ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ
ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΘΕΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΗ ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ.
Αστορ
Γκαρσία, ΓΓ του ΚΚ Λαών της Ισπανίας:
«Η
καταλανική εργατική τάξη (ε.τ.) δεν έχει να κερδίσει τίποτα από αυτή τη
διαδικασία ανεξαρτησίας, που καθοδηγείται από εκείνους που κατά τις τελευταίες
δεκαετίες ενέτειναν την καπιταλιστική εκμετάλλευση και κατέστειλαν σκληρά τις
εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις. Το σχέδιο της καταλανικής κυβέρνησης είναι
μια από τα ίδια: Ενα νέο καπιταλιστικό κράτος, στηριγμένο στην ατομική
ιδιοκτησία μιας χούφτας παράσιτων, και ενταγμένο μέσα στην ΕΕ, ιμπεριαλιστική
ένωση ενάντια στα συμφέροντα της ε.τ. και του λαού. Ο ταξικός εχθρός της ε.τ.
είναι ο καπιταλισμός, όχι οι εργαζόμενοι οποιουδήποτε άλλου έθνους. Καμία
εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση της Καταλονίας. Σε πρώτο πλάνο να θέσουμε τις
ταξικές διεκδικήσεις, και θα δούμε γρήγορα πώς διαλύεται η ψευδεπίγραφη
"εθνική ενότητα" μεταξύ εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων, που ούτε
υπάρχει, ούτε μπορεί να υπάρξει κάτω από οποιαδήποτε εθνική σημαία».
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ:
8/10/2017
«Στη σύγκρουση που
εξελίσσεται η αστική τάξη της Καταλονίας χρησιμοποιεί ως προκάλυμμα το λεγόμενο
εθνοτικό ζήτημα και με τον εθνικισμό εγκλωβίζει και λαϊκές δυνάμεις. Αυτό το
φαινόμενο έχει την εξήγησή του στην ιστορία του ισπανικού κράτους.
(…)
Ειδικά
μετά τη βάρβαρη καταστολή, που μπορεί να επαναληφθεί και να είναι μεγαλύτερη
στο μέλλον, μικροαστικά στρώματα αλλά και εργάτες (με τη συνδρομή και των
συμβιβασμένων με το σύστημα συνδικαλιστικών ηγεσιών), πέφτουν στην «παγίδα» ότι
με μια μεγαλύτερη αυτονομία και ανεξαρτησία μπορεί να υπάρξει πιο
αποτελεσματική υπεράσπιση των συμφερόντων τους. Κάτι που βεβαίως σε καμία
περίπτωση δεν μπορεί να συμβεί όσο διατηρούνται η εξουσία του κεφαλαίου, η
καπιταλιστική εκμετάλλευση. Και στην περίπτωση της Καταλονίας αποδεικνύεται ότι
το ζήτημα των ταξικών συμφερόντων επιβάλλεται να είναι το βασικό κριτήριο για
την ερμηνεία των εξελίξεων.
Επιβεβαιώνεται
ότι τα ζητήματα της «αυτοδιάθεσης» και της «εθνικής ανεξαρτησίας», που σηκώνουν
οι αστοί πολιτικοί, ανεξάρτητα αν τώρα ...ξεσηκώνουν λαϊκούς ανθρώπους, μπορούν
να οδηγήσουν σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς, να είναι «βούτυρο στο ψωμί»
ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, να οδηγούν σε αιματοκύλισμα για την αλλαγή συνόρων,
όπως βλέπουμε στη γειτονιά μας στα Βαλκάνια. Η πάλη που είναι αναγκαία είναι
αυτή που ενώνει τους εργάτες, ανεξάρτητα από τις διαφορές στον πολιτισμό, στη
γλώσσα, ενάντια στους εκμεταλλευτές τους, την καπιταλιστική εξουσία.
Ο
αγώνας λοιπόν ενάντια σε οποιαδήποτε εθνική, φυλετική διάκριση ή καταπίεση,
είναι άμεσα συνδεδεμένη με αυτήν την πάλη. Μόνο αυτή η πάλη και η καρποί της, η
εργατική εξουσία, η κοινωνική ιδιοκτησία, μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για την
εξάλειψη των εθνικών αντιθέσεων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου