Ο αντικομουνισμός των πάγων και ο "θείος Αλέκος"

Ο κ. Τάκης Θεοδωρόπουλος, της νεοφιλελεύθερης «Καθημερινής» του εφοπλιστή κ. Αλαφούζου, θέλει να κάνει φτηνό αντικομουνισμό με… βαθιές φιλοσοφικο-πολιτικές αναλύσεις(!) της εποχής των παγετώνων και βρίσκει το κατάλληλο άρμα να τον φορτώσει και να πάει μόνος του, χωρίς αυτός να λερωθεί!

Έτσι επέλεξε από μόνος του τον  «κατάλληλο άνθρωπο», υπουργό Επικρατείας για τον Συντονισμό του Κυβερνητικού Έργου, κ. Αλέκο Φλαμπουράρη. Τον βαφτίζει ως έναν… «κανονικό, παλαιού τύπου, καθυστερημένο κομμουνιστή»,  «ξερόλα» σε όλα και με αλήθεια καμία!  Σε συνέχεια διακωμωδεί και χλευάζει την  εικόνα του παλιού κομμουνιστή, όχι του Φλαμπουράρη, και χύνει όλο το δηλητήριό του κατά της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Όχι πως υπάρχει η παραμικρή απόδειξη πως ο κ. Φλαμπουράρης είναι κομμουνιστής αλλά αυταποδείκτως είναι το καλύτερο όχημα αντικομουνιστικής προπαγάνδας.

Στη «Καθημερινή»λοιπόν της 18/4/2015 διαβάζουμε μεταξύ άλλων την εξής «επιστημονική περιγραφή» για τους κομμουνιστές:

«Σε παλαιότερες εποχές ο ανθρωπολογικός τύπος τον οποίο εκπροσωπεί επαξίως ο κ. Φλαμπουράρης δεν ήταν και τόσο σπάνιος. Τα καφενεία της επικράτειας ήταν γεμάτα από θαμώνες που ανέλυαν νυχθημερόν την παγκόσμια κατάσταση και με βάση τα επεισόδια στα ρωσοκινεζικά σύνορα, τα οποία γνώριζαν με λεπτομέρειες, περνώντας μέσω Πενταγώνου ερμήνευαν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ήταν κατά προτίμηση αριστεροί, είχαν διαβάσει το «Τι να κάνουμε» του Λένιν και την «18η Μπρυμαίρ» του Μαρξ στην καλύτερη περίπτωση και είχαν βρει στις σελίδες τους τα απαραίτητα διανοητικά εργαλεία για να εξηγούν τον κόσμο και τα φαινόμενά του. Συνήθως μιλούσαν αφ’ υψηλού και δεν σήκωναν πολλές αντιρρήσεις, ακόμη κι όταν έλεγαν πως η Πολωνία στον Β΄ Παγκόσμιο ήταν σύμμαχος της Γερμανίας.

Κάποτε τα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος όφειλαν, εκτός από το να είναι «καλοί» κομμουνιστές -ό,τι κι αν σημαίνει αυτό- να είναι και «οι πρώτοι του χωριού», να διακρίνονται με ό,τι κι αν καταπιάνονται για να δείχνουν την ανωτερότητα των ιδεών τους.

(…)

Επειδή για να γίνεις κομμουνιστής έπρεπε πριν απ’ όλα να πιστέψεις πως έχεις την Ιστορία με το μέρος σου και ότι μονοπωλείς το «δίκιο» της «τελευταίας ανάλυσης» ο ανθρωπολογικός τύπος Φλαμπουράρη συνήθως πρωταγωνιστούσε στους αγώνες της «ξερολίας». Είχε άποψη επί παντός, από την οικονομία ώς τον τρόπο καλλιεργείας της ελιάς…

Αν ο κ. Φλαμπουράρης, υπό τον τίτλο του «θείου Αλέκου», κρινόταν ως είδος υπό εξαφάνιση και αποφασίζαμε όλοι μαζί πως έπρεπε να τον συντηρήσουμε ως ιστορικό κειμήλιο δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Τα προβλήματα αρχίζουν από τη στιγμή που ο κ. Φλαμπουράρης έχει αναλάβει ρόλο υπουργού Επικρατείας…».

Η πραγματικότητα των κομμουνιστών στα κάτεργα των βασανιστηρίων, αριστερά και η εικόνα των αστών πολιτικών, δεξιά, την οποία θέλει να δώσει στους κομμουνιστές ο κ. δημοσιογράφος για την εποχή που επικαλείται.

-Προφανώς βέβαια κάνει πως δεν γνωρίζει πως ο κ. Φλαμπουράρης, ως υπουργός, ανέλαβε να επιβλέπει τον «έντιμο συμβιβασμό» της κυβέρνησής ΣΥΡΙΖΑ με τους κεφαλαιοκράτες – τοκογλύφους που απομυζούν το λαό και έβαλε  σκοπό, μαζί με την κυβέρνηση, να σώσει τον «καλό και… δημοκρατικό καπιταλισμό» της ΕΕ και του Ομπάμα από τον κακό καπιταλισμό της Μέρκελ.... και τον ονομάζει κομμουνιστη!!!

-Προφανώς δεν γνωρίζει ότι ποτέ δεν υπήρξαν κομμουνιστές, τύπου «Θείου Αλέκου» όπως τους περιγράφει κατ' εικόνα και ομοίωση αστών κομματαρχών, παρά μόνο στα βάθη των αντικομουνιστικών κέντρων παραγωγής «χιουμοριστικού αντικομουνισμού».

-Προφανώς κάνει πως δεν ξέρει πως οι κομμουνιστές προηγούνται "πολλά στάδια" στις οικονομικές, πολιτικές και ιδεολογικές αναλύσεις τους από τις αναλύσεις των αστών υμνητών του καπιταλισμού και των επίδοξων θεραπευτών του, τύπου Φλαμπουράρη, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με κομμουνιστή, αφού αντί της ανατροπής, στηρίζει, στο όνομα όποιων ψιχίων, την διαιώνιση της δικτατορίας του κεφαλαίου, αποκηρύσσοντας «μετά βδελυγμίας και αποτροπιασμού» την πλέον χαρακτηριστική αρχή κάθε κομμουνιστή, την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

-Προφανώς υποφέρει πολύ όταν οι αναλύσεις των κομμουνιστών και των μαρξιστών γίνονται, όχι με βάση τσιτάτα από το «Τι να κάνουμε» ή τη 18^η  του Λ. Μπρυμαίρ, αλλά, με βάση τη μαρξιστική διαλεκτική που σημαίνει, ανάλυση των γεγονότων και των φαινομένων πάνω στην κίνησή τους και στη βάση των νομοτελειών εξέλιξής τους. Και πώς να μην υποφέρει όταν βλέπει τη συνεχή επιβεβαίωση των αναλύσεων και θέσεών τους για τον καπιταλισμό, την εκμετάλλευση των εργαζομένων μαζών, τις κρίσεις, τα μονοπώλια, την ταξική πάλη, την μοναδική ριζική διέξοδο κλπ; (και για τα περί «ξερόλα» του θυμίζω απλώς ότι 63 χρόνια μετά την εκτέλεση του Κομμουνιστή Δημ. Μπάτση που κατέρριψε τη θεωρία της «Ψωροκώσταινας» οι αστοί αδυνατούν να βρουν αντίδοτο στο έργο του «Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα» και τρέχουν σε χλευασμούς και ύμνους στην ξενοδουλεία για να γλυτώσουν την απάντηση…).

 

Ο σημερινός αγώνας των κομμουνιστών που λέει μια αλήθεια - τεταρταίος πυρετός, για τους αστούς και τους καλαμαράδες του

Έτσι ο κ Θεδωρόπουλος τρέχει στον «θείο» κ. Φλαμπουράρη ζητώντας «βοήθεια» στον αντικομουνισμό του και στηρίζεται σε αυτά που λέει ο κ. Φλαμπουράρης, ο οποίος παίζει κανονικά, σαν δεδομένο θύμα, το παιχνίδι του συστήματος στη ρωγμή της σύγκρουσης των πολυεθνικών κεφαλαίων.

Ο κ. Θεδωρόπουλος κατασκευάζει ανύπαρκτους και φανταστικούς κομμουνιστές, προσπαθεί να κρύψει το ψέμα σε μια ανύπαρκτη εποχή και ιστορία (όταν οι κομμουνιστές βασανίζονταν και εκτελούνταν για το λαό αυτός φαντάζεται κομμουνιστές στα καφενεία που βγάζουν μαυρογυαλούρικους λόγους!!!)  και μετά τους καταρρίπτει!

Άξιος ο μισθός του!

Η δική μας απάντηση, όμως, έρχεται από το μέλλον!