Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Γιατί εξεγείρονται οι λαοί;


Σε ένα σχόλιό του, σε ανάρτηση της Μ. Παπαγιάννη στο φ/β, ο Giannis Pitarokoilis έθεσε τα εξής ζητήματα: «Θα ήθελα να κάνω την εξής διαπίστωση και θα ήθελα να το βάλω σε κουβέντα: Οι διαδηλωτές αυτοί έχουν γνώση ότι η ζωή τους είναι άμεσα σε κίνδυνο καθώς η εξουσία είναι αδίστακτη που αντιμετωπίζουν μπροστά τους.
Το ερώτημα δείχνει αφελές πλην όμως ουσιαστικό:
Τι είναι εκείνο σε έναν διαδηλωτή που τον κάνει να υπερβάινει τα όρια της "λογικής", "αυτοσυγκράτησης", "αυτοσυντήρησης" και πόσο συγκρίσεις μπορούμε να κάνουμε στην Ελληνική κοινωνία σε ανάλογες απίστευτα πιο ...light καταστάσεις που γυρίζουμε πλάτη στο πρώτο αλύχτισμα της κρατικής καταστολής
;
»



Τι θα ήθελα να πω:

Όταν επιχειρούμε φίλοι μου να εισέλθουμε σε ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως η κοινωνική εξέγερση στην Αίγυπτο, δεν πρέπει να ξεκινάμε από το αποτέλεσμα αλλά από την αιτία. Η εξέγερση των ισλαμιστών στην Αίγυπτο έχει εντελώς άλλα αίτια από αυτά που φαίνονται.

Είναι η ντόπια αστική τάξη ο οργανωτής της εξέγερσης, η οποία αποκλείστηκε για πολλά χρόνια από τη νομή της εξουσίας και φυσικά από τον πλούτο της Αιγύπτου. Τώρα ζητάει το μερτικό της. Για να το πάρει, οργανώνει την δική της εθνικιστική – θρησκευτική ιδεολογία δήθεν μιας τέλειας ισλαμικής δημοκρατίας (ισλαμικός φασισμός στην ουσία) και την αντιπαραθέτει στην αστική κοσμοπολίτικη δημοκρατία (ιμπεριαλιστικός φασισμός) που ξεπουλάει τον εθνικό πλούτο στο ξένο πολυεθνικό κεφάλαιο.

Οι πιστοί που είναι και αυτοί αποκλεισμένοι από τη ζωή και ζητούν ψωμί και ελευθερία ταυτίζονται εξαπατημένοι με την αστική τάξη και θυσιάζονται αλλά και οι μικροαστοί ταυτίζονται και ονειρεύονται μερίδια πλούτου, και κινητοποιούνται οργανωμένα για να το πετύχουν.

Οι πιο φτωχές μάζες μέσα από ένα συγχυσμένο σχήμα θρησκείας, ελευθερίας (από την καταπίεση και το ξένο κεφάλαιο) και εθνικής υπερηφάνειας αλλά στην πραγματικότητα απελπισμένες και άκρως πεινασμένες, φτάνουν σε ακρότατα σημεία που σημαίνει εξέγερση και θάνατος για το ψωμί. Η εξέγερση για το ψωμί όμως που προϋποθέτει πραγματική ελευθερία των εργαζόμενων μαζών, καλύπτεται από ισλαμικά ιδεολογήματα και διαστρέφεται η πραγματικότητα. Έτσι αν πετύχει η εξέγερση οι εξεγερμένοι μετά τους πανηγυρισμούς θα λάβουν ό,τι λαμβάνουν οι λαοί στις ισλαμικές δικτατορίες. Ξανά πείνα, αφαίρεση δικαιωμάτων, κοροϊδία και χωρίς τέλους βίαια υποταγή.

Η αστική τάξη με την ντόπια μερίδα της βγαίνει και πάλι στην εξουσία μέσα από παραπλανητικά ιδεολογήματα. Το ότι σφάζεται ο λαός για χάρη της ενάντια στην κοσμοπολίτικη δημοκρατία, λίγη σημασία έχει.

Μη σας παραξενεύει ότι ίδιες διαμάχες γίνονται σε όλο τον ισλαμικό κόσμο με αντικείμενο την απόκτηση του πλούτου των πετρελαίων και του υπεδάφους. Τα ίδια στη Συρία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στο Ιράν, στο Κουρδιστάν, στη Λιβύη, στη Τυνησία κλπ. Παντού η μάχη είναι για τον πλούτο αλλά οι εξεγερμένοι του λαού που αγωνίζονται για ψωμί και ελευθερία είτε ταχθούν από την πλευρά της ντόπιας αστικής τάξης είτε από της κοσμοπολίτικης, είναι από πριν εγκλωβισμένοι. Και οι νεκροί, άδικα νεκροί, γιατί όποιος και αν νικήσει αυτοί δεν θα δικαιωθούν.

Όσο για τον ατομικό ηρωισμό των διαδηλωτών. Στην ουσία ψωμί και ελευθερία ζητούν. Είναι εντελώς απελπισμένοι. Μη νομίσετε ότι μπορεί ο άλλος να θυσιάσει τη ζωή του (πλην φανατισμένων από πλύση εγκεφάλου) για τα πλούτη του άλλου. Τη θυσιάζει για τον εαυτό του, την οικογένειά του και, αναλόγως με το εύρος της ιδεολογίας του, για την κοινωνία.

Το δίδαγμα από τις αραβικές εξεγέρσεις είναι ότι η εργατική τάξη και το κομμουνιστικό κίνημα δεν μπόρεσαν μέχρι στιγμής να πάρουν την πρωτοβουλία του κινήματος για να ξετινάξουν και τις δύο μερίδες της αστικής τάξης και ο λαός να πάρει την εξουσία. Όσο αυτό δεν γίνεται θα επαναλαμβάνονται αενάως οι σφαγές των λαών με οποιαδήποτε ιδεολογία και αφορμή.

Και στην Ελλάδα όταν συσσωρευτεί η απελπισία και τελειώσουν τα αποθέματα υπομονής και επιβίωσης τα ίδια θα γίνουν. Οι διεθνείς οργανισμοί μετράνε κάθε μέρα τη «θερμοκρασία» του ελληνικού λαού και αναλόγως συμβουλεύουν για τη σκληρότητα των μέτρων.  Εξ ου και οι διαφωνίες μεταξύ τους για την «αντοχή του λαού». Η αδυναμία τους είναι ότι δεν μπορούν ποτέ να υπολογίσουν την απότομη επιτάχυνση της αγανάκτησης από απλή κλίμακα στο χ2 και μετά στο χ3 που φτάνει σε φάση «χωρίς επιστροφή» και τότε όσα μέτρα και αν αποσύρουν, όσα και αν δίνουν πίσω, ακούνε την αφοριστική απάντηση: «Τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα».

Δείτε τώρα πως πλασάρουν συνεχώς τα μέτρα δήθεν κατά των πλουσίων, όπως οι πλειστηριασμοί και τα οφειλόμενα. Με όπου δεν τους παίρνει μέτρο και σιγά – σιγά! Αν διαπιστώσουν κίνδυνο μαζικής αντίδρασης το γυρίζουν στο φιλολαϊκό και αλλάζουν μεθόδους.


6 σχόλια:

  1. φίλε/η, αν κανείς δεί ένα κέρμα σε ένα τραπέζι ακριβώς από πάνω από το κέντρο του, το κέρμα είναι ένας κύκλος.
    αν το δεί από τα πλάγια, το κέρμα είναι μία έλλειψη.
    αν το δεί έχοντας τα μάτια ακριβώς στο επίπεδο του τραπεζιού, τότε είναι ένα ορθογώνιο με ελάχιστο ύψος.

    έτσι και με το τόπικ σου, η κάθε οπτική μπορεί να δώσει και άλλη αιτιολόγηση ' το κριτήριο όμως, δεν είναι αυτό του αιτίου, που μπορεί να ποικίλλει για τον καθένα, αλλά αυτό του αποτελέσματος.
    οι στερημένες και φανατισμένες μάζες των μικροαστών στα αστικά κέντρα της αιγύπτου προφανώς και δεν ευαγγελίζονται κάποια ουσιαστική κοινωνική αλλαγή ή πρόοδο, και μάλιστα σημαίνει ακριβώς το αντίθετο.

    να υποθέσω, με τη λογική σου, ότι ''τελική φάση του καπιταλισμού'' δεν είναι ο ιμπεριαλισμός, αλλά ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός ;

    θα ήταν λάθος.

    μήπως στην αίγυπτο ή στις αραβικές χώρες γενικά δεν μπορεί κάν να μιλά κανείς για ''καπιταλισμό'' (πολλώ μάλλον αφού δεν υπάρχει βιομηχανική παραγωγή) ;

    είπαμε να είμαστε κομμουνιστές, αλλά να διαβάζουμε και λίγο μάρξ και λίγο λένιν πού και πού !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε ανώνυμε διάβασες Μαρξ; Και λες τέτοια πράγματα; Δεν ξέρεις ότι οι κοινωνικές νομοτέλειες εμφανίζονται στρεβλά και ενίοτε ως αναστραμμένη αντανάκλαση της πραγματικότητας στις συνειδήσεις των ανθρώπων;

    Δηλαδή το 1848 με το συντριπτικό ποσοστό στον αγροτικό τομέα και τους μικροαστούς να συνενώνονται με τους μεγαλοαστούς κατά της εργατικής τάξης ο Μαρξ διέγνωσε λάθος ότι έχουμε καπιταλισμό και έγραψε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο;

    Εγώ δεν τσιτατολογώ όσο και αν διάβασα ή διδάχθηκα Μαρξ. Η μεγαλύτερη μαρξιστική διδαχή ήταν να ερμηνεύω την πραγματικότητα με βάση τις νομοτέλειες της κοινωνικής εξέλιξης για να την διευκολύνω τη αλλαγή της όπως ο Μάρξ και ο Λένιν και ο κάθε ένας που θεώρησε τον εαυτό του μαρξιστή έκαναν στην εποχή τους. Ισχύει μόνο αν αυτό που λέω αντανακλά τις πραγματικές κοινωνικές, ταξικές και οικονομικές συνθήκες είναι αληθινό και όχι αν διάβασα Μαρξ. Τσιτατολογία ποτέ. Αυτός που το κάνει δεν είναι μαρξιστής.

    Όσο για τις παραγωγικές σχέσεις που είναι το πρώτο και απόλυτο κριτήριο για τον χαρακτηρισμό ενός κοινωνικοοικονομικού συστήματος, στην Αίγυπτο από δεκαετίες είναι καθαρά καπιταλιστικές από την αγροτική παραγωγής μέχρι τις δημόσιες επιχειρήσεις, την άντληση πετρελαίου, την εκμετάλλευση του Σουέζ κλπ. Ένα τμήμα τη αστικής τάξης έχει δεθεί με το διεθνές πολυεθνικό κεφάλαιο και φυλάττει Θερμοπύλας κατά της κοινωνικής απελευθέρωσης σε όλο τον αραβικό κόσμο. Ένα άλλο της ντόπιας αστικής τάξης αναζητά μερίδιο εξουσίας και πλούτου. Δεν θα τρελαθούμε τώρα αν ονομάζουν την μάχη για την εξουσία τους Ισλαμική δημοκρατία ή Αδελφότητα ή φιλελεύθερη δημοκρατία και άλλα τέτοια φούμαρα.

    Όλο το σκηνικό είναι καθαρά ταξικό και ενδοαστικού ταξικού ανταγωνισμού αφού όλοι καταλήγουν στην προϋπόθεση ότι θα κλέβουν τον πλούτο και θα εκμεταλλεύονται οπωσδήποτε την εργατική τάξη της Αιγύπτου για την οποία δεν δίνουν δεκάρα.

    Ποιος «θρησκευτικός φονταμενταλισμός»; Δεν κατάλαβες τίποτα από την ανάρτηση; Όλα αυτά είναι ιδεολογήματα κάλυψης της καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης των λαών. Δεν έχουν απολύτως καμία άλλη ουσία από την ταξική εκμετάλλευση.

    Όσες αναλύσεις και αν κάνει κάποιος θα καταλήγει πάντα ότι μεταξύ του καπιταλισμού και του κομμουνισμού δεν μεσολαβεί κανένα άλλο κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Και η «διαμεσολάβηση» του σοσιαλισμού (δικτατορίας του προλεταριάτου) είναι η κατώτερη φάση του κομμουνισμού και όχι άλλο σύστημα. Τι ρωτάς αν η «τελική φάση του καπιταλισμού'' δεν είναι ο ιμπεριαλισμός αλλά ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός»; Δεν καταλαβαίνεις;

    Λες «αν κανείς δει ένα κέρμα…» ε, και με το κέρμα θα απαξιώσουμε την ταξική ανάλυση μιας πραγματικότητας; Με τις πολλές πλευρές του κέρματος θα εξισώσουμε τις σωστές αναλύσεις των νομοτελειών με τις φανταστικές; Είναι σαν να λες ότι αφού υπάρχουν πολλές απόψεις υπάρχουν και πολλές αλήθειες. Άκρως ιδεαλιστική και αμερικάνικη άποψη για να μην υπάρχει άποψη και αλήθεια και να κυριαρχεί η «αλήθεια» του ταξικά κυρίαρχου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αγαπητέ , αναλύεις το ''γιατί εξεγείρονται οι λαοί'', έτσι δεν είναι; και συγκεκριμμένα, αναφέρεσαι στην αίγυπτο.
    προφανώς ξέρεις τί είδους καπιταλισμό έχει η αίγυπτος (ένα κρατικό καπιταλισμό με σχεδόν όλη την εργατική δύναμη της χώρας ως δημοσίους υπαλλήλους, που εξυπηρετεί λίγες οικογένειες με συσσωρευμένο εξαιρετικό πλούτο, και οι οποίες με τη σειρά τους τελούν υπό την ομηρεία και τους εκβιασμούς αυταρχικών κυβερνήσεων).


    πού στην όλη εξέγερση έπαιξε ρόλο το βιομηχανικό προλεταριάτο ; πού τέλος πάντων βρίσκεται αυτό κρυμμένο ; υπάρχει ;


    το ζητούμενο όταν έχεις διαβάσει μάρξ, δεν είναι να κόβεις και να ράβεις το μάρξ που διάβασες, ώστε να αναγάγεις σε θεμελιώδεις αντιθέσεις της αιγήπτου του σήμερα τις ίδιες που επικρατούσαν στη γερμανία το 1848, αλλά να αναλύεις τις σημερινές συνθήκες με βάση το διαλεκτικό υλισμό και, αν το θές, την ιστορική εμπειρία.


    ποιές οι αναλογίες δηλαδή ανάμεσα στο 1848 και τη σημερινή εξέγερση, που απλά είναι μιά καθοδηγούμενη εξέγερση μή εχόντων χωρίς κανένα ταξικό χαρακτήρα, καταδικασμένη εκ των προτέρων σε μερικών δεκαετιών σιγή ;

    YΓ...εβαλα νικ.. απο το πρωτο σχολιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Mπράβο Στέργιε! Απλά και καθαρά όπως πάντα.
    Ανώνυμε είσαι μπερδεμένος. Η απλά λες κατι έτσι για να το πεις. Είσαι αλλού. "Δεν μπορούμε να μιλάμε για καπιταλισμό στην Αιγυπτο";;;; Πολύ βολικό..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φίλε Linguinist (1)

    Μου φαίνεται ότι πλάκα κάνεις. Αναφέρεσαι ότι ζω περίπου στο 1948 και κόβω τον Μαρξ όπως με συμφέρει ενώ εγώ στην ανάρτησή μου δεν αναφέρομαι στον Μαρξ αλλά στη σύγχρονη Αίγυπτο. Η αναφορά μου στο 1948 αφορούσε την ταξική σύνθεση τότε όπου το προλεταριάτο ήταν μειοψηφία και όμως το κομμουνιστικό μανιφέστο γράφτηκε ακριβώς για τις καπιταλιστικές χώρες.

    Όχι μόνο δεν κάνω τσιτατολογία αλλά το γράφω καραμπινάτα ενώ εσύ κάνεις ότι δεν το είδες και μας κάνεις μαθήματα μαρξισμού με τον τρόπο που θα μου το έκανε ένας τροτσκιστής ή ένας αριστεριστής. Δεν κατάλαβες ούτε λέξη από αυτά που γράφω για τις καπιταλιστικές παραγωγικές σχέσεις που κυριαρχούν στην Αίγυπτο και πας να ανακαλύψεις στη μορφή τους «μη καπιταλισμό»! Πας καλά φίλε που νομίζεις ότι καπιταλιστικές σχέσεις υπάρχουν μόνο αν υπάρχει μεγάλο βιομηχανικό προλεταριάτο; Αυτό έχεις καταλάβει εσύ από τον ιμπεριαλισμό και τον σύγχρονο καπιταλισμό; Δεν έχεις ιδέα για τον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας, για την κοινωνικοποίηση της παραγωγής και των υπηρεσιών σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο ανεξάρτητα σε ποια χώρα βρίσκεται η μια παραγωγής και η άλλη υπηρεσία; Δεν έχω στατιστικά αλλά αναρωτιέμαι αν στην Αγγλία σήμερα το βιομηχανικό προλεταριάτο υπερτερεί η σαρώνουν τις στατιστικές οι υπηρεσίες. Και τι δηλαδή, δεν είναι καπιταλιστική χώρα η Αγγλία λόγω υπηρεσιών;

    Με μεγάλη ευκολία αναγάγεις τις μορφές των καπιταλιστικών σχέσεων της Αιγύπτου (κρατικός - κρατικομονπωλιακός καπιταλισμός) σε μη καπιταλιστικές παραγωγικές σχέσεις (!!!) ή «κάτι άλλο» για να μας αναγγείλεις ότι αφού δεν βρίσκεις βιομηχανικό προλεταριάτο, η Αίγυπτος δεν είναι καπιταλιστική και οι παραγωγικές σχέσεις δεν είναι καπιταλιστικές!!! Τι είναι δηλαδή; Πρωτόγονες κοινοκτημοσύνης, Φεουδαρχικές, δουλοκτητικές, σοσιαλιστικές; Γιατί αν ξέρεις καλά, δεν υπάρχουν άλλου είδους παραγωγικές σχέσεις εκτός αν ανακάλυψες εσύ! Εσύ δεν με εγκάλεσες αν ανακαλύπτω άλλο σύστημα μεταξύ Ιμπεριαλισμού και σοσιαλισμού και σου απάντησα ευθέως όχι; Ποια είναι η θέση σου ότι υπάρχει και βρίσκεται στην Αίγυπτο;;; Εκτός και αν δεν διαβάζεις καλά.

    Λυπάμαι αλλά έτσι δείχνεις εσύ να γυρίζεις στο 1948 αναζητώντας τις εκείνες προδιαγραφές των ταξικών συσχετισμών και των μορφών της παραγωγικών σχέσεων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλε Linguinist (2)


    Γράφεις με ύφος αυτό που εγώ σου έγραψα ήδη και έκανες ότι δεν το είδες: «το ζητούμενο όταν έχεις διαβάσει μάρξ, δεν είναι να κόβεις και να ράβεις το μάρξ που διάβασες, ώστε να αναγάγεις σε θεμελιώδεις αντιθέσεις της Αιγύπτου του σήμερα τις ίδιες που επικρατούσαν στη Γερμανία το 1848, αλλά να αναλύεις τις σημερινές συνθήκες με βάση το διαλεκτικό υλισμό και, αν το θές, την ιστορική εμπειρία».

    Κοίτα τι σου έγραψα εγώ: «Εγώ δεν τσιτατολογώ όσο και αν διάβασα ή διδάχθηκα Μαρξ. Η μεγαλύτερη μαρξιστική διδαχή ήταν να ερμηνεύω την πραγματικότητα με βάση τις νομοτέλειες της κοινωνικής εξέλιξης για να διευκολύνω τη αλλαγή της όπως ο Μάρξ και ο Λένιν και ο κάθε ένας που θεώρησε τον εαυτό του μαρξιστή έκαναν στην εποχή τους. Ισχύει μόνο αν αυτό που λέω αντανακλά τις πραγματικές κοινωνικές, ταξικές και οικονομικές συνθήκες είναι αληθινό και όχι αν διάβασα Μαρξ. Τσιτατολογία ποτέ. Αυτός που το κάνει δεν είναι μαρξιστής».

    Γράφεις «…απλά είναι μιά καθοδηγούμενη εξέγερση μή εχόντων χωρίς κανένα ταξικό χαρακτήρα, καταδικασμένη εκ των προτέρων…»
    Ποτέ εξέγερση δεν γίνεται χωρίς ταξικό περιεχόμενο. Δεν είδες που γράφω «Είναι η ντόπια αστική τάξη ο οργανωτής της εξέγερσης», «Οι πιστοί που είναι και αυτοί αποκλεισμένοι από τη ζωή και ζητούν ψωμί και ελευθερία ταυτίζονται εξαπατημένοι με την αστική τάξη και θυσιάζονται…», «Η εξέγερση για το ψωμί όμως που προϋποθέτει πραγματική ελευθερία των εργαζόμενων μαζών, καλύπτεται από ισλαμικά ιδεολογήματα και διαστρέφεται η πραγματικότητα. Έτσι αν πετύχει η εξέγερση οι εξεγερμένοι μετά τους πανηγυρισμούς θα λάβουν ό,τι λαμβάνουν οι λαοί στις ισλαμικές δικτατορίες». Θέλεις και άλλα; Ως προς το «καθοδηγούμενη» απλώς συμφωνείς μαζί μου, δεν προσφέρεις τίποτα. Ως προς την πασοκοειδή φράση «μη εχόντων» σε παραπέμπω στα ίδια, δεν υπάρχουν μη έχοντες υπάρχουν τάξεις εκμεταλλευόμενες και εκμεταλλεύτριες με ενδιάμεσα στρώματα της αστικής που συνθλίβονται και είτε κατατάσσονται στη μια πλευρά είτε στην άλλοι (μικροαστοί αυτοαπασχολούμενοι αγρότες κ.α. που όμως δεν αλλάζουν τις παραγωγικές σχέσεις στις οποίες υπάγονται και αυτοί).

    Τι κάνεις δηλαδή, δεν καταλαβαίνεις γρι από αυτά που γράφω ή τα ξαναγράφεις και μου τα γυρίζεις πίσω δήθεν σαν δικές σου ιδέες;
    Γι αυτό αναρωτιέμαι: πλάκα κάνεις δεν έχεις άλλη δουλειά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή