ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ!

Εξαιρετικά αφιερωμένο στους λάτρεις του ανεπτυγμένου «κοινωνικού καπιταλισμού» των «πολιτισμένων χωρών» της ΕΕ.

 

Πριν λίγες μέρες φίλος μου έλεγε, πόσο ανεπτυγμένα είναι τα κράτη του βορρά της ΕΕ και πόσο τέλεια είναι εκεί η ζωή. Ήταν αδύνατο βέβαια να καταλάβει ότι ο καπιταλισμός έχει και πλούσιες περιοχές όπως εδώ η Κηφισιά, η Πολιτεία ή και η… Ελβετία όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού δεν υποφέρει από πείνα και έχει και αρκετούς πλούσικους. Ήταν αδύνατο να καταλάβει ότι με βάση τη λειτουργία των ανισότιμων ανταλλαγών και της καπιταλιστικής λειτουργίας του  «νόμου της αξίας και της υπεραξίας», 6 δισεκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν και τους απομυζούν για να ζουν πλουσιοπάροχα κάποιες δεκάδες (και αν…) εκατομμύρια, σε νησίδες των καπιταλιστικών χωρών και όχι σε όλη τη χώρα. 

 

Τέτοιες νησίδες τύπου «πλούσιας» Ολλανδίας, Σουηδίας, Δανίας κλπ έχουμε κι εμείς εδώ έχει και η Σ. Αραβία και η Αίγυπτος, και  η Κολομβία… Για να ζουν αυτές οι νησίδες πλούσια υποφέρουν δισεκατομμύρια ανθρώπων από εκμετάλλευση, βομβαρδισμούς, υποδούλωση, διάλυση κρατών και κοινωνιών, πολέμους, παιδική εργασία δούλων, αγοραπωλησία ανθρώπων και ιδίως γυναικών και παιδιών…

Όσα στοιχεία Οργανισμών και όχι από το κεφάλι μου και αν του έφερα για τη φτώχεια κλπ, αμετακίνητος! Δεν ίδρωνε το αυτί του και συνέχισε να νομίζει πως είναι ή θα είναι και αυτός κομμάτι αυτού του πλούσιου και ευτυχισμένου κόσμου.

Στο τέλος χρησιμοποίησε και το ανίκητο όπλο της βλακείας: «εσείς οι κομμουνιστές είστε 100 χρόνια πίσω και δεν μπορείτε να καταλάβετε τον κόσμο»!

Και μια και μιλούσε για την ανεπτυγμένη βόρεια ΕΕ, προφανώς το άρθρο της Λ. Κανέλλη στον Ριζοσπάστη της 23ης Νοεμβρίου2014, όπου με δικά τους στοιχεία αποθεώνεται ο καπιταλισμός του ανθρώπινου εξευτελισμού, είναι χάρισμά του στα μούτρα τα δικά του!

Και ποτέ μη ξεχνάμε την βαθύτερη ερμηνεία αυτών των καταστάσεων και των αντιλήψεων: Στο βάθος φασισμός!

ΑΝΕΥ ΜΑΚΙΓΙΑΖ!

Αμα βγει το μακιγιάζ από το πρόσωπό της, πλυθεί λίγο με σαπούνι και νερό, κατεβεί από τα δεκατετράποντα τακούνια της αστικής υπεροψίας, αφαιρεθεί το ψεύτικο στήθος που μοιάζει μ' αυτό της πρόθυμης τροφού πέντε παιδιών μ' ένα βύζαγμα, άμα το κασιδιάρικο κεφάλι της στερηθεί τη λαμπερή περούκα, άμα γενικώς ξεφτιασιδωθεί χωρίς καν να γδυθεί, ώστε να «λάμψει», τάχα μου, η γυμνή αλήθεια, η Ευρωπαϊκή Ενωση φαίνεται και είναι ως έχει. Μια Φόνισσα χωρίς Παπαδιαμάντη... Οσο και να προσαρμοστούν ή να αμφισβητηθούν οι αριθμοί, όταν έρχονται να επιβεβαιωθούν από τη βουβή αλήθεια της διπλανής πόρτας, τότε ξεπετιούνται από την άβυσσο της πραγματικότητας και καίνε. 

Το 33% των γυναικών στο «χώρο» που λέγεται ΕΕ, έχουν πέσει θύματα σωματικής ή και σεξουαλικής βίας. Εξήντα δύο εκατομμύρια γυναίκες (με αναγωγή στον πληθυσμό, πηγή FRA, Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.) 62.000.000. Αριθμός που αφορά γυναίκες άνω των 15 ετών. Αν σ' αυτό το νούμερο προστεθούν και τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια θύματα κακοποίησης, τότε παθαίνεις βέρτιγκο στην κόλαση και βλέπεις για ουρανό τον πάτο του κρατήρα ενός ενεργού ηφαιστείου αποκτήνωσης...

 

Κι επειδή ο οικονομικός προπαγανδιστικός μακιγιέρ επιμένει στο διαχωρισμό βορρά - νότου, όταν αναφέρεται στα τεχνητά μέλη του ευρωσώματος της Γηραιάς Ηπείρου (χα!) η πρωτιά ανήκει στον εργατικό πετυχημένο βορρά με πρώτες στην κακοποίηση γυναικών: τη Δανία (52%), τη Φινλανδία (47%), τη Σουηδία (46%), την Ολλανδία (45%), τη Γαλλία και τη Βρετανία να ακολουθούν με 44%... Η Ελλάδα έχει ποσοστό δηλωμένων, επιμένω δηλωμένων, περιστατικών κακοποίησης 25%, κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσον όρο του 33% . Δε θα παραθέσω εδώ τους αριθμούς ειδικότερων παραμέτρων όπως η άσκηση ψυχολογικής βίας ή η σεξουαλική παρενόχληση που έτσι κι αλλιώς χτυπάνε ταβάνι παντού.

Ομως στην πατρίδα μας οι γυναίκες δε ζητάνε βοήθεια. Μεγάλη αναστολή η ντροπή, η ανέλεγκτη έκθεση και η βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ότι, όπου και να πας, βοήθεια δε θα βρεις έξω από κάποιο φίλο-η ή συγγενή που μπορεί να στέρξει. Εδώ, στην Αστυνομία καταφεύγει το 14% μόλις, ενώ το 11% καταφεύγει σε δικηγόρο, το 6% στο νοσοκομείο και το 1% στις έτσι κι αλλιώς λιγοστές κοινωνικές υπηρεσίες. Στα... πραγματικά και κοινωνικά «νεκροταφεία» κακοποιημένων γυναικών δεν συλλέγονται ούτε τηρούνται αρχεία...

 

Σ' αυτήν την Ευρώπη του πολιτισμού, που ανατριχιάζει και δικαίως, με τις απαγωγές κοριτσιών «δυτικής παιδείας» από τερατώδεις «Μπόκο Χαράμ» σέχτες, που πρώτα χρηματοδοτεί κι ύστερα καμώνεται ότι εκπλήσσεται που στέλνει κι ανθρώπους σε μηχανισμούς φανατικών σφαγέων της κλασικής ιμπεριαλιστικής σχολής (όπως το ISIS) οι γυναίκες εκπαιδεύονται συστηματικά να «ποστάρουν» στα κοινωνικά δίκτυα μόνο τη μακιγιαρισμένη τους μορφή. Αυτοεκτίθενται στο ψευδές ιδεώδες μιας «θετικής» αποδοχής. Έτσι ήρθε σα «φυσική» εξέλιξη και η διαδικτυακή κακοποίηση και παρενόχληση, η σκοτεινή πλευρά σ' ένα φως που εκβαρβαρίζει ανεπαισθήτως τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος διόγκωσης του άθλιου αυτού αριθμού στην ταχύτατα οπισθοδρομούσα ΕΕ, είναι η αποϊδεολογικοποίηση της κακοποίησης των γυναικών. Με επιδερμικές ψυχαναλύσεις, ιατρικοφιλοσοφικές προσεγγίσεις αληθοφανέστατες μάλιστα, με αναγωγή σε κοινωνικούς αυτοματισμούς που αναπαράγονται ως αρχέγονες, του τύπου «πεινάω - σκοτώνω» όχι επαναστατώ, «ξεπέφτω οικονομικά - αυτοκτονώ» όχι οργανώνομαι και παλεύω κ.λπ. η κακοποίηση των γυναικών ως μορφή βίας, φυλακίζεται στην κοινωνική και ατομική παθογένεια.  

Το καλύτερο, δηλαδή, διαβατήριο για το φασισμό τυπώνεται στο πετσί των γυναικών, της μάνας που τους γέννησε...

ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Φίλε μου δεν είναι έτσι…

Ένας φίλος στο φ/β, ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ, είχε την καλοσύνη να κριτικάρει την πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ αλλά ταυτόχρονα να αμφισβητήσει κατά πόσο οι κομμουνιστές γνωρίζουν τι είναι επανάσταση και δικτατορία του προλεταριάτου.

Έδωσα μια μακροσκελή απάντηση, όχι τόσο για τον ίδιο, όσο για να καταγραφεί μια άποψη και κυρίως για να τη διαβάσουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται γι αυτά αλλά συνήθως δεν βρίσκουν νέα κείμενα από σημερινές ιδεολογικές μάχες.

Παναγιώτη,

Οι αρχικές παρατηρήσεις σου για τη συνείδηση του λαού και το σωστό και  λάθος είναι σωστές, το ίδιο με άλλα λόγια είπα κι εγώ τόσο θεωρητικά όσο και με την αναφορά μου τον Λένιν, τον Φιντέλ και τον Τσε.

Από κει και πέρα όμως; Μπορείς να θέτεις πολλά ερωτηματικά αλλά μη νομίζεις πως υπάρχει τίποτα αναπάντητο από την ως τώρα ζωή, πλην του μέλλοντος. Μην υποτιμάς τους κομμουνιστές, να διαφωνείς αλλά όχι να τους υποτιμάς ότι δεν ξέρουν.

Ρωτάς αν ξέρουμε τι ακριβώς λέμε επανάσταση, τι θα αλλάξουμε κλπ προφανώς αμφιβάλλοντας. Έχει απαντηθεί πολλές φορές από την ιστορία γιατί το θέτεις; Δηλαδή το ξέρουν όλοι αλλά όχι εμείς;  Μιλάς για δικτατορία του προλεταριάτου αλλά πως είναι δυνατόν να ρωτάς αν την κάνει το κόμμα; Πως μπερδεύεις τα πράγματα και νομίζεις πως μια ταξική δικτατορία μπορεί να την επιβάλει ένα κόμμα και όχι μόνο μια τάξη; Πουθενά στην ιστορία η τάξη δεν ήταν κόμμα, ούτε το κόμμα τάξη. Κάνε όσους συνδυασμούς θέλεις αλλά κοίτα πως η ιστορία τιμωρεί όσους δεν κατανοούν τι είναι ταξική δικτατορία και τι πολιτική διαχείρισή της, από την Κομμούνα του Παρισιού μέχρι τις μέρες μας.

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Για την επανάσταση (την κοινωνική - ταξική εννοώ) θα απαντήσω σύντομα με προσπαθώντας να την προσεγγίσω μαρξιστικά. Είναι η βίαια διαδικασία  αντικατάστασης ενός κοινωνικοοικονομικού συστήματος παραγωγικών σχέσεων, μαζί με όλο το εποικοδόμημα με άλλο. Χωρίς την αντικατάσταση των παραγωγικών σχέσεων, καμία τέτοια επανάσταση δεν υπάρχει και το ίδιο σύστημα με το ίδιο εποικοδόμημα θα συνεχίζεται, με διάφορες αλλαγές στη μορφή πχ από αστική δημοκρατία σε φασισμό και αντίστροφα. 

Η έννοια της βίας εδώ δεν ταυτίζεται με τη φυσική βία που συμβαίνει κατά τη διαδικασία υλοποίησης της μετάβασης και παίρνει διάφορες μορφές, ακόμη και αιματηρές αλλά με την έννοια της χωρίς έλεος αντικατάσταση των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων από τις «σοσιαλιστικές» (κομμουνιστικές στο πρώτο μεταβατικό στάδιο). Στην ουσία αυτή η αντικατάσταση είναι η ουσία της επανάστασης και όχι οι βίαιες μορφές που λαμβάνει αναγκαστικά για να υλοποιηθεί η αντικατάσταση της μιας ταξικής εξουσίας από την άλλη.

Όσο για τους τρόπους μετάβασης και τις μορφές της επαναστατικής διαδικασίας έχει δει τόσες περιπτώσεις η ιστορία, αν προσθέσουμε κι εμείς μία δεν θα βλάψει.

Και μην αρχίζεις τώρα για τις συμμαχίες και τη σχέση μεταρρύθμισης και επανάστασης, γιατί και αυτά είναι απαντημένα και κάθε επανάσταση τα εφαρμόζει ανάλογα με τις ιδιομορφίες της από τους εργατικούς Σπαρτακιστές μέχρι τους αγροτοεργάτες της κινεζικής επανάστασης και μελλοντικά μέχρι τους εργάτες του πνεύματος.

Στη βάση επιβάλλεται η «ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ» (ΔτΠ) και στο εποικοδόμημα το «ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ» (προσοχή, μη τα ταυτίζουμε). Στο κράτος της υπάγεται και το πολιτικό σύστημα διαχείρισης της ΔτΠ, το οποίο είναι παράγωγο της ΔτΠ και εμπεριέχει τη σοσιαλιστική δημοκρατία, το Δίκαιο, τις πολιτικές και άλλες ελευθερίες, τα πολιτικά κόμματα, τον πολιτισμό και την ηθική της νέας (ταξικής) εξουσίας κλπ.

Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ

Ποτέ να μη ταυτίζουμε τη Δικτατορία του Προλεταριάτου με το Κράτος της Δικτατορίας του Προλεταριάτου και πολύ περισσότερο με το σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης στο σοσιαλισμό και το κόμμα που είναι στη κυβέρνηση αυτή. Το δεύτερο είναι παράγωγο του πρώτου και δεν υπάρχει χωρίς αυτό.

Για να καταλάβουμε καλά τι είναι ΔτΠ, σημαίνει τον εξής απόλυτο δικτατορικό κανόνα στις παραγωγικές σχέσεις που λέει: όλα τα μέσα παραγωγής ανήκουν στους παραγωγούς, όλο το προϊόν της παραγωγής ανήκει στους παραγωγούς, απαγορεύεται η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και οι παραγωγικές δυνάμεις διευθύνονται από τους ιδιοκτήτες παραγωγούς (εργατική τάξη). Αυτός ο κανόνας, αυτή η επιβολή της εργατικής τάξης να απαγορεύσει σε οποιονδήποτε ιδιώτη (καπιταλιστή) να εκμεταλλευτεί άλλον άνθρωπο (εργάτη) μετατρέποντας την εκμετάλλευση σε κεφάλαιο είναι δικτατορική επιβολή, είναι  ΔτΠ. Δεν θα ρωτήσει κανέναν η εργατική τάξη για να αποτινάξει την εκμετάλλευση και να απαγορεύσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Όπως οι καπιταλιστές επέβαλαν την εκμετάλλευση και όλο το προϊόν της παραγωγής να ανήκει σε αυτούς μη ροτόντας κανέναν και ποτέ. Αν δεν υπάρχει η (ταξική) δικτατορία τους δεν υπάρχουν ούτε αυτοί.

Η ΔΤΠ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ.

Αν δεν κατάλαβες τι λέω, δες πως είναι διαρθρωμένη η καπιταλιστική κοινωνία. Στη βάση, στις παραγωγικές σχέσεις, επιβάλλεται η απόλυτη δικτατορία του κεφαλαίου (αστικής τάξης) ενώ στο εποικοδόμημα έχει το κράτος του κεφαλαίου με τις διάφορες μορφές διαχείρισης και το πολιτικό σύστημα, την αστική δημοκρατία, τη συνταγματική μοναρχία, τον φασισμό κλπ. Μιλάμε για απόλυτη ταξική δικτατορία στη βάση η οποία δεν σχετίζεται με την όποια πολιτική δικτατορία στα καπιταλιστικά κράτη, παρά μόνο ως ιδιοκτήτης προς διαχειριστή, είτε είναι αστός δημοκράτης είτε δικτάτορας φασίστας.  

Συνεπώς στον σοσιαλισμό, κανένα κόμμα δεν μπορεί να επιβάλλει καμία ΔτΠ, αυτή την επιβάλει μόνο η εργατική τάξη, είναι η εξουσία της και δεν τη μοιράζεται με κανένα κόμμα, ούτε ταυτίζεται με καμιά μορφή διαχείριση της, τηρώντας καθαρή σχέση ιδιοκτήτη –προς διαχειριστή. Το όποιο κόμμα καθοδηγήσει την εργατική τάξη να εγκαταστήσει τη ΔτΠ δεν είναι παρά ένα πολιτικό δημιούργημά της για το δικό της σκοπό, δεν είναι κάτι ανεξάρτητο. Το όποιο κόμμα της εργατικής τάξης κυβερνά - και μπορεί να έχουμε πολλά κόμματα της εργατικής τάξης αφού η αλήθεια είναι μία αλλά οι βαθμοί προσέγγισης της πολλοί (αναγκαιότητα και τυχαίο) – δεν ταυτίζεται με τη ΔτΠ αλλά με τη σοσιαλιστική δημοκρατία και τις μορφές της.

Αυτή η γελοιότητα, να ταυτίζουν την ΔτΠ με ένα κόμμα ή με μια μορφή διακυβέρνησης ή με τη σοσιαλιστική δημοκρατία, είναι απίστευτη αλλά δυστυχώς αυτή έχει επικρατήσει ως ερμηνεία. Γνωστή η ανιστόρητη φράση: η δικτατορία (του προλεταριάτου) είναι δικτατορία (πολιτική!). Στην πραγματικότητα σκοπίμως ή από αδυναμία δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την ΔτΠ από το κράτος της ΔτΠ. Ή να το πω αλλιώς, να ξεχωρίσουν την ταξική δικτατορία της εργατικής τάξης από τη πολιτική διαχείριση της δικτατορίας της εργατικής τάξης που είναι η σοσιαλιστική δημοκρατία. Άλλο το ένα άλλο το άλλο. Το πρώτο δεν αλλάζει ποτέ ως κανόνας αλλιώς δεν υπάρχει το σύστημα όλο, το δεύτερο αλλάζει συνεχώς μορφές υπηρετώντας το πρώτο. 

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ

Αν προσέξουμε όμως τη βάση στις παραγωγικές σχέσεις, δλδ τη διεύθυνση των παραγωγικών δυνάμεων, αυτή, επειδή η ιδιοκτησία είναι συλλογική,  δεν μπορεί παρά να είναι δημοκρατική, δεν γίνεται αλλιώς. Έτσι ανεβαίνουμε στο επίπεδο της πολιτικής με τη σχεδιασμένη οικονομία από τους εργαζόμενος και από όλο το λαό. Αυτό είναι που κάνει το σοσιαλισμό και τη ΔτΠ δημοκρατικότερη από κάθε δημοκρατία του κεφαλαίου, αφού η δικτατορία του κεφαλαιοκράτη στη επιχείρηση αντικαθίσταται από τη δικτατορία του εργάτη που στο επίπεδο του εποικοδομήματος μετατρέπεται σε δημοκρατία για να διευθύνει την επιχείρηση και την οικονομία συλλογικά, δημοκρατικά, αλλιώς δεν υπάρχει διεύθυνση, καταστρέφεται η ΔτΠ και παλινορθώνεται ο καπιταλισμός. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε εδώ.

Ανεξαρτήτως αν θα έχουμε στην πολιτική εξουσία δημοκρατική ή «αριστερή διακυβέρνηση» ΣΥΡΙΖΑ, θα έχουμε ταυτόχρονα στην ταξική εξουσία την αδιατάρακτη δικτατορία του κεφαλαίου. Ποτέ δεν ταυτίζεται η ταξική δικτατορία του κεφαλαίου που δεν αλλάζει αν δεν ανατραπεί ως τέτοια, με την όποια πολιτική μορφή διαχείρισης αυτής της ταξικής δικτατορίας.

Μετά από αυτά κοίταξε τώρα το σύστημα που πάει να διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και αν είναι δυνατόν, επειδή θα κάνει κάποιες κινήσεις αναδιανομής εισοδήματος κλπ να εξαλειφθεί η βασική παραγωγική σχέση (δικτατορία του κεφαλαίου) η οποία μας λέει ότι όλο το προϊόν της παραγωγής δεν ανήκει στους παραγωγούς (εργάτες) αλλά στους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής καπιταλιστές οι οποίοι αυξάνουν τα κέρδη, τα μετατρέπουν σε κεφάλαιο και φυσικά ξανά σε ιδιόκτητα μέσα παραγωγής. Αυτό ούτε να το αγγίξει δεν θα διανοηθεί. Μιλάμε για αδιατάρακτη δικτατορία του κεφαλαίου ό,τι και να γίνεται στο εποικοδόμημα και στην κυβέρνηση. Οι μικρές αλλαγές στις κυβερνήσεις είναι για να ξεγελάμε τους αφελείς αλλά οι κομμουνιστές ξέρουν καλά ότι στη βάση πάντα ισχύει η ταξική δικτατορία του κεφαλαίου, εν όσο δεν ανατρέπονται οι παραγωγικές σχέσεις.

Συγγνώμη απ’ όσους κούρασα αλλά δεν ήταν τόσο απλό. Απλή όμως ίσως είναι η παρακάτω ανάρτηση.

http://aristeripolitiki.blogspot.gr/2013/03/blog-post_16.html

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΤΕΡΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

 

Χίλια σωματεία εργαζομένων, μικρομεσαίων, αγροτών, συνταξιούχων και μαζικών οργανώσεων!

Τι να πεις!!! Απίστευτα μεγάλη συγκέντρωση του λαού (1/11/2014), με συμμετοχή 1.000 οργανώσεων, οργανωμένη από το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, την ΜΑΣ, την ΟΓΕ και άλλους μαζικούς φορείς, υποστηριζόμενη από το ΚΚΕ.

Κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί το μέγεθός της, ούτε καν οι οργανωτές, που άφησαν χωρίς μεγάφωνα τα πίσω στους δρόμους Πανεπιστημίου, Σταδίου, Ακαδημίας και Β. Σοφίας, μη υπολογίζοντας ότι θα ήταν η μεγαλύτερη μαζική λαϊκή συγκέντρωση των τελευταίων χρόνων και φυσικά η μεγαλύτερη που οργάνωσαν ποτέ οι ταξικές και οι μαζικές λαϊκές οργανώσεις.

Από κει και πέρα ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του για το ποιος οργανώνει το λαό και ποιος αγωνίζεται.

Άγνωστο αν τα κανάλια το δείξουν και τι γραμμή πήραν, να το υποβιβάσουν ή να το πνίξουν. Πάντως δεν καταπίνεται και τόσο εύκολα από την αστική τάξη και τα μέσα της που, αν το αγνοήσουν απλώς θα γίνουν για μια ακόμη φορά αναξιόπιστα και ρεζίλι.