Ποιος αποφασίζει για τις εκλογές;

Παντού βλέπουμε διάφορες αναλύσεις για το πότε θα γίνουν εκλογές. Είναι κατά βάση αναλύσεις απολογητικές, βάση του εκάστοτε σκηνικού που διαμορφώνουν τα κόμματα. Ορισμένοι βέβαια αναλυτές εκφράζουν εντελώς άλλες βουλήσεις, που εμφανίζονται ως δήθεν προσωπικές αναλύσεις και όχι λίγες φορές είναι αυτοί που εμφανίζουν τις αποφάσεις, επιθυμίες και βουλήσεις της βαθύτερης εξουσίας του κεφαλαίου. Δεν είναι εύκολο να τους ξεχωρίσεις και πολύ περισσότερο να τους κατατάξεις, ποιας μερίδας του κεφαλαίου εκφράζουν τη βούληση.

Από γενική άποψη και πάντα σε «τελευταία ανάλυση» δηλαδή βασικά και ως γενεσιουργός αιτία, τις εκλογές τις αποφασίζει το βαθύ κεφάλαιο ντόπιο και ξένο με δικά του κριτήρια και αφήνοντας όλες τις λεπτομέρειες στο πολιτικό σύστημα διαχείρισης της εξουσίας του. Μετά, η απόφαση αυτή εμφανίζεται "δημιουργικά"  με πολιτικές κινήσεις (χαριτομενιές θα έλεγα) που θα κάνει κάθε κόμμα εξουσίας για να μετατρέψει σε πολιτική πράξη την απόφαση και, φυσικά, για να κερδίσει τις εκλογές.

Στο μεταξύ θα έχει διαχυθεί η απόφαση στους μηχανισμούς κομμάτων, κυβέρνησης, κράτους και στους βουλευτές και τις χωριστές ομάδες τους. Δεν είναι καθόλου τυχαία η παράλυση των μηχανισμών, όταν υπογείως διαχέεται η απόφαση για εκλογές. Η τελική πορεία και έκβαση θα εμφανιστεί μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παραπληροφόρησης και διαμόρφωσης αποτελεσμάτων που ελέγχει το κεφάλαιο. Εμείς αυτό που θα βλέπουμε θα είναι οι κοκορομαχίες των κομμάτων εξουσίας και θα νομίζουμε ότι από αυτούς εξαρτάται η εξέλιξη.

 

 

Να θυμίσω ότι η απόφαση για καθαίρεση του Καραμανλή, γιατί περί αυτού πρόκειται, και μετά η ίδια απόφαση για καθαίρεση, σε μια νύχτα, του Γ. Παπανδρέου παρότι διέθετε άνετη πλειοψηφία, ήταν αποφάσεις του βαθέως κεφαλαίου και των υψηλών, ντόπιων και ξένων, εκπροσώπων του, γι αυτό και πολλοί δεν κατάλαβαν πολλά πράγματα και έψαχναν για εξωπραγματικές ερμηνείες, ότι δήθεν ό ένας κουράστηκε και ήθελε να παίζει τάβλι, ο άλλος έκανε το «λάθος» (ποιο λάθος;;;) και ζήτησε δημοψήφισμα και άλλα τέτοια φούμαρα.

Προσωπικά επιμένω σε ένα εντελώς, μα εντελώς, φανταστικό σενάριο που έγραψα για την επόμενη μέρα του αστικού πολιτικού συστήματος τον Μάιο.