Από νωρίς το πρωί στο χωράφι, δουλειά με τον νου με τα χέρια.
Οι διψασμένες για ζωή, πέντε αισθήσεις του, κοφτερά μαχαίρια.
Στην πλάτη του φορτωμένα, όλα της φτώχειας τα σκληρά της βάρη.
πρέπει να δουλέψει, να ζήσει τα παιδιά του και ας ελάχιστα πάρει!
Το ταγισμένο κορμί του μούσκεμα, στο περίσσιο του ήλιου λιοπύρι.
στο πρόσωπο αντί για πρωινή δροσιά, ο ιδρώτας του γεμίζει ποτήρι!
Η δίψα ξεραίνει τα χείλη του, το σώμα του παλεύει τον πόνο να νικήσει.
πέφτει ο ιδρώτας του στο ξερό χώμα, την γη του κτηματία να αβγατίσει!
Νικόλαος Χ. Παπαγεωργίου, 2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου