Σιγά μη καταλάβουν τα «ζα» που πανηγυρίζουν για την έξοδο της Ελλάδας από την «Ενισχυμένη Εποπτεία» της ΕΕ και την είσοδό μας στις «κανονικές εποπτείες», ότι η έξοδος απαίτησε, μεταξύ άλλων, να χάσουμε το μοναδικό και μεγαλύτερο εργοστάσιο νικελίου στην ΕΕ (με το 90% των καταγεγραμμένων κοιτασμάτων νικελίου σε όλη την ΕΕ) να πεταχτούν στην ανεργία 1.300 εργαζόμενοι της ΛΑΚΡΟ, να εξωσθούν 300 οικογένειες εργαζομένων που ζούσαν στα σπίτια της επιχείρησης και να διογκωθεί η ανεργία χιλιάδων έμμεσα εργαζομένων και επαγγελματιών στη «στεφάνη» της επιχείρησης.
Προκαλεί φρίκη το ότι, όχι μόνο επικροτούν και πανηγυρίζουν για όλα αυτά σε βάρος της χώρας και του λαού, αλλά συναγωνίζονται σε ποιο αστικό κόμμα θα δώσουν την ψήφο τους με αντάλλαγμα ψίχουλα από κάθε νέα αντιλαϊκή πολιτική που θα εφαρμόσουν! Ακούν τους «αναλυτές» και τους προπαγανδιστές για το πόσο τους ωφελούν οι απολύσεις και τα ξεπουλήματα και εκστασιάζονται!
Τι θα μου απαντήσουν; «Κάτσε εκεί στο 5% καθυστερημένε, μέχρι να εξαφανιστείς γιατί μας ενοχλείς»! Ούτε που φαντάζονται ότι αυτοί που αγωνίζονται ενάντια σε τέτοιες αντιλαϊκές πολιτικές, αγωνίζονται και για τα δικά τους δικαιώματα, τα οποία ξεπουλάνε για ένα ψίχουλο με έναν ψήφο!
Η ανυπότακτη, αγωνιζόμενη Ελλάδα όμως τους απαντάει με τους κορυφαίους ποιητές της:
«…για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, Θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς, Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους…» (Ελύτης) και
«…Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις, εκεί που πάει να σκύψει, Να τη πετιέται από 'ξαρχής κι αντριεύει και θεριεύει…» (Ρίτσος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου