ΠΩΣ ΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Μια φίλη από το φ/β, που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, αισθάνεται ότι "μετεωρίζεται πάνω από την άβυσσο" παρακολουθώντας τις παλινδρομήσεις της κυβέρνησης και τη σταδιακή αφυδάτωση των υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν καταλαβαίνει γιατί γίνονται όλα αυτά και τρομάζει μήπως ξαναβρεθεί σε μια κατάσταση όπως πριν τις εκλογές.

Το δικό μου σχόλιο θέλει να επαναφέρει το θέμα σε μια συζήτηση με βάση τη διαλεκτική εξέταση της τωρινής κατάστασης, γιατί διαφορετικά θα γίνονται ατελείωτες συζητήσεις για τα επιφαινόμενα αλλά δεν θα λύνουν το πρόβλημα του, πως καθορίζονται οι πολιτικές της κυβέρνησης.

«Φίλη μου,

χωρίς καμία απολύτως κακή διάθεση, θα σου έλεγα να ξαναγυρίσεις σε πρότερες διαφωνίες σου με το ΚΚΕ. Επανεκτίμησε αυτά που έλεγε και συνεχίζει να λέει για την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ. Μη τα πετάς σαν δήθεν "σταλινικές" και δογματικές θέσεις, πολύ περισσότερο μάλιστα που μια - μια θέση δικαιώνεται. Και χωρίς να πηγαίνεις μακριά για να το ξανααπορρίψεις γιατί στη…  Δευτέρα Παρουσία θα γίνουν όσα λέει (λες και τους ΣΥΡΙΖΑ θα γίνουν ποτέ…),  δες μόνο τους λόγους που ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν μπορεί» ανεξαρτήτως αν θέλει ή όχι.

Μπορεί να ζορίζει η μετάβαση σε μια ανάλυση με βάση τις ταξικές εξουσίες και θέσεις, αλλά μόνο από εκεί μπορείς να βρεις το νήμα της αλήθειας. Κάθε κυβερνητική εξουσία τύπου ΣΥΡΙΖΑ, ΑΚΕΛ, Ιταλικής ΕΛΙΑΣ, Ολάντ ή Σαμαρά, Αναστασιάδη, Μπερλουσκόνι, Σαρκοζί κ.α., η διαφορά που έχουν είναι τα ίδια τα περιθώρια αντοχής του καπιταλιστικού συστήματος σε κρίση και μέσα σε αυτό, της σύγκρουσης  των μερίδων του μεγάλου διεθνούς κεφαλαίου που μάχονται μεταξύ τους για το ποια πολιτική θα τους βγάλει από την κρίση με λιγότερες απώλειες και χωρίς να υπονομεύεται η εξουσία τους μακροπρόθεσμα από τους λαούς.  

Μέσα σε αυτή τη διαμάχη παλεύει ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει και όχι μεταξύ λαού και κεφαλαίου. Τη μια μερίδα εκφράζει η γερμανική κυβέρνηση και την άλλη η Γαλλική ή η Αμερικάνικη. Γι αυτό παρά τις συμφωνίες μεταξύ τους, όλοι ξέρουν ότι συντάσσονται άλλοι με την κυβέρνηση Τσίπρα άλλοι με τον Σόιμπλε, όχι τυχαία και από κάποια αγάπη αλλά με βάση τις αντιθέσεις του μεγάλου κεφαλαίου. Άλλωστε μη ξεχνάς ποτέ ότι η επιλογή Βαρουφάκη μέσα σε αυτή τη διαμάχη των κεφαλαίων εντάσσεται και όχι στην εξυπνάδα του.

Τι περιμένεις λοιπόν να μπορεί να κάνει η κυβέρνηση αφού προηγούμενα έχει παραδεχτεί όλα τα πλαίσια μέσα στα οποία θα κινηθεί καθώς και ανάμεσα στις διαμάχες των μεγάλων ιμπεριαλιστικών κεφαλαίων; Να μπορεί να επιβάλει τις προεκλογικές εξαγγελίες της; Όχι βέβαια. Το μόνο που θα κάνει θα είναι μικρές ρυθμίσεις στα περιθώρια του συστήματος και της μάχης που θα διεξαχθεί στο εσωτερικό του, τις οποίες θα ντύσει με κατάλληλα φιλολαϊκά λόγια για να φαίνεται σαν «νίκη»!

Για την ιστορία, ποτέ μη ξεχνάς με πόση ευκολία, πανηγυρισμούς και κωλοτούμπες ο Αντρέας μετά το 81 αντάλλαξε τα «τρία όχι» σε ΕΟΚ, ΝΑΤΟ, Βάσεις με ένα γελοίο  πακέτο που το έλεγαν «ΜΟΠ», το οποίο ήταν τα αργύρια εξαγοράς των μερίδων της άρχουσας τάξης που είχαν «παραπλανηθεί» και νόμισαν ότι ο  Αντρέας θα… κοινωνικοποιήσει τις επιχειρήσεις τους. Σιγά! Νέο ζεστό χρήμα έφερε που έφτανε και για τα «νέα τζάκια» των αστών. Δυστυχώς και τότε δεν άκουσε κανένας το ΚΚΕ και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που ξέρουμε.

Ξανασκέψου λοιπόν σαν αριστερή και όχι σαν οπαδός της κυβέρνησης που τρέχει πίσω της, αγωνιώντας αν θα πραγματοποιήσει όσα υποσχέθηκε. Δεν εξαρτάται από αυτή αλλά από την ταξική εξουσία που ευπειθώς διαχειρίζεται. Τότε θα καταλάβεις και τις παλινδρομήσεις μέχρι να επιβληθεί ένα νέο στάτους, όχι βέβαια υπέρ του λαού».