Πριν το τσουνάμι;

.
Τις τελευταίες ημέρες έπεσε μια ανήσυχη ησυχία στη κοινωνία. Οι διαδηλώσεις ήταν μικρότερες από τις προηγούμενες. Η κυβέρνηση χειρίζονταν με άνεση γκαουλάϊτερ τα οικονομικά και εθνικά θέματα σαν να ήθελε να εξοφλήσει από τώρα τα γραμμάτια πριν ξεσπάσει καταιγίδα. Οι ξένοι ήταν μια στο καρφί και μια στο πέταλο με τη πτώχευση της χώρας. Φαινομενική ακινησία.


Ήταν εμφανές ότι κάτι παράξενο συνέβαινε. Με τόση πίεση και με απανωτές σφαλιάρες απολύσεων, μειώσεων μισθών, ανατροπής συμβάσεων, περικοπών, με ένα μαύρο κατάμαυρο μέλλον ατελείωτου μνημονίου και να έχουμε νηνεμία στις κινητοποιήσεις; Δεν ταιριάζει…


Σήμερα η πηγαίνοντας στην ΕΣΗΕΑ για την διαδήλωση των εργαζόμενων στα μέσα ενημέρωσης, είδα άλλες δυο κινητοποιήσεις. Μια στην Όπερα, δεν ξέρω από ποιους και μια από υπαλλήλους του υπουργείου πολιτισμού. Μετά έμαθα ότι απεργούν και οι πράκτορες του ΠΡΟ-ΠΟ λόγω σύγκρουσης με τον ΟΠΑΠ.


Η απεργία των ναυτικών λύθηκε σήμερα μόνο με την επιστράτευση αλλά αύριο κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει. Στο μεταξύ τα σκουπίδια στους δρόμους κάνουν τη κατάσταση τραγική και συνάδουν με τις τρομακτικές και τρομοκρατικές απολύσεις συμβασιούχων που επέβαλαν η τρόικα και η κυβέρνηση σε όλους τους κλάδους μαζί και στη καθαριότητα. Ο κρατικός μηχανισμός βρίσκεται υπό διάλυση και τα ταμεία αδυνατούν να δώσουν ακόμη και πληροφορίες.

Από κάπου φαίνεται ότι η κρατική μηχανή και η κοινωνική ανοχή βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο λίγο πριν την εμφάνιση εκρηκτικών καταστάσεων. Πριν το τσουνάμι, που τώρα κινείται στα βάθη της κοινωνίας και των εργαζομένων, εμφανιστεί σαρωτικά στην επιφάνεια.


Ιδίως οι απολύσεις στα μέσα ενημέρωσης πλήττουν άμεσα ένα από τα βασικά στηρίγματα της κυβερνητικής προπαγάνδας για να παραπλανούν το λαό και να περνάνε τα μέτρα.


Σε λίγο θα αρχίσουν να εμφανίζονται πολλά ρήγματα και από πολλές πλευρές στο στρατόπεδο της κυβερνητικής εξουσίας. Αυτή η φαινομενική μονολιθικότητα θα γίνει κομμάτια.


Και το λαϊκό τσουνάμι θα εμφανισθεί….

Γι αυτό το κράτος παίρνει θέση απο τώρα... Για να φυλάξει τα ιερά και οσια του έθνους. Τη Τρόικα, το μνημόνιο, τη λιτότητα ,τις απολυσεις, την αιώνια πτώχευση...

Ελεγχόμενη πτώχευση και ευκαιρία μέτρων

.
(.....)
Διαδικασία ελεγχόμενης πτώχευσης


Τα ελλείμματα και το χρέος είναι το πρόσχημα για τη λήψη των αντιλαϊκών μέτρων. Το δείχνουν, άλλωστε, και οι ίδιες οι εξελίξεις. Πώς αποδεικνύεται αυτό;


Πρώτον, από το γεγονός ότι κυβέρνηση και τρόικα ακολουθούν, άτυπα μεν, αλλά σχεδόν ανοιχτά, το δρόμο της ελεγχόμενης πτώχευσης. Πίσω από το καθεστώς της ελεγχόμενης πτώχευσης, βρίσκεται, στην πραγματικότητα, η συμφωνία του οφειλέτη (κυβέρνηση) και του δανειστή (ΕΕ και ΔΝΤ) για τον τρόπο που ο οφειλέτης θα διαχειριστεί τα οικονομικά διαθέσιμα, ώστε να εξασφαλιστούν οι πληρωμές προς τους δανειστές. Εκεί παραπέμπει η εξακολουθητική και σε ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά μείωση όλων των κρατικών δαπανών, την ίδια ώρα που το μόνο κονδύλι που αυξάνεται συνεχώς είναι οι δαπάνες για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Οταν, μειώνεις, σε απόλυτους αριθμούς, τις δαπάνες για τη λειτουργία του κράτους, την Υγεία, την Παιδεία, τις συγκοινωνίες, τα ασφαλιστικά ταμεία, τους μισθούς, τα επιδόματα κοινωνικού χαρακτήρα κ.λπ. προκαλώντας την κοινωνική φτώχεια και τη χρεοκοπία εκατομμυρίων λαϊκών νοικοκυριών, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσεις αυξημένα κονδύλια για την πληρωμή του χρέους, είναι μια κλασική περίπτωση ελεγχόμενης πτώχευσης. Η ρίζα της μπορεί να αναζητηθεί στη συμφωνία πιστωτών - οφειλετών. Δηλαδή, στη συμφωνία που έχει κάνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με ΕΕ και ΔΝΤ.


Την ίδια στιγμή, όμως, κυβέρνηση και τρόικα γνωρίζουν πολύ καλά ότι με την επιβολή του μνημονίου μπορεί να στραγγίζουν «εδώ και τώρα» τα λαϊκά στρώματα και τον κοινωνικό πλούτο στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, ώστε να συνεχιστούν όσο γίνεται περισσότερο οι ροές κεφαλαίων προς τις τράπεζες - πιστωτές, ωστόσο, η προοπτική - πρόβλεψη ότι το δημόσιο χρέος θα εκτοξευθεί το 2013 σε επίπεδα πάνω από το 160% και 170% του ΑΕΠ, καθιστά αδύνατη την αποπληρωμή του μέσα στα συμβατικά χρονικά όρια.


Γι' αυτό, οικονομικοί παράγοντες του εξωτερικού («Financial Times», Νουριέλ Ρουμπινί κ.λπ.) εκτιμούν ότι η δυνατότητα της Ελλάδας να εξυπηρετεί τα δάνειά της θα εξαντληθεί μέσα στους επόμενους μήνες. Για τον ίδιο λόγο, οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ και της ΕΕ, στη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν την προηγούμενη Τρίτη στην Αθήνα, μίλησαν επίσημα για το ενδεχόμενο είτε επιμήκυνσης του χρόνου εξόφλησης του δανείου των 110 δισ. που δίνουν στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είτε χορήγησης νέων δανείων, ώστε η κυβέρνηση να μπορέσει να ανταποκριθεί στην κανονική πληρωμή των δόσεων για την εξόφλησή του. Επιλογές που, σε κάθε περίπτωση, επιβεβαιώνουν την αδυναμία του οφειλέτη να εξυπηρετήσει με τα μέσα που διαθέτει τις δανειστικές του υποχρεώσεις.


Με βάση αυτές και μόνο τις παραδοχές μπορεί να πει κανείς με σιγουριά ότι οι κυβερνώντες λένε απροκάλυπτα ψέματα, όταν υποστηρίζουν ότι τα μέτρα - κόλαση που παίρνονται σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων της χώρας στοχεύουν στην αντιμετώπιση και τη μείωση του δημόσιου χρέους της χώρας. Αντίθετα, μέσα από την εφαρμογή αυτής της πολιτικής, το χρέος, που ήδη έχει σκαρφαλώσει στο 146% του ΑΕΠ, θα συνεχίζει να καλπάζει προς μεγαλύτερα ποσοστά. Το χειρότερο είναι ότι όσο δεν αλλάζουν τα κοινωνικοπολιτικά δεδομένα και οι συσχετισμοί, όσο αυξάνεται το χρέος, τόσο θα εντείνεται η επιθετικότητα κυβέρνησης και πιστωτών, που θα κλιμακώνουν ακόμα περισσότερο την αντιλαϊκή τους πολιτική και τις από κάθε άποψη αδιέξοδες διαχειριστικού τύπου παρεμβάσεις τους.

Μέτρα στρατηγικού χαρακτήρα


Δεύτερον, από τη διαπίστωση ότι σημαντικό μέρος των αντιλαϊκών μέτρων που προωθούνται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την τρόικα, δεν έχουν καμιά απολύτως άμεση ή έμμεση σχέση με τα ελλείμματα ή το χρέος. Δεν είναι καν μέτρα τωρινής έμπνευσης, για την αντιμετώπιση της τρέχουσας οικονομικής κρίσης. Αντίθετα, πρόκειται για την εφαρμογή διαρθρωτικών αλλαγών, τις οποίες η ΕΕ και η οικονομική ολιγαρχία έχουν εντάξει στη στρατηγική τους από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Απλά τώρα, με αφορμή την κρίση και με πρόσχημα το δίδυμο ελλείμματα - χρέη, επισπεύδουν την επιβολή τους, ώστε οι δυνάμεις του κεφαλαίου που θα διασωθούν από την κρίση, να βρεθούν την επόμενη μέρα πιο θωρακισμένες, πιο ανταγωνιστικές, πιο κερδοφόρες.

Είναι ολοφάνερο πως ακόμα και αν δεχτούμε ότι η περικοπή των κρατικών δαπανών συμβάλλει στη μείωση των κρατικών ελλειμμάτων (κάτι που βεβαίως δεν ισχύει, αφού οι κρατικές δαπάνες θα πρέπει να αξιολογούνται με βάση το βαθμό κάλυψης των λαϊκών αναγκών και όχι με το πόσα ευρώ βγαίνουν από το ταμείο) οι διαρθρωτικές αλλαγές δε συνεισφέρουν στο δημόσιο κορβανά ούτε δεκάρα. Κάθε προσπάθεια να πειστούν οι εργαζόμενοι για το αντίθετο είναι εντελώς κάλπικη και αποπροσανατολιστική. Και μπορεί να μην τους αρέσει όταν το λέμε, αλλά αξίζει να μη διαφεύγει της προσοχής ότι πρόκειται για ρυθμίσεις που έχουν ενιαίο, πανενωσιακό χαρακτήρα και εφαρμόζονται ακόμα και στις χώρες όπου τα ελλείμματα και το κρατικό χρέος, είναι πολύ μικρότερα από αυτά που η ΕΕ εντοπίζει για την Ελλάδα.

Το πράγμα, άλλωστε, μιλάει από μόνο του. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει κανένας απολύτως συσχετισμός των ελλειμμάτων ή της αυξομείωσής τους, ας πούμε με το ξήλωμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων στον ιδιωτικό τομέα. Το ίδιο ακριβώς ισχύει με την κατάργηση της πληρωμής των υπερωριών, τη μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης, τις επιχειρησιακές συμβάσεις που προσπαθούν να επιβάλουν κ.λπ. Ολα αυτά είναι μέτρα, που στόχο έχουν την οικονομική ενίσχυση - χρηματοδότηση του κεφαλαίου και των εργοδοτών, μέσω της πρόσθετης κλοπής των αποδοχών των εργαζομένων. Μέσω, δηλαδή, της ακόμα μεγαλύτερης μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης.


Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει, δεν επιφέρει, δηλαδή, καμιά απολύτως μείωση των δημοσίων ελλειμμάτων - χρεών, από το άνοιγμα των περιβόητων κλειστών επαγγελμάτων (ταξί, δικηγόροι, τεχνικά επαγγέλματα, συμβολαιογράφοι, μηχανικοί, φαρμακοποιοί) . Από την ενεργοποίηση της οδηγίας Μπολκενστάιν για την απελευθέρωση των υπηρεσιών. Από την απελευθέρωση των οδικών μεταφορών. Από την άρση του καμποτάζ. Ολες αυτές είναι παρεμβάσεις καθαρά αντιλαϊκού χαρακτήρα και αποβλέπουν στο να δημιουργήσουν ζωτικό χώρο για την εισβολή και την κερδοφόρα ανάπτυξη μεγάλων επιχειρήσεων σε διάφορους κλάδους, οι οποίοι σήμερα θεωρούνται «κλειστοί», προβλέπουν τη δυνατότητα μεγάλων πολυεθνικών να απασχολούν εργαζόμενους σε χώρες που θεωρούνται υψηλού μισθολογικού κόστους με μισθούς Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Διευκολύνουν τη συγκεντροποίηση των οδικών μεταφορών στα χέρια λίγων μεγάλων πολυεθνικών του χώρου. Ανοίγουν το δρόμο στους εφοπλιστές, πέρα από τη σωρεία των άλλων προνομίων που κατέχουν, να ρυθμίζουν με βάση τα επιδιωκόμενα κέρδη τον αριθμό και τη σύνθεση των πληρωμάτων κ.λπ.
Ελεγχόμενη πτώχευση και ευκαιρία μέτρων

Και δεν είναι μόνο αυτό. Οπου μπορεί να υπάρξει σύνδεση των ...διαρθρωτικών αλλαγών με τα ελλείμματα του Δημοσίου, στις περισσότερες περιπτώσεις έχουμε διόγκωση των κρατικών δαπανών - και άρα του ελλείμματος - από κονδύλια που προσφέρονται προς τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Παράδειγμα; Τα δεκάδες δισεκατομμύρια που δίνονται για τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος. Οι νέες φοροαπαλλαγές και η μείωση της φορολογίας για τις επενδύσεις. Η χρηματοδότηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών. Ο σχεδιαζόμενος νέος ...αναπτυξιακός νόμος, που θα προβλέπει νέα κίνητρα και κρατικό χρήμα για τους εκπροσώπους του κεφαλαίου. Οι «συμπράξεις» του Δημοσίου με ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες θησαυρίζουν μέσα σ' ένα βράδυ επειδή έκλεισαν δουλειά με το Δημόσιο κ.ο.κ.



Ας αφήσουν, λοιπόν, τα παραμύθια περί του υψηλού χρέους, που αναγκάζει δήθεν την κυβέρνηση να παίρνει μέτρα. Τα μέτρα που συμφωνήθηκαν με την τρόικα και η κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση να υλοποιήσει μέχρι τον επόμενο Μάρτη, είναι μέτρα βαθιά αντιλαϊκά που στοχεύουν στην ακόμα μεγαλύτερη λεηλασία του λαού και της χώρας, ώστε μαζί με την πληρωμή δεκάδων δισεκατομμυρίων προς τις ντόπιες και ξένες τράπεζες, να εξασφαλίσουν την ακόμα πιο αποφασιστική στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου. Είναι μέτρα που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη από τα συμφέροντα των εργαζομένων και ολόκληρου του λαού.



Απόσπασμα από άρθρο Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
με τίτλο: "ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - ΕΕ - ΔΝΤ - Στόχος να ενισχύσουν τα κέρδη του κεφαλαίου"

Από τον ΡΖΟΣΠΑΣΤΗ της 28/11/2010

Μας κλέβουν το ψωμί απ' το τραπέζι!

.
Του παντελή Τάτση
Προέδρου της ΠΟΣ – ΟΑΕΕ
(Συνταξιούχων)


Χρόνια τώρα το όνειρο των κυβερνήσεων του κεφαλαίου που μας κυβερνούν, ήταν να καρατομήσουν ακόμη και να καταργήσουν τις συντάξεις, να μηδενίσουν το εργατικό εισόδημα για να πληρώνουν μεροκάματα πείνας, να αφανίσουν τους μικρομεσαίους αφού πρώτα τους αφαιμάξουν με τη φορολογία και τέλος να ξεπουλήσουν τον πλούτο της χώρας στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο στο οποίο έχουν υπερχρεώσει τη χώρα.

Όσο η αντίσταση του λαού απέκρουε τα σχέδια τους, τόσο λύσσαγαν και αναζητούσαν αφορμή να τα υλοποιήσουν. Η παγκόσμια οικονομική κρίση αποτέλεσε μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να σαρώσουν κάθε κατάκτηση του λαού είτε αυτή λέγονταν κοινωνική ασφάλιση, είτε εργασιακό δικαίωμα είτε, ηπιότερη φορολογία των ΕΒΕ.


Το ΜΝΗΜΟΝΙΟ που σχεδίασε η κυβέρνηση σε συνεργασία με το ΔΝΤ, την ΕΕ και τη ντόπια και διεθνή πλουτοκρατία η οποία εκφράστηκε με την νέα κατοχή της χώρας από τη τρόικα, αποτέλεσε τη βάση των πιο αντιλαϊκών μέτρων της τελευταίας 35ετίας.


Θεσμοθετήθηκε το ξεπούλημα της χώρας με μια υπογραφή του υπουργού Οικονομικών, χωρίς να περνάει από τη Βουλή! Θεσμοθετήθηκε η χωρίς όρια μείωση των συντάξεων και των μισθών. Εκχωρήθηκε στις Περιφέρειες με το σχέδιο Καλλικράτης το ξεπούλημα κοψοχρονιά, των τοπικών πλουτοπαραγωγικών πηγών στο όνομα των εσόδων και της κρίσης. Καταργήθηκε στη ουσία κάθε εργασιακό δικαίωμα και η χώρα γυρίζει σταδιακά στον εργασιακό μεσαίωνα.



Θερμοί αρωγοί στα σχέδια αυτά των ξένων και ντόπιων δυναστών του λαού ήταν τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από το κεφάλαιο και οι καλοπληρωμένοι δημοσιογράφοι – φερέφωνα. Το τι λάσπη εκτόξευσαν σε κάθε εργαζόμενο, μικρομεσαίο και συνταξιούχο δεν λέγεται. Πριν από κάθε επίθεση της κυβέρνησης άρχιζε ο συκοφαντικός προπαρασκευαστικός βομβαρδισμός από τα μέσα ενημέρωσης. Κάθε ομάδα του λαού που ήταν στόχος διασύρονταν, λοιδορούνταν, ξεφτιλίζονταν σε βαθμό που να νομίζει η κοινή γνώμη ότι αυτή ευθύνεται για τη κρίση και πρέπει να της κοπούν τα.. «προνόμια»! Ανέλαβαν εργολαβικά να υποδαυλίζουν το μίσος και τη διάσπαση μεταξύ των κοινωνικών ομάδων για να περνούν τα σχέδιά τους.


Από κοντά και έμμεσα αρωγοί των σχεδίων της κυβέρνησης είναι και οι πουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΒΕΕ, της ΓΕΣΕΕ ,της ΑΔΕΔΥ. Πάνε κόντρα στα συμφέροντα των εργαζομένων και των ΕΒΕ επιβάλλοντας στο συνδικαλιστικό κίνημα την υποταγή στο μνημόνιο και διακηρύσσοντας ότι δήθεν αγωνίζονται για… ανάπτυξη ώστε και τα χρέη να πληρώσουμε στους δανειστές και εμείς να ζούμε ευτυχισμένοι!


Απόγειο της συκοφαντικής προπαγάνδας ήταν η φράση του Αντιπρόεδρου της κυβέρνησης με τη τεράστια κοιλιά, του κ. Πάγκαλου, ότι «Μαζί τα φάγαμε»! Ο ίδιος ήταν που είπε και το απίστευτα κυνικό: «Το μνημόνιο είναι ευτυχία για την Ελλάδα»! Ήταν η πιο χυδαία προσπάθεια να ενοχοποιηθεί όλος ο λαός, που χρόνια τώρα πληρώνει τα δάνεια που ξεκοκάλιζε η πλουτοκρατία, και ταυτόχρονα να δεχτεί να πληρώνει για 50 χρόνια την... ευτυχία του μνημονίου!.


Το μνημόνιο όμως δεν σταμάτησε εδώ. Κάθε τρίμηνο αναθεωρείται από την τρόικα και μας φέρνει νέα μέτρα. Στο πρόγραμμα μπήκαν οι μαζικές απολύσεις, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, το πνίξιμο των μικρομεσαίων στη φορολογία, η επιβολή νέων φόρων σε όλα τα είδη κατανάλωσης, ακόμη και στο πετρέλαιο θέρμανσης, η αιματηρή περικοπή των κοινωνικών δαπανών για την υγεία, τη πρόνοια ,τη παιδεία, τις συντάξεις, τους μισθούς κλπ.


Με βάση τη μνημόνιο το χρέος της χώρας, παρά τα μέτρα, θα αυξάνει συνεχώς και αντί να αποπληρωθεί σε 5 χρόνια, που παραπλανητικά λέει η κυβέρνηση, θα πληρώνουμε 50 χρόνια και θα οδηγήσουν το λαό και τη χώρα σε πλήρη χρεοκοπία.



Η χρεοκοπία, παρότι η πλουτοκρατία και οι ξένοι δανειστές λένε ότι δεν τη θέλουν, στη πραγματικότητα τους φαίνεται πολύ ελκυστική. Αυτό που φοβούνται δεν είναι η χρεοκοπία αλλά η εξέγερση του λαού. Αυτό τους σταματά. Η χρεοκοπία, αν καταφέρουν να υποτάξουν τον λαό, θα αποτελέσει την αφορμή για να ιδιωτικοποιήσουν και να πάρουν τζάμπα τα πάντα. Από τη κρατική περιουσία μέχρι το δημόσιο πλούτο, τον αέρα, τον ήλιο, τους υδάτινους πόρους, τις εθνικές οδούς, τα διόδια, τον γιαλό, τις θάλασσες, τον ορυκτό υπόγειο και επίγειο πλούτο κλπ. Όλα δικά τους χωρίς κόστος αφού τα δάνεια που μας χρεώνουν τα έχουμε αποπληρώσει πολλές φορές και με το παραπάνω.


Η κυβέρνηση σχεδιάζει να βάλει τους συνταξιούχους να ζήσουν τα τελευταία τους χρόνια μέσα στη φτώχεια και τη μιζέρια. Το «να ζήσουν» είναι τρόπος του λέγειν γιατί ο σκοπός και το όνειρο τους είναι να μας εξοντώσουν. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το ξήλωμα των λαϊκών κατακτήσεων άρχισε από τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα και από τη περικοπή της σημερινής σύνταξης μέχρι τον μηδενισμό της μελλοντικής των νέων γενεών.


ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟ ΨΩΜΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΝΟΧΟΠΟΙΟΥΝ!



Θα τους αφήσουμε; Όχι φυσικά! Όσο ο καιρός περνάει, αυτό που από χρόνια οι συνταξιούχοι έλεγαν, γίνεται συνείδηση όλου του λαού: μόνο οι αγώνες μας μπορούν να τους σταματήσουν. Αν λοιπόν υπάρχει ένας δρόμος για να υπερασπίσουμε το ψωμί μας και να μη μας το κλέψουν από το τραπέζι, αυτός είναι ο δρόμος του αγώνα. Από τη πλουτοκρατία δεν περιμένουμε να σεβαστεί τίποτα. Αντίθετα ξέρουμε ότι θέλει να μας τα πάρει όλα.

Οι συνταξιούχοι έχουν γράψει δεκαετίες αγώνων για να υπερασπίσουν το ελάχιστο δικαίωμα για μια ανθρώπινη σύνταξη και μια ανθρώπινη ζωή. Δεν θα σταματήσουν τώρα ούτε στο μνημόνιο, ούτε στη τρόικα ούτε στους ντόπιους και διεθνείς τοκογλύφους.


Κανένα συμβιβασμός με τα σχέδιά τους. Όλοι σε κοινό αγώνα με το λαό.


Καμιά αναγνώριση του χρέους στους τοκογλύφους - δανειστές που κλέβουν τον πλούτο που παράγουμε και το ψωμί απ΄το τραπέζι. Τη κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία.
.

Το κεφάλαιο ανασταίνει τον νεκροθάφτη του!

.

Ο Μαρξ στηριζόμενος στου νόμους της κοινωνικής εξέλιξης και στις νομοτέλειες της διαδοχής των κοινωνικοοικονομικών συστημάτων, ονόμασε την Εργατική Τάξη «νεκροθάφτη του καπιταλισμού» γιατί είναι η μόνη τάξη που μπορεί να τον ανατρέψει και η μόνη που μπορεί να θέσει στη θέση του καπιταλισμού το δικό της σύστημα, το κομμουνιστικό μέσα στο οποίο συμπεριελάμβανε και τη πρώτη μεταβατική φάση του, τον σοσιαλισμό.

Όταν ανατρέπονταν ο υπαρκτός σοσιαλισμός πολλοί ήταν εκείνοι, ακόμη και αριστεροί, που έψαλαν τον επικήδειο, όχι του κεφαλαίου αλλά της Εργατικής Τάξης ως νεκροθάφτη του. Προφανώς δεν είχαν κάνει τον κόπο να διαβάσουν Μαρξ και όπως μπήκαν αυθαίρετα έτσι μίλησαν αυθαίρετα.


Φυσικά η ζωή δεν καταλαβαίνει από θεωρίες που έρχονται σε αντίθεση με τις νομοτέλειες εξέλιξής της. Έτσι, ενώ όλοι είχαν θάψει τον νεκροθάφτη του καπιταλισμού δεν είχαν διαβάσει καθόλου εκείνη τη «παράγραφο» του Μαρξ που έλεγε ότι τον νεκροθάφτη δεν τον κατασκευάζει κανένας αριστερός ή κομμουνιστής αλλά ο ίδιος ο καπιταλισμός με την σκληρή εκμετάλλευση, την απαλλοτρίωση του προϊόντος της εργασίας των εργαζομένων και φυσικά με τις φοβερές κρίσεις του που ρίχνει τις μάζες του λαού σε απελπισία από την οποία μόνη διέξοδος είναι η ανατροπή του συστήματος και η εγκαθίδρυση ενός άλλου που θα είναι δικό τους, κατάδικό τους, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. ..


Μέσα στη παραζάλη τη νίκης, οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους, άρχισαν να παίρνουν συνεχώς μέτρα κατάργησης δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, νομίζοντας ότι ο νεκροθάφτης είναι πια πεθαμένος! Υπερσυσσώρευαν κεφάλαιο νομίζοντας ότι όσο το μεγαλώνουν τόσο θα αφαιμάξουν χωρίς τελειωμό την πραγματική παραγωγή που η εργατική τάξη παράγει. Στο τέλος έχασαν το λογαριασμό.


Έτσι όπως κοιμούνταν τον ύπνο του νικητή, οι καπιταλιστές ξύπνησαν απότομα στη κρίση του συστήματος την οποία δεν είχαν κααλάβει ότι προκάλεσε το αιμοαταγές κεφάλαιό τους.

Άρχισαν πανικόβλητοι να παίρνουν νέα μέτρα κατά των εργαζομένων για να βγουν απο τη κρίση χωρίς ζημία. Όμως είχαν εξαντλήσει όλα τα περιθώρια αφαίμαξης από τα προηγούμενα, ώστε τα νέα μέτρα μπορεί μεν να καταβύθιζαν την εργατική τάξη στην απόγνωση αλλά καμιά πραγματική ανάσα δεν έφεραν στο σύστημα. Η κρίση βάθαινε, το κεφάλαιο δεν είχε από που να αντλήσει πλούτο για να υπάρχει και έτσι η θηλιά που τόσο επιμελώς ετοιμάστηκε για την εργατική τάξη άρχισε να περνάει στο λαιμό του κεφαλαίου.


Τα σκληρά μέτρα όχι μόνο επιδεινώνουν τη κατάσταση αλλά ταυτόχρονα ξυπνάνε το θηρίο που λέγεται εργατική τάξη. Κάθε μέτρο που παίρνουν στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία και στην Ισπανία κλπ, ανασταίνει ξανά τον νεκροθάφτη του συστήματος. Κανένας εργαζόμενος δεν θα δεχτεί να σφαχτεί για ν΄ αγιάσει το κεφάλαιο.


Ο νεκροθάφτης ανασταίνεται από το κεφάλαιο το ίδιο.

Έκανα αυτές τις απλές σκέψεις απ αφορμή ένα τηλεφώνημα φίλης άνεργης, η οποία δεν ήταν αριστερή, δεν απείργησε ποτέ, δεν βγήκε στη διαδήλωση ποτέ, δεν αμφισβήτησε το σύστημα ποτέ, αλλά μόλις άκουσε στη τηλεόραση, της οποία τις ειδήσεις δεν είχε και σε πολύ εκτίμηση, ότι σχεδιάζεται η κατάργηση των δικαιωμάτων των συλλογικών συμβάσεων και η αντικατάσταση με τις ατομικές συμβάσεις όπου ο εργοδότης θα βάζει ο,τι μισθό γουστάρει, μου είπε οργισμένη: «Αν το κάνουν και αυτό θα γίνει χαμός, θα βγω κι εγώ στους δρόμους, δεν θα τους αφήσουμε, θα γίνει επανάσταση!!!»

Αυτό ήταν! Κατάλαβα ότι ο καπιταλισμός με τη κρίση του ανασταίνει τον νεκροθάφτη του ακόμη και όταν η Αριστερά έχει «μπατάρει» και θα του έρθει από κει που δεν το περιμένει. Αρκεί βέβαια η Αριστερά να μη συνεχίσει να είναι ελλειμματική στη κρίσιμη στιγμή, δηλαδή τώρα…


Έτσι θα μάθουν ξανά οι αστοί «πως δενότανε το ατσάλι» από την εργατική τάξη.

Η καρδιά του Πολυτεχνείου ξαναχτυπά δυνατά!

.

Τετάρτη, 17 Νοεμβρίου 2010


Του Γιώργου Σαρρή

http://giorgossarris.blogspot.com/

Οργή λαού!


Η καρδιά του Πολυτεχνείου ξαναχτυπά δυνατά και η αισιοδοξία ξαναγυρίζει σε όσους αμφιβάλλουν για τις δυνατότητες του κινήματος!

Χρόνια είχαμε να δούμε τέτοια πορεία, πολλά χρόνια.

Και όχι μόνο σε όγκο, αλλά και σε δυναμισμό και σε ποιοτικά χαρακτηριστικά.


Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν η επιμονή του κόσμου να μένει στο δρόμο κάτω από απίστευτη βροχη, σε μια καταιγίδα από αυτές που δύσκολα συναντάει κανείς.


Βέβαια στη Σταδίου που ήμουν εκείνη την ώρα έτσι κι αλλιώς δεν υπήρχε χώρος στα υπόστεγα, αφου η πυκνότητα του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη.

Το πιο σημαντικό όμως ήταν η πολύ δυνατή παρουσία της νεολαίας, φοιτητών και μαθητών, μετά από πολύ καιρό. Τοσα πολλά και δυνατά μπλοκ απο ηλικίες 15-30, δεν είχαμε δεί στα συλλαλητήρια της άνοιξης.

Η γνώμη μου είναι ότι όταν η νεολαία -που είναι το πιο ενθουσιώδες και μαχητικό κομμάτι των κινημάτων- μπεί στη "μάχη" μαζικά, οι όροι του "παιχνιδιού" θα αλλάξουν πάρα πολύ.

Με αυτό που είδα σήμερα στο δρόμο, έχω την αίσθηση οτι φθάσαμε στο σημείο που θα τεθούν πια σαφείς κι αδιαπέραστες κόκκινες γραμμές από την πλευρά του λαικού κινηματος.Η κυβέρνηση θα βρεί μπροστά της "τοίχο" και μάλιστα πολύ συμπαγή και θα αναγκαστεί η να κάνει πίσω η να χρησιμοποιήσει τρόπους επιβολής που θα θυμίζουν άλλες εποχές.


Μόνο που αυτό θα είναι και το κρίσιμο σημείο αναστροφής και ανατροπής αφού είναι γνωστό πως ότι επιβάλλεται με τη βία δεν μπορεί να έχει ούτε το παραμικρό αύριο.

Δεν το συζητώ βέβαια το τι επίδραση θα μπορούσαν να έχουν κοινές δράσεις δυνάμεων της Αριστεράς με μεγάλη απήχηση, που έχουν σε πολύ μεγάλο βαθμο κοινούς στόχους.

Οσο για την τηλεόραση τι να πείς.Τοσος χρόνος να αφιερώνεται σε μικροεπεισόδια, ουσιαστικά στο τελείωμα της πορείας και να μην βλέπουμε έστω΄λίγες εικόνες από την στιγμή που το συλλαλητήριο ήταν στο φόρτε του.Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν.Ο καθένας έχει το ρόλο του, τι να κάνουμε.
Οσο για εικόνες θα τις δούμε στο διαδίκτυο και τα μπλογκ..Σε λίγο και εδώ (και σίγουρα και αλλού) θα υπάρχουν πολλά στιγμιότυπα.

Ο Θεός δεν θα έρθει ούτε σήμερα…

.

Σήμερα, 17 Νοέμβρη 2010, μέρα μνήμης και φλόγας, ο Θεός(*) δεν θα έρθει και πάλι… Όπως δεν έρχονταν στη δικτατορία. Όπως δεν ερχόταν ποτέ, κάθε που τον χρειαζόμασταν.

 

Η μόνη πορεία για όλους τους αδικημένους είναι και πάλι η πορεία του αγώνα. Σήμερα αντί για τον Θεό θα έρθει και πάλι ο Λαός. Γιατί μόνο αυτός μπορεί και κάνει θαύματα.

Ας μη περιμένουμε το Θεό, ας γίνουμε Λαός.

(*) Θεός: Λύση εξ Ουρανού…

Μνήμη και φλόγα

Η επέτειος του Πολυτεχνείου φέτος παίρνει ιδιαίτερα δυναμική μορφή. Είναι εκδήλωση μιας νέας αρχής ή απλά μνήμες που τιμούνται για να αναπληρώσουν το σημερινό κενό;

Αν κρίνω από τον αγωνιστικό παλμό θαρρώ πως οι μνήμες αποτελούν μια νέα φλόγα που άρχισε να εκδηλώνεται. Αύριο η πορεία θα στείλει το δικό της μαχητικό μήνυμα σε αυτούς που δεν το έλαβαν… σε ντόπιους και ξένους.

Νεολαία, παλιοί  αντιστασιακοί, ένας δάσκαλος με τα παιδιά, γυναίκες, άντρες όλοι εκεί με τη φλόγα στη καρδιά!

Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού

.
Μπορεί κάποιοι να βιάστηκαν στη αρχή των συγκεντρώσεων της 15ης Νοέμβρη να πουν ότι ήταν «μικρές». Ήθελαν να προετοιμάσουν το έδαφος της απογοήτευσης για τη μεγάλη διαδήλωση της 17ης Νοέμβρη και να μας βεβαιώσουν ότι μετά τον εικονικό θρίαμβο των εκλογών της αποχής και του άκυρου, ο κόσμος αποδέχτηκε την ασκούμενη πολιτική!


Ο κόσμος όμως τους διέψευσε. Μεγάλα ποτάμια οι δυο διαδηλώσεις , σαν επερχόμενη οργή του λαού, έδωσαν το έναυσμα για νέες κινητοποιήσεις και νέους αγώνες για το διάστημα που έρχεται.

Γεμάτες παλμό, με δυναμικότητα που χλεύασε τις εκλογές της μειοψηφίας, μας προετοιμάζουν για μια άλλη διάσταση πραγμάτων.

Επόμενο ραντεβού η μεγάλη διαδήλωση του Πολυτεχνείου στις 17/11.

Κάποια στιγμή ο θυμός, οι μικρές συνειδητοποιήσεις, οι μικρές αντιστάσεις θα μετατραπούν σε μεγάλο ποτάμι αμφισβήτησης του ιδίου του συστήματος της κατοχής, της ανεργίας, της ρεμούλας, της εκμετάλλευσης. Είναι ζήτημα χρόνου να ξεσπάσει. Και η εξουσία ας αναπαύεται σε φανταστικές εκλογικές δάφνες.


Θα είναι η απάντηση του λαού στα πύρρεια εκλογικά πανηγύρια των κυρίαρχων της εξουσίας.




Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο
η οργή του λαού
κυλάει πάνω από τα χωράφια
ποιος τη σταματάει…


Κοιλάδα της Φουέντε Οβεχούνα
το χέρι που σ΄ έσπερνε
τον κεραυνό τώρα κρατάει
ποιος το σταματάει…

 Από το Φουέντε Οβεχούνα

Πύρρεια πανηγύρια

.
Θα έλεγα ότι οι εκλογικές «νίκες» της κυβέρνησης και της ΝΔ στην αυτοδιοίκηση δεν είναι παρά πύρρειες. Τα δε γύφτικα πανηγύρια που έστησαν, ήξεραν ότι κρατάνε όσο το τέταρτο του φεγγαριού.


Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι νομιμοποιήθηκε το μνημόνιο και η λήψη των νέων σκληρών μέτρων. Τα μέσα ενημέρωσης μας έπνιξαν σε ποσοστά και πρασινομπλέ θριάμβους αλλά για τα απόλυτα νούμερα και το ποσοστό νομιμοποίησης κουβέντα.

Για να έχουμε ένα μέτρο της νομιμοποίησης των δικομματικών εκπροσώπων, στις περιφέρειες, αρκεί να πούμε ότι:


Σε όλη τη χώρα οι υποψήφιοι του δικομματισμού μοιράστηκαν τις ψήφους του 35,08% του εκλογικού σώματος. Η αποχή και τα άκυρα –λευκά ήταν το 64,92%!


Στην περιφέρεια Αττικής τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα. Οι ψήφοι του δικομματισμού ήταν το 35,50% του εκλογικού σώματος.


Στην Αθήνα ακόμη χειρότερα. Οι ψήφοι του δικομματισμού συγκέντρωσαν μόνο το 30.42% του εκλογικού σώματος.


Ο Σγουρός έλαβε στη Περιφέρεια Αττικής 522.838 ψήφους από τους 2.785.480 εγγεγραμμένους ήτοι εκλέχθηκε με το 18,77% του εκλογικού σώματος


Ο Καμίνης έλαβε στο Δήμο Αθηναίων 77.165 από τους 488.169 εγγεγραμμένους και εκλέχθηκε με το 15,80% του εκλογικού σώματος.


Με τέτοια ποσοστά εκλογής που κυμαίνονται στο 1/6 του εκλογικού σώματος καμιά νομιμοποίηση δεν γίνεται. Αν αύριο η κυβέρνηση βρεθεί αντιμέτωπη με τα 4/6 των ψηφοφόρων που ήταν η αποχή και τα άκυρα, δεν υπολογίζω φυσικά τη ΝΔ, μόνο την εκλογική νομιμοποίηση δεν θα μπορεί να επικαλεσθεί.


Ο κοινωνικός αγώνας αρχίζει τώρα. Η ανατροπή του μνημονίου των νέων μέτρων και των πλαστών εκλογικών αποτελεσμάτων είναι στο χέρι μας. Η αποχή πρέπει να γίνει μαχητική συμμετοχή. Μόνο έτσι θα επιβληθεί εκ των υστέρων το πολιτικό νόημά της που αγνοούν επιδεικτικά οι δικομματικοί μονομάχοι, θεωρώντας ότι η αποχή είναι εν λευκώ νομιμοποίησή τους.


Το δίδαγμα της αποχής: ΑΠΟΧΗ σημαίνει ΑΠΟΔΟΧΗ είπε ο δικομματισμός. Οι απέχοντες είδαν την αποχή τους να μετατρέπεται σε πρασινομπλε θρίαμβο με την αναφορά μόνο στα ποσοστά, 51-49%, 52-48% κλπ. σαν να ήταν μέσα και οι απέχοντες και τα άκυρα- λευκά!!! Έχουν καθήκον να τους διαψεύσουν στη πράξη.


Κάτι για τις εκλογές στη Ικαρία. Νίκη του δικομματικού… «πολυκομματισμού»! Είναι λυπηρό, αυτοί που κατακεραυνώνουν το ΚΚΕ για δογματισμό και έλλειμμα μετωπικής πολιτικής να συνάσσονται με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ. Μετρώντας τις ψήφους στον Β΄ γύρο, με ίδια την αποχή, βλέπουμε ότι, οι ψήφοι της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΙΚΑΡΙΑΣ πήγαν κατά κύριο  λόγο στον "πολυκομματικό" μνημονιακό, αντι-μνημονιακό, αντικαπιταλιστικό, ανεξάρτητο κλπ, κλπ, υποψήφιο! Ποιο αντικαπιταλιστικό μέτωπο σύντροφοι;;; Εκτός και αν, αδογμάτιστα, τοποθετήσατε το ΚΚΕ στο φιλοκαπιταλιστικό μέτωπο και τον "πολυκομματικό" υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ, ΝΔ &ΛΑΟΣ στο αντι-μνημονιακό, αντικαπιταλιστικό, ανεξάρτητο κλπ, κλπ μέτωπο!
.

Εβδομάδα μεγάλων κινητοποιήσεων

.
Οι εκλογές όχι μόνο δεν νομιμοποίησαν την πολιτική της κυβέρνησης και του μνημονίου αλλά αποτέλεσαν και διαδικασία απελευθέρωσης του λαού από μια διαδικασία που παρεμπόδιζε εμφανώς τη δυναμική εμφάνισή του στο πολιτικό προσκήνιο.


Τώρα λοιπόν που η κυβέρνηση νομίζει ότι νομιμοποιήθηκε θα βρεθεί μπροστά σε μια νέα κατάσταση γεμάτη λαϊκή αντίδραση.


Από τη Δευτέρα κανένας δεν θα ενδιαφέρεται για τις εκλογές και τα αποτελέσματά τους. Ανάξια αναφοράς είναι και ανάξια να καθορίσουν τη στάση του λαού είναι.


Η εβδομάδα αρχίζει με διαδηλώσεις και κάθε είδους κινητοποιήσεις. Τη Δευτέρα, την ώρα που η τρόικα έρχεται να επιβάλει νέα μέτρα, σε συνεργασία με τη κυβέρνηση και τη ντόπια ολιγαρχία που εκφράστηκε ήδη μέσω του διοικητή της Τράπεζας Ελλάδος, ο λαός θα βρίσκεται ήδη στους δρόμους. Δυο μεγάλες συγκεντρώσεις με κύρια αυτή του ΚΚΕ αλλά και πολλές άλλες εκδηλώσεις, απεργίες και κινητοποιήσεις θα υποδεχτούν τη τρόικα και θα δηλώσουν την αντίθεση του λαού και την απαξία του εκλογικού αποτελέσματος.


Την Τετάρτη 17 Νοέμβρη, η μέρα μνήμης θα είναι μέρα μάχης. Κάθε συμμετοχή θα είναι ένα βήμα για νέους αγώνες. Το μήνυμα του Πολυτεχνείου θα είναι και πάλι επίκαιρο απέναντι στη νέα κατοχή και τη νέα φτώχεια που φουντώνει.

Και έπεται συνέχεια. Αν η κυβέρνηση νόμισε ότι ξεμπέρδεψε με τις εκλογές έκανε μεγάλο λάθος. Το αντίθετο θα συμβεί. Η μέχρι τώρα ανοχή ή αποχή από δυναμικές αντιδράσεις από τον λαό ήταν απλά η ποσοτική συσσώρευση της αγανάκτησης. Το καζάνι που έβραζε τώρα θα σκάσει.


Να είμαστε όλοι στις διαδηλώσεις


Να δώσουμε μια ακόμη μάχη:
• Για να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική και να πούμε όχι στη νέα αφαίμαξη που ετοιμάζουν
• Για να ανατραπεί το Μνημόνιο
• Για την άρνηση του χρέους και των πληρωμών
• Για να ανατραπούν οι πολιτικές φτώχειας ανεργίας, υποβάθμισης, υποταγής.
• Για να φύγουν Τρόικα, ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ, Δ.Τρ. ΟΟΣΑ, ΠΟΕ κλπ.
• Για να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση στα πολιτικά πράγματα της χώρας
• Για να διασωθεί η χώρα από τη νέα ξενοληστοκρατία.
• Για να σώσουμε το μεροκάματο, τη σύνταξη ,τη κοινωνική ασφάλιση, τις δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις του λαού.
·  Για δουλειά σε όλους, χωρίς ανεργία, χωρίς μισή δουλειά, μισό μεροκάματο μισή σύνταξη, μισή ζωή
• Για να τεθεί επί τάπητος η πραγματική οικονομική ανασυγκρότηση.
• Για να κοινωνικοποιηθεί ο πλούτος της χώρας και των Περιφερειών που ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν, με όχημα τον Καλλικράτη, οι εκλεκτοί του δικομματισμού.

 Ο νέος κύκλος αγώνων αρχίζει...

.

Πρωτοφανή (;;;) επεισόδια στο Λονδίνο!

.

Μετά τη Γαλλία οι διαδηλώσεις, που ξεπερνούν τα ως τώρα γνωστά, ξέσπασαν και στην Αγγλία.

Πρωτοφανή επεισόδια που σημειώθηκαν στις 10/11, στη διάρκεια του συλλαλητηρίου φοιτητών στο Λονδίνο. Ομάδες νεαρών επιτέθηκαν στα γραφεία του κόμματος των Συντηρητικών και συγκρούστηκαν και με τις αστυνομικές δυνάμεις. Οι αρχές προχώρησαν σε 35 συλλήψεις, ενώ 14 άτομα τραυματίστηκαν ελαφρά.


Ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που οργανώθηκε αφότου ανέλαβε καθήκοντα ο κυβερνητικός συνασπισμός υπό τον Ντέιβιντ Κάμερον και πραγματοποιήθηκε σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο, καθώς πριν λίγες εβδομάδες η κυβέρνηση ανακοίνωσε σκληρά μέτρα λιτότητας για τον περιορισμό του ελλείμματος.


Τα επεισόδια σημειώθηκαν στη διάρκεια διαδήλωσης χιλιάδων φοιτητών, που διαμαρτύρονται για την απόφαση της κυβέρνησης να αυξήσει, μέχρι τριπλασιασμού, τα δίδακτρα στα πανεπιστήμια.


Η αιτία δεν έχει τόση σημασία γιατί κάθε μέρα γεννούνται δεκάδες αιτίες εξαιτίας των σκληρών μέτρων που λαμβάνονται σε βάρος των λαών, με ή χωρίς μνημόνια.


Μετά τη Γαλλία τα ίδια γεγονότα στην Αγγλία και μετά σε άλλες χώρες κ.ο.κ. Ο καπιταλισμός δείχνει συνεχώς τα δόντια του στους λαούς και τους ρίχνει τη κρίση του. Όμως σταδιακά θα λαμβάνει από αυτούς και τις απαντήσεις που του πρέπουν.


Το τέλος αυτής της πορείας είναι αυτό που κανείς δεν ξέρει. Και το τέλος ξεκινά από το λιγότερο που είναι μια γενική υποβάθμιση της ζωής των λαών παράλληλα με τη γενική ληστεία σε βάρος του, περνάει από σκληρές μάχες και αυταρχικά αστυνομικά μέτρα και συνεχίζει στις δικτατορίες, τους εμφυλίους και τους τοπικούς, περιφερειακούς και γενικούς πολέμους. Δυστυχώς δεν πρέπει να κρύβουμε ότι ο καπιταλισμός προτιμά να αφανίσει όλο τον κόσμο παρά να χαθεί ο ίδιος.


Είναι αδύνατο μια τόσο βαθιά κρίση να ξεπεραστεί έτσι απλά με κάποια μέτρα όσο σκληρά και αν είναι αυτά. Βλέπουμε τη κρίση να επανέρχεται σε κύκλους και κατά κύματα, αμέσως μετά από κάθε μέτρο αφαίμαξης των λαών. Και κάθε φορά τα πράγματα είναι χειρότερα παρά τις παραπλανητικές ειδήσεις των μέσων ενημέρωσης και των διεθνών πρακτορείων.


Ότι και να κάνουμε η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων στα χέρια των καπιταλιστών - τοκογλύφων - χρηματιστών είναι τόση που και το σύνολο της πραγματικής οικονομίας να τους χαρίσουμε (55 τρις. Δολ.) ούτε το 1/14 του κεφαλαίου τους δεν ξεχρεώνουμε! Πρέπει να ξέρουμε ότι, όταν οι κεφαλαιούχοι έχουν «χαρτιά» αυτά αντανακλούν απαιτήσεις αφαίρεσης πλούτου από τις κοινωνίες και τις πραγματικές οικονομίες και δεν αρκεί να είναι απλές ονομαστικές αξίες που δεν θα μπορούν να εξαργυρωθούν. Αν δεν μπορούν να εξαργυρωθούν απλά μηδενίζονται! Όμως πώς να εξαργυρωθούν και από πού; Τόσος πλούτος δεν υπάρχει πουθενά. Το αποτέλεσμα είναι να έχει εμπλακεί και το χρηματιστικό κεφάλαιο στη θηλιά που έστησε για τους λαούς και τώρα αρνείται νε απαξιωθεί αφού δεν υπάρχει πραγματικό αντίκρισμα, νομίζοντας ότι με το ξεζούμισμα των λαών, θα το αποκτήσει. Αυτό όμως είναι το πλήρες αδιέξοδο.


Μέσα σε όλα αυτά για την ώρα δεν έχει εισαχθεί ακόμη ο παράγοντας «λαός» που σε ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ είναι ο καθοριστικός παράγοντας των εξελίξεων. Αυτός και μόνο αυτός μπορεί να σφραγίσει τις εξελίξεις και να ανατρέψει τα όποια σχέδια του καπιταλισμού και κυρίως τα καταστροφικά του κόσμου.

*Όλοι θυμόμαστε τη κατασυκοφάντηση των δικών μας αγώνων, ως δράση κουκουλοφόρων, εμπρηστών κλπ από τα μέσα ενημέρωσης. Στη… πολιτισμένη Ευρώπη, μας έλεγαν, αυτά είναι δήθεν ανήκουστα (!!!), με πρώτο το ΣΚΑΪ, (τ΄ ακούς σαλταδόρε των ειδήσεων, Πορτοσάλτε;). Οι διαδηλώσεις αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας και τη δυσφημούν στο εξωτερικό! Αυτό ήταν το πρόβλημα και όχι τα μέτρα που λαμβάνονταν και έβγαζαν τον κόσμο στο δρόμο. Δεν ξέχασαν τη τέχνη τους! Η ΝΕΤ το ίδιο τροπάριο συκοφαντίας είπε σήμερα, 11/11, και για την Αγγλία(!!!) αναμεταδίδοντας την ίδια λογική των αγγλικών μέσων ενημέρωσης. Όλα τα γουρούνια του κεφαλαίου είναι ίδια και μη ψάχνουμε διαφορές.

Και πάλι για το «αυγό του φιδιού»

.

Για μια ακόμη φορά οι πάντες προσπαθούν να υποβαθμίσουν αυτό που γίνεται στις περιοχές του Αγίου Παντελεήμονα και πέριξ, με την εγκαθίδρυση αφανούς τοπικής ημιφασιστικής εξουσίας.

Το εκλογικό αποτέλεσμα με το 20% υπέρ της Χ.Α. στα εκλογικά τμήματα της περιοχής και συνολικά το 5,27% στο μεγαλύτερο Δήμο της χώρας, φαίνεται πως είναι κάτι σαν απλό και.. .τυχαίο «νέο φαινόμενο» για κάποιους πολιτικούς και κάποια μέσα ενημέρωσης που μάλιστα προβάλουν το θέμα σαν υγιή αντίδραση των κατοίκων! Με άλλα λόγια επιβραβεύουν έμμεσα την εγκαθίδρυση παραεξουσίας που ελέγχει τη περιοχή και προσφέρει μια άλλη «στιβαρή εξουσία προστασίας» των «Ελλήνων» η οποία όπως κάθε φασιστική εξουσία αργά ή γρήγορα μετατρέπεται σε θηλιά στο λαιμό των προστατευομένων.

Όποιος αγνοεί ότι στον Αγ. Παντελεήμονα στήνεται ένα νέο τοπικό μοντέλο φασιστικής εξουσίας «από τα κάτω» που μόλις εδραιωθεί θα επεκταθεί σαν πανούκλα παντού και θα αναλάβει τη «βρώμικη δουλειά» του κράτους σε όλες τις περιοχές, δεν έχει καταλάβει τίποτα από το φασιστικό φαινόμενο και το «αυγό του φιδιού» που συνεχώς εκκολάπτεται. Αυτοί όμως που συνειδητά το υποβαθμίζουν εκτός του ότι είναι απαράδεκτοι δεν αποκλείεται κάποτε να το πληρώσουν ακριβά. Όμως προηγουμένως θα το πληρώσει ο λαός.

Όπως με τους ναζί, με όχημα τη «προστασία των Γερμανών» από τους… Εβραίους έτσι και τώρα, με όχημα την «προστασία των Ελλήνων» από τους μετανάστες, κτίζεται το ίδιο οικοδόμημα του παρακράτους σήμερα, και πιθανόν του κράτους αύριο. Τότε όμως θα είναι αργά.

Το πρωί (9/11) περηφανεύονταν, χωρίς ντροπή, ο κ. Παπαδάκης του ΑΝΤ1 σε απευθείας σύνδεση με τον Αγ. Παντελεήμονα, ότι το κανάλι του έδωσε 10 ολόκληρα λεπτά στον υποψήφιο της Χ.Α. ενώ μόνο 3 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα στον υποψήφιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ! Και ο παρών υφυπουργός Εργασίας μιλούσε άλλ’ αντ’ άλλων, για μεμονωμένο φαινόμενο που δεν αποτελεί κίνδυνο και δεν πρέπει να κάνουμε κινδυνολογία κλπ! Για να πάρει όμως αμέσως απάντηση από έναν επιτροπάριο της πλατείας (απ' ευθείας σύνδεση επί ώρα είπαμε…) ότι το μοντέλο τους «δούλεψε» και τώρα φιλοδοξούν να το επεκτείνουν σε όλη τη χώρα!

Κάποτε μας είπαν ότι «μόνος εχθρός» των «Ελλήνων» ήταν οι αλλοδαποί της πλατείας. Μετά εχθροί έγιναν και οι Έλληνες πολιτικοί πλην των δικών τους, έδειξαν μάλιστα, με τη βοήθεια του ΑΝΤ1, και τη φωτογραφία υποψήφιου ο οποίος παρότι Έλληνας πρέπει να είναι ο στόχος και ο «εχθρός των Ελλήνων». Μετά εχθροί έγιναν και όλοι οι Έλληνες που είναι εναντίον τους. Τώρα θέλουν να απλωθούν σε όλη τν Ελλάδα! Τυχαία;

Πριν δυο μέρες ο Χρυσοχοΐδης περηφανεύονταν ότι κατάργησε το «άβατο» των αριστερών, ακροαριστερών, αναρχικών, αντιεξουσιαστών κλπ των Εξαρχείων. Σήμερα τα Εξάρχεια είναι γεμάτα κλούβες και ΜΑΤ! Ωστόσο για τα νέα ακροδεξιά άβατα, στον Αγ Παντελεήμονα και την Αττικής, κουβέντα. Και το κράτος απών αφού τη «βρώμικη δουλειά» την κάνει το παρακράτος. Αυτή είναι η συνδρομή του κράτους και των καναλιών στο παρακράτος και μη ψάχνουμε αλλού.

Μέσα σε αυτή τη κατάσταση αντί να παριστάνουμε τους στρουθοκαμήλους καλό είναι να δούμε τον κίνδυνο. Το «αυγό το φιδιού» εκκολάπτεται ταχέως. Θα βγει δε, όταν το έχουν ανάγκη.

Εδώ παλικαρισμοί από «περιοδεύοντες επαναστάτες» της στιγμής που αφήνουν πίσω τους ελεύθερο έδαφος, δεν χωράνε. Εδώ θέλει οργάνωση των κατοίκων σε βάθος με δίκτυο πολιτικών, νεολαιίστικων, πολιτιστικών, τοπικών και κοινωνικών οργανώσεων που σταδιακά θα αποκαταστήσουν την ισορροπία και θα επιβάλουν τη δημοκρατία στο χώρο. Δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος. Δε γίνεται 100.000 άνθρωποι να αφήνονται βορά στα χέρια κρυπτοφασιστικών εξουσιών. Σε λίγο θα απλωθούν σε όλη τη χώρα και θα είναι αργά.


.

Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή…

.
Η Αριστερά ποτέ δεν είχε ποτέ αυταπάτες ότι με εκλογές αλλάζουν τα πράγματα. Οι εκλογές απλά καταγράφουν τις αλλαγές που γίνονται ήδη στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο, στους ταξικούς συσχετισμούς δυνάμεων.


Οι εκλογές για την Αυτοδιοίκηση έδειξαν ότι μικρές μόνο πραγματικές αλλαγές έχουν γίνει. Η ενίσχυση της Αριστεράς δεν ήταν τόση που να κάνει τη διαφορά και να της δώσει τα εργαλεία εκείνα για να θέσει βασικά θέματα πολιτικής εξουσίας. Ωστόσο έδωσε ένα καλύτερο έδαφος για να οργανώσει του αγώνες του λαού.


Συνεπώς επανερχόμαστε και πάλι στα βασικά ζητούμενα. Για να αλλάξει η πολιτική χρειάζεται οργάνωση και αγώνας σε βάθος, στη γειτονιά, στους εργαζόμενους, στα πανεπιστήμια, στη νεολαία και όλο το λαό. Χρειάζεται η Αριστερά να σχεδιάσει μακρόχρονους αγώνες ανατροπής του μνημονίου του νυν και του νέου που έρχεται.


Είναι καιρός να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση από τώρα. Μετά τις εκλογές αρχίζει ένα νέο μεγάλο κύμα αγώνων διαφορετικών από αυτούς που γινόταν μέχρι σήμερα. Αγώνες αντεπίθεσης με προοπτική ανατροπής αυτών των πολιτικών. Αυτό είναι το αύριο μας.


Γιατί φίλοι μου, για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, όπως λέει και ο ποιητής.


ΥΓ 1. Όπως έχουμε ξαναπεί η μεγάλη αποχή δεν ήταν παρά η νομιμοποίηση της πολιτικής του μνημονίου. Η αποχή μετατράπηκε σε έμμεση αποδοχή. Έδωσε στους οπαδούς του μνημονίου την ευκαιρία να πανηγυρίσουν που δεν αποδοκιμάστηκαν όπως ισχυρίστηκαν. Ας το γνωρίζουν καλά αυτοί που τόσο προπαγάνδιζαν την αποχή, ρίχνοντας νερό στο μύλο της κυβέρνησης.


ΥΓ 2. Όσο για τις απώλειες των μεγάλων κομμάτων μάλλον δεν ίδρωσε το αυτί τους. Το μόνο που θα τους σαρώσει είναι οι μαζικοί αγώνες του λαού. Μόνο αυτό καταλαβαίνουν.

Ψηφίζουμε ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

.
Ψηφίζουμε ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

Για να ανατραπεί το Μνημόνιο.


Για να αρνηθεί ο λαός τη πληρωμή του χρέους και να πληρώσει η ολιγαρχία.


Για να ανατραπούν οι πολιτικές φτώχειας ανεργίας, υποβάθμισης, υποταγής.


Για να φύγουν Τρόϊκα, ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ, Δ.Τρ. ΟΟΣΑ, ΠΟΕ κλπ.


Για να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση στη συνείδηση του κόσμου.


Για να διασωθεί η χώρα από τη νέα ξενοληστοκρατία.


Για να σώσουμε το μεροκάματο, τη σύνταξη ,τη κοινωνική ασφάλιση, τις δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις του λαού.


Για να τεθεί επί τάπητος η πραγματική οικονομική ανασυγκρότηση.


Για να κοινωνικοποιηθεί ο πλούτος της χώρας και των περιφερειών που ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν με όχημα τον Καλλικράτη.


Για να επιστρέψουμε τα εκβιαστικά εκλογικά διλήμματα στους εμπνευστές τους.


Για τους ίδιους λόγους ψηφίζουμε κάθε μαχητικό αγωνιστικό ψηφοδέλτιο με τους ίδιους στόχους. Όταν ο εχθρός αφανίζει τη χώρα είναι περιττή πολυτέλεια οι εσωτερικές μας διαμάχες και διαφορές.


Στις ώρες αυτές όλοι όσοι θέλουν την ανατροπή των πολιτικών του Μνημονίου, του ΔΝΤ, της ΕΕ κλπ, ανεξαρτήτως ψηφοδελτίου, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΔΩ, στο ίδιο μετερίζι στο ίδιο ΜΕΤΩΠΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ του λαού και της χώρας .

Αντίπαλοί μας είναι όσοι με άμεσο ή έμμεσο τρόπο τα αποδέχονται, τα υπερασπίζονται και τα προωθούν. Όσοι παριστάνουν τον ανεξάρτητο και τον ουδέτερο καραδοκώντας να εξαργυρώσουν στην άρχουσα τάξη τις νέες υπηρεσίες τους.

.

Άνθρωποι και σκουπίδια ή άνθρωποι σκουπίδια;

.

Η σχέση των ανθρώπων με τα σκουπίδια ήταν πάντα εχθρική παρότι τα σκουπίδια ήταν «παιδιά» των ανθρώπων. Η πρακτική ήταν να βρίσκονται μεταξύ τους όσο πιο μακριά γίνεται.

Με την όξυνση τη κρίσης όμως άρχισε να αλλάζει σταδιακά αυτή η σχέση. Κάποιοι άνθρωποι άρχισαν να βλέπουν με… «συμπάθεια» τα σκουπίδια. Τα επισκέπτονταν τακτικά, είχαν διαλόγους μαζί τους και τα σκουπίδια βλέποντας για πρώτη φορά να αναγνωρίζεται η «αξία» τους άρχισαν να προσφέρουν στους ανθρώπους ό,τι αξιόλογο είχαν. Κανένα μπαγιατισμένο ψωμί, ρούχα που μπορούσαν να φορεθούν, πράγματα που δεν ήταν για όλους άχρηστα, καμιά κουβέρτα….

Περνώντας ο καιρός αρχίσαμε όχι μόνο να έχουμε σχέση με τα σκουπίδια αλλά σε πολλές περιπτώσεις κάποιοι άρχισαν να μη ξεχωρίζουν από αυτά. Οι ίδιες οι κυβερνήσεις δεν έδειχναν καμία δυσκολία να μετατρέπουν τα σκουπίδια - γλύφτες σε ανθρώπους παρατρεχάμενους και τους ανθρώπους της σκληρής δουλειάς σε αυριανά σκουπίδια. Μισοί άνθρωποι, μισοί σκουπίδια! Αξεχώριστα πράγματα στην εποχή του μνημονίου.

Μ' αυτά και μ’ αυτά, ήρθε και η… «χαρμόσυνη είδηση» για τη κοινωνία και ιδίως για τη κυβέρνηση: "Ενας μεσήλικας άστεγος κοιμόταν μέσα σε έναν κάδο σκουπιδιών στην περιοχή του Ταύρου προκειμένου να γλιτώσει από το τσουχτερό κρύο. Για κακή του τύχη όμως, χθες το βράδυ (31.10.10) πέρασε από το σημείο το απορριμματοφόρο. Οι άνδρες του δήμου δεν πρόσεξαν ότι υπήρχε άνθρωπος μέσα στον κάδο κι έτσι έγινε το μοιραίο. Πήραν τον κάδο, τον έβαλαν στο απορριμματοφόρο και τον άδειασαν μέσα. Ύστερα από λίγο άκουσαν φωνές και αντιλήφθηκαν ότι βρισκόταν μέσα ένας άνθρωπος. Φώναξαν αμέσως στον οδηγό να σταματήσει το άλεσμα των σκουπιδιών όμως ήταν πλέον αργά. Το απορριματοφόρο τον έλιωσε, τον έκανε ένα με τα σκουπίδια"!!!


Ε, και; Συνετελέσθη αυτό ακριβώς που η κυβέρνηση επιθυμούσε: Η συγχώνευση ανθρώπων και σκουπιδιών σε ένα και το αυτό, δηλαδή σε σημείο που να μη ξεχωρίζουν! Και δεν ξεχώρισαν! Ναι, δεν ξεχώρισαν!


Καλή αρχή στη νέα κόλαση της κρίσης και του μνημονίου εν όσο δεν ανατρέπονται.



Γιούχα και πάλι γιούχα στην κοινωνία των ανθρώπων που ακόμη δεν έχει εξεγερθεί.

ΥΓ. Ζητώ συγνώμη από τους φίλους για το μαύρο χιούμορ αλλά αδυνατώ να βρω άλλο τρόπο.