Θα καπελωθεί και ο Αιγυπτιακός λαός;

 .

Ο Μουμπάρακ καταρρέει αλλά είναι «πολλά τα λεφτά» της Αιγύπτου για να τη χάσει ο ιμπεριαλισμός…

Βράδυ της 28ης Ιανουαρίου 2011. Η ιστορία βρυχάται στην Αίγυπτο. Εξέγερση, στρατιωτικός νόμος, αψήφησή του και χάος επικρατεί στους δρόμους του Καΐρου του Σουέζ, της Αλεξάνδρειας, όπου διαδηλωτές έχουν ξεσηκωθεί κατά του καθεστώτος του Χόσνι Μουμπάρακ.

Οι διαδηλωτές αψηφούν την απαγόρευση της κυκλοφορίας, ενώ στρατιωτικά οχήματα έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο Κάιρο και το Σουέζ. Πληροφορίες κάνουν λόγο για πολλούς νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Καταλήψεις κτηρίων. Στις φλόγες δημόσια κτήρια και τα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος.

Ο στρατός, στο μεταξύ, κανείς δεν ξέρει αν είναι πιστός στον Μουμπάρακ, αν θυμήθηκε τον δημιουργό του αντιιμπεριαλιστή και εθνικό ήρωα Γκαμάλ Αμπτέλ Νάσσερ ή αν ο ευνουχισμός του από τους αμερικανούς είναι τέτοιος που θα υποστηρίξει τις επιλογές τους.

Η κατάσταση των χωρών του αραβικού τόξου

Η μάχη εξουσίας στη Τυνησία δεν έχει λήξει ακόμη και άρχισε η μάχη εξουσίας στην Αίγυπτο. Ένα φαινόμενο σύντομης διαδικής εξουσίας είναι σε εξέλιξη.

Είναι πολύ πιθανόν την εξέγερση να ακολουθήσουν η Αλγερία, η Υεμένη, η Ιορδανία και άλλες χώρες της καπιταλιστικής περιφέρειας όπου οι πολιτικές ελίτ φαινομενικά διάγουν ατάραχο βίο εξουσίας.

Θα ήταν ίσως παρακινδυνευμένο να κάνουμε μια ενιαία ανάλυση για όλες αυτές τις χώρες και να κάνουμε αναγωγές στα ίδια αίτια της εξέγερσης. Ωστόσο μερικά χαρακτηριστικά δεν γίνεται να μην αναφερθούν.

Πρώτα απ όλα όλοι αυτοί οι λαοί έχουν δεχτεί για χρόνια μια άγρια καπιταλιστική εκμετάλλευση τόσο από την ντόπια αστική τάξη όσο και από το παγκόσμιο κεφάλαιο. Έχουν δεχτεί τη μεταφορά ανισοτήτων και φτώχειας από τη Δύση μέσω της άνισης ανταλλαγής προϊόντων.

Εσωτερικά η ντόπια αστική τάξη στηριζόμενη στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κατάφερε να επιβάλει ένα καθεστώς άγριας εκμετάλλευσης των εργαζομένων, χωρίς εργασιακά δικαιώματα και ένα καθεστώς γενικότερη εκμετάλλευση του λαού χωρίς δημοκρατία και ελευθερίες. Η σκληρή ως δικτατορική διοίκηση αυτών των λαών εγκρίνονταν πάντα από τις δυτικές δυνάμεις και τα καθεστώτα ενισχύονταν παντοιοτρόπως μπροστά στο φόβο του κομμουνισμού, αρχικά, και του ισλαμικού φονταμενταλισμού, μετέπειτα(*).

Όλα σχεδόν τα καθεστώτα κατακρεούργησαν πρώτα την Αριστερά και κατόπιν κάθε αντίπαλο (**). Σε όλες αυτές τις χώρες οι λαοί πεινάνε κυριολεκτικά και αυτό τους έβγαλε στους δρόμους, όχι κάποια ιδεοληψία. Σε όλες αυτές τις χώρες η άρχουσα τάξη ζούσε πολύ πλουσιότερα από πολλές άρχουσες τάξεις της Δύσης ενώ οι λαοί τους χειρότερα και από τους αστέγους της.

Δεκάδες άλλα όμοια αίτια μπορούν να βρεθούν. Η σημασία τους έγκειται ότι οδήγησαν σε ένα ντόμινο εξεγέρσεων που απειλεί να αλλάξει τον πολιτικό χάρτη της καπιταλιστικής περιφέρειας με άγνωστες συνέπειες μέχρι στιγμής.

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι όταν το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα τρίζει σε όλους τους αρμούς από τη κρίση, τότε λύνονται τα σκοινιά των κοινωνικών και πολιτικών αντιθέσεων που δημιούργησε, εμφανίζονται εξεγέρσεις εκεί που κουφόβραζαν οι αντιθέσεις και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις. Είναι η στιγμή που οι λαοί αφαιρούν τη γραφίδα της ιστορίας από την άρχουσα τάξη και βάζουν τη δική τους υπογραφή στην ιστορία.

Αυτό που έγινε στην Τυνησία με την εξέγερση και τη επιμονή του λαού, έδειξε ότι όταν λύνονται τα σχοινιά, τα εναλλακτικά πολιτικά σενάρια της άρχουσας τάξης δεν μπορούν να συγκρατήσουν τις εξελίξεις και το λαό.

Αυτό ακριβώς φοβήθηκαν στην Αίγυπτο. Ο Μουμπάρακ καταρρέει αλλά είναι «πολλά τα λεφτά» της Αιγύπτου για να τη χάσει ο ιμπεριαλισμός. Έτσι έστειλε το χαϊδεμένο του παιδί τον Ελ Μπαραντέι για να ηγηθεί ενός «νέου» πολιτικού κινήματος ώστε να «καπελωθεί» η εξέγερση και ο αιγυπτιακός λαός και η άρχουσα τάξη να παραμείνει στην εξουσία, έστω πλήρως υποταγμένη στον ιμπεριαλισμό, με έναν νέο επώδυνο συμβιβασμό σε βάρος της.

Αυτό είναι το νόημα της αποστολής του Ελ Μπαραντέι. Να «καπελώσει» την εξέγερση του Αιγυπτιακού λαού και να διατηρηθεί η ίδια εξουσία με αλλαγμένο πρόσωπο και αποδυναμωμένη θέση έναντι των δυτικών σωτήρων της. Η «κίτρινη κάρτα» που έβγαλαν οι κύριοι υποστηρικτές του Μουμπάρακ προς αυτόν, οι ΗΠΑ, είναι φανερό σε τι σκοπεύει. Δεν ανακάλυψαν τώρα ότι ήταν αντιδημοκρατικό το καθεστώς. Ανακάλυψαν ότι δεν τους κάνει και είναι και ευκαιρία να βγάλουν και επιπλέον κέρδη σώζοντας το καθεστώς και θυσιάζοντας τον δικό τους άνθρωπο. Σκοπεύουν να κάνουν τις επαναστάσεις του γιασεμιού καθοδηγούμενες «πορτοκαλιές επαναστάσεις» τύπου Ουκρανίας και Γεωργίας.

Έχουμε τονίσει και στη περίπτωση της Τυνησίας, αυτό που τίθεται τώρα στη Αίγυπτο και θα τεθεί αύριο σε πολλές χώρες, της Ελλάδας μη εξαιρουμένης. Μετά την εξέγερση και την ανατροπή τι; Είναι ένα πολύ σοβαρό ερώτημα γιατί αν δεν υπάρχει το «τι» αργά ή γρήγορα θα επανακάμψουν με άλλη μορφή οι ίδιες δυνάμεις στην εξουσία. Αυτό δηλαδή επιχειρείται με τον Ελ Μπαραντέι όπως είχε επιχειρηθεί στη Τυνησία με τον πρωθυπουργό του ανατραπέντος Μπεν Άλι.

Είναι ιστορικά διαπιστωμένο ότι αν δεν έχει ο λαός ένα εναλλακτικό κέντρο εξουσίας και εναλλακτικό πολιτικό πρόγραμμα εξουσίας, το αδιέξοδο κάθε εξέγερσης είναι προδιαγεγραμμένο.

Στην Αίγυπτο όπου όλες οι πολιτικές ηγεσίες της Αριστεράς έχουν εξοντωθεί, ο λαός που εξεγείρεται δεν έχει προοδευτική πολιτική ηγεσία. Έτσι κινδυνεύει ή να πέσει στα νύχια της μονοπωλιακής κοσμοπολίτικης αστικής τάξης που στηρίζεται στον ιμπεριαλισμό ή στα νύχια της ντόπιας αστικής τάξης που την εκφράζουν κατά βάση οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι ισλαμιστές που θέλουν να πάρουν εκδίκηση για το χαμένο πλούτο που τους έκλεψαν οι άλλοι.

Οι εξελίξεις τρέχουν και η ιστορία γράφεται πιο γρήγορα από τα πληκτρολόγια. Θα φανεί εδώ κατά πόσο ισχύουν τα αξιώματα ότι σε μια νύχτα γίνονται όσα δεν γίνονται δεκαετίες και, όταν ο λαός εξεγείρεται γεννάει και τους ηγέτες που του αντιστοιχούν.

Η αναμονή είναι αγωνιώδης. Τι θα γίνει μέχρι αύριο 29/1/2011 στην Αίγυπτο; Θα έχει φύγει ο Μουμπάρακ, θα έχει επιτευχθεί «ομαλή» μεταβίβαση της εξουσίας στον Ελ Μπαραντέι ώστε να προλάβουν να κλείσουν το καπάκι στο καζάνι της αιγυπτιακή κοινωνίας που βράζει, θα έχουμε ένα λαϊκό σάρωμα που δεν θα αναγνωρίζει καμία φυτευτή εξουσία ή τέλος οι Ισλαμιστές θα καταφέρουν να πάρουν κεφάλι και θα εγκαταστήσουν τη δική τους εξουσία; Τι θα κάνει ο στρατός που μπορεί να ευνουχίστηκε σε απίστευτο σημείο αλλά το φάντασμα του αντιιμπεριαλιστή Νάσσερ πάντα πλανάται από πάνω του;

Η νύχτα θα είναι μεγάλη για την Αίγυπτο. Και ο αέρας αυτής της νύχτας πλευροκοπά σιγά - σιγά τον ευρωπαϊκό νότο όσο και αν δεν καταλαβαίνουν μερικοί τις μικρές, για την ώρα, εξεγέρσεις του. Λίγη υπομονή…

********

(*)Ο ισλαμικός φονταμενταλισμός βέβαια δεν ήταν πάντα εχθρός των δυτικών αλλά έγινε εχθρός από τη στιγμή που εξαλείφθηκε ο «κομμουνιστικός κίνδυνος» και ένα τμήμα της ντόπιας αστικής τάξης αυτών των χωρών, κατάλαβε ότι ο πλούτος που φεύγει στο εξωτερικό εξαιτίας των πολιτικών καθεστώτων, θα μπορούσε εν δυνάμει να της ανήκει και να έρθει σα χέρια της. Έτσι μόνο μπορεί να εξηγηθεί η σκληρή αντιπαράθεση των καθεστώτων αυτών έναντι των ισλαμιστών και το αντίστροφο και όχι με θρησκευτικούς ή ιδεοληπτικούς όρους.

(**) Πολλές φορές κάποιοι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ξεσήκωσαν θύελλα παγκόσμιων διαμαρτυριών για έναν κινέζο αντιφρονούντα, για μια Ιρανή κατάσκοπο ή καταδικασμένη σε λιθοβολισμό ή για μερικούς φυλακισμένους (κατασκόπους) ως αντιφρονούντες στη Κούβα. Αυτή η θύελλα δεν υπήρξε ποτέ για χιλιάδες κομμουνιστές, μαχητές της δημοκρατίας και ισλαμιστές που εκτελέστηκαν στην Αίγυπτο, ούτε και για χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους του Μουμπάρακ, του Μπεν Άλι και των άλλων καθεστώτων. Ας μη κάνουν οι δήθεν υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ότι δεν ξέρουν, ούτε μπορούν να «καθαρίζουν» από τις ενοχές με μια καταδικαστική έκθεση της υπερ-προβεβλημένης "Διεθνούς Αμνηστίας".

.