«Μη παράγετε πολιτικές στηριζόμενοι στους ιμπεριαλιστές»

Μια απάντηση σε όσους στήνουν πανηγύρια και πολιτικές με την αίσθηση ότι οι Αμερικανοί στηρίζουν την Ελλάδα έναντι της Τουρκίας και ότι η Τουρκία βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο από τις πιέσεις Τραμπ!!!

Στο ιμπεριαλιστικό αλισβερίσι οι πιο αδύνατοι είναι οι πλέον αναλώσιμοι σε πρώτη ζήτηση, για συναλλαγές μεταξύ των ισχυρότερων. Γνωστές οι «σφαγές» μικρών κρατών πριν τον Α και Β ΠΠ. Μη παράγετε πολιτικές όπως τις θέλετε για μικροπολιτικούς λόγους.

Μπορείτε να κάνετε όσες αναλύσεις θέλετε αλλά αυτοί που είναι σήμερα σύμμαχοι αύριο μπορεί να γίνουν νεκροθάφτες μας.

Μη παράγετε πολιτικές στηριζόμενοι στους ιμπεριαλιστές

Τι τα θέλουμε τα διδάγματα της ιστορίας ως οδηγό για το μέλλον, όταν δεν γίνονται μάθημα; Ποιος δεν ξέρει τι έγινε με την Μικρασιατική εκστρατεία όταν οι «σύμμαχοι» τα βρήκαν με του Κεμάλ για τα πετρέλαια της Μοσούλης, τα οποία εμείς πηγαίναμε για να τα χαρίσουμε στους «συμμάχους»; Ποιος δεν ξέρει τη στάση τους στο θέμα της Κύπρου; Όποιος δεν διάβασε από την καλή, τη φράση Αμερικανού αξιωματούχου κ. Μίτσελ, ότι ο στόλος των ΗΠΑ φυλάει την ΑΟΖ που τρυπάει η EXXON για να μη πάθει ό,τι η ΕΝΙ (την πούλησε εν ψυχρώ την ΕΝΙ!!!), και ότι το Αιγαίο είναι «άλλη υπόθεση» (πούλησε και την Ελλάδα!!!), δεν έχει καταλάβει τίποτα.

Δεν κατάλαβε ακόμη ότι η αμερικανοί εγκαθίστανται στις βάσεις που παραχωρούμε για να κυκλώσουν τους Ρώσους και όχι για να αποτρέψουν τους Τούρκους; και ποιος θα την πληρώσει πρώτος από μια τέτοια εμπλοκή;

Τα βήματα και οι παραχωρήσεις των ΗΠΑ στην Τουρκία (ολόκληρο «κενό» τους παραχωρούν στη Συρία, μετά από άμεση συνεννόηση Ερντογαν – Τραμπ), είναι ενδεικτικά τι είναι ικανοί να προσφέρουν για να την κερδίσουν και να την αποκόψουν από τη Ρωσία. Και το Αιγαίο θα πουλήσουν - τα Ίμια τα ξεχάσαμε; - άλλωστε από μια τέτοια πώληση, ξένων οικοπέδων, τα κέρδη τους θα είναι τεράστια.

Όποιος υποτιμά την Τουρκία και τη νομίζει «πιασμένο ψάρι» δεν κατάλαβε ποιος είναι μέσα στα δίχτυα.

Το ότι η Τουρκία παίζει το χαρτί του μεσαίου ιμπεριαλιστή και κάνει τη δύσκολη και δήθεν «σκοτώνεται» με τις ΗΠΑ (πριν με τη Ρωσία), είναι μόνο για παραπλάνηση των τρίτων. Επένδυση μεγάλων μελλοντικών κερδών κάνει αλλά που να το καταλάβουν οι παραπλανημένοι Έλληνες που δίνουν αφειδώς βάσεις, λες και είναι καραμέλες! Η Τουρκία δεν υποχωρεί ούτε παραχωρεί. Απλώς αναδιατάσσει ανάλογα με τις εξελίξεις το χρονολόγοι προώθησης των ιμπεριαλιστικών της σχεδίων και στο μεταξύ προσθέτει συνεχώς στο ιμπεριαλιστικό «σακούλι» της πόντους, από τις διπλωματικές της ενέργειες. Σιγά μην έχουμε τη διπλωματική οργάνωση και ικανότητα των Τούρκων.

Στις 24 Δεκέμβρη, «ο Αμερικανός πρόεδρος υπέγραψε τη διαταγή για την αποχώρηση των στρατιωτών του (από τη Συρία) ύστερα από ένα νέο τηλεφώνημα στον Τούρκο ομόλογό του. Η αλληλουχία των εξελίξεων ενισχύει την αίσθηση για εύθραυστη, αλλά υπαρκτή προσέγγιση των δύο νατοϊκών συμμάχων…», γράφει η Καθημερινή της 25^ης Δεκεμβρίου 2018, γεμάτη ανησυχία για το τι μπορεί να συμβεί στην Ελλάδα, και στην αστική της τάξη, που ποντάρει τα πάντα στο νατοϊκό άλογο, χωρίς καμία εγγύηση ότι δεν θα έρθουν τούμπα τα πράγματα. Τι έδωσε ο Ερντογάν; Απλώς μια υπόσχεση αναβολής της επίθεσης κατά των Κούρδων!  

Προσωρινά μπορείτε να χαίρεστε, όπως χαίρονταν οι ανεγκέφαλοι, στην αρχή της μικρασιατικής εκστρατείας. Οι λογαριασμοί έρχονται στο τέλος και είναι καταστροφικοί.

Κούβα. Πως λειτουργεί η δημοκρατία

 Οι κάθε λογίς αστοί, μικροαστοί δημοκράτες και αντικομουνιστές, νομίζουν ότι η αχίλλειος πτέρνα του σοσιαλισμού είναι πως «δεν υπάρχει δημοκρατία»! Όταν λένε δημοκρατία, εννοούν τη δική τους δημοκρατία που ο λαός ψηφίζει μια φορά σε 3-5 χρόνια κάποια κόμματα και προεκλογικά προγράμματα και από κει και πέρα δεν μπορεί με κανένα τρόπο να υποχρεώσει το τι θα κάνει η κυβέρνηση που θα βγει. Κατά κανόνα βέβαια η κυβέρνηση κάνει τα αντίθετα από αυτά που υπόσχεται. Αλλά και όταν πείσει το λαό να ψηφίζει προγράμματα που στέφονται εναντίον του, απλώς τον έχει πείσει να βάλει μόνος τη θηλιά στο λαιμό του, πχ εκλογές υπέρ του μνημονίου το 2015! Πέρα από αυτό, με τις εκλογές μένει άθικτο το καθεστώς της ταξικής δικτατορίας του κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, τα οποία δεν μπαίνουν ποτέ σε ψηφοφορία και όταν απειληθούν, καταργείται  και το σύνταγμα και η αστική δημοκρατία!

Αφορμή για το σχόλιο έδωσε η δημοκρατική διαδικασία διαμόρφωσης του νέου Συντάγματος της Κούβας, κατά την οποία πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από 133.000 συνελεύσεις - διαβουλεύσεις, συμμετείχαν περί τα 9 εκατομμύρια κουβανοί και κατατέθηκαν 783.000 μικρές και μεγαλύτερες προτάσεις για τη βελτίωση του προσχεδίου οι οποίες επέφεραν τροποποιήσεις στο 60% των θέσεων του προσχεδίου!

Μέσα στις προτάσεις του λαού, ήταν και η επαναφορά στο Σύνταγμα του στόχου της κομμουνιστικής κοινωνίας που αρχικά είχε απαλειφτεί, προφανώς στη ρότα των «μεταρρυθμίσεων» που έχουν συντελεστεί από το 2011! Έτσι λειτουργεί η δημοκρατία στον σοσιαλισμό, όχι με το λαό στη γωνία.

Η προοπτική μιας «κομμουνιστικής κοινωνίας» επανέρχεται στο Σύνταγμα της Κούβας 

Ο στόχος της «εξέλιξης προς την κατεύθυνση μιας κομμουνιστικής κοινωνίας» επανέρχεται στο προσχέδιο του Συντάγματος της Κούβας, έπειτα από την πλατιά λαϊκή διαβούλευση που έλαβε χώρα σε όλη την επικράτεια για διάστημα περίπου τριών μηνών. Η επανενσωμάτωση του όρου «κομμουνισμός» αποτελεί μια από τις 700 αλλαγές που συνέβησαν στο προσχέδιο του Συντάγματος, καθώς στην πρώτη έκδοση του κειμένου ο όρος είχε απαλειφθεί. 

Όπως σημείωσε η κρατική τηλεόραση της Κούβας, η αναφορά του Συντάγματος στην έννοια του κομμουνισμού ήταν λαϊκή απαίτηση η οποία εκφράστηκε στο πλαίσιο των περισσότερων από 133.000 διαβουλεύσεων όπου συμμετείχαν περί τα 9 εκατομμύρια κουβανών και στις οποίες κατατέθηκαν 783.000 μικρές και μεγαλύτερες προτάσεις για τη βελτίωση του προσχεδίου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η όλη δημοκρατική διαδικασία διαβούλευσης και διαλόγου σχετικά με το κείμενο του προσχεδίου επέφερε αλλαγές στο 60% του περιεχομένου του προτεινόμενου Συντάγματος. 

Πέραν αυτού, το νέο, επικαιροποιημένο κείμενο του νέου Συντάγματος που παρουσιάστηκε και εγκρίθηκε την Παρασκευή από την Εθνοσυνέλευση, επιβεβαιώνει τον ηγετικό, πρωτοπόρο ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος και καθορίζει τον Σοσιαλισμό ως οδηγό της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής της Κούβας. 

Το επόμενο στάδιο για την Συνταγματική Αναθεώρηση είναι το δημοψήφισμα που θα διενεργηθεί στις 24 Φεβρουαρίου 2019 όπου ο κουβανικός λαός θα κληθεί να εγκρίνει το νέο Σύνταγμα της χώρας.

https://atexnos.gr/%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CE%B9/?utm_campaign=shareaholic&utm_medium=facebook&utm_source=socialnetwork&fbclid=IwAR2Q0yS6uhmYgjaOYLKm6Duo6tPXpjaSmLVpWh4pvdBe8bw3jnwG4xtim7I

Τα «κίτρινα γιλέκα» και ο Λένιν

Πίσω από «απολίτικες» κινήσεις και κινήματα, βάση είναι η όξυνση των ταξικών αντιθέσεων και η αδυναμία των εργαζομένων να ενταχθούν και να εκφραστούν με ένα γνήσιο ταξικό κίνημα.

Η ήττα και υποχώρηση της εργατικής τάξης, η διάλυση του κομμουνιστικού κινήματος με ταυτόχρονη όξυνση της επίθεσης του κεφαλαίου και των ταξικών αντιθέσεων, έφερε ένα τμήμα το πληθυσμού να έχει χάσει τελείως τον προσανατολισμό του. Αυτό το αντικαθιστά με τον αυθορμητισμό, την άρνηση οργάνωσης και βαθύτερης ανάγνωσης της κατάστασης, την αποιδεολογικοποίηση και την απόκρυψη μιας ενοχής για τις προηγούμενες πολιτικές επιλογές.

Τα "κίτρινα γιλέκα" δεν διαφέρουν πολύ από τους εδώ «αγανακτισμένους». Όταν ξεθυμάνει η «επαναστατικότητα» τότε εξαιτίας της έλλειψης προοπτικής μιας οργάνωσης που θα τους οδηγήσει σε συνειδητή ταξική πάλη με μακροπρόθεσμο στόχο, θα διαλυθούν σε εξ ων συντίθενται ή θα σχηματίσουν ένα μικροαστικό μόρφωμα από τα πολλά που είδαμε στους Ποδέμους, στους μπέπε γκρίλο και ως ένα μέρος ο ΣΥΡΙΖΑ που μεταλλάχθηκε σε χρόνο ρεκόρ σε νέο-μικροαστικό κόμμα. Εκτός αυτού υπάρχει πάντα ο χειρότερος κίνδυνος να τους αξιοποιήσει ο φασισμός και ως ένα μέρος το πετυχαίνει.

Σταδιακά η ταξική πάλη, όταν «καθαρίσει» με την ήττα της και αρχίσει μέσα από πολύ σκληρούς αγώνες να οργανώνεται, θα θέσει και σε αυτά τα κινήματα το δίλημμα με ποιους θα πάνε και ποιους θ’ αφήσουν. Τότε θα δούμε πόσο απολίτικοι είναι. Ταυτόχρονη όμως πρέπει να είναι και η κίνηση των οργανώσεων της εργατικής τάξης.

Πάντα να μη ξεχνάμε πόσο ευάλωτα είναι πάντως στη διάβρωση και χειραγώγηση από προβοκάτορες τέτοια κινήματα. Οι άνθρωποι που τα απαρτίζουν δεν ήταν χωρίς πολιτική ένταξη ως τώρα. Έχουν δεσμούς, ενοχές και στερεότυπα που μετά τον πρώτο καιρό θα εμφανιστούν.

Για τα πραγματικά λαϊκά κινήματα όμως που απλώς τα μέλη τους δεν έχουν ώριμο ταξικό προσανατολισμό ισχύει για τα κομμουνιστικά κινήματα, όπου υπάρχουν, η τακτική της σταδιακής προσέγγισης.

Τι έλεγε ο Λένιν στον καιρό του για τέτοια κινήματα;

Να ορισμένες θέσεις του:

Πρώτο. Ο μαρξισμός διαφέρει απ' όλες τις πρωτόγονες μορφές σοσιαλισμού κατά το ότι δεν δεσμεύει το κίνημα με μια οποιαδήποτε καθορισμένη μορφή πάλης. Παραδέχεται τις πιο διαφορετικές μορφές πάλης, όμως δεν τις «επινοεί», αλλά μόνο γενικεύει, οργανώνει, προσδίνει συνειδητότητα σε εκείνες τις μορφές πάλης των επαναστατικών τάξεων που εμφανίζονται μόνες τους στην πορεία του κινήματος. Ο μαρξισμός, που είναι αναμφισβήτητα εχθρός κάθε αφηρημένης διατύπωσης, κάθε δογματικής συνταγής, απαιτεί να μελετάμε προσεκτικά τη διεξαγόμενη μαζική πάλη, που με την ανάπτυξη του κινήματος, με το ανέβασμα της συνειδητότητας των μαζών, με την όξυνση των οικονομικών και πολιτικών κρίσεων γεννά συνεχώς όλο και νέους, όλο και πιο ποικίλους τρόπους άμυνας και επίθεσης. Γι' αυτό ο μαρξισμός δεν απορρίπτει καμιά απολύτως μορφή πάλης. Ο μαρξισμός σε καμιά περίπτωση δεν περιορίζεται στις πιθανές μορφές πάλης ή στις μορφές πάλης που υπάρχουν μόνο στη δοσμένη στιγμή, αλλά αναγνωρίζει ότι με την αλλαγή μιας δοσμένης κοινωνικής συγκυρίας, είναι αναπόφευκτες νέες μορφές πάλης, άγνωστες στους ηγέτες της δοσμένης περιόδου. Απ' αυτήν την άποψη ο μαρξισμός διδάσκεται, αν μπορούμε να εκφραστούμε έτσι, από την πρακτική των μαζών και δεν έχει την αξίωση να διδάσκει στις μάζες μορφές πάλης, που τις επινοούν «ειδικευμένοι στη συστηματοποίηση» γραφιάδες. Ξέρουμε, - έλεγε, λογουχάρη, ο Κάουτσκι, εξετάζοντας τις μορφές της κοινωνικής επανάστασης, - ότι η επερχόμενη κρίση θα μας δώσει νέες μορφές πάλης, που δεν μπορούμε τώρα να τις προβλέψουμε.

Δεύτερο, ο μαρξισμός απαιτεί αναμφισβήτητα την ιστορική εξέταση του ζητήματος των μορφών πάλης. Το να βάζει κανείς το ζήτημα αυτό έξω από την ιστορικά-συγκεκριμένη κατάσταση σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνει το αλφάβητο του διαλεκτικού υλισμού. Στις διαφορετικές στιγμές της οικονομικής εξέλιξης, σε εξάρτηση από τους διαφορετικούς όρους πολιτικούς, εθνικοπολιτιστικούς, βιοτικούς κτλ., οι διαφορετικές μορφές πάλης προωθούνται στην πρώτη γραμμή, γίνονται κύριες μορφές πάλης, και σε συνάρτηση μ' αυτό, αλλάζουν με τη σειρά τους και οι δευτερεύουσες, οι επικουρικές μορφές πάλης. Το να προσπαθεί κανείς ν' απαντήσει με ένα ναι ή ένα όχι στο ζήτημα που άφορα ένα ορισμένο μέσο πάλης, χωρίς να εξετάσει λεπτομερειακά τη συγκεκριμένη κατάσταση του δοσμένου κινήματος στο δοσμένο βαθμό ανάπτυξής του, σημαίνει ότι εγκαταλείπει εντελώς το έδαφος του μαρξισμού.

Οι μορφές της πάλης του λαού, η Αριστερά και ο Λένιν

https://aristeripolitiki.blogspot.com/2011/06/blog-post_22.html?fbclid=IwAR1mMzQBoy1CTKOieo_RbbwXMiZFKQtNMWa5LnWobOBpzyEPLuUIasBznas

Τα 42 αιτήματα των Κίτρινων Γιλέκων. Ένα νέο ρεφορμιστικό κίνημα γεννιέται

Ένα νέο ρεφορμιστικό κίνημα γεννιέται στη Γαλλία πίσω από τα "Κίτρινα γιλέκα". 

Το κενό πολιτικής νομιμοποίησης και εμπιστοσύνης του ως χθες "ακαπέλωτου", "ακομμάτιστου" και "αυθόρμητου κινήματος" Μακρόν, κλήθηκαν να το καλύψουν τα Κίτρινα γιλέκα, σαν "αυθόρμητο" και "ακαπέλωτο" κίνημα τύπου πλατειών.

Όταν η αριστερά απουσιάζει τα "αυθόρμητα" κινήματα καλούνται να προλάβουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Σιγά το σύστημα στη Γαλλία να μη διστάσει να θυσιάσει ακόμη και τον Μακρόν για να βρει νέους επίδοξους διαχειριστές τύπου Τσίπρα, όχι αναγκαστικά με αριστερόστροφο λόγο.

Δείτε τα αιτήματα και βγάλτε τα συμπεράσματα. Όταν στη σημερινή εποχή της σήψης του καπιταλισμού δεν θέτουν πίσω από τα αιτήματα και θέματα ταξικής εξουσίας, τότε μη περιμένεις να εννοούν αυτά που λένε.

Τα 42 αιτήματα των Κίτρινων Γιλέκων

04/12/2018

Πηγή: JoDi Graphics

Τα 42 αιτήματα των Κίτρινων Γιλέκων φέρουν στοιχεία από όλα τα πολιτικά κόμματα και αφορούν κοινωνικά, φορολογικά, εργασιακά θέματα.

Τα Κίτρινα Γιλέκα ζητούν από τους εκλεγμένους να μετατρέψουν τις διεκδικήσεις τους σε νόμους. Και όπως φαίνεται θέλουν να έχουν «λόγο» για όλα… από το εκλογικό σύστημα, μέχρι την παιδεία και το προσφυγικό.

Όσο για τις 42 διεκδικήσεις τους;

1. Κανένας άστεγος στον δρόμο.
2. Αύξηση του βασικού μισθού στα 1.300 ευρώ.
3. Επιπλέον αναλογικότητα του φόρου στο εισόδημα.
4. Υιοθέτηση πιο ευνοϊκής πολιτικής για τους μικρομεσαίους εμπόρους. Όριο στη δημιουργία μεγάλων εμπορικών ζωνών γύρω από τις μεγάλες πόλεις, κάτι που «σκοτώνει» τα μικρά μαγαζιά και δωρεάν παρκινγκ στο κέντρο των μεγάλων πόλεων.
5. Σχέδιο ενεργειακής απομόνωσης των κατοικιών για μεγαλύτερη οικονομία των νοικοκυριών και οικολογική πολιτική.
6. Φόροι: Οι «μεγάλοι» (όπως Google, Amazon,Μc Donalds) να πληρώνουν πολλά και οι «μικροί» λίγα.
7. Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης να είναι ίδιο για όλους.
8. Το σύστημα συνταξιοδότησης πρέπει να παραμείνει αλληλέγγυο άρα σοσιαλιστικό.
9. Καμία σύνταξη κάτω από 1.200 ευρώ.
10. Πάγωμα των φόρων στα καύσιμα και ακύρωση της επιπλέον επιβάρυνσης στους τεχνικούς ελέγχους.
11. Υιοθέτηση του αναλογικού εκλογικού συστήματος με στόχο τη σωστότερη εκπροσώπηση του γαλλικού λαού στο Κοινοβούλιο.
12. Όλοι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι θα έχουν δικαίωμα σε έναν μεσαίο μισθό. Τα έξοδα τους θα ελέγχονται και εφόσον δικαιολογούνται θα τους επιστρέφονται τα χρήματα. Θα έχουν δικαίωμα στο «κουπόνια εστιατορίου και στα «τσεκ διακοπών».
13. Οι μισθοί όλων των Γάλλων εργαζομένων και συνταξιούχων, καθώς και τα επιδόματα τους θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό.
14. Προστασία της γαλλικής βιομηχανίας. Απαγόρευση της μετεγκατάστασης τους. Η προστασία της βιομηχανίας μας είναι η προστασία της τεχνογνωσίας μας, του savoir-faire και των θέσεων εργασίας.
15. Τέλος της αποσπασμένης εργασίας. Είναι αφύσικο για άτομο που εργάζεται σε γαλλικό έδαφος να μην επωφελείται των ίδιων δικαιωμάτων και του ίδιου μισθού. Όλοι οι άνθρωποι έχουν άδεια να εργάζονται στο γαλλικό έδαφος θα πρέπει να είναι ίσοι εργασιακά με τους Γάλλους πολίτες και οι εργοδότες τους να τους αμείβουν με τον ίδιο τρόπο που αμείβουν έναν Γάλλο εργαζόμενο.
16. Επιπλέον περιορισμός του αριθμού των συμβάσεων ορισμένου χρόνου για τις μεγάλες εταιρείες. Θέλουμε περισσότερες συμβάσεις αορίστου χρόνου.
17. Όχι πια παρακράτηση στην πηγή του εισοδήματος.
18. Τέλος στις προεδρικές αποζημιώσεις εφόρου ζωής.
19. Να ευνοηθεί η μεταφορά των εμπορευμάτων δια μέσου σιδηροδρόμων.
20. Τέλος για το CICE – την έκπτωση φόρου για την απασχόληση και την ανταγωνιστικότητα. Αξιοποίηση αυτών των χρημάτων για το λανσάρισμα της γαλλικής βιομηχανίας αυτοκινήτων υδρογόνου (το οποίο είναι πιο οικολογικό από το ηλεκτρικό αυτοκίνητο).
21. Να τελειώσει η πολιτική λιτότητας. Να πάψουμε να πληρώνουμε τους τόκους φόρων που έχουν κριθεί παράνομοι και να αρχίσουμε να πληρώνουμε το χρέος χωρίς να παίρνουμε τα χρήματα από τους φτωχούς και τους λιγότερο φτωχούς. Να αναζητήσουμε τα 80 δισεκατομμύρια της φοροδιαφυγής.
22. Να αντιμετωπιστούν οι αιτίες της μετανάστευσης.
23. Οι αιτούντες άσυλο να έχουν μια καλή μεταχείριση. Τους οφείλουμε στέγη, ασφάλεια τροφή και παιδεία για τους ανηλίκους. Συνεργασία με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών έτσι ώστε οι χώροι υποδοχής να είναι ανοιχτοί σε πιο πολλές χώρες του κόσμου ενόσω οι άνθρωποι περιμένουν την απόφαση σχετικά με το αίτημα ασύλου.
24. Να οδηγούνται στις χώρες προέλευσης τους εκείνο που λαμβάνουν αρνητική απάντηση στο αίτημα τους για άσυλο.
25. Να υλοποιηθεί μια πραγματική πολιτική ένταξης. Το να ζει κάποιος στη Γαλλία σημαίνει να γίνεται Γάλλος (μαθήματα γαλλικών, ιστορίας και πολιτικής εκπαίδευσης). Να δίνεται πιστοποιητικό στο τέλος των μαθημάτων.
26. Ο ανώτατος μισθός να οριστεί στα 15.000 ευρώ.
27. Να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για τους ανέργους.
28. Αύξηση των αναπηρικών επιδομάτων.
29. Μείωση των ενοικίων (ιδίως για τους φοιτητές και τους εργαζόμενους χωρίς σταθερή εργασία).
30. Να απαγορευθεί η πώληση περιουσίας της Γαλλίας ( π.χ αεροδρόμια).
31. Να πληρώνονται οι υπερωρίες των σωμάτων ασφαλείας ( στρατού και αστυνομίας) αλλά και του δικαστικού σώματος.
32. Τα χρήματα που έχουν εξοικονομηθεί από τα διόδια στους αυτοκινητόδρομους θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για τη συντήρηση των αυτοκινητόδρομων και των δρόμων της Γαλλίας όπως και για την οδική ασφάλεια.
33. Να μειωθεί η τιμή του φυσικού αερίου και του ρεύματος, που αυξήθηκε μετά τις ιδιωτικοποιήσεις. Να γίνουν ξανά δημόσια!
34. Τέλος στα λουκέτα των μικρών ταχυδρομείων, σχολείων και παιδικών σταθμών.
35. Εξασφάλιση ευ ζην για τους ηλικιωμένους. Να μην υπάρχει αισχροκέρδεια από τους ανθρώπους τρίτης ηλικίας.
36. Να φοιτούν μάξιμουμ 25 μαθητές σε κάθε τάξη, από τον παιδικό σταθμό μέχρι το τέλος του σχολείου.
37. Αύξηση των πόρων για την Ψυχιατρική.
38. Διοργάνωση τακτικών δημοψηφισμάτων. Το Λαϊκό Δημοψήφισμα να μπει στο Σύνταγμα.
39. Επιστροφή στη θητεία επτά χρόνων για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (η εκλογή των βουλευτών δυο έτη μετά την εκλογή του Προέδρου θα επιτρέπει την αποστολή ενός σήματος θετικού ή αρνητικού στον Πρόεδρο όσον αφορά στην πολιτική του. Αυτό θα επιτρέπει έτσι να εισακουστεί η φωνή του λαού).
40. Συνταξιοδότηση στα 60 έτη για όλους και στα 55 έτη για τα άτομα που έχουν εργαστεί σε ένα επάγγελμα όπου έχει χρειαστεί να κάνουν χρήση του σώματός τους. Όπως για τους οικοδόμους.
41. Να συνεχιστεί το σύστημα βοήθειας Pajemploi που προσφέρει φύλαξη σε παιδιά μέχρι 10 ετών έτσι ώστε να διευκολύνονται οι εργαζόμενοι γονείς.
42. Νέος φόρος στα ναυτιλιακά καύσιμα και στην κηροζίνη αεροσκαφών.

https://info-war.gr/ta-42-aitimata-ton-kitrinon-gilekon/?fbclid=IwAR2TcQpCIJcJn6Xt-9B9mEK0PicGqB7HXQixsOeSDpSEC9Umht8viURZSNg