Αφανείς αγωνιστές. Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΟΡΜΑΝΙΔΗΣ

 Αγωνιστήκαμε μαζί στην παράνομη οργάνωση της ΚΝΕ Θεσσαλονίκης. 

Τους συντρόφους μας δεν τους ξεχνάμε.

Ποιος τον ξέρει; Ποιος γνωρίζει την προσφορά του;

Οι πραγματικοί αγωνιστές δεν ανήκουν σε όσους διαφημίζουν ή εξαργυρώνουν τους αγώνες τους. Μόνο προσφέρουν!

«…στη Γιούρα, ύστερα από ένα εξαντλητικό δεκαήμερο ταξίδι και χωρίς να έχουμε φάει τίποτα, όταν βρήκαμε ένα αμύγδαλο... το μοιραστήκαμε!»

ΓΙΑΝΝΗΣ ΟΡΜΑΝΙΔΗΣ

«Ο Γιάννης, Λαμπράκης από το χωριό μου τη Νέα Ζωή τότε, Λουδίας σήμερα, μπογιατζής στο επάγγελμα, ήταν από τους συντρόφους που ενέπνεαν εμπιστοσύνη και σιγουριά σε όλες τις δραστηριότητες της οργάνωσης.

Συνελήφθη το πρωί της 21ης Απριλίου 1967 και εξορίστηκε στη Γιούρα μαζί με όλους τους «προληπτικώς» συλληφθέντες αριστερούς αγωνιστές. Όταν απολύθηκε από την εξορία, μαζί με άλλους νέους εντάχθηκε, αρχές του ΄70, στις δυνάμεις της παράνομης Κομμουνιστικής Νεολαίας Θεσσαλονίκης.

Ήταν σοβαρός και μετρημένος και συμμετείχε σε όλες σχεδόν τις δραστηριότητες οργάνωσης μας. Ιδεολογικά και πολιτικά ήταν καλά καταρτισμένος και καθώς ήταν χαμηλών τόνων  και αποδεκτός από την κοινωνία της Θεσσαλονίκης, αναδείχθηκε σε έναν από τους αναντικατάστατους κα τους πιο παραγωγικούς συντρόφους της οργάνωσής μας.

Η προσφορά του στην οργάνωση δεν σταματούσε μόνο στην καθημερινή πρακτική δουλειά  της διακίνησης του παράνομου υλικού. Είχε μία ιδιαίτερη ικανότητα να πείθει, να στρατολογεί, να δημιουργεί παρέες και να ανοίγει συζητήσεις, να αναλύει τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις με μεγάλη άνεση και πειστικότητα.

Ήταν ένας ολοκληρωμένος κομμουνιστής, ένας πραγματικός άνθρωπος, ένας σύντροφος και φίλος χωρίς το πραγματικό ψεγάδι.

Η οργάνωση του ανέθεσε την λειτουργία της πρώτης παράνομης γιάφκας στην Κασσάνδρου το 1971. Εκεί, με μια παλιά γραφομηχανή κι ένα σαράβαλο χειροκίνητο πολύγραφο, προσπαθούσε να μας προμηθεύσει υλικό- συμπληρωματικό σε σχέση με αυτό που μας προμήθευε η κομματική οργάνωση, το Κ.Κ.Ε. Θεσσαλονίκης.

Ό,τι και να γράψεις ή να πεις για το Γιάννη είναι πολύ λίγο. Γράφω και δεν πειθαρχούν τα δάχτυλα μου, δακρύζουν τα μάτια μου, γιατί ο Γιάννης μας άφησε νωρίς. Η απουσία του έγινε αισθητή σε όλους όσους τον γνώριζαν στη Θεσσαλονίκη τόσο σαν εργάτη - συνδικαλιστή, όσο και σαν ακούραστο συνεπή αγωνιστή της Νεολαίας Λαμπράκη, της Κ.Ν.Ε. Θεσσαλονίκης και του Κ.Κ.Ε., αλλά ιδιαίτερα σε μένα, γιατί με το Γιάννη μοιράστηκα πολύ έντονες αγωνιστικές στιγμές, ειδικά όσο ήμασταν μαζί στην εξορία. Είχαμε έρθει τόσο φίλοι, που, φτάνοντας στη Γιούρα, ύστερα από ένα εξαντλητικό δεκαήμερο ταξίδι και χωρίς να έχουμε φάει τίποτα, όταν βρήκαμε ένα αμύγδαλο... το μοιραστήκαμε!

Αμέσως μετά συγκροτήθηκε το πενταμελές γραφείο της οργάνωσης και στείλαμε στο εξωτερικό την ιδρυτική διακήρυξη της Κομμουνιστικής Νεολαίας Θεσσαλονίκης. Το καλοκαίρι του 1969 και μέσα σε δύο μήνες δούλευαν σε μεγάλη διάθεση και πολύ ενθουσιασμό πάνω από τριάντα νέοι κομμουνιστές. Το υλικό μας το προμήθευε το Κ.Κ.Ε.»

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γρηγόρη Κοκοζίδη «Η αντιδικτατορική Κομμουνιστική Νεολαία Θεσσαλονικείς (1968 – 1974) - Θεσσαλονίκη 2007

 

Υπερσυσσώρευση κεφαλαίου και χρέος

Σε επίπεδα-ρεκόρ, πάνω από τα 255 τρισ. δολάρια, το παγκόσμιο χρέος, μας πληροφορεί η «Καθημερινή»!

Ο κόσμος στην ουσία «χρωστάει» στην άρχουσα τάξη περί το 1+ τετράκις εκατομμύρια (στοιχεία αρχή της κρίσης) . Το χρέος που αναφέρεται είναι μόνο ένα μέρος από αυτό.

Η «οφειλή» συνίσταται στους άυλους τίτλους που κατέχει στα χέρια της η άρχουσα τάξη των καπιταλιστών, οι οποίοι αν εξαργυρωθούν ούτε κατά διάνοια φτάνουν τα εμπράγματα στοιχεία των επιχειρήσεων και της οικονομίας που αντιπροσωπεύουν.

Αν επιχειρήσουν και τα πουλήσουν στην τιμή τους, τότε θα έχουν στα χέρια τους χρήμα 1+τετρακις και γι αυτά η κοινωνία πρέπει να έχει αντίστοιχης αξίας εμπράγματα στοιχεία για να μπορούν να εξαργυρωθούν ανά πάσα στιγμή (άκαμπτος χρυσός κανόνας). Όπως ακριβώς έχουμε μια μετοχή και όταν την πουλάμε στην αξία - τιμή της, πηγαίνουμε και αγοράζουμε ίσης τιμής - αξίας ρούχα, ακίνητα, αυτοκίνητα… Μα δεν υπάρχουν στην αγορά αυτά τα στοιχεία με αυτές οι αξίες για να αντικριστούν (αντιστοιχούν). Το ποσό αυτό είναι περίπου 7-8 φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ (135 τρισ.)!!!

Άρα, είναι εκτός πάσης δυνατότητας το συσσωρευμένο και υπερτιμημένο κεφάλαιο να ανταποκρίνεται στην αξία της πραγματικής παραγωγής. Το 1 τετράκις είναι η αυτοαύξηση του κεφαλαίου, με βάση τη νομοθεσία που το επιτρέπει αυτό και το μεταφράζει σαν «οφειλή» της κοινωνίας σε κάθε κάτοχο άυλου τίτλου!

Γι όσους δεν κατάλαβαν, όταν το κεφάλαιο αυτοαυξάνει την «αξία» του στους άυλους τίτλους, δηλαδή όχι με πραγματική παραγωγή κλεμμένης αξίας - εργασίας στην επιχείρηση, αφαιρεί την αντίστοιχη αξία από την κοινωνία. Βγάζει δλδ υπεραξία με κλοπή από όλη την κοινωνία.

Εικονικό παράδειγμα: Ας πούμε ότι η πραγματική παγκόσμια αξία είναι 2 τερτάκις εκ. και η πραγματική αξία  των άυλων τίτλων στις επιχειρήσεις είναι 250 τρισεκ. (12,5% της παγκόσμιας αξίας).

- Με αυτοαξιοποίηση των άυλων τίτλων (χρηματιστήρια, απαιτήσεις, δανεισμός, τόκοι, προσδοκίες, φοροδιαφυγή, φοφοαποφυγή, κίνητρα κ.α.)  από 250 τρισεκ. σε 1 τετράκις εκ., έχουμε τα εξής δεδομένα:

-οι κεφαλαιοκράτες απαιτούν επιπλέον αξία (υπεραξία) από την κοινωνία 750 τρισεκ., χωρίς να έχει παραχθεί νέα τέτοια αξία στις επιχειρήσεις τους.

-Η εικονική παγκόσμια αξία ανέρχεται τώρα σε 2,75 τετράκις εκ.

Αν πληθωρίσουμε τις αξίες οριζόντια, τότε από τα 2,75 τρισεκ. το 1 τρισεκ. ανήκει στους κατόχους των άυλων τίτλων, δηλαδή το 36,6%!

-Το κεφάλαιο απέκτησε από το12,5% των παγκόσμιων αξιών, το 36,6%!

-Χωρίς να παραχθεί νέα υπεραξία, με τη νόμιμη αυτοαξιοποίηση αύξησε την απαίτηση από τις αξίες της κοινωνίας κατά 24,1%!

Το εικονικό παράδειγμα μπορεί να εφαρμοστεί και στα πραγματικά δεδομένα. Όταν συμβαίνει αυτό, η κοινωνία «χρωστάει» τις αξίες που της αφαιρέθηκαν στο κεφάλαιο. Η «νόμιμη» λύση είναι να δανειστεί η κοινωνία από το κεφάλαιο για να επιβιώσει και να «ξεπληρώσει!!! Δηλαδή νέος κύκλος αυτοαξιοποίησης του κεφαλαίου χωρίς να έχει παραχθεί νέος πλούτος, κ.ο.κ.

Κάπως έτσι το 1% του κόσμου (κεφαλαιοκράτες) κατάφεραν να κατέχουν το 50%+ του παγκόσμιου πλούτου έναντι του 50%- που κατέχει το 99% του κόσμου! Η κλοπή, όχι μέσω της παραγωγής νέων αξιών και υπεραξίας, αλλά μέσω «νόμιμης» αναδιανομής υπάρχουσας αξίας που μετατρέπεται νομίμως σε υπεραξία, είναι γεγονός (Νόμος είναι το δίκαιο του κεφαλαιοκράτη)!!!

Μοναδική πραγματική λύση είναι η κοινωνικοποίηση (σοσιαλιστική απαλλοτρίωση της απαλλοτριωμένης αξίας - υπεραξίας) όλων των άυλων στοιχείων κεφαλαίου που σημαίνει ότι η πραγματικά παραχθείσες (ανταλλακτικές) αξίες της κοινωνίας (καπιταλιστική μέθοδος μέτρησης) είναι μόνο οι εμπράγματες μετρούμενες με την αξία εργασίας που περιέχουν και κανένας άυλος τίτλος δεν μπορεί να τις αυξήσει φανταστικά, κεφαλαιοκρατικά για να επιβάλει αναδιανομή - κλοπή της υπάρχουσας αξίας υπέρ των κεφαλαιοκρατών. Απαγορεύεται δε, να αποσπάει υπεραξία από την εργασία των εργαζομένων (Νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη)!!!

https://www.kathimerini.gr/1051986/article/oikonomia/die8nhs-oikonomia/se-epipeda-rekor-panw-apo-ta-255-tris-dolaria-to-pagkosmio-xreos

Η Πολωνία και το… ανασφαλιστικό της

Όπως μας πληροφορεί η «Καθημερινή» η οποία υμνεί την «απελευθέρωση» της κοινωνικής ασφάλισης από το κράτος και από κάθε υποχρέωσή του, το ασφαλιστικό σύστημα της Πολωνίας θριαμβεύει σ αυτόν τον στόχο! Από την πλήρη κρατική εγγύηση και κάλυψη στον σοσιαλισμό, πέρασαν στην πλήρη «ελευθερία» του κράτους και της άρχουσας τάξης να κλέβουν τα αποθεματικά των ταμείων!

Παλιά, με τον σοσιαλισμό, είχαν απλώς σίγουρο ασφαλιστικό, σίγουρες συντάξεις και σίγουρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Απαγορευόταν η αλλοίωση αυτών των δεδομένων και κυρίως η κλοπή τους. Έτσι απλά.

Τώρα απλά ελευθερώθηκε η κλοπή και οι ελεύθεροι Πολωνοί μπορούν να χάνουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα και τα αποθεματικά τους ελεύθερα!

Οι κυβερνήσεις της χώρας έθεσαν σε εφαρμογή, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, τα «ζηλευτό» ασφαλιστικό σύστημα του Πινοσέτ της Χιλής! Μόλις μαζεύτηκαν αποθεματικά, απλώς τα έκλεψαν! Τώρα ζητάνε από τους εργάτες να πάνε σε ακόμη πιο ανασφαλές σύστημα ατομικής ιδιωτικής ασφάλισης, με κατάθεση των εισφορών στο χρηματιστήριο για να φέρουν… ανάπτυξη και να έχουν… εγγυημένη σύνταξη!

Πως έκλεψαν τα προηγούμενα αποθεματικά ύψους 39 δισεκ.; Τα έκανε το κράτος ομόλογα και σε συνέχεια απλώς «ακύρωσε» τα ομόλογα! Ναι τα ακύρωσε και είναι σαν να μην υπάρχουν! Τόσο απλά εξαφάνισε τις εισφορές! Και στην Ελλάδα το έκαναν, μη παριστάνουμε τους έκπληκτους, απλώς με άλλες μεθοδολογίες και με τελευταίο το «κούρεμα» των αποθεματικών. Δεν τα «ακύρωσαν», τα «κούρεψαν» κατά τα 2/3!

Αύριο οι χρηματιστηριακές της Πολωνίας καθόλου παράξενο να «πτωχεύσουν» και να «ακυρώσουν» όλες τις μετοχές των εισφορών! Έτσι απλά κανείς σε κανέναν δεν θα οφείλει καμία σύνταξη και εισφορά!

Όταν οι εργαζόμενοι και ο λαός υποτιμάνε τη δύναμή τους, η άρχουσα τάξη κάνει ό,τι θέλει. Μέχρι και ωμή κλοπή.

Αερολογίες όλα αυτά;

Διαβάστε τα στην Καθημερινή για να δείτε στην Πολωνία το μέλλον που ονειρεύονται κάποιοι για το ελληνικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.

https://www.kathimerini.gr/1053132/article/oikonomia/die8nhs-oikonomia/e8elontiko-to-neo-synta3iodotiko-systhma-poy-efarmozei-h-polwnia

 ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ 23.11.2019 : 22:39 

Εθελοντικό το νέο συνταξιοδοτικό σύστημα που εφαρμόζει η Πολωνία

Ο πρωθυπουργός, Μ. Μοραβιέτσκι, αιφνιδίασε προ ημερών, καθώς πρότεινε αναθεώρηση του πολωνικού συντάγματος για πρώτη φορά μετά τη θέσπισή του, το 1997, για να διασφαλιστούν τα κεφάλαια του νέου συστήματος.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Πρώτα πήραν τα χρήματα από το συνταξιοδοτικό τους ταμείο, κατέστρεψαν δηλαδή τις προοπτικές τους να πάρουν σύνταξη, και τώρα προσπαθούν να τους πείσουν να εμπιστευθούν ένα νέο σύστημα αποταμίευσης με σκοπό τη συνταξιοδότησή τους. Προκειμένου να το επιτύχουν χρησιμοποιούν τη συλλογιστική της λεγόμενης επιστήμης της συμπεριφοράς (behavioral science) για την οποία απονεμήθηκε το Νομπέλ Οικονομίας στον Ρίτσαρντ Τάλερ το 2017: προσφέρουν δέλεαρ αλλά προβλέπουν και ζημία για όσους εγκαταλείψουν το σύστημα.

Αυτά συμβαίνουν στην Πολωνία, όπου οι εργαζόμενοι που πριν από πέντε χρόνια είδαν να κάνουν φτερά τα κεφάλαια από τα οποία επρόκειτο να χρηματοδοτηθούν οι μελλοντικές συντάξεις τους, καθώς η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε πραγματική επιδρομή στο ταμείο τους. Το προηγούμενο συνταξιοδοτικό σύστημα βασιζόταν στο άκρως φιλελεύθερο μοντέλο της Χιλής και αντιμετώπιζε τα περιουσιακά στοιχεία των μελλοντικών συνταξιούχων ως στοιχεία του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Αυτό το καθεστώς έδωσε στην προηγούμενη κυβέρνηση τη δυνατότητα να ακυρώσει κρατικά ομόλογα αξίας 39 δισ. δολαρίων το 2014. Προκειμένου να τους προσελκύσει τώρα στο νέο συνταξιοδοτικό σύστημα που επινόησε και στο οποίο η συμμετοχή είναι εθελοντική, η σημερινή κυβέρνηση της Βαρσοβίας τούς δίνει κίνητρα. Προβλέπει, επίσης, και αντικίνητρα που θα αποθαρρύνουν την αποχώρησή τους από το σύστημα.

Εχοντας, όμως, επίγνωση ότι η πρόσφατη τραυματική εμπειρία έχει κλονίσει βαθύτατα την εμπιστοσύνη των Πολωνών όχι μόνον στα συνταξιοδοτικά προγράμματα αλλά και στον πολιτικό κόσμο της χώρας, ο πρωθυπουργός Ματέους Μοραβιέτσκι αιφνιδίασε προ ημερών πολιτικούς και αναλυτές. Πρότεινε μια άνευ προηγουμένου αναθεώρηση του πολωνικού συντάγματος για πρώτη φορά μετά τη θέσπισή του το 1997. Οπως επισημαίνει ο Πάουελ Μπόρις, εκ των αρχιτεκτόνων του νέου συστήματος και επικεφαλής του κρατικού επενδυτικού ταμείου της Πολωνίας, ζητούμενο της συνταγματικής αναθεώρησης θα είναι να διασφαλισθεί αυτό που θέλει να υποσχεθεί στους Πολωνούς ο κ. Μοραβιέτσκι: πως κανένας πολιτικός δεν θα έχει πρόσβαση σε αυτό το νέο συνταξιοδοτικό σύστημα, όποια και αν είναι η μελλοντική κυβέρνηση στη Βαρσοβία. Μέχρι στιγμής, οι διαχειριστές κεφαλαίων που έχουν αναλάβει το νέο συνταξιοδοτικό σύστημα, μεταξύ των οποίων και η ΝΝ Investment Partners, αναφέρουν πως η συμμετοχή παραμένει αρκετά περιορισμένη. Από τον Ιούλιο, οπότε τέθηκε το σύστημα στη διάθεση των μεγάλων επιχειρήσεων, η συμμετοχή των εργαζομένων δεν υπερβαίνει το 40%.

Η κυβέρνηση έχει, όμως, θέσει τον φιλόδοξο στόχο του 75%. Αυτό σημαίνει πως θα είναι περιορισμένες οι εισροές στην αγορά κεφαλαίων της Πολωνίας, που υπολογίζεται σε 3,9 δισ. δολάρια ετησίως. Οι διαχειριστές κεφαλαίων όμως προσβλέπουν στο νέο σύστημα, ευελπιστώντας πως θα διοχετεύσει κεφάλαια στο χρηματιστήριο της Βαρσοβίας, δίνοντάς του νέα πνοή.

Με το νέο σύστημα τοποθετείται το 2% του μισθού των εργαζομένων στο συνταξιοδοτικό ταμείο. Οι εργοδότες θα προσθέτουν μια μηνιαία εισφορά ύψους 1,5% στα κεφάλαια για τις συντάξεις του προσωπικού τους, ενώ η κυβέρνηση θα προσφέρει διαφόρων ειδών μπόνους στα πρώτα στάδια του προγράμματος. Τα μπόνους αυτά θα είναι τα κίνητρα που θα «παρακινήσουν» τους απρόθυμους Πολωνούς να αρχίσουν να αποταμιεύουν. Παράλληλα θα περιορίζουν τις «διαρροές», καθώς σε περίπτωση αποχώρησης από το πρόγραμμα ο εργαζόμενος θα χάνει τα μπόνους και θα φορολογείται με διαφορετικούς συντελεστές. Σύμφωνα με τον βραβευθέντα Τάλερ, «παρακίνηση» αποτελεί κάθε πτυχή του προγράμματος που μεταβάλλει τη συμπεριφορά των ανθρώπων κατά προβλεπόμενο τρόπο, χωρίς να απαγορεύει οποιαδήποτε δυνατότητα ή να τροποποιεί σημαντικά τα οικονομικά κίνητρα. Και βέβαια, οι αρχιτέκτονες του καινούργιου συστήματος επιμένουν πως το νέο σύστημα δεν θα επιτρέπει στην κυβέρνηση να βάλει το χέρι στις αποταμιεύσεις των πολιτών, ακόμη και αν ο Μοραβιέτσκι δεν καταφέρει να επιβάλει τη συνταγματική αναθεώρηση.