Εγκλήματα χωρίς τιμωρία και… «Το μωρό της Ροζμαρί»

 «Το Ισραήλ παγίδευσε με εκρηκτικά βομβητές που αγόρασε η Χεζμπολά από την Ταϊβάν»

  «Υβριδικό πόλεμο» του Ισραήλ τον είπαν και κρυφοκαμάρωναν για το «κατόρθωμα», εμμέσως απειλώντας όλους τους λαούς.

Οι αμερικανοκρατούμενες εταιρείες της Ταϊβαν ετοίμασαν παραγγελία βομβητών (τηλεειδοποίηση χωρίς συνομιλία) της Χεζμπολάχ, αμερικρατούμενες (και της ΕΕ) εταιρείες τα διακίνησαν και πόσο δύσκολο ήταν να βάλουν μυστικές υπηρεσίες μέσα μικροπυροκροτητή και ποσότητα εκρηκτικής ύλης για κατά βούληση έκρηξη; Σαν η Χεζμπολάχ να ζήτησε από τους λύκους να συνοδέψουν το κοπάδι στη σφαγή!

Το έγκλημα δεν το βλέπουν, προβάλλουν τον τρόμο όμως! Για να τρομάξουν όλοι οι λαοί με το «Μπορούμε τα πάντα ακόμη και να σας τινάξουμε στον αέρα ομαδικά και ατομικά με κάθε αντικείμενο και στην κρεβατοκάμαρά σας ακόμη!

Και ζητούν ψυχραιμία από τα… θύματα και να μην… απαντήσουν! Αν αυτό το έκαναν στο Ισραήλ μέχρι και Γ’ΠΠ θα απειλούσαν αυτό και οι σύμμαχοί του, χώρια οι βομβαρδισμοί αμάχων που τους λένε στρατιωτικούς στόχους!

Ως πότε θα εγκληματούν χωρίς τιμωρία;

Μόνη τιμωρία για το Ισραήλ βέβαια, μπορεί να προέλθει από τους λαούς του κόσμου.

Αν μερικοί αφελείς περιμένουν τιμωρία από τους ιμπεριαλιστές, τον Μπάιντεν, την Χάρις, τις ΗΠΑ ή τον… Μακρόν, είναι βαθιά νυχτωμένοι. Το «Μωρό της… Ροζμαρί» μόνο στα έργα του σινεμά μπορεί να τιμωρηθεί, αν το θέλουν και αυτό.

 https://www.amna.gr/home/article/848651/To-Israil-pagideuse-me-ekriktika-bombites-pou-agorase-i-Chezmpola-tou-Libanou-apo-tin-Taiban

 Αυτοί που είναι πίσω από το Ιραήλ...

 «Ο πολεμοχαρής πρόεδρος»!

Μια φωτογραφία – γράφημα αντιπροσωπευτική των  προέδρων των ΗΠΑ και των ηγετών των άλλων ιμπεριαλιστικών κρατών που κάνουν πολέμους για να φέρουν αιματηρή «Ειρήνη Νεκροταφείου» όπου πατούν. Εδώ βλέπουμε το «νόημα» της «Ειρήνης Νεκροταφείου» με δύο παιδιά «ελεύθερα» από τη ζωή τους, στη Μ. Ανατολή!

 Η λεζάντα:

 Ο πολεμοχαρής πρόεδρος

Το αίμα στάζει από τα άψυχα κορμιά των δύο μικρών παιδιών και ο Τζορτζ Μπους ατενίζει με καμάρι εκείνο ακριβώς το μέλλον που ονειρεύεται: το μέλλον ενός τόπου γεμάτου αποκαΐδια, ενός τόπου που θα έχει πληρώσει με τη ζωή του το τίμημα της εγωκεντρικής υπόστασης μιας χούφτας ισχυρών. Της χούφτας των ανθρώπων που θέλουν να ελέγχουν το πολύ χρήμα, τα κοιτάσματα του πετρελαίου και φυσικά το εμπόριο όπλων.

Το κείμενο -λεζάντα είναι από την εφημερίδα «Η Βραδινή», 3 Ιανουαρίου 2003, εν όψει της επίθεσης των ΗΠΑ και «προθύμων» Ιμπεριαλιστών κατά του Ιράκ που στοίχισε πάνω από 1 εκ. νεκρούς Ιρακινούς! «Ειρήνη Νεκροταφείου»!!!

 

 

ΠΟΙΗΣΗ: Ναι, Δεν παραδοθήκαμε…

«Τα πέλαγα δεν τ’αφήσαμε ηττημένα

όσα ανάρμοστα κι αν είχαμε

στη θέση τους να βάλουμε…»

 

Ποτέ δεν ξέρεις πως κάτι άγνωστο και αφανές θα ξεπεταχτεί μπροστά σου για να φλογίσει τα ατελείωτα εκείνα συναισθήματα των ιδανικών σου! Συλλογικός αγώνας, συλλογική μνήμη που ανταμώνουν με τα ιδανικά μέσα από την ποίηση παράγοντας αισιοδοξία στους χαλεπούς αυτούς καιρούς.

 Κρατώντας τα ιδανικά, όταν οι ωκεανοί ήταν εναντίον μας, εμείς…

ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΑΜΕ!

 

Δεν παραδοθήκαμε!

Και κανένα δε χάσαμε στη θάλασσα

 αφημένο στις οδύνες της απελπισίας.

Είχαμε την αξιοπρέπεια

των ύπουλα χτυπημένων γλάρων μας

που βουλιάζουν στον ουρανό χωρίς κραυγές.

Τα πέλαγα δεν τ’αφήσαμε ηττημένα

όσα ανάρμοστα κι αν είχαμε

στη θέση τους να βάλουμε.

Εξαντληθήκαμε στην προσπάθεια ακέραιοι

να ’χουν οι συνάδελφοι

έναν ουρανό να ονειρεύονται

κι ένα μαχαίρι

να κομματιάζουν τις νύχτες των ωκεανών

ασυμβίβαστοι.

 

Ποίηση για ναυτικούς, και όχι μόνο, στις φουρτούνες από τον ναυτικό, Αλέκο Ν. Πούλο.

«Στον καφέ των δέκα», Εκδ. Σ.Ε. 2008

 

 

Εργασιακά: Πόσο πίσω πήγε ο κόσμος; 24ωρη εργασιακή εξάρτηση, 365 μέρες το χρόνο – Εποχή νέας δουλείας!

 Όταν ανατράπηκε ο σοσιαλισμός στις χώρες της Αν. Ευρώπης, όλοι οι οπαδοί του καπιταλισμού, μαζί και τα παπαγαλάκια αλλά και πολλοί αφελείς,  διαφήμιζαν ότι απελευθερώθηκαν από τις καταπιέσεις του σοσιαλισμού και την καταπίεση των κομμουνιστικών κομμάτων! Διαφήμιζαν και τα «νέα δικαιώματα» που τώρα θα είχαν, όπως δικαίωμα στην ανεργία, στην ιδιωτική υγεία, παιδεία, επιχείρηση και φυσικά εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από ιδιώτες καπιταλιστές – μονοπωλιστές! Απαράβατα δικαιώματα του καπιταλισμού!

 Φυσικά απαξίωσαν να διαβάσουν δηλώσεις κομμουνιστικών στελεχών που έμειναν πιστοί στην ιδεολογία τους, όπως εκείνη του Χ. Φλωράκη ότι ξεκινάει μια περίοδος επέλασης του καπιταλισμού για αφαίρεση – κατάργηση όλων των δικαιωμάτων των λαών και των εργαζομένων, εργασιακών, κοινωνικών, συνδικαλιστικών, πολιτικών, ατομικών ελευθεριών κλπ.

 Πολύ γρήγορα είδαμε αυτή την επέλαση του καπιταλισμού με αφανισμό ή αλλοίωση ή ανάποδη ερμηνεία κάθε δικαιώματος. 

   Σήμερα ζούμε ακόμη αυτή την επέλαση σε σημείο πλήρους ελέγχου και εξάρτησης των λαών από την ταξική και πολιτική εξουσία του κεφαλαίου, είτε με τη γιγάντια ηλεκτρονική παρακολούθηση και φακελώματος δισεκατομμυρίων ανθρώπων, είτε με πολεμικές επιθέσεις σε κράτη και λαούς για την καταλήστευση του πλούτου τους, είτε με την επίθεση στην εργασία και στην καθημερινή ζωή των εργαζομένων.

 Στους πρώτους και κύριους τομείς αφαίρεσης δικαιωμάτων ήταν φυσικά τα εργασιακά δικαιώματα.

 Ζήσαμε και ζούμε μια απίστευτη επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα της «πρωταρχικής συσσώρευσης του κεφαλαίου» κάτω από επίπλαστους νόμους «προστασίας δικαιωμάτων» όπως αυτό της ΕΕ με τη 13ωρη ημερήσια εργασία και την 11ωρη ανάπαυση (;) που ίσχυε κάπου στο 1840!

 Παρότι στον σοσιαλισμό (ΕΣΣΔ) από το 1929 άρχισε να εφαρμόζεται  στις νέες βιομηχανίες το 35ωρο και σε συνέχεια επεκτάθηκε σε πολλές σοσιαλιστικές χώρες, ήταν καιρός κατά τους καπιταλιστές μετά την «απελευθέρωση» από τον σοσιαλισμό να επανέλθουν τα ωράρια του 1840!

 Τόσο καλά!

 Από το 8ωρο στο 24ωρο της νέας δουλείας!

 Ατελείωτες οι φανερές και κρυφές αφαιρέσεις δικαιωμάτων των εργαζομένων.

 Όπως η τεχνολογία αναπτύσσονταν με ταυτόχρονη κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων στον καπιταλισμό που νίκησε σε αυτή τη μάχη τον πρώτο σοσιαλισμό και την εργατική τάξη σε παγκόσμιο επίπεδο, επήλθε και μια αφανή και σιωπηρή κατάργηση δικαιωμάτων ωραρίου εργασίας που ίσχυε ακόμη και το 1840! Η επιλογή για πολλές καπιταλιστικές επιχειρήσεις ήταν η επιβολή 24ωρης εργασιακής εξάρτησης στη δουλειά, εκατοντάδων εκατομμυρίων εργαζομένων σε όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτων συνόρων και νόμων κάθε κράτους.  

 Η επιστροφή σε νέα δουλεία έγινε γεγονός!

 Αυτή τη φορά όχι με φυσική και σωματική δουλεία στον χώρο δουλειάς, αλλά αξιοποιώντας την τεχνολογία με εξ αποστάσεως ηλεκτρονική δουλεία στις επιταγές της επιχείρησης, στην επί πλέον εργασία, στη συνεχή εξάρτηση από την επιχείρηση 24 ώρες το 24ωρο και επί 365 ημέρες το χρόνο! Αφανής εργασιακή εξάρτηση αλλά πραγματική!

 Η 24ωρη εργασιακή εξάρτηση και ανταπόκριση εννοείται φυσικά με τον ίδιο μισθό των εργαζομένων τεσσάρων ή οκτώ ωρών του 24ώρου!!!

 Βάλτε δίπλα είτε το 35ωρο των σοσιαλιστικών χωρών, είτε το 40ωρο, μετά το οποίο διακόπτονταν κάθε εργασιακή σχέση με την επιχείρηση και όλος ο χρόνος ανήκε στον εργαζόμενο και στην οικογένειά του με το ωράριο των σημερινών εργαζομένων που έφυγαν (ή δεν πήγαν ποτέ) από τον χώρο εργασίας και η επιχείρηση τους έχει αλυσοδεμένους με τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες μέσω των οποίων τους μεταβιβάζει εντολές, εργασιακό φόρτο, επείγουσες εργασίες ολόκληρο το 24ωρο με την υποχρέωση να εκτελούν ή να «μελετούν» ή να «επιλαμβάνονται». Φυσικά οι εργαζόμενοι, μόνο «αν θέλουν» πειθαρχούν αλλά και αυτό νοθεύεται από την επίκληση του «λογικού αιτήματος» - απαίτηση της επιχείρησης! Αν αρνηθούν οτιδήποτε, απλώς την επομένη λαμβάνουν τα οφειλόμενα μαζί με την απόλυση!

 Τόσο καλά, τόσο δικαιωματικά του κεφαλαίου πάνω στην εργασία.

 Τελευταία οι ατσίδες της καπιταλιστικής προπαγάνδας, καταλαβαίνοντας ότι τέτοια μεταχείριση της εργατικής τάξη κάποια μέρα θα αποτελέσει ένα ακόμη στοιχείο για να επαναστατήσει, ανακάλυψαν την «μάχη για το δικαίωμα της… αποσύνδεσης»! Ναι, να διεκδικήσουν και να πετύχουν οι εργαζόμενοι το δικαίωμα να μη πειθαρχούν και να μη λαμβάνουν υπόψη καμία εντολή της εργοδοσίας εκτός ωραρίου εργασίας. Στην Αυστραλία μάλιστα έγινε και νόμος!!! Και διαφημίζεται αυτό το ψεύτικο νομικό δικαίωμα ως εργασιακό δικαίωμα που δήθεν θα αντιμετωπίσει τη νέα δουλεία!

 Τί τόσο ενθουσιωδώς διαφημίζουν; Το δικαίωμα των εργαζομένων να αγωνιστούν για δικαιώματα που, τηρουμένων των αναλογιών, ανάγονται στην εποχή του Σπάρτακου!

 Τόσο προηγμένη είναι η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία που θολώνει τα μυαλά των νέων με αντάλλαγμα τεχνολογικά προϊόντα εργασίας με τα οποία τους παρακολουθεί, τους φακελώνει, τους εξαπατά και τους εξαρτά!

 Ας δούμε συνοπτικά τι λένε με τον νέο νόμο ρεφορμιστές και καπιταλιστές στην Αυστραλία:

 [«Σήμερα (26/8/2024) είναι μια ιστορική ημέρα για τους εργαζόμενους», δήλωσε η Μισέλ Ο’ Νιλ πρόεδρος του Αυστραλιανού Συμβουλίου Συνδικάτων.

Οι Αυστραλοί θα μπορούν «να περνούν χρόνο με τους δικούς τους χωρίς να έχουν το άγχος ότι είναι υποχρεωμένοι να απαντούν συνεχώς σε παράλογα επαγγελματικά τηλεφωνήματα και μηνύματα», πρόσθεσε.

Με βάση τον νέο νόμο, που είχε ψηφιστεί τον Φεβρουάριο, οι εργαζόμενοι μπορούν «να αρνούνται να ελέγχουν, να διαβάζουν ή να απαντούν» στις απόπειρες επικοινωνίας των εργοδοτών τους ή κάποιου τρίτου, όπως ενός πελάτη, εκτός του ωραρίου εργασίας τους αν δεν πρόκειται για ένα «λογικό» αίτημα.

Η ένωση εργοδοτών Australian Industry Group εξέφρασε τις επιφυλάξεις της, χαρακτηρίζοντας «τους νόμους για το ‘δικαίωμα στην αποσύνδεση’ βιαστικούς, κακοσχεδιασμένους και πολύ δυσνόητους»].

 Δεν νομίζω πως χρειάζεται άλλη ερμηνεία του «δικαιώματος» από την απόφαση ανατροπής του καπιταλισμού. Αυτά τα «δικαιώματα», όπως και το 13ωρο της ΕΕ, διαιωνίζουν την εκμετάλλευση, δεν την αποτρέπουν.

 Πηγή:

Αυστραλία: Σε ισχύ τίθεται από σήμερα το δικαίωμα των εργαζομένων «να αποσυνδέονται» από τη δουλειά τους

 https://www.ertnews.gr/eidiseis/oikonomia/kosmosoikonomia/aystralia-se-isxy-tithetai-apo-simera-to-dikaioma-ton-ergazomenon-na-aposyndeontai-apo-ti-douleia-tous/

 

Από την ertnews.gr

 

 

Η αστική τάξη ψάχνει υλικά ανασύνθεσης της σοσιαλδημοκρατίας και της «αριστεράς»

 Η αυτοέκπτωση του χώρου ΣΥΡΙΖΑ  από την πολιτική ζωή με την θορυβώδη αποσύνθεσή του και η επαναλαμβανόμενη στασιμότητα του ΠΑΣΟΚ  θέτουν νέα ζητήματα κομματικής - πολιτικής ανασύνθεσης, εκπροσώπησης και διαχείρισης ενός όγκου «δημοκρατικών – προοδευτικών» ψηφοφόρων που κυμαίνεται στο 40-45% του εκλογικού σώματος.

 Κανένα κόμμα και οργάνωση στο χώρο, πέρα και από ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ δεν έχει τα εχέγγυα μιας καθολικής διαδοχής όλων με προοπτική κυβερνητικής εξουσίας. Τα προηγούμενα ταχείας σχετικά ανόδου όταν επελέγησαν να αναλάβουν, όπως του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ πήραν χρόνια για να «ωριμάσουν» και να αποκτήσουν την πιστοποίηση φερέγγυου διαχειριστή των πολιτικών πραγμάτων της αστικής τάξης με ταυτόχρονη αποδοχή της έξωθεν καλής μαρτυρίας των επικυρίαρχων ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ κλπ.

 Τώρα η αστική τάξη καλείται μέσα σε λίγα χρόνια να ετοιμάσει εναλλακτικό πακέτο της δεξιάς και της ακροδεξιάς με όλες της «αρετές» που είχαν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ κατά την εκκίνηση ανόδου στην κυβερνητική εξουσία.

 Το βαρέλι της «αριστεράς» τρύπησε στον πάτο από το ξύσιμο και το ξεπούλημα ιδανικών, δεν υπάρχουν ούτε πρόσωπα, ούτε φερεγγυότητα, ούτε πρότερη καλή ιστορία για να στηθεί κάτι νέο με τα ίδια παλιά υλικά.

 Το ΠΑΣΟΚ έχασε τον καιρό από τα μνημόνια ακόμη και σταδιακά μετατρέπεται σε ζόμπι προσπαθώντας να πείσει ότι υπάρχει. Για την αστική τάξη όμως φαίνεται πως «δεν υπάρχει» και δεν θα επενδύσει πλέον πάνω του τις ελπίδες και τα επιδιωκόμενα κέρδη της.

  Ο χώρος είναι κινούμενη άμμος μέχρι να βρεθεί το νέο πρόσωπο με «νέα ιδανικά» και πιστό στην ίδια παλιά πολιτική εκμετάλλευσης του λαού με αντάλλαγμα υποσχέσεις και μοίρασμα αυταπατών. Τότε και πάλι θα έχουμε τα γνωστά φαινόμενα «ενθουσιώδους ανόδου» για να παιχθεί και πάλι το γνωστό έργο αστικής διακυβέρνησης, αν δεν τους προλάβει η «κοινοβουλευτική» ακροδεξιά ως πιστότερος υπηρέτης των καπιταλιστών.

 Θα μου πείτε γιατί έχω έξω από τις διαδικασίες το ΚΚΕ. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν προσφέρεται να παίξει το ίδιο παιχνίδι των αστικών κομμάτων για να βρεθεί στην κυβέρνηση πουλώντας τα ίδια ψέματα και τις αυταπάτες των αστικών κομμάτων.

 Δεν θα διακηρύξει ότι με «δημοκρατικό μέτωπο» με άλλες «προοδευτικές δυνάμεις» θα διώξει ΝΑΤΟ, ΕΕ, βάσεις, ΔΝΤ, μνημονιακούς νόμους κλπ, θα δώσει αυξήσεις χωρίς να ανατρέψει τους καπιταλιστές, θα έχει δωρεάν δημόσια υγεία παιδεία, θα μειώσει τις τιμές, θα πατάξει τη διαφθορά, θα διώξει τους κλέφτες και μιζαδόρους, ούτε θα κάνει το ΟΧΙ του λαού ΝΑΙ της αστικής τάξης και όλα αυτά χωρίς να ανατρέψει τον καπιταλισμό! Άλλωστε δεν έχει νόημα να το κάνει γιατί οι προηγούμενοι που κυβέρνησαν είπαν όλα τα παραπάνω και μετά έκαναν ακριβώς τα αντίθετα! Και όσοι νομίζουν ότι τώρα μπορούν να έχουν ένα κόμμα, έστω ένα ΚΚ, που θα τα έκανε όλα και πάλι χωρίς να ανατρέψει τίποτα, δεν ψάχνουν για «κόμμα του λαού», αλλά, αραγμένοι στον καναπέ, ψάχνουν για «σωτήρα» που θα τους πουλήσει αυταπάτες και θα τους «κάψει» πάλι.

 Το πέρασμα από ένα αστικό κόμμα σε ένα ΚΚ εμπεριέχει ένα τεράστιο ποιοτικό άλμα για όποιον το επιλέγει, κάτω από το οποίο υπάρχει η άβυσσος των βασάνων που επιβάλει η αστική τάξη σε όποιον το αποτολμήσει. Η ιστορία δεν διαγράφεται και μιλάει με το βάσανα και το αίμα όσων τόλμησαν.

 Μη ρωτάτε γιατί το ΚΚΕ δεν κερδίζει αυτούς που χάνουν τα κόμματα  της ταξικής καπιταλιστικής εξουσίας, τα οποία πουλάνε αυταπάτες, αυτή έχει τρόπους να  τους «πείσει» να τα ψηφίζουν. Το είδαμε άπειρες φορές να ψηφίζουν τέτοια κόμματα αυτοί που τους λες ότι θα τους κόψουν τη σύνταξη, το μεροκάματο, τις παροχές υγείας… αλλά «δεν ακούν» δεν τολμάνε δηλαδή… και πάλι αυτούς ψηφίζουν! Αυτό θα πει «πείθονται» από τη δύναμη της εξουσίας! Και το σύστημα «νομιμοποιείται» και αναπαράγεται αενάως μέχρι την ανατροπή του.

 Για τα ΚΚ άλλος είναι ο δρόμος ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών. Ο δρόμος του αγώνα, όχι της κάλπης. Εκεί μετρούνται όλα και έπονται οι ψήφοι.