Να υπερασπίσουμε τη δουλειά μας, τον κλάδο, τη χώρα

.
Παραθέτω χωρίς σχόλια "Το γράμμα της Σύνταξης" της εφημερίδας των μικρομεσαίων στεγνοκαθαριστών "ΕΝΩΣΗ", τεύχος Ιουνίου 2010:




Να υπερασπίσουμε τη δουλειά μας, τον κλάδο, τη χώρα



Τα σκληρότατα μέτρα που έχουν επιβληθεί στη χώρα μας δεν έχουν προηγούμενο. Η χώρα οδηγείται σε ένα ιδιότυπο ασφυκτικό καθεστώς οικονομικής και πολιτικής επικυριαρχίας. Όλοι με κομμένη την ανάσα ακούμε καθημερινά να ανακοινώνονται όλο και πιο σκληρά, αντικοινωνικά και αντιλαϊκά μέτρα που ανατρέπουν τον οικογενειακό και προσωπικό προγραμματισμό μας, ισοπεδώνουν δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών και σπρώχνουν με βίαιο τρόπο στη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση. Οι ΕΒΕ, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι συνταξιούχοι, οι νέοι χάνουν μέρα με τη μέρα όλα εκείνα τα εχέγγυα για μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή ζωή.

Σχέδια κατάλυσης των δημοκρατικών, εργασιακών και λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων εξυφαίνονται από σκοτεινά κέντρα, προκειμένου να καμφθεί η αντίσταση του λαού.

Η επιβολή του καθεστώτος πλήρους ελέγχου από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ έρχεται να εξασφαλίσει ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να πληρώνει τους ευρωπαίους και εγχώριους τραπεζίτες, θα εξακολουθήσει να βρίσκεται στο έλεος των αγορών, των πιο αδίστακτων αρπακτικών, των κερδοσκόπων και των τοκογλύφων.

Ποιος είναι ο στόχος αυτού του νέου καθεστώτος; Να τεθεί η χώρα σε μια ιδιότυπη «καραντίνα» για να μην επεκταθεί η αποκαλούμενη «μόλυνση» και στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης. Το κύριο ενδιαφέρον της «τρόικας» δεν είναι η κατάσταση, ή η αποκατάσταση της οικονομίας της χώρας και η παραγωγική ανασυγκρότησή της, αλλά η προστασία των μεγάλων τραπεζών και του ευρώ. Η χώρα και ο λαός της κρίθηκαν αναλώσιμοι προκειμένου να εξασφαλιστεί η νηνεμία στις αγορές και η μακροημέρευση του ευρώ.

Οι Έλληνες μικρομεσαίοι, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, αγρότες, παραγωγοί, δεν καλούνται απλά να πληρώσουν το μάρμαρο, αλλά να αποδεχτούν την επίσημη υποθήκευση της χώρας από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Δεν φτάνει που την τελευταία δεκαετία ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει κυριολεκτικά από το υστέρημά του μιάμιση φορά το τρέχον δημόσιο χρέος, με το καθεστώς επικυριαρχίας που αποδέχτηκε η κυβέρνηση προβλέπεται μέσα στην επόμενη τριετία να το πληρώσει εξολοκλήρου άλλη μια φορά! Και παρόλα αυτά το δημόσιο χρέος προβλέπεται να αυξηθεί μέσα στην τριετία πάνω από 70 δις ευρώ. Κι αυτό με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς.

Αυτό είναι που υπόσχεται η κυβέρνηση στον ελληνικό λαό.

Αλήθεια τι σόι βοήθεια είναι αυτή που έρχεται να προσφέρει η «τρόικα», όταν μετά το πέρας των τριών ετών η Ελλάδα θα χρωστάει τουλάχιστον 30% περισσότερα από αυτά που χρωστάει σήμερα; Και η εξυπηρέτηση των χρεών της θα της κοστίζει πολύ περισσότερο. Είναι δυνατόν με αυτόν τον τρόπο να ξεφύγει η Ελλάδα από τη μέγγενη της χρεωκοπίας;

Μπορεί να επιβιώσει η χώρα και ο λαός της με αυτή την πολιτική;

Αυτό που επιχειρεί να συγκαλύψει η κυβέρνηση και το καθεστώς ιδιότυπης κατοχής είναι ότι το κυρίως ζητούμενο με το «πακέτο στήριξης» και την εγκατάσταση του ΔΝΤ στη χώρα υπό την εποπτεία της ΕΕ, δεν είναι απλά οι επιπλέον «θυσίες» που θα κληθούν να καταβάλουν τα λαϊκά στρώματα. Το επίδικο ζήτημα είναι η εθνική κυριαρχία της χώρας. Με την κηδεμονία του ΔΝΤ και της ΕΕ ο Έλληνας μικρομεσαίος και ο εργαζόμενος δεν κινδυνεύουν να χάσουν μόνο τη δουλειά τους, τη σύνταξή τος, τα δικαιώματά τους, αλλά και την ίδια την χώρα τους!

Η ίδια η δυνατότητα επιβίωσης της χώρας αμφισβητείται πλέον ανοιχτά από τους ιθύνοντες της ευρωζώνης και τις αγορές. Αν χρειαστεί θα πρέπει τουλάχιστον οικονομικά να χωριστεί η σε περιοχές και περιφέρειες, να πουλήσει την εκμετάλλευση των νησιών και τα δικαιώματα στο Αιγαίο, στο υπέδαφος, στον αέρα…. Η χώρα απειλείται να μεταβληθεί σε κράτος υβρίδιο, σε κράτος υπό αίρεση, διαρθρωμένο με χωριστές περιοχές – περιφέρειες που λίγο απέχουν από τη διάλυση.



Η μάχη που καλούμαστε σήμερα να δώσουμε δεν είναι μόνο ή απλά της προσωπικής επιβίωσης. Κανείς δεν μπορεί να τη βγάλει καθαρή από μόνος του. Ειδικά στις σημερινές συνθήκες. Σήμερα κανένας δεν μπορεί να σωθεί δίχως να παλέψει για τη σωτηρία συνολικά της χώρας, της οικονομίας, του κλάδου του. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Δεν υπάρχουν πια άλλα περιθώρια για το «άσε πρώτα να δούμε τι θα γίνει και ύστερα βλέπουμε.» Ή παίρνουμε την υπόθεση στα χέρια μας και αναλαμβάνουμε συλλογική δράση, ή θα ζήσουμε καταστάσεις που έχουμε γνωρίσει μόνο στις πιο σκοτεινές σελίδες της ιστορίας μας.

Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να αλλάξει το οτιδήποτε, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πολιτική, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα απ’ όλα ο βρόγχος του δημόσιου δανεισμού, αν δεν ξεφύγει η χώρα από τη θανάσιμη λαβή των δανειστών της. Όποιος το αγνοεί αυτό απλά ονειροβατεί.

Μια ριζικά διαφορετική πολιτική που ξεκινά στη βάση των αληθινών συμφερόντων του λαού και της χώρας οφείλει να ξεκαθαρίζει ευθύς εξαρχής τα στοιχειώδη: Το χρέος δεν το δημιούργησε ο λαός. Δεν το δημιουργήσαμε εμείς που δουλεύουμε και συνεχώς πληρώνουμε.

Τα δανεικά δεν χρησιμοποιήθηκαν προς όφελος του λαού και της χώρας. Δεν πήγαν στην ανάπτυξη.

Ο δανεισμός χρηματοδότησε τη λεηλασία του τόπου και μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία που σήμερα ρίχνει τη χώρα και τον λαό στον Καιάδα του ΔΝΤ.

Εμείς δεν χρωστάμε, μας χρωστάνε!. Δεν μπορεί λοιπόν να μας ζητιέται να πληρώσουμε τον «λογαριασμό του χρέους» που άλλοι δημιούργησαν και επωφελήθηκαν από αυτό.

Ποια είναι η απάντηση; Μόνο μία: Αγώνας υπεράσπισης της χώρας από τη χρεωκοπία και το ληστρικό δανεισμό. Μάχη για να μη πληρώσουμε τα τοκογλυφικά επιτόκια που δημιούργησαν το χρέος. Άρνηση της πληρωμής και παύση πληρωμών προς τους δανειστές που ζητούν να πληρώσουμε τα εξόφθαλμα τοκογλυφικά τους δάνεια. Να σταματήσει ο «φόρος αίματος» τον οποίο καταβάλλουν η χώρα και ο λαός στους διεθνείς τοκογλύφους και κερδοσκόπους.



Να απαιτήσουμε τη λήψη των αναγκαίων μέτρων προστασίας του εθνικού πλούτου και της εθνικής οικονομίας, συνδυασμένα με μέτρα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Τη κρίση να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν.



Αυτή πρέπει να είναι δική μας απάντηση. Είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει προοπτική για τη δουλειά μας ,τον κλάδο, τους μικρομεσαίους, τους νέους, τους αγρότες, τους επαγγελματίες. Είναι ο μόνος τρόπος για να γλυτώσει η χώρα από την πτώχευση με θύματα τους μισθούς, τις συντάξεις και τις λαϊκές αποταμιεύσεις, που οργανώνει ήδη η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ.



Η διάσωση της χώρας δεν μπορεί να επιτευχθεί με τον λαό στον «γύψο» ούτε με δήθεν «υπερκομματικές» κυβερνήσεις εκτροπής της πολιτικής ζωής. Η διέξοδος από την κρίση απαιτεί περισσότερη και όχι λιγότερη δημοκρατία. Απαιτεί τον λαό στο προσκήνιο, όχι θεατή και θύμα των εξελίξεων. Απαιτεί μια νέα εξουσία με τον λαό στα κέντρα των αποφάσεων και όχι ένα διεφθαρμένο σύστημα κυβερνητικής απολυταρχίας. Απαιτεί την κατάκτηση της δημοκρατίας μέσα από την αυθεντική κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας