«Δεν αντέχω άλλο», μου λέει. «Όλοι
είναι λαμόγια, παίρνουν την ψήφο μας και μετά μας τρέχουν και μας κοροϊδεύουν. Δεν
αντέχω να πληρώνω, να με εκμεταλλεύονται και να με κοροϊδεύουν από πάνω.
Τέρμα, θα ψηφίσω ΚΚΕ, αλλά όχι έτσι, με έναν Γραμματέα γατώνι. Θα κάνει αυτά που λέει. Θα πάει στη βουλή, θα τους καθίσει κάτω, θα καταργήσει τα μνημόνια, θα βάλει με ένα νόμο όλα όσα λέει και ακόμη περισσότερα...
Έχω κουραστεί καταλαβαίνεις;
Θέλω να πάρω τη φραπεδιά μου, να
αράξω στο μπαλκόνι και να βλέπω θάλασσα ή στον καναπέ μου και να βλέπω στο
κανάλι της βουλής τον ΓΓ του ΚΚΕ να τους τουμπάρει όλους, να ψηφίζει
σοσιαλισμούς, δικαιοσύνες και άλλα τέτοια, να ψηφίζει και κομμουνισμούς άμα
λάχει να ‘ούμε, γιατί όχι… ο κομμουνισμός δεν λέει «στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες
του»… ε, αυτό είναι σύστημα και που να σου λέω πόσες ανάγκες έχω…. αρχίζοντας από
τον καφέ που δεν έχω να πληρώσω μέχρι τις Μπαχάμες με ιδιωτικό τζετ…»
Μερικές φορές μένεις άγαλμα με την ανεστραμμένη αντανάκλαση της πραγματικότητας στα κεφάλια των ανθρώπων, την οποία πέτυχαν τα μέσα ενημέρωσης του κεφαλαίου και η Παιδεία του συστήματος. Ένας αχταρμάς υποταγμένων συνειδήσεων που όλα τα ονειρεύονται προσκυνώντας τη λογική του συστήματος. Ποτέ δεν κατάλαβαν ότι κανένας ΓΓ του ΚΚΕ δεν μπορεί να τους σώσει αν οι ίδιοι δεν σώσουν τον εαυτό τους. Ποτέ δεν άκουσαν την προτροπή του ΚΚΕ «να οργανωθεί ο λαός και η εργατική τάξη για να διεκδικήσουν τα δίκαια και την εξουσία τους». Νομίζουν ότι μπορούν με τον φραπέ και τον καναπέ να φέρουν τον… «αραχτό» κομμουνισμό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου