«ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΕΛΑΣΗΣ» ΚΑΙ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ

Γιούχα και πάλι γιούχα των (πολεμοχαρών) πατρίδων!

Κάποιες φορές οι απλοί άνθρωποι νοιώθουν, αλλά δεν μπορούν να το πουν. Το λένε όμως με τον τρόπο τους κι ας μην είναι η στάση και ο λόγος τους στητός, καθωσπρέπει, στις παρελάσεις. Κι ας μη ταιριάζει στην «τάξη».

Έτσι είδα την «παρέλαση των κοριτσιών». Κι ας ήταν ημιτελής. Κι ας πείραξε πολλούς.

Όμως δεν ήταν οι πρώτες που «έβγαλαν γλώσσα». Απλώς οι ανιστόρητοι το κρύβουν παριστάνοντας τους έκπληκτους.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΓΥΡΩ ΜΑΣ
(τότε, 1453, το 1907 και τώρα, 2019 - πολεμικό - ιμπεριαλιστικό πανηγύρι)

«Και ήταν οι καιροί που ατίναχτο μέγα αστροπελέκι, κάτι πρωταγρίκητο κι ώς τότε κι ανιστόρητο, απ’ την Άσπρη Θάλασσα ώς το Δούναβη και ίσα πέρα από τα πόδια του Ευφράτη κρέμουνταν απάνω από τον κόσμο, κάψαλα και στάχτη να τον κάμη, και λιγοθυμούσ’ η Ανατολή, κι έτρεμε και η Δύση σαν καλάμι.
Και ήταν οι καιροί που η Πόλη πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε, και τα χέρια της δεμένα τα κρατούσε, και καρτέραγ’ ένα μακελάρη.

Και ξολοθρεμός ο μακελάρης».

(…)

«Της φωτιάς βιγλάτορες, η φωτιά τι καίει εδώ;»

(…)

ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ – ΠΑΓΙΔΑ ΑΠΟ ΜΑΚΕΛΑΡΗΔΕΣ

«Γύφτοι, ο Βασιλιάς προστάζει ο θεοφύλαχτος· εμπρός!
Σώνει πιά το πλάνεμα σας, κι ο παραδαρμός.
Σας προσμένει το μεγάλο Πενταδάχτυλο κι οι κορφές του που λαμποκοπάνε, και τα τρίσβαθα γκρεμά· και του Μαλεβού τα πλάγια τα κοκκινωπά.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ «ΓΥΦΤΟΥ»

«Ποιός είναι αυτός που πύργους χτίζει στον αέρα με τη φωνή του κράχτη και μοιράζει μας βασιλικά τα κάστρα, κι άπρεπων ελπίδων ίσκιους μπροστά στα μάτια μας σαλεύει;
Είμαστ' εμείς οι απάτριδοι κι οι αγιάτρευτοι· γιούχα και πάντα γιούχα των πατρίδων!
Είμαστ' εμείς οι αθάνατοι απολίτιστοι· κι οι Πολιτείες λημέρια των ακάθαρτων, κι οι Πολιτείες ταμπούρια των κιοτήδων· στη στρούγγα λυσσομάνημα και φαγωμός λύκων, σκυλιών, προβάτων και τσοπάνηδων. Γιούχα και πάλε γιούχα των πατρίδων!

Η μάντρα είν' ο αφίλιωτος οχτρός μας, την πλατωσιά του κόσμου τη στενεύει…»

Από τον Δωδεκάλογο του Γύφτου (1907)
του Κωστή Παλαμά

ΤΟ «ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ» ΤΩΝ 10 ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ ΤΗΣ ΠΑΡΕΛΑΣΗΣ

Στρατιωτάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα;

Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα;

Πώς στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα στρατιωτάκια τους;

Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις.
Και εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας.

Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι.
Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά.

Τι κοινό μπορεί να'χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να'χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού.

Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια.

Γι' αυτό και εμείς μπήκαμε στην παρέλαση ακαλούπωτοι... Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας, John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python. Με το δικό μας silly walk και ρυθμό.

Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για "προβληματικά παιδιά"

Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων.

Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. 

Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.

Υ.Γ.
Επιλέξαμε να πάμε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας σε μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα.

Υπογραφή: 10 "στρατιωτάκια" της υπο-κριτικής τέχνης