Δευτέρα 27 Μαΐου 2019

Τα εκλογικά ποσοστά του ΚΚΕ και οι λαθολόγοι



Από τις εκλογές του Ιουνίου 2012 μέχρι τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2019 τα εκλογικά ποσοστά του ΚΚΕ κυμαίνονται από 4,51% κατώτερο μέχρι 5,55% ανώτερο. Στις δε ευρωεκλογές του 2019 έλαβε 5,41%.




Τα ποσοστά αυτά αποτελούν στόχο των αντιπάλων του κόμματος θέλοντας να προδιαγράψουν τον αφανισμό του.



Ωστόσο, προκαλεί αλγεινή εντύπωση η συνεχής προσπάθεια κάποιων που δηλώνουν "φίλοι" να θεμελιώσουν πάνω στα εκλογικά ποσοστά του ΚΚΕ, την λάθος πολιτική της ηγεσίας του. Αυτοί φυσικά έχουν στο τσεπάκι τους τη λύση των χαμηλών ποσοστών, αλλά την απαιτούν από το ΚΚΕ!



Κατατάσσω στην αρνητική σκοπιμότητα την αποσπασματική κριτική σε ποσοστά και μάλιστα να τα ερμηνεύουν όχι με τις συνολικές αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες και τους ταξικούς συσχετισμούς δυνάμεων αλλά αποκλειστικά από την πολιτική της ηγεσίας του κόμματος. Σαν όλα να εξαρτώνται από τις θέσεις και τις αποφάσεις της! Ντετερμινισμός, βολονταρισμός και μηχανιστική σκέψη χειρίστου είδους.  



Ας πούμε όμως πολύ σκληρότερα πράγματα για να δούμε τι έχουν να πουν για την πτώση ποσοστών, οι αντιρρησίες που ανακάλυψαν την πτώση των ποσοστών τα τελευταία χρόνια. Μιλάμε για 74 χρόνια, όχι για επιλεκτικές περιπτώσεις!



Από το 1945 οι δυνάμεις του ΚΚΕ, δυστυχώς, μειώνονται συνεχώς με ελάχιστα ζικ- ζακ. Όχι μόνο τα τελευταία χρόνια, όπως αναφέρουν σκοπίμως μερικοί.


Προφανώς σε κάποιους εξυπηρετεί να απομονώνουν μόνο τις τελευταίες περιπτώσεις μείωσης των ποσοστών για να βγάλουν τα επιθυμητά  «συμπεράσματά» τους.



Η σωστή θέση είναι να εξετάσεις τη συνολική πορεία μείωσης των ποσοστών και τις πραγματικές αιτίες της και όχι όποιο κομμάτι σε συμφέρει.



Ας δούμε την πορεία των ποσοστών όσο είναι δυνατόν να εξαχθούν αυτά λόγω των διαφορετικών μορφών συμμετοχής του ΚΚΕ στις εκλογές.



Από το λεγόμενο ποσοστό 90% του 1944(ΕΑΜ), έπεσε στο 24,42% της ΕΔΑ το 1958, στο 14,63% του ΠΑΜΕ το 1961, στο 14,34% το 1963(ΕΔΑ), στο 11,80% το 1964(ΕΔΑ), στο 9,47% το 1974(ΕΑ), στο 9,36% το 1977(ΚΚΕ), ανέβηκε λίγο στο 10,93% το 1981, έπεσε ξανά στο 9,89% το 1985, ανέβηκε στο 13,13% το 1989 σαν ΣΥΝ αλλά με λιγότερες συνολικά ψήφους από το σύνολο ΚΚΕ και ΚΚΕεσ. των εκλογών του 1985, στο 10,28% σαν ΣΥΝ το 1990. Στις επόμενες εκλογές τα ποσοστά έπαιζαν χαμηλά και μονοψήφια, στο 4,54% το 1993 (είχε συντελεστεί η ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων – παγκόσμια ήττα του κομμουνιστικού κινήματος και η διάσπαση του ΚΚΕ από τους μετέπειτα σημαιοφόρους του οπορτουνισμού του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ), στο 5,61% το 1996, 5,52 στο 2000, 5,90% στο 2004, άνοδος στο 8,15% το 2007, πτώση στο 7,54% το 2009, άνοδος στο 8,48% τον Απρ. του 2012, στο 4,51% τον Ιουν. 2012, στο 5,47%  τον Ιαν. του 2015, στο 5,55% τον Σεπτ. του 2015 και στο 5,41% στις ευρωεκλογές του 2019.



Το ΚΚΕ, με όποια μορφή και αν κατέβαινε στις εκλογές, είχε προχουντικά μόνο διψήφια ποσοστά. Σε όλη τη μεταπολίτευση είχε 14 μονοψήφια και μόνο 3 διψήφια ποσοστά και απο αυτά μόνο του, ως ΚΚΕ, μόνο μια φορά, το 1981.



Κανένας δεν μπορεί να παραβλέπει την πτώση των εκλογικών ποσοστών διαχρονικά. Οι κριτικές συνεπώς δεν μπορούν να γίνονται εκλεκτικά σαν να είναι τωρινό φαινόμενο. Φυσικά η κριτική αποτίμηση σε όλη αυτή την πορεία δεν μπορεί να γίνει εδώ, ούτε είναι στόχος αυτού του κειμένου. Υπάρχουν και τα επίσημα κείμενα του ΚΚΕ και τρίτων, αν θέλει κάποιος αναλύσεις επ’ αυτών. Στόχος εδώ είναι να αποδομηθεί η υποκριτική έκπληξη από τα χαμηλά ποσοστά των τελευταίων χρόνων, τα οποία αποσυνδέουν από τις πραγματικές αιτίες και τα συνδέουν κατά βούληση και αποκλειστικά με τη πολιτική γραμμή, ιδίως της πολιτικής συμμαχιών του ΚΚΕ και ταυτόχρονα την αποσυνδέουν από τις σκληρές συνθήκες και τις ήττες του ελληνικού και παγκοσμίου κομμουνιστικού, εργατικού και λαϊκού κινήματος! Αναπληρώνουν δε με τη φαντασία και την αυταπάτη το έλλειμμα των επιθυμητών ποσοστών του ΚΚΕ, υποθέτοντας πως έχουν λύση για τα χαμηλά ποσοστά.



Για τους λαθολόγους λοιπόν λέμε:  Αν δουν μόνο την πτώση των ποσοστών και την ερμηνεύσουν ως λάθη της ηγεσίας, θα πρέπει να μιλάνε για διαχρονικά λάθη επί… 74 χρόνια!!! Έτσι όμως θα ισχύει η ίδια κριτική και για μορφές πολιτικής συμμαχιών και εσωκομματικών λειτουργιών που αυτοί προβάλλουν ως σωτήρια, ενώ η πτώση συνεχίζονταν και τότε.




Τα εκλογικά ποσοστά ερμηνεύονται κάθε φορά κάτω από τις πολύπλοκες συνθήκες της ταξικής πάλης και των ταξικών και πολιτικών συσχετισμών δυνάμεων, εθνικά και διεθνώς[1]. Αποτελούν δε μία από τις μορφές πάλης και όχι η καθοριστική και κυρίαρχη για ένα Κ.Κ. Συνεπώς ας αφήσουν οι λαθολόγοι τη «ευκαιρία» να μας πουν πόσο λάθος είναι η τακτική του ΚΚΕ σήμερα λόγω ποσοστών, παριστάνοντας ότι δεν ξέρουν πως πρέπει να αναλύουμε τις πραγματικές αιτίες.



[1] Αντιφάσεις εκλογικής επιλογής και ταξικής θέσης






Τρίτη 21 Μαΐου 2019

«13η Σύνταξη»: Σαράντα παρακράτησαν, ένα επέστρεψαν!




Μία περίπτωση…

Μπορεί η κυβέρνηση να επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την απόδοση στους συνταξιούχους ενός βοηθήματος πρόνοιας που το ονόμασε «13η Σύνταξη», αλλά η πραγματικότητα είναι τραγική.

Ποντάροντας στη ασθενή μνήμη, η οποία σε προεκλογικές περιόδους πολιορκείται από «θαυματουργές» εικόνες μελλοντικής ευτυχίας, η κυβέρνηση απαιτεί να ξεχάσουμε ότι η λεγόμενη «13η Σύνταξη» είναι κάτι ψίχουλα από το ψωμί που άρπαξε από το τραπέζι των συνταξιούχων και να σκεφτόμαστε μόνο αυτό που δίνει ως «δώρο» αυθύπαρκτο! Ένα δώρο που από κανένα δεν το πήρε και απλώς το μοιράζει απλόχερα και με αγάπη για τους συνταξιούχους!

Το παρακάτω, ένα, παράδειγμα, αποκαλύπτει το μέγεθος της ληστείας των συντάξεων και το μέγεθος της απάτης που επιχειρείται με την προσπάθεια να αντικατασταθεί στη μνήμη με ένα θεόσταλτο δώρο!

Τα στοιχεία είναι καταλυτικά. Η σύνταξη περικόπηκε κατά 39,44% και το «δώρο» ή η «13η σύνταξη» αποτελεί το 1/40 των ετήσιων κρατήσεων ή αλλιώς το 2,44% των κρατήσεων!

Μπορεί να επικρατεί, όσον αφορά τους φόρους και τις κρατήσεις για το πρωτογενές πλεόνασμα σε σχέση με αυτά που μοιράζουν, η αντίληψη ότι  «10 παίρνουν ένα δίνουν» αλλά εδώ πρόκειται για πολύ χειρότερη περίπτωση και μάλιστα άμεσα αποδεικνυόμενη και συνδεόμενη: 40 παίρνουν 1 δίνουν!



Πέμπτη 16 Μαΐου 2019

Οι «σύμμαχοι»




Εμείς τους λέμε πως μπήκαν οι εχθροί και αυτοί γελάνε…

Η ευφορία που κατέλαβε την κυβέρνηση στη διαδικασία παράδοσης των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου στις πολυεθνικές των ιμπεριαλιστών, μαζί με την παραχώρηση ουκ έστιν αριθμό βάσεων στους Αμερικανούς (και στους Γάλλους στην Κύπρο)  δεν μπορεί να κρυφτεί. Όλοι οι κονδυλοφόροι του… έθνους βλέπουν απομόνωση της Τουρκίας και αρραγές μέτωπο εναντίον της από ΗΠΑ, ΕΕ ΝΑΤΟ και λοιπές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έτοιμες να πολεμήσουν για τα… δικαία της Ελλάδας!!!

Όχι, δεν είδαν επικίνδυνη εμπλοκή στην περικύκλωση της ιμπεριαλιστικής Ρωσίας και παρεμπόδιση της ιμπεριαλιστικής Κίνας.

Και ήρθε η ώρα να θυμηθούμε την ιστορία. Τι έγινε στη Μικρασιατική εκστρατεία, είναι γνωστό. Εκστράτευσε ο στρατός με εντολή των αγγλογάλλων και στήριξη των Αμερικανών για να διασφαλίσουν τα πετρέλαια της Μοσούλης. Όταν όμως τα διασφάλισαν από τον Ατατούρκ, άφησαν την Ελλάδα να καταστραφεί! Το ΚΚΕ τα έλεγε και τότε αλλά αυτοί γελούσαν και έστηναν στρατοδικεία για «προδότες» που τα έλεγαν.

Και τώρα τι γίνεται; Τα ίδια!

Τάχα «ξέφυγε» από τον Βρετανό υπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, σερ Αλαν Ντάνκαν, η δήλωση για την κυπριακή ΑΟΖ, ότι  δεν πρέπει να διεξάγονται «διερευνητικές γεωτρήσεις» σε «οποιαδήποτε περιοχή στην οποία η κυριαρχία είναι υπό αμφισβήτηση»! Τι σημαίνει; κλείσιμο ματιού από τη Βρετανία και εμμέσως από όλους τους δυτικούς, στην Τουρκία και «επένδυση» σε περίπτωση μιας νέας «ευτυχούς κατάληξης» των έντονων παρασκηνιακών διαπραγματεύσεων των δυτικών ιμπεριαλιστών με την Τουρκία «τύπου Ατατούρκ» στο «τι μου δίνεις - τι σου δίνω»

Το ίδιο με τον κ. Ντάνκαν κάνουν ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, έστω και με πιο συγκαλυμμένο τρόπο, αναγνωρίζοντας κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου και προωθώντας σενάρια συνεκμετάλλευσης των κυπριακών υδρογονανθράκων, χωρίς απαραίτητα να υπάρξει διευθέτηση του Κυπριακού. Και αν η Ανατ. Μεσόγειος βρίσκεται πιο μακριά, ας κοιτάξουμε προς το Αιγαίο, όπου με την ανοχή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ η Τουρκία έχει κατοχυρώσει τις αμφισβητήσεις της και έχει «γκριζάρει» ολόκληρες περιοχές, την ίδια ώρα μάλιστα που η κυβέρνηση παρουσιάζει τους συμμάχους της σε ΝΑΤΟ και ΕΕ ως «εγγυητές» τάχα των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και προσπαθεί να υποβαθμίσει την επικίνδυνη κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας στην ευρύτερη περιοχή.

Να θυμηθούμε και την αθώα «γεωγραφική» δήλωση του φιλοκυβερνητικού βουλευτή ότι το Καστελόριζο «δεν ανήκει στο Αιγαίο» και «η Τουρκία έχει μεγάλη ακτογραμμή»; Σαν το Καστελόριζο να είναι ένα νησί έξω από την Αλεξάνδρεια, χωρίς υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ και χωρίς καμία συνέχεια από την Ελλάδα!

Τι να σημαίνουν άραγε όλα αυτά αν όχι προετοιμασία μιας καταστροφικής εξέλιξης με τη συνέργεια των «συμμάχων»;

Αλλά και σε αυτή την περίπτωση ο τουρκικός λαός θα κερδίσει τίποτα; Όχι βέβαια γιατί και πάλι οι ιμπεριαλιστές και οι πολυεθνικές τους θα είναι κερδισμένες.

Και οι δικοί μας κονδυλοφόροι εδώ προσπαθούν να μας παραπλανήσουν την ώρα που οι ιμπεριαλιστές βυσσοδομούν κατά των λαών.