Η ηθικολογική καταδίκη και σωτηρία της «Δύσης»

Ένα άρθρο του κ. Κωνσταντίνου Τσουκαλά ομότιμου καθηγητή Κοινωνιολογίας στο «ΒΗΜΑ» της 31/12/2011 με τίτλο «Αγωνία και ελπίδα» ήρθε απολογιστικά να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για την «χαμένη τιμή της Δύσης», με άλλα λόγια του συστήματος!

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=436997#.TwFu1nSPpzE.facebook

Κατανάλωσε πολύ μελάνι! Πολύ ηθικολογία. Και κυρίως αποφυγή όπως ο διάολος το λιβάνι, για την κρίση, της φράσης «σύστημα του καπιταλισμού» και της λέξης «Κεφάλαιο». Γιατί άραγε;

Οδύρεται εμμέσως για τον πιθανό χαμό της «Δύσης»! Τι είναι η «Δύση» αν όχι ο «καπιταλιστικός πολιτισμός» που όπως λέει ο ίδιος «επί τρεις αιώνες οικειοποιούνταν ανενδοίαστα το μεγαλύτερο μέρος του υλικού πλούτου του υπόλοιπου κόσμου»; Και φυσικά δεν έκανε μόνο αυτό επί τρεις αιώνες αλλά μαζί με τον «πολιτισμό της» συμβάδιζαν (με δικά του λόγια) «η εξαθλίωση, η αύξουσα ανισότητα, η αδικία, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η μαζική ανεργία και η απόλυτη αναλγησία απέναντι στους ταπεινούς και τους καταφρονεμένους». Αυτά τώρα δεν «αναδεικνύονταν σε ενδημικά πλέον στοιχεία της αναδυόμενης κατάστασης πραγμάτων» όπως ισχυρίζεται αλλά ήταν από πάντα μόνιμα χαρακτηριστικά του. Και οι πόλεμοι, οι νεκροί, τα κρεματόρια, οι υπόδουλες αποικίες, το δουλεμπόριο παλιό και νέο, δεν μπορεί να χρεωθούν πουθενά αλλού εκτός από τη «Δύση» ή επακριβώς στον καπιταλισμό της Δύσης και του όπου γης καπιταλισμό γιατί δεν υπάρχει γεωγραφικός περιορισμός στα εγκλήματά του.


Μιλάει για… «αυτονόητες» αλληλέγγυες πολιτικές επιλογές που επί μισό και πλέον αιώνα επέβαλλαν τη συνεχή ανακατανομή των πόρων και της ευζωίας υπέρ των αδυνάτων…» Είναι δυνατόν; Υπέρ των αδυνάτων γινόταν η ανακατανομή; Ίσως όμως. Ίσως, αν γίνεται κατανοητό ότι η κατανομή του παραγόμενου πλούτου γινόταν με τον πιο άγριο τρόπο σε βάρος των αδυνάτων και μετά είχαν την «ανακατανομή» σαν χρυσωμένο χάπι για να καταπιούν την αδικία της κατανομής.

Ποτέ στον καπιταλισμό δεν γίνονταν κατανομή υπέρ των αδυνάτων. Αυτό όμως είναι το όλο μυστικό του συστήματος, της κρίσης, των αντιθέσεων και των συνεπειών που θέλει να αποκρύψει. Η κατανομή! Η υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου που είναι η βάση της κρίσης είναι το αποτέλεσμα της καπιταλιστικής κατανομής. Όσους θρήνους και αν ρίξουμε αυτό δεν αλλάζει παρά μόνο με την ανατροπή των παραγωγικών σχέσεων που φέρνουν την καπιταλιστική κατανομή.

Συμπερασματικά, «Η δίχως προηγούμενο σώρευση απίστευτων επιστημονικών επιτευγμάτων και τεχνολογικών καινοτομιών (που) δεν συμβαδίζει µε την προώθηση της κοινωνικής αρμονίας» όπως αναφέρει, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά, η φύση του καπιταλιστικού συστήματος που παράγει από τη μια πλούτο και από την άλλη φτώχεια, όσες τεχνολογικές ανακαλύψεις και αν κάνει.

Είναι πάντα ο καπιταλισμός και ας μη το λένε…