Ανατροπή ή υποταγή!

Άρθρο της εργατικής εφημερίδας «ΕΜΠΡΟΣ» τεύχος Φεβρουαρίου 2012

"Σκληρός ο νόμος μας ξεσκίζει

κι οι φόροι ασήκωτοι για μας.

Ο πλούσιος ό,τι κι αν κερδίζει

είναι πλούτος της κλεψιάς.

Η σκλαβιά, η αδικία φτάνει,

όχι πια ταπεινοί, σκυφτοί"

(Στίχοι από τον Ύμνο της Διεθνούς)

Η Ελλάδα ως σημείο παγκόσμιων αντιθέσεων και η λύση

 Όσο η κρίση βαθαίνει στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, τόσο στη χώρα μας βρισκόμαστε μπροστά σε νέες δραματικές εξελίξεις. Η ευθεία σχέση της παγκόσμιας κρίσης με την ελληνική δεν αμφισβητείται πλέον.

 

Παρότι το ειδικό οικονομικό βάρος της Ελλάδας στην παγκόσμια οικονομία είναι μηδαμινό, εντούτοις βλέπουμε να έχει αναπτυχθεί παγκοσμίως μια τεράστια φιλολογία για τον «κομβικό ρόλο» τον οποίο παίζει στην εξέλιξη της παγκόσμιας κρίσης η επίλυση της ελληνικής κρίσης.

Στην αρχή αυτό φάνηκε σαν ειρωνεία και σαν προσπάθεια να αποκρύψουν το βάθος της κρίσης του καπιταλισμού στην ΕΕ. Όμως όσο περνάει ο καιρός τόσο γίνεται φανερό ότι η ελληνική κρίση δεν είναι και τόσο ελληνική και σε αυτή συσσωρεύονται και «ακουμπούν» τεράστιες αντιθέσεις του καπιταλιστικού κόσμου.

Δεν είναι τίποτα κρυφό πλέον από τα σχέδια του διεθνούς κεφαλαίου τα οποία προσπαθεί να περάσει μέσω της τρόικας και του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Καρατόμηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων, μισθοί και συντάξεις πείνας, ανατροπή του θεσμικού πλαισίου της οικονομίας ώστε να αλωθεί άμεσα από το μεγάλο πολυεθνικό κεφάλαιο, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, υφαρπαγή της ιδιοκτησίας και ιδιοποίηση όλων των δημόσιων αγαθών από τον ήλιο, τον αέρα και τη θάλασσα μέχρι την ενέργεια στα έγκατα της γης, υποθήκευση όλου του πλούτου τον οποίο παράγει ο λαός για δεκαετίες. Και όλα αυτά στο όνομα του χρέους!

Παρακολουθώντας τη σταδιακή εφαρμογή των μέτρων και ταυτόχρονα τις εξελίξεις στον καπιταλιστικό κόσμο διαπιστώνουμε ότι στην Ελλάδα συσσωρεύονται εσωτερικές και διεθνείς ταξικές, οικονομικές και πολιτικές αντιθέσεις που συνιστούν έναν αδύνατο κρίκο του καπιταλισμού και ένα ντόμινο από το οποίο μπορούν να αρχίσουν αλυσιδωτές καταρρεύσεις. Αυτή είναι η ιδιαιτερότητα της χώρας μας και αυτό απασχολεί τις κορυφές του καπιταλιστικού κόσμου.

Μέσα στις αντιθέσεις τις οποίες υπολογίζει το κεφάλαιο είναι και η πολύ ισχυρή λαϊκή αντίσταση στα μέτρα, αλλά κυρίως το τεράστιο ιστορικό απόθεμα δύναμης αντίστασης που διαθέτει ο ελληνικός λαός και που το κεφάλαιο δεν μπορεί να γνωρίζει πότε θα ενεργοποιηθεί με απρόβλεπτες για το ίδιο συνέπειες.

Όλες οι διεθνείς οργανώσεις του κεφαλαίου αλλά και μεμονωμένες κυβερνήσεις αναφέρονται στην Ελλάδα και απαιτούν την εφαρμογή ενός ακραίου προτύπου λύσης το οποίο θα μεταφέρει τον μεγάλο όγκο της κρίσης στον λαό ταυτόχρονα με το ελεγχόμενο «κούρεμα» (καταστροφή) κάποιων κεφαλαίων, τα οποία στην πραγματικότητα είναι υπερκέρδη από τη διαρκή αποπληρωμή της συνεχούς τοκογλυφικής δανειοδότηση της χώρας.

Αυτό το πρότυπο συγκεντρώνει τις αντιθέσεις της καπιταλιστικής κρίσης και η προώθησή του συνδέεται με την εξάπλωση και την αναπαραγωγή της λύσης σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.

Για το πρότυπο αυτό δοκιμάζουν παράλληλα διάφορα σχέδια περάσματος σε νέες πολιτικές μορφές διακυβέρνησης με πλήρη απαξίωση του κοινοβουλίου, των πολιτικών κομμάτων, των αστικών πολιτικών δικαιωμάτων και της αστικής δημοκρατίας και φυσικά των νόμων και των συνταγμάτων που περιέχουν τις βασικές ελευθερίες.

Προκρίνουν ένα μοντέλο διακυβέρνησης από τεχνοκράτες ή από κυβερνήσεις οι οποίες έχουν παραιτηθεί από τον πολιτικό ρόλο τους εμφανιζόμενες ως τεχνοκρατικές κυβερνήσεις που υλοποιούν αποφάσεις των διεθνών καπιταλιστικών κέντρων. Είναι φανερό ότι αυτό αποτελεί το πρώτο βήμα μιας τεράστιας εκτροπής στην κατεύθυνση του εκφασισμού του πολιτικού συστήματος εξουσίας.

Το μέτωπο

Εκ των πραγμάτων στις πλάτες της εργατικής τάξης και του λαού της χώρας μας πέφτει ένα πολύ βαρύ καθήκον: να δώσουν τη δική τους αγωνιστική απάντηση για λογαριασμό όχι μόνο των ιδίων, αλλά και για λογαριασμό πολλών λαών που βρίσκονται ήδη στη λίστα εφαρμογής του εξοντωτικού «Προτύπου Ελλάδας». Να σταματήσουν και να ανατρέψουν αυτό το πρότυπο και στη θέση του να βάλουν ένα πρότυπο λαϊκής εξουσίας ικανής να αντιμετωπίσει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και ταυτόχρονα να αντικαταστήσει την πολιτική του κεφαλαίου για την κρίση με μια άλλη αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική πολιτική, άμεσα συνδεδεμένη με τη σοσιαλιστική προοπτική.

Όμως η εργατική τάξη θα τα καταφέρει αυτά μόνο αν οικοδομήσει ένα ισχυρό μέτωπο της τάξης που θα είναι και η προϋπόθεση ενός ευρύτερου μετώπου του εργαζόμενου λαού. Ενός μετώπου που είναι αποφασισμένο να δώσει τη μάχη μέχρι τέλους και δεν αυταπατάται ότι μπορεί να γυρίσουμε σε έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο και σε πολιτικές μορφές διακυβέρνησης ενός «καλού» καπιταλιστικού εποικοδομήματος;

Αυτό είναι το μεγάλο ιστορικό καθήκον των σημερινών πολιτικών δυνάμεων της εργατικής τάξης και του λαού. Να αποτελέσουν το πρότυπο απάντησης των λαών στην καπιταλιστική κρίση και στις εξοντωτικές πολιτικές του κεφαλαίου.

Είναι απαίτηση των καιρών να σχηματιστεί μέσα από το μέτωπο μια νέα πρωτοπορία αγωνιστών που έχουν πάρει την απόφαση να νικήσουν ή να θυσιαστούν για τον λαό. Αυτή είναι η μόνη απόφαση που μπορεί να εμπνεύσει τον λαό και να ρίξει φως στο σκοτεινό αδιέξοδο στο οποίο τον σέρνει το κεφάλαιο. Είναι ο μόνος τρόπος για να πάρουν και άλλοι λαοί το σύνθημα της αντίστασης.

Το ΕΜΠΡΟΣ δημοσιεύει σε αυτό το τεύχος εκτεταμένη ανάλυση της κρίσης θεμελιώνοντας επαρκώς την αναγκαιότητα συγκρότησης μετώπου του εργαζόμενου λαού. Ένα μέτωπο που δεν θα είναι εκλογικίστικο, δεν θα είναι μέτωπο κορυφών, θα σέβεται τον κάθε σύμμαχο μικρό ή μεγάλο, δεν θα αποκλείει καμία δύναμη και θα συγκροτηθεί πάνω σε αρχές και σε ένα μίνιμουμ πολιτικό πρόγραμμα.

Το ΕΜΠΡΟΣ δεν δημιουργεί μέτωπο ούτε φιλοδοξεί να υποκαταστήσει τις πραγματικές λαϊκές πολιτικές δυνάμεις στις διαδικασίες συγκρότησης του μετώπου. Το μόνο που προτείνει είναι να ξεκινήσει άμεσα η διερεύνηση των διαδικασιών συγκρότησης μετώπου του εργαζόμενου λαού και να υπάρξει η αναγκαία πολιτική βούληση.

Οι στιγμές είναι κρίσιμες. Τα μάτια πολλών λαών είναι στραμμένα στην Ελλάδα για τους ακριβώς αντίθετους λόγους για τους οποίους είναι στραμμένα τα μάτια του κεφαλαίου. Εδώ θα δοθεί μια μάχη με ευρύτερες διαστάσεις και συνέπειες. Η εργατική τάξη της χώρας και οι πολιτικοί φορείς της καλούνται να σηκώσουν επάξια ένα τεράστιο ιστορικό βάρος και να νικήσουν. Η δική τους νίκη θα είναι νίκη όλων των λαών του κόσμου. Θα αποτελέσει πρότυπο για αποτελεσματική αντίσταση από όλους τους λαούς. Θα δώσει το πρώτο ισχυρό κτύπημα στον ιμπεριαλισμό από την εποχή της ανατροπής των σοσιαλιστικών καθεστώτων.

Αυτή την περίοδο τίθεται στον λαό το δίλημμα: ανατροπή ή υποταγή; Η απάντηση την οποία θα δώσουν οι πολιτικοί φορείς του εργαζόμενου λαού είναι καθοριστικής σημασίας.