Το δημοψήφισμα, οι καταθέσεις και οι έξυπνες επιλογές

Έντονοι είναι οι διάλογοι τελευταία για το δημοψήφισμα. Όλοι νομίζουν ότι κατέχουν την αλήθεια και έρχονται να με πείσουν, πόσο «κουτή» είναι επιλογή του ΚΚΕ με τα ΤΡΙΑ ΟΧΙ και πόσο καλή είναι μια επιλογή με το ΝΑΙ ή έστω με το ΟΧΙ! Ξεχνούν ότι και οι δύο αυτές επιλογές έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Το «μέσα στην ΕΕ και στο ευρώ».

Δεν καταλαβαίνουν πως εγώ τον παρονομαστή υπολογίζω σαν πιο σοβαρό θέμα ενώ αυτοί υπολογίζουν τον αριθμητή που μπορεί να αλλάζει σαν τον άνεμο.

Από το τι ψηφίζω, στις… καταθέσεις!

Μου λέει τι θα ψηφίσει στο δημοψήφισμα και αλαφιασμένη για την καταστροφή που μας απειλεί, με καλεί να αποδεχτώ τη δική της επιλογή.

-Όχι , της λέω, ΚΚΕ είμαι, ξέρω τι θα ψηφίσω

-Μα είναι χαμένη ψήφος

-Η δική σου ψήφος είναι χαμένη για χαμένη στο καλάθι των αχρήστων της ΕΕ, αλλά άστο καλύτερα.

-Καλά μην επιλέξεις το δικό μου επέλεξε το άλλο, να είσαι τουλάχιστον μέσα στην ΕΕ

-Ούτε ψήλος στον κόρφο μου. Από το 1962 ασπάστηκα τον χαρακτηρισμό «Λάκκος των Λεόντων». Δεν άλλαξε ποτέ και για τίποτα, τώρα δεν θα την προσκυνήσω.

Μικρή σιωπή

-Τουλάχιστον έβγαλες τα λεφτά σου από τη τράπεζα;

-Όχι

-Γιατί; Δεν έβλεπες, «εσύ που τα βλέπεις όλα» ότι πάμε για πτώχευση;

-Δεν θα το έκανα ποτέ, το θεωρώ προδοσία να κάνω ό,τι έκαναν οι άλλοι του πανικού

-Μα είσαι καλά, δεν έσωσες τις καταθέσεις σου; Θα τις «κουρέψουν»!

-Είπα ο,τι είναι να γίνει για όλο το λαό θα γίνει και για μένα, λαμόγιο που βγάζει τις καταθέσεις του έξω και παριστάνει τον πατριώτη, δεν θα γίνω. Ε, δεν ήταν και τεράστια ποσά. Εσύ τα έβγαλες;

-Από τώρα;… Γαλλία και Ολλανδία τα έχω, δεν είναι πολλά αλλά…

-Και μου ζητάς να ψηφίσω για τη σωτηρία της Ελλάδας, το μέσα στην ΕΕ είτε με το ΌΧΙ είτε με το ΝΑΙ ενώ εσύ υπονόμευες την Ελλάδα και φυσικά τις δικές μου καταθέσεις; Δεν ντρέπεσαι μωρέ που τα έβγαλες, εγώ θα ντρεπόμουν και να το ψελλίσω

-Α μη θυμώνεις. Άλλο το προσωπικό άλλο το πολιτικό!

-Ναι το ξέρω αυτό από τότε που πήγα εξορία. «Άλλο» το προσωπικό. Εγώ έπρεπε να πάω και να σηκώσω το σταυρό γιατί για πολλούς ήταν «άλλο το προσωπικό, άλλο το πολιτικό. Ε, όχι να πάμε και εξορία»! Κατάλαβες τώρα;

-Πάλι τα ίδια άρχισες, ξεφεύγεις! Να σου πω, έχεις μείνει στα παλιά, δεν είναι ίδιες οι εποχές. Σήμερα πρέπει να κάνεις έξυπνες επιλογές! Λυπάμαι αλλά, ρε παιδί μου φέρεσαι σαν, σαν ίδιος κουκουές!

-Σιγά το νέο! Δηλαδή πολύ κουτός!

-Όχι δεν ήθελα να πω αυτό αλλά… μη το παίρνεις προσωπικά.

-Ναι καλή μου, δεν θα το πάρω προσωπικά.

Τι να της έλεγα; Να άρχιζα τη θεωρία για το ποιος και πως είναι πατριώτης; Αφού ήξερα καλά «ποιος είναι ο πατριώτης» και ποιος είναι ο κουτός. Έπειτα αναρωτιόμαστε πως καταλήξαμε επί 35 χρόνια να κάνουμε «έξυπνες επιλογές» και να φτάνουμε στην καταστροφή. Το δύστυχο είναι ότι τελικά άλλοι επιλέγουν και άλλοι πληρώνουν.