Η άρχουσα τάξη φροντίζει τη δική της αγωνία για το «σοβάτισμα» του πολιτικού της συστήματος να την κατεβάζει στους ψηφοφόρους για το ποιος θα είναι ικανότερος πολιτικός σωτήρας του.
Καιρό τώρα παίζει με τις δημοσκοπήσεις και ανεβοκατεβάζει κόμματα και ονόματα αλλά συνεχώς αμφιβάλει…
Τελευταίο εγχείρημα είναι οι δημοσκοπήσεις ανύπαρκτων αστικών κομμάτων στα οποία δίνει ένα φωτοστέφανο για να μετρήσει αντιδράσεις σε σχέση με τα υπαρκτά.
Βλέπουμε στην τελευταία δημοσκόπηση της MRB, 13-15 Οκτωβρίου 2025, να κατανέμει ψηφοφορικά, κατά τους πόθους της, τα ανύπαρκτα αστικά κόμματα στο σώμα των υπαρκτών αστικών κομμάτων!
Έτσι στη σούμα το «κόμμα Καρυστιανού» έρχεται 1ο με 46,3%, υπέρ και 42,6% κατά,
το «κόμμα Τσίπρα» 2ο με 35,1,% υπέρ και 60,1% κατά και
το «κόμμα Σαμαρά» 3ο με 30,6% υπέρ και 64,9% κατά.
Τα ποσοστά τόσο τα υπέρ όσο και τα κατά δείχνουν ανάγλυφα τι είδους προτιμήσεις έχει η άρχουσα τάξη. Φανερά πρώτη προτίμηση το, κατά την αντίληψή της, αμόλυντο, ηθικό και αξιοκρατικό κόμμα του σεβασμού των ηθών και αρχών του συστήματος «κόμμα Καρυστιανού» που κάποιοι ετοιμάζουν χωρίς να ξεύρουμε τι θα κάνει η ίδια!
Το «κόμμα Τσίπρα» το βάζουν μπαλαντέρ δοκιμάζοντας πόσο περνάει η επαναφορά και ποντάροντας σε λύση ανάγκης.
Το «κόμμα Σαμαρά» το έχουν για να μαζέψει τα απόνερα της ΝΔ για λόγους ελέγχου.
Με βάση τα «κατά» δίνεται και ο βαθμός αποδόμησης κάθε κόμματους από την άρχουσα τάξη.
Πως ψηφίζει ο λαός στις δημοσκοπήσεις;
Εδώ ισχύει ο κανόνας «ότι έσπειρες θερίζεις»!
Αν κάποιος νομίζει τα αποτελέσματα αυθόρμητες και μη εξαρτώμενες και ελεγχόμενες απαντήσεις κάνει λάθος.
Από καιρό η άρχουσα τάξη με τα ισχυρά μέσα διαμόρφωσης της κοινωνικής και πολιτικής συνείδησης προωθεί τις ιδεολογίες, τις πολιτικές και τους πολιτικούς που προτιμάει. Πατώντας σε ένα έδαφος διαχρονικά διαμορφωμένο από τις καπιταλιστικές συνθήκες λειτουργίας του συστήματος που τις δείχνει στις συνειδήσεις ως αναστραμμένη αντανάκλαση της πραγματικότητας, θεωρεί αληθοφανές κάθε τι που επαναλαμβάνει, όπως τις διαφημίσεις το σύστημα. Έτσι στο τέλος η άρχουσα τάξη θερίζει αυτό που προτιμάει.
Ιστορικά αυτό έχει επιβεβαιωθεί.
Οι λαοί μέχρι ανατροπής του καθεστώτος ή του συστήματος, φαινομενικά είναι υπέρ του και λειτουργούν με τους κανόνες του. Έτσι βγαίνουν και τα αποτελέσματα δημοσκοπήσεων ή των ιστορικών παρατηρήσεων. Σε επαναστατικές όμως καταστάσεις, όταν το σύστημα «έχει φάει τα ψωμιά του» και γεμίζει τους λαούς με τις συμφορές του, έρχονται στιγμές που αποδεσμεύονται από αυτό και επιλέγουν την ανατροπή και την εγκαθίδρυση νέου κοινωνικοοικονομικού συστήματος.
Έτσι περάσαμε από τις απόλυτες και κυρίαρχες εκμεταλλευτικές ταξικές και πολιτικές εξουσίες της δουλοκτησίας και του φεουδαρχισμού, στη σημερινή εποχή το καπιταλισμού που ανεβάζει στον κύβο την εκμετάλλευση και την εξάρτηση αλλά απέχει παρασάγγας από τα προηγούμενα αναχρονιστικά συστήματα, τα οποία δήθεν «ήθελε ο λαός», εγκαθιδρύοντας αυτό που δήθεν τώρα «θέλει ο λαός» μέχρι την πλήρη απαξίωση και παρακμή και με τελική απόληξη, να πατήσει η λαϊκή συνείδηση επιτέλους στα πόδια της, κατακτώντας τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό. Εδώ οι ανεστραμμένες συνειδήσεις εξαφανίζονται γιατί το σύστημα είναι η εξουσία του ίδιου του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου