Αν δεν πάρει την εξουσία ο λαός επανέρχεται η άρχουσα τάξη

Είχαμε πει πολλές φορές για αδιέξοδα της «Αραβική Ανοιξης». Η τελευταία πράξη του «εκλεγμένου δημοκρατικά προέδρου» Mohammed Mursi να γίνει Μουμπάρακ στη θέση του Μουμπάρακ, δηλαδή ένας νέο δικτάτορας, έδειξε καθαρά ότι αν δεν πάρει ο λαός την εξουσία όταν εξεγείρεται, τότε η ίδια εξουσία της ίδια κυρίαρχης τάξης επανέρχεται με άλλο ίσως προσωπείο αλλά ίδια στην ουσία.

Αυτό είναι φανερό από το τι έγινε και στην Αίγυπτο. Ο αμερικανοτραφής πρόεδρος της αντιαμερικανικής (ντεμεκ) «Μουσουλμανικής Αδελφότητας», που ιστορικά ήταν ο κύριος μοχλός εξόντωσης των κομμουνιστών στην Αίγυπτο, μόλις πάτησε στην πολιτική εξουσία τα βρήκε με την άρχουσα τάξη και αποφάσισε να μετατρέψει τις (προσωρινές) αστικές δημοκρατικές κατακτήσεις της πλατείας Ταχρίρ σε κατακτήσεις των ιμπεριαλιστών και της μονοπωλιακής αστικής τάξης της Αιγύπτου!

Αυτό θα πει επαναφορά της ίδιας εξουσίας με χειρότερο πρόσωπο. Γιατί ο νέος πρόεδρος ήθελε να έχει απόλυτη εξουσία να εκδίδει ανεξέλεγκτα διατάγματα όπως κάθε δικτάτορας; Ποιόν φοβάται; Μα είναι απλό: τον λαό φοβάται. Υπερεξουσίες για να υπερασπιστεί τον λαό δεν χρειάζεται, αρκεί να τον έχει στο πλάι του. Για να τον δέσει όμως και να του αφαιρέσει δικαιώματα με τη βία, τις χρειάζεται.

Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται πόσες αυταπάτες είχαν αυτοί που υμνούσαν χωρίς αρχές την «Αραβική Άνοιξη», χωρίς να θέτουν το ζήτημα της ταξικής εξουσίας. Στην Αίγυπτο, την Λιβύη, την Τυνησία κ.α. τα πράγματα δεν άλλαξαν καθόλου για τον λαό. Η «δημοκρατία νίκησε», εκλογές έγιναν και στην εξουσία βρέθηκε και πάλι η ίδια τάξη με τους ίδιους εκμεταλλευτές του λαού να κυριαρχούν και τους ιμπεριαλιστές να επικυριαρχούν. Ο λαός κέρδισε το δικαίωμα να εκλέγει τον δυνάστη και εκμεταλλευτή του, κέρδισε την (ιμπεριαλιστικής έμπνευσης) δημοκρατία και χάνει τα δικαιώματα και τον πλούτο του με το άνοιγμα της δημοκρατίας αυτής σε κάθε λογίς ξεπούλημα (και αρπαγή) του εθνικού πλούτου στους ξένους.

Τι να πούμε για τους ντόπιους «αριστερούς» και «αριστερούτσικους» που υμνούσαν χωρίς αρχές τις εξεγέρσεις, οι οποίες βέβαια ήταν γνήσιες πλην Λιβύης, χωρίς να βλέπουν πως αυτές υποδαυλίζονταν καθοδηγούνταν από ξένα κέντρα που είχαν τους ακριβώς αντίθετους σκοπούς απ τούς λαούς; Χωρίς να επισημαίνουν τον κίνδυνο να φαλκιδευτούν από την ίδια εξουσία που θέλουν να ανατρέψουν.

Τι να πούμε για εκείνους που ύμνησαν τους… «απελευθερωτικούς» βομβαρδισμούς της Λιβύης και τώρα δήθεν νοιώθουν φρίκη με το καθεστώς του δικτάτορα Άσσαντ και δεν θα έλεγαν όχι σε ένα βομβαρδισμό της Συρίας όπως παλιά δεν είπαν όχι στους βομβαρδισμούς του Ιράκ του δικτάτορα Σ. Χουσεΐν και της Γιουγκοσλαβίας του επίσης… «δικτάτορα» Σ. Μιλόσεβιτς; Κακό πράγμα να είσαι στα λόγια με την εξουσία του λαού και στην πράξη με την εξουσία των καπιταλιστών.

Η αυταπάτη αυτών των δυνάμεων για την «Αραβική Άνοιξη» ήταν ίδια με την αυταπάτη που κυριάρχησε και με τη μεταφορά δήθεν εξεγερτικού μηνύματος χωρίς κανένα DNA ταξικής ανατροπής, στις πλατείες της Ισπανίας και σε συνέχεια της Ελλάδας. Δεν κατάλαβαν(;;;) τίποτα από την ιμπεριαλιστική επιβράβευση τέτοιων κινήσεων; Δεν κατάλαβαν ότι αυτό ήταν το άνοιγμα του δρόμου σε άνετη διαχείριση της κρίσης από την άρχουσα τάξη, ανεξαρτήτως πολιτικής μορφής διακυβέρνησης.

Το δίδαγμα είναι πάντα ένα: αν σε μια λαϊκή εξέγερση, διαδήλωση, κινητοποίηση δεν έχεις ορατό μπροστά σου και σαν όραμα την κατάκτηση της ταξικής εξουσίας, η υπάρχουσα ταξική εξουσία σε βλέπει πάντα σαν εναλλακτική πολιτική εξουσία για λογαριασμό της. Κάποιοι που στη χώρα μας μιλούν πολύ για "δημοκρατική κυβέρνηση" χωρίς καμιά ταξική μεταβολή, ας πάρουν το μήνυμα. Και ο κόσμος ας μην έχει άλλες αυταπάτες.

Από το κείμενο:

«Εξέγερση χωρίς Αριστερά είναι αδιέξοδο»

(21/2/2011)

http://aristeripolitiki.blogspot.gr/2011/02/blog-post_21.html

«Να σημειώσουμε ότι σε κάθε περίπτωση όλα αυτά τα υπό κατάρρευση καθεστώτα, ενώνονταν, σε αγαστή συνεργασία με τη Δύση, στη βάση ότι κοινός εχθρός και σκοπός τους ήταν η εξόντωση της Αριστερά και των ιδεών της στον αραβικό κόσμο. Από φυσική και (προσωρινά) πολιτική άποψη, πέτυχαν την εξόντωσή της Αριστεράς.

Αυτό είναι και το μεγάλο πολιτικό κενό της εξέγερσης. Εξέγερση χωρίς οργάνωση, στόχο, υποκείμενο της διοίκησης, πρόγραμμα και σταθερή ταξική αναφορά στην εργατική τάξη, είναι εξέγερση με ημερομηνία λήξης σε μια πορεία επαναφοράς της ίδιας ταξικής εξουσίας με άλλη μορφή. Όσο και αν υμνούμε σήμερα τους αγώνες του Αργεντίνικου λαού θα ήταν λάθος να μη βλέπαμε ότι το ιδεολογικό αδιέξοδο εκείνης της εξέγερσης οδηγεί σταδιακά σε πολιτικό αδιέξοδο την εξέγερση και στο ίδιο αποτέλεσμα μιας εξουσίας του κεφαλαίου με μεταλλαγμένη μορφή και με ελάχιστα προσωρινά κέρδη για τον λαό.

Σήμερα λοιπόν το ζητούμενο των εξελίξεων σε αυτές τις χώρες είναι προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα και πως θα εκφραστεί ο λαϊκός πόθος σε επίπεδο εξουσίας. Ο μεγάλος κίνδυνος είναι οι εξεγέρσεις να μεταβληθούν σε όχημα εγκαθίδρυσης νεοφιλελευθέρων δημοκρατιών που θα μεταβάλουν τις χώρες, στο όνομα της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων και υπηρεσιών, σε νέο πεδίο ξεπουλήματος στου εθνικού τους πλούτου. Όταν η Αριστερά λείπει από το ιστορικό γίγνεσθαι τότε η στροφή προς τον ακραίο νεοφιλελεύθερο συντηρητισμό είναι η «λύση». Ενίοτε δε και ο νεοφιλελεύθερος φασισμός.

Ηθικό και πολιτικό δίδαγμα για την Ελλάδα: Αν λείπει η Αριστερά από το ιστορικό καθήκον και δεν παίξει τον ιστορικό της ρόλο η εξέγερση θα οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Χωρίς εναλλακτική εξουσία επανέρχεται αενάως η ίδια εξουσία.

Όσο και αν κάποιοι υμνούν την «αυτόνομη, χωρίς ηγεσίες και κόμματα» εξέγερση του λαού, αν αυτός δεν αποκτήσει πραγματική ηγεσία, η οποιαδήποτε εξέγερση θα μεταβληθεί αργά ή γρήγορα σε αδιέξοδο. Και σήμερα η φυσική ηγεσία του λαού δεν μπορεί παρά να είναι η Αριστερά. Αν κανείς έχει αντίρρηση για την υπάρχουσα Αριστερά μπορεί να ελπίζει ότι το λαϊκό κίνημα θα κτίσει μια νέα οργάνωση της Αριστεράς με ανανεωμένα τα ίδια πάντα ιδανικά του σοσιαλισμού, της ανατροπής, της λαϊκής εξουσίας και δημοκρατίας. Αυτό που δεν μπορεί να ελπίζει είναι μια λαϊκή εξουσία χωρίς Αριστερά.»

Από την «αριστερή διακυβέρνηση» στην… κυβέρνηση!

Μια συνέντευξη του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ κ. Αλέξη Τσίπρα στην εφημερίδα «6 μέρες», στις 18/11/2012, μας κάνει να αναρωτηθούμε πού θα σταματήσει η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς τα δεξιά. Για μια ακόμη φορά διαπιστώνουμε αδυναμία.

Βλέπουμε σήμερα να ξεχνάει όλα όσα έλεγε προεκλογικά για «αριστερή διακυβέρνηση», για «αριστερό μέτωπο», για «αριστερή πολιτική» και να περνάει στην «απολίτικη» και αταξική θέση της «δημοκρατικής κυβέρνησης». Είναι οι αναγκαίες εξετάσεις που πρέπει να δώσει ένα κόμμα στην αστική τάξη και στο διεθνές κεφάλαιο για να αποσπάσει το «ο.κ.» ώστε να προωθηθεί στην κυβερνητική εξουσία;

Μερικά αποσπάσματα από τη συνέντευξη, χωρίς χαρακτηρισμούς και με πολύ λιτά σχόλια μας, δίνουν να καταλάβουμε τις στροφές που διέρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

 

Πολλοί οικονομολόγοι, όπως ο Βαρουφάκης, λέει να μη δεχτούμε αυτή τη δόση. Εσείς συμφωνείτε;

… Προφανώς θέλουμε δανεισμό αλλά πρέπει να επανεξετάσουμε τους όρους του δανεισμού. Και αυτός ο διαρκής εκβιασμός με τις δόσεις πρέπει να σταματήσει.

«πρέπει να επανεξετάσουμε τους όρους του δανεισμού»! Το λιγότερο που λέει είναι η αποδοχή της σημερινής κατάστασης χρέους και η «καλή» διαχείριση του. Το χειρότερο; Διαιωνίζει το χρέος αφού «θέλουμε δανεισμό». Καμία άλλη πολιτική δεν μπορεί να δει.

- Χωρίς τις δόσεις, δεν θα κατέρρεε το τραπεζικό σύστημα της χώρας;
… το πρόβλημα είναι ότι η ανακεφαλαιοποίησή του, με τους όρους που γίνεται σήμερα, δεν θα ’χει αποτέλεσμα. …. Άρα βεβαίως χρειάζονται κεφάλαια οι τράπεζες. Δεν αρνούμαστε ότι είναι αναγκαίο στο ευρωπαϊκό πλαίσιο να βρεθεί λύση που θα εμπεριέχει φυσικά τον δανεισμό, αλλά αυτός ο δανεισμός πρέπει να αξιοποιηθεί σωστά. Να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες, αφού όμως εκκαθαρίσουν τα επισφαλή δάνεια σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις και δημιουργηθούν ασφαλείς συνθήκες για να είναι υγιείς.

Να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες … για να είναι υγιείς! Γη και ύδωρ στις τράπεζες. Καμία σχέση με παλιότερες θέσεις για το τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με το τραπεζικό σύστημα.

- Φαίνεται ότι «ενοχλείτε» πολλούς συντρόφους σας όταν ταυτίζεστε με θέσεις του ΔΝΤ ή του Ομπάμα…
-Η ταύτιση στο θέμα της διαγραφής χρέους με το ΔΝΤ είναι συγκυριακή. Το ΔΝΤ δεν είναι αθώο του αίματος.... Σε ότι αφορά τον Ομπάμα είναι προφανές ότι υπάρχουν πτυχές της πολιτικής που ακολουθεί στις ΗΠΑ που βρίσκονται εν παραλληλία με τη βασική αντίληψη της δικής μας στρατηγικής για την αντιμετώπιση του χρέους. Δηλαδή εμείς λέμε όχι δημοσιονομική πειθαρχία, αλλά επεκτατική δημοσιονομική πολιτική. Εμείς λέμε να πληρώσουν οι πλούσιοι. Εν μέρει το προσπαθεί με δυσκολίες ο Ομπάμα στην Αμερική. Αυτό δεν σημαίνει ότι σε όλα έχουμε ταύτιση θέσεων.

Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ, απλώς συγκυριακά! Ουδέν μονιμότερο… 

- Με ποιους δηλαδή (θα συνεργαστείτε);
-Θα επιδιώξουμε συνεργασίες με όλες τις υγιείς πατριωτικές και δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις, ακόμα και αν διαφωνούμε σε πολλά. Αρκεί να συμφωνήσουμε ότι πρέπει να κάνουμε πολύ μεγάλες υπερβάσεις για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα του τόπου. Η αυτοδυναμία της Ελλάδας και του λαού θα είναι το κρίσιμο. Όπως ήρθαν τα πράγματα, αυτή η αυτοδυναμία σε αυτή τη νέα κρίσιμη φάση των διαπραγματεύσεων σχετίζεται με το ποσοστό που θα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στις επόμενες εκλογές.

Προφανώς επέλεξε ήδη τους… υγιείς πατριωτικούς συνεργάτες.  Η Αριστερά που τόσο εκθείαζε ως δύναμη αλλαγής, ανατροπής και «διακυβέρνησης» έχει πάει σε μακρύ περίπατο! Τώρα άλλα είναι τα πεδία του ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι οι σύμμαχοι. Ποια συμφέροντα ποιού τόπου όμως θα υπερασπιστεί έτσι; Τα συμφέροντα και οι «τόπος» έχουν ταξικά πρόσημα δεν είναι αταξικά. Αταξικά τα θεωρούν οι αστοί συνεργάτες που επιθυμεί να κάνει.
Η ταύτιση της αυτοδυναμίας του λαού με την αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τουλάχιστον πρόκληση. Ποιος δεν θυμάται την ιστορία των αυτοδυναμιών; Το θέμα δεν είναι η αυτοδυναμία στην αστική δημοκρατία αλλά η απαλλαγή του λαού από ένα σύστημα που μόνο δεσμά παρήγαγε.  

- Βλέπετε σύντομα εκλογές; Προετοιμάζεστε γι’ αυτές; Διότι σας κατηγορούν ότι ακόμα λέτε σε όλους «ναι», ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έχει καταστεί ο «παρηγορητής» κάθε πικραμένου…

-Ευτυχώς που υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για να δώσει πολιτική προοπτική στη οργή και την αγανάκτηση, αλλιώς θα είχαμε μια ανεξέλεγκτη κοινωνική σύγκρουση. Δεν θέλω να θέσω διλήμματα του είδους «ΣΥΡΙΖΑ ή χάος», γιατί ήδη βρισκόμαστε στο χάος, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σήμερα εκπροσωπεί τον βασικό υπερασπιστή μιας δημοκρατικής και ειρηνικής μετάβασης σε μια πιο ελπιδοφόρα προοπτική.

Και όμως, το θέτει το δίλημμα για να καταφέρει να αναδειχτεί σε βασικό εγγυητή της ομαλότητας του συστήματος δίνοντας εξετάσεις στην άρχουσα τάξη αφού «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ εκπροσωπεί τον βασικό υπερασπιστή μιας δημοκρατικής και ειρηνικής μετάβασης σε μια πιο ελπιδοφόρα προοπτική …»

 

Ελπιδοφόρα προοπτική! Τι είδους και για ποιους; Τι να λένε άραγε για όλα αυτά οι «επαναστατικές συνιστώσες» του ΣΥΡΙΖΑ που εργάζονται πυρετωδώς για την αυτοδυναμία του; Δεν το ξέρουν ή κάνουν πως δεν το ξέρουν και στρίβουν από την πραγματικότητα δια του αγώνα τους για έναν… «επαναστατικό ΣΥΡΙΖΑ» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ με μικροαλλαγές στο ετοιμαζόμενο πρόγραμμά του;  

- Ούτε ένα φιλοευρωπαϊκό κεντροδεξιό κόμμα πιστεύετε ότι θα τα καταφέρει;

…. Είμαστε μπροστά σε μια πλήρη αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού … Η νέα χαρτογράφηση των πολιτικών δυνάμεων θα δώσει τη δυνατότητα για συνθέσεις και συνεργασίες ακόμα και ανάμεσα σε δυνάμεις που έχουν διαφορετικές εκτιμήσεις.

- Όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και ο ΣΥΡΙΖΑ …

-Πιθανώς...

Και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες μέσα; Τι σχόλιο να κάνεις;
 

- Άρα θα δεχόσασταν μια συνεργασία με στελέχη που ήταν Υπουργοί με το ΠΑΣΟΚ;
-Σε αυτή λοιπόν τη φάση της πατριωτικής ευθύνης και για να σταματήσει η καταστροφή και να ανασυγκροτηθεί η οικονομία, θα μπορούν να υπάρξουν συνεργασίες.

Δεν αφήνει τίποτα εκτός. Αυτή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς χωράει όλους τους αντιμνημονιακούς χωρίς στοιχειώδες ταξικό κριτήριο. Τους Αριστερούς, που τόσο αναφερόταν πριν λίγο καιρό, φαίνεται ότι δεν τους χωράει γι αυτό τους αγνοεί τελείως. Στο τέλος η «πατριωτική ευθύνη» θα ευθύνεται για τις μη αριστερές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ!

- Τελευταία πυκνώνετε τις επαφές σας με διπλωμάτες, πρεσβευτές χωρών της Ε.Ε. …
-Είμαστε ανοικτοί στην επικοινωνία. Πολλοί πρεσβευτές ζητάνε συναντήσεις από εμένα κι εγώ τους δέχομαι. Δεν έχω αρνηθεί σε κανέναν. … δεν σας κρύβω ότι έχουμε πολλές διεθνείς επαφές, ότι υπάρχει επικοινωνία… βασικός στρατηγικός μας στόχος είναι να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, να υπερασπιστούμε τα εθνικά συμφέροντα. Και να μη θέσουμε σε κίνδυνο τη σταθερότητα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή.

Τι να εννοεί άραγε πέρα από τη διαβεβαίωση προς τους ιμπεριαλιστές ότι δεν θα διαταράξει την ιμπεριαλιστική Τάξη Πραγμάτων; 

 

 

 

Όμορφος κόσμος καπιταλιστικός, αγγελικά πλασμένος!

Οι «Παναγόπουλοι» της Σουηδίας και του κόσμου.

Η σουηδική συνδικαλιστική συνομοσπονδία LO ανέφερε ότι «διάκειται ευνοϊκά» έναντι της κυβερνητικής πρότασης να τεθεί άμεσα σε ισχύ μια «ειδική σύμβαση εργασίας» για τους νέους με μειωμένες αποδοχές στο 75% της κανονικής για μειωμένο χρόνο εργασίας ΣΥΝ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ ΑΜΙΣΘΙ που θα αποτελεί τη τζάμπα εργασία του υπόλοιπου 25%!

«Δηλώνουμε υποχρεωμένοι να συνεργαστούμε με τη σουηδική κυβέρνηση με σκοπό να σώσουμε θέσεις εργασίας, δεδομένης της σοβαρής κατάστασης, που επικρατεί σήμερα στην αγορά εργασίας» στη χώρα, τόνισε ο πρόεδρος της LO, Καρλ-Πέτερ Θόρβαλντσον, μιλώντας στο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων SVT. (…) «Δεν θεωρούμε ότι πρόκειται για έναν μισθό που ενσωματώνει περικοπή (της αμοιβής), αλλά θεωρούμε ότι ΕΠΕΙΔΗ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ 25% Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΙΒΟΜΕΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΟ ΝΑ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ Η ΑΜΟΙΒΗ(!!!), για να αρχίζει η επαγγελματική σταδιοδρομία του νέου»

Η ανεργία των νέων 15-24 ετών στη Σουηδία έχει εκτοξευθεί στο 22,2% και, όπως είπε ο συνδικαλιστής, «προσδοκούμε ότι χάρη στη νέα ειδική σύμβαση για τους νέους, αυτό το ποσοστό θα συρρικνωθεί στο 15%».

Φανταστική εφεύρεση του κεφαλαίου! Στην Αγγλία από χρόνια εφαρμόζουν, σε πολλές επιχειρήσεις, τη μισή ώρα πριν και μισή μετά, παροχή τζάμπα εργασίας «προετοιμασίας» και «αποχώρησης», στην Ελλάδα εφαρμόζουν στα ίσα τη μείωση, πέρα από τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης που έχουν βέβαια ξεπεραστεί από πολύ χειρότερα κλπ.

Συγχαρητήρια!

Το έργο το έχουμε δει και εδώ και σε όλο τον κόσμο με τους ξεπουλημένους «Παναγόπουλους».

Μετά τη μείωση των μισθών της Αν. Ευρώπης και σε συνέχεια του «Νότου», η σωτηρία του Βορά εξαρτάται από τη μείωση των μισθών και εκεί. Για να σώσουν το «σουηδικό μοντέλο» του… σοσιαλισμού, ρε γαμώτο, καρατομούν κάθε δικαίωμα του «κοινωνικού μοντέλου». Υπεράνω όλων η σωτηρία της ανταγωνιστικότητας της Σουηδίας!

Στη ρότα του κεφαλαίου.

Σιγά μη αφήσουμε τους Σουηδούς τώρα, να υπονομεύσουν την δική μας… ανταγωνιστικότητα . Τι τον έχουμε τον Παναγόπουλο που ξέρει και από ανταγωνιστικότητα μιας και είναι και… εργατοτραπεζίτης! Εμείς θα μειώσουμε ακόμη περισσότερο τους μισθούς και θα τους… φάμε. Μετά θα τους μειώσουν και στην Αν. Ευρώπη. Σιγά - σιγά θα καταφέρουμε να ανταγωνισθούμε σε μισθούς τους Ινδούς και τους κινέζους και άντε να μας πιάσετε σε ανάπτυξη! Βέβαια όπως λένε διεθνείς πηγές, οι κινέζοι με επικεφαλής το «Κ»ΚΚ μόλις δουν ότι κινδυνεύει η… ανταγωνιστικότητα της Κίνας θα μειώσουν τους μισθούς των Κινέζων και θα μαζέψουν ξανά τις διεθνείς επενδύσεις. Τότε όμως οι Σουηδοί για να σώσουν τη Σουηδία θα αρχίσουν τον νέο κύκλο μειώσεων κ.ο.κ.

Στο τέλος όλοι θα παίρνουμε όλοι ένα πιάτο φακές ή ρύζι, ίδιου κόστους βέβαια, και θα είμαστε περήφανοι που πετύχαμε «όλοι μαζί» την ανάπτυξη του κόσμου του κεφαλαίου. Οι πολυεθνικές θα κάνουν πάρτι και θα βάλουν τα μέσα παραενημέρωσης που διαθέτουν να μας πουν για την μεγαλειώδη αξία της θυσίας μας στο βωμό του κεφαλαίου.

Αν βέβαια δεν πάνε καλά τα πράγματα και κάποια κεφάλαια κερδίζουν περισσότερο από τα άλλα και ασφυκτιούν με την ύπαρξη των άλλων κεφαλαίων ή κάποια που χάνουν δεν δέχονται να θυσιαστούν, είναι πολύ εύκολο τους τοπικούς πολέμους μεταξύ τους, που βλέπουμε τώρα να κάνουν σε διάφορα μέρη του κόσμου αδιάντροπα, να τους μετατρέψουν σε γενικευμένους περιφερειακούς και παγκόσμιους. Στο όνομα της πατρίδος, της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας! Στο όνομα της διάσωσης της… εργασίας, των επενδύσεων, της ευημερίας και της… ζωής των ανθρώπων η Γη θα γίνει κόκκινη από αίμα των λαών, όπως τόσες άλλες φορές.

ΌΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΠΛΑΣΜΕΝΟΣ!


Η ιστορία δεν είναι τόσο φανταστική όσο φαίνεται. Θα μείνει στη φαντασία και στην επιθυμία του ιμπεριαλισμού και των μονοπωλιακών κεφαλαίων μόνο αν οι λαοί τους ανατρέψουν και τους στείλουν στης ιστορίας τα αζήτητα μαζί με τη δουλεία, τη δουλοπαροικία και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Αυτός είναι ο μονόδρομος των λαών.

Αυτό που κάνει τους κομμουνιστές να διαφέρουν…

 

 Σε συνθήκες ασφυξίας η οικονομία!

Δύο θέσεις με διαφορά 20 ετών. Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών και ένας αφανής κομμουνιστής. 

-Είπε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας μιλώντας σε συνέδριο του Economist στις 11/11/2012 :

«Τα ταμειακά διαθέσιμα της Ελλάδας τελειώνουν (…) η κατάσταση των ταμειακών διαθεσίμων του κράτους είναι οριακή. Το γεγονός αυτό δημιουργεί ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΣΦΥΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ». 

-Έγραψε μεταξύ άλλων ο αφανής κομμουνιστής, το 1992, 20 χρόνια πριν:

«Αλήθεια ποιο είναι τελικά το όραμα;(της ΕΕ) 

Όσοι νόμισαν ότι το κακό τελειώνει με την εκχώρηση εθνικών αρμοδιοτήτων γελάστηκαν, γιατί "το Συμβούλιο παρακολουθεί τις οικονομικές εξελίξεις σε κάθε κράτος - μέλος ... και προβαίνει τακτικά σε συνολική αξιολόγηση" και "όταν διαπιστώνεται ... ότι η οικονομική πολιτική ενός κράτους- μέλους αντιβαίνει προς τους γενικούς προσανατολισμούς ... αποφασίζοντας με ειδική πλειοψηφία (πάλι) μπορεί να απευθύνει τις αναγκαίες συστάσεις ..." τις οποίες "με ειδική πλειοψηφία μπορεί να ανακοινώσει δημόσια" (άρθρο 103). 

 

ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΑΥΣΤΗΡΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΕΙ ΕΞΟΥΣΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΚΥΡΩΣΕΙΣ. ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΑΠΛΗ ΦΡΑΣΗ "ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ" ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ, ΤΟΤΕ ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ Η ΘΑ ΚΟΒΟΥΝ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ Η ΘΑ ΑΝΕΒΑΖΟΥΝ ΤΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟ, Η ΡΟΗ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΘΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΤΑΙ, ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΘΑ ΦΕΡΝΕΙ ΒΟΥΤΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ Η ΧΩΡΑ ΘΑ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΦΥΞΙΑ.

Και το άρθρο 103 κλείνει ως εξής: "Το Συμβούλιο, ακολουθώντας τη 'διαδικασία που αναφέρεται στο άρθρο 189Γ, μπορεί να θεσπίσει λεπτομερείς κανόνες για τη διαδικασία πολυμερούς εποπτείας ...".

Τι εθνικός διασυρμός, τι υποτέλεια! Ποιος ως σήμερα οπαδός του Μάαστριχτ την προσυπογράφει με οποιοδήποτε αντάλλαγμα;» 

(Από κείμενο  ενημέρωσης της ΓΣΕΒΕΕ το 1992 για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. «Κείμενα για μικρομεσαίους…  και όχι μόνο», εκδόσεις ΣΥΜΑ, 2005, σελ. 204.)

Εννοείται πως είναι περιττό να ψάξουμε τι έλεγε ο κ. Σταϊκούρας και ο κάθε νεοφιλελεύθερος, αστός και «αριστερός» μικροαστός το 1992 για την ΕΕ και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. 

Πως "τμωρήθηκε" τότε το ΚΚΕ για τη θέση του; Με 4,5% στις εκλογές του 1993!!!

Δεν είναι διαφορά εξυπνάδας. Είναι διαφορά ιδεολογίας, πολιτικής, ταξικής αντίληψης και εξέτασης των κοινωνικών και οικονομικών φαινομένων και τελικά στην υπηρεσία ποιάς τάξης και ποιών συμφερόντων τίθεται ο καθένας.  

Είναι αυτό που κάνει τους κομμουνιστές να διαφέρουν…

 

 

 

Μαθήματα συνδικαλισμού

Δάσκαλε που δίδασκες!

Δεκαετίες τώρα παίρνω μαθήματα συνδικαλισμού από διάφορους πολιτικούς σχηματισμούς, ιδίως της αριστεράς. Τα μαθήματα αυτά έχουν ένα μοτίβο: τα συνδικάτα και ο συνδικαλισμός δεν είναι κόμμα, όχι στο «καπέλωμα», όχι κομματικοποιημένο συνδικαλισμό, όχι υποκατάσταση των συνδικάτων και της συνδικαλιστικής δράσης από το κόμμα κλπ.

Βασικά συμφωνούσα με αυτές τις διδασκαλίες ενώ με κάποιες άλλες γελοίες όπως έξω η πολιτική και η ιδεολογία από τα συνδικάτα δεν με απασχολούσαν καν. Έχω γράψει σκληρά άρθρα κατά της υποκατάστασης των συνδικάτων και της συνδικαλιστικής δράσης από ένα κόμμα, ας είναι και το ΚΚΕ. Ή μάλλον το έλεγα για το ΚΚΕ ώστε να αποφεύγει αυτό το ολέθριο λάθος

Άλλο πράγμα οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της εργατικής τάξης που είναι φορείς μιας τάξης ανεξαρτήτως πολιτικής θέσης και ιδεολογίας των μελλών και άλλο πράγμα οι πολιτικές οργανώσεις της εργατικής τάξης που είναι φορείς μιας και μόνης ιδεολογίας ανεξαρτήτως τάξης των μελών τους.  

«Η εργατική τάξη και οι φορείς της»

http://aristeripolitiki.blogspot.gr/2010/06/blog-post_14.html

Τις κατηγορίες για το ΚΚΕ τις ακούω ακόμη και δεν είμαι κάτι σαν εισαγγελέας να κάνω έρευνα πολιτικών φρονημάτων και ενεργειών των μελών των συνδικάτων για να αποφανθώ αν υποκαθιστούν το συνδικάτο με το κόμμα ή αν απλώς σαν κομμουνιστές τηρούν τον κανόνα της σχετικής αυτοτέλειας των επιπέδων πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης και σε αυτό το πλαίσιο αναπαράγουν αυτοτελώς και διαλεκτικά – μαρξιστικά την ιδεολογία τους στο συνδικαλιστικό χώρο. Για όσους έχουν αντίρρηση αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουν οι κομμουνιστές στα συνδικάτα και αυτό ακριβώς είναι που τρέμουν οι αντίπαλοι τους στα συνδικάτα: Την παραγωγή μαρξιστικής πολιτικής και δράσης σε συνδικαλιστικό επίπεδο και τη διαλεκτική και όχι μηχανιστική αναπαραγωγή της πολιτικής του κόμματος στο συνδικαλισμό. Γιατί έτσι και αλλιώς τα αστικά κόμματα δεν ξεχώριζαν ποτέ το συνδικαλισμό από το κόμμα αφού τον είχαν για μικροκομματική χρήση.

Με αυτή την σκέψη παρακολούθησα με προσοχή τις μεγάλες εργατικές διαδηλώσεις της 6/11/2012. Στη διαδήλωση του ΠΑΜΕ που παρά την απεργία των μέσων μεταφοράς, ήταν πολύ μεγάλη σε όγκο, προσπάθησα να δω ένα εμφανές σημάδι πολιτικής εισχώρησης και «καπελώματος» του ΚΚΕ. Καμία σημαία ή πανό. Ήταν βέβαια η πολιτική ηγεσία η οποία συμπορεύτηκε με τους απεργούς εργαζόμενους. Αυτό δεν είναι μεμπτό, συνηθίζεται άλλωστε από πάντα στην αριστερά. Εκείνο που δεν υπήρχε ήταν κάποιο «καπέλωμα» της διαδήλωσης από το ΚΚΕ. Όλη η διαδήλωση ήταν με πανό, σημαίες και συνθήματα αμιγώς συνδικαλιστικά, κοινωνικά και πολιτικά όχι όμως κομματικά και του ΚΚΕ. Είδα πολλά σωματεία αλλά πουθενά το ΚΚΕ.

Αν πει κάποιος ότι οι συμμετέχοντες στη διαδήλωση του ΠΑΜΕ ήταν στη συντριπτική πλειοψηφία κομμουνιστές δεν γνωρίζω να είναι αυτό ενός είδους πολιτικού ή συνδικαλιστικού παραπτώματος. Πάντως δεν θεωρώ μεμπτό που γενικά η συντριπτική πλειοψηφία των άλλων διαδηλωτών με τα συνδικάτα και τις συνδικαλιστικές παρατάξεις έχει την πολιτική της επιλογή και ανήκει ή ψηφίζει κάποιο κόμμα.

Στην συγκέντρωση της ΓΣΕΕ και στην πορεία της 6ης Νοεμβρίου διαπίστωσα τα εντελώς αντίθετα από αυτά που διαπίστωσα στην πορεία του ΠΑΜΕ. Η τεράστια πλειοψηφία των απεργών διαδηλωτών δεν ήταν με πανό και σημαίες των συνδικάτων αλλά με κομματικές σημαίες! Ναι με κομματικές σημαίες και πανό. Αυτοί που φωνάζουν «έξω το κόμμα από τα συνδικάτα», όπως το φώναζαν και έξω από τις πλατείες για να μη ξεχνιόμαστε, κυριολεκτικά «καπέλωσαν», την πορεία και τη διαδήλωση. Ελάχιστοι οι διαδηλωτές εκτός κομμάτων και πολιτικών φορέων. Δεν άκουσα εδικά κομματικά συνθήματα αλλά όταν οι διαδηλωτές συσσωρεύονται κάτω από κομματικές σημαίες η υποκατάσταση των συνδικάτων από το κόμμα είναι προφανής. Εκτός και αν πει κάποιος ότι οι σημαίες και τα πανό του ΠΑΜΕ ήταν κομματικά, του ΚΚΕ, και οι κομματικές σημαίες και πανό των άλλων ήταν… συνδικαλιστικά!!!

Να πούμε για το λόγου το αληθές ότι την εργατική διαδήλωση την «καπέλωσαν» τα παρακάτω κόμματα και πολιτικοί σχηματισμοί:

• ΣΥΡΙΖΑ
• ΑΝΤΑΡΣΥΑ
• ΔΕΑ
• ΚΟΚΙΝΟ
• ΞΕΚΙΝΗΜΑ
• ΣΕΚ
• ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΪΜΠΡΕΡΙΑΛΙΣΙΤΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
• ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
• ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
• ΟΚΔΕ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
• ΕΕΚ
• ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ
• ΕΠΑΜ

Ποιος ξέρει, ίσως τα μαθήματα συνδικαλισμού που έκαναν τόσα χρόνια με το «έξω το κόμμα» αφορούσε ειδικά το ΚΚΕ και όχι αυτούς. Είναι κάτι που δεν μπορώ να ερμηνεύσω γιατί εγώ επιμένω ότι τα κόμματα δεν μπορούν να υποκαθιστούν τα συνδικάτα.