.
Μέσα στον ορυμαγδό της παγκόσμιας κρίσης μια είδηση με περίεργη χροιά έκανε ξαφνικά το γύρο του κόσμου: «Κοιτάσματα αξίας ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων στο υπέδαφος του Αφγανιστάν»!
Η είδηση λέει ότι τεράστια αποθέματα μετάλλων κρύβει το υπέδαφος του Αφγανιστάν, σύμφωνα με έρευνα του αμερικανικού Πενταγώνου, τα οποία θα μπορούσαν να αλλάξουν ολοκληρωτικά την εικόνα και την οικονομία της χώρας.
Η έρευνα στρατού και Αμερικανών γεωλόγων έδειξε ότι υπάρχουν κοιτάσματα σιδήρου, χαλκού, χρυσού, λιθίου και άλλων σπάνιων μέταλλων με χρήση σε τεχνολογίες αιχμής. Η συνολική αξία των κοιτασμάτων μπορεί να φτάνει το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια ενώ δεν έχει διερευνηθεί ακόμη όλη η χώρα.
Δεν είπαν τίποτα καινούριο. Όλοι ήξεραν τον πλούτο του Αφγανιστάν. Και οι «έρευνες» των αμερικανών με σοβιετικούς γεωλογικούς χάρτες, που εμπλουτίζονταν απο τη δεκαετία του ΄20, έγιναν…
Το κύριο ερώτημα είναι, ποιός πρέπει να χαίρεται για την «ανακάλυψη»; Μήπως και η Αφρική δεν είναι πλημμυρισμένη από διαμάντια, χρυσό, πετρέλαιο, και άπειρα άλλα ορυκτά; Ε, όσο ποιο μεγάλο πλούτο έχει το υπέδαφός της τόσο περισσότεροι λόγοι υπάρχουν για να τους κρατούν φτωχούς και υποταγμένους οι ιμπεριαλιστές. Άτυχοι οι λαοί με πλούτο το υπέδαφός τους για να μη θυμηθούμε τη τύχη των λαών της Αμερικής όταν οι λευκοί εισβολείς ανακάλυψαν τον πλούτο της… Η καλοτυχία μετατρέπεται σε κατάρα, τόσο που κάποιοι λαοί θα ήταν ευτύχείς αν δεν ανακαλύπτονταν ο πλούτος του εδάφους τους!
Μήπως δεν υπάρχουν και Έλληνες που φοβούνται μη τυχόν και ανακαλυφτούν τεράστια πλουτοπαραγωγικά κοιτάσματα στο Αιγαίο, τη θάλασσα της Κρήτης, το Ιόνιο, τη Θράκη... γιατί τότε κανένας δεν ξέρει πόσο "ελληνικές" θα αφήσουν τις περιοχές αυτές.
Αν λοιπόν είναι κάποιος που χαίρεται και για το λόγο αυτό το διαλαλεί ανά τον κόσμο, αυτός είναι οι ιμπεριαλιστικές χώρες τα κεφάλαια των οποίων θα καρπωθούν τον πλούτο του νικημένου για την ώρα, πλην ανυπότακτου λαού του Αφγανιστάν. Ακριβώς όπως έχουν καρπωθεί τον πλούτο όλων των λαών. Δεν έκαναν τζάμπα την εισβολή οι Αμερικανοί. Θα εισπράξουν με το παραπάνω (όπως κάνουν και στο Ιράκ) τα κόστη του πολέμου από τους νικημένους… αν νικήσουν βέβαια στο τέλος, πράγμα αμφίβολο.
Η είδηση μου έφερε στο νου μια παλιά ιστορία. Το 2002 συμμετείχα σε ειδική σύσκεψη για το Αφγανιστάν και έκανα μια ερώτηση – υπόμνηση την οποία μετά δημοσίευσα στον κλαδικό τύπο με τίτλο: «Η ελευθερία και η σιωπή». Το σχόλιο είχε ως εξής:
«Κατά τη συνάντηση της Αφγανής αντιπροέδρου κας Σίμα Σαμάρ στις 22 Μαρτίου με μικρομεσαίους επιχειρηματίες, με σκοπό την εξεύρεση βοήθειας, κάποιος από τους συμμετέχοντες αναφέρθηκε στην πικρή ιστορική πείρα του ελληνικού λαού και τόνισε στην κ. Σαμάρ ότι “η ελευθερία και η ανάπτυξη δε χαρίζονται, κατακτώνται από τους λαούς. Κι αν κάποιος «χαρίσει» ελευθερία, γρήγορα την παίρνει πίσω. Αναρωτιέμαι πώς η κυβέρνηση του Αφγανιστάν θα μπορέσει να διαπραγματευτεί, π.χ., τον ορυκτό πλούτο και τους αγωγούς πετρελαίου με ίσους όρους με τους ελευθερωτές που τη διόρισαν”.
Η κ. Σαμάρ, που φρόντισε από πριν να πει με νόημα ότι πρακτικά δεν είναι και πολύ «μέσα στην κυβέρνηση», έμεινε σιωπηλή με νόημα»
Πράγματι η τότε σιωπή, της κατά τα άλλα συμπαθέστατης κας Σαμάρ δείχνει, 8 χρόνια μετά, τη πικρή αλήθεια για τον Αφγανικό λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου