπαν άλλωστε ποια γενική συνέλευση των εργαζομένων όρισε κάτι τέτοιο και πού έλαβε χώρα η συγκεκριμένη συνέλευση;
Δεν μας είπαν πώς γίνεται να υπάρχει τέτοια απόφαση και συγχρόνως να υπάρχουν εργαζόμενοι που πηγαίνουν για να κάνουν τη βάρδια τους; Δεν μας είπαν από πότε ο πρόεδρος του Ε.Κ.Λ.- ο οποίος πρωτοστάτησε στα γεγονότα- είναι συνάδελφός μας εργαζόμενος στην εταιρία; Πότε προσλήφθηκε και ποιο είναι το τμήμα στο οποίο εργάζεται;
Επειδή λοιπόν το θράσος ορισμένων περισσεύει και επειδή το νερό πλέον έχει ξεχειλίσει από το ποτήρι σας κάνουμε σαφές το εξής: Όλοι εμείς οι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ εργαζόμενοι της εταιρίας που υπογράφουμε το συγκεκριμένο κείμενο δεν έχουμε εξουσιοδοτήσει κανένα πολιτικό σχήμα για να μας εκπροσωπεί. Όλοι εμείς οι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ εργαζόμενοι της εταιρίας δεν πήραμε ποτέ κάποια απόφαση για να προβούμε σε αυτή την ενέργεια.
Όλοι εμείς οι απλοί εργαζόμενοι - μέσα στη συγκεκριμένη οικονομική συγκυρία που ζούμε - ενεργούμε με βάση τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ μας και μόνο. Οποιαδήποτε άλλη μελλοντική φασιστική ενέργεια δική σας ή άλλων πολιτικών χώρων χωρίς τη συγκατάθεσή μας θα μας βρει ΑΠΕΝΑΝΤΙ. Ο χώρος εργασίας μας δεν ήταν ποτέ και δεν πρόκειται να επιτρέψουμε ποτέ να γίνει το στέκι των πολιτικών κομμάτων.»


Ακολουθούν τα ονόματα και οι υπογραφές 69 ατόμων, οι οποίοι απαντούν με ένα «ΟΧΙ» στο ερώτημα αν «θέλω να με εκπροσωπούν ως εργαζόμενο της Όλυμπος», οι παραπάνω τρεις συνδικαλιστές (και αναφέρονται τα ονόματα) (*)

Τα γεγονότα περιγράφονται όπως θέλουν οι συγγραφείς του κειμένου. Οι εργαζόμενοι υπογράφουν… Φυσικά ξέρουν τι υπογράφουν, φέρουν απόλυτη ευθύνη, δεν τους θεωρούμε ανεύθυνους δεν θα το αμφισβητήσουμε. Ωστόσο θα καταχωρηθεί στις μαύρες σελίδες της ιστορίας του εργατικού κινήματος ως «κείμενο ντροπής». Και είναι κρίμα να πέφτει τέτοιο ιστορικό βάρος στις πλάτες τους.

Απλά δεν γνωρίζουμε κάτω από ποιες συνθήκες έβαλαν την υπογραφή τους και τα όποια έστω ελαφρυντικά. Δεν γνωρίζουμε αν κάποιοι από αυτούς κλαίνε κρυφά τις νύχτες γιατί έβαλαν την υπογραφή τους με αντάλλαγμα την πρόσκαιρη διάσωση της υποτιμημένης πια δουλειάς τους. Και δεν θέλουμε να υποθέσουμε τίποτα απολύτως. Όμως έχουμε κάθε δικαίωμα να θυμηθούμε μια (άσχετη;;;) ιστορία από τις χιλιάδες της Μακρονήσου.


«Σύντροφοι, αποκήρυξα το ΚΚΕ και είδα το φως μου»


Ένας κρατούμενος κομμουνιστής - αντάρτης του ΕΛΑΣ που δεν άντεξε στα βασανιστήρια, αφού τον τύφλωσαν βασανίζοντάς τον, προκειμένου να γλυτώσει έστω τη ζωή του, υπέκυψε και έκανε δήλωση μετανοίας. Έβαλε υπογραφή σε χαρτί που του το πήγαν οι βασανιστές καθήμενοι από πάνω του, αποκήρυξε «μετά βδελυγμίας και αποτροπιασμού το ΚΚΕ και τας παραφυάδας αυτού» και στο τέλος δήλωσε από τα μεγάφωνα προς όλους τους άλλους βασανισμένους συγκρατούμενους: «Σύντροφοι, αποκήρυξα το ΚΚΕ και είδα το φως μου»!!! Είχε ήδη τυφλωθεί!!! Κάθε παρομοίωση είναι απλώς φανταστική.


Θα ήταν πραγματικά χρήσιμο να μάθουμε αν οι εργαζόμενοι που φέρονται να υπογράφουν με τη θέλησή τους, εγκρίνουν και όλα τα μέτρα που πέφτουν πάνω τους όπως, μείωση μισθών, συντάξεων, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, χαράτσια, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, υποταγή της χώρας κλπ, τα οποία περιέχονται στις συνθήκες και τα μνημόνια ώστε να θεωρήσουν ότι όχι μόνο δεν πρέπει να απεργήσουν αλλά και πρέπει να καταγγείλουν το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ που έδιναν μάχες υπεράσπισης των εργασιακών τους δικαιωμάτων.


Θα ήταν χρήσιμο να μάθουμε αν θα βγουν να πανηγυρίσουν για το νέο μνημόνιο ταφής όλων των δικαιωμάτων τους και θα βγάλουν νέα καταγγελία κατά του ΚΚΕ που το αρνείται.


Θα ήταν χρήσιμο να μάθουμε αν πανηγυρίσουν με την περικοπή τους δικού τους μισθού, την μερική απασχόληση που έρχεται ή την απόλυσή τους γιατί μη νομίσουν ότι η εργοδοσία θα τους σκεφτεί αν της συμφέρει να τους απολύσει για να αυξήσει τα κέρδη της.



Θα ήταν χρήσιμο να ξέρουμε από την ιστορία ότι ποτέ μα ποτέ οι εργαζόμενοι που τάχθηκαν υπέρ της εργοδοσίας δεν πληρώθηκαν και αυτοί με το ίδιο νόμισμα που αυτή πληρώνει τον κάθε εργαζόμενο.


Αυτοί που βρίζουν το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ δεν αποκλείεται αύριο να αναφωνήσουν με αγωνία «Μα που είναι το ΠΑΜΕ, τώρα που μας τσακίζουν»! Τότε κανείς δεν θα ξέρει αν είναι αργά αφού η εργοδοσία με τη βοήθειά τους θα έχει εξοντώσει το ΠΑΜΕ στις γραμμές τους αν και δεν πιστεύω ότι θα τα καταφέρει ποτέ.


Ας μην έχουν αυταπάτες. Κανείς από αυτούς δεν ξέρει τα σχέδια της εργοδοσίας και τι τους ξημερώνει.

(*)Πάντως δεν έστειλαν την ανακοίνωση στην μητρόπολη Λάρισας για να τη διαβάσει στην κυριακάτικη λειτουργία όπως γινόταν μετεμφυλιοπολεμικά και επί χούντας με τις δηλώσεις μετανοίας και εξευτελισμού.


Ολόκληρη η ανακοίνωση είναι εδώ:
http://thessalianews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=5000:olympos-kke-apergia&catid=54:business&Itemid=93

Ανατροπή ή υποταγή!

Άρθρο της εργατικής εφημερίδας «ΕΜΠΡΟΣ» τεύχος Φεβρουαρίου 2012

"Σκληρός ο νόμος μας ξεσκίζει

κι οι φόροι ασήκωτοι για μας.

Ο πλούσιος ό,τι κι αν κερδίζει

είναι πλούτος της κλεψιάς.

Η σκλαβιά, η αδικία φτάνει,

όχι πια ταπεινοί, σκυφτοί"

(Στίχοι από τον Ύμνο της Διεθνούς)

Η Ελλάδα ως σημείο παγκόσμιων αντιθέσεων και η λύση

 Όσο η κρίση βαθαίνει στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, τόσο στη χώρα μας βρισκόμαστε μπροστά σε νέες δραματικές εξελίξεις. Η ευθεία σχέση της παγκόσμιας κρίσης με την ελληνική δεν αμφισβητείται πλέον.

 

Παρότι το ειδικό οικονομικό βάρος της Ελλάδας στην παγκόσμια οικονομία είναι μηδαμινό, εντούτοις βλέπουμε να έχει αναπτυχθεί παγκοσμίως μια τεράστια φιλολογία για τον «κομβικό ρόλο» τον οποίο παίζει στην εξέλιξη της παγκόσμιας κρίσης η επίλυση της ελληνικής κρίσης.

Στην αρχή αυτό φάνηκε σαν ειρωνεία και σαν προσπάθεια να αποκρύψουν το βάθος της κρίσης του καπιταλισμού στην ΕΕ. Όμως όσο περνάει ο καιρός τόσο γίνεται φανερό ότι η ελληνική κρίση δεν είναι και τόσο ελληνική και σε αυτή συσσωρεύονται και «ακουμπούν» τεράστιες αντιθέσεις του καπιταλιστικού κόσμου.

Δεν είναι τίποτα κρυφό πλέον από τα σχέδια του διεθνούς κεφαλαίου τα οποία προσπαθεί να περάσει μέσω της τρόικας και του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Καρατόμηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων, μισθοί και συντάξεις πείνας, ανατροπή του θεσμικού πλαισίου της οικονομίας ώστε να αλωθεί άμεσα από το μεγάλο πολυεθνικό κεφάλαιο, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, υφαρπαγή της ιδιοκτησίας και ιδιοποίηση όλων των δημόσιων αγαθών από τον ήλιο, τον αέρα και τη θάλασσα μέχρι την ενέργεια στα έγκατα της γης, υποθήκευση όλου του πλούτου τον οποίο παράγει ο λαός για δεκαετίες. Και όλα αυτά στο όνομα του χρέους!

Παρακολουθώντας τη σταδιακή εφαρμογή των μέτρων και ταυτόχρονα τις εξελίξεις στον καπιταλιστικό κόσμο διαπιστώνουμε ότι στην Ελλάδα συσσωρεύονται εσωτερικές και διεθνείς ταξικές, οικονομικές και πολιτικές αντιθέσεις που συνιστούν έναν αδύνατο κρίκο του καπιταλισμού και ένα ντόμινο από το οποίο μπορούν να αρχίσουν αλυσιδωτές καταρρεύσεις. Αυτή είναι η ιδιαιτερότητα της χώρας μας και αυτό απασχολεί τις κορυφές του καπιταλιστικού κόσμου.

Μέσα στις αντιθέσεις τις οποίες υπολογίζει το κεφάλαιο είναι και η πολύ ισχυρή λαϊκή αντίσταση στα μέτρα, αλλά κυρίως το τεράστιο ιστορικό απόθεμα δύναμης αντίστασης που διαθέτει ο ελληνικός λαός και που το κεφάλαιο δεν μπορεί να γνωρίζει πότε θα ενεργοποιηθεί με απρόβλεπτες για το ίδιο συνέπειες.

Όλες οι διεθνείς οργανώσεις του κεφαλαίου αλλά και μεμονωμένες κυβερνήσεις αναφέρονται στην Ελλάδα και απαιτούν την εφαρμογή ενός ακραίου προτύπου λύσης το οποίο θα μεταφέρει τον μεγάλο όγκο της κρίσης στον λαό ταυτόχρονα με το ελεγχόμενο «κούρεμα» (καταστροφή) κάποιων κεφαλαίων, τα οποία στην πραγματικότητα είναι υπερκέρδη από τη διαρκή αποπληρωμή της συνεχούς τοκογλυφικής δανειοδότηση της χώρας.

Αυτό το πρότυπο συγκεντρώνει τις αντιθέσεις της καπιταλιστικής κρίσης και η προώθησή του συνδέεται με την εξάπλωση και την αναπαραγωγή της λύσης σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.

Για το πρότυπο αυτό δοκιμάζουν παράλληλα διάφορα σχέδια περάσματος σε νέες πολιτικές μορφές διακυβέρνησης με πλήρη απαξίωση του κοινοβουλίου, των πολιτικών κομμάτων, των αστικών πολιτικών δικαιωμάτων και της αστικής δημοκρατίας και φυσικά των νόμων και των συνταγμάτων που περιέχουν τις βασικές ελευθερίες.

Προκρίνουν ένα μοντέλο διακυβέρνησης από τεχνοκράτες ή από κυβερνήσεις οι οποίες έχουν παραιτηθεί από τον πολιτικό ρόλο τους εμφανιζόμενες ως τεχνοκρατικές κυβερνήσεις που υλοποιούν αποφάσεις των διεθνών καπιταλιστικών κέντρων. Είναι φανερό ότι αυτό αποτελεί το πρώτο βήμα μιας τεράστιας εκτροπής στην κατεύθυνση του εκφασισμού του πολιτικού συστήματος εξουσίας.

Το μέτωπο

Εκ των πραγμάτων στις πλάτες της εργατικής τάξης και του λαού της χώρας μας πέφτει ένα πολύ βαρύ καθήκον: να δώσουν τη δική τους αγωνιστική απάντηση για λογαριασμό όχι μόνο των ιδίων, αλλά και για λογαριασμό πολλών λαών που βρίσκονται ήδη στη λίστα εφαρμογής του εξοντωτικού «Προτύπου Ελλάδας». Να σταματήσουν και να ανατρέψουν αυτό το πρότυπο και στη θέση του να βάλουν ένα πρότυπο λαϊκής εξουσίας ικανής να αντιμετωπίσει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και ταυτόχρονα να αντικαταστήσει την πολιτική του κεφαλαίου για την κρίση με μια άλλη αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική πολιτική, άμεσα συνδεδεμένη με τη σοσιαλιστική προοπτική.

Όμως η εργατική τάξη θα τα καταφέρει αυτά μόνο αν οικοδομήσει ένα ισχυρό μέτωπο της τάξης που θα είναι και η προϋπόθεση ενός ευρύτερου μετώπου του εργαζόμενου λαού. Ενός μετώπου που είναι αποφασισμένο να δώσει τη μάχη μέχρι τέλους και δεν αυταπατάται ότι μπορεί να γυρίσουμε σε έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο και σε πολιτικές μορφές διακυβέρνησης ενός «καλού» καπιταλιστικού εποικοδομήματος;

Αυτό είναι το μεγάλο ιστορικό καθήκον των σημερινών πολιτικών δυνάμεων της εργατικής τάξης και του λαού. Να αποτελέσουν το πρότυπο απάντησης των λαών στην καπιταλιστική κρίση και στις εξοντωτικές πολιτικές του κεφαλαίου.

Είναι απαίτηση των καιρών να σχηματιστεί μέσα από το μέτωπο μια νέα πρωτοπορία αγωνιστών που έχουν πάρει την απόφαση να νικήσουν ή να θυσιαστούν για τον λαό. Αυτή είναι η μόνη απόφαση που μπορεί να εμπνεύσει τον λαό και να ρίξει φως στο σκοτεινό αδιέξοδο στο οποίο τον σέρνει το κεφάλαιο. Είναι ο μόνος τρόπος για να πάρουν και άλλοι λαοί το σύνθημα της αντίστασης.

Το ΕΜΠΡΟΣ δημοσιεύει σε αυτό το τεύχος εκτεταμένη ανάλυση της κρίσης θεμελιώνοντας επαρκώς την αναγκαιότητα συγκρότησης μετώπου του εργαζόμενου λαού. Ένα μέτωπο που δεν θα είναι εκλογικίστικο, δεν θα είναι μέτωπο κορυφών, θα σέβεται τον κάθε σύμμαχο μικρό ή μεγάλο, δεν θα αποκλείει καμία δύναμη και θα συγκροτηθεί πάνω σε αρχές και σε ένα μίνιμουμ πολιτικό πρόγραμμα.

Το ΕΜΠΡΟΣ δεν δημιουργεί μέτωπο ούτε φιλοδοξεί να υποκαταστήσει τις πραγματικές λαϊκές πολιτικές δυνάμεις στις διαδικασίες συγκρότησης του μετώπου. Το μόνο που προτείνει είναι να ξεκινήσει άμεσα η διερεύνηση των διαδικασιών συγκρότησης μετώπου του εργαζόμενου λαού και να υπάρξει η αναγκαία πολιτική βούληση.

Οι στιγμές είναι κρίσιμες. Τα μάτια πολλών λαών είναι στραμμένα στην Ελλάδα για τους ακριβώς αντίθετους λόγους για τους οποίους είναι στραμμένα τα μάτια του κεφαλαίου. Εδώ θα δοθεί μια μάχη με ευρύτερες διαστάσεις και συνέπειες. Η εργατική τάξη της χώρας και οι πολιτικοί φορείς της καλούνται να σηκώσουν επάξια ένα τεράστιο ιστορικό βάρος και να νικήσουν. Η δική τους νίκη θα είναι νίκη όλων των λαών του κόσμου. Θα αποτελέσει πρότυπο για αποτελεσματική αντίσταση από όλους τους λαούς. Θα δώσει το πρώτο ισχυρό κτύπημα στον ιμπεριαλισμό από την εποχή της ανατροπής των σοσιαλιστικών καθεστώτων.

Αυτή την περίοδο τίθεται στον λαό το δίλημμα: ανατροπή ή υποταγή; Η απάντηση την οποία θα δώσουν οι πολιτικοί φορείς του εργαζόμενου λαού είναι καθοριστικής σημασίας.