Στο Ιράν, όπως και σε κάθε καπιταλιστική χώρα, όποια πολιτική (και θρησκευτική) μορφή και αν παίρνει το καθεστώς και όπως και αν μεταμφιέζεται η δικτατορία του κεφαλαίου, η εκμετάλλευση του λαού είναι δεδομένη και μέσα από τις κρίσεις η φτώχεια οξύνεται σε βαθμό που ξεσηκώνει τους εργαζόμενους
Το είδαμε σε πολλές χώρες και με
την «Αραβική Άνοιξη» που οι αστικές δυνάμεις κατάφεραν να μετατρέψουν τις εξεγέρσεις
στο αντίθετό τους, δηλαδή σε όχημα ανανέωσης της κυριαρχίας τους με άλλες μορφές.
Η αιτία για την εξέλιξη αυτή, ήταν ότι ο λαός δεν είχε ένα δικό του πραγματικό πολιτικό
ταξικό οργανωτικό κέντρο που θα επέβαλε την εξουσία του με αποτέλεσμα να γίνει
βορά των κάθε είδους «δημοκρατών», εκπροσώπων της αστικής τάξης ακόμη και ξένων
δυνάμεων.
«Κάτι» συμβαίνει και στο Ιράν!
Οι ιμπεριαλιστές καραδοκούν και
μυρίζονται την αγανάκτηση των μαζών και καιροφυλακτούν
να μετατρέψουν την αγανάκτηση και τις όποιες κοινωνικές διαμαρτυρίες για να
παρέμβουν, ώστε, καβάλα σε λαϊκά αιτήματα να καταφέρουν με τους ντόπιους
ξεπουλημένους συνεργάτες και την ηττημένη κοσμοπολίτικη αστική τάξη του Ιράν να
αντικαταστήσουν την ντόπια αστική τάξη του Ιράν. Αυτό έκαναν σε πολλές χώρες
που αντιστέκονταν στην ωμή ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση, με τελευταία προσπάθεια
στη Συρία.
Στη Συρία βέβαια δεν απέτυχαν οι
ιμπεριαλιστές, όπως διατυμπανίζεται, αλλά απέτυχε η μερίδα των δυτικών
ιμπεριαλιστών. Με τις ενέργειές τους τελικά παρέδωσαν τη Συρία στους ανταγωνιστές
τους, ιμπεριαλιστές της Ρωσίας. Τι κέρδισε ο λαός; Μόνο καταστροφή που θα
πληρώνει δεκαετίες. Τι κέρδισε η ντόπια αστική τάξη; Αυτά που θα έχανε αν
νικούσαν οι δυτικοί, αφού αφαιρεθούν όσα οφείλει στους Ρώσους. Με αυτούς τους όρους
διέσωσε την κυρίαρχη εκμεταλλευτική της θέση και θα επιβάλει διπλή εκμετάλλευση
στον λαό για να βγουν τα σπασμένα.
Το ίδιο σενάριο επιχειρείται στο Ιράν
αλλά προς όφελος των δυτικών ιμπεριαλιστών. Προσέτρεξαν ήδη να μας το
φανερώσουν ΗΠΑ και Ισραήλ με ανακοινώσεις τους.
Αρκετά είχαν στριμωχθεί οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί
τους στη Μ. Ανατολή, ιδίως μετά την απογύμνωση από ιδανικά «ελευθερίας και
δημοκρατίας» των δολοφόνων μισθοφόρων τους στη Συρία, συν την εδραίωση της, εξ
ίσου ιμπεριαλιστικής, παρουσίας της Ρωσίας, συν η νέα αποτυχία στον Λίβανο.
Κάτι έπρεπε να κάνουν. Και
διάλεξαν την καρδιά του εχθρού. Το Ιράν! Βολεύει και για την ενοποίηση του
χώρου ελέγχου της ενεργειακής καρδιάς του κόσμου!
Οι διαδηλώσεις που έγιναν είχαν βάση την άγρια εκμετάλλευση
του λαού που βγήκε να διαμαρτυρηθεί. Γίνονται κατά των ανατιμήσεων. Οι Αμερικανοί
και οι φίλοι τους καραδοκούν να τις κάνουν «αθώες» (όπως στη Βενεζουέλα) για να
περάσουν τα σχέδιά τους και να καταφέρουν καίριο πλήγμα στον ασθενή και
αντιφατικό μικροϊμπεριαλιστικό άξονα Ρωσίας – Ιράν -Τουρκίας.
Φυσικά οι ξένοι υποστηρικτές των
διαδηλωτών, αν δεν έχουν ήδη εγκαταστήσει τους πυρήνες και τα κέντρα
καθοδήγησης στην καρδιά των διαδηλώσεων, θα «ανακαλύψουν» σύντομα ότι δεν φτάνει η
διαδήλωση για τις τιμές και είναι καιρός οι διαδηλωτές να ζητήσουν «δημοκρατία
και ελευθερία» από το «δικτατορικό καθεστώς» (όπως Συρία, Λιβύη, Ιράκ,
Γιουγκοσλαβία).
Τελικός στόχος η «απελευθέρωση»
του ορυκτού και πετρελαϊκού πλούτου του Ιράν από τη σκλαβιά της ντόπιας (θεοκρατικής)
αστικής τάξης και το πέρασμά του στις πολυεθνικές της… «ελευθερίας» των ΗΠΑ συν
συμμάχων τους! Είναι πολλά τα δισεκατομμύρια πτωχέ και γραφικέ Άρη!
Από όλα αυτά θα κάνουν ό,τι
μπορεί να γίνει για να βγάλουν και κανένα ιμπεριαλιστικό κέρδος και οι
Αμερικανοί, όχι μόνο οι Ρώσοι! Το μεγάλο όνειρο βέβαια είναι ο εκτοπισμός των
Ρώσων με έπαθλο τον τεράστιο πλούτο του Ιράν!
Θα ήταν μεγάλο λάθος να υποτιμήσουμε τη διείσδυση
των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων στο εσωτερικό του Ιράν και στη διαμάχη μεταξύ
των ομάδων του μονοπωλιακού κεφαλαίου (γνωστή από την εποχή του το 1953 με την
ανατροπή του Μοχ. Μοσαντέκ από τον Σάχη) η οποία καβαλάει πάνω στις κινητοποιήσεις
του λαού για ψωμί, δημοκρατία, ελευθερία.
Εδώ δεν είναι «Αττική φαιό
νταμάρι», είναι ένα τεράστιο
πλουτοπαραγωγικό πεδίο βολής που «ασκούνται» σκοτώνοντας, μισθοφόροι και ξένοι
πυραύλοι! Μιλάμε για το ενεργειακό πεδίο της Μ. Ανατολής που δίνει τη μισή
κυριαρχία στην ενέργεια του κόσμου.
Ταξική προσέγγιση.
Να μη ξεχνιόμαστε όμως με
κάποιους λάβρους οπαδούς της… «Αραβικής άνοιξης» και των… δημοκρατικών
ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.
Για όλους εκείνους που είναι
«ευαίσθητοι» στα δημοκρατικά δικαιώματα του Ιρανικού λαού θα επισημάνω ότι δεν
έχουν μόνο αυτοί ευαισθησία. Όμως μας χωρίζει χάος από αυτούς που στηρίζουν, με
διάφορες ιδεολογικές διαστροφές, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, συνομωσίες και
πολέμους, δήθεν για να επιβληθεί η δημοκρατία, όπως πχ στις χώρες που είδαμε να
γίνονται, τελικά, υπό κατοχή προτεκτοράτα των ιμπεριαλιστών.
Οι κομμουνιστές δεν υποστηρίζουν
καμία δικτατορική, θεοκρατική, διακυβέρνηση, ούτε αστικοδημοκρατική
διακυβέρνηση της ντόπιας αστικής τάξης ούτε την κοσμοπολίτικη αστική μερίδα της
αφού όλες εδραιώνουν την καπιταλιστική εκμετάλλευση των λαών και του πλούτου
τους. Ούτε φυσικά στηρίζουν καμιά ιμπεριαλιστική επέμβαση με οποιοδήποτε
πρόσχημα. Υποστηρίζουν τους λαούς που δέχονται επίθεση απο τους ιμπεριαλιστές με στόχο της να αλλάξουν
οι εκμεταλλευτές και αφέντες ο μεν με τον δε, ο ένας χειρότερος από τον άλλον!
Οι κομμουνιστές στηρίζουν το λαό του Ιράν για την αποτίναξη
τόσο των ιμπεριαλιστών όσο και των ντόπιων θεοκρατικών και κοσμικών αστών
εκμεταλλευτών. Το ότι προηγείται η αντιμετώπιση των ιμπεριαλιστών όταν γίνεται
επίθεση, δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση στήριξη των εθνικών μονοπωλιακών καπιταλιστικών
εξουσιών. Αυτό ισχύει για κάθε χώρα και για το Ιράν.
Ανακοίνωση του Τουτντέχ
Ενημέρωση από τον 902.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου