Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ. ΠΩΣ ΟΜΩΣ;



Το κάλεσμα του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ στο λαό, στις 29/8/2012, «να χαράξει τη δική του προοπτική, να στηριχθεί στη δύναμη του δίκιου και της οργάνωσης, στη συσπείρωση και συμμαχία εργατών, αγροτών, ΕΒΕ, μαζί με τη νεολαία και τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας, για να επιστρέψει η αισιοδοξία και η δύναμη για μια νικηφόρα πορεία ρήξης και ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, των καπιταλιστικών ομίλων, απαλλαγής από τα δεσμά της ΕΕ, με την κατάκτηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας» αντανακλά την αναγκαιότητα του σήμερα και τη μόνη πραγματική διέξοδο από την κρίση. 

Δεν χρειάζεται να κάνουμε θεωρίες περί της αναγκαιότητα αυτής. Είναι αυτονόητη. Ούτε πρέπει να αρνηθούμε την πολύ δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται το λαϊκό κίνημα και γιατί η αναδιοργάνωσή του είναι ο μόνος δρόμος για να τη ξεπεράσει. Το αναφέρει άλλωστε το ίδιο το κάλεσμα μιλώντας για αρνητικό συσχετισμό ιδίως ύστερα και από τη λαϊκή ψήφο στις εκλογές του Ιούνη. 

Η κατάσταση όμως είναι τέτοια που ανεξάρτητα από την επιλογή του καθενός στις εκλογές, εκείνο που και πάλι προβάλει ως κύριο είναι «η οργάνωση κοινής πάλης ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα
 
Το θέμα που προβάλει εδώ είναι πάντα το πώς αυτά θα γίνουν πράξη, πρακτική δράση, πρακτική οργάνωση, μέτωπο του λαού. Η ανακοίνωση ότι το ΚΚΕ θα πάρει πρωτοβουλίες, σε πανελλαδικό, κλαδικό και τοπικό επίπεδο, ώστε να δυναμώσει η ταξική μαζική πάλη, η κοινωνική συμμαχία, η λαϊκή πρωτοβουλία και αλληλεγγύη με συμμετοχή όλων στον διάλογο, αποτελεί ένα καλό άνοιγμα. Το προσκλητήριο πρέπει φυσικά να περιλαμβάνει τους πάντες που μπορούν να ενταχθούν σε ένα μέτωπο κατά των μονοπωλίων, της ΕΕ, του ιμπεριαλισμού. 



Αρκεί όμως το γενικό προσκλητήριο; Αυτοί που μέσα τους λένε «κάτι πρέπει να γίνει» και αναζητούν τρόπο «να κάνουν κάτι», θέλουν να δουν και τον πρακτικό δρόμο. Θέλουν προσκλητήριο χωρίς διαδικασίες που αποτρέπουν.  Θέλουν να δουν τον αγωνιστή, τον πρωτοπόρο, τον κομμουνιστή της γειτονιάς να του ανοίγει το «σπίτι» του, να τον βρίσκει και να βρίσκονται… θέλει να λέει την άποψή του όχι μόνο σε τυπικά οργανωμένες συγκεντρώσεις αλλά στη καθημερινή του επαφή και κυρίως στη καθημερινή δράση. Θέλει να δει τον κομμουνιστή και τον κάθε αγωνιστή στην επιχείρηση και στο χώρο δουλειάς να του απλώνει το χέρι όχι τυπικά αλλά ουσιαστικά με πολιτικό νόημα και ανθρώπινο συναίσθημα. 

Ο λαός θέλει να δει τις Λαϊκές  Επιτροπές και τις Εργατικές Επιτροπές πλατιές, ανοικτές, σε πραγματικό χρόνο, σε ζώσα κατάσταση και σε πραγματική διαδικασία όπως την καταλαβαίνει αυτός, στη  γλώσσα του, στο πρόβλημά του. Θέλει να νοιώσει ότι μπορεί να πάρει την «εξουσία» στα χέρια του στη γειτονιά του, στο σωματείο, στην πόλη του. Θέλει να είναι το κέντρο των εξελίξεων. Θέλει το κίνητρό του που δεν είναι άλλο από την δική του απελευθέρωση από την εξουσία των μονοπωλίων και ο σχεδιασμός της ζωής του και του μέλλοντος της χώρας από αυτόν.

Αυτή η μείξη των κομμουνιστών, των αριστερών ριζοσπαστών και όλων όσων παλεύουν για την ανατροπή των μονοπωλίων σε ένα μεγάλο λαϊκό ποτάμι είναι η μόνη λύση για να αποκτήσουμε αισιοδοξία, όραμα, δύναμη και οργάνωση. Τότε όλα θα είναι ευκολότερα. 

Οι μήνες που έρχονται θα είναι αποφασιστικοί στη μεγάλη σύγκρουση των μονοπωλίων με τον λαό. Εκεί θα φανεί κατά πόσο μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία των πραγμάτων. Άρα ο διάλογος και η πρακτική δράση πάνε μαζί από τώρα. Σε αυτή τη διαδικασία κανένας δεν περισσεύει. Και να μη ξεχνάμε. Στην πολιτική δεν υπάρχει κενό. Το φασιστικό τέρας περιμένει να αφήσουμε κενό για να αναλάβει δράση. Θα το αφήσουμε;

11 σχόλια:

  1. Είναι προφανές ότι στο μέτρο που η αριστερά με πρωτεργάτη το ΚΚΕ δεν θα μπορέσει να εκφράσει αυτή την λαική οργή, η αναζήτηση λύσης μέσα απο συντηρητικές κατευθύνσεις θα γίνει πολύ πιο έντονη.

    Η έκφραση των λαικών στρωμάτων όμως απαιτεί την πολιτική βούληση για κοινό βηματισμό ΌΠΟΥ αυτός μπορεί να υπάρξει. Όμως σε κάθε περίπτωση για αυτό είναι η αναγκαία η "πολιτική βούληση".

    Ο κοινός αυτός βηματισμός μπορεί να υπάρχει απο την κοινή ανακοίνωση σε φασιστικές επιθέσεις σε μια γειτονία, στην αλληλεγγύη απέναντι σε θύματα φασιστικών επιθέσεων, σε ζητήματα κοινωνικών δράσεων(χαράτσια,ΔΕΗ) και προπάντων σε κοινή συνδικαλιστική δράση οποιουδήποτε επιπέδου. Μιλάω όμως για την πολιτική βούληση γιατί αυτή είναι καταρχήν που θα επιτρέψει την μία ή την άλλη τακτική πορεία.

    Πολλές φορές δηλαδή τίθονται τα ζητήματα των διαφορετικών αντιλήψεων ανάμεσα στο ΚΚΕ και σε άλλες δυνάμεις της αριστεράς, πολλές φορές αυτές είναι πραγματικές, άλλες φορές η ένταση της διαφορετικής αντίληψης είναι μικρότερη απ'ότι παρουσιάζεται και κάποιες φορές...δημιουργείται έτσι ώστε να εξυπηρετηθεί η κεντρική πολιτική επιλογή.

    Σε καμία περίπτωση κατά την γνώμη μου η κεντρική πολιτική επιλογή που ήταν η στόχευση για την δημιουργία του Α.Α.Δ.Μ. δεν υλοποιήθηκε. Προκειμένου να "αποδειχθεί" ότι οι συνθηκες για την δημιουργία ενός τέτοιου μετώπου δεν υπάρχουν, τραβήχτηκαν απο τα μαλλιά υπαρκτότατες πολιτικές διαφορές.

    Αυτή η επιλογή όμως δυστυχώς απαιτούσε μια συνέπεια ως προς την εφαρμογή της η οποία υπήρξε και τα αποτελέσματα της φάνηκαν, με τις ανακοινώσεις και τις δράσεις του κόμματος σε μια σειρά απο ζητήματα.

    Πατάτες,πλατείες,μόνιμα και χωρίς καμία ευελιξία σε ΜΟΝΙΜΕΣ ξεχωριστές συγκεντρώσεις και πορείες κλπ κλπ

    Είχε άδικο το ΚΚΕ στις συνολικές του εκτιμήσεις για τα παραπάνω (αλλά και για άλλα); Σαφώς όχι, όταν το ΚΚΕ έβαζε μια σειρά απο κύρια ζητήματα για τις πλατειες τόσο η ρεφορμιστική αριστερά(ΣΥΝ) όσο και η Ανταρσύα προτιμούσαν να τσαλαβουτούν στα θωλομένα νερά του τυχωδιοκτισμού, δικαίωνουν όμως όλα αυτά την δικιά του στάση; όχι βέβαια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Oι αποφάσεις για την διάλυση των δημοτικών σχημάτων κάποια χρόνια πριν και η δημιουργία της Λαικής Συσπειρώσης λίγα χρόνια πριν αποδείχθηκε ότι ήταν απλά η πλήρης εγκατάλειψη της πολιτικής δουλειάς σε οργανωμένη μορφή απο το ΚΚΕ σε τοπικά ζητήματα.

    Αυτό ήταν ένα φαινόμενο που παρουσιαζόταν απο πριν (ήδη απο το 2003) αλλά τα τελευταία χρόνια έγινε πολύ πιο εμφανές.

    Ακόμα όμως και τα σχήματα που φτιάχτηκαν (η λαικη συσπειρωση σε κάθε δήμο) ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ να λειτουργήσει με τέτοιο τρόπο ώστε να συσπειρώσει κόσμο γύρω του,νέους, εργαζόμενους,αντεχτατους αλλά πολιτικοποιημένους ανθρώπους. Όταν μετά τις δημοτικές δημιουργήθηκαν οι λαικές επιτροπές πάλι λειτούργησαν με τον ίδιο τρόπο και έτσι βέβαια καμία τελικά συσπείρωση δεν υπήρχε όταν "έφτασε" το φαινόμενο της "πλατείας". Καμία συσπείρωση δεν είχε επιτευχθεί τέτοια που θα μπορούσε να παίξει έναν ρόλο εκείνες τις στιγμές.

    Μια τέτοια συσπειρωση που θα είχε την απαραίτητη δύναμη για να καλέσει και άλλες δυνάμεις όπως αυτές δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστέρας(αν προέκυπτε δυνατοτητα συννεονοησης) και να έβαζε την δικιά της πολιτική σφραγίδα και χαρακτήρα σε αυτές τις πρωτοβουλίες, ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ.

    Έχουμε ήδη μια εμπειρία δύο χρόνων, δυο χειμώνων όπου ο κάθε ένας υπήρξε χειρότερος απο τον προηγούμενο ως προς την οικονομική κατάσταση του λαού, την ψυχολογική κατάσταση του κόσμου, την διάθεση για δράση και αντίσταση κλπ. Αυτός ο χειμώνας είναι κρίσιμος, άλλη μια αποτυχία του κινήματος να απαντήσει στην επίθεση αυτή με τέτοιο τρόπο ώστε οι ευρύτερες μάζες να συνειδητοποιήσουν ότι μπορούμε να τους αντιμετωπι΄σουμε και να πετύχουμε τακτικές νίκες απέναντι στην αρχουσα ελληνική τάξη και τους ιμπεριαλιστές θα μας σπρώξει ακόμα πιο βαθειά στην αποσυσπείρωση και στην παραίτηση του κόσμου, συνέπεια αυτού κατά την γνώμη μου θα είναι και η περαιτερω μαζικοποιηση του φασισμού στην ελλάδα και το τσάκισμα (σε ένα βαθμό και σε "φυσικό" επίπεδο οποιασδήποτε συνδικαλιστικής, φιλολαικής, αντιφασιστικής δράσης στην κοινωνία)

    Ο κίνδυνος εκφασισμού της κοινωνίας δεν αφορά μόνο τους μετανάστες,αντίθετα όπως και πάντα συνέβαινε αποτελεί την έναρξη μιας πολιτικής επιλογής της βίας της τρομοκρατίας,του εκφοβισμού που στόχο της έχει πρώτα και κύρια όλους όσους αντιτίθονται στους καπιταλιστές και το μεγάλο κεφάλαιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. kraftwerkvs,
    -Θα έλεγα ότι είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς μαζί σου δεν μπορεί να μην εκτιμήσει σαν πολύ θετική την κριτική σου.

    -Θα έλεγα επίσης, παράγοντας αισιοδοξία ότι οι τακτικές και οι πρακτικές είναι για να αλλάζουν όταν δεν πετυχαίνουν.

    -Πράγματι υπάρχουν πολλά ζητήματα για συζήτηση. Τέθηκαν ήδη και από το ΚΚΕ με τις αναφορές του για συζήτηση στο επόμενο συνέδριο στην εκτίμηση για τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιούνη αλλά κυρίως από τον κόσμο, τους φίλους και οπαδούς του ΚΚΕ. Απλά οι καιροί δεν μπορεί να περιμένουν και νομίζω πως αυτό κατάλαβε το ΠΓ και είπε να προλάβει τα γεγονότα και να μη περιμένει το συνέδριο. Δεν ξέρω αν είναι αλλιώς.

    -Υπάρχουν πολλές δικές μου αναφορές στο ζήτημα της τακτικής και του μετώπου με τελευταία «Το αποτέλεσμα των εκλογών της 17 Ιούνη και το ΚΚΕ (μέρος 4ο τελευταίο)» http://aristeripolitiki.blogspot.gr/2012/06/17-4.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλε symastev


    Θεωρώ ότι η αυτοκριτική που έγινε από το κόμμα αναφέρεται σε μια σειρά από ζητήματα επάρκειας όσο αφορά την κατανόηση, της προπαγάνδιση και την απήχηση συνεπακόλουθα της γραμμής που το ΚΚΕ ακολουθεί κάτω από την καθοδήγηση και τις επιλογές της συγκεκριμένης ηγεσίας και όχι επι της ουσίας την πολιτική αξιολογηση και κρίση των επιλογων της. Στο βαθμό που αυτό τίθεται είναι κατά πόσο η συγκεκριμένη πολιτική τακτική έγινε με αρκετή ένταση ώστε να αποκτήσει και την ανάλογη αξία (π.χ. η «αδυναμία» του Κόμματος να ειδοποιήσει έγκαιρα για τον ρόλο του Συνασπισμού).

    Διαβάζοντας το σημερινό κείμενο του Ρίζου που παρουσιάζει τα θέματα στην τελευταία ΚΟΜΕΠ, αναγνωρίζω όλη αυτή την αντίληψη που περιγράφω παραπάνω και με κάνει να έχω αρκετά συγκρατημένη άποψη τόσο για το ζήτημα της αυτοκριτικής όσο και για την προοπτική κάποιων αλλαγών.

    Είναι χαρακτηριστικό το συγκεκριμένο κομμάτι απο τον σημερινό Κυριακάτικο Ρίζο και την παρουσίαση των θεμάτων της ΚΟΜΕΠ, εδώ δηλαδή παρουσιάζεται σαν ύποπτη η προοπτική, όχι απλά της ύπαρξης ενός μετώπου με ρεφορμιστικά χαρκτηριστικά(που δικαιώς από πριν θα πρέπει να αποκλειστεί), αλλά οποιουδήποτε μετώπου. Παραθέτω απόσπασμα

    “(….)Η συζήτηση για τη διαμόρφωση του λεγόμενου «τρίτου πόλου στην αριστερά» έχει ήδη ξεκινήσει. Σε αυτό τον «πόλο» ουσιαστικά εντάσσονται δυνάμεις του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝ, δυνάμεις του ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καθώς και άλλες. Έχει εκφραστεί ανοιχτά από αρθρογραφία στελεχών τέτοιων δυνάμεων η επιδίωξη το ΚΚΕ να ενταχθεί σ' αυτόν τον πόλο, παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγκρότησή του. Ουσιαστικά συνιστά οπορτουνιστική επίθεση φιλίας απέναντι στο Κόμμα, έκκληση το Κόμμα, διατηρώντας τη στρατηγική του, να «γίνει ευέλικτο» ως προς τη γραμμή συγκέντρωσης δυνάμεων, χωρίς να απορρίπτει το ενδεχόμενο μιας «αριστερής» διακυβέρνησης στη βάση ενός «μεταβατικού άμεσου πολιτικού προγράμματος». Αυτές οι θέσεις, με αφετηρία την αποδοχή του ρόλου του ΚΚΕ και με κομμουνιστικές αναφορές, επηρεάζουν δυνάμεις εργαζόμενων που στέκονται φιλικά απέναντι στο ΚΚΕ, που κατά καιρούς το έχουν ψηφίσει ή εμπιστεύονται τη δράση των κομμουνιστών στο συνδικαλιστικό κίνημα, αναγνωρίζουν τη συνέπειά του, τη σταθερότητά του, δεν εμπιστεύονται το ΣΥΡΙΖΑ και τις παλινωδίες του.

    Οι δυνάμεις ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αξιοποιώντας την κομμουνιστική και αντικαπιταλιστική ρητορική τους, παίζουν ένα ειδικό ρόλο στην άσκηση μιας τέτοιας πίεσης προς το ΚΚΕ. Η υιοθέτηση αυτής της γραμμής ενσωμάτωσης από το ΚΚΕ θα σήμαινε πρακτικά την παραίτηση του ΚΚΕ από τη στρατηγική του, θα είχε ολέθριες συνέπειες για το εργατικό και λαϊκό κίνημα, θα σηματοδοτούσε αρνητικότερες επιπτώσεις από αυτές που έχει η μείωση των εκλογικών του ποσοστών.(…)”

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το πολιτικό μέτωπο σε κάθε περίπτωση απαιτεί την ύπαρξη περισσοτέρων της μιας πολιτικής δύναμης, άρα σε κάθε περίπτωση η παρακάτω θέση της συγκεκριμένης ηγεσίας αρνείται την προοπτική ενός ΑΑΔΜ θεμελιακά αναιρεί μια βασική λενινιστική αρχή αυτή των συμμαχιών και των μετώπων όπου αυτή είναι δυνατή. Στο κείμενο μάλιστα η ενδεχόμενη δημιουργία ενός τέτοιου μετώπου αποτελεί κατά την ΚΟΜΕΠ παραίτηση του ΚΚΕ απο την στρατηγική του.

    Δεν εξετάζεται εδώ δηλαδή αν οι θέσεις κομμάτων ή τάσεων μπορούν να συγκροτήσουν ένα τέτοιο μέτωπο αλλά αποκλείεται αξιωματικά μια τέτοια πιθανότητα!!! Αν εκτιμούμε, ακόμα τουλάχιστον, ότι τα πολιτικά κόμματα αποτελούν το πολιτικά οργάνωμένο κομμάτι των διαφόρων τάξεων και στρωμάτων της κοινωνίας τότε σε κάθε περίπτωση αντιλαμβανόμαστε ότι η οποιαδήποτε συμμαχία συνάψη ένα κομμουνιστικό κόμμα θα είναι με μη κομμουνιστικά κόμματα, αυτό έχει δείξει η ιστορία, αυτό λεει η λογική άρα σε κάθε περίπτωση μιλάμε για μια ιδεολογική, πολιτική, διαπάλη που θα ορίσει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο συμφωνίας ή μη. Σε κάθε περίπτωση εκεί θα αναμετρούνται οι κομμουνιστικές με άλλες, σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές αντιλήψεις. Τελικά η εκτίμηση της σημερινής ηγεσίας του κόμματος μπορεί να συνοψισθεί σε αυτό που η γ.γ. είχε πει σε μια ομιλία της, ότι δηλαδή «εμείς δεν πηγαίνουμε με αποστάτες».

    "Στις γραμμές του Μετώπου εντάσσονται δυνάμεις ανομοιογενείς από άποψη κοινωνικής θέσης και ιδεολογικοπολιτικής στάσης. Αντανακλώνται διαφορετικές τάσεις, σε ό,τι αφορά την προοπτική και το σκοπό της αντιιμπεριαλιστικής, αντιμονοπωλιακής πάλης."

    Οι αιτιασεις λοιπόν για την μη δημιουργία του μετώπου νομίζω ότι εξαρτώνται από την πολιτική βούληση όσο και από την παραδοχή του παραπάνω αποσπάσματος του Προγράμματος του ΚΚΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ακόμα όμως και η προοπτικής δημιουργίας κυβερνητικού σχήματος στο παραπάνω άρθρο ακούγεται σαν ρεβιζιονιστικός δαίμονας που πρέπει να ξορκιστεί, μονότονα κάποιοι θα συνεχίσουμε να παραθετουμε τα ανάλογα κομμάτια του προγραμματος του ΚΚΕ για να αντιληφθούμε στην πράξη ποια είναι η ουσία αυτού που λέγεται περί μη εφαρμογής του προγράμματος.

    «Σε συνθήκες ταξικών αναμετρήσεων και μεγάλης φθοράς στην επιρροή των αστικών κομμάτων και των συμμάχων τους, μπορεί να προκύψει κυβέρνηση αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με βάση το κοινοβούλιο χωρίς να έχουν διαμορφωθεί ακόμα οι όροι για το επαναστατικό πέρασμα.

    Η δρομολόγηση κυβερνητικών μέτρων που στοχεύουν στην ανακούφιση του λαού, ενάντια στο πολυεθνικό κεφάλαιο, στην εξάρτηση και τη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, είναι δυνατόν να συσπειρώνει και να πείθει για την ανάγκη γενικότερης ρήξης.

    Το ΚΚΕ επιδιώκει μια τέτοια κυβέρνηση, με τη δράση της και τη γενικότερη λαϊκή παρέμβαση, να συμβάλει στην έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας. Το διάστημα μέσα στο οποίο θα κριθεί αν η κυβέρνηση θα προχωρήσει προς τα εμπρός δε θα είναι μακρόχρονο. Η πείρα δείχνει ότι θα είναι βραχύχρονο. Αν οι εξελίξεις δεν πάρουν θετική πορεία, τότε η κυβέρνηση θα ανατραπεί, κάτω από την αντίδραση της κυρίαρχης τάξης και την ιμπεριαλιστική παρέμβαση. Η ανατροπή της δε σημαίνει υποχρεωτικά συνολικό πισωγύρισμα. Μπορεί να γίνει παράγοντας για να κατανοηθεί βαθύτερα η ανάγκη ριζικής ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.

    Σε κάθε περίπτωση ο αποφασιστικός παράγοντας θα είναι η ενότητα της εργατικής τάξης, η κατάκτηση του ηγετικού καθοδηγητικού ρόλου της, καθώς και του Κόμματός της, του ΚΚΕ, στο Μέτωπο.»

    Γιατί όμως όλα αυτά; Για να διαχειριστούμε τον καπιταλισμό; για να κρούσουμε πρύμνα στην προοπτική του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας; Για να εγκαταλείψουμε την προοπτική μιας κοινωνίας που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο; Το πρόγραμμα του ΚΚΕ απαντάει και σε αυτό

    «Το εργατικό λαϊκό κίνημα της χώρας μας πρέπει να κατακτήσει την ικανότητα να σταθμίζει, να υπολογίζει εκ των προτέρων και να αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες που μπορεί να εμφανισθούν στην Ελλάδα για το πέρασμα στο σοσιαλισμό. Να αξιοποιεί τις θετικές εξελίξεις που θα συντελούνται σε διεθνές επίπεδο, αλλά και να προσαρμόζει τη δράση του σε συνθήκες μακρόχρονου αγώνα. Σε κάθε φάση πρέπει να επιλέγεται η πολιτική που ανεβάζει τη μαχητικότητα της εργατικής τάξης, των λαϊκών δυνάμεων και οδηγεί στην επίλυση του προβλήματος της εξουσίας.

    Αναδείχνεται πιο επιτακτικά η ανάγκη το ΚΚΕ με την πολιτική του να συμβάλει στη διαμόρφωση και ωρίμανση του υποκειμενικού παράγοντα για τη σοσιαλιστική επανάσταση.»


    Συναγωνιστικά και με εκτίμηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. σορρυ για τα σεντόνια .... δεν το συνηθίζω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  8. kraftwerkvs,

    Φίλε μου όσα αναφέρεις τα ξέρω, δυστυχώς ή ευτυχώς. Όμως όταν είσαι κομμουνιστής από πολλά χρόνια ξέρεις και να τα «διαβάζεις». Και πολλές φορές η ανάγνωση είναι άλλη.

    Περί αποκλεισμού όλων των «άλλων» (ιστορικό)
    Είναι φανερό πχ ότι και εσύ δεν θα έκανες ποτέ μέτωπο με τους «σοσιαλφασίστες», τους «αγροτοφασίστες» τους «συνδικαλιστοφασίστες». Θα έκανες; Ποτέ! θα αναφωνήσεις με αγανάκτηση! Αν διαβάσεις τον 3ο τόμο των επίσημων κειμένων του ΚΚΕ είναι γεμάτος από τέτοιους χαρακτηρισμούς. Αν πας μετά στον 4ο τόμο σελ 84 και μετά, θα πάθεις το ταράκουλο! Όλοι αυτοί προσκαλούνται να συγκροτήσουν το αντιφασιστικό μέτωπο, αργότερα το Παλλαϊκό και πρακτικά συγκρότησαν και το ΕΑΜ! Σε διάφορα γράμματα της εποχής αναφέρεται ότι «το ΚΚΕ βάζει πάνω απ όλα αυτά που μας ενώνουν» απευθυνόμενος στους χθεσινούς «σοσιαλφασίστες» ενώ πριν έβαζε πάνω απ όλα αυτά που τους χώριζαν όταν μιλούσε για το Ενιαίο Μέτωπο. Πάσα πιθανή ομοιότητα με το σήμερα είναι απλώς φαντασιολπηκτική.
    Ας μη νομίζουμε ότι όταν οι συνθήκες αλλάζουν δεν αλλάζει και το ΚΚΕ.
    Μπορείς να δεις και εδώ:
    http://aristeripolitiki.blogspot.gr/2010/05/blog-post_16.html

    Όσο για τα μέρη του προγράμματος που αναφέρεις ήμουν από τους πρώτους που τα επεσήμανα με «εύσχημο» τρόπο σε δύσκολες στιγμές που η κριτική έπρεπε να παραχωρήσει τη θέση της στη δράση.
    «Έχει πρόγραμμα το ΚΚΕ;» http://aristeripolitiki.blogspot.gr/2012/05/blog-post_10.html


    Πολλές φορές οι μεταβολές είναι πολύ δύσκολες και επώδυνες.


    Για τον χαρακτήρα της αυτοκριτικής δεν μπορούσε να είναι διαφορετικός. Κρατάω το ότι πολλά θέματα μετατέθηκαν για το 19ο συνέδριο. Αυτό σημαίνει συζήτηση εφ όλης της ύλης και μια σχετική «ουδετερότητα» της σημερινής ηγεσίας. Μην είσαι απαισιόδοξος.

    Σήμερα οι ανάγκες μιλάνε για ένα ευέλικτο κομμουνιστικό κόμμα νέου τύπου σε συνθήκες κρίσης του συστήματος και επερχόμενων οξύτατων ταξικών συγκρούσεων, νέου φασισμού και πολέμου. Πολλά είναι ανάγκη να αλλάξουν. Θα τα αλλάξουν στο κόμμα τους οι ίδιοι οι κομμουνιστές και με βάση τις αρχές τους, όχι από τις πιέσεις της αστικής τάξης και των μικροαστών. Είναι άλλο να πρέπει να αλλάξεις πολιτικές και πρακτικές και άλλο να υποταχθείς στο συρμό των αστικών πολιτικών πιέσεων.

    Περιττό να πω που κατέληξαν ΚΚ που έχασαν τις αρχές τους. Αυτό προσπαθεί να αποφύγει το ΚΚΕ όταν με τόση οξύτητα πολεμάει το ΣΥΡΙΖΑ. Είναι βαθύτερο πρόβλημα από αυτό που φαίνεται ως πολεμική. Είναι αναγκαιότητα διατήρησης του πυρήνα της συνείδησης του κόμματος που λέγεται μαρξιστικολενινιστικός. Πολύ σύνθετο πράγμα. Όσοι ζήσαμε τη διάσπαση του ΄68 και του ’91 ξέρουμε πολύ καλά γιατί το λέει και πως το λέει. Μα φυσικά μετά από αυτό μπορεί να υπάρξει άλλη πρακτική και τακτική συμμαχιών όχι όμως χωρίς αυτό.

    Δεν πρέπει να φοβόμαστε. Αν έχουμε εξοπλιστεί καλά ιδεολογικά, από το Μέτωπο οι μόνοι που θα το τρέμουν θα είναι όλοι οι άλλοι. Το έζησα μια φορά πριν χρόνια όταν είδα πανικόβλητους κάποιους συνασπισμένους να ψάχνουν να βρουν υβρεολόγια κατά του ΚΚΕ ώστε να αποτρέψουν μια τέτοια προοπτική στις δημοτικές εκλογές γιατί νόμισαν ότι το ΚΚΕ άλλαξε γραμμή και θα προτείνει… συνεργασία! Τότε είπαν και την περίφημη φράση «με αυτιστικό κόμμα δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία»!!!

    Καταλαβαίνεις ότι στο μέτωπο το επιθετικό μέρος πρέπει να είναι το ΚΚΕ και μάλιστα με βάση τις αρχές του. Αυτό θα πει πρωτοπορία. Όλοι το καταλαβαίνουμε.

    Τώρα αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι η οργάνωση. Ας μη περιμένουμε δεν υπάρχει χρόνος. Αυτό θα μετρήσει τους επόμενους μήνες. Η μάχη είναι άνιση πρέπει να την κάνουμε ισότιμη και να νικήσουμε…




    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "Εχουμε και ΕΜΕΙΣ τα όπλα μας: Είναι η Φτώχεια μας. Ο Εξαπονδρισμός μας.
    Η Απελπισία και ο Φόβος" ;;;;;;; H Φτώχεια μας, o Εξαπονδρισμός μας,Απελπισία και ο Φόβος μας, .. EINAI KATAPA KAI MIZEPIA, KAI OXI Oπλα !!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ..το ΜΕ ποιούς και με τι κριτήρια κάνεις το Μέτωπο είναι προφανώς μεγάλο ζήτημα. Εγώ νομίζω ότι τα προηγούμενα χρόνια το ΚΚΕ έδωσε βάση στο να κτίσει ένα στιβαρό κόμμα με αυτήν την μαρξιστολενινιστική συνείδηση που ανάφερε ο symastev και άφησε σε δεύτερο πλάνο την συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων. Μάλλον δεν είναι εύκολο να αλλάξει αυτή η νοοτροπία και ίσως και με βάση την ιστορία του,να φοβάται την αλληλεπίδραση που δημιουργεί η συμμαχία με δυνάμεις με χαμηλότερη ταξική συνείδηση ή μικροαστικές (βλ αναφορές στην ΕΔΑ στο Δοκίμιο Ιστορίας) κτλ. Μοιραία όμως θα κληθεί να κάνει αυτήν την υπέρβαση και αισιοδοξώ ότι το ΚΚΕ θα ανταποκριθεί.Όσον αφορά το άρθρο στην ΚΟΜΕΠ,αναφέρεται συγκεκριμένα σε δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΣΥΡΙΖΑ, ας μην το γενικεύουμε. Και επιπλέον το κρίσιμο δεν θα είναι να τραβηχτούν οργανώσεις (ως τέτοιες, ο κόσμος του ΑΝΤΑΡΣΥΑ προφανώς δεν περισσεύει κι ας είναι λίγος) τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τις πάμπολλες ηγεσίες, την ελάχιστη παρέμβαση στην κοινωνία και την ιδεολογική πανσπερμία αλλά οι μεγάλες μάζες των εργαζομένων που μένουν μακρυά από την οργανωμένη ταξική πάλη. Άλλη στάση θα δείξεις στις ενστάσεις και τους προβληματισμούς αυτών των μαζών κι άλλη στον αντικκεδισμό και τον τυχοδιωκτισμό των μαρξιστιστικά "διαβασμένων" ηγεσιών του ΑΝΤΑΡΣΥΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή