Καλό ταξίδι Μιχάλη Βαρδάνη…

Αυτοί που φεύγουν

 

Μια λιτή ανακοίνωση του Συνδέσμου Φυλακισθέντων Εξορισθέτων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ): «Ο αντιστράτηγος ε.α. Βαρδάνης Μιχάλης κατέληξε πριν λίγο στο ΝΙΜΙΤΣ. Η οικογένειά του δεν έχει ακόμα ορίσει λεπτομέρειες για κηδεία». Βράδυ της 14^ης Ιανουαρίου 2014.

Ένας σιωπηλός, αφανής αγωνιστής έφυγε από κοντά μας.

Ποιος ήταν ο Μ. Βαρδάνης; Πόσοι τον ήξεραν; Πόσοι από αυτούς που μιλάνε σήμερα ελεύθερα και ασύστολα μετατρέποντας τη χώρα σε προτεκτοράτο άκουσαν ποτέ γι αυτόν που αγωνίστηκε για να έχουν αυτό το δικαίωμα; Όχι, δεν άκουσαν γιατί ήθελαν μόνο να δρέψουν τους καρπούς από τις μάχες και τις θυσίες του Μιχάλη, ποτέ να του τα αναγνωρίσουν.

Ο Μιχάλης Βαρδάνης ήταν ένα τίμιος δημοκράτης αγωνιστής. Από αυτούς που σπανίζουν σήμερα. Από αυτούς  που μπορούσαν να συνεργαστούν οι κομμουνιστές σε κοινούς  αγώνες χωρίς ενστάσεις. Δεν ήταν κομμουνιστής αλλά η ζωή του ήταν τόσο τίμια, μαχητική και αγωνιστική που άξιζε όλο το σεβασμό και τη φιλία τους. Εκ των πραγμάτων επέλεγε να πορεύεται μαζί τους στους αγώνες.

Φώτο από διαδήλωση για το Πολυτεχνείο, ο Μιχάλης στο κέντρο με το μπλε μπλουζάκι πάντα πρωτοπόρος στους αγώνες και με το αγαπημένο σύνθημα που φώναζε: Λαός ενωμένος, Ποτέ νικημένος»! Πόσο δίκαιο είχε…

 Αξιωματικός του στρατού που εμείς τον φωνάζαμε «στρατηγό» με όλο το νόημά, κινητοποιήθηκε πριν ακόμη από τη χούντα για την αποτροπή της δικτατορίας. Η δικτατορία τον αποστράτευσε για τα δημοκρατικά του φρονήματα. Πέρασε αμέσως σε ενεργή αντίσταση και συνδέθηκε με κάθε κίνηση κατά της χούντας. Συμμετείχε σε πολλές ενέργειες μαζί με πληθώρα αντιχουντικών αντιστασιακών όπως ο Μήνης, ο Οπρόπουλος, το κίνημα του Ναυτικού κ.α.

Φυλακίστηκε δύο φορές, συνελήφθη μαζί με τον ήρωα  Μουστακλή και υπέστη μαζί του τα απάνθρωπα βασανιστήρια του ΕΑΤ/ΕΣΑ. Στάθηκε παλικάρι. Επέστρεψε στον ίδιο χώρο των βασανιστηρίων του ως εξέχων στέλεχος και πρόεδρος του ΣΦΕΑ, τα γραφεία του οποίου στεγάζονται εκεί. Εκεί με πρωτοβουλία του στήθηκε και το άγαλμα του Μουστακλή. Εκεί γινόταν και γίνονται οι εκδηλώσεις μνήμης του Συνδέσμου.

Αυτό που χαρακτήριζε το Μιχάλη ήταν η διαχρονική συνέπεια στις δημοκρατικές του ιδέες. Ιδέες σύμφυτες με αντιφασιστικό, αντιιμπεριαλιστικό και αντιπολεμικό πνεύμα. Δεν έλειψε ποτέ από τους αγώνες του λαού μετά την χούντα. Σε κάθε κινητοποίηση, είτε αντιπολεμική, είτε δημοκρατική - αντιφασιστική, είτε και εργατική έδινε παρών. Αρνήθηκε οφίτσια εξουσίας και τάχθηκε με το λαϊκό κίνημα, στους δρόμους. Τάχθηκε κατά της υποταγής της χώρας στην ΕΕ. Πρωτοστάτησε στην κίνηση της Επιτροπής για το δημοψήφισμα για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Από τότε πρόβλεπε τα δεινά του λαού και δεν δίστασε να διαλέξει στρατόπεδο. Δίπλα στους κομμουνιστές, δίπλα στο  ΚΚΕ. Μαχητής και φλογερός αγωνιστής. Ποιητής, χορευτής, άνθρωπος χαμηλών τόνων αλλά με χιούμορ και γνώσεις.

Εμείς που πορευόμαστε στους δρόμους του αγώνα, κληρονομήσαμε τους αγώνες του και συνεχίζουμε σαν να πορευόμαστε και πάλι μαζί.

Καλό σου ταξίδι φίλε, συναγωνιστή

Αιωνία σου η μνήμη