Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

ΟΙ «ΙΔΕΟΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ»




Είναι πάντα οδυνηρό να βλέπεις ανθρώπους που μέχρι χθες δούλευαν για την διαμόρφωση μιας νέας συνείδησης στην εργατική τάξη και στον λαό και ξαφνικά να περνάνε αντικειμενικά και με «καλές προθέσεις για σένα» στην αντίπερα όχθη σαν να λένε «σου έλεγα ψέματα».

Ο λόγος για το κείμενο ενός, συμπαθούς κατά τα άλλα, δημοσιογράφου, του Κυριάκου Ζηλάκου, που απολύθηκε από τον Ριζοσπάστη. Δεν μπαίνω στα εσωτερικά του Ριζοσπάστη ούτε σε λεπτομέρειες για το τι ακριβώς γίνεται εκεί μέσα, άλλωστε δεν ξέρω. Εκείνο στο οποίο στέκομαι είναι η πολιτική διάσταση του κειμένου και αυτό που φανερά ή κρυφά πάει να περάσει. Είναι ένα καθαρά πολιτικό κείμενο που κρύβεται πίσω από το «εργατικό δίκαιο». Κάνει πχ ότι δεν καταλαβαίνει πως τα οικονομικά του Ριζοσπάστη και του ΚΚΕ είναι σε κακό χάλι και προσπαθεί να τον παρουσιάσει σαν μια εταιρεία που κολυμπάει σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ κάθε μήνα τα οποία δεν ξέρει τι να τα κάνει! Μαζί με αυτό και τα σχόλιά του περί δημοκρατίας κλπ στο εσωτερικό του σαν τώρα να ανακαλύφθηκε και επί 30 χρόνια να μην το είχε ακούσει.

Η χρήση απαράδεκτων φράσεων περισσεύει.

Να μια αυτοαποκαλυπτική φράση: «Το πιο αισχρό στοιχείο αυτής της άθλιας προπαγάνδας που κάνουν (το ΚΚΕ και ο Ριζοσπάστης) είναι ότι επιχειρούν να χρεώσουν στους ανθρώπους που απολύουν και στους άλλους που κρατάνε απλήρωτους για 7 μήνες, προθέσεις για… υπονομευτική δουλειά κατά του Ριζοσπάστη και κατά του ΚΚΕ». Πόσο μη άθλια είναι άραγε αυτή η φρασεολογία και πόσο μη υπονομευτική είναι όταν αποτελεί τροφοδοσία πυρομαχικών στην αντικκκέ προπαγάνδα της αστικής τάξης; 

 
Ο καθένας μπορεί να κάνει κριτική στο ΚΚΕ, άλλος μαρξιστική και άλλος αστική. Όμως κάθε κριτική έχει και την κριτική της. Το ότι κάποιος απολύεται δεν δικαιώνει κάθε είδους κριτική. Για όσους μάλιστα θεωρούν τον εαυτό τους κομμουνιστή αυτό ισχύει πολύ περισσότερο και εξ αρχής θα έπρεπε να διαχωρίσουν το ατομικό και ανθρώπινο που είναι η απώλεια της εργασίας με οδυνηρές συνέπειες, από την ιδεολογία, το κόμμα και την πολιτική στάση τους. Όταν όλα τα εξαρτούν από το ατομικό συμφέρον που πραγματικά θίχτηκε, τότε δυστυχώς περνάνε στην αντίπερα όχθη και κάνουν αντικκέ πόλεμο χωρίς αρχές θέτοντας το ατομικό συμφέρον τους πάνω απ όλα.

Δεν θα έλεγα ποτέ ότι η απόλυση είναι κάτι που πρέπει να αφήνεις ασχολίαστο όταν σου συμβαίνει. Πρόκειται για τη ζωή σου. Δικαίως διαμαρτύρεσαι ακόμη και αν πρόκειται για τον Ριζοσπάστη που «δεν έχει μία» αλλά είναι υποκριτικό να τον κριτικάρεις όπως όταν ήσουν στο Ριζοσπάστη κριτικάριζες τις απολύσεις του κεφαλαίου και τις νομοτέλειες του καπιταλισμού περί εφεδρικού στρατού.  Δεν εξαργυρώνεις ποτέ φτηνιάρικα την ιδεολογία  σου με την απόλυση. Αν το κάνεις σημαίνει απλά ότι δεν έχεις ιδεολογία και κακώς, κάκιστα ήσουν στον Ριζοσπάστη και παρίστανες τον ιδεολόγο αποκρύβοντας το μικροαστικό ατομικό συμφέρον σου. Δεν θα σε κατηγορήσω γιατί δεν πίστευες στην μαρξιστική ιδεολογία αλλά γιατί έκρυβες ότι δεν την πίστευες και αντάλλασσες το ψέμα με τον μισθό που όσο δινόταν, το ψέμα διαρκούσε! Ήσουν δηλαδή ένας… «πληρωμένος ιδεολόγος» χωρίς ιδεολογία! Απίστευτα πράγματα!

Διδάγματα

Παρόμοια κείμενα, δεν είναι το πρώτο των απολυμένων, παρότι κινιούνται σε καλυμμένο και εργατίστικο λόγο, μου φέρνουν σειρά από πολιτικούς συνειρμούς που η ιστορία μας διδάσκει.

-Τα κείμενα των διασπαστών του 1968 είχαν πληθώρα επιχειρημάτων όμοια με τα κείμενα των απολυμένων. Είχαν εντελώς «καλές και κομμουνιστικές προθέσεις» για την καλή λειτουργία του ΚΚΕ και είχαν πολλές καλές και ηθικές ιδέες. Καλύτερα να μη πως που κατέληξαν όλοι αυτοί.

-Πολλοί δημοσιογράφοι του «Ρ» που κατά καιρούς έφευγαν με όρους σύγκρουσης, παρόμοια επιχειρήματα χρησιμοποιούσαν και φαινόταν και πολύ πιστευτά στην αρχή. Όταν κάποιος διαπίστωνε, εκ των υστέρων, ότι ήταν απλά οι εξετάσεις προς την αστική τάξη για να πιάσουν δουλειά και έπιαναν καταλήγοντας μάλιστα ορισμένοι σε πληρωμένο αντικομουνισμό, καταλάβαινε ότι καμία σχέση δεν είχαν όσα έλεγαν με το δήθεν δίκαιο που τους έπνιγε. Το να λες «αλήθειες» που θέλει να ακούσει η αστική τάξη και που έχει προετοιμάσει την κοινή γνώμη να τις ακούσουν σαν αυταπόδεικτες «αλήθειες» ακόμη και όταν πατάνε σε υπαρκτά προβλήματα πολιτικής και συμπεριφοράς μέσα στο κόμμα, δεν αποτελούν τεκμήριο δικαιολογίας κάθε επίθεσης κατά του ΚΚΕ.

-«Αλήθειες» παρόμοιου τύπου έχουν πει πολλά στελέχη του ΚΚΕ όταν όμως έφυγαν. Ακόμη και ο πρ. ΓΓ, ο Γ. Φαράκος, τα είπε σαν να ήταν περαστικός παρατηρητής από το κόμμα. Η κατάληξή του ήταν γνωστή. Έγινε το πτώμα του ΚΚΕ που με περίσσια χαρά περιέφεραν με τιμές τα αστικά μέσα ενημέρωσης σε όλη τη χώρα.

 
Μια παρατήρηση για τον εθελοντισμό:

Το μίσος και η απαξία που αποπνέει το κείμενο του Κ.Ζ. για την εθελοντική εργασία των κομμουνιστών στον Ριζοσπάστη και στο κόμμα δείχνει ακριβώς το διαζύγιο που έχει πάρει από την κομμουνιστική ιδεολογία. Δεν καταλαβαίνει τι θα πει εθελοντισμός στο κόμμα και όλα τα ανταλλάσσει με μισθό! Ούτε καν ξέρει ότι ο εθελοντισμός των κομμουνιστών και των εργατών ήταν αυτός που στήριζε την εφημερίδα που δούλευε τόσα χρόνια. Όλα τα υποτάσσει στο χρηματικό δούναι και λαβείν.

Κάποιοι δεν καταλαβαίνουν τις τεράστιες μεταβολές που γίνονται ραγδαία με αφορμή την καπιταλιστική κρίση και στο κομμουνιστικό κίνημα. Δεν υπάρχουν οι προηγούμενες προϋποθέσεις λειτουργίας και πρέπει να περάσουμε σε κόμμα νέου τύπου σε κατάσταση καπιταλιστικής κρίσης και ολομέτωπης επίθεσης της αστικής τάξης.

Σε παλιότερη ανάρτηση (Η Τυποεκδοτική και το "κόμμα νέου τύπου" ) έγραφα: «Ας μη μιλάμε λοιπόν μόνο με λύπη ή ενοχή για την τυπεκδοτική. Ούτε να απολογούμαστε. Ας δούμε ότι είναι συνέπεια μεν της κρίσης αλλά και μέρος της αναγκαίας, από τις συνθήκες, αλλαγής στο κομμουνιστικό κίνημα. Από τις ανάγκες περάσματος σε ένα κόμμα που η δράση του στηρίζεται πλέον στην επαναστατική προσφορά μέχρι θυσίας και όχι στους κανόνες εργασίας, γραφειοκρατίας και νομιμότητας άλλης εποχής. Από δω και πέρα όποιος θέλει να προσφέρει θα προσφέρει έξω από τους παλιούς κανόνες. Έξω από τις λογικές της αστικής νομιμότητας.  Η ύπαρξη του κόμματος νέου τύπου δεν μπορεί να εξαρτάται από τις αστικές συνθήκες αλλά από τις συνθήκες της εργατικής τάξης. Έτσι αναγεννιέται το επαναστατικό υποκείμενο της εργατικής τάξης όταν αλλάζουν οι εποχές ώστε να είναι πάντα ΕΤΟΙΜΟ ΓΙΑ ΟΛΑ».

Αυτό χωρίς εθελοντισμό δεν γίνεται.

Διευκρίνιση για τον εθελοντισμό:

Δεν είμαι ούτε υπήρξα μέλος του ΚΚΕ, δεν έχω σχέση με την ηγεσία του, δεν παρέλειψα ποτέ να ασκήσω σκληρή μαρξιστική κριτική όταν θεωρούσα λάθος κάποιες πολιτικές και επιλογές του και δεν προσδοκώ καμία «καρέκλα» στο ΚΚΕ. Όμως 50 χρόνια παλεύω μαζί του, αγωνίζομαι εθελοντικά, πέρασα πολλά βάσανα μαζί του, δεν μου χρωστάει τίποτα, του χρωστάω πολλά και δεν έχω κανένα σκοπό να μη δουλέψω εθελοντικά για να σταθούν στα πόδια τους ο Ριζοσπάστης και το ΚΚΕ, ούτε να μη θυσιάσω και τη ζωή μου, αν χρειαστεί, για να τα υπερασπίσω μαζί με  τα ιδανικά μου που είναι κομμουνιστικά. Ο εθελοντισμός στο ΚΚΕ υπήρχε πάντα και ήταν αυτός και μόνο αυτός που το έκανε ηρωικό κόμμα. Δεν το έκαναν οι «ιδεολόγοι του μισθού».

Το κείμενο του  Ζ.Κ. και σχετικό άρθρο του Ριζοσπάστη εδώ:
http://www.lifo.gr/now/media/23659



ΥΓ. Ανεξάρτητα από όλ’ αυτά, νομίζω ότι το ΚΚΕ πρέπει να διεξάγει μια ΕΚΤΑΚΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ για τη στήριξη του Ριζοσπάστη, μιας ιστορικής εφημερίδας με μεγάλη προσφορά και ανυπολόγιστες θυσίες υπέρ του ελληνικού λαού και της εργατικής τάξης. Πολλοί είναι εκείνοι που θα δώσουν από το υστέρημά τους, ανεξάρτητα αν ψηφίζουν ή όχι ΚΚΕ. Όλοι σχεδόν αναγνωρίζουν την προσφορά του πλην της πλουτοκρατίας. Για να ξεκαθαρίσει το τοπίο στο οικονομικό μέρος των οφειλών του και να μείνει μόνο το πολιτικό.

5 σχόλια:

  1. Δεν ξερω α εισαι η οχι αριστερος,κομμουνιστης οτι αλλο,αυτο που ξερω ειναι οτι εχει λογικη και μου μοιαζει και αληθεια οσα λες. θα γινει αλλαγη οταν το ιδιωτικο συμφερον παψει να ειναι ο ηγετης και η υποθαλπουσα ιδεολογια που οδηγει τις πραξεις ενος συνολου.τοτε θα αρχιεσει αυτη η ταλαιπωρ ελληνικη κοινωνια να οργανωνεται σε αλλες βασεις,ανθρωπινες,με αξιες οχι ατομικες και ιδιοτελεις αλλα για το αλ τουσυνολου.ιδεαλιστης?ουτοπιστης?οτι θελετε πειτε με.αλλα ετσι πιστευω.Συμφωνω δε με ολες τις επισημανσεις του αρθρου.και δεν ειμαι ουτε μελος πουθενα ουτε οπαδος.απλα ψαχνω να βρω καθημερινα πως μπορω και εγω να βαλω ενα λιθαρακι στο οικοδομημα της ελευθερια ,ισονομιας,και δικαοσυνης ,που θελω η κοινωνια ου ζω να ειναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε ανώνυμε,

    ανεξάρτητα τι δηλώνω η ζωή, οι θέσεις μου, οι αγώνες μου και η κοινωνία με κρίνουν πάντα.

    Νομίζω πως σωστά τοποθετείς τις αναζητήσεις σου. Εμείς δεν σβήνουμε το ατομικό αλλά μπροστά στο συλλογικό πρέπει να το βλέπουμε στις πραγματικές διαστάσεις του και όχι να το αναγάγουμε πάνω από όλα. Το πρόβλημα εδώ δεν είναι το δράμα των απολυμένων το οποίο είναι και δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων αλλά η πολιτική διάσταση της εκμετάλλευσής του με ανοίκειο τρόπο και με στόχο την αποκόμιση ωφελειών. Πρόκειται για απαράδεκτη τακτική. Το έκαναν και άλλοι με.. ."επιτυχία" παλιότερα πιάνοντας "έναντι" δουλειά στον ΔΟΛ, στον Μπόμπολα κ. Να μην εκπλαγείς αν μερικοί από τους απολυμένους δουν να πιάνουν γρήγορα δουλειά, κ.α., αν δεν έπιασαν ήδη(!) την ίδια ώρα που οι απολύσεις δημοσιογράφων πάνε σύννεφο και τα 400 ευρώ έγιναν καθεστώς. Τι θα λέμε τότε ότι καλώς ξεπουλήθηκαν στον αντικομουνισμό για ένα μισθό; Να ποιά είναι τα προβλήματα που με βασανίζουν για αυτούς τους ανθρώπους.

    Ένα από τα πρώτα πράγματα που έμαθα μικρός στην εξορία ήταν η διαλεκτική έννοια του «εμείς» και όχι η μικροαστική έννοια που λέει «στον αγώνα ενωμένοι και στην τσέπη χωρισμένοι». Αυτό με έκανε να σκέφτομαι ότι η θυσία δεν γίνεται ποτέ για την ατομική τσέπη μας και δεν μπορεί ποτέ να είναι υπό την αίρεση των ατομικών ωφελημάτων. Με άλλα λόγια δεν κάνω θυσία για να την εξαργυρώσω πολλαπλώς αλλά για το κοινωνικό σύνολο χωρίς απαίτηση, είτε αναγνωριστεί είτε όχι.

    Αν διαβάσεις την παραπομπή μου στο άρθρο μου Η Τυποεκδοτική και το «κόμμα νέου τύπου» θα δεις εμμέσως ορισμένες παρατηρήσεις εκκαθάρισης μιας άρρωστης κατάστασης κληρονομιά άλλης εποχής που δεν γίνεται να συνεχίζεται. Τα πράγματα σκουραίνουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ένας διάλογος που έγινε στο facebook.
    6/3/2013

    Ξενοφών Φουρναράκος Το οδυνηρό είναι να βλέπεις το ΚΚΕ σε ρόλο δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις. Οι βουλευτές του ΚΚΕ να μοιραστούν τους μισθούς τους με τους εργάτες του κόμματος που δεν έχουν να φάνε.

    Stergios Sastinap Ξενοφών πλάκα κάνεις; Είσαι ανιστόρητος για την ιστορία του εθελοντισμού στο ΚΚΕ ή τα λες από πρόθεση; Όλο το ΚΚΕ στηρίζει την ύπαρξή του, την ιστορία του, τους αγώνες του κλπ στον εθελοντισμό και μόνο παρεμπιπτόντως σε τυπικά εργαζόμενους. Μήπως σου ξεφεύγει η ουσία του κομμουνιστή η μήπως δεν την ξέρεις καθόλου; Νομίζεις ότι οι εξαθλιωμένοι έδιναν τη ζωή τους παλεύοντας με το ΚΚΕ για κάποιο μισθό;

    Ξενοφών Φουρναράκος
    Η λογοκρισία έκοψε το σχόλιό μου...

    Stergios Sastinap Ποια λογοκρισία βρε Ξενοφών αφού σου απάντησα, ποια λογοκρισία; Λες να φοβήθηκα την ηθικολογία και την ασχετοσύνη σου με αυτά που γράφω;

    Ξενοφών Φουρναράκος Νόμισα πως διαγράφηκε η αρχική μου δημοσίευση. Το φβ έκανε πάλι τα δικά του και δεν την εμφάνιζε.

    Ξενοφών Φουρναράκος Την δικαιολογία πως πρέπει να γίνουν θυσίες για να προχωρήσει η κοινωνία προς την ευημερία χρησιμοποιεί και η κυβέρνηση.

    Stergios Sastinap ναι, αν νομίζεις ότι χωρίς θυσίες θα ανατραπεί αυτή η πολιτική καλά να πάθεις.

    Stergios Sastinap .... και ο Χίτλερ ήθελε θυσίες μήπως πρέπει οι κομμουνιστές να μη ζητάνε και να μη κάνουν θυσίες εναντίον του φασισμού και του συστήματος; δεν θα τρελαθούμε τελείως...

    Ξενοφών Φουρναράκος Χωρίς θυσίες φυσικά και δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι, όμως όλοι οι πονηροί τις ίδιες δικαιολογίες χρησιμοποιούν για να εξαπατούν τους αφελείς.

    Stergios Sastinap οι πονηροί ναι. Αλλά αυτοί που στην ιστορία τους πλήρωσαν χωρίς άχνα και με τη ζωή τους τον εθελοντισμό δεν σχετίζονται με αυτά.

    Ξενοφών Φουρναράκος Δεν αναφέρομαι στους απλούς αγνούς ανθρώπους, αλλά σε αυτούς που καταδίκασαν τον Άρη όταν πουλήθηκαν στην Βάρκιζα. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται με ανατριχιαστική ακρίβεια. Σε κάθε ευκαιρία ξεπουλάνε τους ανθρώπους τους και πατάνε επί πτωμάτων για το προσωπικό τους συμφέρον.

    Stergios Sastinap Αυτά είναι φτηνιάρικα πράγματα. Ο χωρισμός ηγεσίας και βάσης είναι το αγαπημένο μοτίβο της αντικομουνιστικής αστικής προπαγάνδας. Εσύ απλώς τον αναπαράγεις σαν χάνος θωρώντας τα πρόβατα της βάσης εκμεταλλευόμενους και τους ηγέτες του ΚΚΕ εκμεταλλευτές. Τα λέω καλά ή διαφωνείς; Έτσι δηλαδή ο Μπελογιάννης, ο Πλουμπίδης, η Ε. Ιωαννίδου και οι άλλοι εκτελεσμένοι και μη ηγέτες του ΚΚΕ μαζί και τα 200 στελέχη του στην Καισαριανή ήταν οι εκμεταλλευτές της βάσης, έτσι; Διαφωνείς ή δεν σου βγαίνει;

    Όσο για τον Άρη ήταν πραγματικός εθελοντής στο ΚΚΕ, με το ΚΚΕ αναδείχτηκε, μαζί του έκανε τους αγώνες, μαζί του μάλωσε και διαφώνησε εσύ που παίζεις εντός του ΚΚΕ; Είσαι απρόσκλητος υπερασπιστής του ενός κομμουνιστή εναντίον των άλλων κομμουνιστών; Για κορόιδα μας περνάς;

    Ξενοφών Φουρναράκος Τώρα οι εργαζόμενοι στον Ριζοσπάστη, αύριο κάποιοι άλλοι. Μόνο η κεντρική ηγεσία του ΚΚΕ δεν πληρώνει ποτέ το τίμημα των θυσιών που ζητάει.

    Ξενοφών Φουρναράκος Οι εργαζόμενοι στον Ριζοσπάστη είχαν οικογένειες και μικρά παιδιά. Τους ρώτησε το κόμμα τι θα δώσουν στα παιδιά τους να φάνε;

    Stergios Sastinap ΞΕΝΟΦΏΝ μήπως δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τα πράγματα ή σκοπίμως το ρίχνεις στο δάκρυ; Το κείμενο που έγραψα δεν αφορά το ανθρώπινο δράμα των απολυμένων που δεν διαφέρει από τα δράματα που ζει κάθε απολυμένος. Αφορά μόνο στην πολιτική διάσταση του θέματος όπως το θέτουν γιατί πίσω από τον πόνο πάηγαίουν να περάσουν πολιτικές εξετάσεις από την αστική τάξη. Δεν το κάνουν γιατί είναι απλώς απολυμένοι. Δεν είμαστε χθεσινοί Ξενοφών ξέρουμε και άλλους απολυμένους που υποφέρουν αλλά με νύχια και δόντια στέκονται δίπλα στο ΚΚΕ. Αυτοί δεν περνάνε δράμα αλλά μόνο όσοι βρίζουν το ΚΚΕ;



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κοίτα να δεις τώρα. Είδα την αναπαραγωγή της ανάρτησής σου στο redflyplanet και είπα να γράψω ένα σχόλιο, αλλά πριν το γράψω μπήκα στο δικό σου site και διάβασα τα σχόλια.

    Στο σχόλιο που ήθελα να γράψω και που το γράφω τελικά εδώ, ήθελα να επισημάνω αυτό ακριβώς που σχολιάζει ο Ξενοφών από πάνω, χωρίς να έχω δει τι γράφει.

    Ήθελα λοιπόν να πω πως τελικά, να δεις που μετά από λίγο θα μας μιλήσουν (από κομμουνιστική υποτίθεται σκοπιά) είτε ο κ. Ζηλάκος είτε κάποιος άλλος για τον Βελουχιώτη και τον Πλουμπίδη. Και να που βρέθηκε ήδη ο διάλογος. Με τον Ξενοφώντα.

    Όλοι λοιπόν στέκονται στη στάση του ΚΚΕ απέναντι στον Πλουμπίδη, αλλά κανένας από αυτούς στη στάση του ίδιου του Πλουμπίδη. Που έκανε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που έκανε ο κ. Ζηλάκος. Δεν πρόδωσε το κόμμα του. Κι ας είχε κατηγορηθεί για ότι είναι χειρότερο για έναν κομμουνιστή.

    Αφού λοιπόν και ο Ξενοφών είναι με τον Πλουμπίδη, ας πάρει παράδειγμα από αυτόν για το τι σημαίνει κομμουνιστής. Και ας τον συγκρίνει με τον κ. Ζηλάκο. Τα συμπεράσματα δικά του.

    Βαγγέλης Φ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. φίλε Βαγγέλη,
    έτσι ακριβώς όπως τα λες είναι. Και δεν το λέω θεωρητικά. Τα έχω ζήσει πολλές φορές.

    Όσο για τον Ξενοφών είναι η φωνή του κυρίου δηλαδή της προπαγάνδας των μμε για το ΚΚΕ και αναμασά άσκεφτα πολλά πράγματα αντί να σκεφτεί σε ποιον μύλο ρίχνει νερό. Αν ήθελε να κάνει σκληρή κριτική στο ΚΚΕ από μαρξιστικής ή αγωνιστικής πλευράς μπορούσε να το κάνει γιατί πάντα υπάρχουν λάθη, διαφωνίες, αδυναμίες… Όμως δεν θέλει αυτό, θέλει να το κτυπήσει και αυτό είναι που με κάνει να αντιπαρατίθεμαι και σε αυτόν και στον Ζηλάκο.
    Πράγματι περί Πλουμπίδη δεν τολμούν να μιλήσουν για τη στάση του, άλλα ξέρουν να λένε. Μα και πολλές άλλες υποθέσεις, μεταξύ κομμουνιστών είναι και αυτοί τώρα τι ζητάνε;;; μας παριστάνουν τους υπερασπιστές των μεν κομμουνιστών εναντίον των δε; τους ρώτησαν αν θα δέχονταν να τους πιάσει στο στόμα του κάθε σκύβαλο που παριστάνει τον υπερασπιστή τους; Τι θα έλεγε ο Άρης πχ γι αυτούς;
    Το χειρότερο όμως είναι ότι αποσιωπούν πως οι κομουνιστές που επικαλούνται και οι απλοί αγωνιστές της βάσης που υποτίθεται υπερασπίζουν έναντι της ηγεσίας είναι αυτοί ακριβώς που με το ΚΚΕ πραγματοποίησαν τους μεγάλους ηρωισμούς. Αυτοί τώρα που παριστάνουν τους κριτικούς που χωράνε;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή