Μετά τις εκλογές η ώρα της επαναστατικής πρακτικής

 
Τα αποτελέσματα των εκλογών επιβεβαίωσαν για μια ακόμη φορά πως το σύστημα, όταν βρίσκεται σε κίνδυνο δημιουργεί σειρά από αναχώματα προκειμένου ο λαός να μην αναζητήσει λύσεις  ανατροπή το συστήματος αλλά να ικανοποιείται με λύσεις ανατροπής ή αλλαγής πολιτικών που δεν αμφισβητούν το σύστημα. 

Η επιλογή της διάσωσης κάποιων κεκτημένων, με αντάλλαγμα τη διατήρηση του συστήματος εκμετάλλευσης με υπερεκμεταλλευτή τις πολυεθνικές της ΕΕ, πρυτάνευσε σε μεγάλο μέρος των αγανακτισμένων πολιτών που απέρριψαν τις πολιτικές του δικομματισμού και του μνημονίου. Οι ψήφοι προς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ψήφοι ανατροπής του συστήματος αλλά διατήρησής του με αντάλλαγμα κάποια ψιχία επί της κυβερνητικής πολιτικής.

Αυτή είναι φαινομενικά μια προοδευτική πολιτική επιλογή έναντι του μνημονίου αλλά πρακτικά μια συντηρητική και αρνητική στάση απέναντι στη ριζική ανατροπή της πηγής των δεινών του λαού.

Ο λαός δεν επιδοκίμασε σε μεγάλο βαθμό και εκλογικά τους αγώνες του ΚΚΕ που συνδυάζονταν με ριζικές λύσεις ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων. Παρότι ήταν το μόνο κόμμα με τόσους αγώνες και τόσο ξεκάθαρες θέσεις, προτίμησε, σε αυτή τη φάση, να μη κάνει το άλμα και να επιλέξει θολές «αριστερές» ή εθνικιστικές προτάσεις θεωρώντας ότι θα γίνει δυνατό να πάρει πίσω τις κατακτήσεις του χωρίς να χρειαστεί να ανατραπεί το σύστημα. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε, κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, ψήφους μεταβατικούς που μελλοντικά θα αναζητήσουν ριζικές λύσεις. 

Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι αύριο όλοι μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί θα κληθούν να απαντήσουν σε ερωτήματα διαχείρισης της εξουσίας του κεφαλαίου και του μνημονίου. Δεν είναι βέβαιο το τι θα κάνουν. Πάντως δεν αποκλείονται πολλές κωλοτούμπες που φάνηκαν από τη πρώτη στιγμή. 

Ξαφνικά άλλαξαν τα διλήμματα και τώρα μπαίνουν: «Κυβέρνηση φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων ή χάος», και «κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης». Ένα σχέδιο της άρχουσας τάξης που περιέχει αντιμνημονιακές αιχμές και αναγκαίες (μνημονιακές) εφαρμογές είναι ήδη σε εξέλιξη ώστε να χωράει τους πάντες και φυσικά να δίνει έδαφος στον ΣΥΡΙΖΑ να συμμετέχει  μιλώντας για «ανατροπή του μνημονίου» σε μελλοντικό χρόνο και για αριστερή νίκη! Το τι θα κάνει δεν το ξέρουμε τώρα αλλά θα φανεί. Το σίγουρο είναι ότι θα ανέβουν οι κενές κορώνες για να καλύψουν τις διεργασίες. 

Σε τέτοιες στιγμές για τους κομμουνιστές το καθήκον δεν είναι απλά να αποκαλύψουν τα κυβερνητικά σενάρια της άρχουσας τάξης αλλά να στρέψουν όλη την ενέργειά τους στο σημείο εκείνο που θα κάνει την διαφορά. Στην οργάνωση  της εργατικής τάξης και του λαού με στόχο την αλλαγή των συσχετισμών δυνάμεων στο βάθος της κοινωνίας που θα αποφέρει την ανατροπή και στο πολιτικό σκηνικό.  

Οι κομμουνιστές ποτέ δεν μπορούν να πάρουν ψήφο αν δεν είναι αποτέλεσμα βαθιάς διεργασίας στις συνειδήσεις και στις πρακτικές των μαζών. Αυτή είναι η επαναστατική πρακτική που απαντάει στις εκλογικίστικες λογικές αλλά και στις δυνάμεις που μαντρώνουν το λαό σε επιλογές εντός του συστήματος. Το άλμα προς τους κομμουνιστές ο κόσμος το κάνει πρώτα μέσα από τους αγώνες και μετά μέσα από την ψήφο. Ποτέ το αντίθετο.  

Τα αποτελέσματα των εκλογών μας δήλωσε ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού απεγκλωβίστηκε από τον δικομματισμό χωρίς ωστόσο να απεγκλωβιστεί και από το σύστημα. Το επόμενο βήμα είναι να απεγκλωβιστεί και από αυτό. Αυτό που φοβάται η αστική τάξη και εναγωνίως θέλει να κάνει κυβέρνηση οποιασδήποτε απόχρωσης, είναι να μην υπάρξει και  επόμενη ριζοσπαστικοποίηση του λαού γιατί το επόμενο βήμα του θα είναι ανατρεπτικό. 

*Από αύριο πέρα από τις ασφυκτικές πιέσεις της ΕΕ για γρήγορο σχηματισμό φιλοευρωπαϊκής κυβέρνησης θα έχουμε και μεγάλες επιθέσεις κατά του λαού και την εφαρμογή νέων μέτρων που είναι πάντα «αναγκαία». Σε αυτό δεν πρόκειται να γίνουν εκπτώσεις ανεξάρτητα του αποτελέσματος των εκλογών και οι αυταπάτες που μπορεί να διαρκέσουν κάποιες μέρες θα εξαφανιστούν αποτόμως. 

 **Η χρυσή Αυγή επιβεβαίωσε την ανάγκη του συστήματος να προετοιμάσει ιδεολογικά το λαό και για την ύστατη λύση «Σωτηρίας της πατρίδος». Ας μην  υπάρχει εδώ αμφιβολία.