Οι τελευταίες παραιτήσεις (απόγευμα 10/2/2012) υπουργών της κυβέρνησης Παπαδήμου, οι παραιτήσεις βουλευτών και οι αρνήσεις ψήφισης του νέου μνημονίου, είναι κατ αρχήν αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων και της ισχυρής και καθολικής αντίθεσης του λαού στα μέτρα και το νέο μνημόνιο.
Ωστόσο, το μεγάλο έλλειμμα της εργατικής τάξης, και του εργαζόμενου λαού ευρύτερα, να αντιτάξουν ένα ισχυρό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης που θα αποτελεί εναλλακτικό κέντρο εξουσίας του λαού στην εξουσία το κεφαλαίου, με ένα ελάχιστο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση με αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό και φιλολαϊκό περιεχόμενο με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό χωρίς ταλαντεύσεις, θέτει σε κίνδυνο την ίδια τη δημοκρατική εξέλιξη για τη χώρα μας.
Ωστόσο, το μεγάλο έλλειμμα της εργατικής τάξης, και του εργαζόμενου λαού ευρύτερα, να αντιτάξουν ένα ισχυρό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης που θα αποτελεί εναλλακτικό κέντρο εξουσίας του λαού στην εξουσία το κεφαλαίου, με ένα ελάχιστο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση με αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό και φιλολαϊκό περιεχόμενο με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό χωρίς ταλαντεύσεις, θέτει σε κίνδυνο την ίδια τη δημοκρατική εξέλιξη για τη χώρα μας.
Η πολιτική αποσταθεροποίηση του αστικού κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος που άρχισε από τις εκλογές του 2009 και εντάθηκε με την ψήφιση του πρώτου μνημονίου και σε συνέχεια την κυβέρνηση Παπαδήμου, αν δεν μετατραπεί σε ευκαιρία για τον λαό να επιβάλλει νέες δομές δικής του εξουσίας, μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει εφαλτήριο άκρως αντιδημοκρατικών εξελίξεων μέχρι και φασιστικής εκδοχής.
Το βαθύ κράτος και η βαθιά εξουσία του κεφαλαίου, βλέπουμε να εξωθούν σχεδιασμένα και σταδιακά σε πολιτική αποσταθεροποίηση έτσι ώστε να γίνεται αποδεκτό διαρκώς και μεγαλύτερο εύρος πολιτικών λύσεων εκτός της αστικής δημοκρατίας και του αστικού κοινοβουλίου, κάτι σαν κεκαλυμμένο ημιφασισμό.
Το επόμενο βήμα θα είναι η πλήρη απαξίωση του αστικού πολιτικού συστήματος για να επιβάλλονται ανεξέλεγκτα και έξω από τους ελάχιστους κανόνες που του έμειναν, αντιλαϊκά μέτρα, ντυμένα με δήθεν «τεχνοκρατικό» και «αποτελεσματικό» μανδύα. Θα πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη εξέλιξη που αν δεν προλάβει να την αποσοβήσει ο λαός θα την αξιοποιήσει πλήρως η άρχουσα τάξη με την στήριξη του παγκόσμιου κεφαλαίου.
Νέα πολιτικά φαινόμενα αυταρχικής διοίκησης θα εμφανιστούν και θα υμνηθούν ως ιδανικά μοντέλα διακυβέρνησης που όμως ευθέως θα νομιμοποιούν τον νέου τύπου φασισμό του κεφαλαίου.
Η επερχόμενη πτώχευση θα είναι απλώς το συνεπακόλουθο της ενεξέλεγκτης κυριαρχίας του κεφαλαίου και της μετατροπής της κρίσης σε κρίση επιβίωσης του λαού.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι εξελίξεις τύπου Ελλάδας, συμβαίνουν κατά πανομοιότυπο τρόπο και σε άλλες χώρες. Η Ελλάδα είναι το δοκιμαστήριο νέων μορφών αυταρχικής επιβολής λύσεων σε βάρος των λαών, αποτελεί σημείο όξυνσης των αντιθέσεων της σύγχρονης κρίσης του καπιταλισμού και τον αδύνατο κρίκο του.
Η εργατική τάξη και ο ελληνικός λαός έχουν υποχρέωση να εξεγερθούν και να μην αφήσουν αυτά τα σχέδια να πετύχουν και να εξαπλωθούν σε όλο τον κόσμο. Έχουν υποχρέωση να βάλουν την δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, όποιο κόστος και αν κληθούν να καταβάλουν.
"ένα ισχυρό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης που θα αποτελεί εναλλακτικό κέντρο εξουσίας του λαού στην εξουσία το κεφαλαίου, με ένα ελάχιστο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση με αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό και φιλολαϊκό περιεχόμενο με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό χωρίς ταλαντεύσεις"
ΑπάντησηΔιαγραφή..συμφωνω με το πνεύμα της ανάρτησης ΄πως καιμε το γενικότερο πνεύμα των δημοσιευσεων του ιστολογίου. Ωστόσο η συγκεκριμένη πρόταση μου φαίνεται κάπως αντιφατική. Ναι μεν αυτή είναι η μόνη ουσιαστική λύση για τον λαό, δεν θα την έλεγα ωστόσο ελάχιστο πρόγραμμα..για αυτό ίσως και δεν μπορεί εύκολα να γίνει κτήμα πλατιών εργατικών-λαικών μαζών
Θα πρότεινα να δείτε και την πρόταση της Περιεκτικής Δημοκρατίας που κατά τη γνώμη μου είναι ίσως η μοναδική που με ακρίβεια αποτυπώνει τις δυνατότητες για ένωση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων κάτω από ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.periektikidimokratia.org/anakoinoseis/2012-02-10/kato-xounta-troika-eksodos-ee-tora
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλοι μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν είναι το θέμα μου το ελάχιστο πρόγραμμα ενός μετώπου, πως θα συγκροτηθεί, σε ποιες αρχές και στόχους κλπ. Νομίζω πως όσα και αν γράψουμε, αν γίνει ένα μέτωπο του εργαζόμενου λαού θα περιέχει σχεδόν όλα όσα γνωρίσουμε αλλά θα τα περιέχει με τον δικό του τρόπο και θα φτάνει μέχρι εκεί που φτάνουν τα οράματά του. Όμως αυτό είναι δουλειά πρώτα αυτών που θα συγκροτήσουν το μέτωπο. Ωστόσο μπορούν να ειπωθούν κάποιες βασικές αρχές ενώ για λεπτομέρειες υπάρχουν τα προγράμματα των δυνάμεων της Αριστεράς που εντάσσουν τον εαυτό τους στις δυνάμεις ανατροπής του συστήματος και του ΚΚΕ.
Από την εμπειρία μου ξέρω ότι ένα μέτωπο είναι προϊόν άπειρων παραγόντων, δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά και προπαντός είναι παράγωγο ισχυρότατων κλονισμών κα ανατροπών υπαρχουσών καταστάσεων.
Το βασικό εδώ ήταν να κτυπήσω τον κώδωνα του κινδύνου για εξελίξεις που υποκρύπτονται στις αντιφατικές εξελίξεις και να μη πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό του συστήματος.
Για την αναγκαιότητα μετώπου έχω γράψει πολλές φορές.
Κάποια ελάχιστα έγραψα στην ανάρτηση της Ανατροπή ή υποταγή! http://aristeripolitiki.blogspot.com/2012/02/blog-post_09.html
Και περισσότερα στην ανάρτηση «Το γράμμα που δεν έλαβε (ακόμη) ο λαός…» http://aristeripolitiki.blogspot.com/2010/05/blog-post_16.html
M,H. όταν οι συνθήκες ωριμάσουν κάτω από τις αναγκαίες συνθήκες και με απλά συνθήματα ένα πρόγραμμα γίνεται κατανοητό. Αρκεί να ακουμπάει στην ανάγκη για επίλυση της αντίθεσης που βασανίζει τους εργαζόμενους και τον λαό.
11 Φεβρουαρίου 2012 7:27 μ.μ.