Γράφτηκε για τη Συρία σήμερα το πρωί;

 Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΝΑ ΚΑΘΟΡΙΣΕΙ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Όλη ή γη στέκεται τούτη τή στιγμή σέ μιά προσδοκία γεμάτη αγωνία καί φρίκη, ο άγέρας βουίζει άπό μιά φοβέρα, όπως όταν έρχεται άπό μακριά ένας σίφουνας, ένα μαύρο μπουρίνι καί έχει σκοτεινιάσει ο ουρανός καί όλα τά πλάσματα τής γής ανατριχιάζουν καί δέν ξαίρουνε πού νά κρυφθούν.

«Έρχεται ο πόλεμος»!

Κάθε πρωί, κάθε μεσημέρι, κάθε βράδυ άπό τά τυπογραφικά πιεστήρια, άπό τά τηλεγραφικά σύρματα άπό τά κύματα του αιθέρα, σκορπίζεται στούς λαούς τό φριχτό μήνυμα :

Έρχεται ό πόλεμος!

Καί συνάμα άπό τά ίδια πιεστήρια μέ τις έφημερίδες, τά περιοδικά, τά βιβλία, άναμετριέται ή συμφορά πού πλακώνει, δείχνουνται καί άναριθμούνται τά τρομερά όπλα, τής καταστροφής, οι κατακλισμοί του πυρωμένου σίδερου καί τής φωτιάς, πού πρόκειται νά έξοντώσουν έκατομμύρια ανθρώπους, πού είνε τούτη τή στιγμή ζωντανοί καί γεροί καί άγαπούν τή ζωή καί οί περισσότεροι - τι λέω; όλοι καί οί πιό δυστυχισμένοι, δέ θέλουν να τή χάσουν. Παλληκάρια άπάνω στόν άνθό τής νιότης, μά καί άντρες καί γέροι καί νέες κοπέλλες καί γυναίκες καί παιδιά καί μωρά στις κούνιες τους άκόμη, σημαδεύουνται άπό φριχτό θάνατο μέ άτσάλι, μέ μολύβι καφτό, μέ φωτιά, μέ άέρια άποπνιχτικά, πού καίνε τό πετσί ώς τό κάκκαλο. Πολιτείες πού σήμερα ξεχειλίζουν άπό ζωή, κίνηση, χαρά καί όμορφιά, ιδρύματα επιστημονικά, πανεπιστήμια, εργαστήρια, βιβλιοθήκες, θέατρα, μουσεία, μνημεία καλλιτεχνικά, όλα τά έργα του δημιουργικού ανθρώπινου μόχτου, πρόκειται νά γίνουνε μαύρα χαλάσματα καί στάχτη. Ή πείνα ή δίψα, τό ξεσπίτωμα, ή προσφυγιά, το κρύο, ή άρρώστεια, ή όρφάνια, ή Εξαθλίωση, όλη ή μαύρη καί φριχτή συνοδεία του πολέμου, άκολουθεί ξοπίσω.

Οι λαοί βλέπουνε κι’ ακούνε τί γίνεται στίς χώρες, όπου σήμερα ό πόλεμος λυσσομανάει, (…) καί ξαίρουνε πώς ή ίδια καί χειρότερη μοίρα τούς περιμένει τύχη.

Καί όμως άπό τήν άλλη μεριά καυχιούνται μεγαλόφωνα καί μεγαλόστομα καί περήφανα οι όδηγοί τών λαών γιά τά όργανα τής καταστροφής, πού έχουν ετοιμάσει, αναδαυλίζουν τά πάθη, τούς εθνικούς εγωισμούς, τις εθνικές περηφάνιες, τά έθνικά μίση καί τις καταχτητικές όρμές, εξυμνώντας συνάμα ύποκριτικά τήν είρήνη, πού στ’ όνομά της καί γιά χάρη της τάχα ετοιμάζουν τό φριχτό μακελιό.

Καί αναρωτιούνται οί λαοί, γιατί τούς μέλλεται ή σκοτεινή τούτη μοίρα; Γιατί (…) έγιναν τόσες θυσίες; (…) Ποιοι θά δώσουν άπάντηση σέ τούτα τά ερωτηματικά ; Οι φιλόσοφοι, οί κοινωνιολόγοι, οί πολιτικοί άρχηγοί, οί δημοσιογράφοι ή οί πολιτικοί;

Οί εκπρόσωποι τών λαών, οί πνευματικοί όδηγοί τους,οι πολιτικοί ήγέτες τους νιώθουνε τήν άνάγκη νά μιλήσουν, νά έξηγήσουν, νά δικαιολογήσουν αυτό πού πρόκειται νά γίνει. Μά τά λόγια τους, οί δικαιολογίες τους, οί έξηγήσεις τους ύπαγορεύονται άπό χίλιους κρυφούς υπολογισμούς καί άπό σκοτεινά συμφέροντα καί προθέσεις.

Οί λαοί όμως, έμαθαν άραγες νά είναι δύσπιστοι; Οι λαοί πρέπει νά κατανοήσουν. Ή σωτηρία, άν ύπάρχει, βρίσκεται στό νά νιώσουν καλά οί λαοί τά αληθινά αίτια τής απαίσιας συμφοράς πού πρόκειται πάλι νά ξεσπάσει.

Ή σοβαρότερη έλπίδα βρίσκεται στή συνείδηση τών μεγάλων λαϊκών όμάδων, άν ξυπνήσουνε, άν κατανοήσουνε καί άν άποφασίσουνε νά ένεργήσουνε σκόπιμα.

Γι’ αύτό έχει χρέος ό καθένας σήμερα, νά βάλει όλη του τή δύναμη γιά νά εξακριβώσει τ’ αληθινά αίτια του νέου παγκόσμιου πολέμου, πού έτοιμάζεται.

Έχει χρέος ό καθένας καί περισσότερο άπ' όλους οί πρωτοπόροι καθοδηγητές των λαϊκών μαζών, νά νιώσουνε βαθειά τις αίτίες καί νά τις συνειδητοποιήσουνε στόν έαυτό τους καί στους άλλους. Γιατί απ’ αύτή τή συνειδητοποίηση μπορεί ίσως νά πηγάσει μιά μέρα ή ριζική έκείνη άλλαγή, πού μπορεί νά σταματήσει γιά πάντα έτούτο τό κακό.

'Άς έπιχειρήσουμε λοιπόν καί ‘μείς νά κάνουμε τό χρέος μας.

Δημήτρης Γλυνός, «Η Τριλογία του Πολέμου», 1938, εξόριστος στη Σαντορίνη.

Σ.Β.: ΌΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ