Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Αφήστε τον, αφήστε τον, είναι εντάξει, είναι κλέφτης!

Κάπως έτσι βίωσε ο κόσμος αυτή τη φοβερή ιστορία των αποκαλύψεων για τις μίζες της Ζήμενς που ήρθε στο φως με την ομολογία του κ. Μαντέλη. Ήρθε (από το… Αζερμπαϊτζάν), είπε στη λεγόμενη «Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής» εν ψυχρώ ότι τα «έπιασε» («χορηγία» το είπε ο εκσυγχρονιστής του Σημίτη όχι «δωράκι» όπως ο αναχρονιστικός Α. Παπανδρέου), αποκάλυψε ότι αυτός πήρε μόνο το 1/50 (ένα πεντηκοστό) της μίζας, και (τελικά δεν) αναχώρησε και πάλι για το Αζερμπαϊτζάν για να συνεχίσει εκεί τη διδασκαλία των σύγχρονων «χορηγιών» εξαγοράς συνειδήσεων, πολιτικών και λαών!



Η αρχική ταραχή των μελών της Εξεταστικής σύντομα αντικαταστάθηκε από αγαλλίαση! Ο Μαντέλης είναι σαν όλους εμάς! Πήρε το 1/50 από μια μόνο μίζα. Αν βάλλουμε ότι οι μίζες ουκ έχουν αριθμό… άρα σωστά παραγράφτηκε το αδίκημα, σωστά τα είπε ο άνθρωπος κατάμουτρα στον ελληνικό λαό και για λογαριασμό μας και ακόμη πιο σωστά έφυγε για τη νέα γη της επαγγελίας της διαφθοράς.



Φυσικά απέναντι στις κραυγές των αφελών που ήθελαν τη σύλληψη του ενόχου, όλοι αυτοί του δικομματισμού με την ένοχη σιωπή τους είπαν: Αφήστε τον αφήστε τον, είναι εντάξει, είναι και αυτός ένας κλέφτης! Ένας από μας!

Μόνο οι φρουροί του συστήματος δεν συμφώνησαν μαζί τους και για να σώσουν τα προσχήματα, το έπαιξαν αναξέρτητοι απευθύνοντας (μετά τον τεράστιο θόρυβο που ξεσηκώθηκε...)  κατηγορία για κακούργημα!



Θα ήταν όλα για γέλιο και για κλάματα αν πέρα απ όλα αυτά, η συνειδητή κατάπτωση και κατάπτυστη χρήση των θεσμών από τους ίδιους τους θεματοφύλακες και διαχειριστές τους, δεν εμπεριείχε και κάτι πολύ βαθύτερο. Την σταδιακή απαξίωση του αστικού δημοκρατικού συστήματος. Οι άνθρωποι του δικομματισμού που κατάντησαν τη δημοκρατία κλοτσοσκούφι, τώρα προκαλούν κατάμουτρα το λαό που την αποκατέστησε με αίμα.



Προετοιμάζουν το έδαφος για να αγανακτήσει τόσο ο λαός ώστε να πει στο τέλος «ένας σωτήρας μας σώζει»!. Έτσι εκκολάπτονταν πάντα το «αυγό του φιδιού», με τη συνηγορία των κοινοβουλευτικών ανθρώπων του συστήματος. Αναζητούν σωτήρες για τα δικά τους ανομήματα που θα τους βγάλουν από τη δύσκολη θέση αποκαλύψεων και ενοχής. Οδηγούν τον κόσμο να αγανακτήσει τόσο ώστε να τους πει «φαύλους», «παλαιοκομματικούς», διεφθαρμένους, και ζητήσει «να τους δέσουν όλους» μαζί με κάτι γνωστά «συνθήματα» για τη Βουλή. Φυσικά οι επίδοξοι σωτήρες θα ερμηνεύουν αυτό, ως "εντολή" να δέσουν μόνο τους αριστερούς για να σώσουν τη πατρίδα και άντε να περιορίσουν σε «κατ’ οίκον» κάποιους πολιτικούς φαυλοκράτες για να τους απενοχοποιήσουν, να τους κάνουν ήρωες και να τους έχουν μετά για εφεδρεία του συστήματος. Το αποτέλεσμα θα είναι πάντα ένα: Φασισμός (με τις σύγχρονες "μεικτές" μορφές που ήδη εκκολάπτονται)  ως γιατρικό του συστήματος από τις αρρώστιες του...  ανεξέλεγκτου (!) αστικού κοινοβουλευτισμού! Και πάνω απ όλα ένας λαός χωρίς κανένα δικαίωμα για να περάσουν όποια μέτρα δεν θα μπορέσουν να περάσουν στο μεταξύ με το κοινοβουλευτισμό. Μονά – ζυγά χαμένος ο λαός δηλαδή.



Το θέμα είναι και πάλι τι κάνουμε εμείς, οι πολίτες, η Αριστερά και ο λαός που βλέπουμε όλα αυτά να εκτυλίσσονται εν ψυχρώ. Φυσικά δεν περιμένουμε την… «αυτοκάθαρση» του συστήματος. Βασταγαριά πραγματικά και μεταφορικά πρέπει να πάρουμε…. Πρώτα όμως χρειάζεται η ενότητα, ένα πολιτικό μέτωπο, μια σαφή στόχευση για την αντιμετώπιση των άμεσων προβλημάτων. Μπροστά στον κίνδυνο που μας απειλεί είναι παράδοξο να ομφαλοσκοπούμε….

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου