Αντί φανφάρες με αυτούς που καρατομούν τη δημοκρατία κάθε μέρα στα μέγαρα και τις δεξιώσεις, οι αφανείς αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα και της αποκατάστασης δημοκρατίας, τίμησαν την 23η Ιουλίου 1974 με μια σεμνή τελετή στον χώρο βασανιστηρίων του ΕΑΤ - ΕΣΑ.
Δυστυχώς η επέτειος πνίγηκε από τα μέσα ενημέρωσης. Τι να περιμένουμε όμως από αυτούς που καθημερινά στήνουν μνημόσυνα για τη δημοκρατία και κάνουν συνεχώς όνειρα, πως θα αποτινάξουν αυτό το μεγάλο «βάρος»(!) από πάνω τους;
Ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων – Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967- 1974, όπως κάθε χρόνο, προτίμησε την πραγματική τιμής για τη δημοκρατία και για όσους αγωνίστηκαν γι αυτήν.
Ακούστηκαν τα παλιά αιτήματα για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και αποτίναξης της ξένης εξάρτησης και συνδέθηκαν ευθέως με τους σημερινούς αγώνες κατά των όποιων μνημονίων, της ντόπιας εξουσίας που τα υπογράφει, της τρόικας, του ΔΝΤ και της ΕΕ και διατρανώθηκε η απόφαση να μη περάσουν τα νέα σχέδια πτώχευσης του λαού και ξεπουλήματος της πατρίδας στους ντόπιους και ξένους τοκογλύφους.
Οι νέες γενιές, ειπώθηκε ότι, οφείλουν να συνεχίσουν έναν αγώνα που ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗ ΜΕΣΗ και να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της δημοκρατίας και της αποτροπής της πτώχευσης του λαού.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η ιστορία των αγώνων αποτελεί τη μεγαλύτερη παρακαταθήκη για νέους αγώνες. Αφανείς σεμνοί αγωνιστές, αυτοί που φέρνουν την αλλαγή και δεν την εξαργυρώνουν ποτέ, θα ξαναφανούν και πάλι στα πεδία των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Αυτοί οι ανώνυμοι πρωτοπόροι μαχητές χρειάζονται σήμερα περισσότερο από ποτέ στον λαό μας.
Η γενιά του αντιδικτατορικού αγώνα, με τα άσπρα μαλλιά σήμερα, διατράνωσε την πίστη και την αισιοδοξία ότι νέοι αγώνες θα εκδηλωθούν από νέες γενιές αγωνιστών και τελικά ο λαός θα βάλει τη δική του υπογραφή στην εξέλιξη της ιστορίας της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου