Φτώχεια πείνα και εξαθλίωση των… εφοπλιστών

Πάνω από 9 δισ. δολ. επένδυσαν σε αγορές second hand πλοίων και ναυπηγήσεις οι Έλληνες εφοπλιστές το 2012, έναντι 14 δισ. δολ. τον προηγούμενο χρόνο, καθώς γενικότερα η χρονιά χαρακτηρίσθηκε από πτώση των αξιών των πλοίων, λόγω της κρίσης αλλά και της μειωμένης ναυπηγικής δραστηριότητας.

Σύμφωνα με τη Ναυτεμπορική, οι Έλληνες εφοπλιστές προχώρησαν σε παραγγελίες νεότευκτων πλοίων που αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 10% των συνολικών παραγγελιών, ενώ απέκτησαν «από δεύτερο χέρι» πλοία συνολικής μεταφορικής ικανότητας ίσης με το 32% περίπου της συνολικής χωρητικότητας που άλλαξε χέρια.

Παγκοσμίως το 2012 δόθηκαν παραγγελίες για 1.423 πλοία, μεταφορικής ικανότητας 60,7 εκατ. dwt, έναντι 1.782 πλοίων μεταφορικής ικανότητας 100,2 εκατ. dwt το 2011.

Επίσης στον τομέα των αγοραπωλησιών άλλαξαν χέρια 1.228 πλοία μεταφορικής ικανότητας 57,2 εκατ. dwt έναντι 1.116 πλοίων (54,9 εκατ. dwt) το 2011.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ναυλομεσιτικού οίκου Golden Destiny, ο ελληνικός εφοπλισμός τη χρονιά που πέρασε προχώρησε στην παραγγελία 116 πλοίων συνολικής μεταφορικής ικανότητας 8,80 εκατ. dwt και αξίας άνω των 5,12 δισ. δολ. χωρίς να υπολογίζονται οι παραγγελίες 34 πλοίων η τιμή των οποίων δεν έγινε γνωστή. Το 2011 οι ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες είχαν προχωρήσει σε παραγγελίες 185 πλοίων, επενδύοντας 9,35 δισ. δολ. χωρίς να υπολογίζεται η αξία 76 πλοίων για τα οποία δεν δημοσιοποιήθηκε η αξία τους.

Πηγή: voria.gr

Σχόλιο.

Τι να πει κανείς; φτώχεια, πείνα και εξαθλίωση των λαών είναι η πηγή των κερδών των εφοπλιστών. Δεν πέφτουν από τον ουρανό λεφτά. Κάποιοι τα χάνουν (τους τα αρπάζουν) για να τα κερδίζουν αυτοί. Κατά τα άλλα σύσσωμος ο εφοπλιστικός κόσμος ψηφίζει τα μνημόνια, απαιτεί να μη σπαταλάει ο λαός τα λεφτά σε τρόφιμα, φάρμακα, σχολεία και υπερψηφίζει τη φορολόγηση του λαού και την απαλλαγή των κερδών του. Αυτό θα πει να είσαι άρχουσα εκμεταλλευτική τάξη.

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΦΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΑΠΕΡΓΙΕΣ!

Είναι προφανές για τα μέσα ενημέρωσης του κεφαλαίου, όπως η «Ημερησία», ότι οι απεργίες είναι απώλεια για την κοινωνία! Έτσι μας πασάρουν με ευκολία ότι η απεργία στα μέσα μαζικής μεταφοράς έφερε μείωση εσόδων, που μόνο για τον Ιανουάριο εκτιμάται ότι θα ξεπεράσουν τα 12 εκατ. ευρώ και άρα… άρα πρέπει να αυξηθούν τα εισιτήρια για να καταλάβει η κοινωνία ότι εχθρός της και αίτιο των ταλαιπωριών αλλά και των αυξήσεων των εισιτήριων είναι οι απεργοί!

Χωρίς πρόβλημα μάλιστα μας λένε ότι είναι «ενδεχόμενο» η αύξηση να φτάσει στο 25%... και απλά μας θυμίζει ότι αυτό ήταν απαίτηση της τρόικας στο μνημόνιο 3 που εξυπακούεται ότι... αρνήθηκε να εφαρμόσει η κυβέρνηση αλλά να τώρα οι απεργοί «συμμαχώντας» με την τρόικα υπονομεύουν τις προσπάθειες της κυβέρνησης και μας επιβάλλουν τις αυξήσεις! 

… και μάλιστα 25%!!! Πως δεν είπαν 250%; Μην απορείτε και μην αμφισβητείτε, θα μπορούσαν και αυτό. Μήπως δεν αύξησαν τον φόρο του πετρελαίου θέρμανσης από τον Απρίλη του 2011 μέχρι τον Οκτώβρη του 2012 κατά 1471%! Ναι 1471% και όποιος θέλει ας μας πει ότι η αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης από τα 21 ευρώ το χιλιόλιτρο στα 330 ευρώ (συν και ο συμπαρασυρόμενος ΦΠΑ πάνω στην αύξηση) δεν είναι 1471%.

Άξιος ο μισθός, οι μίζες και οι εργολαβίες τους!

Ο κανιβαλισμός της ισότητας

Φίλη μου ακούγοντας τα γεγονότα με την απεργία και την αλύγιστη και αγωνιστική στάση των εργαζομένων στο Μετρό που ζητάνε να είναι εκτός ενιαίου μισθολογίου, εξανέστη.

-Μα είναι δυνατόν; Εμάς δηλαδή, οι άλλοι του Δημοσίου, γιατί μας έκοψαν το μισθό και μας τον έφτασαν στα 1.000 ευρώ; Γιατί αυτοί να παίρνουν 1.500; Ισότητα είναι αυτή;

-Μα της λέω έχουν πτυχία, δουλεύουν στο υπόγειο…

-Να πάρουν όσα όλοι στα 1.000 ευρώ και αν έχουν πτυχίο να πάρουν και το 5%! Αυτό θα πει ενιαίο μισθολόγιο!

Το ξανασκέφτηκα. Είχε δίκαιο η φίλη. Για ισότητα δεν παλεύουν οι εργαζόμενοι;

Μετά μου ήρθε μια αναλαμπή. Θυμήθηκα έναν εργάτη στο λεωφορείο που έλεγε κάπως φωναχτά:

-Μα γιατί οι δημόσιοι να παίρνουν 1.000 και πάνω ευρώ και εμείς του ιδιωτικού τομέα μόνο 600; Να παίρνουν και αυτοί 600. Τι θα πει ενιαίο μισθολόγιο που δεν είναι ενιαίο για δημόσιους και ιδιωτικούς; Δεν είμαστε ίσοι οι εργαζόμενοι;

Ο εργάτης πράγματι είχε δίκαιο. Κανονικά έπρεπε να υπάρχει ένα μισθολόγιο για δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αυτό θα ήταν πράγματι ενιαίο μισθολόγιο.

Κάτι δεν μου πήγαινε όμως. Θυμήθηκα την έκθεση της τρόικας και του ΔΝΤ που έλεγε ότι δεν είναι δυνατόν στα Βαλκάνια να έχουμε σε κάθε χώρα διαφορετικούς μισθούς. Όλοι οι εργαζόμενοι είναι ίδιοι και ίσοι(!) και για να έχουν ίσους όρους ανταγωνισμού πρέπει να παίρνουν όλοι μισθό Βουλγαρίας κάπου 200 ευρώ.

Σκέφτηκα και πάλι ότι αυτό είναι δίκαιο και αυτό σημαίνει ισότητα των εργαζομένων ανεξαρτήτως χώρας. Άλλωστε, όπως λένε οι κομμουνιστές, η εργατική τάξη είναι παγκόσμια και δεν χωρίζεται με σύνορα! Άρα η τρόικα και το ΔΝΤ έχουν δίκαιο! Δεν είναι δυνατόν ο Βούλγαρος και ο Ρουμάνος να παίρνουν 200 ευρώ και οι Έλληνες 600 και 1.000. Αυτό μάλιστα, είναι ο διεθνής ορισμός της ισότητας της εργατικής τάξης!

Ωστόσο κάτι πάλι με ενοχλούσε. Αποφάσισα να το ξανασκεφτώ. Ευτυχώς με βοήθησε ο πρώην υφυπουργός κ. Πέτρος Δούκας, που παρεμπιπτόντως καλείται να δικαιολογήσει κάτι εκατομμύρια που έχει χωρίς δικαιολογητικά, με εκείνο το μνημειώδες άρθρο του που πρότεινε να στρατευθούν σε τάγματα εργασίας οι άνεργοι και να δουλεύουν τζάμπα προσφέροντας στην κοινωνία. Έτσι και αλλιώς όταν κάθονται όχι μόνο αυτό είναι μήτηρ πάσης κακίας αλλά επί πλέον τρώνε φαγητό και πίνουν και νερό, χωρίς να δουλεύουν, αλλιώς πως ζουν;

Πολύ σωστός, λέω, ο κύριος Πέτρος!

Όμως και αυτή η πρόταση είχε πρόβλημα. Περιείχε την ανισότητα. Η σκέψη μου, ως λάτρης της ισότητας, αυτόματα πήγε λίγο παραπέρα. Γιατί να δουλεύουν μόνο οι άνεργοι τζάμπα; Να δουλεύουν όλοι οι εργαζόμενοι τζάμπα! Άλλωστε αυτό θα πει προσφορά στην κοινωνία. Επί πλέον οι εργάτες δεν ανήκουν στον εαυτό τους, το λένε και οι ίδιοι, ανήκουν στην κοινωνία. Άρα πρέπει να της προσφέρουν τα πάντα.

Θεώρησα αυτή την τελευταία μου σκέψη ως την κορυφαία αναλαμπή περί ισότητας και κοινωνικής προσφοράς της εργατικής τάξης.

Αυτή η ιδέα πηγαίνει ασορτί και με τον κομμουνισμό. Στον κομμουνισμό δεν λένε ότι οι εργαζόμενοι προσφέρουν στην κοινωνία ανάλογα με τις δυνάμεις τους; Δεν λένε ότι η εργασία τους είναι άμεσα κοινωνική; Δεν λένε ότι όλοι είναι ίσοι; Γιατί λοιπόν να περιμένουμε τη Δευτέρα Παρουσία του κομμουνισμού που επαγγέλλεται το ΚΚΕ και να μην εφαρμόσουμε την ισότητα από τώρα;

Έμεινα κάγκελο! Γιατί άραγε;

Να γιατί πρέπει να επιστρατευθούν όλοι και όχι μόνο οι εργάτες του μετρό. Άλλωστε το είπε και ο Πρωθυπουργός: «εξαιρέσεις δεν κάνουνε σε κανένα»!

Μιλάμε για ξαφνική λατρεία της ιερής έννοιας της ισότητας από όλους!

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΒΕΒΑΙΑ.

Κρίσιμο σταυροδρόμι της ταξικής πάλης

Σε κρίσιμο σημείο έχει φτάσει η αντιπαράθεση της εργατικής τάξης με την εξουσία του κεφαλαίου. Αυτό που βλέπουμε με την επίθεση της κυβέρνησης κατά των εργαζομένων στο μετρό και στις αστικές συγκοινωνίες δεν είναι μια απλή αντιπαράθεση με συνδικαλιστικό περιεχόμενο. Είναι η σύγκρουση δύο τάξεων σε ένα από τα άπειρα μέτωπα που αντιπαρατίθενται. 

Το αποτέλεσμα της μάχης αυτής είναι κρίσιμο τόσο πολιτικά όσο και ψυχολογικά. Η αστική τάξη βρίσκεται ακόμη σε μεγάλη επίθεση κατά των εργατικών δικαιωμάτων και η εργατική τάξη βρίσκεται στις τελευταίες μάχες οπισθοφυλακών μετά την παγκόσμια ήττα της το 1989- 1990. Η εξέλιξη της μάχης αυτής θα κρίνει αν θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση στην ταξική πάλη με αναστροφή της φθίνουσας αντίστασης των εργαζομένων. Θα είναι αυτή μια απεργία που θα ανοίξει τους δρόμους που δεν κατάφερε να ανοίξει η ηρωικότερη απεργία των τελευταίων δεκαετιών, αυτή των χαλυβουργών;

Η επίταξη – επιστράτευση και η αστυνομοκρατία που αποφάσισε η κυβέρνηση είναι ένα από τα έσχατα μέσα που επιστράτευσε πολύ πρόωρα για τέτοιες μάχες. Δείχνει αν μη τι άλλο την απόφασή της να καταστείλει την αντίσταση στη γέννα της. Φαίνεται όμως ότι δεν της βγαίνει και προπαντός δεν υπολόγισε στην αλληλεγγύη των εργαζομένων και του λαού. Αυτή η αλληλεγγύη θα είναι αποφασιστικής σημασίας για το πού θα γύρει η πλάστιγγα. 

Ένα από τα ζητήματα που θέτει εκ των πραγμάτων αυτή η απεργία είναι και το ξεκαθάρισμα του συνδικαλιστικού κινήματος από τους υπηρέτες του συστήματος. Κάθε μέρα που περνάει οι μέρες του ξεπουλημένου και συμβιβασμένου συνδικαλισμού τελειώνουν. Έγινε πια παλιοσίδερα. Δεν θα μπορεί τώρα να είναι και με την εξουσία και «με τους εργαζόμενους». Το ποτάμι της ταξικής πάλης θα τους συμπαρασύρει και πολλές συνειδήσεις συνδικαλισμένων εργατών θα τις ωριμάσει ταχύτατα σε ταξική κατεύθυνση. 

Η κατάληξη αυτής της μάχης είναι αντικειμενικά κρίσιμη και για την μεταβολή στους πολιτικούς συσχετισμούς δυνάμεων και αυτό εντελώς ανεξάρτητα από το τι πολιτική θέση έχουν οι απεργοί. Θα φανεί ένα φως που λέει πως ο λαός μπορεί; Τότε θα αρχίσουν και οι πολιτικές μεταβολές προς το κομμουνιστικό κίνημα που φαινομενικά έχουν βαλτώσει.

Στη στρούγκα…

Ο διοικητής του ΙΚΑ Ρ. Σπυρόπουλος αφού μας λέει, σε άρθρο του, ότι είναι αναγκαίο  να θεσπιστεί ο θεσμός της Ενιαίας Εθνικής Σύνταξης Πείνας των 320 ευρώ προς όλους τους πολίτες, απορεί γιατί δεν τρέχουμε όλοι στα επαγγελματικά ταμεία και στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες για συμπλήρωμα της σύνταξης, της περίθαλψης κλπ. Γιατί δεν θέλουμε να πληρώνουμε δηλαδή δυο και τρεις φορές τη μια σύνταξη!

Στο τέλος όμως θρηνώντας για το έγκλημα της εξουσίας που υπηρετεί με ζήλο χρόνια τώρα, μας λέει ότι «τα πραγματικά θύματα της εισφοροδιαφυγής ήταν οι Έλληνες συνεπείς φορολογούμενοι και οι ασφαλισμένοι, αφού απώλεσαν συντάξεις και παροχές λόγω της πολύχρονης οικονομικής ασφυξίας του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ»! Σώπα! Εσύ που ήσουν δηλαδή όταν είχες χρησθεί συνδικάλα, στέλεχος του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ και υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων;

Το πανό τα λέει όλα και δείχνει τι απάντησαν οι συνταξιούχοι του ΙΚΑ στον Ρ.Σ. όταν ήταν υφυπουργός "Κοινωνικών Ασφαλίσεων"!

Και τι προτείνει; «Τη στήριξη μιας εθνικής συμφωνίας που θα ανατρέπει τις παθογένειες του παρελθόντος η οποία είναι επιτακτική ανάγκη για τη σωτηρία των επιχειρήσεων, της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης και των συντάξεων και μας αφορά όλους, δημόσιους λειτουργούς, επιχειρηματίες, συνδικάτα και εργαζομένους».

Μπράβο ρεφόρμα με βούλα! «Εθνική Συμφωνία» θέλεις να μας πνίξεις και πάλι στη στρούγκα!

Αυτός ήταν συνδικαλιστής, αυτός ήταν υφυπουργός, αυτός είναι και τώρα.

Δεν θα περάσει ο φασισμός…

• Οι αντιστασιακοί επί χούντας κατά του νεοφασισμού

Σε μια σεμνή τελετή παλιοί συναγωνιστές , αντιστασιακοί κατά της δικτατορίας των συνταγματαρχών 1967-1974 έκοψαν τη πρωτοχρονιάτικη πίτα τους και έστειλαν τα δικά τους μηνύματα στην εξουσία, στην τρόικα, στους νεοφασίστες, στους ιμπεριαλιστές αλλά και στον ελληνικό λαό.

Χαρακτηριστικό είναι το μέρος της ομιλίας του προέδρου του Συνδέσμου Φυλακισθέντων – Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967 – 1974 Νίκου Τριανταφύλλου για το αναδυόμενο νεοφασιστικό φαινόμενο.

 

Τα κυριότερα σημεία της ομιλίας που αξίζει να τα διαβάσουμε με προσοχή έχουν ως εξής:

(….)

Θα ήμασταν ουτοπικοί ή και αφελείς αν πιστεύαμε πως με τις ευχές θα μπορούσαμε να αλλάξουμε το μέλλον μας, καθόσον δεν μας διαφεύγει πως τα κοινωνικά φαινόμενα εξελίσσονται σύμφωνα με τους δικούς τους εσωτερικούς νόμους και κανόνες, διαψεύδοντας πολλές φορές και τις επιθυμίες και τις προσδοκίες μας.

Ο χρόνος που πέρασε οφείλουμε να παραδεχτούμε πως δεν ήταν αυτός που εμείς θα θέλαμε, και πως στη διάρκειά του συνέβησαν πολλά και αρνητικά που καθόρισαν και σημάδεψαν τη ζωή μας. Κληρονόμησε στον νέο, που τον διαδέχτηκε, την οικονομική κρίση που συνεχώς βαθαίνει κατ τις επιπτώσεις που αυτή έχει στη ζωή των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση και τα δυσβάστακτα αντιλαϊκά μέτρα που πάρθηκαν έχουν οδηγήσει τις λαϊκές οικογένειες στην απόγνωση και στην εξαθλίωση.

Το σήριαλ που ξετυλίγεται, μπρος στα μάτια μας, σχετικά με τη λίστα Λαγκάρτ, δείχνει και την ύπαρξη χρήματος, και την διαπλοκή του πολιτικού προσωπικού και τη σαπίλα του συστήματος.

Αντιτασσόμαστε στις πολιτικές εκείνες, που σε ευρωπαϊκό και τοπικό επίπεδο δημιουργούν συνθήκες επώασης του αυγού του φιδιού.

Μας ανησυχεί η άνοδος του νεοναζισμού στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, καθώς η απόχτηση κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, του νεοναζιστικού μορφώματος «Χρυσή Αυγή».

Μας προβληματίζει, το γεγονός πως ένα τμήμα του λαού μας, ένα τμήμα της νεολαίας μας, δείχνει ανοχή στην εγκληματική δράση των ταγμάτων εφόδου, των τραμπούκων της Χρυσής Αυγής, κατά τα πρότυπα των SS.

Μας προκαλεί αποτροπιασμό, η προβολή του μισητού συμβόλου της χούντας, από τους σημερινούς νοσταλγούς της.

Μας προκαλούν ανησυχία, οι οργανωμένες επιθέσεις των νεοναζί ενάντια σε μικροπωλητές οικονομικούς μετανάστες.

Καταδικάζουμε τη δολοφονία του Πακιστανού μετανάστη, από τραμπούκους της Χρυσής Αυγής.

Καταδικάζουμε τη ρατσιστική βία και τον διαχωρισμό των ανθρώπων με βάση την εθνότητα, το χρώμα, τη θρησκεία, τη φυλή.

Κανείς εφησυχασμός, καμιά ανοχή στη δράση της. Απαιτείται αντίδραση άμεση και αποφασιστική, μέσα από τα σωματεία και τους μαζικούς φορείς. Δεν μας διαφεύγει πως η Χρυσή Αυγή, είναι στήριγμα του συστήματος και η δράση της λειτουργεί ως άλλοθι για την ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών.

Μας ανησυχεί η ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών και η ένταση της αστυνομοκρατίας.

Ιδιαίτερα εμείς, οι πρώην πολιτικοί κρατούμενοι, δεν μπορούμε σε καμιά περίπτωση να υιοθετήσουμε μέτρα που περιορίζουν τις δημοκρατικές ελευθερίες, δικαιώματα και κατακτήσεις του λαού μας. Δεν πρόκειται να συμφιλιωθούμε με την αστυνομοκρατία.

Τα προβλήματα που γεννά η οικονομική κρίση δεν αντιμετωπίζονται με ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών, δεν αντιμετωπίζονται με τον περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Μας ανησυχούν οι πόλεμοι, τοπικοί και περιφερειακοί, που γίνονται από τα Ιμπεριαλιστικά κράτη, για τον έλεγχο των πηγών ενέργειας και των δρόμων διακίνησής των κάθε λογής αγαθών.

Καταγγέλλουμε την συνεχιζόμενη επέμβαση των ιμπεριαλιστικών κρατών στα εσωτερικά πράγματα της Συρίας.

Καταγγέλλουμε την επέμβαση της Γαλλίας στο Δυτικοαφρικανικό Μάλι, για την εξασφάλιση των εκεί συμφερόντων της.

Σε μια εποχή που η επιστημονικοτεχνική επανάσταση έχει κάνει άλματα, είναι διεθνές έγκλημα πολλά εκατομμύρια συνανθρώπων μας, να μένουν απροστάτευτα από τα φυσικά φαινόμενα και να ζουν στη φτώχια κατ την εξαθλίωση. Φαίνεται, πως ο αμύθητος πλούτος που έχει συσσωρευτεί στα χέρια των λίγων και ισχυρών, βασίζεται στη φτώχεια και δυστυχία των καταφρονεμένων της γης.

Εμείς, οι πρώην πολιτικοί κρατούμενοι, που στα δύσκολα εκείνα χρόνια της δικτατορίας δεν μείναμε με σταυρωμένα χέρια, δεν χάνουμε την αυτοπεποίθησή μας και δεν υποστέλλουμε τη σημαία του αγώνα για μια δίκαιη κοινωνία , για μια κοινωνία της ειρήνης και της δουλειάς.

Οι αγώνες της νεολαίας και των εργαζομένων, αγώνες με πολιτικό περιεχόμενο και ταξικό προσανατολισμό, μας δίνουν αισιοδοξία.

Προσδοκούμε στους «σεισμούς που μέλλονται να ρθουν», για να αλλάξουν την πορεία της ανθρωπότητας, ώστε να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση, όπως θα έλεγε ο ποιητής.

Ο Ολάντ και η ανεστραμμένη αντανάκλαση της πραγματικότητας

«Είδες ο Ολάντ...»

«Δεν είναι μόνο ο Α.Σαμαράς που τα πηγαίνει καλά στην ΕΕ. Είναι και ο Φρ. Ολάντ και θα ήταν άδικο να μην αναφερθεί.

Με επίθεση εντός και εκτός συνόρων δείχνει πραγματική πυγμή και επανέρχεται εντυπωσιακά στο προσκήνιο. Για τα εκτός τα βλέπουμε, με την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Μάλι, όπου όπως λένε τα γνωστά μεγάλα ΜΜΕ, δεν είναι ιμπεριαλιστική γιατί η Γαλλία κλήθηκε από τον πρόεδρο του Μάλι….

Ξέχασαν μόνο μια μικρή λεπτομέρεια. Οτι ο "μεταβατικός" πρόεδρος Τραορέ είναι διορισμένος μετά το πραξικόπημα του λοχαγού Σανόγκο και δεν είναι δημοκρατικά εκλεγμένος. Αλλα αυτά είναι λεπτομέρειες, όπως λεπτομέρεια είναι και το ότι υπάρχει εκεί στη φτωχή αυτή χώρα και φυσικό αέριο, πετρέλαιο, ουράνιο κλπ. που μπορεί να ενδιαφέρει τους Γάλλους εκτός από τη δημοκρατία και την ευημερία του λαού του Μάλι που ήταν ...σίγουρα  και το κύριο κίνητρο τους.

Η εντός συνόρων επιτυχία του συντρόφου Ολάντ δεν είναι άλλη από την σπουδαία μεταρρύθμιση στα εργασιακά που επικροτήθηκε από τις 3 από τις 5 εργατικές συνομοσπονδίες και έτσι πήρε όπως λένε το πράσινο φως για υλοποίηση». 

 Από κείμενο του blog Του:Γιώργου Σαρρή

 

Σχόλιο Stergios:

…η ανεστραμμένη αντανάκλαση της πραγματικότητας

Αυτοί είναι οι ιμπεριαλιστές «υπερασπιστές» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! «Υπερασπίζουν» τα δικαιώματα δολοφονώντας τους ανθρώπους!

Το δραματικό είναι ότι κάθε τέτοια δολοφονική επίθεση κατά λαών ανεβάζει, κατά τα μέσα ενημέρωσης του κεφαλαίου, τη δημοτικότητα του προέδρου που βομβαρδίζει!

Να έχουν διαφθείρει τόσο τους λαούς τους ώστε να χαίρονται με τις δολοφονίες των άλλων λαών και κυρίως με την κλοπή του πλούτου τους; Πώς να ξεχάσουμε το χειροκρότημα στον Σαρκοζί όταν βομβάρδιζε τη Λιβύη την ώρα που όλοι ήξεραν ότι το κάνει να αρπάξει τζάμπα τα πετρέλαια; Για να μη πούμε για την απίστευτη με μπόλικο ρατσισμό «έγκριση» των Γάλλων στον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας το ’99.

Είναι τόσο διεφθαρμένος ο λαός ή τα μέσα ενημέρωσης τον κάνουν να φαίνονται κατ εικόνα και ομοίωση των αιμοσταγών μεγαλοκαπιταλιστών της χώρας τους;

Είναι ένα μεγάλο ερώτημα αυτό. Γιατί να χαίρεται άραγε ο Γάλλος άνεργος για τους βομβαρδισμούς της Λιβύης και για τη στρατιωτική επέμβαση στο Μάλι; Αφού όλα τα κέρδη τα παίρνουν οι πολυεθνικές και αυτός παραμένει άνεργος. Ομοίως γιατί να χαίρεται ο Γάλλος εργαζόμενος αφού εξακολουθούν να του αφαιρούν δικαιώματα και να του μειώνουν το μισθό;

Η ανεστραμμένη αντανάκλαση της αλήθειας (πραγματικότητας) στα μυαλά των ανθρώπων είναι η βάση της ιδεολογικής κυριαρχίας των εκμεταλλευτικών τάξεων. Οι μάγοι, οι παπάδες, οι σημερινοί προπαγανδιστές αυτή τη δουλειά κάνουν. Μετατρέπουν σε ευεργεσία την αδικία που κάνει στο λαό η άρχουσα τάξη! Θυμηθείτε πως ψηφίζουν εδώ οι πολίτες που ξέρουν καλά ότι αυτός που ψηφίζουν, αύριο θα τους κόψει μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα! Στη Γαλλία δεν γίνεται κάτι διαφορετικό. Κατάντησαν τον λαό με τη διαστρέβλωση και την αναστροφή της πραγματικότητας, ακόμη και τις δολοφονίες των λαών να τις χειροκροτεί, έστω ας πούμε ένα μεγάλο μέρος του. Πώς να το ερμηνεύσει κανείς;

Όπως και να έχει το πράγμα ένα είναι βέβαιο. Όταν κάποιοι από τον λαό χαίρονται με την υποδούλωση των άλλων ας περιμένουν και τη δική τους υποδούλωση. Υποδούλωση ίσως διαφορετικής μορφής αλλά τελικά υποδούλωση με ένα κοινό χαρακτηριστικό: ΑΠΩΛΕΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ. Κανένας δεν μπορεί να είναι ελεύθερος όταν εγκρίνει την υποδούλωση των άλλων.