Η πείνα που μας απειλεί, η βία των λαών και ο «Κεμάλ»

Ο πόλεμος της Ουκρανίας σήκωσε και πάλι τα δρεπάνια των ιμπεριαλιστών και των πολυεθνικών τους για να αρπάξουν τον πλούτο των λαών και τις ζωές τους ακόμη.

 Ένα παγκόσμιο σύστημα επί 32 χρόνια παίρνει καθημερινά πίσω όλες τις μικρές και μεγάλες κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των λαών που επιτεύχθηκαν εδώ και 150 χρόνια. Ακόμη και στο ωράριο εργασίας πήγαμε στο 1840!

 

 Τα τελευταία χρόνια μια με την οικονομική κρίση, μια με την πανδημία, μια με τον πόλεμο, το μόνο που γίνεται είναι να φτάσουν να αφανίζουν ακόμη και άμεσα βιοποριστικά στοιχεία από τους λαούς. Αυτό το 1% των πλουσίων που κατέχει περισσότερο πλούτο από το 99% του κόσμου, έχει άφθονο χρήμα να βγάζει Μητσοτάκηδες, Πούτιν και Μπάιντεν για να ανεβαίνουν στο σβέρκο των λαών είτε με την ψήφο τους είτε με τη βία, καμία σημασία δεν έχει για τους πεινασμένους.

 Οι απίστευτες ανατιμήσεις των ειδών βιοπορισμού άρχισαν από το 2021 όταν δόθηκε αορίστως(;), από τα βάθη των παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών οργανισμών της δικτατορίας του κεφαλαίου, ότι «πάμε να τους πάρουμε και το σκαλπ ακόμη και με πόλεμο»!

 Πικρές αλήθειες για τους λαούς, αλλά αλήθειες. Αλυσοδεμένοι και υποταγμένοι, άλλοι κάνουν την υποταγή φιλοσοφία και τρέχουν να αποδείξουν πόσο «πρόθυμοι» είναι, άλλοι στη γωνιά, στα καταφύγια, στον αποκλεισμό  τρέμουν την επέλαση των βαρβάρων, άλλοι γίνονται "δοξασμένο" «κρέας για τα κανόνια» των ιμπεριαλιστών και άλλοι, ελάχιστοι, παίρνουν ξανά τους δρόμους του αέναου ταξικού αγώνα. Αυτοί οι τελευταίοι είναι η ελάχιστη μειοψηφία των λαών που πάντα τραβούσε την ιστορία προς τα μπρος, αντιμετωπίζοντας πανίσχυρες ταξικές εξουσίες, απίστευτη χλεύη, διώξεις, βασανιστήρια εκτελέσεις, θάνατο.

 Μετά, οι υποταγμένοι που έκαναν την υποταγή φιλοσοφία με την καθοδήγηση των κονδυλοφόρων και καθοδηγητών της εξουσίας, εφορμούν εναντίον αυτής της μειοψηφίας ηρώων αγωνιστών με κάθε είδους συκοφαντία για να μη χάσουν τα ψίχουλα της υποταγής. Έτσι ήταν ο κόσμος πάντα, έτσι θα είναι πάντα. Μικρές μειοψηφίες καταδικασμένες από τις εξουσίες άνοιγαν το δρόμο για να καταλάβουν οι λαοί τη δύναμή τους και να αποτινάξουν τις εκμεταλλευτικές εξουσίες. Ποτάμια το αίμα στους δρόμους της κοινωνικής απελευθέρωσης και εξέλιξης. 

  Όχι δεν θα βάλω ένα αντάρτικο, επαναστατικό ή… κομμουνιστικό τραγούδι για να το πω. Θα βάλω ένα τραγούδι  που όλοι νομίζουν πως γράφτηκε για να δώσει το μήνυμα της υποταγής των λαών στις εξουσίες και ότι «τίποτα δεν γίνεται» στους αιώνες των αιώνων, διαβάζοντας στον «Κεμάλ» το «Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ...».

 Ευχαριστώ τον Νίκο Γκάτσο και τον Μάνο Χατζιδάκη που αριστοτεχνικά είπαν κάτω από τις γραμμές, το αφανές, αλλά ακριβώς αντίθετο! Ναι αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ την ιστορική του εμπειρία και τη νομοτέλεια της εξέλιξής του, που δεν είναι άλλη από το: «με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί». Κάτω από την ήττα κυοφορούν τη νίκη! Αυτή η αλήθεια του κόσμου δεν θα αλλάξει ποτέ και ας λένε οι υποταγμένοι ότι ο καπιταλιστικός κόσμος που υπάρχει, δεν θα αλλάξει ποτέ! Η αλήθεια της εξέλιξης του κόσμου είναι πάντα πιο ισχυρή από κάθε σύστημα που την εμποδίζει.

 Ο «Κεμάλ» δεν είναι ένα οποιοδήποτε ποίημα - τραγούδι. Είναι ένα ποίημα βαθιάς αλήθειας και κοινωνικής νομοτέλειας! Δεν είναι ένα μοιρολόι, λυπητερό, συναισθηματικό, μοιρολατρικό. Είναι ένα ποίημα που βγάζει ψυχή και αισιοδοξία (χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε), η οποία επιβεβαιώνεται από την ιστορία αλλά και από το ότι το τραγουδάμε χρόνια τώρα διαρκώς και περισσότερο και αντί να μας φέρνει δάκρυ, μας φέρνει έναν αέρα αισιοδοξίας. Μας διδάσκει ακόμη ότι η αλλαγή του κόσμου δεν είναι μια ειρηνική υπόθεση κάποιων ανθρώπων από την άρχουσα τάξη, αλλά μόνο και πάντα μαζική, επαναστατική απόφαση των λαών. Αυτό το κάνει διαχρονικό.

 Ναι, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ την αρχή και τη νομοτέλεια, ότι ο κόσμος εξελίσσεται «με φωτιά και με μαχαίρι», διδάσκοντας σε εμάς την διαλεκτική αλήθεια που διατύπωσαν συμπυκνωμένα οι Μαρξιστές με πρώτο τον Μαρξ:  «Η βία είναι μαμή της ιστορίας»!

 

 Μάνος Χατζιδάκις - Κεμάλ (1993) (FULL HD) Στίχοι: Νίκος Γκάτσος Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

https://www.youtube.com/watch?v=kdsFTNfVuog

 

Η ανάλυση:

 Μια ερμηνεία για το «Κεμάλ»

 http://aristeripolitiki.blogspot.com/2015/12/blog-post_16.html