όσα ανάρμοστα κι αν είχαμε
στη θέση τους να βάλουμε…»
Ποτέ δεν ξέρεις πως κάτι άγνωστο και αφανές θα ξεπεταχτεί μπροστά σου για να φλογίσει τα ατελείωτα εκείνα συναισθήματα των ιδανικών σου! Συλλογικός αγώνας, συλλογική μνήμη που ανταμώνουν με τα ιδανικά μέσα από την ποίηση παράγοντας αισιοδοξία στους χαλεπούς αυτούς καιρούς.
Κρατώντας τα ιδανικά, όταν οι ωκεανοί ήταν εναντίον μας, εμείς…
ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΑΜΕ!
Δεν παραδοθήκαμε!
Και κανένα δε χάσαμε στη θάλασσα
αφημένο στις οδύνες της απελπισίας.
Είχαμε την αξιοπρέπεια
των ύπουλα χτυπημένων γλάρων μας
που βουλιάζουν στον ουρανό χωρίς κραυγές.
Τα πέλαγα δεν τ’αφήσαμε ηττημένα
όσα ανάρμοστα κι αν είχαμε
στη θέση τους να βάλουμε.
Εξαντληθήκαμε στην προσπάθεια ακέραιοι
να ’χουν οι συνάδελφοι
έναν ουρανό να ονειρεύονται
κι ένα μαχαίρι
να κομματιάζουν τις νύχτες των ωκεανών
ασυμβίβαστοι.
Ποίηση για ναυτικούς, και όχι μόνο, στις φουρτούνες από τον ναυτικό, Αλέκο Ν. Πούλο.
«Στον καφέ των δέκα», Εκδ. Σ.Ε. 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου