Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2020

Θεωρίες συνωμοσίας. Η αλήθεια για τους θανάτους από τον κορονοϊό

Κάποια σενάρια συνωμοσίας ισχυρίζονται ότι ο ΠΟΥ και διάφορες ιατρικές και κρατικές πηγές, αποκρύπτουν τους θανάτους από άλλα νοσήματα και ψευδώς αναφέρουν όλους τους θανάτους στον κορονοϊό. Το ίδιο ισχυρίζονται και για την Ελλάδα. Προφανώς αγνοούν ότι οι θάνατοι είναι πολλοί περισσότεροι από τους αποδιδόμενους στον κορονοϊό και είναι αδύνατο να καλυφθούν από αυτούς.  


 

Οι θάνατοι κατά κανόνα προέρχονται από υποκείμενα νοσήματα, όχι από τον κορονοϊό.  Στην Ελλάδα π.χ. σύμφωνα με τον ΠΟΥ (2018), το ένα τέταρτο των θανάτων οφείλονται στον καρκίνο και τα τέσσερα πέμπτα των θανάτων οφείλονται σε μη-μεταδιδόμενα νοσήματα1.  Φυσικά σε περίοδο κορονοϊού δεν έπαψαν να συμβαίνουν οι ίδιοι θάνατοι. Το θέμα είναι ότι ο κορονοϊός είτε προστίθεται σε ασθενείς είτε σε υγιείς επιφέρει τον θάνατο αλλά αυτό είναι μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό. Προφανώς όμως ο φόβος των κοινωνιών από αυτόν προέρχεται από τη δυνατότητα που έχει για ανεξέλεκτη διασπορά και διάδοση, χωρίς ιατρική δυνατότητα αντιμετώπισης, μέχρι στιγμής, όπως γίνεται με εμβόλια άλλων νοσημάτων.

Από τα στατιστικά στοιχεία στον κόσμο και στην Ελλάδα, φαίνεται ότι ο θάνατος από τον κορνονοϊό είναι μόνο μικρό ποσοστό των θανάτων από άλλες αιτίες. Ακόμη και με επιμέρους αιτίες θανάτου, όπως από καρκίνο ή καρδιακή προβολή, οι θάνατοι από κορονοϊό αποτελούν μικρό ποσοστό. Συνεπώς, δεν αληθεύει ο ισχυρισμός ότι κάποιοι μηδενίζουν τις αιτίες θανάτου άλλων υποκείμενων νοσημάτων και όλοι αναφέρονται ως αιτία στον κορονοϊό. Σε κάθε περίπτωση είναι φανερό ότι οι θάνατοι από άλλα νοσήματα ούτε κατά διάνοια καλύπτονται από τους θανάτους από κορονοϊό.

 

Θάνατοι από κορονοϊό και σχέση με θανάτους από άλλες αιτίες

 

 

Θάνατοι -ανά μήνα

Θάνατοι - 7 μήνες

% θανάτων κορονοϊού σε σχέση με το σύνολο, τον καρκίνο και την καρδιά

 Θάνατοι από κάθε αιτία – Ελλάδα (2019)2

10.416

73.327

 

 

 

0,47% (ποσοστό κορνοϊού)

Θάνατοι από κορονοϊό – Ελλάδα 3

49

344

Θάνατοι από κάθε αιτία– κόσμος (2020)4

4.905.600

34.654.200

 

 

2,76% (ποσοστό κορνοϊού)

Θάνατοι από κορονοϊό κόσμος5

137.016

959.116

Θάνατοι από καρκίνο – κόσμος6

833.333

5.833.333

 

16,44% (ποσοστό κορνοϊού)

Θάνατοι από καρκίνο – Ελλάδα6  

2.666

18.666

 

1,84% (ποσοστό κορνοϊού)

Θάνατοι από καρδιά – κόσμος7

1.416.000

9.901.000

9,68% (ποσοστό κορνοϊού)

Θάνατοι από καρδιά – Ελλάδα8

950

6.650

0,46% (ποσοστό κορνοϊού)

 

Πηγές:

(1)  Θάνατοι από καρκίνο και υποκείμενα νοσήματα: https://www.ethnos.gr/ygeia/23585_ayxisi-toy-karkinoy-stin-ellada-pos-tha-prolabete-tin-emfanisi-toy

(2)  Ελλάδα ΕΛΣΤΑΤ- Έθνος: https://www.ethnos.gr/ellada/91828_apokalyptika-stoiheia-gia-tin-ellada-se-6-hronia-ehase-oso-plithysmo-ehei-i-patra

(3)  https://www.amna.gr/health/article/489686/Koronoios-453-nea-krousmata-apo-ta-opoia-ta-184-sto-KYT-Kara-Tepe-Lesbou

(4)   Κόσμος, παγκόσμιες στατιστικές 2020 : https://www.worldometers.info/gr/

(5)  Κορονοϊός -  κόσμος: https://www.who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019?fbclid=IwAR08BbT3YYUgcFGDU6l2QoKH-CV4gpT28qLkt5Xrg_IRzCXWV_4fXnCLXFc

(6)  θάνατοι από καρκίνο – Ελλάδα, κόσμος: https://gr.euronews.com/2020/02/03/sta-deka-ekatommyria-etisiow-oi-uanatoi-apo-karkino

(7)  Θάνατοι από καρδιακή προσβολή -κόσμος: https://www.iefimerida.gr/news/20129/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%C2%AB%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%AC%C2%BB-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC-%CE%BD%CE%BF%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B5%CF%82

(8)  Θάνατοι από καρδιά – Ελλάδα: https://www.iefimerida.gr/news/88847/%C2%AB%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9%C2%BB-%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-24000-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9-%CF%87%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%B9%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85

Β

 

 

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2020

Πόσοι διάβασαν Το Κεφάλαιο; Πόσοι το Κομμουνιστικό Μανιφέστο;


Απ αφορμή ένα διάλογο με μια φίλη στο διαδίκτυο

 Σπάνια παρεμβαίνω σε θέματα που εισχωρούν στα προσωπικά δεδομένα των φίλων. Όμως έχοντας ένα διάλογο με μια φίλη, για τις δυσκολίες κατανόησης της γλώσσας των κομμουνιστών από πολλούς απλούς εργάτες και τι πρέπει να γίνει, επανήλθε στο φως ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Πόσο διαβάζουμε και πόσο κατανοούμε τα κλασσικά έργα του μαρξισμού λενινισμού;

 Είναι φανερή η τεράστια κάμψη μελέτης και έρευνας στις πηγές, τις τελευταίες δεκαετίες από τους νέους. Τι διαδίκτυο έχει αντικαταστήσει τη βαθιά γνώση με απλή και ρηχή πληροφόρηση με αποτέλεσμα ο καθένας να νομίζει ότι κατέχει τη γνώση ενώ κατέχει μόνο τη πληροφορία. Έτσι όταν έρχονται αντιμέτωποι με τις ορολογίες του μαρξισμού ή, πολύ περισσότερο, τη διαλεκτική σκέψη που παρήγαγε αυτά τα κείμενα, βρίσκονται προ αδιεξόδου.

 Σήμερα βρισκόμαστε σε φτώχεια μελέτης των κλασσικών μαρξιστικών κειμένων και σε νέες έρευνες σχετικά με τη μαρξιστική – διαλεκτική μελέτη σημερινών φαινομένων με αποτέλεσμα να έχουμε ελάχιστη παραγωγή ιδεολογίας. Και αυτό δεν βοηθάει καθόλου τόσο στην εκλαΐκευση των σημερινών καταστάσεων όσο και στην δημιουργική διαλεκτική κατανόηση κειμένων και ανακοινώσεων, ιδίως του ΚΚΕ. Χωρίς γνώση της θεωρίας, ούτε σωστή πράξη κάνεις, ούτε σωστά συμπεράσματα βγάζεις.

 Αφήνω το Κομμουνιστικό Μανιφέστο πιστεύοντας ότι είναι «εύκολα κατανοητό». Δεν πιάνω τη διαλεκτική με την οποία παρήχθη γιατί καλύπτεται από «Το Κεφάλαιο. Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας» του Κ. Μαρξ.

 


 

 «Το Κεφάλαιο» δεν είναι ένα οικονομολογικό κείμενο. Είναι ένα κείμενο που «τα έχει όλα». Φιλοσοφία, κοινωνιολογία, οικονομία, ιστορικό και διαλεκτικό υλισμό. Τίποτα δεν είναι τυχαίο εκεί μέσα.

 Δεν είναι εύκολη η ανάγνωση και ακόμη περισσότερο η κατανόησή του. Όμως είναι αναγκαία γιατί ανεβάζει την ποιότητα της σκέψης και της μόρφωσης κάθε αναγνώστη σε ανώτερα επίπεδα και δίνει την ικανότητα ταξικής ερμηνείας σημερινών κοινωνικών, ιστορικών και οικονομικών φαινομένων. Αξίζει τον κόπο.

 Στην ουσία όμως είναι ένα κείμενο – υπόδειγμα διαλεκτικής σκέψης, διαλεκτικής έρευνας για να διατυπώνεται σε κάθε ιστορική στιγμή η (ταξική) ανάλυση των κοινωνικών φαινομένων και οι νομοτέλειες που τα διέπουν. Δεν σχετίζεται δηλαδή μόνο με τα συμπεράσματα της έρευνας της εποχής του Μαρξ. Σχετίζεται με έναν τρόπο διαλεκτικής σκέψης ως μεθοδολογίας έρευνας, ανάλυσης και σύνθεσης κάθε εποχής και φυσικά των σημερινών φαινομένων και γεγονότων με βάση τη διαλεκτική μεθοδολογία. Αυτό οδηγεί στο τέλος, να μπορούμε να ερμηνεύσουμε ανά πάσα στιγμή τα γεγονότα στην κίνησή τους, στην dt διαμόρφωσή τους, με τις νομοτέλειες που τα διέπουν.

 Ο μαρξιστής δεν αναμασά τα τσιτάτα για να αποδείξει την αλήθεια αυτού που θέλει να πει, αλλά τα αναφέρει αφού έχει κάνει τη δική του μαρξιστική διαλεκτική ανάλυση της πραγματικότητας. Τα τσιτάτα απλώς μπορούν να συμπυκνώνουν νομοτέλειες και νομοτελειακές τάσεις και καταστάσεις, αλλά ποτέ δεν αντικαθιστούν την τρέχουσα ανάλυση. Για τα συμπεράσματα του Κεφαλαίου και του Ιμπεριαλισμού ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, ήταν υπεύθυνοι ο Μάρξ και ο Λένιν. Για τις σημερινές αναγνώσεις της πραγματικότητας με διαλεκτική μεθοδολογία, είμαστε απολύτως υπεύθυνοι εμείς! Ούτε ο Μαρξ ούτε τα συμπεράσματα (τσιτάτα) που διατύπωσαν φέρουν ευθύνη. Για ό,τι λέμε, εμείς βάζουμε υπογραφή, εμείς φέρουμε την ευθύνη. Αυτό ισχύει φυσικά και για τη συλλογική σκέψη και τα συλλογικά κείμενα των κομμουνιστικών κομμάτων και κινημάτων.

 Το Κεφάλαιο έχει χιλιάδες σελίδες. Το εγχείρημα είναι δύσκολο. Όμως αν δεν αποφασίσεις δεν θα το κάνεις ποτέ. Θυμάμαι πάντα τα λόγια ενός νέου, δικού μου προσώπου, όταν με ρώτησε πως θα ωφεληθεί διαβάζοντας το κεφάλαιο. Αφού το διάβασε με τον τρόπο που του είπα και σε συνέχεια το κατανόησε με επιστροφές στις κύριες σημειώσεις του,  μου θυμίζει πάντα τι σπουδαίο όργανο είναι «Η διαλεκτική σκέψη του Κεφαλαίου» για τις σημερινές καταστάσεις.

 Καλώ τους φίλους που δεν το διάβασαν, να το διαβάσουν.

 Όποιος το πιάσει όμως να ξέρει ότι θα στερηθεί πολλά από τα εύκολα που τρώνε το χρόνο μας. Θέλει θυσίες.

 Και κάτι πολύ σημαντικό. Δεν διαβάζεται σαν μυθιστόρημα. Διαβάζεται με προσοχή, με αγωνιστική ψυχή, ταξική τοποθέτηση και με συνεχείς βοήθειες κατανόησης (από το διαδίκτυο πια) και συνεχείς πρακτικές αναζητήσεις επαλήθευσης. Υπάρχουν και πολλά βοηθητικά βιβλία, ιδίως στη ΣΕ. Δείτε και τις ευκαιρίες στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ με πρώτο τη μαρξιστική πολιτική οικονομία. Όμως μη ξεγελαστείτε και μείνετε σε αυτό. Η διαλεκτική του Μαρξ μαθαίνεται μόνο μέσα από τις γραμμές του Κεφαλαίου.

 Σκοπός είναι να μελετήσουμε σε βάθος το «πώς σκέφτηκε ο Μαρξ» για κάθε επιχείρημα και θέμα και πως διατύπωνε τις νομοτέλειες και τους νόμους (κανόνες) του καπιταλισμού. Χωρίς αυτή τη κατανόηση χάνουμε τη διαλεκτική και το κεφάλαιο είναι απλώς ένα βιβλίο που… γράφτηκε τον 19ο αι.! Είναι κρίμα ο κόπος να πάει χαμένος και να μη καρπίσει με διαλεκτική λογική και διαλεκτική σκέψη.

 Σήμερα δυστυχώς δεν έχουμε κοινούς πιστοποιημένους χώρους μαρξιστικής έρευνας, προβληματικής και δια ζώσης μαθημάτων. Υπάρχουν μόνο κάποια ινστιτούτα και όργανα που προωθούν με επιμονή την αναθεωρητική ανάγνωση του κεφαλαίου. Η χειρότερη επιλογή! Έτσι, ο καθένας ας το επιχειρήσει όπως μπορεί και με όποιους γνωστούς, γνώστες του μαρξισμού, έχει κοντά του.

 

Αφιερωμένο στους δασκάλους της φυλακής και της εξορίας.

 

http://aristeripolitiki.blogspot.com/2012/01/blog-post_16.html

 

 

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2020

«Τουρκόσποροι» και «λαθροεισβολείς»

Οι μπατριώτες Έλληνες νικάνε παντού τους λαθροεισβολείς! Από τη Μόρια μέχρι τη Μακρόνησο και το Κιουπκιόϊ. Μερικοί πρόσφυγες πεθαίνουν, ε, και τι μ’ αυτό;

  «Τουρκόσποροι» και «λαθροεισβολείς»: Όταν Έλληνες πυρπολούσαν προσφυγικούς καταυλισμούς Μικρασιατών και Ποντίων

 Τότε ήταν «τουρκόσποροι», «Βούλγαροι» και «όψιμοι Έλληνες». Σήμερα είναι «λαθροεισβολείς» και «λαθρομετανάστες».

Τότε ήταν «σκύλοι» και «ψευτορωμιοί», οι ξεριζωμένοι του Πόντου και της Μικράς Ασίας ομοεθνείς, που γύρευαν μερτικό από τη γη των ντόπιων ελλαδιτών.  Σήμερα είναι «ισλαμιστές» και «ψευτοπρόσφυγες» που ήρθαν να αποικίσουν τα ελληνικά και ευρωπαϊκά χώματα.

Τότε, για τα ρατσιστόμουτρα της εποχής, οι ένοχοι για την φτώχεια, την ανέχεια και τη μιζέρια που είχε επιβάλλει στη χώρα η αστοτσιφλικάδικη ολιγαρχία και τα κόμματα της, ήταν οι μικρασιάτες και πόντιοι πρόσφυγες.

Σήμερα, για τον μικροαστικό φασισμό, τα ξεφωνημένα αλλά και ντροπαλά ρατσιστόμουτρα, οι ένοχοι της κατάστασης είναι οι φτωχοδιάβολοι και τα γυναικόπαιδα που ήρθαν από την Συρία, το Ιράκ και άλλες χώρες για να ξεφύγουν από την κόλαση των ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Οι σημερινές απάνθρωπες, ρατσιστικές απόψεις περί μεταφοράς των προσφύγων σε ξερονήσια (βλ. βουλευτές-στελέχη της ΝΔ, Βελόπουλος κ.α) δεν είναι καινούργιες. Η Μακρόνησος, το μαρτυρικό αυτό νησί, χρησιμοποιήθηκε ως ενδιάμεσος σταθμός για την μετέπειτα προώθηση προσφύγων της Μικράς Ασίας προς τους καταυλισμούς της ενδοχώρας (Βλέπε:  Τζανακάρης, Βασίλης. Δακρυσμένη Μικρασία, 1919-1922: τα χρόνια που συντάραξαν την Ελλάδα, Μεταίχμιο, 2007 και Αθανασιάδης, Τίτος. Μικρά Ασία, 1919-1922: Από την εποποιία στην καταστροφή, «Απογευματινή», 2002).

Χαρακτηριστικά τα όσα αναφέρει, μεταξύ άλλων, άρθρο-προκήρυξη με τίτλο «Στις εργαζόμενες προσφυγικές μάζες», που δημοσιεύθηκε στην πρώτη σελίδα του «Ριζοσπάστη» στις 8 Δεκέμβρη 1923: «Αυτοί φάγανε 40 χιλιάδες πρόσφυγες στη Μακρόνησο, στην καραντίνα, κάνοντας την σκέψη πως όσο περισσότεροι πρόσφυγες πεθαίνουν γι’ αυτούς είναι συμφέρον, δεν θέλουνε σκοτούρες στο κεφάλι τους».

Το δράμα των – ομοεθνών – προσφύγων δεν τελείωνε στη Μακρόνησο αλλά, αντίθετα, ξεκινούσε με την άφιξη τους στους προσφυγικούς καταυλισμούς. Εκεί όπου είχαν να αντιμετωπίσουν το ρατσισμό, την απέχθεια και τις εγκληματικές ενέργειες των φασιστοειδών της εποχής που έβλεπαν τους πρόσφυγες – τους ομοεθνείς πρόσφυγες της Μικρασίας και του Πόντου – ως «υπανθρώπους».

Να τι άποψη εξέφραζε για τους πρόσφυγες ένας γηγενής από την Άσσηρο Θεσσαλονίκης: «Με κανένα τρόπο δε θα δεχτώ τον Καυκάσιο, τον βρώμικο, στο σπίτι μου. Όσο με αφορά, μπορεί να πέσει νεκρός στη μέση του δρόμου και δε με νοιάζει. Μακάρι να καούν όλοι στη φωτιά. Ο Βενιζέλος έφερε σκατά στη Μακεδονία. Όλοι τους πέθαιναν από την πείνα στην Τουρκία» (Εφημ. «Παμπροσφυγική», 28/9/1924).

Ο ρατσισμός και ο μισανθρωπισμός δεν άργησε να περάσει από τα λόγια στις πράξεις, με βίαιες επιθέσεις εναντίον προσφυγικών καταυλισμών. Όπως το Νοέμβρη του 1924, όταν οπλισμένες ομάδες ντόπιων, δρώντας σαν τάγματα εφόδου, επιτέθηκαν σε οικισμό προσφύγων στο Κιουπκιόϊ (σημερινή Πρώτη Σερρών) της Μακεδονίας και «ετραυμάτισαν 17 πρόσφυγας, το πλείστον γυναίκας, πυρπολήσαντες τας σκηνάς, τους σταύλους, τους αχυρώνας, λεηλατήσαντες και τας αποσκευάς…» (Εφημ. «Παμπροσφυγική», 9 Νοέμβρη 1924).

 


 

Άρθρο της εφημερίδας «Σκριπ».

Στην ανταπόκριση της εφημερίδας «Εμπρός» διαβάζουμε: «Την πρωϊαν χθες αι 120 οικογένειαι των προσφύγων μένουσοι υπό σκηνάς ευρέθησαν περικυκλωμένοι από ομάδας μαινόμενου λαού του Κιουπκιόϊ. Οι πολιορκηταί ένοπλοι επετέθησαν, επηκολούθησε δε αιματηρά συμπλοκή μεταξύ εντόπιων και προσφύγων. Οι εντόπιοι διεσκόρπισαν τους πρόσφυγας και έκαυσαν τας σκηνάς των. Υπάρχουν πεντήκοντα περίπου τραυματίαι και εννέα νεκροί, άπαντες πρόσφυγες» («Εμπρός», 6/11/1924).

Η επίθεση στο Κιουπκιόϊ είναι ένα μόνο από τα εκατοντάδες γεγονότα βίας ενάντια σε προσφυγικούς καυταλισμούς μικρασιατών και ποντίων. Όπως και σήμερα, έτσι και τότε, τα κίνητρα όσων δεν ήθελαν τους πρόσφυγες ήταν ρατσιστικά.

Οι ίδιοι που σήμερα φορούν την στολή του «υπερπατριώτη», πρωτοστατώντας στις εκστρατείες μίσους και ρατσισμού απέναντι στους «λαθροεισβολείς» και «λαθροπρόσφυγες», είναι οι ίδιοι που αν ζούσαν τη δεκαετία του 1920 θα κυνηγούσαν τους «τουρκόσπορους» και «ψευτορωμιούς» ομογενείς του Πόντου και της Μικρασίας.

Απ’ το Κιουπκιόϊ στη Μόρια, ο μισανθρωπισμός δείχνει να ‘χει παραμείνει αναλλοίωτος. Όντας ιδεολογικό όπλο της αστικής τάξης ο ρατσισμός είχε και έχει πάντοτε το ίδιο απεχθές, βάρβαρο, απάνθρωπο πρόσωπο. Η μήτρα που τον γεννά δεν είναι άλλη από το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, που αποτελεί την πηγή των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της εκμετάλλευσης, της δυστυχίας, του ξεριζωμού των ανθρώπων από τις εστίες τους.

Να, λοιπόν, ποιο είναι το συμπέρασμα: Η πάλη ενάντια στο ρατσισμό, την ξενοφοβία, τον «χρυσαυγιτισμό» και τον φασισμό δεν μπορεί παρά να είναι αναπόσπαστα ενταγμένη στον συνολικό αγώνα για το γκρέμισμα και την ανατροπή του συστήματος που τους γεννά και τους αναπαράγει.

 

Σεπ 10, 2020 Ιστορία, Προτεινόμενο

Γράφει ο Νίκος Μόττας

 

https://atexnos.gr/%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CF%8C%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%82/?utm_campaign=shareaholic&utm_medium=facebook&utm_source=socialnetwork&fbclid=IwAR2q4mFifE0gwZYzqNAPHMkhq8XFPsErMRAje3QhlV_VEqWdff3BELYU9lc

 

 

Πυρηνικά σε 30 πόλεις της Σοβιετικής Ένωσης σχεδίαζε να ρίξει ο Τσόρτσιλ

Όταν η ιστορία αποκαλύπτει ανατριχιαστικές αλήθειες.

 Ιμπεριαλιστές. Αυτοί που υμνούν σε όλους του τόνους τη δημοκρατία και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!

Πριν ακόμη λήξει ο Β'ΠΠ (Μάιος 1945) ετοίμαζαν τον Γ'ΠΠ κατά της τότε συμμάχου τους ΕΣΣΔ!

Για να πετύχουν εκεί που απέτυχε ο Χίτλερ παρά τις πλάτες που του έβαλαν. Ακόμη και αν χρειαζόταν να αφανίσουν τη χώρα με ατομικό βομβαρδισμό.

Και έβλεπαν τον Στάλιν δολοφόνο! Αυτοί που δεν δίσταζαν μπροστά σε κανένα έγκλημα. Ο κυνισμός ντρέπεται μπροστά τους.

Πυρηνικά σε 30 πόλεις της Σοβιετικής Ένωσης σχεδίαζε να ρίξει ο Τσόρτσιλ

13-09-2020

 http://www.katiousa.gr/istoria/pyrinika-se-30-poleis-tis-sovietikis-enosis-schediaze-na-riksei-o-tsortsil/

 “Εφόσον οι Ρώσοι δεν συμμορφώνονταν, θα βομβαρδίζαμε με ατομικά όπλα μία από 20 ή 30 προεπιλεγμένες ρωσικές πόλεις” εκμυστηρευόταν το 1951 ο Βρετανός πρωθυπουργός στο διευθυντή των New York Times.

 “Επιχείρηση Αδιανότητο” (Operation Unthinkable), το σχέδιο δηλαδή του Ουίνστον Τσώρτσιλ που εκπόνησε σε δύο φάσεις από το Μάη του 1945, σε συνεργασία με την ηγεσία του Βρετανικού Στρατού, για “επιβολή της θέλησης της Βρετανίας και των ΗΠΑ στη Σοβιετική Ένωση”, πρόκειται για μια από τις πτυχές του αρχόμενου Ψυχρού Πολέμου που έγιναν γνωστές μόλις στα τέλη της δεκαετίας του ’90, παρότι ο Βρετανός κατάσκοπος υπέρ της ΕΣΣΔ Guy Burgess φαίνεται να είχε ενημερώσει τους Σοβιετικούς από νωρίς. Μπορεί τελικά να μην υλοποιήθηκε, ωστόσο η επιχείρηση αυτή παρέμενε το “σχέδιο Β” όλων των βρετανικών κυβερνήσεων  για την αντιμετώπιση της Σοβιετικής Ένωσης σε όλες τις δεκαετίες που ακολούθησαν μέχρι τη διάλυση της τελευταίας. Ο ίδιος ο Τσόρτσιλ, όπως έγινε γνωστό το 2014, είχε ζητήσει από το ρεπουμπλικανό γερουσιαστή Στάιλς Μπρίτζες να πιέσει τον πρόεδρο Χάρι Τρούμαν ώστε να ρίξει πυρηνικά και να “εξαλείψει την ΕΣΣΔ”, μετατρέποντάς την “σε ένα εύκολα διαχειρίσιμο πρόβλημα”.

Μια από τις στιγμές που – και πάλι ο αρχικός εμπνευστής του σχεδίου – φάνηκε να σκέφτεται και πάλι σοβαρά την προσφυγή στο “αδιανόητο” φέρνει στο φως αποκάλυψη του καθηγητή ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Έξετερ Ρίτσαρντ Τόι.  Σύμφωνα με τα νέα έγγραφα ο Τσώρτσιλ είχε συναντηθεί τον Απρίλη του 1951, λίγους μήνες πριν την επάνοδό του στην εξουσία, με το διευθυντή της εφημερίδας New York Times, Τζούλιους Οκς Άντλερ. Εκεί του εκμυστηρεύτηκε την πρόθεσή του να μελετήσει ξανά αυτά τα σχέδια επίθεσης, που εν προκειμένω αφορούσαν το βομβαρδισμός της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και της Κίνας του Μάο, παρότι η χώρα μόλις είχε αποδεχθεί ότι το Χονγκ Κονγκ θα παρέμενε βρετανική αποικία.

Σε εσωτερικό μνημόνιο, ο Άντλερ μετέφερε τη συζήτηση προς στελέχη της εφημερίδας του, αλλά και της αμερικανικής κυβέρνησης, όπου ανέφερε πως:: «Αν εξασφάλιζε τη συμφωνία της αμερικανικής κυβέρνησης, ο Τσώρτσιλ είπε ότι θα έθετε ορισμένους όρους στη Ρωσία, υπό μορφήν τελεσιγράφου. Η αναμενόμενη άρνηση του Κρεμλίνου θα έπρεπε να συνοδευθεί από προειδοποίηση ότι, εφόσον οι Ρώσοι δεν συμμορφώνονταν, θα βομβαρδίζαμε με ατομικά όπλα μία από 20 ή 30 προεπιλεγμένες ρωσικές πόλεις. Ταυτόχρονα, θα τους καλούσαμε να προχωρήσουν σε επείγουσα εκκένωση όλων αυτών των πόλεων από τον πληθυσμό τους. Ο Τσώρτσιλ πίστευε ότι η Μόσχα θα αρνείτο και πάλι να μελετήσει τους όρους μας. Τότε, θα έπρεπε να βομβαρδίσουμε μια πόλη και αν κρινόταν αναγκαίο, να βομβαρδίζαμε και άλλους στόχους. Ο πανικός –από τη δεύτερη και την τρίτη επίθεση– θα έπληττε όχι μόνο τον ρωσικό λαό, αλλά και το Κρεμλίνο και οι όροι μας θα γίνονταν αποδεκτοί».

Ο Τσώρτσιλ σχεδίαζε επίσης να βομβαρδίσει στρατιωτικές βάσεις και μονάδες στρατού στην Κίνα, σε μια περίοδο που βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη ο πόλεμος της Κορέας, με τα Κινέζικα στρατεύματα να προελαύνουν, στηρίζοντας το σύμμαχό του Κιμ Ιλ – Σουνγκ, προς τη Σεούλ, ακριβώς τις μέρες της συνάντησης του Βρετανού ηγέτη με τον Άντλερ.

Την επόμενη φορά που θα ακούσετε για “σταλινική παράνοια”, “σοβιετική επιθετικότητα” και άλλα παρόμοια, σκεφτείτε ποιοι είναι αυτοί που καταμαρτυρούν τέτοιες προθέσεις στην ΕΣΣΔ και τους ηγέτες της, αγνοώντας, διαστρεβλώνοντας και αντιστρέφοντας την ίδια την ιστορική πραγματικότητα, που αργά και βασανιστικά αποκαλύπτεται, μην αφήνοντας περιθώρια για το φύραμα των ηγετών του “ελεύθερου κόσμου”.

 


 ‘Operation Unthinkable’(“
Επιχείρηση Αδιανότητο”)

 https://www.nationalarchives.gov.uk/education/resources/cold-war-on-file/operation-unthinkable/?fbclid=IwAR23tTRmzxKd8q2neQBqXDv1HZEl071dk1GIpdC-J6hR4HMQer4dCBOl4aA

 Report from the British Military leaders to Prime Minister Winston Churchill on the chances of ‘Operation Unthinkable’ -a surprise attack on the USSR, 22 May 1945 (Catalogue ref: CAB 120/691)

 Transcript

OPERATION UNTHINKABLE

REPORT BY THE JOINT PLANNING STAFF

 1.    We have examined Operation Unthinkable. As instructed, we have taken the following assumptions on which to base our examination:

1.    The undertaking has the full support of public opinion in the British Empire and the United States and consequently, the morale of British and American troops continues high.

2.    Great Britain and the United States have full assistance from the Polish armed forces and can count upon the use of German manpower and what remains of German industrial capacity.

3.    No credit is taken for assistance from the forces of the other Western Powers, although any bases in their territory, or other facilities which may be required, are made available

4.    Russia allies herself with Japan.

5.    The date for the opening of hostilities is 1st July, 1945.

6.    Redeployment and release schemes continue till 1st July and then stop.

Owing to the special need for secrecy, the normal staff in Service Ministries have not been consulted.

OBJECT

1.    The overall or political object is to impose upon Russia the will of the United States and British Empire.

Even though ‘the will’ of these two countries may be defined as no more than a square deal for Poland, that does not necessarily limit the military commitment. A quick success might induce the Russians to submit to our will at least for the time being; but it might not. That is for the Russians to decide. If they want total war, they are in a position to have it.

1.    The only way we can achieve our object with certainty and lasting results is by victory in a total war but in view of what we have said in paragraph 2 above, on the possibility of quick success, we have thought it right to consider the problem on two hypotheses:-

1.    That a total war is necessary, and on this hypothesis we have examined our chances of success.

2.    That the political appreciation is that a quick success would suffice to gain our political object and that the continuing commitment need not concern us.

TOTAL WAR

1.    Apart from the chances of revolution in the USSR and the political collapse of the present regime – on which we are not competent to express an opinion – the elimination of Russia could only be achieved as a result of:

1.    the occupation of such areas of metropolitan Russia that the war making capacity of the country would be reduced to a point at which further resistance became impossible.

2.    Such a decisive defeat of the Russian forces in the field as to render it impossible for the USSR to continue the war.

Occupation of Vital Areas of Russia

5.    The situation might develop in such a way that Russians succeeded in withdrawing without suffering a decisive defeat. They would then presumably adopt the tactics which they had employed so successfully against the Germans and in previous wars of making use of the immense distances with which their territory provides them. In 1941 the Germans reached the Moscow area, the Volga and the Caucasus, but the technique of factory evacuation, combined with the development of new resources and Allied assistance, enabled the U.S.S.R. to continued fighting.

6.    There was virtually no limit to the distance to which it would be necessary for the Allies to penetrate into Russia in order to render further resistance impossible. It is far as, or as quickly as, the Germans in 1942 and this penetration no decisive result.

Decisive Defeat of the Russian Forces

7.    Details of the present strengths and dispositions of the Russian and Allied forces are given in Annexes II and III and illustrated maps A and B. The existing balance of strength in Central Europe, where the Russians enjoy a superiority of approximately three to one, makes it most unlikely that the Allies could achieve a complete and decisive victory in that area in present circumstances. Although Allied organisation is better, equipment slightly better and morale higher, the Russians have proved themselves formidable opponents of the Germans. They have competent commanders, adequate equipment and an organisation which though possibly inferior by our standards, has stood the test. On the other hand, only about one third of their divisions are of a high standard, the others being considerably inferior and with overall mobility well below that of the Allies.

8.    To achieve the decisive defeat of Russia in a total war would require, in particular, the mobilisation of manpower to counteract their present enormous manpower resources. This is a very long term project and would involve:-

o     The deployment in Europe of a large proportion of the vast resources of the United States.

o     The re-equipment and re-organisation of German manpower and of all the Western Allies.

 Conclusions

9.    We conclude that:-

o     That if our political object is to be achieved with any certainty and with lasting results, the defeat of Russia in a total war will be necessary.

o     The result of a total war with Russia is not possible to forecast, but the one thing certain is that to win it would take us a very long time.

QUICK SUCCESS

10.  It might, however, be considered, as result of a political appreciation, that a quick and limited military success would result in Russia accepting out terms.

11.  Before a decision to open hostilities were made, full account would have to taken of the following:-

      If this appreciation is wrong and the attainment of whatever limited objective we may set ourselves does not cause Russia to submit to our terms, we may, in fact, be committed to a total war.

      It will not be possible to limit hostilities to any particular area. While we are in progress, therefore, we must envisage a world-wide struggle.

      Even if all goes according to plan, we shall not have achieved, from the military point of view, a lasting result. The military power of Russia will not be broken and it will be open to her to recommence the conflict at any time she sees fit.

12.  Assuming, however, that it is decided to risk military action on a limited basis, accepting the dangers set out above, we have examined what action we could take in order to inflict such a blow upon the Russians as would cause them to accept our terms, even though they would not have been decisively defeated and, from the military point of view, would still be capable of continuing the struggle.

   

Επιχείρηση Αδιανότητο” (Operation Unthinkable)

Αυτόματη μετάφραση google

 Αναφορά από τους Βρετανούς στρατιωτικούς ηγέτες στον πρωθυπουργό Ουίνστον Τσόρτσιλ σχετικά με τις πιθανότητες «Επιχείρηση Unthinkable» - μια αιφνιδιαστική επίθεση στην ΕΣΣΔ, 22 Μαΐου 1945 (Αναφ. Καταλόγου: CAB 120/691)

 Αντίγραφο

 Επιχείρηση Αδιανότητο

 

ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ

 1.    Έχουμε εξετάσει τη λειτουργία Unthinkable. Σύμφωνα με τις οδηγίες, έχουμε λάβει τις ακόλουθες παραδοχές στις οποίες βασίζουμε την εξέτασή μας:

1.    Η επιχείρηση έχει την πλήρη υποστήριξη της κοινής γνώμης στη Βρετανική Αυτοκρατορία και τις Ηνωμένες Πολιτείες και κατά συνέπεια, το ηθικό των βρετανικών και αμερικανικών στρατευμάτων συνεχίζεται υψηλό.

2.    Η Μεγάλη Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πλήρη βοήθεια από τις πολωνικές ένοπλες δυνάμεις και μπορούν να βασίζονται στη χρήση του γερμανικού ανθρώπινου δυναμικού και τι απομένει από τη γερμανική βιομηχανική ικανότητα.

3.    Δεν λαμβάνεται πίστωση για βοήθεια από τις δυνάμεις των άλλων Δυτικών Δυνάμεων, αν και διατίθενται βάσεις στην επικράτειά τους ή άλλες εγκαταστάσεις που ενδέχεται να απαιτούνται

4.    Η Ρωσία συνεργάζεται με την Ιαπωνία.

5.    Η ημερομηνία για την έναρξη των εχθροπραξιών είναι 1 ης Ιουλίου 1945.

6.    Συστήματα αναδιάταξη και την απελευθέρωση συνεχιστεί μέχρι 1 ης Ιουλίου και της τότε στάση.

Λόγω της ειδικής ανάγκης για μυστικότητα, δεν ζητήθηκε η γνώμη του κανονικού προσωπικού στα Υπουργεία Υπηρεσίας.

 ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ

1.    Το γενικό ή πολιτικό αντικείμενο είναι να επιβάλει στη Ρωσία τη βούληση των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Αν και η «βούληση» αυτών των δύο χωρών μπορεί να οριστεί ως μια τετραγωνική συμφωνία για την Πολωνία, αυτό δεν περιορίζει απαραίτητα τη στρατιωτική δέσμευση. Μια γρήγορη επιτυχία μπορεί να ωθήσει τους Ρώσους να υποταχθούν στη θέλησή μας τουλάχιστον προς το παρόν. αλλά ίσως όχι. Αυτό πρέπει να αποφασίσουν οι Ρώσοι. Εάν θέλουν τον απόλυτο πόλεμο, είναι σε θέση να τον έχουν.

1.    Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να επιτύχουμε το στόχο μας με βεβαιότητα και διαρκή αποτελέσματα είναι με τη νίκη σε έναν συνολικό πόλεμο, αλλά ενόψει των όσων έχουμε πει στην παράγραφο 2 παραπάνω, σχετικά με την πιθανότητα γρήγορης επιτυχίας, θεωρήσαμε σωστό να εξετάσουμε το πρόβλημα δύο υποθέσεις: -

1.    Ότι ένας συνολικός πόλεμος είναι απαραίτητος και σε αυτήν την υπόθεση εξετάσαμε τις πιθανότητες επιτυχίας μας.

2.    Ότι η πολιτική εκτίμηση είναι ότι μια γρήγορη επιτυχία αρκεί για να κερδίσουμε το πολιτικό μας αντικείμενο και ότι η συνεχιζόμενη δέσμευση δεν χρειάζεται να μας απασχολεί.

 ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

1.    Εκτός από τις πιθανότητες επανάστασης στην ΕΣΣΔ και την πολιτική κατάρρευση του παρόντος καθεστώτος - για το οποίο δεν είμαστε αρμόδιοι να εκφράσουμε γνώμη - η εξάλειψη της Ρωσίας θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο ως αποτέλεσμα:

1.    την κατοχή τέτοιων περιοχών της μητροπολιτικής Ρωσίας που η πολεμική ικανότητα της χώρας θα μειωνόταν σε ένα σημείο στο οποίο η περαιτέρω αντίσταση έγινε αδύνατη.

2.    Μια τόσο αποφασιστική ήττα των ρωσικών δυνάμεων στο πεδίο, ώστε να καταστεί αδύνατο για την ΕΣΣΔ να συνεχίσει τον πόλεμο.

 Κατοχή των ζωτικών περιοχών της Ρωσίας

5.    Η κατάσταση μπορεί να εξελιχθεί με τέτοιο τρόπο ώστε οι Ρώσοι κατάφεραν να αποσυρθούν χωρίς να υποστούν αποφασιστική ήττα. Στη συνέχεια, πιθανότατα θα υιοθετούσαν τις τακτικές που είχαν χρησιμοποιήσει με επιτυχία κατά των Γερμανών και σε προηγούμενους πολέμους να κάνουν χρήση των τεράστιων αποστάσεων με τις οποίες τους παρέχει η επικράτειά τους. Το 1941 οι Γερμανοί έφτασαν στην περιοχή της Μόσχας, στο Βόλγα και στον Καύκασο, αλλά η τεχνική της εκκένωσης από το εργοστάσιο, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη νέων πόρων και τη συμμαχική βοήθεια, επέτρεψαν στην ΕΣΣΔ να συνεχίσει τις μάχες.

6.    Δεν υπήρχε ουσιαστικά κανένα όριο στην απόσταση από την οποία θα ήταν απαραίτητο οι Σύμμαχοι να διεισδύσουν στη Ρωσία για να καταστήσουν αδύνατη την περαιτέρω αντίσταση. Είναι το 1942, ή όσο γρήγορα, οι Γερμανοί και αυτή η διείσδυση δεν έχει καθοριστικό αποτέλεσμα.

 Η αποφασιστική ήττα των ρωσικών δυνάμεων

7.    Λεπτομέρειες σχετικά με τις σημερινές δυνάμεις και τις δυνάμεις των ρωσικών και συμμαχικών δυνάμεων δίνονται στα παραρτήματα II και III και απεικονισμένοι χάρτες Α και Β. Η υπάρχουσα ισορροπία δύναμης στην Κεντρική Ευρώπη, όπου οι Ρώσοι απολαμβάνουν μια ανωτερότητα περίπου τριών προς ένα, το καθιστά απίθανο ότι οι Σύμμαχοι θα μπορούσαν να επιτύχουν μια πλήρη και αποφασιστική νίκη σε αυτόν τον τομέα υπό τις παρούσες συνθήκες. Αν και η συμμαχική οργάνωση είναι καλύτερη, ο εξοπλισμός ελαφρώς καλύτερος και το ηθικό υψηλότερο, οι Ρώσοι έχουν αποδειχθεί τρομεροί αντίπαλοι των Γερμανών. Έχουν ικανούς διοικητές, επαρκή εξοπλισμό και έναν οργανισμό που αν και πιθανώς κατώτερος από τα πρότυπα μας, έχει αντέξει στη δοκιμασία. Από την άλλη πλευρά, μόνο το ένα τρίτο των διαιρέσεών τους είναι υψηλού επιπέδου,οι άλλοι είναι πολύ κατώτεροι και με συνολική κινητικότητα πολύ κάτω από αυτήν των Συμμάχων.

8.    Για να επιτευχθεί η αποφασιστική ήττα της Ρωσίας σε έναν συνολικό πόλεμο θα απαιτούσε, ειδικότερα, η κινητοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού για την εξουδετέρωση των σημερινών τεράστιων ανθρώπινων πόρων τους. Πρόκειται για ένα πολύ μακροπρόθεσμο έργο και θα περιλαμβάνει: -

o     Η ανάπτυξη στην Ευρώπη ενός μεγάλου μέρους των τεράστιων πόρων των Ηνωμένων Πολιτειών.

o     Ο εκ νέου εξοπλισμός και η αναδιοργάνωση του γερμανικού ανθρώπινου δυναμικού και όλων των Δυτικών Συμμάχων.

 Συμπεράσματα

9.    Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι:

o     Ότι για να επιτευχθεί ο πολιτικός μας στόχος με βεβαιότητα και με διαρκή αποτελέσματα, θα χρειαστεί η ήττα της Ρωσίας σε έναν απόλυτο πόλεμο.

o     Το αποτέλεσμα ενός συνολικού πολέμου με τη Ρωσία δεν είναι δυνατό να προβλεφθεί, αλλά το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι για να κερδίσουμε θα μας πάρει πολύ χρόνο.

 ΓΡΗΓΟΡΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

10.  Ωστόσο, μπορεί να θεωρηθεί, ως αποτέλεσμα πολιτικής εκτίμησης, ότι μια γρήγορη και περιορισμένη στρατιωτική επιτυχία θα είχε ως αποτέλεσμα η Ρωσία να αποδεχτεί όρους.

11.  Πριν ληφθεί απόφαση για άνοιγμα εχθροπραξιών, θα πρέπει να ληφθούν πλήρως υπόψη τα ακόλουθα: -

      Εάν αυτή η εκτίμηση είναι λανθασμένη και η επίτευξη οποιουδήποτε περιορισμένου στόχου που μπορούμε να θέσουμε, δεν προκαλεί η Ρωσία να υποταχθεί στους όρους μας, μπορούμε, στην πραγματικότητα, να δεσμευτούμε σε έναν πλήρη πόλεμο.

      Δεν θα είναι δυνατόν να περιοριστούν οι εχθροπραξίες σε συγκεκριμένη περιοχή. Ενώ είμαστε σε εξέλιξη, επομένως, πρέπει να αντιμετωπίσουμε έναν παγκόσμιο αγώνα.

      Ακόμα κι αν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, δεν θα έχουμε επιτύχει, από στρατιωτική άποψη, ένα μόνιμο αποτέλεσμα. Η στρατιωτική δύναμη της Ρωσίας δεν θα σπάσει και θα είναι ανοιχτή σε αυτήν να ξαναρχίσει τη σύγκρουση όποτε κρίνει σκόπιμο.

12.  Υποθέτοντας, ωστόσο, ότι είναι αποφασισμένο να διακινδυνεύσουμε τη στρατιωτική δράση σε περιορισμένη βάση, αποδεχόμενοι τους κινδύνους που αναφέρθηκαν παραπάνω, έχουμε εξετάσει ποια δράση θα μπορούσαμε να κάνουμε για να προκαλέσουμε ένα τόσο πλήγμα στους Ρώσους που θα τους έκανε να αποδεχτούν τους όρους μας , παρόλο που δεν θα είχαν ηττηθεί αποφασιστικά και, από στρατιωτική άποψη, θα μπορούσαν να συνεχίσουν τον αγώνα.

 

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Τα πυρηνικά σχέδια του Τσώρτσιλ – Εξέταζε βομβαρδισμό της ΕΣΣΔ

https://www.kathimerini.gr/world/561072784/ta-pyrinika-schedia-toy-tsortsil-exetaze-vomvardismo-tis-essd/

 «Εφόσον οι Ρώσοι δεν συμμορφώνονταν, θα βομβαρδίζαμε με ατομικά όπλα μία από 20 ή 30 προεπιλεγμένες ρωσικές πόλεις», είχε αποκαλύψει ο Τσώρτσιλ στον τότε διευθυντή των Νew Υork Times (φωτ. A.P.).

 REUTERS

10.09.2020 • 19:47 μμ

 ΛΟΝΔΙΝΟ. Τον βομβαρδισμό της Σοβιετικής Ενωσης και της Κίνας φέρεται να εξέταζε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, παρότι η κομμουνιστική κυβέρνηση του Μάο Τσετούνγκ είχε υπογράψει τη διατήρηση της συμφωνίας παραχώρησης του Χονγκ Κονγκ στη Βρετανία. Υστερα από την ήττα των Συντηρητικών του Τσώρτσιλ, το 1946, αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου εναντίον των δυνάμεων του Αξονα, ο σερ Ουίνστον προχώρησε στην ιστορική ομιλία του από το Φούλτον του Μιζούρι των ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας τη φράση «Σιδηρούν Παραπέτασμα», αναφερόμενος στην επέκταση της σοβιετικής κυριαρχίας στη μεταπολεμική Ευρώπη και το ξέσπασμα του Ψυχρού Πολέμου.

Πριν από δύο δεκαετίες, όμως, ιστορικοί ανακάλυψαν ότι ο Τσώρτσιλ είχε προτείνει τον σχεδιασμό της «Επιχείρησης Αδιανόητο», άσκηση επί χάρτου για ενδεχόμενο πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ενωσης, έπειτα από τον εντοπισμό σχετικών εγγράφων στα βρετανικά εθνικά αρχεία από τον ιστορικό Μπεν Φέντον.

Νέα έγγραφα, που φέρνει στο φως ο καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Εξετερ Ρίτσαρντ Τόι, αποδεικνύουν ότι ο Τσώρτσιλ συζήτησε τα σχέδια αυτά σε συναντήσεις που είχε με στελέχη αμερικανικών εφημερίδων. Τον Απρίλιο του 1951, πέντε μήνες πριν επιστρέψει στην πρωθυπουργία, ο σερ Ουίνστον συναντήθηκε με τον γενικό διευθυντή των New York Times, Τζούλιους Οκς Αντλερ. Σύμφωνα με τα αρχεία της εφημερίδας, ο Τσώρτσιλ είπε στον συνομιλητή του ότι είχε σκοπό να μελετήσει εκ νέου τα σχέδια αυτά, μόλις επανερχόταν στην εξουσία.

Σύμφωνα με τα έγγραφα, το περιεχόμενο των οποίων αποκαλύπτει το περιοδικό BBC History, ο Αντλερ ανέφερε σε εσωτερικό μνημόνιο προς τα στελέχη της εφημερίδας, αλλά και προς την Ουάσιγκτον: «Αν εξασφάλιζε τη συμφωνία της αμερικανικής κυβέρνησης, ο Τσώρτσιλ είπε ότι θα έθετε ορισμένους όρους στη Ρωσία, υπό μορφήν τελεσιγράφου. Η αναμενόμενη άρνηση του Κρεμλίνου θα έπρεπε να συνοδευθεί από προειδοποίηση ότι, εφόσον οι Ρώσοι δεν συμμορφώνονταν, θα βομβαρδίζαμε με ατομικά όπλα μία από 20 ή 30 προεπιλεγμένες ρωσικές πόλεις. Ταυτόχρονα, θα τους καλούσαμε να προχωρήσουν σε επείγουσα εκκένωση όλων αυτών των πόλεων από τον πληθυσμό τους. Ο Τσώρτσιλ πίστευε ότι η Μόσχα θα αρνείτο και πάλι να μελετήσει τους όρους μας. Τότε, θα έπρεπε να βομβαρδίσουμε μια πόλη και αν κρινόταν αναγκαίο, να βομβαρδίζαμε και άλλους στόχους. Ο πανικός –από τη δεύτερη και την τρίτη επίθεση– θα έπληττε όχι μόνο τον ρωσικό λαό, αλλά και το Κρεμλίνο και οι όροι μας θα γίνονταν αποδεκτοί».

Η ΕΣΣΔ δεν ήταν, όμως, ο μοναδικός στόχος του Τσώρτσιλ, σύμφωνα με τις σημειώσεις του Αντλερ. Ο πρώην πρωθυπουργός εξέφρασε στον Αμερικανό συνομιλητή του την αγωνία του για την τύχη του Χονγκ Κονγκ. Παρότι η βρετανική αποικία επεστράφη στο αγγλικό στέμμα μετά τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας, ο Τσώρτσιλ ανησυχούσε για τον ρόλο των ΗΠΑ και του δηλωμένου πολέμιου της αποικιοκρατίας Αμερικανού προέδρου Χάρι Τρούμαν, ο οποίος είχε ζητήσει ήδη στη σύνοδο του Πότσνταμ την επιστροφή του Χονγκ Κονγκ στην Κίνα, όπως αναφέρει σε άρθρο της η βρετανική εφημερίδα Daily Express.

 

Επιμέλεια ΣΒ