Ταμεία. Πρώτα τα κλέβουν και μετά βρίσκουν έλλειμμα!

Η ιστορία είναι παλιά. Τα σημερινά άδεια τα ταμεία του ΙΚΑ και του ΟΑΕΕ, για τα οποία θρηνούν οι κυβερνήσεις και τα μέσα παραπληροφόρησης, είναι αποτέλεσμα της διαχρονικής ληστείας των αποθεματικών τους.


Τώρα με την κρίση, από τη μια «κούρεψαν» τα ελάχιστα αποθεματικά που απέμειναν και μείωσαν την κρατική συμμετοχή και από την άλλη με τα σκληρά οικονομικά μέτρα είναι αδύνατο να πληρωθούν οι εισφορές από τους ασφαλισμένους! Έτσι οι κυβερνήσεις, σαν να μη ξέρουν τίποτα για το έγκλημα, θρηνούν και επιλέγουν… με πόνο ψυχής λένε, να κόψουν τις συντάξεις και τα δώρα για να εξοικονομήσουν χρήματα!

Καμαρώστε το λαγό της ΓΣΕΒΕΕ!


Στον ΟΑΕΕ, λέει η είδηση, λόγω της έλλειψης ρευστότητας προτάθηκε η πλήρης κατάργηση του δώρου με το επιχείρημα ότι δεν καταβάλλονται εισφορές!


Όχι, δεν προτάθηκε από κάποιον εγκάθετο της τρόικας ή της κυβέρνησης. Προτάθηκε από έναν διορισμένο από την ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ πλειοψηφία της ΓΣΕΒΕΕ στο ΔΣ του ΟΑΕΕ! Πρότεινε ούτε λίγο ούτε πολύ στη συνεδρίαση της 27/3/2012, την κατάργηση του υπολοίπων δώρων που απέμειναν στους συνταξιούχους για να εξοικονομήσει χρήματα ο ΟΑΕΕ! Τον έστειλαν εκεί υποτίθεται για να υποστηρίξει τα συμφέροντα των ασφαλισμένων και συνταξιούχων μικρομεσαίων αλλά αυτός βασιλικότερος του βασιλέως, όπως και αυτοί που τον διόρισαν, «ξέχασε» την αποστολή του και βγήκε από τα δεξιά στην τρόικα(!) ζητώντας αυτό που δεν τόλμησε να ζητήσει επισήμως αυτή. Την καρατόμηση ό,τι απέμεινε από τα δώρα!


Σημειώνουμε ότι ο ΟΑΕΕ έχασε πριν λίγες ημέρες εκατοντάδες εκατομμύρια από το «κούρεμα» ομολόγων και καταθέσεων στην ΤτΕ και οι κύριοι της ΓΣΕΒΕΕ όταν γινόταν η ψηφοφορία στο ΔΣ του ΟΑΕΕ για την καρατόμησή τους έλλειπαν στο μαγαζί τους για… δουλειά! Όταν όμως ήταν να καρατομήσουν τα δώρα των συνταξιούχων ήταν παρόντες! Το ένα φέρνει το άλλο. Να τους καμαρώνει η διοίκηση που τους διόρισε.


Ποια έσοδα και από πού;

Στο μεταξύ όπως αναφέρουν γνώστες της αγοράς «στερεύουν» από έσοδα τα ταμεία του ΙΚΑ και του ΟΑΕΕ εξαιτίας της παρατεταμένης ύφεσης, της μείωσης των εισπράξεων από εισφορές αλλά και της μειωμένης κρατικής χρηματοδότησης. Τα παραπάνω καθιστούν ορατό τον κίνδυνο νέων περικοπών στις παροχές προς τους ασφαλισμένους ώστε να είναι δυνατή η ομαλή καταβολή των συντάξεων. Φυσικά ποια άλλη λύση μπορούν να δουν αυτοί που κατάντησαν τα ταμεία ελλειμματικά και το λαό φτωχό; Στο τέλος για να σωθούν οι συντάξεις θα προτείνουν την κατάργησή τους!

Ο ΟΑΕΕ με μειωμένη κρατική επιχορήγηση (800 εκατ. ευρώ από τα οποία έχει εισπράξει τα 240 εκατ. ευρώ στο πρώτο δίμηνο) και με ένα συνεχώς διευρυνόμενο έλλειμμα εσόδων από τη μη καταβολή των τρεχουσών εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών (από τους 800.000 πληρώνει μόνο το 55%) βρίσκεται στο κόκκινο. Ο προϋπολογισμός του ΟΑΕΕ ανεβάζει το ταμειακό έλλειμμα του κλάδου σύνταξης στα 831,2 εκατ. ευρώ χωρίς να υπολογίζονται οι οφειλές προς τρίτους έναντι 700 εκατ. ευρώ πέρυσι.


Τα έσοδα για τον κλάδο σύνταξης υπολογίζονται σε 4,2 δισεκατομμύρια ευρώ ενώ οι δαπάνες αγγίζουν τα 5 δισ. ευρώ. Με τέτοια δεδομένα τι να περιμένει κανείς;


Στάση πληρωμών


Στο μεταξύ η φτώχεια στους μικρομεσαίους έφερε μόνο 17.239 ασφαλισμένους στον ΟΑΕΕ από σύνολο 205.165 οφειλετών στη πολυδιαφημισμένη ρύθμιση χρεών. Όσες ρυθμίσεις και αν κάνουν αν δεν υπάρχει ανάπτυξη με αναδιανομή του εισοδήματος και αν ο πλούτος της χώρας πηγαίνει στους δανειστές τοκογλύφους, όλες την ίδια κατάληξη θα έχουν.


Το κόλπο με τη ληστεία των αποθεματικών


Το ΤΕΑΠΥΚ (Επικουρικό Ταμείο Βενζινοπωλών) έχει αποθεματικά σε ομόλογα, μετοχές, αμοιβαία κεφάλαια και καταθέσεις σε χρήμα. Από αυτά, μέσα σε λίγες μέρες, έχασε μόνο από τα ομόλογα και τις καταθέσεις στην τράπεζα Ελλάδος 191,7 εκ.!!! Απώλεια που φτάνει το 69,4%! Μέσα σε λίγες μέρες ξαφνικά το ταμείο από υπερ-πλεονασματικό κινδυνεύει να γίνει ελλειμματικό. Μετά θα είναι πολύ λογικό να θρηνούν οι ληστές για την κατάντια του και να απαιτούν τη μείωση των συντάξεων για να σωθεί το ταμείο!!!


Άλλα σχόλια περιττεύουν.

Η Λιβύη ένα χρόνο αργότερα: κοντή μνήμη

Πέρσι στις 21/3/2011 είχα γράψει με την ευκαιρία της επίθεσης των ιμπεριαλιστών στη Λιβύη: «Στόχος των δυτικών είναι οι αλλαγές να οδηγηθούν στη νεοφιλελεύθερη «δημοκρατία» με όλες τις συνέπειες για τον λαό και τον εθνικό πλούτο της χώρας. Οι εξεγερμένοι θα πάρουν «δημοκρατία» και οι ιμπεριαλιστές τα πετρέλαια!»   

http://aristeripolitiki.blogspot.com/2011/03/blog-post_19.html

Κάποιοι «αριστεροί» ευαίσθητοι στα ανθρώπινα δικαιώματα αντέδρασαν γιατί έβλεπαν στην «εξέγερση» όχι το μακρύ χέρι των ιμπεριαλιστών για να αλώσουν τα πετρέλαια αλλά… «δημοκρατική επανάσταση» κατά του δικτάτορα Καντάφι.

Σήμερα είναι φανερό ότι όλη η ιστορία ήταν μια ιστορία νεοαποικιακής ληστείας μιας χώρας. Και οι ηγέτες των επαναστατών που κάθισαν στο σβέρκο του λιβυκού λαού δεν είναι τίποτ’ άλλο από κάθε είδους βασανιστές, πράκτορες, νοσταλγοί της αποικιοκρατίας και της ξενόδουλης βασιλείας.

Σε ένα άρθρο του ηλεκτρονικού περιοδικού sofokleous10 που κάθε άλλο παρά αριστερό είναι, όλα αυτά ξεμπροστιάζονται και βγαίνουν στην επιφάνεια. Πιο πολύ βγαίνουν βέβαια οι σκοποί των ιμπεριαλιστών που είναι η τζάμπα αρπαγή του πετρελαϊκού πλούτου της Λιβύης.

Διαβάστε το είναι διδακτικό.

Η Λιβύη ένα χρόνο αργότερα: κοντή μνήμη

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2012-03-25-22-31-18-2012032556442/

Ο ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

1992. ΣΥΝΘΗΚΗ ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ ΑΡΘΡΟ 3 ΠΑΡ 3:

Η Ένωση εγκαθιδρύει εσωτερική αγορά. Εργάζεται για την αειφόρο ανάπτυξη της Ευρώπης με γνώμονα την ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη και τη σταθερότητα των τιμών, την ΑΚΡΩΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ κοινωνική ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ, με στόχο την ΠΛΗΡΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ και την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ, και το υψηλό επίπεδο ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ και βελτίωσης της ποιότητας του περιβάλλοντος. Προάγει την επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο.

*************

2012. Η πραγματικότητα από την ΑΚΡΩΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ:

Η ΕΕ δεν ξέρει που να κρύψει τους άστεγους, τους άνεργους, τους φτωχούς, τους νέους χωρίς μέλλον, τους ρακένδυτους συνταξιούχους, τους απόκληρους, τους ναρκομανείς, τις πόρνες, το οργανωμένο έγκλημα.

ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΑΚΟΜΗ ΠΟΥ ΝΑ ΚΡΥΨΕΙ ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ!

Η μεγάλη ληστεία και ο Καραγκιόζης

Κάποτε στην εξορία, στο θέατρο σκιών που είχαμε, ανέλαβε ο Καραγκιόζης να κάνει, με το μακρύ του  χέρι, μοιρασιά από εισπράξεις της κομπανίας μιας και παινεύτηκε ότι ήταν ο πιο δίκαιος! Έτσι άρχισε τη μοιρασιά: ένα για μένα, ένα για την αφεντομουστουνάρα μου, ένα για πάρτι μου, ένα για τον Χατζηαβάτη! Ένα για μένα, ένα για την αφεντομουστουνάρα μου, ένα για πάρτι μου, ένα για τη Σουρπουΐτσα! Ένα για μένα, ένα για την αφεντομουστουνάρα μου, ένα για πάρτι μου, ένα για τον Μπάρμπα Γιώργο κ.ο.κ! Το μόνο που μου έμεινε ήταν η εξέγερση του Μπάρμπα Γιώργου ο οποίος, ως συνήθως, άρχισε να κυνηγάει τον Καραγκιόζη με τη γκλίτσα «άι αναθεματισμένου κι συμφουριασμένου πας να κλέψς τ’ Μπάρμπα Γιώργ’ έ;».

Δεν είχα καλοκαταλάβει καλά τότε την αλληγορία. Τώρα όμως, ώριμος πια, την έχω απτή μπροστά μου. Είναι σαν το «κούρεμα» των ομολόγων και την κλοπή των αποθεματικών ταμείων και οργανισμών πέρα από τη γενική κλοπή του λαού και του πλούτου της χώρας.

Το «κούρεμα» των ομολόγων φαντάζει μια «ηθική» εκδίκηση της κυβέρνησης έναντι των δανειστών της χώρας και γι αυτό το παρουσίασαν σαν… «νίκη» της κυβέρνησης αποκρύβοντας το αντάλλαγμα του ξεπουλήματος του λαού και της χώρας κοψοχρονιά. Τώρα γιατί τα λεφτά των νοσοκομείων, επιμελητηρίων,  Ταμείων κλπ που με κυβερνητική εντολή «επενδύθηκαν» ως ζεστό χρήμα σε κρατικά ομόλογα και κατόπιν μειώθηκαν στο 31,5% της αξίας στην οποία αγοράστηκαν, αποτελεί νίκη του λαού, μόνο η κυβέρνηση και η τρόικα μπορούν να το εξηγήσουν. Εκτός και αν τα λεφτά αυτά τα θεωρούσαν προϊόν τοκογλυφίας των… ταμείων σε βάρος του λαού, δηλαδή ότι δεν ήταν από εισφορές των ασφαλισμένων αλλά από τοκισμούς και ανατοκισμούς παλιών δανείων όπως ήταν τα ομόλογα των δανειστών και τραπεζιτών τα οποία «κουρεύτηκαν»!

Η πραγματικότητα είναι ότι απλώς το κράτος με το κόλπο των ομολόγων έκλεψε τα λεφτά των δημόσιων και κοινωνικών οργανισμών που προέρχονταν από τις εισφορές του λαού. Και μιλάμε για εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ!

Η κλοπή αυτή όμως γίνεται ακόμη πιο προκλητική στη περίπτωση που οι οργανισμοί δεν αγόρασαν κανένα ομόλογο αλλά απλώς κατέθεσαν τα χρηματικά αποθεματικά που είχαν για να λειτουργούν, εξαναγκαστικά, με βάση το νόμο στην Τράπεζα Ελλάδος.

Και σ’ αυτή την κλοπή όμως όλα έγιναν «νόμιμα»(!) αφού το χρήμα που δεν επενδύεται από τα ταμεία και τους άλλους οργανισμούς σε ομόλογα και μετοχές μεταφέρονται, πλην των ποσών άμεσης ταμειακής λειτουργίας, υποχρεωτικά στην Τράπεζα της Ελλάδος σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 1 του ν. 2216/94 (ΦΕΚ Α 83). Αν δεν σε κλέψουν δηλαδή απευθείας, σε παγιδεύουν στο επόμενο βήμα.

Αυτή η παγίδα είναι η παράγραφος 11.α. του άρθρου 15 του νόμου 2469/97 (ΦΕΚ 38 Α') που ορίζει ότι «[cut name2='15' name3='11' type='3']»Τα σύμφωνα με το τρίτο άρθρο του Ν.2216/94 (ΦΕΚ 83 Α') διαθέσιμα, στα οποία περιλαμβάνονται και τα διαθέσιμα των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, συνιστούν το Κοινό Κεφάλαιο των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου και ασφαλιστικών φορέων (Κ.Κ.Ν.Π.Δ.Δ. και Α.Φ.), το οποίο διαχειρίζεται η Τράπεζα της Ελλάδος…».

Αυτό έκανε η ΤτΕ και τα «διαχειρίστηκε» επενδύοντάς τα νομίμως(!) σε ομόλογα και διάφορα «χαρτιά» χωρίς να ρωτήσει κανένα, μιας και όπως «πρόβλεψε» ο πονηρός νομοθέτης αυτό.. δεν προβλέπεται στο νόμο!

Όλοι λοιπόν αναγκαστικά κατέθεταν το ζεστό χρήμα στην Τράπεζα για να το πάρουν όποτε το έχουν ανάγκη.

Ας δούμε κάποια παραδείγματα του τι ακολούθησε.

Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος τα κατατεθειμένα υποχρεωτικώς στην Τράπεζα της Ελλάδος χρηματικά αποθεματικά του ΤΕΑΠΥΚ (Ταμείου Βενζινοπωλών) ανέρχονταν ονομαστικά στο ποσό των 124 εκ. ευρώ, χωρίς να υπολογίζεται το εσωτερικό δάνειο 110 εκ. που πήρε από αυτό το ταμείο δια μέσου της ΤτΕ ο ΟΑΕΕ). Η αξία των χρημάτων αυτών, όπως ενημέρωσε η τράπεζα, ανέρχονται μεν ονομαστικώς στα 124 εκ. αλλά… πραγματικώς σε τρέχουσες τιμές στα 30 εκ. ευρώ! Δηλαδή αν το Ταμείο έχει ανάγκη και πάει να πάρει τα λεφτά του θα πάρει 30 εκ και με αυτά θα του εξοφληθούν… 124 εκ.! Πρόκειται για «θαύμα» ταχυδακτυλουργικό! Δίνεις 124 εκ και την επομένη σου δίνουν ένα «ισοδύναμο» 30 εκ. και λένε «ξοφλήσαμε κύριοι»! Τα υπόλοιπα 94 εκ. απλώς τα «κουρέψαμε» ή κοινώς τα κλέψαμε!

Από το ίδιο Ταμείο ο ΟΑΕΕ για να πληρώσει συντάξεις πήρε εσωτερικό δάνειο 110 εκ δια μέσου της ΤτΕ. Τα 110 ήταν κατατεθειμένες εισφορές και η ΤτΕ πραγματικά έδωσε 110 εκ στον ΟΑΕΕ τα οποία θα επιστρέψει, (αν… αν τα επιστρέψει…) εντόκως στην τράπεζα για να τα βάλει αυτή με τη σειρά της στο ταμείο Βενζινοπωλών. Αν όμως το Ταμείο Βενζινοπωλών ζητήσει να του δοθούν αυτά τα 110 εκ. θα λάβει… 16,6 εκ! τα υπόλοιπα απλώς «κουρεύονται» κοινώς κλέβονται!

Η μείωση αυτών των ποσών ανέρχεται σε 75,80%  και είναι μεγαλύτερη και από το «κούρεμα» που έχουν υποστεί τα ομόλογα (68.5%).

 Η Τράπεζα της Ελλάδος κάνει τα παιχνίδια που της διατάσσουν η κυβέρνηση και η τρόικα και το παίζει «ανεξάρτητος θεματοφύλακας» των αποθεματικών των ταμείων!

Στο μεταξύ το Τμήμα Δημόσιων Οργανισμών ενημέρωσε τις ενδιαφερόμενες διοικήσεις ταμείων και οργανισμών ότι από το σύνολο των κονδυλίων που είχαν καταθέσει μέχρι τις 12 του Μάρτη στην Τράπεζα της Ελλάδος έχει μείνει μόνο το 30%. Τα υπόλοιπα ποσά τα εξαφάνισαν ενώ ορισμένα λέει είναι ποσά που μπορούν να αναληφθούν το ...2042!!!

Με έγγραφό της η Τράπεζα της Ελλάδας ενημέρωσε ότι  το κεφάλαιο του ΟΕΚ που ανερχόταν σε 365.169.123 ευρώ, στις 9 Μάρτη 2012, την επομένη έγινε ονομαστικά 208.820.699 ευρώ!, αλλά πραγματικά, αν εισπραχθεί τώρα δηλαδή είναι  111.671.072 ευρώ!!! Στην ουσία έκλεψαν από τον ΟΕΚ 253.498 Ευρώ!

Το  Γενικό Νοσοκομείο «Άγιοι Ανάργυροι» όταν χρειάστηκε να κάνει ανάληψη ανακάλυψε ότι ενώ κατέθεσε στην τράπεζα 1,8 εκατ. ευρώ, το ποσό που δικαιούνταν και μπορούσε να πάρει έναντι των καταθέσεων ήταν 575 χιλ. ευρώ!

Φυσικά δεν έχουν τελειωμό οι κλοπές για χάρη των ξέων δανειστών και των τραπεζών που δεν έχουν χάσει ούτε ευρώ πέρα από αυτά που καρπώθηκαν από τα δάνεια και τις εγγυήσεις.

Ούτε ο ίδιος ο Καραγκιόζης δεν φαντάστηκε τέτοια μοιρασιά!

Όσο για τις πραγματικές συνέπειες της κλοπής αρχίζουμε και τη βλέπουμε στις συντάξεις, την υγεία, την παιδεία κλπ.

Ξανασκέφτομαι τώρα το τι έκανε ο Μπάρμπα Γιώργης μπροστά στην αδικία.

Μάλλον τη μαγκούρα πρέπει να πάρουμε για τους Καραγκιόζηδες της εξουσίας

Η υπονόμευση της δημοκρατίας σε περιόδους κρίσης

Από την μικρή εργατική εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» τ. Φεβρ. 2012


Όταν το πολιτικό εποικοδόμημα της αστικής δημοκρατίας χάνει τη σχετική αυτονομία που το διακρίνει σε περιόδους ομαλότητας και τα αστικά κόμματα συνενώνονται στο επίπεδο της εξουσίας εγκαταλείποντας τα μεταξύ τους διακριτικά γνωρίσματα σηματοδοτείται μια βαθιά κρίση και παρακμή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Εφαρμόζοντας τις εντολές τις οποίες υπαγορεύουν τα παγκόσμια διευθυντήρια του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου (ΔΝΤ, ΕΕ) από κοινού με την εγχώρια αστική τάξη με στόχο την καταστροφή του συνόλου των κοινωνικών και δημοκρατικών κατακτήσεων, ανοίγουν τον δρόμο σε αντικοινοβουλευτικές λύσεις. Με τη μετάθεση όλο και περισσότερο του κέντρου βάρους στην εκτελεστική εξουσία ανατρέπονται οι μέχρι τότε κανόνες της λειτουργίας του αστικού κοινοβουλευτικού πολιτεύματος με το αιτιολογικό ότι αποτελούν εμπόδιο για το ξεπέρασμα της κρίσης και τη λήψη αποτελεσματικών μέτρων.


Η δικτατορία του χρέους δρομολόγησε και στην πορεία θα επιτείνει την παραβίαση όλων των θεσμών του αστικού κράτους. Η αρχή της ασφάλειας δικαίου και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικουμένου προς το κράτος, βάσει του διοικητικού δικαίου και του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού, παραβιάζεται βάναυσα από την τρόϊκα και την ίδια την Ε.Ε. Τι άλλο αποτελεί π.χ. η μείωση του εφάπαξ και των παροχών των ταμείων, ενώ οι εργαζόμενοι έχουν καταβάλει τις ασφαλιστικές εισφορές τους και οι αντίστοιχες παροχές πρέπει σύμφωνα με τις παραπάνω αρχές να καταβάλλονται στο σύνολο τους; Τι άλλο σημαίνει η κατάργηση της εργατικής νομοθεσίας και των συλλογικών συμβάσεων;


Τα ίδια ισχύουν και για τους πολιτικούς θεσμούς. Η επιβολή τέτοιων αντιλαϊκών πολιτικών, που αντιμετωπίζουν την κοινωνική κατακραυγή, οδηγούν αρχικά σε παραβιάσεις των συνταγμάτων και των θεσμών της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και με μαθηματική ακρίβεια στον εκφασισμό της πολιτικής ζωής και στην ενίσχυση των κατασταλτικών και αστυνομικών μέτρων.


Στην περίπτωση της Ελλάδας έχουμε ήδη τα πρώτα δείγματα αυτής της πολιτικής εκτροπής. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εκλέγεται με προεκλογικές προγραμματικές διακηρύξεις αντιδιαμετρικά αντίθετες με το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και τα συνοδευτικά τους μέτρα και αντί να προκηρύξει εκλογές ή έστω δημοψήφισμα για να εκφραστεί η ετυμηγορία του ελληνικού λαού μπροστά στα νέα δεδομένα και στην κρίσιμη κατάσταση την οποία αντιμετωπίζει, προχωρά ανενδοίαστα σε κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Χωρίς να έχει την παραμικρή πολιτική νομιμοποίηση από τον λαό αλλά ούτε και την τυπική νομιμοποίηση από το κοινοβούλιο, αφού η έγκριση τέτοιας φύσης διεθνών συμφωνιών απαιτεί αυξημένη δεδηλωμένη πλειοψηφία της βουλής, υποθηκεύει το μέλλον της χώρας και του λαού για χρονικό ορίζοντα μεγάλης διάρκειας, πολλαπλάσια της θητείας για την οποία είχε εκλεγεί.



Ο Ομπάμα και οι υπερκομισάριοι Μέρκελ και Σαρκοζί αποφασίζουν απροκάλυπτα αν ο ελληνικός λαός θα κάνει ή δεν θα κάνει δημοψήφισμα, εξαναγκάζουν σε παραίτηση την κυβέρνηση, υπαγορεύουν κυβέρνηση συνεργασίας, καθορίζουν το αν και το πότε θα γίνουν εκλογές. Το ότι όλα αυτά γίνονται απροκάλυπτα δεν είναι τυχαίο. Θέλουν να στείλουν ένα σαφές και ισχυρό μήνυμα στις αγορές ότι είναι οι εγγυητές των συμφερόντων τους και δεν διστάζουν να καταλύσουν ακόμα και τους δημοκρατικούς θεσμούς για να τα εξασφαλίσουν. Αυτά συνιστούν πολιτική εκτροπή και τοποθέτηση του λαού στον “γύψο”, για όσο χρόνο χρειάζονται για να τον φέρουν προ τετελεσμένων γεγονότων.



Είναι προφανές ότι το ζήτημα του χρέους δεν αφορά μόνο τον ελληνικό λαό ούτε η αντιμετώπιση του είναι αποκλειστική υπόθεσή του. Όλοι οι λαοί του κόσμου βρίσκονται μπροστά σε ένα τεράστιο ιστορικό δίλημμα: Ή θα αναγνωρίσουν το χρέος τους και θα υποταχθούν στις ακόρεστες αρπακτικές διαθέσεις του υπερεθνικού κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων κατρακυλώντας στην καταστροφή και τη βαρβαρότητα ή θα αντισταθούν, θα οργανωθούν και θα αγωνιστούν για τη μη αναγνώριση και τη διαγραφή του χρέους, προϋπόθεση και πρώτο βήμα για ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης στην υπηρεσία της μεγάλης πλειοψηφίας των λαών.

Στα λιμάνια ...και στα κάγκελα

Του Γιώργου Σαρρή

http://giorgossarris.blogspot.com/2012/03/blog-post_20.html

Τι άλλο άραγε εκτός από απολύσεις ναυτικών μπορεί να φέρει η άρση του καμποτάζ;

Τι είναι αυτό που απαιτούν δηλαδή οι άνθρωποι του τουρισμού ή οι αγρότες που υποτίθεται πως στρέφονται εναντίον της Απεργίας των ναυτεργατών αφήνοντας να ουρλιάζουν για λογαριασμό τους κόρακες που καμιά σχέση δεν έχουν με τα δικά τους συμφέροντα, προσδοκίες και οράματα; Ποιοι είναι αυτοί; Μα η κυρία σύζυγος εφοπλιστού Μπακογιάννη ή η κ.Κεφαλογιάννη που χρόνια υπηρέτησε οικογενειακά τα ίδια συμφέροντα ή ο ΣΚΑΙ, ο ΑΝΤ1, το ΜΕGA, το STAR που όλως τυχαίως είναι όλα συμφερόντων εφοπλιστών -Αλαφούζου, Κυριακού, Βαρδινογιάννη, και των άλλων παιδιών- ή των κολλητών τους εργολάβων και υπερπλουσίων Ελλήνων που τρέμουν όχι για το ψωμί και το αύριο των παιδιών τους όπως εσύ, εγώ, οι αγρότες και οι ναυτεργάτες, αλλά για το αν θα μειωθούν τα δισεκατομμύρια των συσσωρευμένων κερδών τους.

Τρέμουν για τον άπειρο πλούτο που έτσι κι αλλιώς αφού αποσύρεται από την κυκλοφορία και συσσωρεύεται και επομένως δεν επανεπενδύεται όπως τα δικά μας ψωροευρώ που πάνε για τις πρώτες ανάγκες, βγαίνοντας από την κυκλοφορία χτυπάει ακόμη περισσότερο την ήδη παραπαίουσα οικονομία της "πατρίδας".

Τι ζητάνε λοιπόν;

Να κάνουν πίσω οι ναυτεργάτες -'η όποιος άλλος παλεύει- και να αναγνωρίσουν οτι η δική τους απόλυση δεν έχει σημασία;

Οτι τα δικά τους παιδιά πρέπει να θυσιαστούν για το καλό άλλων παιδιών και το 'καλό της πατρίδας" των Αλαφούζων; Οτι η δική τους ανεργία και εξαθλίωση πάει χαλάλι αφού θα βοηθήσει τους οικονομικούς δείκτες; Οτι η δική τους ζωή είναι δεύτερης κατηγορίας; Και ύστερα να πάνε και να το εξηγήσουν στα παιδιά τους με σκυφτά κεφάλια;

 Λένε ότι δε γίνεται αλλιώς, άλλο ένα δε γίνεται  αλλιώς...Δε γίνεται λέει να μείνει στη θέση του το ΝΑΤ γιατί πια η αναλογία είναι περίπου 16.500 εργαζόμενοι με 72000 συνταξιούχους! Ναι αλλά αυτοί οι άνθρωποι πλήρωσαν μέχρι δεκάρα τις εισφορές τους ενώ οι ουρλιάζοντες εφοπλιστές και οι συν αυτοίς απαλλάχτηκαν νομίμως για να πανηγυρίζουν για τα δηλητηριώδη κέρδη τους.

Ναι αλλά αυτή η κακή αναλογία δεν οφείλεται στο ότι γέρασαν οι ναύτες και δε γεννιούνται άλλοι αλλά γιατί σιγά-σιγά ξεκληρίστηκαν από απολύσεις και οι 100000 εργαζόμενοι έγιναν 17000 αφού δόθηκε το "δικαίωμα" να αντικατασταθούν από άλλους φθηνότερους χωρίς κανένα δικαίωμα.


Και φυσικά η άρση του καμποτάζ θα χειροτερέψει αυτή την αναλογία και θα εξαφανίσει και τους μισθούς όσων απόμειναν και τις συντάξεις αλλά και τους ίδιους.

Ρωτάς ακόμη τι είναι το καμποτάζ; Θες να μάθεις τις λεπτομέρειες; Ε λοιπόν δεν σου χρειάζεται αυτή η λεπτομέρεια. Κοίταξε μόνο ποιοί στηρίζουν την άρση του καμποτάζ και θα καταλάβεις. Είναι οι ίδιοι που μας έφεραν εδώ. Αυτοί που πανηγύρισαν τα μνημόνια και τα PSI  και τις διάφορες "απελευθερώσεις", αυτοί που άνοιγαν ανακουφισμένοι σαμπάνιες στα κότερα την ώρα που εσύ κόλλαγες το πρόσωπό σου στο τζάμι απελπισμένος.

Είναι όμως μόνο οι ναυτεργάτες; 

 Και οι χαλυβουργοί; Οι δικηγόροι; Οι απλήρωτοι του Νοσοκομείου Σωτηρία και οι τόσοι άλλοι απλήρωτοι; Όλοι οι άνεργοι που βλέπουν να απλώνεται σα χολέρα η ανεργία; Όλος αυτός ο κόσμος που κοιμάται και ξυπνάει με ένα σφίξιμο στο στομάχι πως έρχεται όπου νάναι κι η σειρά του; Όλοι αυτοί που μετράνε κάθε μέρα τις δεκάρες τους και τρομάζουν την ώρα που προσθέτουν λογαριασμούς και χαράτσια που έγιναν βουνό κι είναι απλήρωτα; Κι όλα αυτά την ώρα που η Μπακογιάννη, Κεφαλογιάννη, Βαρδινογιαννη και σία ανταλλάσσουν χλιδή, διακρίσεις, ψεύτικα ανταγωνιστικά χαμόγελα και βραβεία για την προσφορά τους σε μας ...τους άθλιους και άχρηστους που δεν τα καταφέραμε όπως εκείνοι οι ικανοί και άριστοι.

Είπαμε ξανά πως μόνο ένα πράγμα μπορεί να σταματήσει αυτή τη λάβα που κυλάει.

Η συγκρότησή μας σε λαό. Η συγκρότηση σε μια ενωμένη γροθιά δηλαδή που θα τραντάξει το απαίσιο πρόσωπο αυτού του σιχαμερού συστήματος και που θα αποτελείται από τις μικρές γροθιές όλων μας, όποιο κι αν είναι το προσωρινό κόστος. Ας σταματήσουμε επιτέλους να κάνουμε ουρά για να υπογράψουμε τη θανατική μας καταδίκη πιστεύοντας ό,τι ξεφτιλίκι μας πουλάει η τηλεόραση. Ας κοιτάξουμε λίγα μέτρα μόνο πιο μπροστά. Ας κοιτάξουμε στα μάτια ο ένας τον άλλον κι ας δούμε πόσο μοιάζουμε. Κι ας ορκιστούμε πως δεν θα πουληθούμε για ένα τίποτα. Πως θα σκεφτούμε ξανά τι σημαίνει αλληλεγγύη σε αυτούς που δεν έχουν αύριο κι όχι "αλληλεγγύη" σε εκείνους που ούτε ξέρουν ούτε θέλουν να μάθουν τι σημαίνει αγώνας και μαζική πάλη.

Αυτή η κρίση δε θα κρατήσει για πάντα. Το θέμα είναι τι θα αφήσει πίσω της όταν κάποτε περάσει.

Κι αυτό θα είναι ή πτώματα εργαζόμενων και δικαιωμάτων σε μια άγρια "μη κοινωνία" MAD MAX και μια χώρα διαλυμένη και νεκρή ή επιτέλους χώρος ελεύθερος και φως  ενός καινούργιου κόσμου.

Κοινωνικός αυτοματισμός

Οι αγρότες της Κρήτης έχουν δίκαιο να μη θέλουν να χαλάσουν τα προϊόντα τους λόγω της απεργίας των ναυτικών και να προσπαθούν να τα σώσουν. Όπως έχουν δίκαιο και οι ναυτικοί, να μη θέλουν να τους εξαφανίσουν και τα τελευταία δικαιώματα που απέμειναν και αναγκαστικά απεργούν για να τα σώσουν. Το φαινομενικό αδιέξοδο το επέβαλαν η τρόικα και η κυβέρνηση με τις πολιτικές τους και ισχύει για όλες τις εργαζόμενες τάξεις και στρώματα και όχι μόνο για τους ναυτεργάτες.

Έχουν δίκαιο όμως όλα τα μέσα ενημέρωσης του κεφαλαίου, εξωθώντας και τους αγρότες σε αυτό, να απαιτούν να δουλεύουν οι ναυτεργάτες ό,τι και αν τους στερεί η κυβέρνηση, μισθούς, δικαιώματα, σύνταξη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κλπ; Πρέπει να τα ανεχόμαστε  όταν αυτό το κάνουν σε κάθε κοινωνική ομάδα που στοχεύουν και συκοφαντούν για να υποταχθεί και στο όνομα δήθεν του «κοινωνικού συνόλου»;

Ως πού θα φτάσει δηλαδή η υποταγή στο όνομα του «κοινωνικού συνόλου» ή της όποιας κοινωνικής ομάδας μας λένε ότι θίγεται; Όλες οι κοινωνικές ομάδες πρέπει να υποταχθούν στην καρατόμηση των δικαιωμάτων τους και στα μέτρα και να μην αντιδρούν γιατί δήθεν θα θιγούν άλλες ομάδες και το «κοινωνικό σύνολο»; Αυτά τα λένε μόνο οι δικτατορίες.

Με αφορμή την απεργία των ναυτεργατών, το ΣΚΑΪ και τα κανάλια κάνουν πάρτι με δακρύβρεχτα ρεπορτάζ, βάζοντας τις τάξεις και τα στρώματα να συγκρούονται για να περάσει η πολιτική της κυβέρνησης και παράλληλα να υπονομευτεί το δικαίωμα στην απεργία και στη διαμαρτυρία.

Σήμερα τους στρέφουν όλους σε βάρος των ναυτικών γιατί «κλείνουν» τους δρόμους της θάλασσας. Αύριο θα εξωθήσουν μια άλλη ομάδα  να εφορμήσει κατά των αγροτών για να περάσουν μέτρα σε βάρος τους - ξέχασαν μήπως οι αγρότες τις συκοφαντίες όταν έκλειναν τους δρόμους στη στεριά; Αύριο πιθανόν να βάλουν τους φορτηγατζήδες να εφορμήσουν κατά των ναυτικών ενώ αν απεργήσουν αυτοί οι αγρότες θα εφορμήσουν εναντίον τους με τα ίδια επιχειρήματα που έχουν κατά των ναυτικών. Φυσικά οι φορτηγατζήδες δεν πρέπει να ξεχνούν τι έκαναν τα κανάλια εναντίον τους όταν απεργούσαν υπερασπίζοντας την περιουσία τους που την μηδένισαν ήδη.

Μήπως όλο το μνημόνιο δεν πέρασε με προπαγάνδα πόλεμου μεταξύ κοινωνικών ομάδων και εξώθηση της μιας εναντίον της άλλης ώστε να περνάει κάθε φορά το χειρότερο για τη στοχευόμενη ομάδα; Το ίδιο γίνεται και τώρα.

 Ένα είναι το συμπέρασμα. Όλοι αυτοί, αντί να ανέχονται να τους χρησιμοποιούν  τον έναν εναντίον του άλλου, να ενωθούν και μέσα από την αλληλεγγύη να ανατρέψουν τις πολιτικές που περνάει η εξουσία μέσα από την διάσπαση και την τεχνητή αντιπαράθεση που τους αφανίζει.

Η κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου

Από τη μικρή εργατική εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ»

 Η κρίση την οποία αντιμετωπίζει η χώρα έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και ιδιαιτερότητες, πλην όμως αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα έχει βυθιστεί στη μεγαλύτερη οικονομική κρίση της ιστορίας του, σε μια παρατεταμένη κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, την οποία δεν μπορεί να διαχειριστεί με τους συνήθεις τρόπους, δηλαδή την καταστροφή του πλεονάζοντος κεφαλαίου για την αποκατάσταση της διαταραγμένης ισορροπίας, και από την οποία δεν μπορεί να εξέλθει χωρίς μια άνευ προηγουμένου επίθεση ενάντια στους εργαζομένους, στους λαούς και στα κράτη, καθώς και στις ίδιες τις υλικές βάσεις του ανθρώπινου πολιτισμού.

                                               .......

Δεν υπάρχει κάποιο απόλυτο αριθμητικό μέγεθος πέραν του οποίου η συσσώρευση του κεφαλαίου μετατρέπεται σε υπερσυσσώρευση.

…..

Τα συσσωρευμένα κεφάλαια λαμβάνουν διάφορες μορφές: επενδυμένο πάγιο κεφάλαιο (π.χ. βιομηχανικές εγκαταστάσεις και εξοπλισμοί), αποθεματικά επιχειρήσεων και τραπεζών, καταθέσεις διαφόρων κατηγοριών (repos, προθεσμιακές, κλπ.), επιχειρηματικά επενδυτικά κεφάλαια (αμοιβαία, hedge funds, equity funds, κλπ.), κεφάλαια τοποθετημένα σε αξιόγραφα (χρηματιστηριακές μετοχές, χρεώγραφα κλπ) και σε χρηματιστηριακά και εξωχρηματιστηριακά παράγωγα (δευτερογενής αγορά παραγώγων), σε μαύρο χρήμα (προϊόν εισφοροδιαφυγής, φοροδιαφυγής, λαθρεμπορίου, εμπορίου ναρκωτικών, όπλων, λευκής σαρκός, ανθρωπίνων οργάνων, δουλεμπορίου, κλπ) τοποθετημένο σε εξωχώριες εταιρείες (οffshore), κοκ.

 Όσο μεγαλύτερη είναι η υπερσυσσώρευση τόσο μεγαλύτερη είναι η τοποθέτηση σε εξωχρηματιστηριακά και χρηματιστηριακά παράγωγα. Μέσα σε μια δεκαετία (1998-2008) τα μεν χρηματιστηριακά παράγωγα σχεδόν εξαπλασιάστηκαν από 14,79 σε 82,015 τρις δολάρια, τα δε εξωχρηματιστηριακά σχεδόν δεκαπλασιάστηκαν από 72,13 σε 683,73 τρις δολάρια. (Πηγή: Bank for International Settlements, Μάρτιος 2009) Συνολικά τα ως άνω παράγωγα ανήλθαν αθροιστικά σε 765,745 τρις δολάρια. Σήμερα εκτιμάται ότι κυμαίνονται μεταξύ 800-1.000 τρις δολαρίων. Ένας τεράστιος όγκος κεφαλαίων υπερπολλαπλάσιος του παγκόσμιου ΑΕΠ, το οποίο κυμαίνεται μεταξύ 55-60 τρις δολαρίων ανά έτος, ποσό στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και τα παγκόσμια κέρδη.

Η υπερσυσσώρευση παγίου κεφαλαίου προκύπτει από τον βαθμό της παραγωγικής του αξιοποίησης. Αποτελεί γεγονός ότι την τελευταία δεκαετία η βιομηχανία παγκοσμίως λειτουργεί σε ποσοστό 70-85% της εγκατεστημένης δυναμικότητας της.

Η υπερσυσσώρευση αποδεικνύεται επίσης από την κατακόρυφη μείωση των παγκόσμιων άμεσων επενδύσεων, λόγω της πτώσης του μέσου ποσοστού κέρδους. Οι παγκόσμιες άμεσες επενδύσεις από 1,4 τρις δολάρια το 2000 έπεσαν σε 823,8 δις δολάρια το 2001, σε 651,2 δις δολάρια το 2002 και παρέμειναν στα 653,1 δις δολάρια το 2003. Μέχρι το 2005-2007 παρέμειναν στα επίπεδα του 2003. Οι επενδύσεις της περιόδου 2009-2010 έπεσαν κατά 25% από τον μέσο όρο της περιόδου 2005-2007. Συνολικά την τελευταία δεκαετία έχουμε μείωση κατά 62,5% των παγκόσμιων επενδύσεων (Πηγή: UNSTAD, ΟΗΕ).
   

 Αν μόνο 1,3 τρις δολ. από αυτά τα λιμνάζοντα κεφάλαια αξιοποιούνταν επενδυτικά από την κοινωνία για την κάλυψη των πραγματικών της αναγκών και όχι στην υπηρεσία του κέρδους και της μεγιστοποίησης του, θα εξασφάλιζαν σταθερή αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ τουλάχιστον κατά 2-3% ετησίως.

Η υπερσυσσώρευση είναι προϊόν της υπερεκμετάλλευσης

                                              

Η υπερσυσσώρευση προήλθε από την υπερεκμετάλλευση, καταλήστευση και διάλυση των αναπτυσσόμενων χωρών (των χωρών του λεγόμενου τρίτου κόσμου), την κατεδάφιση σ’ αυτές κάθε εργασιακού, κοινωνικού και ανθρώπινου δικαιώματος από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, τις χρονικά παράλληλες πολιτικές λιτότητας και συστηματικής αφαίρεσης δικαιωμάτων και κατακτήσεων στις χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού στο όνομα του ελέγχου του πληθωρισμού, της ανταγωνιστικότητας, κλπ., καθώς και από την αχαλίνωτη κερδοσκοπία.

Η υπερσυσσώρευση συνοδεύτηκε από υπερσυγκέντρωση του κεφαλαίου. Το 1% των κατοίκων του πλανήτη κατέχει το 40% του παγκόσμιου πλούτου, το 2% το 50% και το 10% το 85%. Ο πλούτος αυτός είναι συγκεντρωμένος σε συντριπτικά μεγάλο βαθμό στα χέρια του χρηματιστικού κεφαλαίου, την πιο προχωρημένη μορφή συνάρθρωσης και συγχώνευσης του κεφαλαίου.

Σήμερα το χρηματιστικό κεφάλαιο αποτελεί συγχώνευση του τραπεζικού, του βιομηχανικού και του κερδοσκοπικού κεφαλαίου, με το τελευταίο να δραστηριοποιείται στις αγορές χρήματος, αξιογράφων και χρηματοπιστωτικών παραγώγων. Ο έντονα κερδοσκοπικός χαρακτήρας του χρηματιστικού κεφαλαίου το καθιστά σήμερα όλο και περισσότερο αδίστακτο, ανάλγητο και επιθετικό ενάντια στους εργαζομένους και στην κοινωνία.

 Κάθε βήμα στη διαδικασία υπερσυσσώρευσης μείωνε τις δυνατότητες επανεπένδυσης των κεφαλαίων στην πραγματική οικονομία με όρους κερδοφορίας ικανοποιητικούς για τους πλουτοκράτες, λόγω της στενότητας των αγορών σε σχέση με τον όγκο των διαθέσιμων κεφαλαίων. Η μετατροπή των υπερκερδών σε υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο στον ένα πόλο της ταξικής και κοινωνικής διαστρωμάτωσης συνοδευόταν από απόλυτη ή σχετική εξαθλίωση στον άλλο.

 

Το 25% του παγκόσμιου πληθυσμού ή 1,7 δισεκατομμύριο πολίτες ζουν με λιγότερο από 1,25 δολάριο την ημέρα, με σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στο διαθέσιμο εισόδημα τους και στην παγκόσμια ενεργό ζήτηση, τουλάχιστον στο τομέα ειδών διατροφής, ειδών πρώτης ανάγκης για τη διαβίωση των νοικοκυριών, υπηρεσιών υγείας, κλπ.

Διεφθαρμένοι και αδιάφθοροι.

Ιστορία αμοιβαιότητας

Ξαφνικά όλοι έβλεπαν κατάπληκτοι και έκθαμβοι τους κλέφτες της ουράς του βοδιού. Τον κλέφτη του βοδιού δεν τον έβλεπε κανένας. Και τα μέσα ενημέρωσης ενημέρωσαν το ιδιοκτήτη του βοδιού με κάθε λεπτομέρεια για τη σύλληψη των διεφθαρμένων κλεπτών της ουράς. Με τη φυλάκισή τους όλος ο λαός γέμισε ευτυχία! Το πρόβλημα λύθηκε!

Διέλυσε μια Διεύθυνση στο Υπ. Ανάπτυξης η κα Άννα μόλις πήγε. Γιατί; Γιατί λέει όλοι είναι ύποπτοι διαφθοράς. Έβαλαν και στη φυλακή  τους πρώτους  κακούς διεφθαρμένους. Μέχρι και ο Παπαδήμος πανηγύρισε που αποκαλύφθηκε η διαφθορά. Και έδωσε και αυστηρές εντολές.

Οι κυβερνητικοί με κατάπληξη ανακάλυψαν ότι υπάρχει διαφθορά!

Στο μεταξύ κατάπληκτοι είναι και οι πολίτες. Όχι γιατί υπάρχει διαφθορά. Αυτό το ξέρουν από τότε που κάνουν τα πρώτα βήματα στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Η κατάπληξή τους είναι για την… κατάπληξη των κυβερνώντων.  Ώστε δεν το ήξεραν ε!!! Ώστε τώρα το ανακάλυψαν και έδρασαν άμεσα. Ώστε δεν τους διόρισαν αυτοί, δεν ήταν προϊστάμενοι αυτοί, μάλλον μας έπεσαν από τον ουρανό οι διεφθαρμένοι! Συγχαρητήρια δίνει ο λαός στους καθαρτήρες της διαφθοράς! Τώρα κοιμάται ήσυχος!

Οι αδιάφθοροι.

Όχι, δεν αναφερόμαστε στους καθαρτήρες πολιτικούς ούτε στο ΣΔΟΕ που… καταδιώκουν κάθε διεφθαρμένο υπάλληλο. Αναφερόμαστε στους καθόλα αξιοπρεπείς πολίτες με μπόλικο χρήμα στην αγορά που κάνουν επενδύσεις. Και όταν κάνουν επενδύσεις με βάση τον επενδυτικό νόμο δικαιούνται λέει και επιχορήγηση με μορφή ζεστού χρήματος και φοροαπαλλαγής. Κοινώς τζάμπα χρήμα που δεν τους ανήκει!

Στη περίπτωση της Αργολίδας όλα τα κανάλια πρόσεξαν τη διαφθορά! Τους αδιάφθορους κανένας! Εστίασαν όλοι στο τεράστιο ποσό που ζητούσαν οι διεφθαρμένοι, 120 χιλιάδες λένε, ίσο με 4.583 καρατομημένα προσφάτως μεροκάματα των εργατών από τους οποίους τα κλέβουν! Κανένας δεν διερωτήθηκε τι είναι εκείνο που κάνει τόσο θρασείς τους δημόσιους λειτουργούς να ζητάνε με άνεση 120 χιλιάδες έτσι για πλάκα για να εγκρίνουν λέει μια «εκταμίευση» από αυτά που δικαιούνταν ο αδιάφθορος που τους κατάγγειλε.

Και ποια ήταν αυτά που δικαιούνταν ο αδιάφθορος; Μια επιχορήγηση 4,7 εκατ. ευρώ! Έτσι απλά μια επιχορήγηση ίση με 179.526 καρατομημένα νέα μεροκάματα!!! Απλό χάρισμα λες και του τα χρωστούσαν οι 179.526 εργαζόμενοι!

Αντί να πιάσουν και να μετρήσουν ότι ο ένας θα έπαιρνε τζάμπα χρήμα από τον φορολογούμενο λαό 4,7 εκατ. κάθισαν και μέτρησαν το 1/40 της! Και οι δύο τζάμπα θα το έπαιρναν απλά ο ένας θα ήταν παράνομος! Δεν ήθελε να κόψει τιμολόγιο που θα έλεγε και ένας γραφειοκράτης εφοριακός.

Αυτό ήταν το πρόβλημα;  Το ότι από τον λαό που υποφέρει «ξήλωσαν» και 4,7 εκατ. για μία μόνο επένδυση και δισεκατομμύρια για τις άλλες χωρίς να τον ρωτήσουν και τα δίνουν δώρο, εντελώς δώρο, στον επιχειρηματία δεν είναι πρόβλημα; Ιδού το ερώτημα.

Σ' αυτή τη χώρα όμως, μας διαμήνυσαν οι όψιμοι καθαρτήρες και συνεργάτες της τρόικας, τζαμπατζήδες κλέφτες δεν ανεχόμαστε. Μόνο νόμιμους αναγνωρίζουμε!

Για να μην αρχίσουμε να λέμε τα γνωστά, πώς δηλαδή εγκρίθηκαν οι άλλες δωρεάν παροχές χρήματος στους «επενδυτές» άλλων σχεδίων και πως μια επένδυση αξίας 10 εκατ. οι διεφθαρμένοι την έβγαζαν 25 εκατ. με αποτέλεσμα φτάνουν για τζάμπα επένδυση και να περισσεύουν για μοίρασμα στους «αξιολογητές» με τις βίλες και τα κότερα, θα πάμε κατευθείαν στην ουσία.

Σύμφωνα με τον Ν. 3908/11 (ΦΕΚ 8 Α/1-2-2011) άρθρο 4, το κράτος δίνει στους επενδυτές τις παρακάτω ενισχύσεις κάθε είδους την ώρα που από τον λαό κάνει αφαιμάξεις:

α. Φορολογική απαλλαγή

β. Επιχορήγηση που συνίσταται στη δωρεάν παροχή από το Δημόσιο χρηματικού ποσού.

γ. Επιδότηση χρηματοδοτικής μίσθωσης.

4. Δάνεια χαμηλού κόστους, από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που συνεργάζονται με το ΤΕΜΠΜΕ Α.Ε.

Συμφώνα με το [cut name2='5' name3='' type='2']άρθρο 5 τα ποσοστά ενισχύσεων ανέρχονται για το μεγάλο κεφάλαιο μέχρι 40%. Με μια «καλή αξιολόγηση» στο 250% η επένδυση γίνεται τζάμπα. Σιγά που θα τους ήταν πρόβλημα οι 120 και 200 χιλιάδες. Ψίχουλα είναι μπροστά στα εκατομμύρια.

Πέρα από αυτά όμως οι «επενδυτές» έχουν και άλλες κρατικές παροχές όπως:

• Προγράμματα επιδότηση του ΟΑΕΔ για προσλήψεις εργαζομένων.

• Ενισχύσεις από κοινοτικά προγράμματα για περιφερειακές επιχειρήσεις των επενδυτών ώστε να μην πέφτουν στον κανόνα de minimis.
• Κάθετες μειώσεις μισθών και ημερομισθίων με κυβερνητικές αποφάσεις.

Αν όμως είσαι νέος και φιλόδοξος κεφαλαιούχος επενδυτής, τότε σύμφωνα με της ΥΑ 25618/16-6-2011 μπαίνει… απαγόρευση στα όρια δωρεάν παροχής χρήματος! Στο άρθρο 3 γράφεται και δεν ξεγράφεται ότι «Το συνολικό ύψος της επιχορήγησης δεν δύναται να υπερβαίνει το εκατό τοις εκατό (100%) του κόστους του επενδυτικού σχεδίου»! Ναι, μόνο το 100% επιτρέπεται να τους δοθεί δωρεάν! το γράφουν και  δις μη και κάνουμε λάθος! Αν τώρα ο «αξιολογητής» εκ… λάθους αξιολογήσει την επένδυση στο 200% της αξίας της τότε… τι να κάνουμε, ο επενδυτής φταίει; Και εντελώς συμπωματικά, γινόταν πολύ τακτικά τέτοια «λάθη»!

Αναρωτιέται κανείς εδώ ποιος είναι ο «επενδυτής». Άλλος πληρώνει με τον ιδρώτα του και άλλος «επενδύει» τον κλεμμένο ιδρώτα.  

Αυτοί οι «επενδυτές» είναι το εντελώς αδιάφθορο σώμα της κοινωνίας μας! Και για τα «λάθη» των διεφθαρμένων υπαλλήλων δεν φταίνε αυτοί. Ενίοτε μάλιστα τους καταγγέλλουν για εκβιαστές. Θέλουν λέει να τους πάρουν παρανόμως κομμάτι από το τζάμπα χρήμα που παίρνουν νομίμως!

Μιλάμε συνολικά για δισεκατομμύρια μοιρασμένα χρήματα!

Και από τα κανάλια κανένα δεν εστιάζει στο τζάμπα χρήμα που πληρώνει ο λαός στους «επενδυτές». Εστιάζουν σε αυτούς που θέλουν το 1/40 ή 1/50 του τζάμπα χρήματος των νομίμων!

Ωστόσο διεφθαρμένοι και αδιάφθοροι όλοι είναι εξίσου κλέφτες του ιδρώτα του λαού. Ποιό νόημα θα είχε ο διαχωρισμός για τον κλεμμένο λαό;

Τελικά άλλοι πληρώνουν όλο αυτό το αλισβερίσι του κλεμμένου χρήματος και άλλοι ερίζουν για τη μοιρασιά του.  Τον λαό όμως δεν τον ενδιαφέρει αν τον κλέβουν νόμιμα ή παράνομα. Τον ενδιαφέρει οτι τον κλέβουν. Αυτή είναι η ουσία.

 

Όσο χειρότερα τόσο καλύτερα;

Με τη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (6η Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου, Α΄38/28-2-2012), δίνεται ένα ακόμη καίριο κτύπημα στους μισθούς των εργαζομένων. Με τη μείωση των μισθών υποτίθεται θα γίνει η οικονομία ανταγωνιστική και θα αρχίσει η ανάπτυξη και η έξοδος από την κρίση! Φυσικά πρόκειται για υποκρισία. Απλά φορτώνουν και άλλα τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους και μεταφέρουν ευθέως και με διοικητικό τρόπο τεράστια ποσά από τους μισθωτούς στο κεφάλαιο.

Η πράξη αυτή έφερε στη μνήμη μια μεγάλη διαμάχη για τον χρόνο εργασίας και τα εργασιακά δικαιώματα που έγινε στους κόλπους της εργοδοσίας στις δεκαετίες του ’80 και στις αρχές της δεκαετίας του ‘90. Τότε αναπτύχθηκε από μια ομάδα μικρομεσαίων εργοδοτών, η «αριστερή» άποψη ότι  η μείωση του χρόνου εργασίας και η ανάπτυξη των εργασιακών δικαιωμάτων αποτέλεσαν διαχρονικά, από τον 19 αι., διαλεκτικό μοχλό ανάπτυξης των οικονομιών των χωρών που τα εφάρμοσαν. Ομοίως υποστηρίχθηκε ότι η κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων οδηγεί σε αδιέξοδο την οικονομία και μακροπρόθεσμα ζημιώνει και την ίδια την εργοδοσία γιατί θυσιάζει το μέλλον στο παρόν.

 Η άποψη αυτή δέχτηκε αιχμηρές επιθέσεις από τους άλλους εκπροσώπους της εργοδοσίας (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ) , αλλά ποτέ δεν απαντήθηκε τεκμηριωμένα. Το μόνιμο επιχείρημα ήταν το αξίωμα ότι  όσο διευρύνονται τα εργασιακά δικαιώματα τόσο υπονομεύεται η βιωσιμότητα της επιχείρησης και το αντίστροφο.

 «Όσο χειρότερα για τους εργαζόμενους τόσο καλύτερα για τις επιχειρήσεις»

 Η θέση αυτή συμπυκνώθηκε στο αξίωμα: «όσο χειρότερα για τους εργαζόμενους τόσο καλύτερα για τις επιχειρήσεις».

 Η καταφατική απάντηση συνοδεύεται λογικά από το απλοϊκό επιχείρημα ότι αν σε κάθε 100 δραχμές ο εργοδότης κερδίζει τις 50 ως προστιθέμενη αξία (υπεραξία) από τους μισθούς και ο μισθός γίνει 40 θα πάει καλύτερα η επιχείρηση. Αν ο μισθός γίνει 20, αν γίνει 10, αν γίνει 1  ακόμη, μα ακόμη καλύτερα! Είναι ολοφάνερο ότι με 99 δραχμές κέρδος στις 100 η επιχείρηση θα τα πάει περίφημα!

 Όμως καταλαβαίνει κανείς ότι κάτι δεν πάει καλά με το αξίωμα αφού δεν είχε τέλος και στηρίζονταν στην απόλυτη αυθαιρεσία.

 «Όσο χειρότερα για τους εργάτες τόσο χειρότερα για τις επιχειρήσεις»

Στη θέση αυτή αντιπαρατέθηκε το αντίθετο «αριστερό» αξίωμα (πάντα μέσα στον καπιταλισμό) που εκτέθηκε από τη μικρή, σε οικονομική δύναμη, ομάδα των «αριστερών» μικροεργοδοτών: «όσο καλύτερα για τους εργάτες τόσο καλύτερα για τις επιχειρήσεις» ή, με αρνητική διατύπωση, «όσο χειρότερα για τους εργάτες τόσο χειρότερα για τις επιχειρήσεις». Η τεκμηρίωση εδώ ήταν πιο πολύπλοκη αλλά για να λόγους απλοποίησης θα πω ότι συμπυκνώνεται περίπου στο σύνθημα των μικρομεσαίων «εργατιά χωρίς λεφτά, μαγαζιά χωρίς δουλειά» ή στο σημερινό «εργατιά χωρίς δουλειά, μαγαζιά χωρίς λεφτά». Στην ουσία δηλαδή υπάρχει ένα κλείδωμα της ανάπτυξης των επιχειρήσεων από την ανάπτυξη του εργατικού δυναμικού.

 Λογικά με βάση το πρώτο αξίωμα, στην Σουηδία με τα υψηλά μεροκάματα οι επιχειρήσεις πρέπει να έχουν κλείσει από γεννησιμιού τους και οι επιχειρήσεις της Ουγκάντα θα πρέπει να είναι πρώτες στον κόσμο! Με βάση το δεύτερο αξίωμα στην Σουηδία οι επιχειρήσεις τα πάνε περίφημα και στην Ουγκάντα ψωμολυσσάνε. Το τι ισχύει πραγματικά δεν χρειάζεται να τα πούμε.

 Με την κατακόρυφη μείωση των μισθών το ίδιο ερώτημα ξαναμπαίνει και σήμερα. Η μεγάλη εργοδοσία ισχυρίζεται και τα μμε το προβάλουν, ότι η συνεχής υποτίμηση του μισθού θα φέρει ανάπτυξη και άνοιξη στις επιχειρήσεις! Πλανώνται πλάνην οικτρά. Σήμερα ισχύει απολύτως το αξίωμα «όσο χειρότερα για τους εργαζόμενους τόσο χειρότερα για τις επιχειρήσεις». Όσοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό, ακόμη και από την εργοδοσία, απλώς νομίζουν ότι σκάβουν μόνο το λάκκο των εργατών αλλά μέσα θα πέσουν οι επιχειρήσεις.

«Φωτισμένα μυαλά» για τον καπιταλισμό που να υποστηρίζουν το δεύτερο αξίωμα  υπάρχουν ελάχιστα στην εργοδοσία και αυτά είτε λόγω ιδεολογικής επιρροής είτε επειδή είναι μικρομεσαίοι. Μάλιστα σήμερα για τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές το όνειρό τους είναι ο εργάτης να μη παίρνει καν μισθό παρότι ξέρουν ότι έτσι δεν μπορούν να πουλήσουν. Η αντίφαση είναι φανερή αλλά δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Βλέπουν μόνο λίγο πέρα από τη μύτη τους και βάζουν μόνοι τη θηλιά στο λαιμό τους.

Τα δύο διαφορετικά αξιώματα  δεν είναι καινούρια. Κυκλοφορούν από την αυγή του καπιταλισμού. Φυσικά υπερτερούσε πάντα το «όσο χειρότερα για τους εργαζόμενους τόσο καλύτερα για τις επιχειρήσεις». Σε στιγμές κρίσης όμως οι καμπάνες κτυπούσαν με τρομακτικό τρόπο για τις επιχειρήσεις και αναγκάζονταν να αλλάζουν πολιτικές κάτω από τις αιματηρές πιέσεις της εργατικής τάξης.

 Στην εποχή του Μαρξ

Χαρακτηριστικό της διαφοράς των δύο αντιλήψεων είναι τα παρακάτω αποσπάσματα εκπροσώπων της εργοδοσίας, καταγεγραμμένα από τον Κ. Μαρξ τον περασμένο αιώνα:

 «Όταν η Αγγλική Βουλή το 1833 ελάττωσε σε τέσσερις βιομηχανικούς κλάδους την εργάσιμη ημέρα για παιδιά (...) (οι βιομήχανοι και οι εκπρόσωποί τους) νόμισαν ότι σήμανε η τελευταία ώρα της αγγλικής βιομηχανίας!» (Κ. Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», Τόμος Α, σελ. 290 εκδ. «Μόρφωση»).

 Τα ίδια επιχειρήματα ντύνουν και σήμερα τη μείωση των μισθών, την ελαστικοποίηση, το χρόνο εργασίας και γενικά την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων όταν υπερασπίζονται την ανταγωνιστικότητα μέσα στην παγκοσμιοποίηση για να ξεπεράσουν την κρίση σε βάρος της εργατικής τάξης.

 Ακριβώς το αντίθετο μας λέει το απόσπασμα που ακολουθεί ως απάντηση στο πρώτο.

 «Μήπως οι Εγγλέζοι δεν καμαρώνουν για τα χαρίσματα και την επιδεξιότητα των χειροτεχνών τους και των εργατών μανιφακτούρας που επέβαλαν γενικά τα αγγλικά εμπορεύματα και τα έκαναν διάσημα; (...) Όταν, όμως, οι Εγγλέζοι μετατραπούν σε εργάτες που αιώνια ξεθεώνονται στη δουλειά, υπάρχει κίνδυνος να εκφυλισθούν...» (Prostitwayt: First Preliminary Discourse. Κ. Μαρξ «Το Κεφάλαιο», τόμος Α, σελ. 188).

 Τα σχόλια περιττεύσουν.

 Επικίνδυνη άποψη

 Η άποψη του «όσο χειρότερα για τους εργαζόμενους τόσο καλύτερα για τις επιχειρήσεις» είναι επικίνδυνη όχι μόνο για τους εργαζόμενους, αλλά και για τις ίδιες τις επιχειρήσεις και για την εθνική οικονομία και την κοινωνία. Αν εφαρμοσθεί, σε πολύ σύντομο διάστημα το μέλλον θα θυσιαστεί στο παρόν. Η ποιότητα των αυριανών εργαζομένων θα είναι πολύ κατώτερη από τις σύγχρονες απαιτήσεις, που τους θέλουν επιστήμονες που λειτουργούν μέσα παραγωγής με υπεραναπτυγμένες νέες τεχνολογίες.

Βρισκόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο υποβάθμισης της εργατικής δύναμης και βαθέματος της κρίσης ενώ το αντίθετο αποτελεί τον πρώτο όρο ανάπτυξης και εξόδου από αυτή. Αυτή τη ρήξη και αυτή την τομή δεν αφήνουν και δεν μπορούν να την κάνουν τα μονοπώλια.

 Αποτελεί δε οξύμωρη πολιτική η προώθηση της αντίληψης από την άρχουσα τάξη ότι «Όποιος χάνει δικαιώματα κερδίζει δουλειά σε βάρος εκείνου που έχει δικαιώματα»!!! - βλέπε πχ τη διαφορά στις κλαδικές και εργοστασιακές ή ατομικές συμβάσεις εργασίας. Σκάβουν το λάκκο τον δικό τους ενώ νομίζουν ότι σκάβουν το λάκκο των εργαζομένων. Αρκεί οι τελευταίοι να το συνειδητοποιήσουν.

 Δεν χρειάζεται φιλοσοφία για να καταλάβουμε ότι με αυτή την πολιτική υποτίμησης το εργατικό δυναμικό εκφυλίζεται και τελικά γίνεται αντιπαραγωγικό, οπότε το «κόστος» και για τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις γίνεται μη αντιμετωπίσημο και ο μισθός των 586 και 511 ευρώ για τους νέους ως 25 ετών, θα τους φαίνεται «τεράστιος» και θα απαιτήσουν νέο φαύλο κύκλο υποτίμησης κ.ο.κ.

 Πως κτίζεται ο νεκροθάφτης του καπιταλισμού

Εκτός αυτού έτσι ακριβώς κτίζεται ο νεκροθάφτης του καπιταλισμού. Από τις αντιθέσεις του που οδηγούν σε πλήρη απαξίωση τη μόνη δύναμη που παράγει τον πλούτο του κόσμου και λαμβάνει μόνο ψίχουλα τα οποία λιγοστεύουν διαρκώς. Τι θα έχει να χάσει όμως πέρα από τα ψίχουλα αν επαναστατήσει και κερδίσει όλο το ψωμί; Αν η συνείδηση λειτουργήσει, οι καπιταλιστές θα έχουν κάνει τη «δουλειά» τους. Θα έχουν ανδρώσει τον νεκροθάφτη τους!


 Σήμερα δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια να εφαρμοστούν από τον καπιταλισμό «φωτισμένες» πολιτικές ανάπτυξης του εργατικού δυναμικού. Η ανάπτυξη προϋποθέτει μείωση του ποσοστού κέρδους ενώ η αύξηση του ποσοστού κέρδους και η μείωσή του μέσω της ανακατανομής προς την εργατική τάξη είναι ταυτόχρονες αλληλοαποκλειόμενες προϋποθέσεις επιβίωσής του!

Η αντίφαση δεν είναι φανταστική αλλά πραγματική και βρίσκεται στα σπλάχνα και στον χαρακτήρα των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων. Αν δεν μειώσει τα κέρδη το κεφάλαιο για να αναπτύξει το εργατικό δυναμικό ώστε να το κάνει παραγωγικό και αποδοτικό δεν μπορεί να βγει από την κρίση και αν μειώσει το κέρδος που είναι προϋπόθεση της ύπαρξης και αυτόπραγμάτωσής του θα καταρρεύσει και πάλι δεν θα βγει από την κρίση. Οι παραγωγικές σχέσεις έφτασαν σε τέτοιο αδιέξοδο που μόνο η ανατροπή τους μπορεί να φέρει όρους ανάπτυξης στις παραγωγικές δυνάμεις.