Οι «αμερικανικές επαναστάσεις»

.

Οι εξεγέρσεις στο «ισλαμικό τόξο» της Β. Αφρικής και της Μ. Ανατολής έχουν λαϊκό χαρακτήρα και πραγματικές αιτίες. Επί χρόνια οι λαοί αυτοί υπέφεραν από «εθνικά» ή εγκάθετα καθεστώτα από τη Δύση με σκοπό να ληστεύεται αδιατάραχτα ο εθνικός τους πλούτος. Σε ορισμένες χώρες όπως το Ιράν, η Συρία και η Λιβύη, η ντόπια μονοπωλιακή αστική τάξη κατάφερε να πάρει σε μεγάλο βαθμό το δικαίωμα να διαχειρίζεται το πλούτο της χώρας τους. Τα καθεστώτα αυτά βέβαια δεν διέφεραν και πολύ από πολιτική άποψη από τα εγκάθετα της Δύσης.

Προφανώς η όξυνση της κρίσης και η εξαγωγή των αντιθέσεων της ιμπεριαλιστικής Δύσης προς τη περιφέρεια που έφερε πείνα, σε συνδυασμό με τη καταπίεση και την άγρια εκμετάλλευση αποτέλεσε για όλη τη περιοχή το εκρηκτικό μείγμα της εξέγερσης. Παρά τις διαφορές ο λαϊκός χαρακτήρας των εξεγέρσεων δεν αμφισβητείται.

Όμως… όμως η Δύση, η οποία με τη πρώτη ευκαιρία έβγαζε κάθε λαϊκή εξέγερση «τρομοκρατική πράξη» και ενίσχυε μέχρι θανάτου τα δικτατορικά καθεστώτα να κρατούνται στην εξουσία, ξαφνικά άρχισε να δείχνει μια απίστευτη ανοχή.

Προκαλεί κατάπληξη η στάση της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της. Όχι μόνο δείχνει ανοχή αλλά δια στόματος Ομπάμα χαρακτηρίζει προκαταβολικά «δίκαια» τα αιτήματα των εξεγερμένων και απαιτεί, όχι επιθυμεί, την «αποδοχή» τους με μια μικρή αφανή διαστροφή. Να αποκατασταθεί η «Δημοκρατία» και η «ελευθερία» αλλά όχι και να υλοποιηθούν τα υλικά αιτήματα. Έτσι προωθεί πάση θυσία τους δικούς της «δημοκράτες» μέσα από το στρατό ή τις μυστικές υπηρεσίες για να αναλάβουν τα ηνία στη θέση των δικτατορίσκων.

Φυσικά έχουμε πει και άλλοτε δυο βασικά πράγματα. Πρώτο ότι στις χώρες αυτές οι λαϊκές εξεγέρσεις διαμορφώνουν υπογείως μια υποψία διαδικής εξουσίας με το λαό από τη μια και το στρατό και την άρχουσα τάξη από την άλλη, πράγμα που δεν διαφεύγει αλλά και δεν μπορεί να εμποδιστεί από τους αμερικανούς και δεύτερο από τη στιγμή που οι λαϊκές εξεγέρσεις δεν έχουν ένα εναλλακτικό αριστερό κέντρο εξουσίας με εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης, κυρίως λόγω φυσικής εξόντωσης της Αριστεράς στις χώρες αυτές, τότε ο κίνδυνο να επανέλθει η άρχουσα τάξη με άλλη μορφή είναι η πιο πιθανή εξέλιξη.

Το ότι η Δύση που επί δεκαετίες στήριζε ή και επέβαλε τα δικτατορικά καθεστώτα τώρα αλλάζει απότομα στάση δεν προκαλεί πραγματική έκπληξη. Αντίθετα φαίνεται πως είναι καλά μελετημένο σχέδιο αξιοποίησης των εξεγέρσεων προς όφελός της.

Το σχέδιό τους προφανώς ενισχύεται από την πλήρη έλλειψη φόβου για εναλλακτική αριστερή ή εθνικιστική λύση με τις εξεγέρσεις. Έχουν διαγνώσει ότι αργά ή γρήγορα τα καθεστώτα θα «καθίσουν» πάνω στη κλασσική συνταγή της νεοφιλελεύθερης δημοκρατίας δηλαδή στην χειρότερη μορφή δικτατορίας του κεφαλαίου και έτσι θα εισπράξουν ως λύτρα όλο τον πλούτο αυτών των χωρών δια μέσου της νεοφιλελεύθερης επιθετικής θύελλας εξαγορών και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου που θα ξεσπάσει.

Τα πάντα θα ξεπουληθούν στο ξένο μεγάλο κεφάλαιο ακόμη και αυτά που τα δικά τους εγκάθετα καθεστώτα κρατούσαν ως τώρα για τον εαυτό τους, ως αντάλλαγμα της πολιτικής «συμμαχίας» (Αίγυπτος, Σ. Αραβία, Υεμένη, Μπαχρέιν κ.α.).

Τώρα αυτά τα καθεστώτα δεν τους χρειάζονται. Αντίθετα τους χρειάζεται μια νέα (εντατική) εισαγωγή πλούτου στο παγκοσμιοποιημένο πολυεθνικό κεφάλαιο όπως είχε γίνει πριν 21 χρόνια με τη καταλήστευση των σοσιαλιστικών χωρών και την (εκτατική) εισαγωγή πλούτου που μετέθεσε τις κρίσεις του συστήματος.

Με την ευκαιρία των εξεγέρσεων όμως δεν παρέλειψαν να υποδαυλίσουν και την εξέγερση στη Λιβύη. Το ότι ο Καντάφι τους προσκύνησε πριν λίγα χρόνια και τους έδωσε μέρος του ενεργειακού πλούτου της χώρας δεν τους αρκούσε φαίνεται. Έτσι διάβρωσαν το καθεστώς και ευκαιρίας δοθείσης από την καταπίεση του λαού, ο όποιος όμως δεν φαίνεται να εξεγέρθηκε για τη πείνα, έστησαν έναν ολόκληρο μηχανισμό καθοδήγησης και καπελώματος της εξέγερσης.


Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι ειδικά για τη Λιβύη η Δύση ανακαλύπτει «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» και ετοιμάζει επέμβαση του ΝΑΤΟ μέσω ΟΗΕ, τύπου Αφγανιστάν, ούτε ότι ο «επικεφαλής» της εξέγερσης πρώην αρχηγός των ειδικών δυνάμεων του Καντάφι δηλώνει ανοιχτά ότι έχει συνεχή επαφή με το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ για το «συντονισμό» της εξέγερσης απαιτώντας ταυτόχρονα αεροπορικό βομβαρδισμό του Καντάφι ώστε η επέμβαση να είναι… «λαϊκή απαίτηση»!

Στόχος είναι οι αλλαγές να οδηγηθούν στη νεοφιλελεύθερη δημοκρατία με όλες τις συνέπειες για τον εθνικό πλούτο. Οι εξεγερμένοι θα πάρουν «δημοκρατία» και οι ιμπεριαλιστές τα πετρέλαια!


Είμαστε μάρτυρες μιας γιγάντιας διαστροφής των αιτημάτων των λαών της Β. Αφρικής και της Μ. Ανατολής. Από το ψωμί, δημοκρατία, ελευθερία, δικαιώματα να μείνει μόνο το «δημοκρατία» σαν ένα σακί σιτάρι, άδειο όμως! Η κοινή γνώμη της Δύσης όλο και περισσότερο τροφοδοτείται με ειδήσεις ότι οι εξεγερμένοι δεν ζητούν παρά ελευθερία και δημοκρατία. Σαν αυτά να είναι χωρίς περιεχόμενο που αντανακλά το ψωμί, τη δουλειά και τα εθνικά και εργασιακά δικαιώματα.


Μιλάμε για μια τεράστια προσπάθεια οι λαϊκές εξεγέρσεις να μετατραπούν σε «αμερικάνικές επαναστάσεις» για λογαριασμό της ιμπεριαλιστικής Δύσης.


Η μάχη για το τι τελικα θα επικρατήσει συνεχίζεται λυσσώδη στα πίσω χαρακώματα της εξέγερσης. Η ξεπουλημένη μονοπωλιακή αστική τάξη προωθεί το νέο ξεπούλημα με σκέτη «δημοκρατία και ελευθερία» και οι λαοί ζητάνε δημοκρατία και ελευθερία με ψωμί. Η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη. Και αν σε πρώτη φάση κυριαρχήσουν οι δυνάμεις της ολιγαρχίας, σε δεύτερη η απελευθέρωση των δυνάμεων του λαού κατά τις εξεγέρσεις θα θέσει θέμα δικαιωμάτων αλλά και εξουσίας. Και τότε η Δύση θα θυμηθεί ξανά οτι οι λαϊκές εξεγέρσεις είναι τρομοκρατία! Εδώ θα είμαστε…
.