Σαν σήμερα. Η διάσπαση του ΚΚΕ το 1968

Μαρτυρίες

 Σαν σήμερα, 17/2/1968, ένα ρίγος διαπέρασε τους κομμουνιστές στην Ελλάδα. Το ΚΚΕ βρισκόταν σε βαθιά κρίση!

 Με κάλεσαν να γράψω, ως συνήθως, το παράνομο Δελτίο Ενημέρωσης που κρατούσαμε οι κρατούμενοι στο Λακκί της Λέρου με τα παράνομα τεχνικά μέσα που είχαμε εξασφαλίσει, για να μαθαίνουμε όλα τα νέα απ όλο τον κόσμο. Όπως άρχισα να το γράφω, σε 7 αντίγραφα με καρμπόν, τα χέρια μου δεν πήγαιναν! Έγραφα κάτι αφάνταστο. Ένα κατηγορητήριο κατά της ηγεσίας του ΚΚΕ με το οποίο, τρία μέλη του ΠΓ του ΚΚΕ, Μήτσος Παρτσαλίδης, Ζήσης Ζωγράφος και Πάνος Δημητρίου την… διέγραφαν! 

 

 Μετά από λίγο έπρεπε να το διαβάσω σε παρέες του θαλάμου. Έτρεμαν τα χέρια μου, δεν μπορούσα να καταλάβω τι γινόταν. Μετά έπεσε βουβαμάρα, παγωμάρα. Κάποια επιφωνήματα ορισμένων που από πριν είχαν προλάβει να δηλώσουν αντικκε στάση, έδειχναν ότι πανηγύριζαν! Όμως μέσα στην παγωμάρα των κρατουμένων απομονώθηκαν γρήγορα.

 Ένας σύντροφος, παλιός αντάρτης, ο Μπαντέκος από τη Ραψάνη, άρχισε να «βρίζει», πολιτικά, τους «τρεις». Πουλημένους ρεβιζιονιστές του ανέβαζε προδότες τους κατέβαζε! Και σημείωνε πάντα, από πίσω, ότι χωρίς όπλα και επανάσταση ποτέ δεν θα ανατραπεί η χούντα και ο καπιταλισμός.

 Οι πολύ νέοι από εμάς, που για καιρό στην ΕΔΑ και στη Νεολαία Λαμπράκη προσπαθούσαν να μας «αναμορφώσουν» και να μας απομονώσουν από το ΚΚΕ, ενώ μέσα μας ξέραμε ότι είμαστε στην πραγματικότητα ΚΚΕ, απορούσαμε γεμάτοι ερωτηματικά για τα αναγραφόμενα. Λίγα πράγματα ξέραμε για τις εσωκομματικές διαμάχες.

 Ευτυχώς όμως οι παλιοί που γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα, μετά το πρώτο μούδιασα, άρχισαν να συζητούν γι αυτούς που κατάντησαν το κόμμα ανύπαρκτο και «ρεντίκολο» της ΕΔΑ. Και προχωρώντας οι συζητήσεις, πριν μάθουμε νεώτερα, άρχισε να σχηματίζεται ένα μέτωπο αντίδρασης στους αναθεωρητές από τους παλιούς κομμουνιστές.

 Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια του Σερραίου, Παντελή Κουρτίδη, από το Παγγαίο, που βλέποντάς με να είμαι με σκυμμένο κεφάλι ανάμεσα στα δύο χέρια μου, με ανασήκωσε. «Μη δακρύζεις» μου λέει. «Εσύ δεν τους ξέρεις αυτούς όλους που τώρα χαίρονται. Είναι εχθροί του κόμματος. Αυτοί κάποια μέρα θα περάσουν στο αντίπαλο στρατόπεδο, θα τους βρούμε απέναντί μας, στο απέναντι χαράκωμα»! Τον κοίταζα κατάπληκτος! «Μα είναι εδώ, μαζί μας, συγκρατούμενοι» ψέλλισα. «Το θέμα είναι τι δρόμο διάλεξαν να τραβήξουν. Και αυτός οδηγεί στην αστική τάξη» μου διευκρίνισε και συμπλήρωσε κάτι που ήταν σαν σλόγκαν και το χρέωναν στον Παρτσαλίδη, αλλά τώρα αντιστρόφως, γι αυτόν: «Το τέλος της κατρακύλας είναι ο πάτος»! Σιώπησα.  Προσπαθούσα να συνέλθω αλλά ήταν δύσκολο. Πάντως αυτή η κουβέντα με συνέφερε και με προσανατόλισε κάπως, αλλά ήθελα κάτι πιο ισχυρό.

  Ξανά στο δωματιάκι για νέο Δελτίο, 2 μέρες μετά. Αυτή τη φορά τα νέα τίναξαν στον αέρα το «γράμμα των τριών»! Τα λόγια του σ. Παντελή ήρθαν στο νου μου κι έδεσαν με το κείμενο. Ήταν συνοπτικά οι αποφάσεις της 12^ης ολομέλειας του ΚΚΕ! Το κόμμα έβρισκε τη θέση του κι εμείς, οι νεώτεροι, το κόμμα μας! Οι φραξιονιστές, αναθεωρητές καθαιρέθηκαν από το ΠΓ.

 Εκείνο που όλοι σχολίασαν με ανακούφιση, ήταν η απόφαση για άμεση ανασύσταση των κομματικών οργανώσεων που είχαν διαλυθεί κατά παράβαση κάθε λογικής και καταστατικού από το 1958. Όλοι έλεγαν ότι κόμμα χωρίς κομματικές οργανώσεις είναι ένα ανύπαρκτο κόμμα! Και είχαν δίκαιο. Γι αυτό το ΚΚΕ κόντεψε να γίνει πολιτικό συμπλήρωμα της ΕΔΑ και των οπορτουνιστών. Ο κύριος σκοπός των διασπαστών δεν διέφερε καθόλου από αυτόν, των διασπαστών του 1991, δηλαδή η διάλυση του κόμματος και η αφομοίωσή του από «αριστερά», ρεφορμιστικά, μικροαστικά κόμματα στην υπηρεσία της αστικής τάξης, όπως έδειξε η πορεία του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ. Από το «ΚΚΕεσ.» μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ μια γραμμή οπορτουνιστική – σοσιαλδημοκρατική - ρεφορμιστική τα διαπερνά όλα, ανεξαρτήτως μεγάλων λόγων και αυταπατών με τα οποία κάθε φορά τη ντύνουν.

 Στη συνέχεια τα κείμενα του ΚΚΕ έρχονταν βροχή μέχρι την οριστική διαγραφή των «τριών» και όσων τους ακολουθούσαν και τον σχηματισμό εκ μέρους τους ενός πλαστού κόμματος, του «ΚΚΕ εσ.».  Το ΚΚΕ είχε διασωθεί και μπήκε στον δρόμο της ανασυγκρότησης. Το δε «ΚΚΕ εσ.» ακολούθησε τη γνωστή πορεία τραγικού εκφυλισμού για να καταλήξουν οι διάδοχοί του να βρεθούν στα χαρακώματα του αντικομουνισμού και υπέρ του καπιταλισμού και, δυστυχώς, υπέρ των ιμπεριαλιστών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ!  Αυτό δηλαδή που έλεγαν ότι θα καταντήσει, οι παλιοί κομμουνιστές!

 Ταυτόχρονα στους φυλακισμένους και εξόριστους, που ήταν ο κορμός των μελών και στελεχών του ΚΚΕ, σχηματίστηκε αμέσως αδιαμφισβήτητη πλειοψηφία υπέρ της 12της Ολομέλειας. Το κομματικό παιχνίδι είχε κριθεί. Σε όλη την Ελλάδα οι φίλοι του ΚΚΕ μάθαιναν τη στάση των δεσμωτών κρατουμένων της χούντας και σχηματίζονταν στις πόλεις και τα χωριά οι ανάλογες πλειοψηφίες.

 Ας μη ξεχάσουμε εδώ τις ασχήμιες και εντελώς απαράδεκτες ενέργειες των διασπαστών που με τη στήριξη των ρουμανικών αρχών και του Τσαουσέσκου κατέλαβαν τον ρ/φ σταθμό «Φωνή της Αλήθειας», κτήρια και γραφεία του ΚΚΕ και το χειρότερο, κυριολεκτικά έκλεψαν μεγάλο μέρος των αρχείων και ντοκουμέντων του ΚΚΕ, χωρίς ντροπή και χωρίς ποτέ να τα επιστρέψουν μέχρι σήμερα, ενώ τα «διαθέτουν» προθύμως σε κάθε αντικομουνιστή για να διεξάγει τον πόλεμό του κατά του ΚΚΕ.

 Να πούμε ακόμη τα πανηγύρια της αστικής τάξης και της χούντας για τη «διάσπαση του ΚΚΕ» που γι αυτούς ήταν η αρχή της εξαφάνισης του ΚΚΕ! Άργησαν να καταλάβουν ότι η 12^η Ολομέλεια ήταν η αρχή της αναγέννησης του ΚΚΕ, όπως απεδείχθη τόσο με την ανασύσταση των κομματικών οργανώσεων σχεδόν σε όλες της περιοχές της Ελλάδας και τη δημιουργία και γρήγορη ανάπτυξη της ΚΝΕ κατά την περίοδο της δικτατορίας, όσο και σε συνέχεια, μετά την πτώση της.

 Σύμφωνα με τότε στοιχεία του ΚΚΕ, από τους 2.000 πολιτικούς κρατουμένους σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης το 1968, οι 1.350 (67,5%) τάχθηκαν υπέρ της 12^ης Ολομέλειας καταδικάζοντας δημόσια την αναθεωρητική διασπαστική ομάδα, οι 350 (17,5%) συντάχθηκαν με τη φραξιονιστική ομάδα και οι υπόλοιποι 300 (15%) ανήκουν σε διάφορες μικροομάδες. Το μεγάλο βάρος όμως για να γυρίσει η πλάστιγγα, ρίχτηκε από τους κρατούμενους του Λακκίου Λέρου, όπου από τους περίπου 1.250 κρατούμενους οι 905 τάχθηκαν αποφασιστικά, με κοινό κείμενο, υπέρ της 12^ης Ολομέλειας!

 Όλες οι λεπτομέρειες, οι ομιλίες, τα πρακτικά, οι αποφάσεις και οι ψηφοφορίες της 12^ης Ολομέλειας υπάρχουν στην έκδοση της Σύγχρονης Εποχής «Η 12^η ευρεία Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, 5-15 Φλεβάρη 1968»