KKE: «Δεν αναγνωρίζουμε ούτε ένα ευρώ από το χρέος»!

Μετά από αρκετό καιρό το ΚΚΕ τοποθετήθηκε ειδικά για το χρέος κάτι που δεν έκανε μέχρι τώρα θεωρώντας ότι αυτό είναι ένα από τα παράγωγα της κρίσης και η κρίση φυσικά παράγωγο του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής. Ουδέν αληθέστερο αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις τα αυτονόητα πρέπει να εξειδικεύονται. Να εξειδικεύονται γιατί παράγουν πολιτικές και τακτικές για μεγάλες μάζες Ανθρώπων και στη προκειμένη περίπτωση για την εργατική τάξη και τον λαό που στενάζει. Με όχημα το χρέος η άρχουσα τάξη τρομοκρατεί το λαό του θέτει διλήμματα τον εκβιάζει και στο τέλος του ζητά να προσκυνήσει σε κάθε μέτρο ακόμη και εκεί που καμία σχέση δεν έχει με το χρέος και τη κρίση.

Τελευταία το κενό της απάντησης για το πώς θα αντιμετωπίσουμε το χρέος κλήθηκαν αυτοβούλως ή υποβολιμαία να το καλύψουν κάθε είδους τεχνοκράτες. Να προσφέρουν μέσα αποπληρωμής του χρέους χωρίς να χάσει το κεφάλαιο παρά μόνο κάτι περιφερειακές ζημίες (κουρεμα - επαναδιαπραγμάτευση κ.α.) . Ο λαός όμως να τα χάσει όλα!

Έθνικ- «αριστερές», «πατριωτικές», «ριζοσπαστικές», «προοδευτικές» προτάσεις που «Σπινθηρίζουν» εθνικά ή «ευραπαΐζουν» ρίχνονται κάθε μέρα στο τραπέζι των φόρουμ και των πάνελ της ΤΒ ή στις σελίδες των «έγκυρων» μέσων ενημέρωσης.

Ο λαός βομβαρδίζεται από «τεχνοκρατικές» αναλύσεις της κρίσης, του χρέους, των τεχνικών λύσεων που θα μας βγάλουν από τη κρίση «χωρίς να χάσουμε πολλά», ακόμη και δήθεν «επαναστατικές τεχνικές λύσεις» όπως η ο λογιστικός έλεγχος του χρέους, το «κούρεμα», η ελεγχόμενη πτώχευση, η «πετυχημένη αναδιαπραγμάτευση» η «επιμήκυνση» κλπ, κλπ.

Προτείνοντας άλλοτε εθνικές, άλλοτε «αριστερές» και άλλοτε «πατριωτικές» λύσεις οι κινήσεις αυτές παίζουν το χαρτί της «σωτηρίας της πατρίδας» κάτω από το οποίο κρύβεται η σωτηρία του συστήματος.

Αυτό είναι το κύριο θέμα του «Ριζοσπάστη» της 17/3/2011 από τη συζήτηση στη Βουλή για το χρέος, τη κρίση και το νέο Μνημόνιο που φυσικά απαντάει και σε όσους απεργάζονται σενάρια αποπληρωμής του χρέους με δήθεν τεχνικές λύσεις ώστε να μη χάσει το κεφάλαιο. Βασική θέση το ΚΚΕ: Δεν αναγνωρίζουμε ούτε ένα ευρώ από το χρέος. Ωστόσο δεν είναι αποκομμένο. Όπως ανέφερε η κ. Παπαρήγα «αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα, πρέπει να μιλήσουμε για το κεφάλαιο, που δημιουργεί το χρέος. Αυτό είναι ο πραγματικός βρικόλακας. Αυτός είναι ο εφιάλτης του λαού».

Φυσικά ο καθένας μπορεί να έχει τις απόψεις του για τις θέσεις του ΚΚΕ για τη κρίση ,το χρέος, τη τρέχουσα πολιτικής και τις προτάσεις των άλλων, αλλά δεν επιτρέπεται να κάνει ότι δεν το ξέρει.

Σημειώνουμε παρεπιμπτόντως ότι πολλοί από αυτους που στην αρχή ξεσπάθωναν υπέρ της θέσης για άρνηση πληρωμής του χρέους και εγκαλούσαν το ΚΚΕ γιατι δεν υιοθετουσε αυτή τη θέση και απαντούσε με τη γενικοτερη «τη κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία», σταδιακά αντί να ενδυναμώσουν αυτή τη θέση υποχώρησαν και προσχώρησαν σε κάθε είδους ρεφορμιστική θέση για επαναδιαπραγμάτευση, Λογιστικό Έλεγχο, Ευρωομόλογο κλπ. Είναι μια εντελώς αρνητική εξέλιξη αυτή για το λαό και την εργατική τάξη που προσπαθεί να ξεφύγει από παραπλανητικές θέσεις για το χρέος και τη κρίση.

Το κείμενο του Ριζοσπάστη

Οι δύο στρατηγικές γραμμές που συγκρούονται στο επίπεδο της οικονομίας και της πολιτικής αναδείχτηκαν ανάγλυφα χτες στη συζήτηση, για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης, που έγινε την περασμένη Παρασκευή, 11 του Μάρτη. Από τη μία, οι προτάσεις διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης από την κυβέρνηση, τη ΝΔ και τον ΛΑ.Ο.Σ., που ανάγουν σε μείζον το δημόσιο χρέος, κρύβουν συνειδητά την πολιτική που το δημιούργησε και στο όνομα της αντιμετώπισής του καλούν το λαό να συνυπογράψει την καταδίκη του σε μέτρα που ρίχνουν στα κατώτατα όρια την τιμή της εργατικής δύναμης. Στην ίδια ρότα κινείται και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βομβαρδίζει το λαό με διαχειριστικές προτάσεις, που θάβουν τον πολιτικό υπαίτιο για τη σημερινή βαρβαρότητα που βιώνει ο λαός και νομιμοποιεί την κυβερνητική προπαγάνδα. Από την άλλη, η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, για οργανωμένη λαϊκή ανυπακοή και μη νομιμοποίηση στις λαϊκές συνειδήσεις του χρέους που δημιούργησε η πολιτική της πλουτοκρατίας, σαν όρος για να οργανωθεί με αποτελεσματικότητα η μάχη ενάντια στα χειρότερα που έρχονται, στην προοπτική της πάλης για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.


Στην πρωτολογία και τη δευτερολογία της, τις οποίες παρουσιάζει σήμερα ο «Ρ», η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, ξεκαθάρισε για το δημόσιο χρέος ότι «για εμάς είναι όλο παράνομο και ως τέτοιο πρέπει να θεωρηθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού και πρέπει να διαγράψει την ευθύνη του να συμβάλει στο χρέος τουλάχιστον στη συνείδησή του. Δεν αναγνωρίζουμε ούτε ένα ευρώ από αυτό που λέγεται χρέος. Όμως, η πάλη κατά του χρέους είναι δεμένη για εμάς με την πάλη κατά του κεφαλαίου». Ο πρωθυπουργός επιχείρησε να εμφανίσει ως μεγάλη επιτυχία τα όσα αποφασίστηκαν στη Σύνοδο της Ευρωζώνης και ζήτησε «συστράτευση», ο Γ. Καρατζαφέρης στήριξε ουσιαστικά, για μια ακόμα φορά, την κυβέρνηση, διεκδικώντας για το κόμμα του ρόλο πρωτομάστορα στην οικοδόμηση της αντιλαϊκής πολιτικής συμμαχίας, ενώ οι θέσεις του Αντ. Σαμαρά και του Α. Τσίπρα κινήθηκαν σε διαχειριστικό επίπεδο και σε επιμέρους προτάσεις, άμεσα συνδεδεμένες με τα σχέδια που προωθούν ισχυρές μερίδες της πλουτοκρατίας, προκειμένου να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους, ενόψει της αναπόφευκτης καταστροφής κεφαλαίου και της ελεγχόμενης χρεοκοπίας.


ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: «Το χρέος το γέννησε το κεφάλαιο, αυτό είναι ο βρικόλακας του λαού»

«Η κυβέρνηση, διά στόματος πρωθυπουργού, λέει ψέματα, όσον αφορά το αν θα παρθούν μέτρα από εδώ και μπρος. Θα παρθούν καινούργια και πιο βάρβαρα και αυτά αναγράφονται επισήμως στα κείμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λέει τη μισή αλήθεια ότι η διαπραγμάτευση στα πλαίσια της τελευταίας Συνόδου ήταν πάρα πολύ σκληρή, σύνθετη και δύσκολη.

Δεν ήταν καθόλου δύσκολη η διαπραγμάτευση, όσο τα μέτρα που θα πάρετε σε βάρος του λαού. Δύσκολη, σκληρή και σύνθετη βεβαίως, όπως πάντα, είναι η διαπραγμάτευση για το πώς θα μοιράσετε τη χασούρα. Διότι, αυτό που συζητιέται στην ουσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ανεξάρτητα από τις επίσημες εκφράσεις που δίνετε, είναι η απαξίωση, η υποτίμηση ενός μέρους του κεφαλαίου και πώς θα κατανεμηθεί αυτή η χασούρα.

Μάλιστα, η συζήτηση που γίνεται, γίνεται και με ποσοστά, όπως 30%. Γιατί θυμώνετε, όταν λέμε για προγραμματισμένη χρεοκοπία; Μην την πείτε χρεοκοπία. Και αυτή αφορά όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά αφορά συνολικά την Ευρώπη. Κρίση σημαίνει απαξίωση της αξίας της τιμής της εργατικής δύναμης. Αυτή προχωράει ακάθεκτα, χωρίς διαφωνίες.

Από την άλλη μεριά, για να ξεκολλήσει το σύστημά σας και να αποκτήσει ξανά την κερδοφορία, πρέπει να προχωρήσετε σε μια απαξίωση κεφαλαίου. Εδώ είναι το πρόβλημα. Γιατί εάν, παραδείγματος χάρη, γίνει 30% απαξίωση στο χρέος της Ελλάδας, σημαίνει ότι θα χάσουν εκείνες οι τράπεζες - όχι μόνο οι ελληνικές, αλλά και οι ξένες - που έχουν ελληνικά ομόλογα. Και εδώ γίνεται η κατανομή αυτής της ζημιάς.

Πήγατε με σοβαρά ατού για τα μέτρα και τα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με ποια ατού πήγατε; Όχι μόνο τα άγρια μέτρα που έχετε πάρει σε βάρος των εργαζομένων, αλλά 75 δισεκατομμύρια έχετε κόψει "κοστούμι" για τα επόμενα χρόνια σε βάρος του λαού με διάφορες μορφές. Όχι μόνο με υποτίμηση των μισθών, των μεροκάματων κ.λπ., αλλά και μέσα από όλες τις άλλες παροχές. Καρατόμηση, κυριολεκτικά, δαπανών και φορολογία στο λαό.

Πήγατε και με ένα άλλο ατού στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γι' αυτό και σας το αναγνώρισαν: Τα 110 δισεκατομμύρια συνολικά, τον πακτωλό που ξεκίνησε η Νέα Δημοκρατία και συνεχίσατε κι εσείς να δίνετε στις τράπεζες. Και τα δίνετε στις τράπεζες, όχι γιατί υπάρχει γενικά το τραπεζικό κεφάλαιο και οι τραπεζίτες - όπως λέγεται μέσα στη Βουλή από όλα σχεδόν τα κόμματα εκτός από εμάς - αλλά γιατί το τραπεζικό κεφάλαιο είναι συνυφασμένο με το βιομηχανικό, είναι συνυφασμένο με όλα τα τμήματα του κεφαλαίου και μέσω των τραπεζών γίνεται η δανειοδότηση στις επιχειρήσεις, για να αποκτήσουν ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία από αυτήν που είχαν.

Ένα μέρος του κεφαλαίου θα καταστραφεί, άλλο θα απαξιωθεί και τσακώνεστε μεταξύ σας για το πώς θα μοιραστεί αυτή η χασούρα. Βεβαίως, εδώ υπάρχει ένας συσχετισμός δύναμης, που αντικειμενικά είναι σε βάρος της Ελλάδας και αυτό το ξέρετε. Διεκδικείτε μέχρι εκεί που δεν απειλείται η γενική πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

«Εφιάλτης» του λαού είναι το κεφάλαιο

Γίνεται συζήτηση για το χρέος. Ο βρικόλακας για μας είναι το κεφάλαιο. Αυτό προκαλεί το χρέος. Και δυστυχώς, η όλη συζήτηση από τα κόμματα στην Ελλάδα είναι για το χρέος. Βεβαίως, στο όνομα του χρέους παίρνονται αντιλαϊκά μέτρα. Αλλά, αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα, πρέπει να μιλήσουμε για το κεφάλαιο, που δημιουργεί το χρέος. Αυτό είναι ο πραγματικός βρικόλακας.

Αυτός είναι ο εφιάλτης του λαού. Άλλωστε, το χρέος όλοι θέλουν να το διευθετήσουν με διάφορους τρόπους. Γίνεται λόγος για το μάζεμα εσόδων. Κατ' αρχήν, σε συνθήκες απελευθέρωσης της αγοράς στην Ευρώπη και παγκόσμια, και οι φοροαπαλλαγές είναι νόμιμες σε ένα μεγάλο μέρος και η φοροδιαφυγή, και το χρέος.

Πήγατε με το εξής ατού στην Ευρωπαϊκή Ένωση: Φοροαπαλλαγές - τα τελευταία θα πω - νέα μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα νομικά πρόσωπα από το 24% στο 20%. Αυτό μειώνει ή δε μειώνει τα κρατικά έσοδα; Αλλο τώρα πού πάνε τα κρατικά έσοδα, έτσι κι αλλιώς δε θα πήγαιναν στο λαό. Ενώ η κυβέρνηση, σε αντίθεση με τη Νέα Δημοκρατία, σήκωνε τη σημαία του 40% για τα διανεμόμενα κέρδη στους μετόχους, στη φορολογία, τώρα το 40% το πήγε στο 21% και έχει δώσει μια αόριστη υπόσχεση ότι θα το πάει - δεν ξέρω πότε - στο 25%.

 Φοροαπαλλάσσετε τα χρήματα που έρχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την επάνοδο των καταθέσεων, και εδώ υπάρχει και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος - για να δούμε την εξυγίανση και τη διαφάνεια! - με το συμβολικό φόρο του 8%. Είναι απώλεια κρατικών εσόδων; Για τέσσερα ακόμα χρόνια δίνετε έκπτωση 50% στις επιχειρήσεις που κάνουν επενδύσεις στην έρευνα και στην τεχνολογία.

Δώσατε νέα φορολογικά προνόμια στο εφοπλιστικό κεφάλαιο. Απαλλάσσετε από τη φορολογία αυτούς που έχουν σχέση με off shore εταιρείες, ακίνητα, αρκεί αυτά τα ακίνητα να είναι ακίνητα ναυτιλιακών εταιρειών. Επεκτείνατε τις δυνατότητες φοροαπαλλαγών στα εισαγόμενα κεφάλαια - σε αυτή τη φάση είναι κυρίως αραβικά - που θα έρθουν να αξιοποιήσουν ή να αγοράσουν την ακίνητη περιουσία. Η ακίνητη περιουσία δεν είναι μόνο οι ακτές, δεν είναι κάποια οικόπεδα. Θα έρθουν να αγοράσουν λιμάνια, αεροδρόμια, επιχειρήσεις, τη ΛΑΡΚΟ, την ΕΑΒ, την ΠΕΣΙΝΕ, τα Ναυπηγεία.

«Δεν αναγνωρίζουμε ούτε ένα ευρώ από το χρέος»

Επομένως, τι μας μιλάτε τώρα για έσοδα, έξοδα και για φοροδιαφυγή κ.λπ.; Φοροδιαφυγή και φοροαπαλλαγή είναι «νύχι - κρέας». Το κυριότερο, πέρα από τα προνόμια που δίνετε, είναι οι φοροαπαλλαγές, επειδή γίνεται πολλή συζήτηση για το χρέος.

Απ' αυτήν την άποψη, εμείς το χρέος δεν το διαχωρίζουμε σε χρέος που αναγνωρίζουμε και σε χρέος που δεν αναγνωρίζουμε. Θα κάνουμε τώρα ιεροεξεταστικές επιτροπές στη Βουλή; Τι να εξετάσουμε; Για εμάς όλο το χρέος το γέννησε το κεφάλαιο, το γέννησε ο ανταγωνισμός, το γέννησαν οι αντιπαραγωγικές δαπάνες, το γέννησαν τα επιθετικά εξοπλιστικά προγράμματα, το γέννησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, το γέννησαν οι φοροαπαλλαγές κ.λπ.

Για εμάς είναι όλο παράνομο και ως τέτοιο πρέπει να θεωρηθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού και πρέπει να διαγράψει την ευθύνη του να συμβάλει στο χρέος τουλάχιστον στη συνείδησή του. Δεν αναγνωρίζουμε ούτε ένα ευρώ από αυτό που λέγεται χρέος. Όμως, η πάλη κατά του χρέους είναι δεμένη για εμάς με την πάλη κατά του κεφαλαίου».

"Εναλλακτικές λύσεις": Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη!

Αποκαλυπτικός ο διάλογος του Αλ. Τσίπρα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια στις 16/3/2011 όταν τον επισκεύθηκε, για να του εκθέσει τις διαχειριστικές προτάσεις του για το χρέος. Μπροστά στις κάμερες έγινε ο εξής διάλογος: Κ. Παπούλιας: «Υπάρχει μια αμηχανία από την πλευρά της Ευρώπης. Υπάρχει μια αδυναμία». Α. Τσίπρας: «Ναι, μία από αυτές τις φωνές είναι και ο φίλος σας, ο Οσκαρ Λαφοντέν». Κ. Παπούλιας: «Θεωρώ κατά κάποια ανατροπή ίσως να γίνει με τη συνεργασία τριών κομμάτων, της Αριστεράς, των Πρασίνων και του SPD». Α. Τσίπρας: «Αυτό θα άλλαζε τον ρου της ευρωπαϊκής ιστορίας, αν συνέβαινε. Ήταν στους προγραμματικούς στόχους του συνεδρίου. Θα έδινε μια ανάσα στις λαϊκές δυνάμεις, διότι η ηγεμονία της Μέρκελ, έχει επιφέρει πολλά δεινά, όχι μονάχα σε μας αλλά και στους Γερμανούς βεβαίως»!

Άραγε φωτογραφίζει το χαμένο όνειρο των προηγούμενων εκλογών για την εκδίωξη της «δεξιάς» που το έφαγε η αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ ή πρόκειται για μελλοντική του επιθυμία για την Ελλάδα της ΕΕ των ΣΥΝασπισμένων; Μήπως η εκδίωξη της Μέρκελ δεν θα φέρει ό,τι εδώ έφερε η εκδίωξη του Κ. Καραμανλή; Φαίνεται πως οι οπορτουνιστικές αυταπάτες είναι αδύνατο να ξηλωθούν από ορισμένους ακόμη και τη στιγμή που ρίχνουν το λαό στο γκρεμό.