Ο Ολυμπιακός.

10 Μαρτίου 1925, ίδρυση.

 Ο Ολυμπιακός είναι «Ιδέα»!

Είναι ιδέα δύο ιδεολογιών!

Της ιδεολογίας της άρχουσας τάξης και της ιδεολογίας του καταπιεσμένου λαού.

Δυο ιδεολογίες, δυο τάξεις ανθρώπων, δυο διαφορετικά ταξικά, πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα μέσα στην ίδια «Ιδέα»!

 

Ο Ολυμπιακός είναι σαν την ελληνική κοινωνία. Έχει δύο τάξεις φιλάθλων. Την πλούσια άρχουσα τάξη εφοπλιστών και κεφαλαιοκρατών και την τάξη των ναυτικών, των λιμανίσιων, των εργατών, των «γαύρων», του λαού.

  Όπως και στη γη ολόκληρη. Οι εφοπλιστές του είναι στις 5 ηπείρους και 7 θάλασσες στα city και τα νερά και οι «γαύροι» και γαύροι επίσης, στις 5 ηπείρους και 7 θάλασσες!

Πάντα πολύ διακριτές αυτές οι τάξεις αντάμωναν στις νίκες και στις ήττες και χώριζαν αμέσως μετά για να γιορτάσει η κάθε μια σαν δική της τη νίκη και να κλάψει σαν δική της την ήττα, ποτέ μαζί, γιατί ποτέ δεν έχαναν και δεν κέρδιζαν το ίδιο πράγμα με ήττα και νίκη. Όχι λίγες φορές η τάξη των καταπιεσμένων εκλάμβανε τις νίκες του Ολυμπιακού σαν νίκες των εργατών, των λιμανίσιων και του καταπιεσμένου λαού, κατά του συνόλου της πλουτοκρατίας που συνέβαινε να κυριαρχεί, εκτός από την ηγεσία του Ολυμπιακού και σε αντίπαλες ομάδες. Ίδιοι πόνοι και χαρές με τους οπαδούς των άλλων ομάδων!

 *Πολύ μικρός ήμουν όταν έγινα Ολυμπιακός, κάπου 7-8 χρονών, σε εποχή δόξας της δεκαετίας του ’50. Δέκα χρόνια μετά, στην εξορία, άκουσα την ιστορία των ολυμπιακών κομμουνιστών του Μακρονησιού και την εκτέλεση του Γόδα. Προσπάθησα να συμβιβάσω τα ασυμβίβαστα με τους γαύρους, τους μαουνέριδες, τις φτωχογειτονιές, την αντίσταση, τους κομμουνιστές, τον Γιούτσο, τον Μπούκοβι και Λάντος με τους Γουλανδρήδες, τον Νταϊφά, τον Μαρινάκη πατέρα, τον Σκλυλίτση…

 Τελικά κατέληξα στο ίδιο συμπέρασμα κάθε ταξικής κοινωνίας: Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω! Κι έμεινα Ολυμπιακός για πάντα!