ΜΙΑ ΧΩΡΑ, ΔΥΟ ΕΘΝΗ

Τα στοιχεία δείχνουν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που λέει η κυβέρνηση. Απλώς τα πνιγούν όλοι και τα αντικαθιστούν με «θα»! Πότε δηλαδή το «θα», αφού για το 2014 είναι τα τελευταία στοιχεία!

Αν προσθέταμε σε αυτά και τα τελευταία στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. για τη φτώχεια, θα έχουμε το πανόραμα μιας χώρας με δύο «έθνη».

Αν φτώχαιναν και οι πλούσιοι, ίσως έλεγε κάτι αυτό. Αλλά να πλουτίζουν μέσα στην κρίση  και να μας δουλεύουν ότι «όλους μας βρήκε η κρίση και όλοι την πληρώνουμε» πάει πολύ. Αυτούς τους «βρήκε» βέβαια η κρίση αλλά με πακτωλό κερδών!

Είναι καιρός να βγει η κα Βούτλεψη και να καταγγείλει τον παλαιοκομμουνιστή Μπογιόπουλο, ο οποίος αν και απολύθηκε από τον Ριζοσπάστη, εξακολουθεί να μένει προσκολλημένος στο παρελθόν και στην ιδεολογία του ΚΚΕ, χωρίζοντας τους πολίτες σε τάξεις και… υπονομεύοντας την πορεία της χώρας προς την ανάπτυξη, την πάταξη της φοροδιαφυγής  και την μείωση των φόρων που έρχονται»!

Μια χώρα, δυο έθνη

Τρίτη, 21 Οκτωβρίου 2014

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Στοιχείο πρώτο: Σύμφωνα με την έρευνα της εταιρείας «Wealth-Χ» και της ελβετικής τράπεζας UBS, στην Ελλάδα το 2014 καταγράφηκαν 11 υπερδισεκατομμυριούχοι από 9 που είχαν καταμετρηθεί το 2013. Η περιουσία τους αυξήθηκε από τα 16 δισ. δολάρια στα 18 δισ. δολάρια (14,2 δισ. ευρώ). Με άλλα λόγια 11 ολιγάρχες που αντιστοιχούν στο 0,00011% του πληθυσμού της χώρας κατέχουν πλούτο που αντιστοιχεί σχεδόν στο 10% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας. 

Στοιχείο δεύτερο: Στην περσινή έκθεση της «Wealth-Χ» όπου έγινε η καταγραφή των κατεχόντων περιουσία μεγαλύτερη των 30 εκατ. δολαρίων η Ελλάδα αναδείχτηκε «η χώρα με τον δεύτερο αυξανόμενο πληθυσμό πολυεκατομμυριούχων στην Ευρώπη» με 505 άτομα με περιουσία 60 δισ. δολάρια.

Στοιχείο τρίτο: Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της ελβετικής τράπεζας «Credit Suisse» στην Ελλάδα το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού συγκεντρώνει το 56,1% του εγχώριου πλούτου από το 48,6% που συγκέντρωνε το 2007.

Στοιχείο τέταρτο: Όπως δημοσιεύτηκε πρόσφατα («Βήμα», 24/8/2014) στην Ελλάδα έχουν καταμετρηθεί 559 Κροίσοι με περιουσία 76 δισ. δολάρια ενώ τα κεφάλαια που είναι τοποθετημένα στο εξωτερικό ανέρχονται στα 140 δισ. ευρώ. Με άλλα σε μια χώρα 10 εκατομμυρίων, 559 ολιγάρχες κατέχουν πλούτο που αντιστοιχεί στο 45% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας, ενώ τα κεφάλαια που έχουν βγει εκτός χώρας από τους «έχοντες» πλησιάζουν σχεδόν το 80% του συνολικού ΑΕΠ της Ελλάδας.

Ας δούμε τώρα που, σε ποια χώρα, σε ποια εποχή, συμβαίνουν τα παραπάνω. Αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα όπου σύμφωνα με τις έρευνες οικογενειακών προϋπολογισμών της ΕΛΣΤΑΤ των ετών 2008 – 2013, τις οποίες ανέλυσε ο συνάδελφος Θ.Ηλιοδρομίτης, έχουν προκύψει τα εξής:

• Τα νοικοκυριά με μηνιαίο εισόδημα κάτω από 750 ευρώ αυξήθηκαν κατά 451,3%.

• Τα νοικοκυριά που διαμένουν σε ένα δωμάτιο αυξήθηκαν κατά 41,3%.

• Τα νοικοκυριά που διαμένουν σε κατοικίες μικρότερες των 40 τμ αυξήθηκαν κατά 31,3%.

• Τα νοικοκυριά με κεντρική θέρμανση μειώθηκαν κατά 48,5%.

• Τα νοικοκυριά χωρίς καθόλου θέρμανση αυξήθηκαν κατά 252,3%.

• Η μέση μηνιαία κατανάλωση πετρελαίου θέρμανσης μειώθηκε κατά 62,5%.

• Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 243%….

Συμπέρασμα 1ο: Η Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, όπου τα 6,3 εκατομμύρια βιώνουν το ζόφο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού (στοιχεία Γραφείου Προυπολογισμού της Βουλής), έχει μετατραπεί σε ένα πειραματόζωο του πιο αδυσώπητου καπιταλισμού.

Η κρίση αξιοποιήθηκε ώστε η Ελλάδα να μετατραπεί σε παγκόσμιο εργαστήριο αποθέωσης των αβυσσαλέων κοινωνικών ανισοτήτων.

Η Ελλάδα κατάντησε σημαιοφόρος του κοινωνικού δαρβινισμού και του κεφαλαιοκρατικού δόγματος ότι είτε σε συνθήκες κρίσης είτε σε συνθήκες «ανάπτυξης» οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι.

Συμπέρασμα 2ο: Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η διαπίστωση του Μπέντζαµιν Ντισραέλι, του για πολλά χρόνια πρωθυπουργού της Βρετανίας και μάλιστα της βικτωριανής εποχής, μοιάζει με ταξική… μαγνητική τομογραφία του καιρού μας: Υπάρχουν, έλεγε ο (και συντηρητικός) Ντισραέλι «δύο έθνη που µεταξύ τους δεν υπάρχει ούτε σχέση ούτε συµπάθεια και τα οποία δεν κυβερνώνται µε τους ίδιους νόµους (...). Τα δύο αυτά έθνη είναι οι πλούσιοι και οι φτωχοί».

Επομένως κάθε «εθνική συνεννόηση» σε μια τέτοια Ελλάδα 

- την Ελλάδα που έχει αναδειχτεί σε υπόδειγμα του κεφαλαιοκρατικού νόμου ότι στον καπιταλισμό σε κάθε χώρα υπάρχουν «δυο έθνη», το ολιγομελές έθνος των καταπιεστών, από τη μια και το πολυπληθές έθνος των καταπιεσμένων, από την άλλη-

δεν μπορεί παρά να έχει ως προαπαιτούμενο για την αξιολόγηση της αξιοπιστίας των πολιτικών δυνάμεων που την επικαλούνται, την ξεκάθαρη τοποθέτησή τους στο ερώτημα: Με ποιο «έθνος» και για τα συμφέροντα ποιού «έθνους»; 

Πηγή:enikos