Ο Ράιχενμπαχ, ο Λάπαμ και οι δευτεροκλασάτοι υποτακτικοί (*)

• Ένα ζήτημα αρχών

Πως θα λύσουν τα προβλήματα τους οι μικρομεσαίοι και γενικότερα οι εργαζόμενες τάξεις και στρώματα και σε ποια πολιτική εξουσία πρέπει να απευθυνθούν; Από το ξέσπασμα της κρίσης τέθηκε αμέσως ένα σοβαρό ζήτημα εθνικής ανεξαρτησίας γύρω από το ποια είναι η εξουσία που θα λύσει τα προβλήματα της κρίσης, του χρέους και της ανάπτυξης: η ελληνική κυβέρνηση ή η ΕΕ, το ΔΝΤ και τέλος η τρόικα που συγκρότησαν;

Όσο και αν αυτό φαίνεται «μεγάλη πολιτική» για μικρομεσαίους, μας αγγίζει άμεσα γιατί τα μέτρα που ελήφθησαν τελικά ήταν μέτρα που επέβαλε το παγκόσμιο χρηματιστικό κεφάλαιο σε συνεργασία με τις ελληνικές κυβερνήσεις δια μέσου του ΔΝΤ και της ΕΕ. Είναι προφανές ότι για τις ελληνικές κυβερνήσεις δεν τέθηκε καν το δίλημμα «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο» γιατί απ ό,τι απέδειξαν εμπράκτως με τα μνημόνια, τα μέτρα και τους νόμους, δεν ξεχωρίζουν καθόλου τον εαυτό τους και τη τάξη που εκπροσωπούν από τους ντόπιους και ξένους δανειστές κεφαλαιοκράτες.

Το να δανείζεσαι δισεκατομμύρια για να τα δόσεις στο τραπεζικό κεφάλαιο και να τα χρεώνεις στον ελληνικό λαό συνοδεύοντας την υπογραφή σου με παραίτηση από κάθε ασυλία της δημόσιας περιουσίας και με αποδοχή του αγγλικού δικαίου αντί του ελληνικού, παραπέμπει σε αποικιοκρατικές και όχι σε εκλεγμένες από τον λαό κυβερνήσεις για να μη πάμε σε χειρότερους χαρακτηρισμούς που παραπέμπουν στην κατοχή και στον εμφύλιο.

Οι αποκαλύψεις της κας Μπενάκη.

Το δράμα είναι ότι τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται πλήρως είτε από την κυβέρνηση είτε από το μεγάλο κεφάλαιο εξυμνούν χρόνια τώρα την εκχώρηση των εθνικών εξουσιών στα όργανα και τις δυνάμεις της ΕΕ που επιβάλουν στη χώρα μας τις πολιτικές τους. Στα πλαίσια αυτού του επικοινωνιακού έλεγχου είναι και το «πνίξιμο» της σχετικής ομιλίας της Προέδρου της Βουλής κας Άννας Ψαρούδα - Μπενάκη όταν, το 2005,  κατά την ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλια αποκάλυψε το πλαίσιο των δεινών που έρχονται:

«Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης».

Αν προσέξουμε τη λεπτομέρεια η κ Μπενάκη «τα είπε όλα». Κανείς δεν κατάλαβε ποτέ γιατί κάτι που υμνούν για τόσο καλό πρέπει να μας φέρει τόσα δεινά που ξεκινούν από την παραβίαση δικαιωμάτων, αρχών και εξουσιών και  φτάνουν μέχρι «νέες μορφές διακυβέρνησης» που σήμερα τις βλέπουμε στο πρόσωπο της τρόικας και του κυβερνητικού αυταρχισμού και αύριο κανένας δεν ξέρει σε ποιο αυταρχικό – κρυπτο-φασιστικό μόρφωμα. Φυσικά όλα με καλές προθέσεις γίνονταν και έτσι υμνούνται από τους προσκυνημένους αλλά στο τέλος κατέληγαν πάντα σε βάρος του ελληνικού λαού. Πάντως μετά από αυτή την δήλωση η κα Μπενάκη, ένας δικός τους άνθρωπος, τιμωρήθηκε με πλήρη αποσιώπηση της ύπαρξής της.

Το τι έγινε φυσικά στην πράξη όλοι το βλέπουμε. Μια ξένη επικυριαρχία καθορίζει τα πάντα με πλήρη συνεργασία των ελληνικών κυβερνήσεων οι οποίες βέβαια δεν εκλέγονται με πρόγραμμα τα μνημόνια και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ντόπιας και διεθνούς αστικής τάξης αλλά στη συνέχεια αυτό ακριβώς κάνουν.

 

Η ΕΣΕΕ  και η ΓΣΕΒΕΕ

Αφορμή για τα παραπάνω δεν αποτελούν κάποιες πολιτικές ιδεοληψίες αλλά η ανάγνωση μιας επιστολής της ΕΣΕΕ προς τον Υπουργό Εργασίας, κ. Ιωάννη Βρούτση στις 20.2.2013 στην οποία περίπου με «περηφάνια» του αναγγέλλει, υπερπηδώντας τον και απαξιώνοντάς τον, ότι έθεσε υπόψη του εγκάθετου της ΕΕ κ. Ράιχεμπαχ θέματα εντελώς εσωτερικά και στη δικαιοδοσία της ελληνικής κυβέρνησης με την παράκληση να τα λύσει αυτός! Μάλιστα αποκαλύπτει ότι την επιστολή υπέγραψαν οι Πρόεδροι της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ σαν αυτό να μην είναι πρόσημο εξευτελισμού αλλά πρόσημο επαίνου. Χωρίς ίχνος ντροπής γράφουν:

«Στο πλαίσιο αυτό, σας γνωστοποιούμε (στον κ. Βρούτση) επιστολή που οι Πρόεδροι ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ απέστειλαν προς τον επικεφαλής της Task Force κ. Horst Reichenbach, ζητώντας τη συνδρομή του για την επαναδραστηριοποίηση των ληξιπρόθεσμων οφειλετών του ΟΑΕΕ, μέσω του «παγώματος» των ληξιπρόθεσμων οφειλών και την επανέναρξη της ενημερότητάς τους, ώστε να τους δοθεί η ευκαιρία…»

Σημειώνουμε ότι τα θέματα αυτά αφού τα έθεσαν πρώτα στον Ράιχεμπαχ, τα έθεσαν κατόπιν στον ψευδεπίγραφο «κοινωνικό διάλογο»!

Μήπως δεν κατάλαβαν οι άνθρωποι, εκλεγμένοι συνδικαλιστές, τι έκαναν ή μήπως ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν και απλώς νομιμοποίησαν στον χώρο των επαγγελματοβιοτεχνών την υπερεξουσία των εγκαθέτων της ΕΕ και της τρόικας έναντι της ελληνικής κυβέρνησης; Σαφώς είναι το δεύτερο. Στην ουσία αυτή η επιστολή σημαίνει ότι αναγνωρίζουν και νομιμοποιούν την κατάλυση της ελληνικής εξουσίας και την ανάληψή της από ξένους εγκάθετους. Καμιά άλλη ερμηνεία δεν χωράει.

Πως όμως να λυθούν τα προβλήματα των επαγγελματοβιοτεχνών όταν ζητάμε προσκυνώντας λύσεις από αυτούς που τα δημιουργούν με τις πολιτικές που επιβάλλουν;

Ράιχενμπαχ και Λάπαμ. Επανάληψη της ιστορίας;

Λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται είτε σαν φάρσα είτε σαν τραγωδία. Εδώ έχουμε και την ιστορία και την επανάληψή της, πραγματική τραγωδία.

Τον κ. Λάπαμ φυσικά δεν τον ξέρει κανείς παρά μόνο ελάχιστοι που έζησαν την φρίκη του μετεμφυλιοπολεμικού καθεστώτος. Ε, λοιπόν αυτός ο κύριος Λάπαμ ήταν ο Ράιχεμπαχ του 1951 ως επικεφαλής της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής η οποία ήταν η τρόικα της εποχής που είχε εγκατασταθεί στην Ελλάδα και κατάργησε κάθε ελληνική εξουσία επιβάλλοντας σκληρά οικονομικά, και όχι μόνο, μέτρα.

Αντί να εναντιωθούν οι πάντες σε αυτή την υπερεξουσία του Αμερικανού βρέθηκαν δυστυχώς και τότε πολλοί που όχι μόνο την υμνούσαν αλλά την αναγνώριζαν επισήμως. Και όσον αφορά τον χώρο μας, τον χώρο των επαγγελματοβιοτεχνών, άνθρωποι της ίδιας αντίληψης με τους σημερινούς της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ το έκαναν. Κατά διαβολική σύμπτωση μάλιστα και τότε με αφορμή ένα ασφαλιστικό πρόβλημα αποκαλύφθηκε πόσο βαθιά είχε προχωρήσει η υποταγή τους. Διαβάζουμε λοιπόν στην εφημερίδα «Το ΜΕΛΛΟΝ Επαγγελματιών - Βιοτεχνών» της 13.5.1951 και στο Δελτίο του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθήνας τ. Ιουνίου 1951, τα εξής αποκαλυπτικά που ταιριάζουν απόλυτα στην ενέργεια που αναφέραμε παραπάνω:

«Εν συνεχεία (της συσκέψεως στο υπουργείο Εργασίας με τον υπουργό κ. Μπακατσέλο, αντιπροσωπειών των Επαγγελματικών και Βιοτεχνικών Επιμελητηρίων, της ΓΣΕΕ και εκπρόσωπο της Αμερικανικής Αποστολής για τη ρύθμιση του νομοσχεδίου του ΙΚΑ και του Ταμείου Ανεργίας) ό κ. Χαλκιαδάκης (πρόεδρος Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθήνας και κορυφαίο στέλεχος της τότε ΓΣΕΒΕ, η ΕΣΕΕ δεν υπήρχε) συνοδευόμενος και από εκπρόσωπο τηs Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος (ΓΣΕΕ) επεσκέφθησαν τον κ. Λάπαμ αρχηγόν τής εν Ελλάδι Αμερικανικής Aποστολής και ετόνισαν είς τούτον τήν ανάγκην όπως η Αποστολή άρη τάς αντιρρήσεις επί τού Νομοσχεδίου καί εγκρίνη τήν δημοσίευσίν του. Ο κ. Λάπαμ απαντών εδήλωσεν ότι ή καθυστέρησις τής εγκρίσεως δέν οφείλεται είς άλλον λόγον εί μη μόνον είς την προσπάθειαν εξευρέσεως καλυτέρου τρόπου εφαρμογής του. Εφ’ όσον όμως δεν υπάρχει άλλος τρόπος άπό τον προτεινόμενον και έφ’ όσον οι εκπρόσωποι των Εργοδοτών και των Εργατών είναι σύμφωνοι, θα δώση εντολήν είς τάς Υπηρεσίας τής Αποστολής να εγκρίνουν το εν’ λόγω Νομοσχέδιον.» Ο κ. Χαλκιαδάκης μάλιστα σε άρθρο του ανέφερε ότι «η επίλυσις των ζητημάτων της τάξεως εξαρτάται κατά κύριον λόγον από τους αμερικανούς». Ακριβώς όπως σήμερα αναγνωρίζουν οι ηγεσίες της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ την εξουσία της τρόικας! Καμιά διαφορά.

Κατά διαβολική σύμπτωση δε και τότε υπήρχε «κοινωνικός διάλογος» και ο κ Λάπαμ παρέπεμπε σε αυτόν ενώ ήξερε καλά ότι ο ίδιος δημιουργούσε τα προβλήματα.

Είναι λυπηρό σήμερα, 62 χρόνια μετά, να επαναλαμβάνονται οι ίδιες υποτακτικές συμπεριφορές και να προβάλλονται σαν… «έξυπνη κίνηση»! Αντί οι ηγεσίες της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ να οργανώσουν τους ΕΒΕ (μικρομεσαίους) κατά των εγκάθετων της ΕΕ και των κυβερνήσεων που επιβάλουν τις ταξικές πολιτικές της, αντί να ζητήσουν τη διαγραφή του χρέους και την κατάργηση των μνημονίων, των συμβάσεων και των νόμων τους, αντί να αναδείξουν σαν μόνη πηγή εξουσίας τον λαό και να υπερασπίσουν την εξουσία του με έξοδο από την ΕΕ, προσκυνούν, υμνούν και εκλιπαρούν τους εγκάθετους της ΕΕ!

Μετά οι μικρομεσαίοι αναρωτιούνται γιατί τόσα πολλά μέτρα μέσα σε τόσο λίγο χρόνο έχουν επιπέσει στις πλάτες τους και αντί η χώρα να εξέρχεται από την κρίση βυθίζεται καθημερινά και περισσότερο σε αυτή. Αν δεν αντιμετωπίσουμε μέσα και έξω αυτούς που επιβάλουν και στηρίζουν τις εξοντωτικές ταξικές πολιτικές καμιά ελπίδα δεν υπάρχει για το μέλλον.

(*) Το κείμενο αποτελεί μέρος από άρθρο φίλου – συναγωνιστή μικρομεσαίου

Η αλήθεια των υποσχέσεων

Σαμαράς: «Δεσμεύομαι προσωπικά ότι ο κατώτατος μισθός δεν θα μειωθεί».

 

Μετάφραση: «Δεσμεύομαι προσωπικά ότι ο κατώτατος μισθός θα μειωθεί».

 

Πρόκειται για κλασσικό αστό πολιτικό. Κάνει πάντα τα αντίθετα από αυτά που υπόσχεται στο λαό. Από τη μια ο λόγος της παραπλάνησης του λαού και από την άλλη της πράξης της εξουσίας του κεφαλαίου.

Πως όμως δικαιολογεί την αντίφαση λόγων και έργων; Ο επίσημος κατώτατος μισθός που έχει ήδη μειωθεί και που στην πράξη μάλλον δεν υπάρχει στις επιχειρήσεις και έχει μειωθεί και άλλο, πρέπει να δικαιολογηθεί και πολιτικά. Έτσι δηλώνει γιατί οι εργαζόμενοι θα φταίνε που θα μειωθεί ο τελικά ο κατώτατος μισθός τους και θα ληφθούν νέα μέτρα. Διαβάζουμε από την συνέντευξή του στην καλή εφημερίδα Real News: 

«Σημειώνει (ο Σαμαράς) πως το ζητούμενο για φέτος είναι το πρωτογενές πλεόνασμα, ενω υπογραμμίζει ότι το πρόγραμμα αυτό «μπορεί να βγει» και να πιάσει τους στόχους του. 

Όμως τονίζει ότι «όταν κάθε μέρα έχουμε απεργίες, καταλήψεις δρόμων ή δημοσίων γραφείων, μπλοκάρει το κέντρο της πόλης ή οι εθνικοί δρόμοι και παραλύουν τα πάντα, τότε κανένα  πρόγραμμα δεν μπορεί να βγει. Μερικοί αυτό επιδιώκουν αλλά δεν θα τους αφήσουμε». 

Σε ερώτηση αν θα αλλάξει ο συνδικαλιστικός νόμος, ο κ. Σαμαράς δηλώνει πως «δεν μπορούμε να ανεχόμαστε ό,τι διαλύει τα πάντα…».

«...κανένα πρόγραμμα δεν μπορεί να βγει»! Εδώ είναι η βάση της υπόθεσης. Με δυο λόγια για όλα θα φταίνε οι εργαζόμενοι. Ακόμη και για την αποτυχία του προγράμματος που θα τον αναγκάσει να… μειώσει τον κατώτατο μισθό, να λάβει νέα μέτρα  αλλά και για να καταργήσει το δικαίωμα της απεργίας. Όλα με τη μία πάνω σε μια ψευδο-υπόσχεση για τον κατώτατο μισθό!!!

ΣΕ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ!

Ο (ταξικός) Νόμος είναι... (ταξικός) Νόμος!

Ο νέος ΓΓ Εσόδων κ. Χάρης Θεοχάρης δήλωσε «θαρραλέα» ότι θα διαγραφούν χρέη που είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο να εισπραχθούν. Χρέη όπως της Πειραϊκής-Πατραϊκής, της ΠΥΚΛΑΛ, των Ναυπηγείων και δεκάδων άλλων επιχείρησεων ΑΕ που πήραν, ατόκως βέβαια, ως «θαλασσοδάνεια» τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων για να φέρουν… ανάπτυξη ώστε μετά 30-40 χρόνια να μπορεί η χώρα από τον πλούτο που θα παράγουν οι επιχειρήσεις,  να δώσει  "καλές συντάξεις" σε αυτούς από τους οποίους πήραν τα αποθεματικά. Και ποιό είναι το "ατράνταχτο" επιχείρημα; Ότι αυτές οι επιχειρήσεις δεν υπάρχουν και ουκ αν λάβεις παρά του μη… υπάρχοντως! 

 

Δεν χρειάζεται να πούμε εμείς τι ακριβώς έγινε «μετά από 30-40 χρόνια», πόσα αποθεματικά έχουν τα ασφαλιστικά ταμεία και πόσες συντάξεις πείνας δίνει (και θα δίνει;) το κράτος στη συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων από τους οποίους έκλεψαν τα αποθεματικά.

Αναρωτιόμαστε όμως. Καλά, δεν υπάρχουν οι επιχειρήσεις. Δεν υπάρχουν όμως οι ιδιοκτήτες; Δεν υπάρχουν οι κληρονόμοι; Ποιος δεν ξέρει τα αμύθητα πλούτη  των ιδιοκτητών των ανύπαρκτων σήμερα ΑΕ; Ποιος δεν ξέρει ότι έχουν άλλες επιχειρήσεις και μετοχές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και πολλαπλασίασαν τα κλεμμένα; Ποιος;

Οι επιχειρήσεις που έλαβαν τα θαλασσοδάνεια είναι εντελώς ανύπαρκτες αλλά τα πλούτη είναι εντελώς υπαρκτά και οι επιχειρηματίες που τα έκλεψαν εντελώς υπαρκτοί. Ούτε τα πλούτη χάθηκαν μοιραζόμενα στο λαό ούτε οι ιδιοκτήτες είναι άστεγοι και άνεργοι στους δρόμους. Αντιθέτως τριγυρίζουν στους υπουργικούς και κυβερνητικούς διαδρόμους. Ποιος δεν τους ξέρει;

 

Α, ναι βέβαια, δεν τους ξέρει ο Νόμος, η κυβέρνηση, ο κ. Στουρνάρας και ο κ. Χάρης Θεοχάρης ο οποίος τους κάνει και τη μεγάλη χάρη! Έτσι έκαναν τους ταξικούς νόμους. Να χρωστάει η επιχείρηση και όχι ο μεγαλοκλέφτης της! Αυτό θα πει  ο (ταξικός) Νόμος είναι (ταξικός) Νόμος!

Μέχρι τώρα τα χρωστούσαν. Τώρα θα είναι νομίμως δικά τους! Και με τα χαρισμένα κέρδη τους θα χρηματοδοτούν προεκλογικές εκστρατείες και μέσα «ενημέρωσης» για να μας πείσουν να ψηφίσουμε και πάλι αυτούς που τους χαρίζουν τα χρέη και βάζουν σε εμάς πρόστιμα!

Ας δούμε όμως τι… «προβλέπει» για το μέλλον η ρήση «ο (ταξικός) Νόμος είναι (ταξικός) Νόμος».

 

Αυτοί που νομίζουν ότι οι σημερινοί επιχειρηματίες που πιάνονται για χρέη εκατομμυρίων, για κλοπή των επιχειρήσεών τους, για μεγαλοφοροδιαφυγή, έβγαλαν τα δισεκατομμύρια έξω κλπ, θα πληρώσουν, αυταπατώνται οικτρά. Σε 30 ή και πολύ λιγότερα χρόνια, όλα θα είναι νομίμως, και με τα νέα κέρδη, δικά τους. Ωστόσο να μην αμφιβάλει κανείς ότι οι 30 ταξιτζήδες που συνέλαβαν τα όργανα, στις 9/2/2013, να κλέβουν με τα ταξίμετρα θα πληρώσουν μέχρι δεκάρας τα πρόστιμα. Αν και ταξιτζήδες οι ταξικοί νόμοι τους καρατομούν! Στο μεταξύ τα μέσα παραπλάνησης με τους μεγαλοδημοσιογράφους της άρχουσας τάξης για τους κλεπτοκεφαλαιοκράτες θα μας πείσουν ότι αξίζουν την συμπάθειά μας αφού δεν υπάρχουν οι επιχειρήσεις που έκλεψαν αλλά θα μας βάλουν όλους ομαδικά να αλλάζουμε κατά των μικρο-υδραυλικών που δεν έχουν να πληρώσουν το ΦΠΑ τους και  κλεπτοταξιτζίδων που… κατάντησαν τη χώρα υπερχρεωμένη!!! Εμ, άλλο άρχουσα τάξη άλλο φτωχοπρόδρομος και ταξιτζής.

 

Αυτό στην ουσία του δεν θα αλλάξει ποτέ εκτός και αν ανατραπεί ή ίδια η ταξική εξουσία. 

Πολιτικό δίδαγμα: 

Οι ταξικοί νόμοι αλλάζουν μόνο με την αλλαγή της ταξικής εξουσίας. 

Περί Κατίν. Πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι

«Άνθρακες ο θησαυρός» και το «δεύτερο Κατίν»...

ΠΗΓΗ: http://902.gr/eidisi/istoriaideologia/8966/anthrakes-o-thisayros-kai-deytero-katin

Το 2011 στον οικισμό «Βαλ» κοντά στο Βολόντιμιρ-Βόλιν της Δυτικής Ουκρανίας άρχισαν ανασκαφές σε μια σειρά τάφους, που έως τότε αποδίδονταν στους Σοβιετικούς ως αποτέλεσμα των «μαζικών εκτελέσεων πολιτικών κρατουμένων» στην αυγή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι ανασκαφές πραγματοποιήθηκαν από Πολωνούς αρχαιολόγους έπειτα από αίτημα της «Επιτροπής Διαφύλαξης της Μνήμης του Αγώνα και του Μαρτυρίου» στα πλαίσια της «ανάδειξης» των «εγκλημάτων» του «σταλινισμού» (βλέπε κομμουνισμού). Το θέμα έλαβε ευρεία κάλυψη από τα ΜΜΕ, τόσο της Πολωνίας όσο και της Ουκρανίας, τα οποία έκαναν λόγο για ένα «δεύτερο Κατίν».

Όταν όμως το 2012 ανακοινώθηκε το πόρισμα των ερευνών, οι «ενδιαφερόμενοι» έσπευσαν να το θάψουν. Και αυτό γιατί τα ευρήματα από τις ανασκαφές αποδείκνυαν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι τις εκτελέσεις τις είχαν διαπράξει οι Ναζί και όχι οι Σοβιετικοί. Μεταξύ άλλων, οι σφαίρες που βρέθηκαν στους μαζικούς τάφους είχαν διακριτικά που φανέρωναν, τόσο την προέλευσή τους (είχαν παραχθεί στην πολωνική πόλη Σκαρζίνσκο-Κάμενο, που από το 1939 κατεχόταν από τους Γερμανούς), όσο και τον χρόνο κατασκευής τους (το 1941, όταν η περιοχή της Δυτικής Ουκρανίας όπου έγιναν οι εκτελέσεις κατεχόταν από τους Ναζί).

Οι ανασκαφές όμως ανέδειξαν και ένα πρόσθετο πολύ ενδιαφέρον εύρημα. Στους τάφους βρέθηκαν τα σήματα δύο Πολωνών αστυνομικών. Όχι όμως δύο οποιονδήποτε Πολωνών αστυνομικών. Σύμφωνα με τα πολωνικά αρχεία, το ένα από αυτά, το νο.1441 ανήκε στον Jozef Kuligowski και το άλλο, το νο.1099 στον Ludwik Malowiejski. Και οι δύο είχαν συλληφθεί το 1939 από τον Κόκκινο Στρατό και το χειμώνα του 1939-1940 βρίσκονταν κρατούμενοι στο στρατόπεδο Όστασκοβ για τους Πολωνούς αιχμαλώτους πολέμου στην σημερινή περιοχή του Τβερ.

Σύμφωνα, όμως, με την περιβόητη «Απόφαση του Πολιτικού Γραφείου της 5ης Μαρτίου 1940», που πρωτοεμφανίστηκε επί Γκορμπατσόφ προς στοιχειοθέτηση της «σοβιετικής ενοχής» για το Κατίν, οι συγκεκριμένοι κρατούμενοι είχαν περιέλθει «στη διάθεση της NKVD1 στην περιοχή Καλίνιν». Για την περαιτέρω «απόδειξη» μάλιστα της «σοβιετικής ενοχής», είχαν «παρουσιαστεί» και τα σχετικά «έγγραφα» για τη μεταφορά των κρατουμένων από το Όστασκοβ στο Καλίνιν. Στη συνέχεια -και σύμφωνα πάντα με την αστική προπαγάνδα- όλοι δίχως εξαίρεση οι κρατούμενοι εκτελέστηκαν στο εκεί κτήριο της NKVD και θάφτηκαν στα περίχωρα του χωριού Μέντνοε, όπου σήμερα δεσπόζει «μνημείο» για τα «εγκλήματα του σταλινισμού». Και όμως, οι δήθεν εκτελεσμένοι από τη «μυστική αστυνομία του Στάλιν» την άνοιξη του 1940 βρέθηκαν 70 και πλέον χρόνια μετά σε ομαδικό τάφο, δολοφονημένοι από τους Ναζί το καλοκαίρι του 1941!

1.    NKVD: Λαϊκό Επιτροπάτο Εσωτερικών Υποθέσεων

**********************************

Stergios:

Αυτή η «γλυκανάλατη» αλλά τραγική κατά τα άλλα ιστορία με το παιχνίδι των πτωμάτων του Κατίν που κάνουν οι αντικομουνιστές φαίνεται πως ποτέ δεν θα τους βγει. Όσα έργα και αν γυρίσουν, όσους Κορμπατσώφ και Πούτιν και αν επικαλεσθούν δεν τους βγαίνουν τα υλικά. Στη θέση τους θα προτιμούσα να μείνω μόνο στην προπαγάνδα του Γκέμπελς παρά να ψάχνω σε επικίνδυνα για την προπαγάνδα μου πτώματα.

Ο Βάϊντα μας είπε ότι τον πατέρα του τον σκότωσαν οι Σοβιετικοί στο Κατίν. Μάλλον δεν πρέπει να κοιμάται τόσο ήσυχος. Κανείς δεν ξέρει τι θα βγάλουν αύριο κάποιες νεότερες έρευνες των ίδιων των Πολωνών. Και τότε τι θα μας πει για το έργο του; όπως, τι λένε οι απόγονοι των δύο πολωνών αστυνομικών αν έκαναν το ίδιο λάθος να πουν κάποτε ό,τι λέει και ο Βάϊντα;

Το πλέον αστείο είναι ότι το θέμα το ανακυκλώνουν συνεχώς και κάθε χρόνο. Μέχρι και ολόκληρη η στρατιωτική και πολιτειακή ηγεσία της Πολωνίας σκοτώθηκε πηγαίνοντας να… γιορτάσει τη «θυσία του Κατίν» πριν τρία, αν δεν κάνω λάθος, χρόνια. Τόση δίψα για αντικομουνισμό! Αλλά για τους Πολωνούς που έχασαν 6 εκ. δολοφονημένους από τους Ναζί τι ακριβώς νόημα έχει το συνεχές κυνήγι για 3, 12, 17, 23, 30 χιλιάδες και δεν ξέρουμε πόσο θα τους αυξήσουν με ψέματα, νεκρούς του Κατίν; Ας αμφιβάλουν για το ποιος τους σκότωσε. Αλλά μπορούμε να αμφιβάλουμε εμείς γιατί κάποιοι εκεί το φουντώνουν τόσο ώστε να σκεπάζει ακόμη και τα 6 εκ. πολωνούς νεκρούς; Γίνεται να μη ξέρουμε γιατί;

Μέσα στα ντόπια αντικομουνιστικά σχόλια για το Κατίν διάβασα και κάποια που έλεγαν ότι οι κομμουνιστές της Ελλάδας «έπνιξαν» το θέμα και ποτέ δεν το ανέφεραν γιατί ήξεραν καλά ποιοι ήταν οι ένοχοι! Εκτός του ότι έχω προσωπική εμπειρία που έμαθα το θέμα το 1964 από κομμουνιστές που μου είπαν και τη θέση τους, ανακάλυψα και ότι σε συνθήκες βαριάς παρανομίας το 1943, ο παράνομος Ριζοσπάστης είχε δύο άρθρα με ολόκληρο το θέμα του Κατίν στις 3 και 10 Μαΐου 1943! Δηλαδή λίγες μέρες μετά την… αποκάλυψη του Γκέμπελς. Τι να πεις για τους ψεύτες και συκοφάντες;

Όσο για την αλήθεια τους; Ας τη βρουν στην πλέον αξιόπιστη πηγή: Στον Γκέμπελς. Αυτός πρώτος πήρε τα στοιχεία αυτός δεν άφησε σκοπίμως ούτε ένα στοιχείο πίσω του εκτός από την προπαγάνδα για το θέμα. Τα άλλα είναι εκ του πονηρού.

Τέλος ποτέ και κανένας δεν απάντησε σε ένα αιχμηρό, δήθεν αθώο, σχόλιο του αντικομουνιστή Πούτιν πριν 3 χρόνια: Ναι οι σοβιετικοί φαίνεται ότι εκτέλεσαν τους Πολωνούς αξιωματικούς στο Κατίν. Όμως πιθανόν να το έκαναν για να εκδικηθούν την εν ψυχρώ εκτέλεση από τους Πολωνούς, 23.000 σοβιετικών αιχμαλώτων του Πολωνο-σοβιετικού πολέμου του 1920 (που κατέληξε σε ήττα των σοβιετικών και κατάληψη της δυτικής Λευκορωσίας, Ουκρανίας (και Λιθουανίας μαζί με την πρωτεύουσά της) την οποία μετά την είπαν Ανατολική Πολωνία για να φαίνεται κατακτημένη και όχι απελευθερωμένη από το σοβιετικό στρατό). Όλοι άκουσαν μόνο την πρώτη φράση του Πούτιν! Τη δεύτερη που βεβαίωνε για ένα καραμπινάτο και μη αμφισβητήσιμο, όπως του Κατίν, έγκλημα κατά της ανθρωπότητας κανένας δεν την άκουσε ούτε την είδε και όλοι περίπου βρήκαν εντελώς φυσιολογική την εκτέλεση 23.000 σοβιετικών αιχμαλώτων! Κανένας από το αστικότσιφλικάδικο δικτατορικό καθεστώς της εποχής και των σημερινών διαδόχων τους δεν έχει ανάγκη να δώσει εξηγήσεις ούτε να ζητήσει συγνώμη ούτε να γυρίσει ένα έργο, ούτε να προτείνει να γίνει δίκη… ενώ για το Κατίν οι «ιδέες» αυτές περισσεύουν.

Θα απαντήσουν όμως οι Πολωνοί αστοί και κυβερνήτες σήμερα, γιατί εκτελέσθηκαν οι 23.000; θα μας που γιατί αυτοί είναι πιο ασήμαντοι από τους δικούς τους νεκρούς; Εμείς ξέρουμε βέβαια. Όπως ξέρουμε γιατί με τα χρόνια ανεβάζουν τον αριθμό των νεκρών. Θέλουν αν κάνουν έναν ευνοϊκό συμψηφισμό και να τους περισσέψουν νεκροί για τον αντικομουνισμό τους. Αλλά και το άλλο που ονομάζουν «Ανατολική Πολωνία» που κατέλαβαν οι Σοβιετικοί δήθεν όπως οι Ναζί, το κάνουν γαργάρα. Γιατί δεν ήταν ούτε πολωνικό έδαφος, ούτε πολωνικοί πληθυσμοί, ούτε ανατολική Πολωνία. Ήταν απλώς δυτικά σοβιετικά εδάφη με Λευκορωσικό και Ουκρανικό πληθυσμό πλην της Λιθουανίας που κατέλαβαν με πόλεμο οι Πολωνοί κάτω από την μεγάλη επίθεση των δυτικών με στρατούς που ακολούθησε την Οκτωβριανή επανάσταση. Έτσι την αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας της Σ.Ε. την ονόμασαν επίθεση κατά Πολωνικού εδάφους!

Τέλος πάντων ο αντικομουνισμός δεν έχει ούτε άκρη ούτε αρχές. Ότι και να πούμε σε λίγο θα επανέλθουν για το Κατίν με «νέα ευρήματα» που δεν αποκλείεται να καταλήξουν να είναι όπως αυτά στον οικισμό «Βαλ» κοντά στο Βολόντιμιρ-Βόλιν της Δυτικής Ουκρανίας. Και αλλοί και τρις αλλοί μη τυχόν και βρεθούν και άλλα ευρήματα όπως των δύο αστυνομικών για επώνυμους Πολωνούς. Τότε θα πρέπει ο πολωνικός λαός να τους πάρει με τις πέτρες για τα 70 χρόνια ψέματα. Και ο Βάϊντα να γυρίσει το «70 χρόνια στην υπηρεσία του Γκέμπελς».