Στην Αίγυπτο οι ελπίδες διαψεύδονται

Η είδηση στις 10/9/2011 λέει:

Εκατοντάδες Αιγύπτιοι γκρέμισαν την Παρασκευή 9/9, τον τοίχο που έστησαν οι Αρχές της χώρας μπροστά στην πρεσβεία του Ισραήλ στο Κάιρο. Παράλληλα πολλές χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν και πάλι στην πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο για την πραγματοποίηση συγκέντρωσης διαμαρτυρίας, η οποία αποσκοπεί να ασκήσει πιέσεις στον στρατό που βρίσκεται στην εξουσία να τηρήσει τις δεσμεύσεις του για μεταρρυθμίσεις και εκδημοκρατισμό.

Η Αστυνομία είχε χτίσει τον τοίχο μετά από επεισόδια όπου διαδηλωτές προσπάθησαν να μπουν στο κτίριο, σε διαμαρτυρία για το θάνατο πέντε Αιγύπτιων συνοριοφυλάκων, για τους οποίους το Κάιρο επέρριψε την ευθύνη στο Ισραήλ.

Η διαδήλωση στην πλατεία από όπου ξεκίνησε η αιγυπτιακή εξέγερση που οδήγησε στην ανατροπή του Χόσνι Μουμπάρακ στις 11 Φεβρουαρίου έγινε κατόπιν αιτήματος κοσμικών και αριστερών οργανώσεων, κυρίως κινημάτων νέων.

Τη διαδήλωση μποϊκοτάρει η οργάνωση Αδελφοί Μουσουλμάνοι και άλλα ισλαμιστικά κινήματα.

«Κανένα από τα αιτήματα της επανάστασης δεν έχει υλοποιηθεί» δήλωσε ένας 38χρονος διαδηλωτής.

«Δεν αξίζει στον αιγυπτιακό λαό να ξεχαστούν οι υποσχέσεις της επανάστασης» σημείωσε παράλληλα ο πνευματικός που θα τελούσε την προσευχή της Παρασκευής στην πλατεία.

Ο στρατός αναγνωρίζει σε ανακοίνωσή του «το δικαίωμα στην ειρηνική διαδήλωση», αλλά προειδοποιεί ότι θα απαντήσει σε κάθε χρήση βίας «με τη μεγαλύτερη σοβαρότητα και τη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα».

Διδάγματα

Στην πραγματικότητα παρά το μπλέξιμο εθνικών και εσωτερικών πολικών θεμάτων, η ουσία είναι μια. Η αιγυπτιακή επανάσταση έχει καπελωθεί από τον στρατό και από την ίδια εξουσία που πριν εκπροσωπούσε ο Μουμπάρακ. Και φυσικά δεν πρόκειται να αναγνωρίσει κανένα δικαίωμα στον λαό που εξεγέρθηκε και με κέντρο τη πλατεία Ταχρίρ κατάφερε να γκρεμίσει την παλιά πολιτική εξουσία.

 Αυτά που γίνονται στην Αίγυπτο είναι διδακτικά για όλους. Γιατί τα ίδια θα γίνουν και στην Λιβύη, στην Τυνησία, ακόμη και στην Υεμένη και Συρία αν ανατραπούν οι σημερινοί ηγέτες. Η άρχουσα τάξη θα επανέλθει με άλλο προσωπείο, στην αρχή φιλολαϊκό και όσο θα πλησιάζει ο καιρός να γίνουν πράξη τα αιτήματα των διαδηλωτών θα μετατρέπεται σε εξίσου, αν όχι χειρότερη, όπως βλέπουμε στην Αίγυπτο και θα δούμε στην Λιβύη, από την προηγούμενη.

 Το δίδαγμα είναι ένα και τα γράψαμε ήδη από τις 28/1/2011:

http://aristeripolitiki.blogspot.com/2011/01/blog-post_28.html  

«Θα καπελωθεί και ο Αιγυπτιακός λαός;»

«Έχουμε τονίσει και στη περίπτωση της Τυνησίας, αυτό που τίθεται τώρα στη Αίγυπτο και θα τεθεί αύριο σε πολλές χώρες, της Ελλάδας μη εξαιρουμένης. Μετά την εξέγερση και την ανατροπή τι; Είναι ένα πολύ σοβαρό ερώτημα γιατί αν δεν υπάρχει το «τι» αργά ή γρήγορα θα επανακάμψουν με άλλη μορφή οι ίδιες δυνάμεις στην εξουσία.

(…)

Είναι ιστορικά διαπιστωμένο ότι αν δεν έχει ο λαός ένα εναλλακτικό κέντρο εξουσίας και εναλλακτικό πολιτικό πρόγραμμα εξουσίας, το αδιέξοδο κάθε εξέγερσης είναι προδιαγεγραμμένο.

 Στην Αίγυπτο όπου όλες οι πολιτικές ηγεσίες της Αριστεράς έχουν εξοντωθεί, ο λαός που εξεγείρεται δεν έχει προοδευτική πολιτική ηγεσία. Έτσι κινδυνεύει ή να πέσει στα νύχια της μονοπωλιακής κοσμοπολίτικης αστικής τάξης που στηρίζεται στον ιμπεριαλισμό ή στα νύχια της ντόπιας αστικής τάξης που την εκφράζουν κατά βάση οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι ισλαμιστές που θέλουν να πάρουν εκδίκηση για το χαμένο πλούτο που τους έκλεψαν οι άλλοι.»

 Δεν είχαμε κάνει καθόλου λάθος τότε. Το βλέπουμε άλλωστε να γίνεται πράξη. Ακόμη και για τον ρόλο των «Αδελφών Μουσουλμάνων δεν αμφιβάλαμε. Τον βλέπουμε και αυτόν.

 Για όσους τρέφουν ελπίδες ότι μπορεί να διώξουν τον Γ. Παπανδρέου φωνάζοντας μόνο «να φύγει» και περιμένουν έναν άλλον «καλό» στη θέση του και δε θέτουν οι ίδιοι θέμα εξουσίας και συστήματος για λογαριασμό του λαού και της εργατικής τάξης, απλά τους λέω θα διαψευστούν οικτρά. Το παράδειγμα της Αιγύπτου διδάσκει.