Αριστερά τι κάνεις;;;;

.

Ήταν μια αυθόρμητη χαμηλόφωνη κραυγή αγωνίας, απορίας, απελπισίας και έκκλησης. Όλα τα είχε αυτή η κραυγή που βγήκε στεντόρεια, όταν ο αναλυτής ενός καναλιού, αφού πρώτα έδειξε τα ευρήματα μιας δημοσκόπησης για τη καταβαράθρωση του πολιτικού συστήματος, λόγω της κρίσης και των πολιτικών που ασκούνται αναμεμειγμένες με την απίστευτη διαφθορά, είπε: "Η Αριστερά όμως παρότι θα έπρεπε και θα μπορούσε δεν φαίνεται να καρπώνεται τη δυσαρέσκεια του λαού"!




Αυτό ήταν που ξεχείλισε το ποτήρι της κραυγής. «Αφού τώρα δεν μπορείς, πότε θα μπορείς;». Μα η απελπισία είχε και κάτι ακόμα πιο τραγικό. «Αντί να ξεκολλήσεις και να πάς κόντρα στο πολιτικό σύστημα, ως εναλλακτική λύση ανατροπής της εξουσίας, φθείρεσαι και συ απίστευτα μαζί με όλο το πολιτικό σύστημα!!! Το επόμενο βήμα θα είναι να θαφτείς μαζί του και να βγει στην επιφάνεια ως μόνη λύση ο φασισμός. Αριστερά τι κάνεις, το έχεις καταλάβει;».




Δεν χρειάζεται να κάνω αναλύσεις γι αυτό που άκουσα. Το θέμα είναι αν το άκουσε η οργανωμένη και δομημένη στα κάστρα της Αριστερά. Η Αριστερά που οργανώνεται, ομφαλοσκοπεί, ικανοποιείται και δικαιώνεται στα λόγια, η Αριστερά που παλεύει αλλά δεν μπαίνει στη φωτιά παρά μόνο για να μη μείνει άκαπνη! Που δεν κάνει Μέτωπο για τη σωτηρία του λαού γιατί δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα της δικής της σωτηρίας.


Είναι καιρός ο λαός να "κουνήσει" τα "λαϊκά ακίνητά" του. Την ώρα που το σύστημα ιδιωτικοποιεί για τη σωτηρία του, αυτός να "δημεύει και να κοινωνικοποιεί" τα δικά του περιουσιακά στοιχεία για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του! Σε καιρούς χαλεπούς πρέπει να γίνουν ρευστά, τόσο ρευστά όσο οι χείμαρροι και τα ποτάμια της ιστορίας…