Αναδημοσίευση
Η κάλπη και τα εκλογικά
ποσοστά δεν αποτελούν κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τον φασισμό, για τον ναζισμό,
για την ακροδεξιά. Αν ήταν έτσι, ο Χίτλερ με το 44% και το
33% που είχε πάρει στις εκλογές του 1933 στη Γερμανία θα ήταν «Άγιος». Αν ήταν
έτσι η Λεπέν με το 30% στη Γαλλία θα ήταν «οσία». Οι
ακροδεξιοί με τα διψήφια ποσοστά από την Δανία και την Ουγγαρία μέχρι
την Αυστρία και την Ολλανδία θα ήταν «ιεραπόστολοι».
Το ίδιο ισχύει και από την ανάποδη. Το 2,8%
του Χίτλερ το 1928 δεν εμπόδισε την τραγωδία που ακολούθησε. Η ανυπαρξία
του Λεπέν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80, επίσης. Που σημαίνει ότι η
εκλογική συντριβή της Χρυσής Αυγής το 2019 δεν τελειώνει το θέμα με τον
χρυσαυγιτισμό, με τον φασισμό, με τον ναζισμό.
Εκείνο που επιβεβαιώνουν αυτά τα
ποσοστά είναι ότι το φίδι του φασισμού είναι πάντα εκεί. Εκτρέφεται και
μεγαλώνει μέσα στο πλαίσιο μιας δημοκρατίας, της αστικής δημοκρατίας, η οποία
ενώ είναι η ίδια που το επωάζει και το ταΐζει σε πανευρωενωσιακό επίπεδο, είναι
και η ίδια που παριστάνει την «σοκαρισμένη» από την ανάπτυξή του.
Η γέννηση του φασισμού, ή άνοδός του και η
σημερινή του αναβίωση αποτελεί έκφραση της επιβεβαιωμένης ιστορικά αλήθειας ότι
µια κοινωνία, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, μπορεί να οδηγείται κάποιες φορές
σε παράκρουση. Το φαινόμενο δεν είναι απίθανο. Άλλωστε, με την κατάλληλη
προπαγάνδα και την κατάλληλη πλύση εγκεφάλου, το ίδιο εύκολα µπορεί κάποιος να
µάθει ότι 2+2 δεν κάνει 4, αλλά 5, όπως έλεγε ο Μπρεχτ. Συνέβη στις αρχές του
20ού αιώνα στην Αμερική, όταν οι «Αµερικανάρες», οι ιδεολογικοί
αντίστοιχοι των «Ελληναράδων», υποδείκνυαν ως υπαίτιους όλων των δεινών τους
Έλληνες, τότε, µετανάστες. Συνέβη στη Γερµανία του Μεσοπολέµου, όταν ως
«αιτία της κρίσης» στοχοποιούνταν το «διαφορετικό» και σταµπαριζόταν µε ένα
κίτρινο αστέρι στο ύψος της καρδιάς. Τέτοιου είδους «µνήμες» φρεσκάρονται
χρόνια τώρα στην ΕΕ. Ήταν ο Κάμερον, ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας (εκεί
που οι ακροδεξιοί πήραν την πρώτη θέση στις εκλογές) από κοινού με την
καγκελάριο Μέρκελ της Γερμανίας (εκεί που οι ακροδεξιοί έφτασαν να μιλούν ακόμα
και θαλάμους αερίων κατά των μεταναστών) που συνομολογούσαν, ήδη από τον
Φλεβάρη του 2011, ότι στην Ευρώπη επήλθε το «τέλος» του πολυπολιτιστικού
μοντέλου» το οποίο «απέτυχε»… Είναι εδώ, στην Ελλάδα, που την ίδια εποχή, η κυβέρνηση
Παπαδήμου γινόταν ο χώρος του ξεπλύματος των προερχόμενων από το ΛΑΟΣ – και
σήμερα υπουργών της ΝΔ – οπαδών του φασίστα Μεταξά, του χίτη Γρίβα και του
δικτάτορα Παπαδόπουλου.
Ο φασισμός γεννιέται μέσα στους
υπονόμους του συστήματος της αγριότητας, της εκμετάλλευσης, της σήψης, της
διαφθοράς. Σε συνθήκες κρίσης, δε, αυτού του συστήματος, του καπιταλιστικού
συστήματος, γιγαντώνεται και αξιοποιείται από τις κυρίαρχες οικονομικές ελίτ
ώστε να διατηρήσουν την κυριαρχία τους με μοχλό τον αυταρχισμό και την
τρομοκρατία.
Ανάλογα με το μέγεθος της κρίσης
ορίζονται και οι ανάγκες της οικονομικής ολιγαρχίας. Για να τσακίσει τις
αντιστάσεις ή για να ξεστρατίσει την οργή που προκαλεί η πολιτική της, με την
οποία μετακυλύει τα βάρη της κρίσης στο λαό, ο φασισμός αξιοποιείται είτε ως
επικουρικός παρακρατικός μηχανισμός της εξουσίας της, είτε ακόμα και ως επίσημη
μορφή πολιτικής διαχείρισης των υποθέσεών της.
Αυτό συνέβη το 1919 στην Ιταλία όταν ο
μεγιστάνας Ανιέλι έπαιρνε από το χεράκι τον Μουσολίνι και τον
παρουσίαζε στους βιομηχάνους, στην έδρα του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Ιταλίας,
ως τον πιστότερο υπηρέτη της τάξης τους.
Όταν συγκροτούνταν τάγματα εφόδου χρηματοδοτούμενα
από εργοστασιάρχες και χτυπούσαν εργάτες και απεργίες, όπως γινόταν το 1920
στην Ιταλία από τους μελανοχίτωνες.
Όταν ο βασιλιάς Βιτόριο Εμμανουέλε έπαιρνε
υπό την αγκάλη του τον «Ντούτσε» και τον διόριζε πρωθυπουργό το 1922.
Αυτό συνέβη στη Γερμανία με τον Χίτλερ που έκανε
πραξικόπημα το 1923 και δέκα χρόνια αργότερα οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι
τον διόρισαν καγκελάριο.
Χρειάζονταν εκείνη την μορφή πολιτικής διαχείρισης,
που θα μπορούσε να εγγυηθεί μέσα από την θηριωδία και την κτηνωδία των μεθόδων
της ότι τώρα πλέον ότι θα τεθεί «το κράτος στην υπηρεσία του ιδιωτικού
κεφαλαίου», όπως τους υποσχέθηκε ο Χίτλερ από τη Λέσχη των Γερμανών Βιομηχάνων
του Ντίσελντορφ το 1933.
Όταν, δε, απειλείται η εξουσία της
άρχουσας τάξης ή σε συνθήκες πολιτικής αστάθειας αυτής της εξουσίας, οι ελίτ
δεν αναμένουν πότε ο φασισμός θα αποκτήσει κοινωνικό έρεισμα για να τον
αξιοποιήσουν. Τον επιβάλλουν «από τα πάνω»: Αυτό συνέβη το 1973 στη Χιλή, το
1936 στην Ισπανία, το 1936 και το 1967 στην Ελλάδα.
Ο φασισμός αξιοποιεί την φτωχοποίηση
πλατιών κοινωνικών στρωμάτων για να αποκτήσει κοινωνική βάση. Ειδικά των
μικρομεσαίων στρωμάτων που καταστρέφονται και που τα κηρύγματα περί
«δημοκρατίας» ειδικά όταν προέρχονται από την αστική δημοκρατία που τους καταστρέφει,
όταν προέρχονται από τα κόμματα ή από τα ΜΜΕ αυτής της δημοκρατίας, δεν τους
λένε τίποτα. Το αντίθετο. Τα κόμματα και τα ΜΜΕ του κατεστημένου (όπως αυτά που
διαφήμιζαν την σοβαρότητα των φασιστών), όσο περισσότερο «βρίζουν» τους
φασίστες – χωρίς βέβαια ποτέ να αποκαλύπτουν το ρόλο τους – τόσο περισσότερο
τους «ηρωοποιούν» στα μάτια των κατεστραμμένων. Τα στρώματα αυτά συνδέουν την
επιβίωσή τους με την ικανοποίηση της οργής τους η οποία επαφίεται στους πιο
λαϊκιστές και τους πιο… βαρβάτους «τιμωρούς».
Για την δυνατότητα του φασισμού να
διεισδύει στην κοινωνική συνείδηση οι επισημάνσεις από την ιστορική εισήγηση
του Γκεόργκι Δημητρόφ στο 7ο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1935
αποκτούν δραματική επικαιρότητα και συνιστούν πολύτιμο εργαλείο:
ΠΡΩΤΟ: Ορισμένοι λένε ότι η κρίση και η
φτωχοποίηση δεν είναι μια από τις αιτίες ενίσχυσης του φασισμού γιατί σε
αντίθεση με την Ελλάδα των Μνημονίων σε άλλες χώρες της ΕΕ, επίσης γιγαντώνεται
ο φασισμός, αλλά εκεί «δεν υπάρχει κρίση». «Ξεχνούν» ότι στην Ευρώπη
έχει εγκαθιδρυθεί η κοινωνία των 2/3 και πάμε ολοταχώς για την κοινωνία του
1/3. «Ξεχνούν» ότι στη Γερμανία – «ατμομηχανή» της ΕΕ υπάρχουν
16 εκατομμύρια φτωχοί και κοινωνικά αποκλεισμένοι. Ότι υπάρχουν 7,5 εκατομμύρια
εργαζόμενοι με μηνιαίο εισόδημα 400 ευρώ το μήνα. «Ξεχνούν» ότι
στη Γαλλία υπάρχουν 8 εκατομμύρια φτωχοί, άνεργοι και κοινωνικά
αποκλεισμένοι που αναζητούν καταφύγιο στα γκέτο και στις όχθες του Σηκουάνα. «Ξεχνούν»
ότι την Ολλανδία εκφράστηκε με τον πιο καθαρό τρόπο η βαρβαρότητα της
καπιταλιστικής «ευημερίας» όταν – και παρότι η χώρα εμφάνιζε θετικούς ρυθμούς
ανάπτυξης – το 2012 πήγε σε εκλογές με επίδικο την επιβολή λιτότητας ύψους 16
δισ. ευρώ στις πλάτες του ολλανδικού λαού. «Ξεχνούν» ότι
στη Βρετανία, αν και εκτός Ευρωζώνης και χωρίς την ανάγκη να βαφτίσει
τη λιτότητα με τον όρο «μνημόνιο», εφαρμόζεται η πολιτική της κοινωνικής
λεηλασίας, στην οποία οι ίδιοι οι φορείς της έχουν προσδώσει τον κωδικό «δάκρυα
και αίμα». Προφανώς «ξεχνούν» ότι μιλάμε για την ΕΕ των 30
εκατομμυρίων ανέργων και των 120 εκατομμυρίων απόκληρων.
ΔΕΥΤΕΡΟ: Η δημαγωγία του φασισμού, η
φασιστική «ιδεολογία», ένα τόσο αντιδραστικό έκτρωμα της αστικής ιδεολογίας που
συχνά στον παραλογισμό της φτάνει ως την τρέλα, αποκτά τη δυνατότητα να
αποκτήσει επιρροή πάνω στις μάζες όσο η προχωρημένη σήψη του καπιταλισμού
εισχωρεί στα κατάβαθα της ιδεολογίας του και του πολιτισμού του. Όταν το
σύστημα της διαφθοράς έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο σήψης ώστε να φτάνει να
κάνει σημαία του το «όλοι μαζί τα φάγαμε», τότε, σε συνδυασμό με την
απελπιστική κατάσταση πλατιών λαϊκών μαζών, ορισμένα τέτοια ευαίσθητα στρώματα
κολλάνε από τα ιδεολογικά απορρίμματα της σήψης αυτής. Ουδείς πρέπει να
υποτιμά την αποτελεσματική ικανότητα της ιδεολογικής επιδημίας του φασισμού να
εισχωρεί στην κοινωνική συνείδηση, ειδικά σε συνθήκες σήψης που ξεκινά από τις
πλαστές πινακίδες Λιάπη μέχρι τις μίζες της Ζήμενς, από τις «λίστες Λαγκάρντ»
μέχρι το σκάνδαλο Νοβάρτις, από την μετατροπή της πανδημίας σε « ευκαιρία» και
από τις λίστες Πέτσα μέχρι τα «σκοικ εκίκικου».
ΤΡΙΤΟ: Ο φασισμός αξιοποιεί την
αποδυνάμωση των δημοκρατικών, πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών. Πριν κάνει ο
Χίτλερ τη χρήση του άρθρου 48 του Συντάγματος της Βαϊμάρης που επέβαλε «γύψο»
στη Γερμανία το είχαν κάνει οι φιλελεύθεροι και οι σοσιαλδημοκράτες. Αυτή
η αποδυνάμωση των δημοκρατικών αντανακλαστικών που επέρχεται από την τακτική
μιας διακυβέρνησης μέσω Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, επιβολής του «μαύρου»
στις τηλεοπτικές οθόνες, επιβολή απαγορεύσεων συναθροίσεων λόγω έλευσης καγκελαρίων
και υποπλανηταρχών, επιβολής οικονομικών ή υπό το πρόσχημα της πανδημίας
Μνημονίων με συνοπτικές διαδικασίες κοκ, «εκπαιδεύει» κοινωνικά στρώματα στην
λογική της αποδοχής των «εκτροπών». Το ίδιο συμβαίνει με την «καθαγίαση»
των φασιστών και των ακροδεξιών μέσω της συμμετοχής τους σε κυβερνητικά σχήματα
της αστικής δημοκρατίας, από την Αυστρία μέχρι τη Νορβηγία και την Ουκρανία,
αλλά και την κυβέρνηση Παπαδήμου στην Ελλάδα… Το ίδιο συμβαίνει με την αποδοχή
της ακροδεξιάς ατζέντας. Έχει αποδειχτεί από την συνθήκη του Δουβλίνου μέχρι
τον ημέτερο «Ξένιο Δία» στις Μόριες: Οπότε η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της
αποφάσισαν να προωθήσουν τα ταξικά και ιδιαίτερα πολιτικά τους συµφέροντα
παίζοντας το χαρτί της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού και του εθνικισµού, και µάλιστα
στο όνοµα του «κατευνασµού» της Ακροδεξιάς, έσυραν την κοινωνία στη βαρβαρότητα
και έγιναν τροφοί του φασιστικού φιδιού.
ΤΕΤΑΡΤΟ: Ο φασισμός «παίζει» με το αίσθημα
εθνικής αξιοπρέπειας. Ο φασισμός εκφράζει την πιο αντιδραστική μορφή του
αστικού εθνικισμού. Για να διευκολύνει την διαιώνιση της ταξικής κυριαρχίας των
ισχυρών, αποδίδει τα δεινά του λαού στην «εθνοτική του υποτίμηση» και όχι στην
ταξική του καταπίεση. H φασιστική κλίκα, με το πρόσχημα ότι υπερασπίζεται τα
πανεθνικά συμφέροντα, προωθεί την πολιτική καταπίεσης και εκμετάλλευσης του
ίδιου της του λαού και της καταλήστευσης και υποδούλωσης άλλων λαών.
Χρησιμοποιεί ως λίπασμα μετατροπής του πατριωτισμού σε σωβινισμό τον εθνικό
μηδενισμό, που τον πλασάρουν με τη μάσκα του «διεθνισμού» οι ιδεολογικοί φορείς
του κεφαλαίου που δεν έχει πατρίδα. Οι φασίστες μετατρέπουν την εθνική
υπερηφάνεια του λαού για το παρελθόν του, για τους αγώνες του, για τη γλώσσα
του, για την καταγωγή του, για τον τόπο του, για τα ιστορικά επιτεύγματά του,
από εργαλείο φιλίας μεταξύ των λαών και εμπλουτισμού του ανθρώπινου πολιτισμού,
σε «μαχαίρι» του μισανθρωπισμού. Ο φασίστας μαγαρίζει την έννοια του
πατριωτισμού. Στη θέση της αγάπης για την πατρίδα και τον σεβασμό στις πατρίδες
των άλλων, στη θέση «Πατρίδα ή θάνατος» του Τσε Γκεβάρα, στη
θέση «Είμαστε γεμάτοι από αίσθημα εθνικής περηφάνειας» του Λένιν για
το ρώσικο λαό το 1914, στη θέση του πατριωτισμού του ΕΑΜ που απελευθέρωνε την
πατρίδα το 1944, ο φασισμός βάζει την πατριδοκαπηλεία και την
μισαλλοδοξία. Το κάνει πατώντας πάνω σε ό,τι θίγει το εθνικό αίσθημα κάθε
λαού, το κάνει πατώντας πάνω στους εξευτελισμούς του αγγλικού δικαίου, της
επιτήρησης, των ταπεινώσεων με «δόσεις» κοκ.
ΠΕΜΠΤΟ: Οι φασίστες κατακρεουργούν ολόκληρη
την ιστορία του κάθε λαού, για να παρουσιαστούν σαν απόγονοι και συνεχιστές του
κάθε τι ανώτερου και ηρωικού στο παρελθόν του. Στα ναζιστικά βιβλία του
μεσοπολέμου οι μεγάλοι άντρες του παρελθόντος του γερμανικού λαού
παρουσιάζονταν σαν φασίστες. Ο Μουσολίνι καμωνόταν τον συνεχιστή του
Γκαριμπάλντι. Οι Γάλλοι φασίστες φτιάχνουν σημαίες με την Παρθένα της Ορλεάνης
σαν ηρωίδα τους. Οι Αμερικάνοι φασίστες επικαλούνται τις παραδόσεις των
αμερικάνικων πολέμων ανεξαρτησίας, τις παραδόσεις του Ουάσινγκτον, του
Λίνκολν. Οι Έλληνες φασίστες, από τους οποίους βγήκαν οι Τσολάκογλου και
οι Λογοθετόπουλοι, παριστάνουν τους «μαχητές της Πίνδου»! Όσοι λοιπόν
συκοφαντούν, παραποιούν ή παρατάνε ό, τι έχει αξία από το ιστορικό παρελθόν του
έθνους και της ανθρωπότητας στους φασίστες πλαστογράφους, όσοι συντάσσουν
ευρω-μνημόνια για να συσχετίζουν και να ταυτίζουν (!) τον φασισμό με τον
αμείλικτο εχθρό του, τον κομμουνισμό, όσοι παραχαράσσουν την Ιστορία
βαφτίζοντας «φάρμακο» το ρετσινόλαδο του φασίστα Μεταξά ή «πρόοδο» το μυστρί
του Παττακού, είναι υπόλογοι για την αποβλάκωση των λαϊκών μαζών. Χαρίζουν την
κοινωνία στο φασισμό.
Ο φασισμός είναι μια επιδημία που με τη δημαγωγία του
και την «αντισυστημική» μάσκα του εισχωρεί τόσο βαθύτερα στην κοινωνική
συνείδηση όσο μεγαλύτερη είναι η σήψη του καπιταλιστικού συστήματος και η κοινωνική
δυστυχία που αυτό προκαλεί, σε συνδυασμό με την αδυναμία του εργατικού
κινήματος να βρεθεί στο ύψος των περιστάσεων της επίθεσης που δέχεται.
Ας έρθουμε στα «δικά μας»: Ο υμνητής του ναζισμού,
ο φυρερίσκος της «Χρυσής Αυγής», ο Μιχαλολιάκος, στο βιβλίο του με
τίτλο «Για μια μεγάλη Ελλάδα σε μια ελεύθερη Ευρώπη», ανάμεσα στα
άλλα «πατριωτικά» που αναφέρει μιλά και για τα «WAFFEN SS».
Τις ορδές των στυγνών δολοφόνων, τα «Ες –
Ες», ο ηγέτης των ποντικών που πήγαν να στήσουν τα δικά τους ναζιστομάγαζα, του
Κασιδιάρη, του «Καιάδα», του Παναγιώταρου, του Λαγού και του «Εγέρθητου», τις
περιγράφει σαν… «Μήνυμα Φωτεινό» στην Ελλάδα και την Ευρώπη!
Από τη σελίδα 46 του ναζιστικού οχετού,
διαβάζουμε:
«Η Ελλάδα στη διάρκεια του πολέμου, χωρίς
να έχει την ευθύνη γι’ αυτό, η ευθύνη ανήκει στην Ιταλία, ήταν από την πλευρά
των συμμάχων. Σήμερα θα πρέπει επιτέλους χωρίς φόρτιση συναισθηματική να
προβληματισθούμε σοβαρά εάν αυτή ήταν η σωστή επιλογή. Ο Γερμανικός
Εθνικοσοσιαλισμός και η Νέα Ευρώπη των WAFFEN SS ήταν ένα Μήνυμα Φωτεινό σε μία
σκοτεινή εποχή, που πιστεύω πως ο ελληνισμός θα έπρεπε να έχει δεχτεί».
Αυτά εκπροσωπεί η «Χρυσή Αυγή». Αυτή είναι
και η μέγιστη απόδειξη ότι συνιστά εγκληματική συμμορία: Ότι πρόκειται για μια
ναζιστική συμμορία. Η «Χρυσή Αυγή» είναι εγκληματική συμμορία επειδή είναι
ναζιστική συμμορία. Και ως ναζιστική συμμορία δεν θα μπορούσε παρά να είναι μια
εγκληματική συμμορία.
Η «Χρυσή Αυγή» εκπροσωπεί τη φρίκη,
την κτηνωδία, τον μισανθρωπισμό του ναζισμού. Αυτοί είναι οι «ήρωές της»: Τα «Βάφεν
Ες – Ες»! Πρόκειται για μια συμμορία που προσβάλλει τη συλλογική συνείδηση
όσων θέλουν να μετέχουν σε αυτό που ονομάζουμε «ανθρωπότητα».
Το ναζιστικό μόρφωμα, αυτή η μετενσάρκωση
της «Ενωσης φίλων του Χίτλερ», η απαρτιζόμενη από ελληνόφωνα «Ες – Ες»,
από τους απόγονους των κουκουλοφόρων και των γερμανοτσολιάδων, είναι μια
ναζιστική δολοφονική συμμορία στρατιωτικού τύπου, που κρύβεται πίσω από την
ιησουίτικη μάσκα του «πατριώτη».
Αλλά πόσο «πατριώτης» μπορεί να είναι
ο πολιτικός υμνητής της προδοσίας; Μιλούν για «πατριωτισμό» αυτοί που τότε – το
λέει ενυπογράφως ο Μιχαλολιάκος – θα έκαναν τη «σωστή επιλογή»: Να είναι
δωσίλογοι! Θα είχαν δεχτεί – όπως οι δωσίλογοι πρόγονοί τους – να επιβληθεί
στην Ελλάδα το «Μήνυμα Φωτεινό» των «Βαφεν Ες-Ες»!
Μιλούν για «πατριωτισμό»! Αυτοί
που εξυμνώντας τα «Ες – Ες» «φτύνουν» τα Καλάβρυτα. Το
Δίστομο. Τη Βιάνο. Μιλούν για «πατριωτισμό» αυτοί που εξυμνούν τους
εκτελεστές του μπλόκου της Καλογρέζας. Του μπλόκου της Κοκκινιάς. Του τοίχου
της Καισαριανής…
Αυτός είναι ο «πατριωτισμός» της
χρυσαυγίτικης ναζιστικής συμμορίας: «Ο πατριωτισμός των
φασιστών – έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις – έχει τόση σχέση με την
πατρίδα, όση σχέση μπορεί να έχουν με τον πατριωτισμό τα άλογα επειδή
συμμετέχουν στις παρελάσεις»…
Πώς προστατεύεται κανείς από τον
«πατριωτισμό» των ελληνόφωνων «Ες – Ες»; Πως απαντάει κανείς στα φίδια του
«πατριωτικού» ναζισμού; Τους δίνει την ευκαιρία να κρύβονται στο σκοτάδι; Να
παριστάνουν τα «θύματα»; Όχι! Όποιος θέλει πραγματικά να λιώσει τα φίδια τα
βγάζει στο φως!
Δεν έχουμε την αυταπάτη ότι είναι οι νόμοι
ούτε οι υπόνομοι του εργοστασίου που παράγει τα απόβλητα των τρωκτικών και των
φιδιών που θα μας σώσουν από το δηλητήριο των ερπετών. Η ζούγκλα, που παράγει
τα τρωκτικά της, τις μίζες της, τα σκάνδαλα και τη διαφθορά της, παράγει και
φίδια της. Τα φίδια του φασισμού και του ναζισμού τα ξερνάει η ίδια κοιλιά, ο
ίδιος υπόνομος που στο όνομα της «πατρίδας» ξερνάει μίζες, σκάνδαλα, διαφθορά,
λιτότητα, εκμετάλλευση. Είναι η ίδια κοιλιά, του ίδιου συστήματος, που
κυλιέται στα έλη του βούρκου, της σαπίλας, της παρακμής και της διαπλοκής,
που μαζί με τα τρωκτικά του θρέφει και τα φίδια του. Τα φίδια, όπως και τα
τρωκτικά του συστήματος, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Αν το εργοστάσιο που γεννά και
εκτρέφει τα φίδια αποφασίσει, είτε για λόγους «μάρκετινγκ», είτε γιατί το
πράγμα παραβρώμισε, να περιορίσει τα φίδια που το ίδιο εξέθρεψε, δεν θα είναι
για να μας προστατέψει. Θα το κάνει για να κουκουλώσει τα απόβλητά του. Για να
μακιγιάρει τη δική του βιτρίνα. Όμως εδώ δεν σηκώνει κουκούλωμα. Εδώ πρόκειται
για ζήτημα ζωής και θανάτου. Και ο λόγος είναι απλός: Ο φασισμός σκοτώνει! Ο
ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ! Οι «ιδέες» του σκοτώνουν. Οι προτροπές του
σκοτώνουν. Και όσο πιο στυγερό, όσο πιο «μαύρο» είναι το πολιτικό έγκλημα του
φασισμού, τόσο περισσότερο φως χρειάζεται στον ασίγαστο, στον αμείλικτο
πολιτικό και ιδεολογικό πόλεμο εναντίον του.
Τα ποινικά εγκλήματα της συμμορίας
πρέπει να αντιμετωπιστούν με τον τρόπο που αξίζει στον ποινικό υπόκοσμο. Αλλά
το πολιτικό έγκλημα που εκπροσωπεί αυτός ο αλά «ελληνικά» εσμός των «Βάφεν Ες –
Ες», αυτή η συμμορία, μόνο πολιτικά μπορεί να αντιμετωπιστεί. Με λαϊκή
οργάνωση. Με κοινωνική αφύπνιση. Με πολιτική δράση που θα υψώσει μέτωπο
απέναντι στους φασίστες, αλλά και θα αποκαλύπτει τους δήθεν «αντιφασίστες».
Φως, λοιπόν! Για «να κάνουμε το
έγκλημα πιο ατιμωτικό, δημοσιοποιώντας το», όπως έλεγε ο Μαρξ. Για να το
πληροφορηθούν όσο περισσότεροι γίνεται. Αυτό να κάνουμε. Ξανά και ξανά. Με
διαρκή ενημέρωση. Με προστασία της ιστορικής μνήμης. Με την περιφρούρηση της
αλήθειας από το ψεύδος. Από την αμορφωσιά. Από την βλακεία. Με πολιτική
αποκάλυψη του ρόλου των φασιστών που πίσω από την «αντισυστημική» τους μάσκα
κρύβονται πάντα οι πιο αδίστακτοι τραμπούκοι – υπηρέτες της ολιγαρχίας.
Οι ναζί δεν έχουν θέση στην κοινωνία
των ανθρώπων. Η απαλλαγή της κοινωνίας από τους ναζί δεν θα γίνει δια νόμου.
Δεν έγινε με την Δίκη της Νυρεμβέργης. Δεν θα γίνει και με την Δίκη της Χρυσής
Αυγής. Θα γίνει με το πολιτικό και ιδεολογικό τους «Στάλινγκραντ». Που
σημαίνει: Να φτάσει η ατιμία τους παντού. Να ξεγυμνωθούν στα μάτια όλης της
κοινωνίας. Για να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν πουθενά. Για να τους ξεράσει ο
τόπος. Για να ντρέπονται που υπάρχουν. Για να τους αναγκάσει η πλειοψηφία του
λαού και το κίνημά του να κρυφτούν στα λαγούμια τους. Και να θαφτούν
εκεί.
Και αυτό είναι το χρέος όσων θα πάρουν την
απόφαση στη δίκη της Χρυσής Αυγής την Τετάρτη. Γι’ αυτό θα κριθούν. Σε αυτή την
μάχη του Ανθρώπου με το τέρας, που δεν σταματά στις 7 Οκτώβρη, θα τοποθετηθούν,
ναι ή όχι, με καθαρό τρόπο;
Πηγή: koutipandoras.gr
ΑΝΑΔΗΜΟΣΎΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:
https://www.imerodromos.gr/nikos-mpogiopoylos-oi-nazi-stin-fylaki/
Να και τι συμβαίνει πίσω από την «κουρτίνα»
Η γενεσιουργός αιτία του φασιστικού φαινομένου
http://aristeripolitiki.blogspot.com/2008/02/blog-post_9136.html
