Που βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ;

Θύμισες από ένα παλιό ερώτημα για ένα κόμμα χωρίς μέλλον στη μεταπολίτευση: «Τι είναι και τι θέλει η ΕΔΑ;» Κανείς δεν απάντησε πειστικά! Διαλύθηκε!

 Σωκράτης Φάμελος στη διάρκεια της Συνέντευξης Τύπου, ΔΕΘ 2025, για τα σενάρια ίδρυσης νέου κόμματος από τον κ. Τσίπρα: «μου φαίνονται αδιανόητα όλα αυτά τα σενάρια», σχολιάζοντας κατηγορηματικά πως «δεν ανοίγουμε καμία συζήτηση για κατακερματισμό».

 Δηλαδή; Όσο «αδιανόητα» και αν είναι πηγαίνουν για άλλον ένα κατακερματισμό μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και «κόμματος Τσίπρα» που «δεν τον θέλουν»;

  Στο μεταξύ οι τελευταίες οι δημοσκοπήσεις από 14/6/2025 μέχρι 10/9/2025 δείχνουν μ.ο. 4,97% με την τελευταία, στις 10/9/2025, στο 3,10%. Τι θα διασπαστεί;

https://dimoskopiseis.gr/

9-4-2025, Απεργία εργαζομένων. Πανό του ΣΥΡΙΖΑ, πλ. Κλαυθμώνος
 

 Έκλεισε ο κύκλος και η απέλπιδα προσπάθεια να μπει στη σοσιαλδημοκρατία απέτυχε επειδή η αστική τάξη επέλεξε το ΠΑΣΟΚ γι’ αυτό το ρόλο; Είναι αποτέλεσμα εσωτερικής και αβάστακτης ενοχής; Είναι τα βαρίδια του μνημονίου; Είναι η έλλειψη αυτοκριτικής; Είναι η μοίρα των αδιέξοδων ρεφορμιστικών και διαρκώς αναθεωρούμενων «αριστερών» κομμάτων; Ήταν «μιας χρήσεως» την οποία ανέμενε το σύστημα για «μια κρίσιμη στιγμή του» από το 1968; Μπορεί, μη πιστεύοντας στον εαυτό του, να μας εκπλήξει αυτοκαταργούμενος πηγαίνοντας σε άλλο, νέο, κόμμα; Τι του λείπει;

  Τι έγραφα το 2012 και πώς άλλαξαν οι καιροί

 «Να σημειώσουμε εδώ ότι όταν ένα κόμμα αποδείχνει στο κεφάλαιο ότι είναι ικανότερο να διαχειριστεί τις υποθέσεις του, ιδίως σε περίοδο κρίσης, τότε ξαφνικά ο λαός «πληροφορείται» ότι το κόμμα αυτό έχει όλα τα χαρίσματα για να υπηρετήσει υπεύθυνα και στα σίγουρα τα συμφέροντά του! Όχι λίγες φορές η ίδια διαδικασία ακολουθείται και για τα πρόσωπα - ηγέτες αυτού του κόμματος. 

Τα κόμματα αυτά ανεξάρτητα από το πού βρισκόταν όταν δεν τα είχε ανάγκη η αστική τάξη, ξαφνικά εκτοξεύονταν στα ύψη δημοσκοπήσεων και ποσοστών και στο τέλος κυβερνούσαν. (….)  Υπ αυτές τις συνθήκες σημειώνουμε τις περιπτώσεις του Ανδρέα Παπανδρέου την περίοδο 1977-81, του Γ.Α. Παπανδρέου το 2009 (σε λίγους μήνες από γραφικός «Γιωργάκης» έγινε υπεύθυνος ηγέτης με παγκόσμιο κύρος!) και του Α. Τσίπρα με το κόμμα του. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ από το 4,6% το 2009 εκτινάχθηκε στο 27% το 2012. Αυτή η εκτίναξη έχει άμεση σχέση με τις επιτυχημένες κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξει ότι, στην κρίση αυτή, είναι ικανός να διαχειριστεί τις υποθέσεις της κοινωνίας (κεφαλαίου). Εν όσο δεν γινόταν πιστευτός από την αστική τάξη και δεν έδινε τα διαπιστευτήριά του ή η κρίση δεν απαιτούσε επιστράτευση ακόμη και αριστερών «σωτήρων», ο ΣΥΡΙΖΑ έμπαινε - δεν έμπαινε στη Βουλή». 

 Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Το αποτέλεσμα των εκλογών της 17 Ιούνη και το ΚΚΕ (μέρος 3ο)

https://aristeripolitiki.blogspot.com/2012/06/17-3.html

 

 

 

 

 

 

Περί ποσοστών κατά κεφαλή ΑΕΠ σε Ελλάδα και ΕΕ

 Δεν ξέρω που βρίσει ο καθένας τα ποσοστά κατά κεφαλή ΑΕΠ στην ΕΕ (με βάση την αγοραστική δύναμη) αλλά ο μόνος γενικός δείκτης που έχουμε είναι της Eurostat.

 Όχι πως και αυτά δεν αποκρύπτουν την αλήθεια για το πραγματικό βιοτικό επίπεδο των λαών αλλά τουλάχιστον γενικά έχουμε μια σύγκριση. Το γιατί δεν βγάζουν πραγματικά στατιστικά για τη λαϊκή οικογένεια είναι γνωστό.

 Οι κάτοικοι της Ελλάδας από άποψη ΑΕΠ αγοραστικής δύναμης το 2018 κατείχαν 66,01% του μέσου όρου της ΕΕ, το 2019 65,82%, το 2022 66,94%, το 2024 70,02% και το 2025 70,02% (σύγκληση 4,1 μονάδες).  

Άγνωστο γιατί ο Α. Τσίπρας ανέφερε ότι το ποσοστό της Ελλάδας είναι στο 60% του μ.ο. της ΕΕ. Πέραν αυτού όμως, Ελλάδα κατείχε το 2024-25 την 26^η θέση στην ΕΕ των 27.

  Για όσους ενδιαφέρονται μπορούν να ανατρέξουν στην Eurostat

 φυσικά μια άλλη επιμέρους μέτρηση στην Ελλάδα θα είχε άλλο αποτέλεσμα. Η ΕΣΤΑΤ πχ βγάζει ότι το πλουσιότερο 20% κατέχει πλούτο 5,2 φορές περισσότερο από το φτωχότερο 20%. Τι νόημα έχει ο γενικός δείκτης με τέτοιες διαφορές;

 Επίσης αν υπολογίσουμε ότι ο πυρήνας των εξόδων  των φτωχών αναλώνεται σε προϊόντα και υπηρεσίες με διπλό πληθωρισμό έναντι του μέσου τότε το εισόδημα μικραίνει πολύ περισσότερο από την αριθμητική υστέρηση.

  Στην Ελλάδα έχουμε (ακόμη) εκτεταμένη νόμιμη και παράνομη φοροαποφυγή και παραοικονομία (20-25%), ιδίως από τους ομίλους και μέρος των μικρομεσαίων και κάποιων ομάδων «μεσαίας τάξης» και έχουμε νέα στρέβλωση των πραγματικών εισοδημάτων.

 Αντί να μας ζαλίζουν με γενικούς δείκτες που ευημερούν καλά θα κάνουν να σκύψουν σε αυτούς που πληρώνουν το μάρμαρο της ανισοκατανομής. Ο κίνδυνος φτώχειας στην Ελλάδα σύμφωνα με την ΕΛΤΑΤ  ήταν το 2015 32,40%, το 2019 29% και το 2024 26,9%. Έπεσε; Άγνωστο πως μετρούν τη φτώχεια κάθε φορά με το… καλάθι της νοικυράς.

  

Πηγές:

 ΑΕΠ 2018-2024: https://ec.europa.eu/eurostat/databrowser/view/sdg_10_10/default/table

 ΑΕΠ 2025: https://greekonomics.gr/e-e-pragmatiko-kata-kefalin-eisodima/

 φτώχειας: https://www.statistics.gr/documents/20181/3d7d2251-2302-9023-5280-a1d962c3a7a5

 Παραοικονομία: https://www.naftemporiki.gr/finance/economy/1972786/sta-41-dis-i-paraoikonomia-stin-ellada/

 ΑΕΠ Ελλάδας ΕΛΣΤΑΤ 2005-2024: https://www.statistics.gr/documents/20181/18508449/greek_economy_05-09-2025.pdf/aac09526-50c3-860c-90c9-8c677bdfb728

 

Από το υποχρεωτικό 13ωρο στο εργασιακό «ωράριο μπάσκετ»!

Όλοι σχεδόν ξέρετε τι είναι το ωράριο μπάσκετ. Αυτό που λαμβάνει ως χρόνο του αγώνα μόνο εν όσο το παιχνίδι παίζεται κανονικά μέσα στο παρκέ. Κάθε άλλος χρόνος αποκλείεται. Έτσι ένας αγώνας των 40 λεπτών μπορεί να κρατήσει και 2 ώρες!

 Μετά την νομοθέτηση του 13ωρου και σειρά νέων δικτατορικών δικαιωμάτων στην εργοδοσία να υλοποιεί τις αρχές της δικτατορίας του κεφαλαίου στον εργασιακό χώρο, λίγο απέχουμε να επιβληθεί ως πραγματικός και αμειβόμενος χρόνος εργασίας μόνο ο παραγωγικός χρόνος εργασίας που παράγει κέρδος για το κεφάλαιο. Όλος ο άλλος χρόνος αναγκαστικής παραμονής στον χώρο εργασίας για να διεξαχθεί η παραγωγική εργασία να μην υπολογίζεται.

 Σήμερα με τα τεχνικά μέσα μέτρησης του παραγωγικού χρόνου και ιδίως με την τεχνητή νοημοσύνη γίνεται εύκολη αυτή η μέτρηση.

 Βλέπω την εργοδοσία να εφορμά σε νέο πεδίο «δίκαιης αμοιβής της εργασίας και του κεφαλαίου» (!) που είναι να πληρώνεται μόνο ο παραγωγικός χρόνος! 

 Όσοι εξοργίζεστε κρατήσετε λίγο την οργή γιατί στον υπόλοιπο χρόνο που ο εργαζόμενος είναι στην επιχείρηση και καλύπτει θέση εργασίας, δηλαδή ο «νεκρός χρόνος» θα αντιστραφεί σε χρόνο αμοιβής του κεφαλαίου από τον εργάτη, δεδομένου ότι δεσμεύει το κεφάλαιο σε αδράνεια εξαιτίας του! Έτσι αντιστρέφεται η πληρωμή και στο τέλος θα υπολογίζονται τα διαφυγόντα κέρδη του κεφαλαίου στο νεκρό χρόνο τα οποία θα πληρώνει ο εργαζόμενος στο κεφάλαιο αναιρούμενα από την αμοιβή του εργαζόμενου στο ωράριο μπάσκετ που κάνει!

 Χαρείτε: Αν σε 8 ώρες ο παραγωγικός χρόνος του εργάτη είναι 4 ώρες τότε η αμοιβή του θα είναι μηδέν αφού το ένα θα αφαιρείται από το άλλο!

 Να δείτε που θα το παρουσιάσουν σαν δίκαιη ισότητα δικαιωμάτων κεφαλαίου- εργασίας!

 Δεν είναι για γέλιο είναι για κλάματα. Η εργατική τάξη πρέπει να φύγει από τη θέση της μαζικής αδράνειας πέραν των ηρωικών πρωτοποριών και να περάσει στη θέση του μαζικού αγώνα μέσα από την οργάνωση στα ταξικά συνδικάτα. Άλλος δρόμος σωτηρίας δεν υπάρχει. Καλό είναι να ξέρουν οι εργαζόμενοι ότι κανένας δεν θα τους σώσει από το κεφάλαιο αν οι ίδιοι δεν σώσουν τον εαυτό τους και την τάξη τους.

 

 ΤΟ ΩΡΑΡΙΟ ΜΠΑΣΚΕΤ

Εκεί που μας χρωστάγανε θα πάρουν και το βόδι!

 Απόσπασμα από άρθρο του 2012:

 «Αυτή η εφαρμογή  (του ωραρίου Μπάσκετ) θα αποκαλύψει τη γιγάντια κλοπή που κάνουν σήμερα οι εργαζόμενοι σε βάρος του κεφαλαίου. Επί πλέον, από ιστορική άποψη, θα αποκαλυφθεί ότι η εργατική τάξη χρωστά στο κεφάλαιο σωρευτικά ανά τους αιώνες, τρισεκατομμύρια και τετράκις εκατομμύρια κλεμμένες ώρες και μέρες εργασίας από τον μη παραγωγικό χρόνο τον οποίο πληρωνόταν. Αυτά με μακρόχρονη υποαμοιβή πρέπει σταδιακά στους επόμενους αιώνες να επιστραφούν στο κεφάλαιο»!!!

 

Για περισσότερα: 

https://aristeripolitiki.blogspot.com/2012/09/6-13-78-1692012.html

 

Και κόμμα των Τεμπών;

 Πολλές ιδέες για νέα κόμματα κυκλοφορούν. Το αστικό πολιτικό σύστημα αδυνατεί να παράξει εκ των ένδον ένα κόμμα της εναλλαγής με τη δεξιά και η δεξιά δεν έχει τίποτα καινούργιο για να κοροϊδέψει τον λαό.

 Πολιτική φτώχεια και αδιέξοδα στο αστικό πολιτικό τοπίο; Σιγά! Στην ουρά περιμένουν οι σωτήρες αλλά… ντρέπονται να εμφανιστούν!

 Κι όμως…

 Κάθε μέρα και πιο πολλοί επενδύουν σε ένα νέο «άφθαρτο» και «αδιάφθορο» αστικό κόμμα με την κα Μαρία Καρυστιανού. Το «άφθαρτο» και «αδιάφθορο» ως εναλλακτική της ΝΔ φαίνεται πως προτιμούν και οι ΗΠΑ δια της νέας πρέσβειρας στην Ελλάδα Kimberly Guilfoyle.

 

 Είναι προφανές ότι η άπνοια και τα αδιέξοδα της αστικής αντιπολίτευσης οδηγεί σε αναζήτηση νέων λύσεων που θα «προτιμήσουν» οι ψηφοφόροι αφού θα είναι γι΄ αυτούς άγραφο χαρτί πάνω στο οποίο μπορούν να γράψουν όλους τους νέους πόθους τους, ανεξαρτήτως τι θα γίνει αν παρ’ ελπίδα ένα τέτοιο κόμμα «από το πουθενά» πάρει κυβερνητική εξουσία κάτι μάλλον απίθανο. Στις επόμενες εκλογές όμως…

 Στον Σαμαρά δεν έχουν ελπίδα. Στον Βελόπουλο τα ίδια. Στη Ζωή που την ανεβοκατεβάζουν δοκιμάζοντας διαπίστωσαν τα μικρά κι επικίνδυνα όριά της, ο Αλέξης καθυστερεί γιατί δεν διαλύεται γρήγορα ο ΣΥΡΙΖΑ, χώρια που του δίνουν όριο μόνο τη συγκόλληση σε απομεινάρια της λεγόμενης «κυβερνώσας αριστεράς».

 Τι μένει; Το λευκό χαρτί ενός κόμματος με σαφή υπερπροβολή των «άφθαρτων» και «αδιάφθορων» αστικών αξιών που πάνω τους μπορούν να κτίσουν όσες αυταπάτες αναζητούν οι πολλαπλώς γελιοποιηθέντες ψηφοφόροι που ψάχνουν εναγωνίως νέο σωτήρα.

 Μπορεί η κ. Καρυστιανού, παρά τις σημερινές διαψεύσεις της, να σηκώσει τέτοιο φορτίο; Ο Τσιπρας πως το σήκωσε; Θα πάρει κάποια χρόνια αλλά τίποτα δεν αποκλείει να ακούσουμε αύριο την κυρία Καρυστιανού να λέει πως «μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο των φθαρμένων και χωμένων στον συστημισμό και στη διαφθορά πολιτικών κομμάτων να αποκαταστήσουν της αρχές της δικαιοσύνης και της πολιτικής εντιμότητας, είναι ‘’αναγκασμένη’’ να δημιουργήσει πολιτική κίνηση σωτηρίας της Ελλάδος»! Το πεδίο της είναι γνωστό: όλο το δυναμικό των κινητοποιήσεων των Τεμπών που δήθεν ξεπέρασε ταξικές, κομματικές και ιδεολογικές διαφορές και ενώθηκε πάνω στη «Δικαιοσύνη»!!! Σε αυτό το άρμα που φαίνεται και πολύ «πατριωτικό» μιας και είναι της μοδός ο υπεράνω όλων αταξικός και «εθνικός» αυτός όρος, χωράει κάθε πόθος και αυταπάτη.

 Αν δείτε συνάντηση Καρυστιανού - Kimperly το «σήμα» ελήφθη! Γιατί κανένας δεν έκτισε κόμμα αξιώσεων χωρίς να περάσει από την πρεσβεία των ΗΠΑ και ακόμη περισσότερο από εκείνες τις γνωστές «ανακριτικές» επισκέψεις στην Ουάσιγκτον για… «διαλέξεις» σε διάφορα λόμπι και όργανα των Αμερικανών πριν γίνει πρωθυπουργός.

 *Η πολιτική κριτική της κα Καριστιανού δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικά σπουδαία στάση της και τον αγώνα της για δικαίωση των νεκρών του εγκλήματος των Τεμπών. Και αυτό γιατί η πολιτική είναι πολύ σκληρή για να επιδέχεται συναισθηματισμούς περισσότερο από το λαοπλάνο αλατοπίπερο που μας σερβίρουν το σύστημα και τα μονοπώλια. Άλλωστε το έγκλημα των Τεμπών είναι εντελώς δεμένο με τη φύση του αστικού συστήματος διακυβέρνησης και δεν είναι «στιγμιαίο» του κ. Καραμανλή και του Μητσοτάκη όπως θέλουν κάποιοι να παρουσιάσουν, κάτι που είδαμε και με τον ΟΠΕΚΕΠΕ  και των επόμενων διαχρονικών σκανδάλων που αναμένονται αφού η κυβέρνηση ΝΔ  έφαγε τα ψωμιά της, έκανε τη βρομοδουλειά της και το σύστημα χρειάζεται νέους κήρυκες της «εντιμότητας, της δικαιοσύνης, της σταθερότητας»… δυστυχώς αυτό είναι και δεν ρωτάει καμία κ. Καρυστιανού.

  Πηγή: 

https://www.bankingnews.gr/politiki/articles/817097/xoris-nees-politikes-kiniseis-o-mitsotakis-den-borei-na-pesei-poia-einai-ta-dedomena-gia-ta-nea-kommata

 

Η σκοτεινή όψη του 13ωρου – Εργασία και Τεχνητή Νοημοσύνη

Και 16ωρο «με τη θέληση του εργαζομένου»; Σκέψεις για το γνωστό ατύχημα με αστικά λεωφορεία και πολλούς τραυματίες στη Βούλα, στις 4/7/2025, μετά 16ωρη βάρδια της οδηγού.

 Όταν τα παπαγαλάκια της εξουσίας και των μμε προπαγανδίζουν το 13ωρο «με τη θέληση των εργαζομένων» κάνουν πως δεν ξέρουν τη φθίνουσα απόδοση και της παραγωγικότητας της εργασίας καθώς και της προσοχής του εργαζόμενου κατά τη διαδικασία της εργασίας. Κάνουν πως δεν ξέρουν ότι υπονομεύουν άμεσα αλλά και μακροπρόθεσμα την εργατική δύναμη και την προσδόκιμη ηλικία της η οποία είναι αδύνατο να αναπληρωθεί με οποιαδήποτε ανταλλάγματα. 

 Η νοημοσύνη των «εργατολόγων» της προπαγάνδας: Πίσω, στο 1840!

 Αυτό που παρατήρησαν έντονα καπιταλιστές και εργάτες στο πρώτο μισό του 19^ου αιώνα, ότι μετά το 8ωρο οι αποδόσεις πέφτουν και τα ατυχήματα αυξάνουν, δεν μπορούν να το δουν σήμερα οι «επιστήμονες» εργατολόγοι της προπαγάνδας!

 Τότε οι  καπιταλιστές για  να αντιμετωπίσουν το «κακό» επιστράτευσαν πρώτα βία και απειλές για εντατικοποίηση της εργασίας (έκαναν το αντίθετο δηλαδή) και μετά το καρότο με γλίσχρες προσαυξήσεις που δεν επανόρθωναν την ζημιά στην εργατική δύναμη. Οι εργάτες, αντίθετα, προβάλλαν το απολύτως ορθό, ανθρώπινο και εργασιακό αίτημα 8 ώρες εργασία, 8 ώρες ξεκούραση και 8 ώρες ελεύθερου χρόνο. Η σύγκρουση κεφαλαίου  - εργασίας ήταν υπαρξιακή και αναπόφευκτη και σε βάθος χρόνου δικαιώθηκε η θέση των εργαζομένων.

 Σήμερα με την τεράστια αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας και τις τεχνολογικές ανακαλύψεις, ο χρόνος εργασίας μπορεί να είναι πολύ μικρότερος από το 8ωρο και πολύ πιο ποιοτικός, αφού αλλάζει ριζικά ο σωματο-πνευματικός συσχετισμός της εργασίας και η πνευματική κούραση δεν επιδέχεται εύκολη παράταση όπως η σωματική γιατί καταρρέει ή  μένει στάσιμη η ποιότητά της.

 Από την εποχή του Σικάγο μέχρι σήμερα η μάχη για το ωράριο εργασίας δείχνει ανάγλυφα την αναντιστοιχία και σύγκρουση μεταξύ αναγκαιότητας ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων και πρώτα της εργατικής δύναμης με το στενό πλαίσιο των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων που αδυνατεί να επιτρέψει την ανάπτυξή της, θυσιάζοντάς τη στην άμεση ανάγκη εξαγωγής κέρδους κάτω από την πίεση του άγριου ανταγωνισμού μεταξύ καπιταλιστικών επιχειρήσεων και οικονομιών.

 Σήμερα, αντί οι αναλυτές των μμε και οι εργατολόγοι να μετρήσουν αυτές ακριβώς τις παραμέτρους της παρατεταμένης εργασίας και να κτυπήσουν καμπάνες, σφυρίζουν αδιάφορα και επικαλούνται την «ελευθερία βούλησης» του εργαζόμενου για 13ωρο!  Αυτή η βούληση όμως μειώνει το προσδόκιμο της εργασιακής δύναμης και την υπονομεύει με πλήθος σωματικών και ψυχικών επαγγελματικών ασθενειών που προσαυξάνουν πολύ το κόστος αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης μετά την κατάρρευσή της και πετούν εκτός εργασίας εργατικό δυναμικό που η πείρα του είναι πολύ χρήσιμη στην παραγωγή και στην διαδοχή των γενεών στης εργατικής τάξης. Την ίδια ώρα οι κυβερνήσεις  αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης υπολογίζοντας ένα προσδόκιμο ζωής που όμως θα είναι προσδόκιμο ανίκανων για εργασία στα επιπλέον έτη, ικανών όμως να ζουν. Τα αδιέξοδα του καπιταλισμού εδώ είναι φανερά.

 Το κεφάλαιο αδηφάγο και σκληρό θέλει, αν είναι δυνατόν να εξαντλήσει τους  εργαζόμενους με 24 ώρες εργασία το 24ωρο, προκειμένου να πάρει σήμερα τα πάντα! Το αύριο είναι αργά γι’ αυτό!

 Υπενθυμίζουμε ότι στην εποχή της άγρας δουλείας οι δουλοκτήτες εξαντλούσαν ταχύτατα μέχρι ακραίας εξάντλησης τους δούλους σε σημείο που σύντομα να μη βγάζουν ούτε κέρδη ούτε καν το φαγητό τους και τους έδιωχναν (απελεύθεροι δούλοι) να πεθάνουν μόνοι αγοράζοντας φθηνά νέους δούλους.

 Η κατάσταση σήμερα, της «μισθωτής δουλείας» δεν μοιάζει με τη «φυσική δουλεία» αλλά ισχύουν οι ίδιες νομοτέλειες για την εξάντληση και κατάρρευση της εργατικής δύναμης όπως με τους δούλους.

 Όσο περισσότερο παρατείνεται η εργάσιμη μέρα τόσο περισσότερο μειώνεται η εργασιακή απόδοση.

 Όσο περισσότερο εξαντλείται η εργατική δύναμη μετά το όριο φυσιολογικής κατανάλωσής και διευρυμένης αναπαραγωγής της, τόσο περισσότερος χρόνος εργασιακής ζωής αφαιρείται από τον εργαζόμενο.

 Είναι εντελώς αφύσικο σήμερα να μικραίνει ο προσδόκιμος εργασιακός βίος αντί να μακραίνει. Η εσωτερική αυτή σύγκρουση στον καπιταλισμό δεν μπορεί να ξεπεραστεί παρά μόνο με τεράστιους και πολλές φορές αιματηρούς αγώνες της εργατικής τάξης να κατακτήσει δικαιώματα στην διάθεση, κατανάλωση και (ποιοτικά διευρυμένη) αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης ώστε να διασφαλίζεται η ζωή και η εργασιακή ικανότητα στα φυσικά της επίπεδα.

 Συνήθεις συνέπειες εξαντλητικού ωραρίου εργασίας:

 Ø  Ακραίες καταπονήσεις και μείωση παραγωγικότητας της εργασίας, μείωση της πνευματικής παραγωγής (επιστημονικές έρευνες, καινοτομίες κλπ).

Ø  Σταδιακή μείωση προσοχής. Ιδιαίτερα επικίνδυνο για χειριστές μηχανημάτων έργων,  μεταφορών, χημικών εργασιών, πυρομαχικών, σύνθετων αυτόματων μηχανών (ρομπότ) κίνδυνος λαθών στην κεντρική διεύθυνση, εργασιακά λάθη κλπ.

Ø  Συχνότερα ατυχήματα.

Ø  Παραλείψεις εφαρμογής κανόνων υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία, λόγω κόπωσης.

Ø  Αύξηση και εμφάνιση νέων επαγγελματικών ασθενειών.

Ø  Ψυχικές διαταραχές και στρες που μειώνουν την απόδοση. Ας θυμηθούμε τις αυτοκτονίες  στελεχών της France-Telecoms, από τα εργασιακά αδιέξοδα που τους δημιούργησε η εργοδοσία την περίοδο 2008-2009. Στην δικογραφία σημειώνονται 19 αυτοκτονίες, 12 απόπειρες αυτοκτονίας και 8 περιπτώσεις βαριάς μορφής κατάθλιψης που οφείλεται στις εργασιακές συνθήκες στην εταιρία τηλεπικοινωνιών. 

 

 

 Γιατί 13ωρο ενώ αναγγέλλεται η… «κατάργηση της εργασίας» από την τεχνητή νοημοσύνη; Η εργασία δεν εργάζεται!

 Επειδή αυθαίρετα πολλοί νομίζουν ότι με την τεχνητή νοημοσύνη (ΤΝ) θα αντικαταστήσουν τους εργαζόμενους και θα πλουτίζουν πουλώντας εμπορεύματα της ΤΝ, πολύ γρήγορα θα ανακαλύψουν ότι η ΤΝ μπορεί να παράγει άυλα προϊόντα, αλλά αυτά δεν θα αξίζουν παρά μόνο το κόστος απόσβεσης δηλαδή κλάσμα της ανταλλακτικής αξίας του λογισμικού συν το κόστος ερώτησης, ενέργειας και συντήρησης και τίποτα παραπάνω. Η ΤΝ είναι αποκρυσταλλωμένη εργασία σε λογισμικό που έγινε εμπόρευμα και μέσο παραγωγής αλλά δεν μπορεί να γίνει ζωντανή εργασία που θα εργαστεί για να παράγει νέα ανταλλακτική αξία και υπεραξία.

Να το πούμε απλά: Η εργασία δεν εργάζεται! Χωρίς νέα εργασία όμως δεν υπάρχει ούτε νέα αξία, ούτε υπεραξία, ούτε κεφάλαιο το οποίο υπάρχει μόνο δια της υπεραξίας.

 Η εκδίκηση. Πως οι ανεπτυγμένες παραγωγικές δυνάμεις παγιδεύουν το κεφάλαιο και τις ξεπερασμένες παραγωγικές σχέσεις του

 Με αυτό τον τρόπο είναι φανερό πως οι παραγωγικές δυνάμεις παγιδεύουν το κεφάλαιο λόγω αδυναμίας των παραγωγικών σχέσεων του να τις αφήσουν ελεύθερες να αναπτυχθούν. Η αντίθεση αυτή θα διαρκεί μέχρι η εργατική τάξη να ανατρέψει την αστική τάξη και μαζί τις καπιταλιστικές παραγωγικές σχέσεις που επιβάλει. Το αντίθετο είναι ιστορικά αδύνατο και αν συμβεί θα είναι προσωρινό όπως η ανατροπή της 1^ης γαλλικής δημοκρατίας και του πρώτου σοσιαλισμού του 20^ου αιώνα.

 Αφού οι «αναλυτές» δεν μπορούν να μας πουν γιατί ενώ έρχεται η ΤΝ που δήθεν ακυρώνει την εργασία και την εργατική τάξη, οι καπιταλιστές νομοθετούν το 13ωρο, τότε ας μη πουν τίποτα. Γιατί αν δεν βγάλουν «νέο αίμα» από  ζωντανή εργασία των εργαζομένων, υπεραξία δεν υπάρχει κεφάλαιο δεν υπάρχει. Αντιθέτως με το 13ωρο προσδοκούν φθηνότερη και πολύωρη εργασία για περισσότερη υπεραξία. Ξέρουν πολύ καλύτερα από τον καθένα ότι υπεραξία από την ΤΝ δεν υπάρχει γιατί η παρελθούσα εργασία δεν εργάζεται, απλώς μεταβιβάζεται στα νέα προϊόντα. Πιάνονται στη δική τους φάκα οι καπιταλιστές δηλαδή.

 Πόσο αξίζει ένα ψάρι;

 Υπάρχει το παράδειγμα της «φυσικής νοημοσύνης» για να καταλάβουμε την ΤΝ.

 Η θάλασσα είναι ένα τεράστιο εργαστήριο παραγωγής απίστευτων αξιών χρήσης και χωρίς αυτά μπορεί να μην υπήρχαμε. Όταν όμως της παίρνουμε ένα ψάρι δεν την πληρώνουμε. Είναι τζάμπα! Γιατί; Γιατί δεν εργάστηκε ανθρώπινη δύναμη για να  παραχθεί.  Μόνο αυτή η εργασία λογίζεται στις ανταλλαγές.

 Παλιότερα θυμάμαι για την εύρεση τετραγωνικής ρίζας ήθελες ώρες μάθησης και ώρες επίλυσης. Σήμερα με ένα κλικ στο κομπιουτεράκι των 10€ έχεις την τετραγωνική ρίζα κάθε αριθμού σε χρόνο μηδέν. Πόσο αξίζει η τετραγωνική ρίζα; Όσες ώρες εργασίας αντιστοιχούν στην πρώτη περίπτωση και όση αξία μεταβιβάζει το κομπιουτεράκι του σε κάθε μια από τα δισεκατομμύρια τετραγωνικών ριζών που μπορεί να δώσει, στη δεύτερη, δηλαδή σχεδόν μηδέν. Ο νέος σήμερα δεν μπορεί να απαιτήσει πληρωμή για εύρεση τετραγωνικής ρίζας αφού δε δούλεψε και ο παλιός δεν την παραδίδει αν δεν πληρωθεί για τον χρόνο εργασίας του. Το αυτό συμβαίνει και με την ΤΝ!

 Έτσι λοιπόν  στην ανταλλαγή εμπορευμάτων οι αγοραστές πληρώνουν μόνο την εργασία μας για την παραγωγή συν απόσβεση της αξίας - εργασίας των εργαλείων πχ βάρκα, δίκτυα κλπ, όχι όμως  την «εργασία» της θάλασσας. Κατ’ αντιστοιχία η ΤΝ θα μεταβιβάσει (απόσβεση) στα προϊόντα της μέρος της αρχικής ανταλλακτικής αξίας – εργασίας που κατασκευάστηκε  και ο καπιταλιστής ή ο ιδιοκτήτης της μόνο αυτό δικαιούται να απαιτήσει αν το πουλήσει γιατί κανένας δεν θα έχει εργαστεί για το προϊόν της ΤΝ παρά μόνο οι πρώτοι κατασκευαστές της που στην περίπτωση των ψαριών  είναι η θάλασσα! Και ως γνωστό τα εμπορεύματα πωλούνται στην αξία παλιάς εργασίας που μεταβιβάστηκε σε αυτά συν της νέας εργασίας που προστέθηκε με κατανάλωση νέας εργατικής δύναμης, δηλαδή της συνολικής πραγματικής εργασίας.

Αν ο ψαράς πιάσει ένα ψάρι πληρώνεται για την δουλειά του.

Αν η ΤΝ παράγει ένα ηλεκτρονικό ψάρι αυτό θα αξίζει μόνο το κλάσμα της ανταλλακτικής αξίας εργασίας όταν παράχθηκε μια φορά.

  Αξία χρήσης και αξία ανταλλαγής

Το οξυγόνο της ατμόσφαιρας αξίζει μαζί με τον ήλιο και τη γη, τη ζωή όλης της ανθρωπότητας. Η αξία χρήσης του ανυπολόγιστη! Η αξία ανταλλαγής του μηδέν. Δηλαδή μόνο η αξία ανταλλαγής μπορεί να έχει αξία στον καπιταλισμό. Γι’ αυτήν υπάρχει!

Μονοπώλια και ο νόμος της αξίας

 Η ΤΝ δεν παράγει νέες αξίες ανταλλαγής (ενώ παράγει αξίες χρήσης) απλώς μεταβιβάζει την υπάρχουσα σε αυτήν αξία στα προϊόντα της. Η ανταλλακτική αξία 1 εκ. προϊόντων της ζωής της ΤΝ που η ανταλλακτική τιμή της ήταν 1 εκ. ευρώ, είναι 1€ το καθένα. Αν κάποιος το μεταφέρει σε πελάτη θα πάρει μόνο 1€ συν τα μεταφορικά. Δηλαδή η νέα αξία που μπορεί να προστεθεί είναι της υπηρεσίας μεταφοράς όπως του ψαριού είναι της αξία ψαρέματος και μεταφοράς μόνο. Οι τιμές μάλιστα αυτές δεν μπορεί να είναι αυθαίρετες αλλά να αντανακλά την κοινωνικά αποδεκτή αναγκαία εργασία, διαφορετικά δεν τα αγοράζει ο πελάτης.

 Τα μονοπώλια μπορούν βέβαια να παραβιάσουν, αλλά όχι να καταργήσουν το νόμο της αξίας και της υπεραξίας. Οι συνεχείς κρίσεις υπερσυσσώτευσης κεφαλαίου οδηγούν και τα μονοπώλια σε πειθαρχία στο νόμο της αξίας με τον  μηδενισμό οριακών κεφαλαίων που δεν αντανακλούν πραγματική αξία. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις δικτατορικής επιβολής τιμής για κάτι που είναι δωρεάν και χωρίς αξία παραγωγής εργασίας και ανταλλακτικής αξίας πχ ήλιος, αέρας, νερό βροχής κλπ.

 Τέτοιες μονοπωλιακές καταληστεύσεις της κοινωνίας και των λαών αποτελούν αιτίες δημιουργίας βαθιών κρίσεων του συστήματος οι οποίες παράγουν αποσταθεροποίηση και επαναστατικές καταστάσεις και θέτουν θέμα ύπαρξης στον καπιταλισμό.

 Το ξέρουν οι καπιταλιστές. Αλλά όταν στο όνομα του άμεσου κέρδους οι καπιταλιστές πουλάνε τη μάνα τους και το σχοινί με το οποίο θα τους κρεμάσουν, προκειμένου να πάρουν το τελευταίο κέρδος, τότε μπορούμε να πούμε ότι «με το κεφάλαιο όλα είναι δυνατά»!

 

 Η τεχνητή νοημοσύνη είναι ένα τέλειο μέσο ανάπτυξης στον σοσιαλισμό. Είναι ένα φυλακισμένο μέσο στην υπηρεσία της άρχουσας τάξης στον καπιταλισμό.

 Πηγές:

 -Σύγκρουση λεωφορείων στη Βούλα: 16 ώρες σε υπηρεσία η οδηγός – Τα έγγραφα με τις βάρδιες

https://www.ieidiseis.gr/ellada/530401/trochaio-me-ta-leoforeia-sti-voyla-16ori-vardia-eiche-i-gynaika-odigos-poy-echase-tis-aisthiseis-tis/

 

-Ξεκινάει η δίκη για τις αυτοκτονίες 30 εργαζομένων σε γαλλική εταιρεία τηλεπικοινωνιών

https://www.iefimerida.gr/kosmos/gallia-i-france-telecoms-kai-oi-aytoktonies

 

 Κουΐζ πολιτικής οικονομίας

Η αξία του εμπορεύματος με τα ρομπότ

 ή, τα δύσκολα για τους νεοφιλελεύθερους και νομπελίστες του καπιταλισμού

http://aristeripolitiki.blogspot.com/2020/01/blog-post_26.html

  

Η τεχνητή νοημοσύνη και ο τρόμος των καπιταλιστών στο πέναλτι

http://aristeripolitiki.blogspot.com/2023/06/blog-post.html

 

Ο ρόλος της ηλεκτρονικής και του αυτοματισμού στον κεντρικό σχεδιασμό στον σοσιαλισμό, δείτε «Ψηφιακή τεχνολογία. Στην υπηρεσία ποιών;» κεφάλαιο 23

http://aristeripolitiki.blogspot.com/2021/01/blog-post.html

 

*Επειδή οι συνοπτικές αναφορές περιέχουν τον κίνδυνο παραγωγής στρεβλών αντιλήψεων για το θέμα, όσοι θέλουν πραγματική γνώση του αντικειμένου πρέπει να προσφύγουν στο «Κεφάλαιο» του Κ. Μαρξ (ιδίως στον 1^ο τόμο) και στα κεφάλαια για το νόμο της αξίας και της παραγωγής υπεραξίας. Δύσκολο, αλλά όποιος δεν ανεβάζει το επίπεδο σκέψης και ανάλυσης στο ελάχιστο της μαρξιστικής διαλεκτικής σκέψης και γνώσης, δεν μπορεί να μπει στο βάθος των γεγονότων και της πραγματικότητας.  

Η ΤΝ στον καπιταλισμό, δεν διαφέρει σε τίποτα, ως καπιταλιστική σχέση ιδιοκτησίας μέσων παραγωγής, από τις μηχανές παραγωγής του 18^ου ή του  20^ου αιώνα. Χωρίς γνώση των νόμων της αξίας όμως δεν μπορεί να γίνει κατανοητό με αποτέλεσμα να παράγονται μεταφυσικές αντιλήψεις για παραγωγή νέων αξιών ανταλλαγής χωρίς νέα εργασία!

 

 

Εργασιακό Νομοσχέδιο. Η ζωή των εργατών εν τάφω…

Όποιος ξαναπεί τις απεργίες και τις διαδηλώσεις εργαζομένων «επαναστατική γυμναστική» θα αξίζει το γενικό φτύσιμο! Τέτοιες υποτιμήσεις των αγώνων των εργαζομένων και του μαχητικού συνδικαλισμού κατάφεραν και αδρανοποίησαν τους εργαζόμενους. Τους εγκλώβισαν σε αυταπάτες περί κομματικών λύσεων σωτηρίας μέσα από τις κάλπες, τους έταξαν αυτά που χωρίς αγώνα και θυσία ποτέ δεν δίνονται, τους έβαλαν να πιστεύουν ότι η ΕΕ θα τους προστατέψει με τις «αξίες της» και με τις αυστηρές… «προστασίες» των δικαιωμάτων των εργαζομένων και τους κατάντησαν εξαρτημένα έρμαια, τους αφαίρεσαν τα δικαιώματα και κατέληξαν σήμερα να βλέπουν τους νόμους και τις Οδηγίες να τους ισοπεδώνουν και νομίζουν πως είναι για το καλό τους! Ζόμπι ακίνητα μπροστά στο θάνατο των δικαιωμάτων τους είναι.

 

  Και το έγκλημα είναι συνεχές με ένα κράτος που έχει συνέχεια και με έναρξη της μεγάλης επίθεσης από το 1992 με τη συνθήκη του Μάαστριχτ και τη «Λευκή Βίβλο» που τα ψήφισαν σούμπιτα όλα τα κόμματα του «ευρωπαϊκού Τόξου» δεξιά, «σοσιαλιστικά». «αριστερά», πλην ΚΚΕ, τα οποία πανηγύρισαν όταν στις εκλογές του 1993 γιατί έλαβαν το 95,46% θεωρώντας πως ο λαός και η εργατική τάξη  ενέκριναν την ταφή των δικαιωμάτων τους!

 Από τότε δεν υπάρχει κανένα αθώος των σημερινών αντεργατικών εγκλημάτων. Στα περί 13ώρου που από την κυβέρνηση Σύριζα μέχρι τον Άδωνι και την Κεραμέως κινείται σαν τον χάροντα κατά του τρίπτυχου 8ώρου των απεργών του Σικάγο, όλοι συνέβαλαν στο θάνατό του για να γυρίσουμε πιο πίσω στο, 1840! Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Το 13ωρο είναι έγκλημα σκέτα – νέτα. Να χαίρεστε τα κόμματα του… 1840!

 Και σήμερα ποια δικαιώματα έμειναν στον εργαζόμενο; Α, αν έχει αντίρρηση να μπορεί «να περάσει από το λογιστήριο»!

 Αν η εργατική τάξη δεν εγκαταλείψει τα κόμματα που καρατομούν τα δικαιώματά της με την ψήφο της και το λένε σωτηρία, κανένα μέλλον δεν έχει.

 Μόνο η συλλογική οργάνωση στα ταξικά και ανυπότακτα συνδικάτα και όχι στα ξεπουλημένα, είναι δυνατόν να σταματήσουν αυτή την επέλαση και να διεκδικήσουν ξανά δικαιώματα ζωής ανθρώπου.

 Τέρμα οι δικαιολογίες, χάνεται η ζωή των επερχόμενων γενεών της εργατικής τάξης. Αν δεν υπάρξει μαχητική αντίδραση μπορεί να τις οδηγήσουν με νέες «Οδηγίες» στο 1740!

 *Και μια και το νομοσχέδιο πουλάει εκδούλευση περί μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας στην Εργασία, μέτρα υπάρχουν από πάντα και δεν τα τηρούν από πάντα! 4 εργάτες νεκροί την περασμένη εβδομάδα!

 **Το 8ωρο στην Ελλάδα ψηφίστηκε κάπου το 1920. Πως ήρθαν έτσι τα πράγματα και το 2015 γυρίσαμε στο 13ωρο του 1840; Μη μοιρολατρείτε, αγωνιστείτε. Μόνο έτσι θα αλλάξει η πορεία.

 Δείτε το νομοσχέδιο ωραιοποιημένο!

 https://www.taxheaven.gr/news/71086/neo-ergasiako-nomosxedio-katarghsh-biblioy-adeiwn-ethsioy-pinaka-adeiwn-ethsioy-pinakas-proswpikoy-eykoles-kai-grhgores-proslhpseis

 

Ποιος σκότωσε το 8ωρο;

Πώς κατάντησε, γιατί για κατάντια πρόκειται, το ζητούμενο 8ωρο των εργατών του Σικάγο του 1886 σε 13ωρο του 1840 και, ώ του θαύματος και του  21^ου αιώνα;

 Φταίνε μήπως:

-Οι δολοφονημένοι από τότε εργάτες του κόσμου ζητώντας ψωμί, μόρφωση και ανάπαυση;

-Οι κομμουνιστές;

-Οι Σοβιετικοί που καθιέρωσαν από το 1929 το 35ωρο στις νέες βιομηχανίες;

-Οι 200 της Καισαριανής;

-Οι εργαζόμενοι «εθελοντικά»;

 Όχι, αυτοί ήταν είναι και θα είναι τα θύματα μέχρι…

 Μήπως;

-Αυτοί που κατάργησαν την ακατάργητη πάλη των τάξεων;

-Οι δημοκράτες που εκλέγονται με δημοκρατικές εκλογές;

-Η Ευρώπη των αρχών και των αξιών…

 Όχι γιατί… δεν υπάρχει!  'Ολοι αυτοί επιβάλουν το 13ωρο «μόνο» «εθελοντικά» και με το νόμο! Το εξαφανίζουν κάνοντάς το ευέλικτα κομμάτια με αιματηρές διαιρέσεις! Αν δεν αρέσει στους εργαζόμενους ας ψάξουν εργοδότες του 4ωρου, του 4ήμερου, του μεροκάματου της πείνας…

  Μάλιστα! Ο κόσμος ανάποδα!

 Μια κυρίαρχη (αστική) τάξη επέβαλε τη δικτατορία του κεφαλαίου ως μοναδικό οδηγό του κόσμου! Επέβαλε στους λαούς κυβερνήσεις της βαθιάς θέλησή του, «δημοκρατικά» ή δικτατορικά με όργανα κράτος, μπιστικούς, πολιτικούς και «φιλόσοφους» που όλοι παρουσιάζουν την καπιταλιστική κόλαση για παράδεισο! Και οι λαοί αν δεν το πιστέψουν μαύρες μέρες τους περιμένουν.

 Πρωτοπόρος σε αυτή την εξαχρείωση εργασιακών ηθών και ωραρίων και στη μετατροπή του ονείρου των τριών 8ωρων  του Σικάγο σε εφιάλτη του 13ωρου καθώς και η διδασκαλία ότι οι λαοί οφείλουν να μάθουν ότι ζουν για να δουλεύουν και δεν δουλεύουν για να ζουν ως άνθρωποι, είναι «η Ευρώπη των Αρχών και των Αξιών» και οι Οδηγίες της!

 Στην Ελλάδα όλες οι κυβερνήσεις «αγωνίζονταν» να… μειώσουν τα βάρη της εργασίας και να… μικρύνουν το ωράριο των μισθωτών εργαζομένων…. αυξάνοντας «ευέλικτα» τις ώρες εργασίας, ώστε να μπορεί να φτάσει από το φανταστικό 8ωρο στο πραγματικό 13ωρο!

 

 Αν ψάξετε να βρείτε τον ένοχο… δεν υπάρχει!!!

 Η ΕΕ το έκανε «εθελοντικό» της καλής θέλησης του εργοδότη και  οι κυβερνήσεις το έντυσαν με το πανηγυρικό «11ωρο ανάπαυσης»! Ο Αδωνις μας είπε ότι έφταιγε ο Τσίπρας! Ο Τσίπρας «δεν ήξερε» τίποτα πέρα από μια κάποια Οδηγία του δημοκρατικού Ευρωκοινοβουλίου και της ΕΕ που την νομοθέτησε ως υπεράνω εθνικού Δικαίου, την οποία όμως «δεν θα εφάρμοζε» (!!!), οι εργοδότες δεν το ξέρουν αφού το 13ωρο έχει μετά… ρεπό που αν είναι ημέρας το 13ωρο γίνεται ως δια μαγείας… εξαμισάωρο! (13:2=6,1/2)! Θαύμα, θαύμα εργάζονται μόνο 6,1/2 ώρες!!! Και πάει λέγοντας.

 Αυτός ο κόσμος της δικτατορίας του κεφαλαίου που μας συστήνεται είτε ως δημοκρατία των λαών, των χωρών, της Ευρώπης, της Δύσης κλπ, είτε ως σωτήρια δικτατορία του Έθνους είναι η αιτία. Γιατί όσες κυβερνήσεις και αν αλλάξουν ποτέ η δικτατορία του κεφαλαίου δεν αλλάζει.

 Κι έτσι ένας μόνο δρόμος υπάρχει. Η καθημερινή μάχη για δικαιώματα σήμερα και  ατελείωτες μάχες μέχρι να φτάσουν οι λαοί να ανατρέψουν και τη δικτατορία του κεφαλαίου και τις κυβερνήσεις του και τους νόμους και οδηγίες του, τα οποία είναι αποτέλεσμα της δήθεν ελεύθερης βούλησης των θυμάτων του.

 Η αφορμή για το σχόλιο; Ένας «καλός» εθνικός σκοπός των ενωμένων ευρωπαϊκών κρατών: Τα ατελείωτα μερόνυχτα εργασίας στα πολεμικά εργοστάσια της ΕΕ! Τα μερόνυχτα των εργατών που μετά τη «βάρδια» θα στρατευθούν για να πέσουν κάτω από τα όπλα των εργασιών τους!

 Για το καλό μας!

  

 «ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ» ΤΗΣ ΕΕ

13 ώρες δουλειάς τη μέρα, «αδειοδοτήσεις» fast track και επικίνδυνα χημικά μέσα στις πόλεις για τα πολεμικά σφαγεία!

 «Θέλουμε να συνεργαστούμε με τις κυβερνήσεις και τους κοινωνικούς εταίρους για το εάν είναι απαραίτητο να εξεταστεί η Οδηγία για τον Χρόνο Εργασίας όσον αφορά το στρατιωτικό προσωπικό για την υποστήριξη της αμυντικής ετοιμότητας».

Αυτά είπε την περασμένη Τρίτη (17/6/2025) σε συνέντευξη Τύπου ο επίτροπος της ΕΕ για την Άμυνα και το Διάστημα, Αντριους Κουμπίλιους, δίνοντας το σήμα για το ακόμα μεγαλύτερο ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου με βάση τις άθλιες Οδηγίες της ΕΕ, που οδηγούν σε 13 ώρες δουλειάς τη μέρα, αυτήν τη φορά για τα πολεμικά σφαγεία και για να «πιάσουν τόπο» οι επενδύσεις των καπιταλιστών στην πολεμική οικονομία.

………./

 

 

Πηγή είδησης:

Ριζοσπάστης, 20/6/2025

https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=20/6/2025&id=20093&pageNo=16

 «ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ» ΤΗΣ ΕΕ

13 ώρες δουλειάς τη μέρα, «αδειοδοτήσεις» fast track και επικίνδυνα χημικά μέσα στις πόλεις για τα πολεμικά σφαγεία!

«Ενα το κρατούμενο» λοιπόν για την αύξηση των εξοπλισμών και συνολικά τη στροφή στην πολεμική οικονομία είναι η ένταση της εκμετάλλευσης και η δουλειά ήλιο με ήλιο, με την ΕΕ να ετοιμάζεται γι' αυτόν τον σκοπό να αξιοποιήσει και να επεκτείνει όλο το αντεργατικό οπλοστάσιό της, π.χ. με την Οδηγία 2003/88/ΕΚ «για την οργάνωση του χρόνου εργασίας», που αποτελεί τη νομοθετική βάση επί της οποίας οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών, όπως αυτή της ΝΔ, οικοδομούν σκληρούς αντεργατικούς νόμους που προωθούν «ευέλικτες» μορφές εργασίας, ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου, διάλυση των Συλλογικών Συμβάσεων, γενίκευση της εργολαβικής εργασίας, χτύπημα στη συνδικαλιστική δράση και στο δικαίωμα στην απεργία.

Τα παραπάνω ειπώθηκαν στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου που έδωσαν οι Κουμπίλιους, Ντομπρόβσκις (εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υπεύθυνος για την Οικονομία) και η εκτελεστική αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Χ. Φιρκούνεν, παρουσιάζοντας την πρόταση της Κομισιόν για την απλούστευση και επιτάχυνση των επενδύσεων στην ΕΕ για την Αμυνά της («Γενικό Πλαίσιο Αμυντικής Ικανότητας» - «Defence Readiness Omnibus»).

«Τα χρήματα από μόνα τους δεν αρκούν»

Πρόκειται για ένα πλέγμα μέτρων και νομοθετημάτων που στόχο έχουν να βγάλουν κάθε εμπόδιο από το διάβα της πολεμικής οικονομίας και των επενδύσεων των καπιταλιστών στους εξοπλισμούς, αφού όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε από τον Ντομπρόβσκις, «η πρωτοβουλία της Επιτροπής "ReArm Europe Plan / Readiness 2030" θα βοηθήσει στην κινητοποίηση ενός πρωτοφανούς όγκου πόρων: Εως και 800 δισεκατομμύρια ευρώ για πρόσθετες αμυντικές δαπάνες κατά τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Αλλά η επένδυση από μόνη της δεν είναι αρκετή. Η πρόκλησή μας δεν είναι απλώς να ξοδέψουμε περισσότερα, αλλά και να λάβουμε περισσότερα γι' αυτά που ξοδεύουμε».

'Η με τα λόγια του Κουμπίλιους, «τα χρήματα από μόνα τους δεν αρκούν, αν η παραδοσιακή γραφειοκρατία - η οποία ίσως είναι κατάλληλη σε καιρό ειρήνης - σκοτώσει τις βιομηχανικές προσπάθειες για αύξηση της παραγωγής. Τώρα χρειαζόμαστε κανόνες που θα δώσουν στη βιομηχανία, στις Ενοπλες Δυνάμεις και στους επενδυτές ταχύτητα, προβλεψιμότητα και κλίμακα».

Εξηγώντας τι σημαίνει αυτή η παραπάνω «επιστροφή», η Φιρκούνεν μίλησε για «τρία ισχυρά οφέλη» από την απλούστευση των διαδικασιών: Το ξεκλείδωμα των «τεράστιων οικονομικών κλίμακας» που προσφέρουν μεγάλη αγορά και σίγουρα κέρδη, τη «μείωση της εξάρτησης από προμηθευτές εκτός ΕΕ», τώρα που και οι συμμαχίες των καπιταλιστών κλυδωνίζονται, και την «υποστήριξη της ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Τεχνολογικής και Βιομηχανικής Βάσης μας. Είναι ένα win-win: Ισχυρότερες άμυνες, μεγαλύτερη ανεξαρτησία και μια πιο ισχυρή ευρωπαϊκή οικονομία», όπου «μονά - ζυγά» κερδισμένοι είναι οι καπιταλιστές.

Ολα αυτά με φόντο τα πολεμικά παραληρήματα και τα όσα λένε τα αστικά επιτελεία και επανέλαβε ο Κουμπίλιους, αναπαράγοντας τα λόγια του γγ του ΝΑΤΟ, Ρούτε, πως «δεν βρισκόμαστε σε πόλεμο, αλλά σίγουρα δεν βρισκόμαστε ούτε σε ειρήνη» και πως «πρέπει να καταλάβουμε ότι ο τρόπος σκέψης μας μέχρι τώρα έχει μόνο δύο κατηγορίες: Καιρό ειρήνης ή καιρό πολέμου. Ετσι είναι δομημένοι και οι κανονισμοί μας. Είναι μια λανθασμένη προσέγγιση».

Ολα στην «ποδιά» της πολεμικής οικονομίας

Με βάση το «Γενικό Πλαίσιο» που παρουσιάστηκε, κυριολεκτικά όλα πέφτουν στην «ποδιά» της πολεμικής οικονομίας. Οι προτάσεις προβλέπουν:

Καθεστώς ταχείας αδειοδότησης για στρατιωτικά έργα. Συγκεκριμένα, οι διαδικασίες αδειοδότησης - ακόμα κι αυτές που, όπως λέγεται, μπορεί προηγουμένως να διαρκούσαν «αρκετά χρόνια» - προβλέπεται ότι πλέον δεν θα ξεπερνούν τις 60 ημέρες! Μέσα σε αυτό το χρονικό πλαίσιο οι αρχές θα πρέπει να έχουν απαντήσει θετικά ή αρνητικά, αλλιώς η απάντηση ...θα θεωρείται θετική, με ό,τι αυτό σηματοδοτεί σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και γι' αυτές τις ελάχιστες προϋποθέσεις - φύλλα συκής, από την ασφάλεια της ζωής και της υγείας των εργαζομένων έως την προστασία του περιβάλλοντος. Μέχρι και το πλαίσιο σχετικά με το τι θα θεωρείται απαγορευμένο όπλο αναθεωρείται, με το πρόσχημα ...αντιμετώπισης της γραφειοκρατίας! Κυνικά εξάλλου ο Κουμπίλιους, περιγράφοντας το πώς πέφτουν ακόμα και αυτά τα φύλλα συκής που συμπυκνώνονται στα λεγόμενα «κριτήρια βιωσιμότητας» των επενδύσεων (ESG - υποτίθεται το πόσο συμβατές είναι οι επενδύσεις με τα εργασιακά δικαιώματα, το περιβάλλον, τη «διαφάνεια και λογοδοσία» κ.ο.κ.), έλεγε στη συνέντευξη Τύπου: «Τέλος οι αντιπαραθέσεις με τα κριτήρια ESG. Η Αμυνα είναι συμβατή με τα κριτήρια βιωσιμότητας, όπως κάθε άλλος τομέας. Τέλος οι αντιπαραθέσεις σχετικά με το τι θεωρείται αμφιλεγόμενο όπλο στο πλαίσιο του ESG. Καταρτίζουμε μια σαφή λίστα "απαγορευμένων" όπλων. Οι επενδυτές θα γνωρίζουν τι να αποφεύγουν αν θέλουν να πληρούν τα κριτήρια ESG. Το InvestEU προσαρμόστηκε έτσι ώστε να καλωσορίζει, όχι να απορρίπτει βιώσιμα αμυντικά έργα. (...) Θέλουμε να απελευθερώσουμε κεφάλαια για την ασφάλεια και την ειρήνη. Η χρηματοδότηση της Αμυνας δεν μπορεί πλέον να θεωρείται αμφιλεγόμενη».

Χαρακτηριστικά είναι όσα προβλέπονται σχετικά με τους κανονισμούς για τα χημικά προϊόντα, οι οποίοι αναθεωρούνται, προβλέποντας μια σειρά «εξαιρέσεις» για να καλύπτουν τις στρατιωτικές ανάγκες! Κατά τον Κουμπίλιους, «θέλουμε να επιβεβαιώσουμε ότι η δημόσια ασφάλεια, το υπερισχύον δημόσιο συμφέρον και η κρίση (σ.σ. που είναι λόγοι για τις "εξαιρέσεις" στην περιβαλλοντική νομοθεσία) περιλαμβάνουν την αμυντική ετοιμότητα. (...) Θέλουμε η χημική μας νομοθεσία να λαμβάνει υπόψη την Αμυνα, επειδή η αμυντική μας ετοιμότητα βασίζεται σε χημικές ουσίες για εκρηκτικά και πυρομαχικά. Θέλουμε να διατηρήσουμε τη διακριτική ευχέρεια των κρατών - μελών να χρησιμοποιούν εξαιρέσεις και θέλουμε να απλοποιήσουμε τη χρήση εξαιρέσεων στην Αμυνα. Οχι μόνο κατά περίπτωση, αλλά και για την αμυντική βιομηχανία γενικότερα». Με δυο λόγια, «και τα σκυλιά δεμένα» για επικίνδυνα χημικά και εκρηκτικές ύλες κάθε είδους, μια ανάσα από τους τόπους κατοικίας και τις δουλειές εκατομμυρίων εργαζομένων, την ώρα μάλιστα που τα απανωτά περιστατικά προειδοποιούν για το ενδεχόμενο βιομηχανικών ατυχημάτων μεγάλης κλίμακας, ενώ και αυτές οι υποδομές γίνονται πλέον στόχοι των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Παράλληλα, το Πλαίσιο προβλέπει μείωση του «διοικητικού φόρτου στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Αμυνας (ΕΤΑ) για τους αιτούντες και τους συμμετέχοντες», όπως και διευκόλυνση των ουκρανικών ομίλων. Στο φόντο αυτό, άλλωστε, προτείνεται και η δημιουργία «Ενιαίων Σημείων Επαφής στα κράτη - μέλη για την αμυντική βιομηχανία», με τα αστικά κράτη και την ιμπεριαλιστική Ενωση να σπεύδουν να βάλουν όλους τους μηχανισμούς τους στην υπηρεσία του πολέμου. Οπως λέγεται, όλα αυτά θα έχουν στόχο τη «διευκόλυνση των προμηθειών, ενθαρρύνοντας τις κοινές αγορές και αύξηση των ορίων των συμβάσεων, επιταχύνοντας έτσι τις διασυνοριακές μεταφορές αμυντικών προϊόντων», επιχειρώντας να συμβιβάσει και τους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της ΕΕ σχετικά με τη μοιρασιά της «πίτας».

Τέλος, τα νομοθετικά μέτρα που προτείνει η Κομισιόν προβλέπουν «διευκρίνιση της εφαρμογής των υφιστάμενων κανόνων σε ολόκληρη την ΕΕ, όπως η νομοθεσία περί ανταγωνισμού» και «βελτίωση της πρόσβασης στη χρηματοδότηση μέσω της απλοποίησης των κριτηρίων επιλεξιμότητας του InvestEU», με τους λαούς να πληρώνουν ακριβά και τα νέα δάνεια και λοιπά «πακέτα» που θα παίρνουν με «fast track» διαδικασίες τα μονοπώλια. Ενδεικτικά για το πόσο τα περί «ελεύθερης αγοράς» πάνε περίπατο, αλλά και πόσο «προοδευτικές» είναι οι προτάσεις για κρατικοποιήσεις και κρατικές ενισχύσεις στο πλαίσιο του καπιταλισμού, είναι και τα όσα είπε ο Κουμπίλιους, ότι «θέλουμε οι κανόνες ανταγωνισμού μας να μην εμποδίζουν την αμυντική μας ετοιμότητα. Δίνουμε σαφή καθοδήγηση για το πώς θα αντιμετωπίσουμε τις συγχωνεύσεις και τις κρατικές ενισχύσεις στην αμυντική βιομηχανία», δίνοντας σήμα για την ολόπλευρη στήριξη του αστικού κράτους, εν ανάγκη και με κρατική συμμετοχή κάθε είδους.